فیروزه جان به نظر من ازدواج موفق مینیمم موفقیت خوبی نیست به دو دلیل: ۱. ازدواج موفق اصلا کار کمی نیست. نه تنها خیلی آدمها ازدواج نمیکنند بلکه خیلی آدمهایی که ازدواج میکنند یا طلاق می‌گیرند یا می‌مونند اما ازدواج موفقی ندارند. کار نادری هست و رایج نیست که بخواد *مینیمم* موفقیت باشه ۲. مینیمم موفقیت خوبه که تا جای ممکنه در محدوده کنترل شما باشه. ازدواج بنا به تعریف نصفش وابسته نه تنها به یک آدم دیگه بلکه وابسته به یک خانواده دیگه است. در نهایت پیشنهاد من اینه که ببینین نیاز واقعی که میخواهید با ازدواج موفق تامین کنید چیه. آیا هدف تجربه خانواده داشتنه؟ میتونید با خودتون قرار بگذارید که بعد از یک زمانی به قبول کردن فرزند هم فکر میکنید. اگر دنبال موقعیت اجتماعی هستید که با ازدواج موفق به دست میاد میتونید ببینید آیا میتونید از اهمیت تایید بقیه در این مورد کم کنید برای خودتون... در کل پروسه تعیین مینیمم موفقیت آسون نیست. میتونه خیلی دردناک باشه. چون قبول این واقعیته که ممکنه ما به همه آرزوهامون نرسیم.
یه سئوال چرا باید مینیمم رضایت خاطر شما ازدواج موفق باشه؟ ایا بعد از انالیز شخصیت و نیازهاتون و خودشناسی به این نتیجه رسیدین که نیاز واقعی تون اینه یا انتظارات جامعه شما رو به این نتیجه رسونده؟ چون بنده هم مثل شما فکر میکردم و بعد از زمانی متوجه شدم این نیاز من برای رضایت از زندگی نبوده. بلکه برعکس نیاز من به آرامش از زندگی و داشتن وقت و انرژی کافی برای خودم بوده
بنظرم تو مینیمم هم باید پلن a و پلن b داشته باشیم, اینجوری اگه یکیش نشد اون یکی رو عملی میکنیم، شما بهتره روی جنبه های دیگر موفقیت در زندگیتون کار کنید، مطمعنا مورد خوب هم بعد از اون پیدا میکنید❤
درسته! تغییر تعریف موفقیت همیشه در همه دوران ها بوده فقط در دوران دیجیتال، فرکانس تغییر خیلی سریع شده، برای همه در همه جا. شخص چقدر توانایی رقص و آداپت شدن با تغییرهای رو داره و تغیرات رو ( حمله محیط و زندگی به خودش و مصیبت واره بر خودش ) نمی بینه بلکه فقط طوفانی که باید ازش رد بشه بدون اینکه یکپارچگی خودش رو از دست بده، ...این رویکرد، می تونه بازی رو تغییر می ده.
ممنونم. خیلی نگران بودم پیچیده نشه. یه دور کامل ساختار ارائه و چیدمان مطالب رو عوض کردم. اولین بار داشتم مطالب رو به ترتیبی که میخوام بگم میگفتم. بعد دیدم نه اول باید ببینم پیام نهایی که میخوام خواننده بگیره چیه و از اونجا معکوس بیام به نقطه شروع. باز نگران بودم که آیا پیچیده شده یا نه.
عالی! اگه دست من بود همون جایزه ای که دنیل کانمن برای کتاب thinking fast and slow گرفت رو به این ویدئو میدادم، که برای توضیح مسایل پیچیده به زبان عام هست. احیانا جایی میتونم بهتون پیغام شخصی بدم پانته‌آجون؟
ممنون از ویدئوی خوبتون. چقدر آموزنده بود. به نظرتون ۴۰ سالگی برای شروع احساس رضایت توی زندگی، جای حسرت کارهای نکرده و راههای نرفته رو تا ۴۰ سالگی پر میکنه؟ منظورم از کارهای نکرده همون علایق و لذتهای درونیه که مشغله موفق بودن نگذاشت بریم سراغشون. مثل یه فعالیت هنری که اگه ۲۰ ساله بودیم خیلی بیشتر میتونستیم چیز توش یاد بگیریم...یا یه ورزش حرفه ای...یا...
