11 filmów, które zmienią Twoje spojrzenie na rzeczywistość 

To był kolejny temat wskazany przez moich Patronów na grupie VIP. Mam nadzieję, że odcinek Wam się podobał. Pamiętajcie, żeby dzielić się swoimi tytułami w komentarzach - może warto będzie zrobić kontynuację z Waszymi propozycjami. Oczywiście, niezależnie od odcinka o Pixarze :D

Świetna lista, większość z filmów już znałem ale parę będę miał do nadrobienia. Myślę, że dodałbym tu jeszcze przede wszystkim Fight Club, zarówno dla mnie jak i dla moich rówieśników ten film był otworzeniem oczu na współczesną kulturę konsumpcjonizmu. To majstersztyk, jeden z nielicznych przykładów, gdzie adaptacja kinowa jest lepsza od książki, co otwarcie przyznał sam autor :)

Powiem szczerze, że nie jestem zbytnio wgłębiona w produkcje Pixar. Ale ubolewam, że animacje są trochę zaniedbywane w konwersacjach filmowych, więc chętnie podzielę się moimi ulubionymi. 1) Mój faworyt: "Mary and Max". To pozycja totalna. Fenomenalna forma i kolorystyka animacji, dobór muzyki, dialogi (smaczki terapeutyczne), sama fabuła - temat nieoczywisty, nie obyło się bez kontrowersji, niektórzy film oprotestowali. Na dodatek nie wiem ile jeszcze jest w nim warstw-kiedyś zatrzymałam film na chwilę i pokazał się istotny motyw niewidoczny w odtwarzaniu;) Za każdym razem odkrywam w nim jakiś nowy smaczek - film kopalnia. 2) "Waking life" - o naturze snu. Aktorzy, obrobieni specjalną techniką animacji, wyglądają lepiej niż w rzeczywistości. Miks ujęć psychologicznych, metafizycznych, naukowych -smaczki w wypowiedziach ekspertów. Jednocześnie film nie traci oniryzmu. Koniecznie do powtarzania! 3) Japonia...ciężko wybrać, ale mam 3 swoje faworytki, 2 Hosody i nie mogło się obyć bez klasyka Miyazakiego: - "O dziewczynie skaczącej przez czas" - o konsekwencjach ingerowania w czas, ech..myśli się na nim i po nim duuużo o swojej rzece zdarzeń, - "Wilcze dzieci" - dylematy posthumanistyczne ubrane w zachwycającą baśń, - "Spirited Away: W krainie bogów" - metafora inicjacji w rozwoju psychicznym, procesów podświadomych. Dla niektórych nieco zbyt mroczna, mnie rozwala system. Tam jest wszystko: transcendencja, archetypy, po prostu japońska pierwsza liga. Każda klatka ma tu swoje znaczenie, a jednocześnie jest czas na zadbanie o autentyczność np. potknięcie dziewczynki po gwałtownym powstaniu. 4) Przejmujące wojenne "Walc z Bashirem" i "Liban" - bardzo ciekawe formy animacji. Jest teraz nowy o Kapuścińskim "Jeden dzień z życia", ponoć niezły, ale jeszcze go nie obejrzałam. No i jeszcze z kategorii manifestów społecznych: rumuńska animacja "Droga na drugą stronę" - bardzo ciekawa kreska. Oparta na prawdziwej historii (w polskim więzieniu!), jest dojmująca. Po seansie zjadłam kromkę z namaszczeniem. 5) Wiecznie żywa w formie i treści (awangardy się nie starzeją) "Dzika planeta" z 1973r. Scenariusz i reżyseria Roland Topor, produkcja francusko-czeska, coś jeszcze?! 6) Serial animowany "Zwierzęta" na hbo. Art plus beka. W skórze zwierząt zachowania ludzkie dopiero są komiczne;) Dialogi to jakieś popisy standuperskie. Medal za dubbing. Widać i słychać, ze twórcy się dobrze bawili. 7) Na koniec czysta kontemplacja "Czerwony żółw" - animacja medycyna.

Jak dobrze ze mi sie wyświetl twój film , właśnie szukałem jakiegoś dobrego film a tu mam całą listę dzięki ! Łap suba

Cholera...no zacna lista(za 11 miejsce masz u mnie szacun ;D), oczywiście nie z wszystkimi filmami się zgodzę ale jak wspomniałeś - to subiektywny wybór, dla każdego byłby inny także nie ma co kwestionować. Jedynie co mogę powiedzieć to że zbieżność Twoich filmów z moimi jest naprawdę wysoka ;) I no muszę zadać to pytanie - naprawdę Arrival był wg Ciebie lepszy od Prisoners?? Filmy opowiadają kompletnie różną historię, ale kurde....atmosfera, tematyka, gra aktorska jak i wybory bohaterów oraz samo kadrowanie, długość ujęć czy muzyka - w Labiryncie wszystko to świetnie zagrało i siadło. Arrival wg mnie było nieco rozwlekłe, a motywacje niektórych działań bohaterów nieuzasadnione (w przeciwieństwie do Prisoners). Oczywiście każdy ma prawo do swojego zdania, dlatego rzucam te pytanie w eter ;) a nóż nawiąże się fajna dyskusja :)

