استبداد نور به همان اندازه استبداد تاریکی خطرناک است.
استبداد نور هر آنچه را که خارج از قلمرو اوست تاریک می داند و جهان را به روشنایی خود و تاریکی بیگانه تقسیم می کند.
مستبد نورانی تاج نور بر سر میگذارد و در انکار نیمه تاریک خویش، ارتباطش را با سایه خود گسسته است.
خطی که میان خویشتن و دیگری رسم می کند، گسترش دهنده گسستگی درجهان و نابودکننده پیوستار آگاهی است.
حجاب نورانی او ارتباطش را برای همیشه با آگاهی فراگیر هستی گسسته است و مرزهای باورهای او، راه ورود جنون آمیز تاریکی انکارشده او به جهان بیرون اند.
نوری که ارتباطش را با تاریکی از دست داده است، در تمامیت خدشه ناپذیر خود دروازه دوزخ را بر زمین می گشاید و اینگونه است که انسان به نابودی انسانیت برمی خیزد.
در بخش سوم از سمینار پنجم از مجموعه سمینارهای کیمیاگری با احساسات سایه ما به مرحله سیاه شدن در کیمیاگری می پردازیم و تامل در این ایده که آب حیات آگاهی همیشه در ژرفای تاریکی درون نهفته است و نه در نور آنچه در آگاهی به تثبیتی منجمد رسده است.
تاملی در این اندیشه که امکان تولد دوباره در تاریکی است و نه در نور!
31 июл 2023
