25 kg less! What is the PRICE of intense weight loss? - 7 meters underground #6 

Ukazujesz pięknych ludzi, zwykłe/niezwykłe historie. Słuchasz ze skupieniem i dajesz szanse rozmówcy. Nie zmieniaj tego, bo ogląda się to rewelacyjnie.

To chyba najbardziej wartościowy kanał na polskim jutubie

Tylko osoba, która przeszła przez jakiekolwiek zaburzenia odżywiania jest w stanie w 100% zrozumieć sens tego, co jest w tym wywiadzie zawarte... Oby jak najmniej osób tego doświadczyło :(

Znam to wszystko. W przeciągu niecałych 6 miesięcy schudłam aż 15 kg. Nawet zrobiłam konto na instagramie zachęcający innych do tego. Byłam okropnie głupia. Widziałam siebie w lustrze jako grubą dziewczynę, podczas gdy znajomi, przyjaciele, a nawet nauczyciele mówili mi, że jestem zbyt chuda i pytali czy przypadkiem nie jestem anorektyczką. Śmiałam się i wykluczałam od razu ten pomysł. To, że nie miałam miesiączki, nic dla mnie nie znaczyło, nie widziałam w tym nic złego. To, że widać mi kości było fajne. To, że początek mojej wagi zaczynał się na liczbie "3" było dla mnie motywacją. A tak naprawdę walczyłam ciągle i ciągle z moim mózgiem. Zdarzało mi się, że w odwiedzinach chciałam okropnie zjeść jakieś słodycze, co były na stole, psychicznie nie wytrzymywałam, ale NIE MOGŁAM, Nie mogę tego zjeść, za dużo kalorii. Te jedno ciastko to zdecydowanie za dużo kalorii. Patrzyłam na wszystko w taki sposób "Nie zjesz kostki czekolady, to będziesz chudsza o tą kostkę" "Nie zjesz ciasta, to będziesz o nie chudsza". W końcu moi rodzice zauważyli jak okropnie schudłam. Pamiętam to, jak ciągle się z nimi kłóciłam, a wcześniej nigdy nawet się nie sprzeczaliśmy. Dzień w dzień płakałam i widziałam pierwszy raz, jak mój tata też płakał. Pewnego dnia weszłam do kuchni i tam siedzieli rodzice z moim bratem i jak zawsze zaczął się temat o mnie (typowy tekst brata "Tak, nie jedz tego, bo jeszcze przytyjesz" "Nooo dokładnie, bo jesteś gruba, że masakra" i inne chamskie teksty) i nagle mama powiedziała, żebym podciągnęła bluzkę. Na początku nie chciałam i mówiłam, że nie będę się rozbierać ani nic, ale wtedy zaczęła krzyczeć... podniosłam ją lekko i się zaczęło najgorsze... Oczywiście zobaczyli jak koszmarnie jestem chuda, jak widać mi żebra i kręgosłup. Już na początku widzieli jak widać mi obojczyki bo tego koszulką ciężko ukryć, dekolt trochę za niski. Mama jest pielęgniarką, więc od razu zadzwoniła do jakiegoś lekarza co się tym wszystkim zajmuje i kilka dni później się z nią spotkałam. Potem miałam co tydzień robione pobieranie krwi - wyniki koszmarne. Po dłuższym czasie zaczęłam się ogarniać, nie dla siebie, a dla rodziców. Po prostu nie mogłam znieść tego, jak mama płacze, a tata jest na skraju i codziennie się ze mną kłócą i wytykają wszystko co jem, a bardziej czego nie jem. Już od paru miesięcy wyniki są lepsze, ale ciągle coś wychodzi albo za dużo, albo za mało. Jem już prawie normalnie, po prostu teraz nie lubię tłustych rzeczy i to omijam, ale oczywiście czasem zjem, żeby nie było problemu. Mam nadzieję, że myśli o schudnięciu miną, bo nieraz nadal mnie napotykają, ale nie słucham ich. Na razie przytyłam 5 kg i każdy mi mówi, że wyglądam o niebo lepiej, i że wcześniej byłam strasznie blada i koścista. Przyznam, że właśnie gdy byłam taka chudziutka, to w wakacje, gdy wychodziłam wieczorem na dwór, miałam ze sobą kurtkę, naprawdę... Z początku jak zaczynałam się "leczyć" to miałam napady i jadłam ogromne ilości jedzenia, bo w końcu zaczęłam dostarczać pokarmu, to organizm zaczął się o niego jeszcze bardziej ubiegać, bo był spory brak witamin itp. Bałam się, że przytyję nie wiadomo ile, ale jakoś gdy zobaczyłam "4" na wadze, to zamiast się przestraszyć, od razu poszłam do taty się pochwalić, że przytyłam. Pierwsze miesiące waga ciągle wahała się miedzy 39 a 40 tak, jakbym ja sama nie mogła się zdecydować czy tego chcę, czy nie, ale po co marnować sobie życie? Nie chcę płakać dzień i noc, kłócić się z innymi itp. Chcę wrócić do tego, jak bez wyrzutów sumienia, mogę jeść. Obecnie zostały mi niektóre "efekty" - problemy z trzustką przez co dali mi pewną dietę, ale się poprawia, tyle, że nadal muszę mieć pobieranie krwi, ale wszystko idzie w dobrą stronę. Nikomu tego nie życzę. Jeśli chcecie się odchudzać. to róbcie to z głową i na pewno nie przez głodzenie się. Jeśli ktoś przeczytał do końca, to naprawdę szanuję i doceniam

