Uważam, że otoczenie wymaga od nas podjęcia decyzji znacząco wpływających na nasze życia w zbyt młodym wieku. Skąd mam wiedzieć co chcę robić w wieku 18 lat, kiedy nie próbowałem praktycznie niczego? Na swoim przykładzie powiem, że jak zrezygnowałem ze studiów to były niemiłosierne jazdy w domu bo jak to tak bez studiów. Mimo tego, że skończyłem drugie niesmak nadal pozostał. Mamy wbijane do głowy, że w wieku 18 lat masz już wiedzieć co chcesz robić i pod żadnym pozorem nie zmieniać tej ścieżki. Powinniśmy próbować, dawać sobie szanse w różnych dziedzinach, prace, czy studia zawsze można zmienić. Zawsze też można poszerzyć swoje kompetencje. Podsumowując nie narzucajmy na młode osoby presji, która jest niepotrzebna. Aktualnie mam 25 lat i mimo jakoś tam stabilnego życia nadal szukam czegoś co sprawi, że budząc się rano powiem - Jest w pytę!.
W twoim wieku miałem tak samo, minęło trochę lat i okazało się, ze nie ma takich rzeczy i po 30 roku życia raczej każdy pracuje i chodzi z miną skalmara 😆
Dziękuję za materiał! Już od dłuższego czasu właśnie mam problemy z tym wejściem w dorosłość. W ciągu tego pół roku od skończenia osiemnastu lat potknęłam się bardzo wiele razy i niepotrzebnie się stresowałam wieloma rzeczami. Dlatego teraz tu doradzę troszeczkę moim rówieśnikom, być może troszkę młodszym osobom i to, czego się nauczyłam. Taka ważna, bardzo ważna rada: nie spiesz się. To, że skończyłeś/aś osiemnaście lat nie znaczy, że już jesteś dorosłą osobą. Nie, nie jesteś. Jesteś tylko pełnoletni(a). To normalne, że zaraz po skończeniu osiemnastu lat nie staniesz się nagle dojrzały/a, nie nauczysz się od razu ogarniać domu, jeździć samochodem, szukać pracy, zdać doskonale maturę, mieć wielu przyjaciół i najlepiej partnera/partnerkę do wspólnego życia. Nie, nie. Dojrzewanie to proces. Ucz się tych rzeczy, oczywiście. Ale daj sobie czas. To, że zaraz po otrzymaniu dowodu nie masz tego wszystkiego, co wymieniłam, nie znaczy, że jesteś jakiś gorszy/a, albo że nie ma już dla Ciebie nadziei i nigdy nie zdobędziesz tego. Nie, nie. Jak doradziła mi pani psycholog, u której byłam: "Biologii nie oszukasz. Dalej w mózgu masz taki, powiedzmy, remont, ten się dopiero przestawia na dorosłość i inne życie. To normalne, że jeszcze nie we wszystkim myślisz jak dorosła, ale przyjdzie ci to z czasem. Mi dopiero niedawno pewne rzeczy się przestawiły, bo to jest po prostu proces!" I tego Wam właśnie życzę! Opanowania w tym wszystkim, wyrozumiałości dla swoich niedoskonałości, by wyciągać z nich wnioski, przygotowywać się na kolejne, nowe rzeczy i bez paniki, jeśli nie wyjdzie lub nie czujecie się jeszcze gotowi (na przykład na przystąpienie do prawa jazdy, do założenia poważnego związku). Bo tak zauważyłam, dorośli też nie są w stu procentach ogarnięci. Tylko jedni ukrywają to lepiej, a inni słabiej ;)
Dla ludzi szukających pracy!: uczcie się po prostu sami bo potem ja np. byłem na rozmowach rekru w IT tuż po technikum do zespołów typu inżynier z doświadczeniem bo coś ogarnialem. Ale to musicie naprawdę dużo ogarniać bo potem tak jak mnie przebija na 2/3 etapie rekrutacji, bądź prezes i tak zatrudni chłopa z doświadczeniem xd sadeq trochę wsm
Ten kanał jest jednym z niewielu takich na YT, które wraz z młodym pokoleniem uczy, przestrzega oraz pokazuje obraz i smak prawdziwego życia. Nie ma innego miejsca, które tak trafnie opisuje realną sytuację społeczeństwa - odkrywa przed nami mechanizm zniewalania ludzi w postaci telefonów i social mediów. Jeśli mielibyśmy podróżnika z innego świata, chcącego zrozumieć tak dobrze jak to możliwe dzisiejsze czasy, pokazałbym tylko i wyłącznie ten kanał. Świetna robota. Również dziękuję za tykanie niebezpiecznych/trudnych tematów, omijanych przez innych.
