მეფე გიორგი I 

გიორგი პირველი რთული ფსიქოლოგიური სახეა.
„სადა ხარ, სიბერევ, უშენოდ ვბერდები" - პოეტის ამ სიტყვებში გარემოებათა გამო ახალგაზრდობაწართმეულთა სატკივარი ხმიანობს. თორმეტი წლისა იყო როცა მეფედ აკურთხეს: „მეფე ხარ და ხამს", „მეფე ხარ და გმართებს" - დღენიადაგ ჩაესმოდა მზრდელის ხმა. ცოლიც უსიყვარულოდ შერთეს, პოლიტიკური ანგარიშიანობით. ახალგაზრდობაში დაკარგული თავისუფლების ანაზღაურებას მოწიფულ ჰასაკში ცდილობს მეფე. გლახუნა ავშანიძედ გარდასახული ხან სანადიროდ დაეხეტება თანშეზრდილ ყმებთან ერთად, ხან უზომოდ შეექცევა ღვინოს, ხანაც სასახლის ეტიკეტიდან და დედოფლის „მეურვეობიდან" თავდაღწეული მშვენიერ სქესთან ნებივრობს.
მეფის დაღუპვის მიზეზი მისი პირადი უბედურებაა. ვერც ფიზიკურმა სიძლიერემ გადაარჩინა გიორგი პირველი, ვერც სოციალურმა აღმატებამ, ბოლო მოუღო სიყვარულმა, გრძნობამ, რომლისთვისაც ყველა სულერთია - მეფეც, მდაბიოც.
ნადირობისას მთებში ფურს გამოუდგება გიორგი, რომელიც ძალიან ჰგავდა ნებიერას, შორენას ნებიერას. დაჭრის ირემს. სიმბოლურია! გიორგის გულზვიადმა სიყვარულმა შეიწირა კოლონკელიძის მხოლოდშობილი ქალი შორენა და არა მარტო ის... ახლა, სიკვდილის შემდეგ, თითქოს ნებიერაში განცხადებული ასული სასიკვდილო ბილიკებზე შეიტყუებს ბედდამწვარ მეფეს. მაინც სიყვარულმა გასწირა საქართველოს ხელისუფალი.
ამ მოულოდნელი რაკურსით მეფის სახე, კონსტანტინე გამსახურდიამ თვით ქართული მწერლობის მეფემ, დაუვიწყარ მხატვრულ პერსონაჟად აქცია.

Кино