Rzadko się o tym mówi ale cała współczesna kultura fit jest podszyta podobnymi historiami. Zaburzenia odżywiania są jak alkoholizm - całe życie trzeba się pilnować, uważać, żeby do nich nie wrócić przy jakimś niepowodzeniu czy porażce. Trzymam kciuki za wszystkich, którzy podjęli walkę o siebie. Rafał jak zwykle świetna robota, pozdrawiam :)

Bardzo fajny prowadzący - wyważony, wie gdzie jest granica, nie przekracza jej, a mimo wszystko nic nie pozostaje bez wyjaśnienia, bo o wszystko jest w stanie kulturalnie zapytać. Sympatyczny, naprawdę brawo :)

Życzę jak najwięcej subów. Ten kanał jest naprawdę potrzebny.

o wiele lepiej niz 20m2 Łukasza ,świetna robota takie wywiady z osobami z przezyciami są ciekawsze niz z gwiazdami i celebrytami

jak zwykle niesamowicie profesjonalnie przeprowadzony wywiad na ciekawy temat!

Brak samoakceptacji jest tak czesty w naszym spoleczenstwie

Moim zdaniem aktualnie jest to najlepszy kanał na polskim RU-vid

Doceniam Twoja ogromną pracę nad kanałem, nad całym przygotowaniem . Dziękuję za prawdziwych ludzi , tak mało jest teraz nie wyreżyserowanych historii. Dziękuję za znalezienie historii które warto opowiedzieć. Nie zaslaniasz swoich rozmówców a dajesz im mówić. Dziękuję

dobrze że jesteś i pokazujesz takie tematy

Mam 37 lat. Przerobiłam to 3 razy w życiu. Teraz mam rozmiar swój... taki jaki mam. Nie potrzebuje być rozumiana. To wszystko przechodzi kiedy człowiek zauważy swoją prawdziwą wartość i zacznie ją pielęgnować, dbać . Wewnętrzną i zewnętrzną. Świat rozkoszuje się w różności... ❤️🍀

Przerażające jest to że ta pani była na stronie Ewy Chodakowskiej... A nikt nie wiedział jaka jest jej prawdziwa historia. Poza tym słyszę wiele z tez pani Ewy w ustach tej kobiety.

świetny program.poruszasz bardzo ciekawe tematy i zadajesz świetne pytania. trzymam kciuki żeby kanał stawał się coraz popularniejszy

Czekam na wywiad ze schizofrenikiem albo, co może być nawet bardziej ciekawe, z osobą która żyje ze schizofrenikiem (córką, matką, ojcem, bratem etc.)

Kurde jaka wrażliwa, świetna dziewczyna! Przez cały wywiad widać, że ma łzy w tych pięknych oczach. Może trochę pobłądziła w życiu, ale taka jest nasza ludzka natura. Życzę jej jak najlepiej!

Fantastyczny kanał :) Boże, jak mało jest tak wspaniałych dziennikarzy jak Ty. Bardzo profesjonalnie, ze smakiem i ciekawie. Dziękuję, że tworzysz i że zapraszasz tak ciekawych gości. Można wiele się od nich nauczyć. Świetnie stawiasz pytania i widać, że przeprowadziłeś research przed rozmową. Ogólnie kanał na 5+!

Świetny wywiad. Powinno go zobaczyć jak najwięcej kobiet, które nie są zadowolone ze swojego rozmiaru. Ps. A tak w ogóle to trafiłam tutaj przez przypadek i... od razu obejrzałam wszystkie wywiady. Doskonała robota. Daję suba i będę tu regularnie wracać :)

Montaż, wykonanie i bohaterzy na najwyższym poziomie. Najlepszy program tego typu jaki oglądałem bez wątpienia.