@ZyzzLegacyPL Każdy zajmuje jakąś stronę, czy jakieś stanowisko. Tutaj jest to powiedziane zawsze wprost. Wiemy, że autor nie podziela tego czy tamtego. Skoro to jest manipulacja, to czym są dzisiejsze media i strony typu wp czy onet? Nie ten kaliber. Za otwarte opowiedzenie się po czyjejś stronie, bez zawoalowania - dziękuję.
Stary, poprawiłeś mi tym humor. Już w szkole założyłem firmę, staram się coś robić, inwestuje w siebie, prę naprzód, bo wiem, że nikt mi nic nie da na tacy. Ale to wszytsko idzie tak mozolnie, jest tyle górek, że co rusz myślę by się poddać... Ale dzięki temu materiałowi, którego wysłuchałem jako podcast podczas pracy w firmie, przypomniało mi się po co to robię i żeby się nie poddawać. Dzięki
jaką firmę założyłeś już w szkole? ja też już w liceum sprzedającą sprzęt sportowy, pierwsze 2 lata było ciężko, ale już 3ci rok i idzie coraz bardziej z górki :)
E no to taki pełny wigoru, potencjału, namaszczony, natchniony, zmotywowany, zdopingowany, zdeterminowany, zapalony, prężny maładiec rozwali system i pokaże cebulowym stworzeniom na co go stać i to niejeden raz :) Trzymam za Ciebie kciuki. Pamiętaj trzymaj i zdawaj się tylko na jasną stronę mocy/siły
Więc nie bierz tych rad mocno do siebie, a jedynie jakieś ich delikatne przesłanie. Nie ma scenariusza na życie. Jedyna dobra rada mająca realne przełożenie na życie, to rozpychać się łokciami. Bo inaczej całe życie będzie pod górkę. Czasem niestety w życiu trzeba na kogoś podnieść głos, trzeba się z kimś konfrontować, trzeba zawalczyć o swoje nie oglądając się na innych. Bo jako normalna osoba, która po prostu z prądem chce iść przez życie...czasem to przepis na bycie ostatnim w kolejce do wielu rzeczy.
Dzięki za ten film. Oglądam każdy twój film i słucham z zainteresowaniem i wyciągam z nich wnioski. Jestem młodym człowiekiem i dopiero zacząłem chodzić do liceum. I dzięki tobie mogę przygotować się na przyszłość. Wielkie dzięki za ten film i mam nadzieję że jeszcze kiedyś dasz film o podobnej tematyce.
@asdasdasdasdas daj spokój, przecież nie każdy jeszcze przeżył swoje życie i nie każdy ma doświadczenie w zyciu i dla niektórych może to nie być takie oczywiste. On/ona napisał*, że dopiero zaczyna liceum co znaczy, że nie ma jeszcze doświadczenia życiowego i po prostu czerpie z filmu jakieś porady. Jak masz lepsze to chętnie posłucham, bo też dopiero wchodzę w dorosłość. Jesli chodzi zas o sam film to uwazam ze rada o tym wolontariacie mogla byc pomocna z tego wzgledu ze sama ostatnio odpuscilam sobie projekt z kolezanka uznajac ze to strata czasu, po tym filmie myślę, że może jednak warto by było spróbować w przyszłym roku
@@kodymeyers9126 od 18 mozna juz sie wyprowadzic od rodzicow. Ja i wiele innych osob tak robi wiec nie mozesz mowic ze 18 to nie doroslosc. Od 18 mozna byc juz doroslym i zakladac rodzine.