@@marziehsk6160 ببینید من احساس میکنم شما با اینکه به ظاهر دارین راجع به رضایت صحبت میکنید اما در باطن هنوز ذهنتون درگیر موفقیه. چیزهایی مثل یادکرفتن از فعالیت هنری (دقیقا چی قراره یادبگیرین که به درد کاری به جز اون فعالیت هنری بخوره؟) یا حرفه ای بودن ورزش (حرفه ای یعنی انقدر خوب باشی که از بقیه بهتر باشی که بتونی ازش پول دربیاری). برای شروع هنر یا ورزش برای چند بعدی کردن زندگی اصلا دیر نیست. گاهی اولین فرصت نفس کشیدن توی زندگی همین سنها پیش میاد. من توی ویدیوی بعدی در مورد دنبال کردن تلاشها اینو کامل توضیح میدم که خوشحال میشم ببینینن و بهم فیدبک بدین. اما میخوام بگم مواظب سرزنشگر درونتون باشین که معیارهای موفقت رو زرورق رضایت نپیچه بهتون تحمیل کنه
وقتی با معضلی مثل ورشکستگی در کشوری با تورمی مثل ایران روبرو میشی مینیموم گداری سخت میشه چون من در گذشته به موفقیت هایی رسیدم و الان از دست دادم و با این وضعیت ممکنه تا ده سال دیکم به اندازه مینیموم یا ماکسیموم گدشتم نشم ویعنی من از ده سال قبل خودم پایین ترم و این باعث میشه من نتونم به کمتر از اون رضایت بدم.تو این شرایط باید چی کار کرد.چقدر با دلخوشیای کوچک خودمو سرگرم کنم وقتی نمیتونم دستاوردهای گذشتمو حتی تکرار کنم.
کاملا درست گفتید این کار بسیار سخت هست . تربیت ذهن به نظر من سخت ترین کاردنیاست ! من بارها سعی کردم اما بعد از چند روز ذهن دوباره همون فکر های همیشگی رو میکنه . و احساس رضایت حتی قبل از رسیدن به اون مینیمم به نقطه بعدی جامپ میکنه و آدم رو همیشه ناراضی از نرسیدن به اون نقطه نگه میداره . آیا چاره ای هست؟😊
سلام خانم وزیری، ممنون بابت ویدیویی که زحمت کشیدید و من از دیدنش لذت بردم. مواردی به نظر من رسیده که با شما به اشتراک میگذارم وامیدوارم سودمند باشه. قبل از همه: استفاده از انیمیشن می تونه به جذابیت ویدیو کمک کنه، اما با توجه به اینکه ویدیوی شما نیاز به تمرکز و فهم مطلب داره، تعداد زیاد انیمیشن باعث جذابیت نیست، بلکه باعث حواس پرتی هست، توصیه حرفه ای من این هست که مواردی که قصد دارید مخاطب بیشتر روشون دقت کنه صرفا با تکست و باتوجه به زاویه حضور شما در ویدیو ( مثال حاضر) سمت راست بالا باشه. من برای کامنتم بارها ویدیو رو نگه داشتم و یا برگشتم و مطلب رو چند بار مرور کردم تا بتوانم کامنت بگذارم. اما در مورد مطالب: ۱- اگر بپذیریم که موفقیت جلوه ظاهری دارد و جامعه آن را تعریف و به صورت روزانه متر میکند و نمره میدهد، منظور از تعریف Minimum در اینجا چیست؟ آنچنان که من متوجه شدم، در واقع «موفقیت» از حوزه فردی خارج هست، پس فرد چگونه می تواند حداقلی را برای آن تعریف کند؟ آن هم «حداقل موفقیت»مورد نیاز در زندگی !! که باعث رضایت ما میشه رو بشینیم بهش فکر کنیم و گرنه جامعه برای ما تعریف خواهد کرد!! یا:«من چقدر موفقیت در زندگیم لازم دارم، که بتونم از اون به بعد خوشحال زندگی کنم و راضی باشم از زندگی» تعریف یک نظر شخصی است و نه «خط کش جامعه». بنابراین من فکر میکنم که در تعریفی که بین «موفقیت»و «رضایتمندی» کردید پارادوکس وجود داره. مضافا بر اینکه مثالی که زدید بیشتر به جنبه مادی و تقریبا با تعریفی ( که لزوما ممکنه بهترین تعریف ممکنه نباشه) شما مثال رو در حد به دست آوردن یک «توانایی مالی» نازل کردید با ذکر مهاجرت از کالیفرنیا به ایلینویز، خب اگر یک نفری مجرد باشه و اصلا تمایلی به ازدواج هم نداشته باشه چیزی با مفهمون زندگی آینده بچه اش وجود نداره. تا اینجای ویدیو مثالهاتون در چهارچوبه یک «مادر» و یک همسر نگران زندگی شخصی بود. ۲- در تببین « حداقل موفقیت» مثال زندگی دانشجویی آنچنان که من میفهمم باز هم مثال مبتنی بر معیار درآمدی است در حالیکه در زندگی یک دانشجو ممکن هست معیار موفقیت حل یک مسئله ای باشد که ذهن را درگیر خود کرده که لزوما جایگاه مادی ندارد. تا اینجای ویدیو من فکر میکنم خط کش شما درآمد مالی است، حالا اگر مخاطب شما یک بچه پولداری هست که پدر ثروتمندی دارد و با استفاده از ثروت پدری در دوران دانشجویی سوار اتوبوس نمی شود و در ییل یا ام آی تی تحصیل میکند و با جگوار یا آستین یا... که مال خودش هست رفت و آمد میکند و خانه ای هم که در اختیار دارد قابلیت pool party های آخر هفته را هم دارد، پس در زمره آدمهای موفق با «خط کش جامعه» قرار میگیرد؟! ۳- ممنون بابت این «هدیه» که به جوانها میدین، اما خانم وزیری آدمهایی مثل رابینز و چیزهایی مثل NLP و امثالهم که در این حوزه کار میکنند با توجه به سنی که از خودتان ذکر میکنید، در سنین ۵ سالگی شما هم بوده اند، حالا قبول دارم که ممکن هست به دلیل نبود سوشیال نت ورک ها امکان دسترسی مثل ده سال اخیر راحت نبوده، اما اگر در مثلا دوره بیست سالگی که شما وارد بخشی از زندگی دانشگاهی خود شده بودید با این موارد برخورد نکرده بودید، ممکن هست که «کلاهخود زره» شما فضای دید مناسب برای شما نگذاشته بوده است. ۴- ویدیوهای شبیه به دختری که در ننو خوابیده یا دختری که روی تخت با ماسک زیرچشم نشسته و کافی میخورد و آینه ای هم در مقابل دارد، مثالهای نازلی هستند که عملکرد «سرکنگبین»شما را در مورد ایجاد رضایتمندی و یادگیری مهارت جدید برای رهایی از مقایسه خود با دیگران معکوس کرده «صفرا» می افزاید، چون ممکن است برخی از مخاطبان شما را به این سمت ببرد که چرا آنها نمی توانند روی تخت بنشینند و ماسک زیر چشم بزنند و کافی بنوشند و با موبایلشان بازی کنند. خب واقعیت این هست که تقریبا تا دقیقه بیست ویدیوی شما به کرات برگشتم و مجددا گوش کردم، احساس میکنم کامنت ها به قدری زیاد خواهد شد که شاید خود شما را هم از خواندن آن خسته کند. کامنت های سایرین رو هم البته بررسی کردم و خب ..... در نهایت اینکه زندگی چیزی نیست که لب تاقچه عادت ازیاد من و تو برود زندگی جذبه دستی است که می چیند زندگی نوبر انجیر سیاه در دهان گس تابستان است... و وقتی زندگی را فهمیدیم باید شرایط خودمان را با چشمان باز ببینیم و زندگی تر شدن پی در پی و نخواهیم مگس از سر انگشت طبیعت بپرد. موفق باشید خانم وزیری عزیز، اما مفاهیم اینگونه ای نیاز به مطالعه بیشتر دارد. من البته کانالتون رو سابسکرایب کردم و این ویدیو رو هم لایک کردم تا یوتیوب هم بداند که ویدیوهای شما مخاطب دارد.