Zabrakło mi tylko pytania o to jak zachowywał się przez ten czas jej mąż, czy próbował coś zrobić. Dużo o nim mówiła, a ani razu nie powiedziała, że próbował ją powstrzymywać, szukać dla niej pomocy czy jakoś na nią wpłynąć.

Podziwiam to jak potrafisz byc opanowany i okazujesz jak najmniej emocji jak tylko możesz. To bardzo profesjonalne :))

Czekałam na ten film! Jesteś genialny! Mega profesjonalne wywiady i bardzo wartościowe, oby tak dalej ;) Czekam na kolejne filmy :)

Uzależniłam się od Twoich filmów, naprawde. Jesteś idealnym słuchaczem ! Twoj głos jest nie samowity!

Cenię takie rzeczy jak wysłuchanie osoby a nie wpierdzielanie się w słowo lub niepotrzebne zbędne teksty.Sub ;)

Otoczenie myśli ze to nasz sposób na zwrócenie na siebie uwagi... ze przecież wystarczy normalnie usiąść i zjeść. To nie jest takie proste... to tak jakby nagle niewidomemu powiedzieć „hej, popatrz jaki ładny kwiatek”- niewidomy nie zobaczy kwiatka, a osoba z zaburzeniami odżywiania nie usiądzie sobie tak po prostu przy stole i normalnie nie zje...

Bardzo wartościowa rozmowa. Zmagam się z bulimią od 15 lat. Nadszedł moment w którym moja Mama zobaczyła mnie w samej bieliźnie i się popłakała, ważyłam wtedy 32 kilo, zawiozła mnie do psychiatry specjalizującej się w zaburzeniach odzywiania. Psychiatra mnie zapytała „kiedy będziesz szczęśliwa?” odpowiedziałam „wtedy kiedy waga pokaże mi 0 kg”. Bulimia to bardzo ciężka choroba, z której nie da się wyleczyć.

Rzadko kiedy zdarza się żebym czekała na kolejny film z takim zniecierpliwieniem... Świetny pomysł, profesjonalne wykonanie, oby tak dalej !

Dużo mi dał ten odcinek. Brzmi znajomo. Swoja droga swietna jest ta seria i czekam na kolejne wątki!

Myślałem, że YT już jest tak "pełny" że nic "nowego" się na nim nie znajdzie. Myliłem się. Bardzo dobra idea! Gratuluję pomysłu i życzę sukcesów!

Brzmi znajomo.. Brak okresu potraktowałam tak samo jak Marta, ignorowałam to, że mdlałam na treningach.. Ja nie ćwiczyłam dwa razy dziennie. Cały czas wolny poświęcałam na bieganie czy treningi z chodakowską, w dni szkolne to faktycznie było tylko kilka godzin, ale weekendy to był koszmar. Nie wychodziłam ze znajomymi, bo musiałam ćwiczyć, więc wkrótce straciłam wszystkie bliskie osoby oprócz rodziców i mojej dziewczyny. Paradoksalnie miałam szczęście, kiedy przy omdleniu uderzyłam twarzą w podłogę i wybiłam sobie trzy zęby, bo trafiłam do szpitala i moi rodzice potraktowali chorobę bardziej poważnie. Do psychiatry i psychologa chodziłam wtedy już rok, brałam leki, piłam nutridrinki i ogólnie byłam pilnowana, ale kiedy wyszłam że szpitala, przestałam chodzić do szkoły, a moja mama wzięła urlop, nie odstępowała mnie na krok. Ważyłam wtedy 35 kg. Potem przytyłam do 40, później znów schudłam, rzuciła mnie dziewczyna i byłam przekonana, że to przez to, że nie jestem wystarczająco szczupła. Później rodzice obiecali, że przy 45 kg pojadę do Japonii, co zawsze było moim marzeniem. Pozdrawiam z Tokio. Walczcie o swoje Mary

Ten kanał będzie wielki! Świetna robota, super przygotowane wywiady, ciekawe odcinki, super :)

Świetne wywiady, profesjonalne i ciekawe. Proszę nie zmarnuj tego .

Ostatnio wchodząc ma yt i przeglądając nowe filmy i nieznane kanały, myslalam, ze ma juz tu żadnego wartościowego kontentu. A nagle pojawił się ten cudowny kanał, jestem zachwycona i zniecierpliwiona czekam na nowe materiały 😁

Ten odcinek oglądałam już z 100 razy. Bardzo utożsamiam się z panią Marta... ten kanał to złoto. Dziękuje Za to, ze go tworzysz

Świetna sceneria i pomysły na filmy.