@@Pako9713 w dzisiejszych czsach wyprowadzic sie od rodzicow? XD Wolisz dawac 2k obcemu czlowiekumu za wynajem niz pomagac rodzicom? Rozwijac sie mozna nawet jak sie mieszka z rodzicami, samemu nie oplaca sie mieszkac, chyba ze masz bogatych rodzicow
@@mateusznowek2887 jakie 2k? skladasz sie z ziomkiem i placisz jakiegos marnego tysiaka jak nie mniej. Zalezy jakie masz z rodzicami relacje, ale wiekszosc polskich rodzicow to relikt prl i mają zaprogramowane ze cechy ktore w dzisiejszych czasach są niezbedne do wybicia sie, są negatywne. Tacy beda tylko demotywowac i lepiej sie wtedy od nich wyprowadzic
Sama prawda. Szczególnie fragment o celach, które powinny ze sobą współgrać. Czasem coś, co może się dla nas wydawać wielką porażką, dla pracodawcy będzie powodem do zatrudnienia nas. Liczy się to, że mieliśmy inicjatywę i motywację do spróbowania swoich sił. To i tak więcej niż to, co mają do zaprezentowania nasi konkurenci na rynku pracy. Nie zrażajcie się porażkami. Wymarzony zawód jest w zasięgu ręki! :)
Mam 21 lat. Z jednej strony trochę denerwuje mnie to że już nie jestem dzieckiem i nie powinienem się tak zachowywać, ale z drugiej strony w zasadzie nikt mnie jeszcze nie traktuje jak dorosłego. Przeraża mnie też myśl, że wszystkie moje decyzje podejmowane w ciągu najbliższych lat będą miały wpływ na całe moje życie. Obecnie studiuję, pracowałem jak na razie wakacyjnie, ale na szczęście mam jeszcze oszczędności. Poza studiami powoli robię sobie kursy. Dzięki studiom znalazłem wymarzoną branżę, w której chciałbym pracować i staram się uczyć rzeczy, które mogą mi się przydać. Mam już za sobą kilka (raczej małych) porażek/złych decyzji i sukcesów/dobrych decyzji. Mimo to, boję się że robię za mało i w przyszłości będę żałował że o czymś zapomniałem. pozdro
Mordo po tym co piszesz to mozesz byc spokojny o swoja przyszlosc, zreszta co kolwiek by nie bylo zawsze sobie czlowiek da rade. Trzymaj sie i powodzenia.
Sam siebie traktuj jak dorosły i będzie dobrze. Poza tym nic tak nie pomaga wejść w dorosłość jak odpowiednia kobieta z którą chce się układać życie :)
@@misiokilller Zwiazek to tylko dodatek do zycia. Zreszta napisales "odpowiednia" kobiete a jak wiemy wg statystyk zwiazki rozpadaja sie w 90% przypadkach wiec z gory jestesmy na przegranej pozycji. Ogolnie nie polecam ukladac sobie zycia pod kobiete, bo to tez czlowiek a w kazdej chwili moze jej sie odwidziec, tak samo tobie wiec najwazniejsze abys czul sie dobrze sam ze soba i po prostu probowal kazdego dnia progresowac i stawac sie lepszym czlowiekiem, wiem ze to brzmi jak wyrwane z reklamy ale taka prawda.
wreszcie możemy go nie oglądać, wcześniej byłem uzależniony i mimo że go nienawidziłem, oglądałem każdy live, cieszę się że wreszcie mogę uwolnić się od mojej nienawiści do niego i wieść spokojne i szczęśliwe życie. Teraz mogę wyjść z domu, może zasadzę drzewo, może założę rodzinę a może pójdę do wojska walczyć za ojczyznę. Ja również dziękuję, że od teraz mam realny wybór NIE oglądania go :D
Mam 20 lat, 3 miesiące temu przeprowadziłem się do UK i pracuję na magazynie. We windzie towarowej towarowej zacząłem rozmawiać z chłopem, który jak się okazało ma swoją firmę IT i od stycznia zaczynam dla niego pracować. Nic specjalnego, naprawianie laptopów, wymienianie części, składanie kompów i instalowanie systemów. Myślę, że pójdę w IT a za kilka lat może sam otworzę swój biznes. Warto rozmawiać z ludźmi i przedstawiać im swoje plany bo jest szansa, że zmienią twoje dotychczasowe życie. I jeszcze ma swoje studio gdzie nagrywają kawałki a tak się składa, że umiem robie bity.
