😢😢😢 İnsan sahip olduklarını kaybettikten sonra mı değerini bilmeli illa? Neden elindeki ile yetinmeyi bilmez insan oğlu? Ne kadarda acınası. Hakettin Jeon, sevgisizliği ve kaybetmeyi. 💔🥀 Bir çiçeği hakkettiği değeri vermediğin ve sulamadığın halde kurur. Kuruyan çiçek bir daha eski değerini görmediği zaman ölür ve ölü bir çiçek bir daha yeşermez.
Jungkook ile hayal et " Soğuk eşine hastalığını söyleyemezsin ama artık çok geçtir " Jeon or Min sunar 💫 Hikaye !!🌟 Her sabah daha kötü bir baş ağrısıyla uyanıyordum. Geceleri uyuyamıyor sabahları kalkamıyordum. Belkide geceleri uyumamamın sebebi başka biridir Eşim Jungkook son zamanlar çok soğuk davranıyordu. Beni aldatıyor olması düşüncesi beni geceleri uyutamıyor, kalbim acıyordu Gözlerimi açıp etrafa baktım ilk önce tabiki yanıma Jungkook yoktu. İşe gitmiş diye düşünürken banyonun kapısı açıldı ve içeriden saçları islak Jungkook çıktı Göz göze geldiğimizde ona gülümsemiştim oysa göz devirip dolaba irerledi ve kıyafet seçmeye başladı Kalbimi kırmıştı yine. Yanlışı hep kendimde arıyordum, belki de en büyük yanlışım hep hatayı kendimde görmemdi 𝖡𝖺𝗄𝗆𝖺𝗒𝖺 𝖽𝗈𝗒𝖺𝗆𝖺𝖽ı𝗀̆ı𝗆 𝗈 𝗀𝗈̈𝗓𝗅𝖾𝗋𝗂𝗇 𝖻𝖺𝗇𝖺 𝗈̈𝗒𝗅𝖾 𝖻𝖺𝗄𝗆𝖺𝗌ı 𝖻𝖾𝗇𝗂 𝖿𝖺𝗓𝗅𝖺 𝗎̈𝗓𝗎̈𝗒𝗈𝗋𝖽𝗎 " Günaydın Jeon " - Günaydın. Boş verip ayağa kalktım ve yanına irerledim. Saçlarını hep ben kuruturdum ve ona arkadan sarılıp konuştum " Saçlarını kurutmamı ister misin! " - Ben çocuk değilim Jane " Ama hoşuna giderd-" - İstemiyorum dedim " Peki, kahvalt-" - Dışarıda yaparım " Hızlı birşeyler hazırlardım ben " - Gerek değil Jane, git lütfen üstümü giyineceğim Yüzümü asıp kafamı salladım ve ilk önce banyoya ordanda misafir odasına gittim. Orda da kıyafetim vardı sportif bir şeyler alıp giydim Yatağa oturdum başım dönüyordu. Kendimi hiç iyi hiss etmiyordum. Jungkooku çağırmak istedim ancak çağıracak güç bulamadım kendimde. Yatağa uzanıp gözlerimi kapattım Uyumuyordum hayır. Kapı açıldı ve Jungkook tekrar içeri girdi " Jeon " - Ne var " Kendimi iyi hiss etmiyorum " - Kendi başının çaresine bakarsın sen benim acil çıkmam gerek bir şey olursa doktoru ararsın Kapıyı kapatıp evden çıktı " Peki madem kendi başımın çaresine bakarım" ~ Doktora gitmeye karar verdim çünkü iyi değildim araba sürmekten bile korkuyordum bu yüzden korumaya beni götürmesini söyledim Hastaneye vardım ve doktorun odasına kapıyı tıklayıp girdim Biraz konuştuktan sonra doktor konuştu - Jane hanım bu belirtiler bir şeylerden şüphelenmeme sebep oldu bu yüzden sağlığınız bir kaç test yapmamız gerek " Tabi yapalım " {…} Testlerin ardından beklemeye başlamıştım Bir saate biter demişlerdi o sırada hastanenin kafeteryasında kahve içiyordum Testlerin sonucunu öğrenmek için doktorun tekrar odasına gittim " Gele bilir miyim " - Huh, gelin Jane hanım " E nasılmış tahliller" - Jane hanım, bunu size nasıl açıklayacağım bilmiyorum