Në një entuziazëm frenetik që shkarkonte emocionet e grumbulluara prej një muaji, Maradona, si kapiten i ekipit, ngriti lart kupën e fitores. Argjentina ishte shpallur kampione bote, pasi në ndeshjen finale kishin mundur Gjermaninë Federale me rezultatin 3-2.
Dhe teksa pjesëtarët e tjerë të ekipit mbanin mbi supe sulmuesin Armando, anglezët nga televizori shihnin se si sulmuesi që u shënoi një gol të turpshëm, ndihej krenar. Ishte 2 korriku i vitit 1986…
…Në Shqipërinë e viteve të komunizmit sporti i futbollit, i pacensuruar dhe i transmetuar nga RTSH-ja, shihej si argëtimi perfekt i masave. Sidomos kur bëhej fjalë për kampionatin botëror dhe atë evropian. Mund ta ndiqje një ndeshje mes shokësh, edhe nëse ndonjë i çartur, me banim në katin e parë, afronte televizorin te dritarja. Nuk piheshin birra me kanaçe, po ndonjë gotë raki edhe mund ta ktheje, duke tymosur vazhdimisht duhan. Bastet, megjithëse të paligjshme, ishin mbyllur disa orë më parë dhe ata që luanin me lekët e rrogës 15-ditore nuk ishin të paktë.
Por më me emocion se bastexhinjtë, ishin tifozët e papërmbajtshëm që në shumicë ishin me Italinë, me Brazilin, por dhe me Gjermaninë Perëndimore. Më të paktë ishin tifozët e Argjentinës dhe Anglisë. Dhe akoma më pak tifozë kishte kombëtarja franceze e futbollit. Asokohe, Holanda e kishte humbur shkëlqimin e Johan Cruyff-it dhe tifozët e shumtë të saj, në mungesë të “tulipanëve”, bënin tifo për ekipe të dyta. Për kombëtaret e tjera, si fjala vjen Rusia, Skocia, Irlanda, as që bëhej fjalë. Tifozët e tyre numëroheshin me gishtat e dorës......
leonardveizi.blogspot.com/202...
#shqiptaret #albania #argentina #england #fotball #campione
5 июн 2024