Jeszcze nigdy nie obejrzałam wszystkich odcinków z kanału pod rząd...

Mistrzostwo! Wkoncu poważne tematy i normalny kanał! Rób tak dalej!

Tyle w tym prawdy... dobrze, ze poruszasz takie tematy. Też zaczynałam od tabletek. Też nie byłam pewna, czy jeszcze w ogóle sie obudze...

Uwielbiam Pana kanał, porusza Pan tematy bardzo mnie interesujące. Oby tak dalej, pozdrawiam 😇

Pierwszy kanał który mówi jak jest, samo życie. Ciekawe tematy, naprawdę kawał dobrej roboty . Oby tak dalej

Świetny kanał! Z niecierpliwością czekam na nowe odcinki :) Widzisz w człowieku coś więcej niż to co my w gonitwie codziennych obowiązków. Czasem warto się pochylić nad czyjąś historią. Posłuchać. Gratuluje pomysłowości i życzę powodzenia! :) Pozdrawiam.

Temat poważny, ważny i przerażający jednocześnie. Tak bardzo na czasie i tak bardzo ponadczasowy. Odważna, piękna kobieta. Podziwiam ją za to, że odważyła się odsłonić i wystawić na forum, aby komuś pomóc. Życzę Ci kochana dużo zdrowia, siły do walki, wsparcia, miłości oraz jak najwięcej powodów do uśmiechu. Wywiad bardzo ciekawy, rzrczowy i dobrze prowadzony. Gratuluję prowadzącemu, ponieważ robi wartościowe rzeczy.

Świetny program ! Pokazujesz zwykłych ludzi którzy zmagają się ze swoimi problemami.

Przez przypadek trafiłam na ten kanał i zdecydowanie już tu zostanę. Bardzo mi się podoba profesjonalizm prowadzącego, nikogo nie ocenia, nie krytykuje.

Bardzo dobrze Cię rozumiem. Ja zeszłam z 60 kg do 44 przy 172cm i jak już nie miałam siły na nic to dopiero się ocknęłam. To było 7 lat temu i od tego czasu miałam dwie próby powrotu, tak jak mówisz, pilnować trzeba się cały czas. Pomimo całego piekła przez które przeszłam to czasami myślę o tym okresie z tęsknotą, to było tylko moje, to poczucie (fałszywej) kontroli, ten cel (nierealny do osiągnięcia, ciągłe przesuwanie granicy), te wspaniałe koleżanki z internetu (ehh motylki, zawsze można liczyć na "wsparcie") i inne rzeczy, które zdecydowanie nie powinny cieszyć, a wtedy dawały otuchę. Co ciekawe byłam wtedy jeszcze w liceum i bilans wykazał 48kg przy w/w wzroście, co już było dużą niedowagą, a ani wychowawczyni, ani pielęgniarka, ani nawet lekarz nic nie powiedzieli. Rodzice nigdy nic nie zauważyli. W tym wszystkim byłam tylko ja. Dlatego właśnie dobrze, że są ludzie, którzy mówią o zaburzeniach odżywiania głośno. Społeczeństwo często nie ma pojęcia z czym się one wiążą i utożsamiają choroby jak bulimia czy anoreksja wyłącznie z modą na chude modelki. Prawda, że media społecznościowe i piękne, idealnie wyglądające panie z instagrama potrafią wpędzić w kompleksy ale podłoże zaburzeń jest często zupełnie inne i może rodzić kolejne problemy.

Również jestem pod wrażeniem z jakim zaciekawieniem i dokładnością prowadzący słucha tych ludzi pełen szacunek i oby tak dalej

Każda matka powinna obowiązkowo obejrzeć ten film! Przesłanie córki jest jasne: proszę, kochaj mnie. Młoda kobieta szukająca miłości najpierw prosi o nią dom rodzinny, chce akceptacji. Szybko znajduje własne życie i w nim sprawstwo. Kiedy już wie, że ktoś ją kocha, chce być idealną. Pozostaje perfekcyjną w działaniu, zadręcza siebie i oddala od najważniejszej formy miłości - do siebie. Siebie nie akceptuje, spotyka zdarzenia trudne, więc ich akceptacji chce się uczyć. Przykre to bardzo, bo trening tresury zwyczajowo wprowadzają autorytarni rodzice. Dziecko dorastając umie tylko to, czego je nauczono. Sytuacja smutna, obronną ręką nikt z niej nie wyjdzie, bo wciąga niczym bagno. Zaburzenia łaknienia są powszechne. Do nich należy też otyłość. O ile nadwaga jest normą, o tyle reszta zawsze skazuje na wytykanie palcami, czyli czyni stygmat.