با سپاس از شما. تعیین کف موفقیت (مینیموم) همیشه هم بحث کمتر و بیشتر نیست، بعضی وقتها هم بحث بودن و یا نبودن هست و اینجاست که کار تعیین کف، بسیار دشوار میشه. به خصوص در میانسالی و بعد از چهل و پنج و پنجاه سال، که دیگه زمان برای بدست آوردن بعضی چیزها گذشته و عملاً باید برای تعیین مینیموم، آنها را به گورستان آرزوهای برآورده نشده سپرد. با این شرایط از خودم میپرسم، چگونه میتوان شاد بود با کوله باری از عدم موفقیت؟
فکر میکنم گاهی باید سوگواری کرد برای آینده‌ای که قرار نیست اتفاق بیفته. این ویدیوی کوتاه به این نکته اشاره میکنه: ru-vid.comuKX-wQ9FpVc?si=3OlddosonHyT01wH
پانته آی عزیز ممنون بابت ویدیوهای مفید و کاربردی که میسازید. واقعا من همه اشون رو با علاقه گوش میدم. و اینکه میبینم شخصی مثل شما با بیانی شیوا مسائل رو تحلیل میکنه بی نهایت لذت میبرم ❤
سلام لایک کردم که برم ویدئو بعدیتون رو نگاه کنم ، عذاب وجدان گرفتم😊 که نگم چقدر خوب بود ، چقدر عالی توضیح دادید و کلیشه ای هم نبود . خیلی زیاد موفق باشید 🌹
ازتون ممنونم، خیلی خیلی سپاسگزارم، این ویدیو خیلی نجات بخش بود برام، این چند وقته که اسیر این فکر شده بودم که احتمالا من یه لوزر هستم، و سطح رضایت از زندگیم به کف چسبیده بود، با شنیدن این ویدیو دستاورد هام موفقیت هام رو یاد آوری کردم و گفتم من که تو ذهن خودم از مینیمم موفقیت هم بیشتر دارم چرا آنقدر ناراضی و غمگین هستم و میتونم شاد و راضی تر باشم. یک دنیا ممنون.❤
رضايت من وقتي به دست مياد كه مورد توجه قرار بگيرم. مثلا تو محيط كار تحسين بشم يا از نظر جامعه موفق محسوب بشم. و اين خيلي بده چون نسبت به مظر ادمها يا شرايط كاري سطح رضايت جا به جا ميشه
رضايت من وقتي به دست مياد كه مورد توجه قرار بگيرم. مثلا تو محيط كار تحسين بشم يا از نظر جامعه موفق محسوب بشم. و اين خيلي بده چون نسبت به مظر ادمها يا شرايط كاري سطح رضايت جا به جا ميشه
ممنونم از ودیو ی خوبتون،ولی برای من مخاطب جذاب تره که کمترین نگاه رو به یادداشت هاتون داشته باشید،مثل وقتی داشتید از اهداف خودتون و مسیر خودتون و همسرتون صحبت میکردید
خانم وزیری عزیز و دوست داشتنی درود بر شما این ویدئو نیاز بود شنیده بشه و ای کاش جهونی بشه ویژه در ایران منتشر بشه متاسفانه در جامعه ایران موفقیت رو امتیاز بندی می کنند با درآمد و زیبایی به خصوص و اعتبار میدند به هویت انسانی به این طریق نه بخاطر انسانیت و یژگی های انسانیه ممتاز بلکه به خاطر دو المانی که نام بردم و این موجب شده خیلی ها در قیاس بالایی قرار بگیرند و افسردگی و عواقب بعدی و حس رضایت پایین بیاد و تاثر برانگیز و غمناکه متشکرم بابت زمانی که برای مخاطبانتون میذارید ویدئوهایی بی نهایت سازنده قرار میدید که برای من راهگشاست❤