Zgadzam się w 100 % Sam po szkole nie wiedziałem co dalej. Pracowałem w różnych miejscach za najniższą krajową, byłem na siebie zły, że marnuję czas, że życie ucieka mi przez palce. Później wyjechałem za granicę, pracując tam obiecałem sobie, że nie będę więcej dawała się wykorzystać pracując za grosze. Wróciwszy do kraju zacząłem robić różne kursy, które były zbieżne z moimi pasjami. Założyłem 2 lata temu działalność, i to była dla mnie najlepsza decyzja w życiu. Nie jest co prawda idealnie, na początku miałem kłopot ze znalezieniem pracy i kontrahentów. Jednak z czasem właśnie dzięki temu, że jestem otwarty na ludzi zacząłem zdobywać znajomości, i wchodzić w różne układy. Przykładowo ostatnio wynająłem halę, w której mogę sobie dorabiać w razie niepogody malując deski, w zamian za drewno, które i tak pozyskuję z pracy jako" efekt uboczny" Śledzę też ten kanał, i naprawdę myślę, że uważnie go śledząc i biorąc sobie do serca porady twórców można coś w życiu osiągnąć. Zatem powodzenia młodzi, nie bójcie się próbować, !
Jak kiedyś grałeś w RPG to wiesz,że postać musi być zbalansowana i nie da się wymaksować wszystkiego.Tak samo jest w życiu,liczy się równowaga,specjalizować się można co najwyżej w kilku dziedzinach,a nie jak w ogólnym kształceniu jest to wymagane - we wszystkim.Najważniejsze to znaleźć optymalną metodę nauki bo ludzie są różni i nie ma metody pasującej do każdego.
Świetny filmik ,kwestia portfolio jest ważnym elementem ,bo lepiej mieć jakiekolwiek doświadczenie niż żadne w danej branży. U mnie to się skończyło tak ,że studiowałem historię , na trzecim roku poszedłem do pracy jako promotor chemii budowlanej ,spoko praca takie 3/4 etatu idealnie łączyłem to ze studiami ,które jeszcze kończyłem. A co dalej poszedłem na doradcę do marketu budowalnego ,po jakimiś czasie się zwolniłem bo stawka mi nie odpowiadała ,wtedy zobaczyłem na własne oczy jak ciążki jest rynek pracy w tym kraju , po czym wróciłem znów do tego pierwotnego marketu na doradcę ,ale to był rok 2020 pandemia lockdown'y itp. I tak trzymam się do tej pory ,bo całkiem nieźle zabraniam ,bo mam doświadczanie ,aczkolwiek czuje się nieco wypalony zawodowo moja kariera doradcy na markecie budowalnym trwa niemalże 6 lat czas zrobić coś z tym.
Wow bardzo wartościowy odcinek, sam w dorosłość wejdę dopiero za 4 lata ale dalej chcę być dobrze przygotowany i ten film bardzo mi pomógł bardzo ci dziękuję
Wspaniały odcinek - zapewne pomógł, bądź pomoże wielu osobą które mają problemy. Ja sam się zastosuję do przynajmniej jednej zasady - ułożę plan codziennego życia. Bardzo dziękuję za ten filmik, jest pomocny w trudnym aspekcie, a mianowicie w wiejściu w dorosłość.