Pięknie, że poruszasz tak ważne tematy. Kobiety w dzisiejszym świecie narzucają sobie ogromną presję, być może wywołaną tym co je otacza. Pięknie słuchasz, prowadzisz rozmowę. Dobrze, że tu jesteś.

Bardzo dobry wywiad i bardzo mądre słowa wypowiedziane przez panią Martę.

Uwielbiam ten kanał, pokazuje wszystkie tematy, które chciałem posłuchać i wgłębić się, zrozumieć. Swoją drogą bardzo profesjonalnie prowadzisz wywiady. Szanujesz swoich gości, dajesz im czas na ułożenie myśli, dokończenia zdania. Bardzo przyjemnie się to ogląda.

Świetny jest ten cykl . Bardzo interesujący 👍

Przykre. Bardzo przykre. Zaburzenia odżywiania to prawdziwe piekło. Coś strasznego. Ludzie nie rozumieją...

Mężczyźni też chorują na anoreksję/bulimię/ortoreksję. Nie jest to tylko i wyłącznie problem kobiet.

Brawo Za odwagę kobieto. 15 lat zmagałam się z bulimia przemiennie z anoreksja. Ostatnie lata to tylko problemy zdrowotne.... problemy z przełykaniem ból wszędzie gdzie możliwe od jelit po przełyk. Zapalenie całego przewodu pokarmowego. To i tak nie przekonało mnie do silniejszych metod i prób zaprzestania. Nade mną ktoś czuwał. Krew i to silne krwawienie. Z przewodu pokarmowego ( zdazaly się się częściej ale nie z taka siła ) wystraszyła mnie na tyle , ze ze strachu , ze tym razem naprawdę mogłam zejść z tego świata , zostawiajac 7 letnia wspaniała córkę...., nigdy więcej nie zwymiotowałam. Okres powrotu do zdrowia przez ostatnie 6 msc , dlatego ze właśnie tyle trwa okres czystości u mnie, był równie nie łatwy i długi. Sama choroba trwająca 15 lat . 15 lat ... i miesiące kiedy wychodzisz. Organizm musi znowu się przestawić. To tez ból i bardzo nie łatwa droga... ale po tym wszystkim masz wrażenie , ze jesteś inna osoba.... szczęśliwsza i lepsza niż byłaś przed choroba. Rozpisałam się . Ale mam nadzieje ze to może pomoc innym dziewczyna.... pozdrawiam i dziękuje za odcinek

Naprawdę ciekawe tematy poruszasz, super filmiki, oby takich więcej 😉

Cieszę się, że taki kanał powstał i podoba mi się bardzo sposób prowadzenia: wyczerpuje temat i jednocześnie jest dużo szacunku dla rozmówcy. Jeśli do tego rozmówca potrafi szczerze opowiadać, to cała inicjatywa może naprawdę uświadomić ludzi w kwestii różnych chorób i zjawisk, oraz pomóc osobom z podobnymi problemami, dać zrozumienie, zachęcić do szukania pomocy, czy wzmóc siłę i dać wiarę, że można przebrąć przez piekło i dalej żyć.

cały film jest idealnie zrobiony. w końcu ktoś, kto z jutuba nie robi cyrku. z Martą w paru kwestiach się zgadzam, w paru nie (bo np. uważam, że przyczyny są dużo bardziej złożone, a to, że ktoś uważa, że rozmiar da mu szczęście, to tylko wierzchołek całej góry lodowej w zaburzeniach odżywiania). ale program jest świetny.

Cholernie dziękuję Ci za ten odcinek ! W swojej pracy często tłumaczę ,że zaburzenia odżywiania to choroba o ogromnej skali. Dziękuję

"Śmieszne" nie znam Pani Marty, a schemat postępowania był ten sam. Zawsze jest. Prfekcjonizm i upartość.. Człowiek staję się sam dla siebie wrogiem, którego chce pokonać. Piekło. Skutki odczuwalne są do dziś, niektóre zawsze będą. Jednak trzymam za Panią Martę kciuki oraz innych, bo choć inaczej to da się "po" tym również calkiej fajnie żyć pomimo wspomnianych skutków i pilnowania, by nie dać się znów owładmąć "wewnętrznemu głosowi".