ancak. " E-evet noldu " - Siz tümör hastasısınız ve 3-cü devreye kadar irerlemiş çok geç farkına varmışsınız ve bu hastalık her gün hızla irerlemiş, maalesef bir çaremiz yok. " N-Nas- Nasıl yani şimdi ben.. ölecek miyim " - Elimden gelen bir şey yok, bunu durdurmamız imkansız " Ppeki ya ne kadar ömrüm kaldı" - En az 1 hafta en fazla 2 ay " 1 hafta.. peki doktor bey, teşekkürler" - Jane hanım. Lütfen tekrar hastaneye gelin çünkü ameliyatla belki bir olasılık sizi kurtara biliriz ancak bunu hemen yaparsak sonuç ters tepki de vere bilir " Sizi anlıyorum peki gelirim teşekkürler.." Odadan çıktım ve de kolidordaki bekleme yerine oturdum Ellerimi yüzüme koyup ağlamaya başladım Ya Jeon, ona nasıl söyleyecektim. Bu hayatta iki kişi vardı sevdiğim, bir abim Jimin bir de Jeon . Onlar benim herşeyim ben onlardan nasıl ayrılırım
Devamı 1 Ağlamam şiddetlenirken telefonum çalmaya başladı " Abim " yazısını gördüğümde yüzümde bir gülümseme oluştu Doktora gideceğimi ona söylememiştim bile o beni merak edip aradı, Jungkooksa bilmesine rağmen bir mesaj bile atmadı Gözlerimki yaşı hemen silip gülümsemeye sesimin tiremesini önlemeye çalıştım " A-alo abicim " - Güzelim nasılsın, sesin neden öyle geliyor " Ha, yok abi ben bir , bir film izliyorum da .. filmin sonunda kız ölüyor ona üzüldüm " - Aishh delisin sen deli deli " Hahh.. biraz öyleyim demi " - Ne diyecektim ben , ha Jane akşam size geleceğim da haber vereyim önceden dedim " Tamam abicim yapmamı istediğin bir şey varmı" - O ne laf kızım sen hiç zahmet etme zaten öylesine uğrayıp gideceğim " Tamam abi o zaman benim bir kaç işim var görüşürüz " - Tamam hayatım, tamam birtanem görüşürüz Telefonu kapattım göz yaşım telefona damladı Ona ilk kez yalan söylemiştim. Keşke gerçekleri ona söyleye bilseydim Ayağa kalkıp yüzümü yıkamak için tuvalete gittim ve sonra eve döndüm {…} Oda da Jungkook ile olan fotoğraflarımıza bakıyordum ne kadar da mutluyduk Anılarımızı hatırladım" ~ " Ya Jungkook saçma sapan şeyler yapma düşeceğiz " - Olsun düşelim ben seni tutarım sevgilim ~ " Bak yüzme bilmiyorum diyorum " - Atla ve kendini bana bırak, bak gör benden daha iyi yüzeceksin ~ " Mutfağı ne hâle getirmişsin!! Jeon!!" - Ama sana pasta yapacaktıım ~ - Seni seviyorum " Ben daha çok seviyorum " ~ " Bu mu yakışır yoksa bu mu sence " - Sana hepsi yakışır meleğim ~ Gözlerimdeki yaşlar daha hızlı akıyordu Eski Jeonu çok özlemiştim.. {…} Akşam kapı çaldığında kapıyı açmaya aşağı indim kapıyı açacakken başım döndü ve duvara tutundum " ahh, hayır yine mi?" - Jane kapıyı açsana güzelim " aishh, geliyorum abi!" Tutuna tutuna sonunda kapıyı açmayı başardım - Abicimm " Abim" Bana sıkıca sarıldı. Onu çok özlemiştim Onsuz nasıl yaşayacağım. Gözlerim tekrar dolduğunda kendimi ağlamamak için zor tutuyordum - hey abicim neden ağlıyorsun