#09 Strzygonie, upiory i wąpierze 

Mówią, że na ludzką krew upiór zajadły,
Gdy ofiarę wybierze, z której soki pije.
Ofiara umrzeć musi. - lecz zmarła ożyje,
I mordercy swojego postępując torem,
Znów niewinnych krew chłepcąc,
staje się upiorem.
Literatura:
Baranowski B., W kręgu upiorów i wilkołaków, Łódź 1981
Moszyński K., Kultura Ludowa Słowian, cz. II - Kultura duchowa, Kraków 1934
Pełka L., Polska demonologia Ludowa, Warszawa 1987