Poczułem chęć napisania/zwierzenia się... W wieku 16/17 lat rzuciłem szkołę, zapytacie dlaczego ? Gdy miałem 13 lat mój wychowawca mnie wyśmiał przed całą szkołą, byłem kimś ważnym.. dobrze rozwijającym się, byłem/jestem człowiekiem który wyróżniał się, dlatego mój wychowawca chciał i wyśmiał mnie przed całą szkołą. Od tamtej sytuacji unikałem szkoły, miałem bardzo dużo godzin nieusprawiedliwionych, w domu mnie yebali w szkole też.. za to że mnie nie ma w domu, wykształciła mi się osobowość lękowo-unikająca. W wieku 21 lat wyjechałem do UK do pracy, zarabiając swoje pierwsze prawdziwe pieniądze, kilka miesięcy potem wróciłem do PL, kupiłem swój dream car, znalazłem pracę.. jedną, drugą.. trzecią... Powoli dochodziłem do siebie, budowałem swoje wewnętrzne prawdziwe i spokojne życie. Wiecie dlaczego to piszę ? dlatego aby dać innym ( młodym ludziom ) do zrozumienia że bez szkoły da się żyć ( ale mimo wszystko chciałbym abyście się rozwijali ). Chciałbym abyście na moim przykładzie wiedzieli że szkoła to nie wszystko, ważna jest WIARA W SIEBIE, jeśli w siebie nie uwierzycie to niczego nie osiągniecie, musicie zbudować w sobie coś TRWAŁEGO, coś co w was będzie żyło i będziecie się na tym opierali.Żałuję że się tak w moim życiu potoczyło, ale może potoczyło się tak abym coś innym niósł z mojego życia... POWODZENIA W ŻYCIU DOROSŁYM "Życie to nie bajka".
Jak żyć to świadomie. Doceniaj wszystko co masz. Inwestuj czas w pasje z dzieciństwa. One uruchamiają twórczy potencjał na którym można też zarabiać, ale nie przejmuj się jeśli nie zarabiasz. Bądź sobą nieważne co mówi kultura itd. masz prawo być sobą. akceptuj każdy rodzaj pracy nawet bycie sprzataczem czy pracownikiem fabrycznym nie jest niczym mało ambitnym. To tylko pozory. Zrozum swoją unikatową ścieżkę życiową. Zrozumienie i świadomość Da siły na inne rzeczy. Miej dystans do samego siebie :)
To ja od siebie dodam, żeby nie myśleć, że gdzieś się nie nadajesz. Szukając na studiach pracy poleciałem po tych gdzie jest najłatwiej i nigdzie się nie załapałem (zapewne przez to, że byłem jednym z wielu, którzy się nie wyróżniali) i w końcu co mi zostało poszedłem o krok dalej, trafiłem do firmy, o której moi koledzy mogli pomarzyć. Tam poznałem wielu ludzi, którzy mnie dużo nauczyli i poznali się na moich możliwościach. Teraz jak zmieniałem pracę, to przez przypadek trafiłem znajomego, który jak mnie zobaczył uznał, że z nieba mu spadłem. Więc nie uważajcie, że się nie nadajecie i jak było w firmie dbajcie o dobre relacje.
No ja po technikum od razu też się dostawałem do 2/3 etapy rekrutacji w wielkich korpo na stanowiskach helpdeskowych IT, ale niestety gadając już z detektorem coś zawsze nie pyklo albo miał na moje miejsce jednak kogoś z doświadczeniem czy coś xd Najważniejsze żeby się nie poddawać ;p
Miałem podobną sytuację. Szukając stażu w czasie studiów wysyłałem CV do "znanych" w środowisku akademickim firm które robią co roku wielkie rekrutacje. Do żadnej z nich się nie dostałem ale zaaplikowałem również do pewnego giganta technologicznego po znalezieniu ogłoszenia przedawnionego 3 miesiące... Dostałem się. Przez pierwsze miesiące było dosyć trudno ale ciężko mi opisać jak duże doświadczenie zdobyłem w zaledwie rok pracy. Próbować i się nie bać!
Patrząc na to z mojej osobistej strony sukces leży tam gdzie uda nam się zajść każdy człowiek ma swój indywidualny plan na siebie może osiągnąć większość rzeczy ale czy te rzeczy są realistyczne czy czasami nie stawia poprzeczki sobie zbyt wysoko potem można się rozczarować dlatego uważam że trzeba samemu stawiać sobie mniejsze cele aż do tych większych nie bać się słuchać swojego serca i iść tam gdzie tak naprawdę chcemy ale ze świadomością i w skupieniu ja jako młody człowiek opuściłem szkołę przez to że mam większe ambicje a słuchanie wiecznie że mi się nie chce w klasie lub inne tego typu narzekania czułem że cała klasa wciąga siebie nawzajem na dno chciałem być ponad tym to byli ludzie którzy nawet nie chcieli podejść do matury jak się ich zapytasz dlaczego chodzili do szkoły odpowiadali „Dla Mamy” Ważne aby żyć w zgodzie z samym sobą pozdrawiam wszystkich zagubionych którzy wciąż szukają swojej drogi Powodzenia Ps. Sorki za interpunkcję i składnie zdań pisane na szybko z tego co czuję 😊
Tak się złożyło, że zanim wszedłem w dorosłość to udało mi się zrobić wszystkie z tych rzeczy a życie tak mnie potraktowało że pewnie długo już nie pociągnę.