Jeden z lepszych wywiadów na kanale, które widziałam. Myślę, że każda młoda dziewczyna, kobieta powinna go obejrzeć. W tej chwili jest tak duży nacisk na perfekcyjny wygląd, że bardzo często kończy się to w taki sposób. Pozdrawiam. ☺

Nawet sobie nie wyobrażasz jak takie wywiady są potrzebne na polskim yt. Zaściankowe myślenie polskich Sebixów, czy zawistnych Karyn oraz szlakowanie (bo nawet nie krytyka) większych/nieodżywionych dziewczyn może taką osobę wykończyć najpierw psychicznie, a następnie nawet i fizycznie. Najciężej jest polubić siebie, jednocześnie mądrze pracując nad sobą. Leci sub i czekam na więcej wywiadów!

Robisz swietną robotę nie tylko pod kątem dziennikarskim, ale robote dla ludzi z problemami. Jak wiele osób może się utożsamić z omawianymi probnlemami, może znaleźć rozwiązanie a może rodziny osób z problemami znajdą tu kierunek . Może jakas mama mysli sobie "to fanaberia mojej córki" a obejrzy jedne czy drugi odcinek i pomysli a może to rzeczywiscie jest jej problem moze ja powinnam pomóc. Swietna robota.

Rafał! Rozbijasz bank! Gratulacje!

Żałuję, że nie było słowa o istocie psychoterapii w powrocie do zdowia. To powinien być pierwszy krok! Gratuluje osobom, ktore wyszły z zaburzeń odżywiania same, ale są to wyjątki.

Zrob wywiad z alkoholikiem/alkoholiczką jestem bardzo ciekawa, wywiady bardzo dobre pozdrawiam

Wielki szacun dla pani że ma odwagę o tym mówić na forum. Nie każdy ma odwagę o tym mówić. Ten wywiad jest na pewno taką przestrogą dla innych. Pokazuje to jak człowiek za wszelką cenę chce się zmienić. To jak człowiek siebie tak naprawdę nie akceptuje. To jak za wszelką cenę człowiek dąży do ideału i smukłego ciała nawet cenę zdrowia własnego. Akceptujemy siebie takimi jakimi jesteśmy PAMIĘTAJMY O TYM!!!!

Warto byłoby poruszyć temat zaburzeń odżywiania u chłopców/mężczyzn . To nie jest temat tabu

Kolejny wartościowy wywiad :) Niesamowite jest to z jaką ciekawością i uwagą słuchasz swojego rozmówcy. Jeden z najlepszych kanałów na polskim YT

Taka jest choroba... Postanowisz sobie zrzucić 5 kg. Kurde, dałam radę. No to 10 też dam. Każda utrata masy ciała, wbrew pozorom, jeszcze bardziej MOBILIZUJE i ZACHĘCA DO DZIAŁANIA. To uzależnienie. Zaczniesz i nie możesz przestać.

Cóż za otwarta i pełna emocji rozmowa. Podziwiam Panią Martę za to, że dała radę o tym wszystkim opowiedzieć, bo widać, że to wciąż takie "świeże". Życzę Pani dużo siły i szczęścia :)

Super wywiad, na prawde super!

Miałam wspaniałego poradcę żywieniowego,kiedy schudłam za dużo,powiedział,spotkamy się jak przytyjesz 5kg,ja ludzi leczę a nie pogłębiam w chorobę,dziękuję mu serdecznie,przybrałam więcej, czuję się dobrze,dziewczyny nie srtresujcie waszego ciała,kochajcie sir,takie jak pan Bóg stworzył,zamiast przejmować się dietą,lepiej poświęcić czas na spotkanie z przyjaciółmi,dobra książka,kino

Wspaniały wywiad. Piękna kobieta. Dziękujemy za podzielenie się z nami Twoją historią. :)

Ha! Te myśli o idealnym życiu po osiągnięciu wymarzonej wagi dotyczyły także mnie. Myślałam, że "właściwy" wygląd jest kluczem do czerpania z życia przyjemności. Na koniec doszłam do takich samych wniosków, co ta dziewczyna. Mało tego, nadal byłam nieszczęśliwa, nawet z dobrym wyglądem.

Daje do myslenia, super wywiad👍👍👍

:) To bardzo ważne, że tak otwarcie i szczerze mówisz o tym, aż miło słuchać jak bardzo świadoma jesteś swojego problemu. Myślę że ten film pomoże wielu osobom

brawo ! w końcu ktoś zwrócił uwagę na tą drugą stronę 'fit zdrowego odżywiania'. Ludzie można jeść wszystko ale trzeba się tez ruszać oto cała filozofia.

Cieszę się, że trafiłam na Twój kanał - bardzo ciekawe historie i świetny sposób prowadzenia rozmów z gośćmi. Tak trzymać! :-)

To pokazuje jak łatwo wpaść w "zbytnie zapatrzenie w siebie". Co jest oczywiście bardzo szkodliwe.

