ท่องธาตุแล้วเห็นร่างกายเป็นท่อน 

ในการปฏิบัตินั้น สิ่งที่เป็นความรู้ที่เกิดขึ้นจากการปฏิบัติ ต้องเหมือนกันทั้งหมดทุกคน ถ้าปฏิบัติในวิธีเดียวกัน ถึงจะเรียกว่า ปรมัตถ์ธรรม มันเป็นความจริงไม่แปรเปลี่ยน สิ่งที่ผู้ถามเห็น นั่นคือการโดนจิตสร้างมโนภาพขึ้นมาหลอกเรา เพราะเป็นการนำข้อมูลความรู้ภายนอกเข้าไปในจิตแบบบย้ำๆ ซ้ำๆ เป็นการสะกดจิตตัวเอง จิตจึงสร้างมโนภาพที่บุคคลนั้นอยากเห็นขึ้นมา เป็นวิธีที่น่ากลัวมาก ที่สำคัญคือ ไม่ใช่วิธีปฏิบัติที่พระพุทธเจ้าทรงสอน (กรรมฐาน 40) จึงเป็นอันตรายต่อผู้ปฏิบัติ ผู้ที่สอนไม่มีความรู้ในเรื่องจิต จึงคิดไปเองว่าวิธีที่ตนคิดขึ้น สร้างขึ้นเป็นสิ่งที่ถูก ดูไม่ยาก ถ้าเป็นของจริง ต้องไม่มีมโนภาพ ทั้งภายนอกและภายใน นอกจากการฝึกที่ต้องเข้าถึง อัปนาสมาธิ แล้วถอยออกมาพิจารณา จึงจะสร้างมโนภาพนั้นได้ สิ่งที่ถูกต้อง คือต้องรู้เห็นสภาพตามความเป็นจริงที่กำลังเกิดขึ้นปัจจุบันขณะ คือไม่เกี่ยวกับมโนภาพ เช่น ปวดให้รู้ว่าปวด เจ็บให้รู้ว่าเจ็บ หิวให้รู้ว่าหิว คิดให้รู้ว่าคิด โดยสติที่ไม่มีอะไรเข้าไปแทรกแซง (เช่น การท่อง การสวดหรือการสอนจิต) ถ้ารู้ความจริงอย่างนี้จะเห็นว่า ไม่มีมโนภาพอะไร เป็นแค่ความจริงที่ปรากฏในปัจจุบันขณะ จึงจะเป็นปรมัตถ์ธรรมที่เกิดขึ้นเหมือนกันทุกคนในโลกนี้ การปฏิบัติควรเข้าถึงความรู้ที่พระพุทธองค์สอนไว้ ว่ามีอะไรบ้างโดยเฉพาะวิธีปฏิบัติ (กรรมฐาน 40 ) ถ้านอกเหนือจากนี้คือของปลอมที่อันตรายกับจิตผู้ปฏิบัติ ที่สำคัญ เอาคำสอนปริยัติของพระพุทธเจ้ามาบังหน้า แต่ไม่ให้ไปปฏิบัติกรรมฐานของพระพุทธเจ้า นอกจากวิธีของเจ้าลัทธิเองเท่านั้น ลองพิจารณาดูให้ดี พระพุทธเจ้าเป็นสัพพัญญู รู้ทุกอย่างทุกกาล เรื่องง่ายแบบที่เจ้าลัทธินี้สอน ทำไมพระพุทธเจ้าจึงไม่สอน ทำไมพระอรหันต์ทั้งหลาย ไม่เอาคำสอนของพระพุทธองค์มาท่องมาสอน หรือมาสวดในการปฏิบัติดูจิต ซึ่งไม่มีปัจจุบันและสติอยู่ในนั้น นอกจาก กูผู้ท่อง กูผู้สวด กูผู้สอนจิต มีแต่กูที่เป็นตัวตนทั้งนั้น ซึ่งตรงข้ามกับคำสอนของพระพุทธเจ้าอย่างสิ้นเชิง ที่สอนให้ "ละตัวตน" ผู้ใฝ่ธรรมโปรดพิจารณา ก่อนที่อะไรๆ มันจะสายเกินไป ด้วยความปรารถนาดีจากหัวใจ 🙏

❤❤❤

🙏🏻🙏🏻🙏🏻