może komuś to pomoże, kilka rad od starszego kolegi z nastoletnim doświadczeniem zawodowym i dwójką dzieci: - studia wyższe w większości przypadków to bubel, nic Ci się po nich nie należy. Miałem dobre relacje z włodarzami na swojej uczelni, zauważyłem, że na niektórych kierunkach nawet uczelni technicznej jest za dużo studentów względem potrzeb rynku pracy - jeden z nich na osobności w pełni się ze mną zgodził i powiedział wprost "za studentem idą pieniądze, uczelnia to polityka". Jeśli masz możliwość pójścia na studia, ale nie na elitarny kierunek lub kierunek na który jest potrzeba na rynku pracy - odpuść studia, idź do pracy, jakiejkolwiek, może to pomoże Ci podjąć lepszą decyzję za rok dwa, a wcale takie działanie nie wyklucza kontynuacji nauki. Za dużo znam rówieśników, którzy rozpoczęli studia dla studiów, albo ich nie skończyli albo nie mają związku z ich pracą zawodową. Rada dotyczy głównie studiów humanistycznych ale i mam przypadki po innych zdawałoby się dobrych kierunkach. Przy wyborze kierunku studiów sprawdzajcie oferty pracy i wymagania jakim absolwentem trzeba być! Możesz sobie wmawiać, że coś jest Twoją pasją i dlatego idziesz w danym humanistycznym lub artystycznym kierunku ale dorosłe życie zweryfikuje prawdziwe potrzeby a decyzja o nie rozpoczynaniu tego typu nauki zaoszczędzi sporej dawki frustracji. - załóż rodzinę, najlepiej wcześnie. Temat ambitny, ale niezwykle normalny. Nigdy nie będziesz miał/a tyle sił i potencjału do rozwiązywania problemów rodzicielskich co w wieku dwudziestu paru lat. 30+ to za późno, widzę to wśród rówieśników, sił jest mniej, mniej też samozaparcia, dyscypliny, częściej idzie się na niezdrowe kompromisy. Ponadto zasmakujesz życia, staniesz się lepszą wersją siebie, nabierzesz większego szacunku do swoich rodziców, dziadków, ludzi starszych. Nauczysz się zarządzania czasem, zrozumiesz co jest wartościowe w życiu, będziesz miał/miała swój azyl, swoje miejsce na ziemi wzajemnej miłości i wsparcia. Życie nabierze sensu, nadrzędnego celu. - olej wszelkie przyjemności cyfrowe, to jest dramat co widzę: młodzież niby na dworze, w grupie ale każdy wlepiony w swój telefon. Na imprezie, na którą idzie się dla ludzi tak samo. Jeszcze społeczeństwo tego nie dusi w zarodku, ale będziecie się z tych uzależnień leczyć. A każde uzależnienie to jest dramat i cierpienie. Upośledzacie swoje umiejętności komunikacyjne, marnujecie tysiące godzin. To nie jest prawdziwy świat, to nie jest prawdziwe życie. Dochodzi też do tragedii - ludzie to robią podczas jazdy samochodem, raz jedna Pani wjechała na mój pas, dobrze że miałem wolny po zewnętrznej to uciekłem, ruch był mały i nie zdawała sobie sprawy z niebezpieczeństwa. Powodzenia! Jesteście przyszłością!