Chwała Tobie za ten kanal zapraszasz ludzi z problemami o których tak naprawdę mało się wie. Każdy odcinek bardzo ciekawy pozdrawiam 🙂

Super kanał, strasznie podoba mi się różnorodność tematów... Trzymam kciuki za kolejne odcinki. Pozdrawiam!

Od dzisiaj oglądam Twój program, jest świetny! fajnie gdyby pojawił się odcinek o nerwicy lękowej :)

Zdrowienie zaczyna się od świadomości! Powodzenia: do zdrowia i do życia!

Rok temu schudłam 15 kg, bo no nie byłam zadowolona za swojej sylwetki. Nawet jak moje koleżanki mówiły, że jest już dobrze i wystarczająco schudłam to dla mnie nie było jeszcze to co chciałam osiągnąć. Moja rodzina nie była z tego zadowolona, nawet nauczyciele dzwonili do mojej mamy i się pytali czy ja w ogóle w domu coś jem. Nawet dostałam zakaz od mojej mamy i nauczycieli abym nie chodziła na dodatkowe zajęcia z wychowania fizycznego do puki trochę przytyje. Codziennie przez 3 miesiące wychodziłam o 5 rano żeby pobiegać. Po zerwaniu z chłopakiem zaczęłam się bardziej denerwować i się stresować i traciłam znacznie więcej na wadze. Gdy dopiero zasłabłam i trafiłam do szpitala, powiedziałam że to już koniec! Z dnia na dzień wracałam do normalnego spożywania jedzenia (Żeby nie jeść za dużo, ani za mało). W tym momencie mam dobrą wagę i czuję się znacznie lepiej niż w tedy gdy się odchudzałam...

Marta jest przepiękną kobietą, ma wspaniałą dykcję, mogłabym jej słuchać cały dzień. To wszystko, co zrobiła, świadczy tylko o tym, jaką jest silną i zmotywowaną osobą. Gratuluję, że Ci się udało i tak trzymaj!

Zajebisty program oby jak najwiecej takich bylo.

Cieszę się ze powstał taki kanał . Jest on bardziej wartościowy niż cokolwiek innego co można znalesc na RU-vid . Ciekawy materiał , daje dużo do myślenia

Mega kozacki kanał. Patrząc na to ciesze się że "filmiki w internecie", a raczej ich jakość się rozwija. Zostawiam suba i oby tak dalej :)

DZIEKI ZA RADE MYSLALAM TAK JUZ OD 20 LAT dzieki Tobie zmieniam swoje myslenie Dziekuje kochanie ladnie ubralas to w slowa . Jestes piekna i madra Uwielbim cie

Piękna kobieta i piękny wywiad - no i inne wywiady. Dopiero znalazłam Twój kanał, ale już zaczynam nadrabiać. Bardzo dobra robota :)

P.Rafale to co Pan robi to mistrzowskie dziennikarstwo zycze Panu milionowych subow...pozdrawiam i czelam na kolejne rozmowy

profesjonalny wywiad :) ja jestem przerażona obecnym postrzeganiem ciała. Przez pewien okres ja jako nastolatka byłam przekonana, że nie będąc chudą nie zaznam szczęścia. Widząc moją znajomą z klasy, która miała figurę modelki byłam bliska depresji. Obwiniałam moją zbyt dużą wagę o to, że nie rozmawiają że mną chłopcy. Niby każdy mówi, że waga nie jest ważna, ale mając przed sobą osobę chudszą i grubszą wybierze i stwierdzi, że ta chudsza jest atrakcyjniejsza. To chore, że obecny świat promuje chudość :,( Pozdrawiam ❤

Talk show prowadzony na najwyzszym poziomie ! Ludzie potrzebują wlasnie takich tresci. Zycze powodzenia w rozwijaniu kanału ! ❤