sen?? " Yok abi sadece seni özledim o kadar" - Bende seni çok özledimde .. Elleriyle göz yaşlarımın sildi ve konuştu - Sen ağlama tamam mı, prenseslere ağlamak değil gülmek yakışır " Hmhm tamam bir daha olmaz" - Aferin benim kardeşime - E ne duruyoruz " Gel salona gidelim abi ayakta kaldın " Abimle konuşmuş sohbet etmiştik Tabiki ona hiç birşey söylememiştim Saat 11:34 tü Abim Jungkookun neden bu saatte evde olmadığını sordu bende onu kötülemek istemedim ve ilk kez böyle oluyor dedim. Her gece böyleydi aslında... Abim biraz daha oturup gitmesi gerektiğini söyledi ve ona kapıya kadar eşlik edip eve uğurladım Tekrar salonda oturup beklemeye başladım Jungkooku beklemek kararına geldim bu gecə ona herşeyi anlatmam gerekiyordu Saat 12:48 de kapı açıldı, hâlâ düşünmekten uyumamıştım. Jungkook içeri girdiğinde beni görmüş şaşırmtı . Gözlerim kıpkırmızı olmuştu ağlamaktan - Jane? sen neden uyumadın? " Sana söylemem gerekenler var - Şu an yorgunum başka zaman konuşuruz " Hayır şimdi konuşacağız " - Jane, sonra dedi- " Hep sen ne desen o oldu zaten!" " Şimdi beni dinleyeceksin " Jungkook sinirlenmiş ve yanıma gelmiş önümde durmuştu - Sen ne demeye çalışıyorsun. Bana ne hakla bağıra bilirsin " Neden? Sen bana bağırıyorsun , bunda sorun yokta benim bağırmamda mı sorun?" - Ben sesimi yükselte bilirim- " HAYIR YÜKSELTEMEZSİN. HEP BANA BAĞIRIP ÇAĞIRDIN ZATEN, HEP SUSAN TARAF BEN OLDUM " - O SESİNİ ALÇALT MİN JANE! " Haha, şimdi de Min olduk öyle mi" " Peki Jeon, boşver gerçekten ne olacaksa olsun" Sinirle odaya çıkacakken Jungkook beni kolumdan tutarak durdurdu - Ne olacak Jane , noluyor sana böyle " Asıl sana noluyor Jeon, beni hiç umursamıyorsun, konuşmuyorsun , yoksa beni al-datıyor musun? " - Saçma sapan konuşma Jane böyle birşey yok ve ben sana soğuk davranmıyorum " Daha bu sabah sana kötü hiss ettiğimi söyledim ve sen hiç umursamadın!" - Bak bir şeyin yokmuş iste sapa sağlamsın - Doktora söyleseydinde birazda dilinden kesseymiş " Hm, öyle mi Jeon. Merak etme zaten beni artık görmeyeceksin " - Ne demek şimdi bu benden ayrılıyor musun " H-hayır onu da nerden çıkardın" - İstersen ayrılalım bitsin yani böyle ilerlemiyor " Beni böyle sile bilirsin yani öyle mi?" - Sen kimsin ki seni silemiyim Gözlerindeki yaşlar teker teker akıyordu sinirden konuşamıyordum. Ona biraz daha yaklaşıp parmağımla göğsüne vurdum ve konuştum " S-senden- " Ona ondan nefret ettiğimi söyleyemiyorum çünkü ona çok aşıktım " Aishh"
