ხვიჩა ყალაბეგაშვილი 

ხვიჩა ყალაბეგაშვილის პოეზიაში აისახა ადამიანის ზოგადი განწყობილება, ადამიანის, რომელიც დაიღალა მრისხანე წლებითა და მოვლენებით, მოენატრა მშვიდობიანი ცხოვრება, ეროვნული დამოუკიდებლობა, ტრადიციული, ქართველი კაცისათვის სადაგი და საკადრისი ყოფა. ამ თვალსაზრისით ცამდე გულწრფელია პოეტის ამოძახილი:
ქართველ ქალებს აღარ მოსწონთ წვერი
და კაცებიც იტოვებენ ბლანჟეს
მათე ბიჭმაც შეიღება თმები
თათიებიც დაემსგავსნენ ვაჟებს
ნანკა თეო თიკა ნინა ნუცა
მოდით ვივლი პროვინციულ წვერში
მიჭირს თქვენთან განშორება თუმცა
მირჩევნია კაცი მერქვას ჩვენში
ასეთი განწყობის მიზეზი არის გაცნობიერება იმისა, რომ ცხოვრებას არავითარი აზრი და ღირებულება არა აქვს ჩვენთვის, თუ იგი არ შეესაბამება ჩვენს სულიერ მოთხოვნებს.
ხვიჩა ყალაბეგაშვილის ლექსებში აღსანიშნავია პიროვნულობა. ნიჭიერმა პოეტმა სტრიქონს შესძინა კონკრეტულობა, მასში დაიწყო სუნთქვა დეტალმა, შეუნიღბავმა განწყობილებამ. ხვიჩა ყალაბეგაშვილმა პოეზიის ობიექტად აქცია სავსებით პროზაული თემები, რაც ასახულია თვით ლექსების სინტაქსურ და ლექსიკურ ქსოვილებში.
ცალკე აღნიშვნას და კვლევას საჭიროებს რელიგიური თემატიკა პოეტის ამჟამინდელ ნაწერებში და სწორედ, რელიგიურ თემებზე შექმნილი ლესებით მისი, როგორც ადამიანის მცდელობა, უფრო ღრმად ჩასწვდეს უფლის ბუნებას, შეიმეცნოს, თავისებურად შეეცადოს გახსნას ღვთის საიდუმლო და გადმოგვცეს პოეზიის სადაგი ენით.