دورود برشما من در ایران زندگی میکنم در خانواده فقیر به دنیا آمدم توی بچگی رضایت نداشتم در دوران بچگی رفتار های بد بود در تمام زمینه ها کتک خوردن و نرفتن مدرسه وبعد وارد کار شدم وهمش کارم را عوض کردم ودرست کار نکردم ومهارت یاد نگرفتم همش احساسی برخورد کردم در کارم زندگیم معتاد شدم به مواد مخدر وتا ۲۴ سالگی معتاد بودم بعد ترک کردم مواد مخدر را ولی بعد چند سال لغزش کردم درد زیاد کشیدم وسختی زیاد کشیدم بعد دوباره بعد مدتی ترک کردم مواد مخدر را و بعد کار میکردم شبانه درس خواندم شبانه درس خواندم ديپلم گرفتم شبانه درس خواندم همش سختی کشیدم هیچ مهارتی ندارم از خودم راضی نیستم واز زندگی راضی نیستم هیچ وقت ازدواج نکردم به خاطر فقر ازدواج نکردم و نمیدونم چیکار کنم حرف برای گفتن زیاد هست عشق را درون خودم کشتم گفتم من هیچ هدفی ندارم وهیچ مهارتی بلد نیستم خیلی حالم بد هست اگر امکانش هست به من کمک کنید وراهکاری به من بدهید تا بتوانم موفق شوم رضایت ندارم از زندگی حرف زیاد هست اگر امکانش هست راهکاری به من بدهید مرسی
چقدر نیاز داشتم این صحبت ها رو بشنوم، همیشه حس میکردم توی زندگیم اشتباه میکنم که با چیزایی که دارم خوشحالم و برخلاف دوستام آدم خیلی بلند پروازی نیستم، الان میفهمم فقط مینیمم تعریف ما از موفقیت باهم متفاوت بوده و خوشحالم که میتونم حس رضایت درونیم رو تا حدی کنترل کنم
یکی از مواردی که موجب مینیموم رضایت من میشه اینکه به صورت معمول بتونم توی جامعه کانادا انگلیسی صحبت کنم. ولی تنبلی میکنم و شروع نمیکنم و دارم اعتماد به نفس از دست میدم چون توانایی خیلی بالایی دارم ولی مجبورم به کارهای جنرال بسنده کنم
واقعا عالی بود ممنونم امروز همه افکارم حول و جوش این موضوعات چرخ میزد اندیشه های امید بخشی هم در قلبم جوانه میزند تا عصر به این کلیپ خوب برخوردم . عالی بود ممنون
خانم وزیری عزیز وقت شما بخیر سام حیدری هستم طراح گرافیک مدتی هست که کانال یوتوب شما رو دنبال می کنم و از طرفدارن شما هستم و اینکه من تامنیل های یوتوب رو در یک سبک خاص و جذاب طراحی می کنم و مطمئن هستم که می تونم به شما کمک کنم که مخاطب های بیشتری جذب کنید و تامنیل هاتون در مقابل رقبا کاملا بهتر و خاص تر بشه برای دیدن نمونه کار ها به این کامنت ریپلای بزنید تا براتون ارسال کنم و اگر علاقه مند بودید باعث افتخار من هست که با شما همکاری داشته باشم🙏
I just found your channel on RU-vid and it's the very first content I'm watching from ur channel, I've got to say that I'm surprised n satisfied with the quality of this video. Thanks alot and please keep up with the good work❤
تازه با چنل تون آشنا شدم و این ویدئو واقعا به دلم نشست . نظم وکیفیت ویدیو باعث شد تا سابسکرایبتون کنم ، بخش خلاصه و معرفی کتاب و .. رو خیلی دوست داشتم . چه خوب که همچین محتوا هایی دارن ساخته میشن❤
خیلی ممنونم که با جزئیات گفتید چه قسمتی به نظرتون بهتر بوده. من تازه شش ماهه کانال رو شروع کرده‌ام و هر فیدبکی خیلی برای بهتر شدن کانال ارزشمنده و کمک میکنه. ممنون.
صحبت ها خیلی دقیق و درست بود اما متاسفانه دائم از کلمات انگلیسی توی صحبتاتون استفاده میکنید. امیدوارم اینو درنظربگیرید که شما مسئولیت بیشتری در حفظ زبان فارسی دارید. چون شما دارید یه خوراک رو به شنونده هاتون میدید. منم مثل شما سالهاس که در آمریکا زندگی میکنم ولی خیلی راحت میتونم این افتراق بین زبان فارسی و انگلیسی رو داشته باشم فقط یه کم توجه لازم داره. ولی محتوای برنامتون بسیار مفید بود.