Koşarak yukarı çıktım ve kendimi yatağa attım Bağırarak ağlamak istiyordum sadece Yazardan 🦋 Jungkook olduğu yerde kalmıştı. Çok mu ağır konuştu. Acaba ona ne söyleyecekti Jane ise hayata olan bütün ümidini kesmişti Bu hastalıkta özgüven çok önemliydi, tüm hastalıklarda insan kendine güvenip bu hastalığı yenmeliydi Jane her gün daha da kötüleşmişti Jungkook onunla asla konuşmuyordu. Jane odasından asla çıkmaz günlerdir yemeden içmeden kesilmişti. Durumu çok kötüydü ve sanırım öleceğini hiss etmişti Eline bir kağıt ve kalem almış son sözlerini yazmış ve zorla da olsa yürüyerek Jungkookun odasına bırakmış lakin sonra başı dönmüş ve odaya tekrar dönememişti Jungkookun yatağına uzanmış telefona uzanmaya çalıştı sonunda eline almayı başardı ve Jungkooku aradı Çalıyor.. Aradığınız kişiye şu anda ulaşılamıyor Genç kız tekrar şansını denemek istedi ve tekrar aradı eşini Çalıyor.. Aradığınız kişiye şu anda ulaşılamıyor Artık pes etmişti gözleri yavaş yavaş kapanıyordu ellerindeki güç bitmiş ve yatağa düşmüştü Ve genç kız hayata veda etmişti.. {…} Jungkook iş çıkışı eve gelmiş ve salona bakmıştı Jane'i görmeyi beklerken içeri tamamen sessizlikti Belki uyumuştur diye düşünerek yukarı çıktı ve Jane'in kaldığı odaya girdi kimse yoktu Jungkook endişelenmişti. Her ne kadar onunla küs olsa bile onu seviyordu ve ondan asla ayrılmazdı Geçen söylediklerinden çok pişmandı ve kendini aff ettirmek istiyordu Tüm odalara bakmış en son kendi odasına gitmişti. Sonunda onu kendi yatağında bulmuş ve rahatlamış yanına ilerlemişti - Jane , kalk burası benim yatağım - Jane - Güzelim? Jane'den ses gelmiyordu. Jungkook elini kızın yanağına değdirince buz gibi olduğunu gördü Gözleri korkuyla açılmış ve nabzını kontrol etmişti. Atmıyordu.. - JANE KALK SEVGİLİM HADİ BEN GELDİM Hemen yanına oturmuş ve kulağını göğsüne yaslamış kalp atışını duymaya çalıştı Kalbi atmıyordu.. Jungkook hemen bir ambulans aramış sonraysa sevgilisinin elini tutmuş ağlamaya başlamıştı - Hayır Jane beni böyle bırakıp gidemezsin. Ben çok pişmanım seninle öyle konuşmamalıydım seni çok seviyorum sevgilim Ambulans gelmişti ve de Jane'e öldü teşhisi koyup onu Jungkook'tan ayırıp poşete koydular - Lütfen onu benden ayırmayın o üşür orda bensiz beni de alın lütfen X: Üzgünüm beyefendi lütfen çekilin zorluk çıkarmayın Jane'i Jungkooktan ayırıp götürdüler Jungkooksa yere çökmüş ağlıyordu Onu kayb ederek herşeyini itirmiş oldu Jungkook çok pişmandı ancak son pişmanlık neye yarardı 𝘚 𝘖 𝘕 Canlarım yazarken ne kadar ağladım bilmiyorum ancak bence çok güzel oldu " Son pişmanlık fayda etmez" lafı maalesef ki çok doğru ve insanı çok kötü yaralıyor Sevdiklerinizi kırmamaya çalışın
@@Bts13147Deme öyle güzelim, seni hak etmiyorlar demekki ben seni seviyorum ya 🎀 Teşekkürler birtanem kendini kötü hiss edersen bana anlata bilirsin biliyorsun
@@irem-n3z canım filmlerden örnek vere bilirim mesela, siyah insan boyunda poşetten biraz daha kalın bir örtüye koyuyorlar, tabi biz onların işlerini onlardan daha iyi bilecek değiliz ama mantıklı düşününce 0lmus birisini ambulansa öylece koymak olmaz ya. şimdi bunun hakkında konuşmayalım bence tartışılacak konu değil