No i fajnie - mam kilka filmów do mojej listy a połowę już widziałem. Tylko kiedy ja je obejrzę... PS. dziwnie się Ciebie ogląda bez okularów ;)

Kudos za Arrival, ktory uwazam za najbardziej genialny film w historii

O paru niestety nawet nie słyszałem, więc od razu dodaję sobie na Filmwebie do obejrzenia :) Ech, lista filmów must-see się powiększa. Parę na szczęście widziałem, więc trochę mi ulżyło. Co mało schematycznego mógłbym polecić, żeby uzupełnić tę ciekawą listę? Takie 5 propozycji ode mnie, a nuż komuś się będzie chciało dodać do „do obejrzenia” :) - Metropolis, wybiegające zupełnie poza swoją epokę, bardzo buntownicze i nowatorskie. Ciężkie kino, czarno-białe i bardzo trudne dla dzisiejszego odbiorcy. Wystarczy, że powiem, że to film z 1927? - Grobowiec Świetlików - japońska animacja o zmaganiach dwójki rodzeństwa i po prostu ludzkich relacjach w obliczu II WŚ. - Oldboy - zupełnie inna reżyseria niż ta, do której myślę, że większość z nas przywykła. Chan-wook Park to w ogóle godny uwagi reżyser, ja szczególnie polubiłem go za film Stoker. Nie powiedziałbym, że ten jest akurat jakoś strasznie bez schematu, ale ujął mnie stylem reżyserii, który był mi wtedy zupełnie obcy. Pod tym kątem jest to na pewno wychodzenie poza schemat, zwłaszcza swój jako widza. I rewelacyjnym aktorstwem. - Pusty Dom - kolejny film koreańskiego reżysera, tym razem Kim Ki-duka. W trakcie filmu w zasadzie nie padają żadne słowa, a mimo to ujmuje niesamowicie zbudowanymi relacjami między postaciami. Da się wygrać wzruszające i skomplikowane relacje bez słów? Pewnie, że tak. Perełka! - Rzeź Polańskiego - na bazie sztuki teatralnej Yasminy Rezy „Bóg Mordu”. Niby nic takiego, ale… zamknij sobie czwórkę aktorów w mikroskopijnej przestrzeni i każ im grać i się nie pozabijać przy takich, a nie innych relacjach. W zasadzie jest to bardziej spektakl niż film, także ponownie - jest to film nieschematyczny nie pod kątem fabuły, scenariusza czy pomysłu, ale samego podejścia do reżyserii.

Bardzo chętnie obejrzałbym Twoją analizę filmów Pixara - dodatkowo sugerowałbym opowiedzieć to w kolejności w jakiej te filmy są powiązane ze sobą - nadaje to nowego kontekstu wszystkim produkcjom. Wiadomo, że to lista subiektywna, chociaż w kilku przypadkach się zgodzę: Prestige był świetny, Moneyball, Memento i Whiplash również. Chociaż Whiplash jest bardziej filmem "sportowym" i ogólnie opowiada o pasji i determinacji, a nie stricte o muzyce... ale mimo wszystko go uwielbiam i często do niego wracam. Zachowując więc powyższe 4 filmy, produkcje które zmieniły coś w moim postrzeganiu świata to: 1) Miasto Boga - reż. (Kátia Lund , Fernando Meirelles) - film oparty na faktach opowiadający historie młodych ludzi, których codziennością są bieda i narkotyki. Oglądając to 14 lat temu film nadał mi perspektywę jak biednym można być w dzisiejszych czasach a jak niewiele potrzeba do szczęścia 2) Reqiuem dla snu (reż Darren Aronofsky) - każdy nastolatek powinien obejrzeć ten film, bo jest świetną przestrogą przed narkotykami i kultem "tabletki na wszystko". 3) Więzień nienawiści (reż Tony Kaye) - chyba pierwszy przypadek w którym polskie tłumaczenie tytułu (oryg. American History X) lepiej oddaje to, co film chce przekazać. Mimo, że film ma 20 lat to jego przekaz o głęboko zakorzenionej, niczym nieuzasadnionej nienawiści i jak zmienia myślenie młodego człowieka oraz jak potrafi go zniszczyć, jest ponadczasowy. Doborowa obsada z Edwardem Nortonem na czele jest tutaj wisienką na torcie. Drugi film na którym się rozpłakałem (pierwszy to Król Lew mając 5 lat). 4) Podziemny Krąg (reż. David Fincher) - piękny antykorporacyjny manifest z twistem który zrył mi beret. Pierwszy mój film w życiu wykorzystujący motyw "unreliable narrator", który kompletnie zmienił moje podejście do tego jak można opowiadać historie i je analizować. 5) Życie jest piękne (reż. Roberto Benigni) - wg mnie najradośniejszy film o Holokauście jaki powstał. Wzruszająca opowieść o miłości w najgorszym możliwym czasie. 6) mother! (reż Darren Aronofsky) - film wg mnie bardzo niezrozumiany, którego wieloznaczność wykracza poza analizę kobiety-matki ziemi. Film ten pokazuje tak wiele o roli kobiety w religii, czasach współczesnych i ubiegłych, podejściu do życia i Boga, że obejrzeć go raz to zdecydowanie za mało. 7) Ghost in the Shell (reż. Mamoru Oshii) - anime (obok Grobowca Świetlików), które najdobitniej udowadnia że japońska animacja to nie są "chińskie bajki dla dzieci". Film, który zainspirował całą masę współczesnych twórców s-f, opowiadający o sztucznej inteligencji, samoświadomości i istocie człowieczeństwa. Mówi też o galopującym postępie, poszanowaniu ludzkiej godności i wojnie. Bez ogródek. To przy nim współczesne filmy o robotach wydają się bajką dla dzieci.

