പെട്ടെന്നൊരു ദിവസം എന്നെന്നേയ്ക്കുമായി ഈ ലോകത്തെ വിട്ട് സ്വന്തം വീട്ടിലേക്ക് യാത്രയായിപ്പോയ വിനയചന്ദ്രൻ സാറിന്റെ സ്മരണകൾക്കു മുമ്പിൽ കൈകൂപ്പി നമിയ്ക്കുന്നു .ഉറ്റവരില്ലാത്തതിന്റെ വേദന തിങ്ങിനിന്ന് പെയ്തിറങ്ങി, വായനക്കാരന്റെ ആത്മാവിലേക്ക് ഒഴുകിയിറങ്ങുന്നു. തന്റെ സ്വന്തമായ ഗ്രാമത്തിന്റെ ചൈതന്യത്തെ അപ്പാടെ പകർന്നെടുത്തു കൊണ്ട് ഈ കവിത, സാറിന്റെ ആത്മാവിൽ നിന്നൊഴുകിയിറങ്ങിയ ഒരു അരുവി പോലെ, മലയാള ഭാഷയുടെ മണ്ണിലൂടെ, വായനക്കാരന്റെ മനസ്സിന്റെ തീരങ്ങളെ നനച്ച് ഒഴുകിക്കൊണ്ടിരിക്കും .ഇതിന് സംഗീതാത്മകത നല്കി അവതരിപ്പിച്ചവർക്ക് നന്ദി'
വീട്ടിലേക്കുള്ള വഴികൾ... ഓർമ്മയും കവിതയും ജീവിതവും ഒന്നാകുന്നു..! അമ്മയില്ലാത്തവർക്കേത് വീട് ?ഇല്ല വീട്! എങ്ങെങ്ങുമേ വീട് വിനയൻ സാറിന്റെ ഈ കവിത അമ്മയില്ലാത്തവർക്ക് സമർപ്പിക്കുന്നു.. ഈ കവിത നമ്മുടെ തലമുറ പാടിപ്പടിക്കട്ടെ!
ഈ കവിത അതിലെ ഓരോ വരികളും എന്റെ കണ്ണ് നിറയ്ക്കുന്നു .അമ്മ ഇല്ലാത്ത എനിക്ക് ഈ കവിത എപ്പോഴും ഒരു നൊമ്പരം തരുന്നു എങ്കിലും ആ നൊമ്പരത്തിനു പുറത്തു വരാൻ ഞാൻ ഇഷ്ടപ്പെടുന്നില്ല
സർ'''... ഹൃദയസ്പർശിയായ കവിത 'കണ്ണു നിറഞ്ഞു പോയി. അമ്മയില്ലാത്തവർക്ക് എന്ത് വീട്? അടുത്ത ജന്മത്തിലെങ്കിലും അമ്മയെ കാണാൻ മാത്രം വീട്ടിലേക്ക ഈ വഴിയിൽ കൂരിരുട്ടത്ത് ഒറ്റക്ക് ......... നിറകണ്ണകളുമായി .......
Ente മകൾ എന്നെ . Vittu പോയി അവളെ കുറിച്ച് ഓർ kunnu ഹോസ്റ്റലിൽ നിന്ന് വിട്ട് ലലേക്ക്വ ഏറ്റുവാൻ വെമ്പുന്ന മനസുമായി അമ്മക്കരികിൽ chernnunilkunn പ്രിയാമകളുടെ ഓർമ കണ്ണുനീരായി പെയ്തു thirunnu പ്രിയ പെട്ട കവി പ്രണാമം u
വിനയചന്ദ്രന്റെ പതിവ് ശൈലി വിട്ടു മറ്റൊരു ശബ്ദത്തിൽ , താളത്തിൽ , ഭാവത്തിൽ കേട്ടപ്പോൾ , ഒരു കൌതുകം ! കവിതയ്ക്ക് കനമേറിയ പോലെയും !! കേട്ട് നോക്കുക , ശരിയാണോ എന്ന് ,,,, ,