چشم. بیشتر سعی میکنم. ویدیو بعدی رو نگاه نکنین پس چون توی اون خیلی انگلیسی و فارسی قاطی شده. اضطرابم بیشتر بوده و متن رو هم تایپ نکرده بودم 🤭 ru-vid.com/video/%D0%B2%D0%B8%D0%B4%D0%B5%D0%BE-1gPQN7Qv1r8.htmlsi=jKPrZlk3IdT93IE0
ممنونم از ویدیو پانتوآ جان . سوال من اینه حالا اگه در شرایط بحرانی چطور میتونیم رضایت داشته باشیم ؟ اصن باید تو اون دوران رضایت داشت ؟ یا اینکه رضایت داشتن برای خارج از بحرانه؟
من فکر میکنم - و برای همین در اول ویدیو تاکید کردم - که اصولا آدم باید توقعی رو از خودش در شرایط بحرانی بیاره پایین. در اکثر مواقع توقع از رضایت و بهره وری به "بقا" تغییر پیدا میکنه. حتی رفتارهایی که درشرایط عادی ممکنه نقطه قوت آدم محسوب بشن در شرایط پر استرس ممکنه بعد منفی پیدا کنند. اینو در یک ویدیو با موضوع "نقاط کور رفتارهامون" ضبط کرده‌ام که الان دست تیم ادیت هست 😊
خانم دکتر عزیز، سلام. از نکات ارزشمندی که زه اشتراک گذاشتید صمیمانه تشکر میکنم. ما اینجا یک عالم آدم هستیم که شاید نصف یا بیستر عمرمون گذشته دلی احساس میکنیم هنوز زندگیمونو شروع هم نکردیم. این نکات برای نگاه دوباره به زندگی بسیار ارزشمند بودن❤
یه سوال الان اگه من مینیمم هام رو تعیین کنم و ببینم بهشون رسیدم آیا دیگه باید روی رضایت کار کنم یا بهتره یه پله مثلا یکی از مینیمم هام رو بالا ببرم و سعی کنم بهش برسم؟
مینیمم فقط برای اینه که حواستون باشه خوشحالی و رضایت زندگی رو مشروط به موفقیت نکنین. حواستون باشه که رضایت گروگان موفقیت نیست. وگرنه موفقیت ته نداره. یک مقدار هم مینیمم با فصول زندگی خودش تغییر میکنه. آدم دانشجو که هست با حداقل امکانات توی یه اتاق اوکیه. اما سن من که میرسه و مسولیت نگهداری چهارتا آدم دیگه هم باهاش هست خوب اون نگهداری جا میخواد، هزینه میبره و در نتیجه مینیمم میره بالا خودش
محتوای غنی و ضروری برای نسل جوان یا دیگران ، بیانی شیوا و صمیمی از کسی که در صحنه های زندگی دستی بر آتش داشته است . آنچه عرضه می کنید کاربردی ، دلنشین و هشدار دهنده است . به امید تداوم راه و تفکر شما برای هرکس که در زندگی خرد ورزی پیشه می کند . ممنونم 🙏
مساله من اینه که من با مینیمم هام خوشحالم و تلاشمم دارم برای بهبود میکنم ولی خانوادم با مینیمم های من خوشحال نیستنو صاف میرن اون نمره نوزده رو پیدا میکنن با اینکه الان سی و پنج سالمه و مستقلم و اینجور وقتا نظراتشون منو خیلی ناراحت میکنه و حتی تا چند روز کلا احساس بی ارزشی میکنم میشه یه ویدئوام راجبه این بسازین که چطور با این سیخونک و نظرهای تخریب گر روحی خانواده کنار بیایم و رفتارمونو کنترل کنیم و خودخوری نکنیم یا براش کتاب معرفی کنید؟
فوق العاده بود یعنی it couldn’t be more accurate واقعا مخصوصا برای سن و سال ۴۰ یعنی بعد از این همه سال هیچ کس نتونست مشکلات منو به این راحتی و واضحی توضیح بده و دلایل واضح نارضایتی و هم بگه و براش راهکار هم بگه! I honestly didn’t know these were my exact issues and why am I suffering so much! پانته ا ی عزیز ممنونم از ویدیوهات ❤