co do arrival... to pytanie może iść w drugą stronę - jak czas i kultura wpływa na kształtowanie się języka... czy to język zmienia kulturę czy kultura język? a może te rzeczywistości wzajemnie się przenikają?

Capitan Fantastic

Wszystkie filmy poleciały na listę "do obejrzenia" na Filmwebie. Oczywiście Pixara znam, też kocham! Niesztampowym filmem Disney'a była Moana, fantastyczna - POLECAM. Moimi filmami w tej kategorii mogłoby być "Skóra, w której żyję" Almodovara, "Nietykalni" z nowym spojrzeniem na osoby niepełnosprawne/inwalidów, albo (znowu Disney) Maleficent z nowym spojrzeniem na sztampowy "true love's kiss". Nawet jeszcze ciepłe "Bohemian Rhapsody" sprawiło że będę na każdą piosenkę Queenu patrzyła zupełnie inaczej, inaczej ją odbierała.

Dobra chyba mam drobną listę rzeczy do obejrzenia

Z filmów które zmieniły moje spojrzenie na rzeczywistość to wymienię na szybko trzy. Po pierwsze Nietykalni po drugie Chce się żyć a po trzecie Pokój. Każdy z tych obrazów bolał mnie bardzo (znaczy emocjonalnie).

Hmm okrutnie ciężko wytypować jest filmy które zmieniły moje podejście do świata . No ale spróbujmy. Może id najnowszego . Power of the dog, jest filmem z tej kategorii. Absolutnie powolna ,leniwa akcja wrzuca nas w świat dzikiego zachodu , jakże nudnego życia , przewidywalnego ( absolutnie odmiego od tego co pisał May w swoich książkach) . Lecz i w tym świecie zaczyna się coś zmieniać , nieuchronnie ( cóż Arturze z rdr2 , wiedziałeś o tym że to nadejdzie) o to pojawia się matka z synem. Żona zdewastowana po samobójstwie męża i jej hmm nie co oddmienny syn , jak na standardy burtaolnego i kaladacego na piedestał kulturę macho. Cholera nie chce spoilerowac ale ta postać będzie kluczowa. Więc , w mojej ocenie film jest chyba jakaś próba połączenia dwóch światopoglądów. Delikatności i surowości . Zmaganie się z tym kim jesteśmy ( świetnie było to namalowane w moimi ukachanym filmie pt Brokeback Mountain , to jest co naprawdę w nas drzemie i w końcu ukazanie traumy i jego następstw po stracie jedynego z rodziców.

znów ten jaaaaaaz :D

Ostatnia pozycja mega, chociaż można się czepić niektórych tytułów ale ogólnie animacje dają dużo refleksji. :) polecam czasem odwiedzić tych panów. ru-vid.com/video/%D0%B2%D0%B8%D0%B4%D0%B5%D0%BE-07isJX3XTBQ.html

Dosyć ciekawy ranking, jednakże totalnie nie zgadzam się z wyborem Interstellar (Wiem jest to subiektywna lista) Interstellar jest jak wydmuszka wielkanocna. Nic w środku na mnie nie czeka, fabuła jest pretensjonalna, postacie na 2 planie płaskie jak kartka papieru :( zakończenie mnie rozśmieszyło, takiej dozy epickości oraz patosu nie widziałem nawet w świecie Warhammera 40K Pomysły na planety mocne 8/10 reszta już gorzej.

Odnośnie J.K. Simmonsa to gra genialnie w podwójnej roli w serialu Odpowiednik - do zobaczenia na HBO GO.

Dodał bym jeszcze cast away

Dla mnie to Jonathan Nolan a nie Christopher Nolan jest tym zdolniejszym z Nolanów - m.in. za tą scenę ru-vid.com/video/%D0%B2%D0%B8%D0%B4%D0%B5%D0%BE-av6x8PD0nXA.html z serialu Person of Interest, która dużo bardziej przemówiła do mnie niż cały film Interstellar.

Oglądasz cokolwiek, co powstało nie w Hollywood i wczesniej niz 2000r?

Masz wadę wzroku? jak nosisz soczewki to je zmień proszę są obrzydliwe.