a ja od lat niezmiennie - anoreksja restrykcyjna / anoreksja o typie bulimicznym / bulimia. Za każdym razem to wraca. Leczę się 4 lata, choruję... chyba od zawsze. Na chwilę obecną rzucam palenie i objadam się do granic możliwości, mam bebech wypchnięty jak nigdy i nienawidzę samej siebie. Na początku mojej przygody z oddziałami psychiatrycznymi, w 2014 roku, poznałam dziewczynę 2 lata straszą, BMI podobne do mojego, podobna waga ok. 37 kg., tok myślenia również podobny. Mnie jednak oddziały zamknięte przeraziły i wolałam już przytyć niż siedzieć z wariatami 24h przez kilka tygodni; ona stwierdziła, że woli umrzeć, niż ważyć więcej niż 40 kg (przynajmniej dwa razy była ubezwłasnowolniona, a co za tym idzie - "osadzona" na oddziale psychiatrycznym przymusowo i tam dożywiana za pomocą kroplówek, a następnie pokarmów stałych). Trzymała się dzielnie; choć jak każda anorektyczka zmagała się z własnymi demonami, epizodami depresji i nerwicą - chciała żyć. Lubiła życie. Zarażała nas uśmiechem. W grudniu 2017 również się nie obudziła. Oficjalną przyczyną śmierci było zatrzymanie krążenia. Tak naprawdępo prostu zagłodziła się na śmierć - nie wiem, ile ważyła w chwili śmierci; od dłuższego czasu nie miałam z nią żadnego kontaktu poza messengerem. Ostatnie jej zdjęcia, jakie widziałam to te z sylwestra 2016/2017 - chyba wtedy było już tragicznie, bo foty były przerażające: pergaminowo-sina skóra obciagająca kości, włosów pięć na krzyż, zapadnięte policzki, zmarszczki na czole jakby miała nie 29 a 59 lat... Nigdy wcześniej żadna z nas nie wyglądała tak źle. O jej śmierci dowiedziałam się kilka dni po pogrzebie, w sumie przez przypadek. Wiecie co poczułam? Chciałabym umieć to opisać. Paradoksalnie to ona 4 lata temu uświadomiła mi, że jestem chora (nie zdawałam sobie z tego sprawy; ona leczyła się już wtedy z 5 lat, jednak bez żadnej chęci na wyzdrowienie). Za każdym razem, kiedy sięgałam dna, kiedy np. rzygałam tak dużo i często, że rzygałam praktycznie samą krwią albo kiedy nie miałam siły wstać z łożka, bo nagle przypominałam sobie, że jadłam 4 dni temu - przypominałam sobie tez to, co mi kiedyś powiedziała: "to jest takie powolne samobójstwo - śmierć z głodu; może nam się wydawać, że życie jest spoko - czemu jednak robimy wszystko, żeby trwało jak najkrócej?". Dalej jestem w ciemnej dupie jeśli chodzi o jedzenie. I dalej walczę. Próbuję. Dalej ciagle upadam i ciagle się podnoszę. Kiedy jednak pomyślę o niej - mam ochotę umrzeć tak jak ona. Obstawiam, że w trumnie było max 30 kg. Może mogłam jej pomoc... Wiem, że nikt tego nawet nie przeczyta, ale mam tak cholerne wyrzuty sumienia - kontakt rozluźnił się, bo ona nie chciała wyzdrowieć i ciągnęła mnie w dół; razem kminiłyśmy, jak chować jedzenie, doradzałyśmy sobie jak oszukiwać etc. Tylko że ja już w pewnym momencie nie chciałam. Nie chciałabym ważyć 40 kg. Chciałam mieć okres jak normalna kobieta, chciałam normalnie żyć i normalnie jeść. A ona nie... Nie próbowałam za bardzo jej przekonywać. A dzisiaj nie mam odwagi pójść na jej grób. Czuje się tak, jakbym powinna leżeć tam obok niej.

SWIETNY WYWIAD....LUBIE TE 7M POD ZIEMIA.....CIEKAWA ROZMOWA....DZIĘKUJE ❤😍😍🥰👍👍👍👍

Bardzo ciekawy kanał, bardzo bym chciał i życzę Ci żebyś miał o co najmniej dwa zera subów więcej :-)

Rewelacyjny odcinek. Podoba mi się to, że nie przerywasz rozmówczyni. Wtrącasz swoje '3 grosze' oraz pytania wtedy kiedy jest ku temu kazja. Dajesz się wygadać i powiedzieć to co leży na duszy. Świetnie;) Jest to pierwszy wywiad na Twoim kanale który obejrzałam i już sięgam po kolejne!;)

Ech... nasłuchałam się już takich historii i wszystkie są takie same. Wszystkie wpadamy w dokładnie te same pułapki po drodze - ja też. Jedna rzecz tylko - jak już sobie uświadomimy, że rozmiar XS nie równa się szczęście, to trzeba jeszcze wejść poziom wyżej. NIC nie równa się szczęście. Ani dobra praca, ani nawet zdrowie czy wspaniała rodzina. Szczęście to jest decyzja. Dopóki jej nie podejmiesz i nie przestaniesz szukać w myślach rzeczy, których jeszcze ci brakuje, to nie będzie żadnego magicznego momentu, w którym, jak za dotknięciem magicznej różdżki, nagle wszystko się ułoży. I tyle.