Cześć. Bardzo fajny filmik. Chciałbym podzielić się spostrzeżeniem zw. z radą 1. Tam jest mowa o naszych zasobach, które są ograniczone i które najlepiej ukierunkować na najważniejsze kwestie, bo inaczej można nie osiągnąć żadnego celu. Potem są słowa “Podam ci przykład” i ja się tutaj spodziewałem jakiegoś konkretnego przykładu, wziętego z tej wcześniejszej ogólnej zasady. Tymczasem potem jest mowa o tym, żeby cele współpracowały ze sobą, czyli jest to jakby dodatkowa, powiązana rada. Użyte słowo “przykład” niezbyt mi tam pasuje. Ale może można to jakoś inaczej zrozumieć? Ja tak na luzie pytam, może akurat Autor albo ktoś inny potrafi mi to wytłumaczyć. A jak nie, to najwyżej będzie porażka, której się przecież nie boję 🙂
Mam 23 lata i powiem Ci że te rady w Polsce nie mają sensu jeśli czyta ten komentarz osoba młoda to polecam wam zrobić kierunek typu spawacz elektryk itp wszystkie zawodowe i wyjechać na zachód. Studia jeśli ktoś chce robić to oczywiście możecie ale nie liczcie na prace po nich bo jedynie traficie na staż. I najważniejsza rada uczcie się język Angielski i Niemiecki to jest podstawa chociaż w stopniu komunikacyjnym.
Wydaje mi się że największym problemem aktualnie w XXI wieku jest samotność która potrafi dobić i rozproszyć człowieka szczególnie na początku życia dorosłego.
Wartościowy materiał, ja mam 22 lata i z polowe z tego materiału robie 😀 jedynie nie działam charytatywnie i muszę popracować nad uzależnieniem od telefonu i uporządkowaniem przestrzeni.🙈
Polecam nauczyć się jakiejś rzadziej umiejętności bądź języka, przydaje się jako karta przetargowa na początku kiedy nie ma się jeszcze doświadczenia a i później tez można na tym bazować
Super, że przestrzegasz przed uzależnieniami, ja stałem się alkoholikiem przez alkohol. W ten obrzydliwy nałóg wpadłem przez toksyczne miejsce pracy, tam nie dało się nie pić, żeby wytrzymać ponadto, poznałem w tym samym czasie dziewczynę, która również była uzależniona od alkoholu. Piliśmy razem, ja jeszcze w pracy, czyli piłem cały czas, w zasadzie trzeźwy byłem tylko podczas zajęć na uczelni, ale zaraz po, a czasami w trakcie też chodziliśmy ze znajomymi na piwo, nie potrafiłem inaczej. Na szczęście dla mnie postanowiłem zerwać z moim dotychczasowym miejscem pracy ze względu na toksyczności i atmosferę strachu. Zerwałem z dziewczyną, skupiłem się na pisaniu pracy, dostałem chwilę później inną pracę by móc się utrzymać (tam nie było szans aby pić w pracy) i udało mi się bardzo ograniczyć alkohol. Niestety po tej całej sytuacji z pandemią i teraz kryzysem znowu wracam do tego nałogu, to na prawdę straszne, w zasadzie jak się już raz zacznie to nie ma możliwości aby przestać (alkoholikiem jest się przez całe życie), na szczęście moja sytuacja życiowa nie jest jeszcze najgorsza, ale nie stać mnie na leczenie moich problemów, a to one stanowią problem mojego nałogu - nie piję bo mi sprawia to przyjemność, tylko żeby się znieczulić chociaż przez jakiś czas. Mam nadzieję, że ktoś skorzysta na mojej historii, starajcie się nie wchodzić w żadne używki, bo bardzo ciężko jest z nich wyjść. Ja jeszcze do 3 roku studiów w zasadzie nie piłem, a jak już, to tylko na imprezach dosłownie kilka kieliszków wódki, bo ciężko było odmówić znajomym, mój problem raczej zaczął się od tego, że próbowałem leczyć się za pomocą alkoholu i to był błąd, w dłużej perspektywie to "lekarstwo" przestaje działać zostawiając cię ze zniszczonym ciałem (dosłownie) i umysłem.
Taka rada dla wszystkich nie dajcie sobie wmówić że za ciężko odmówić kilka kieliszków wódki znajomym. Jak ktoś ma wcale nie pić to nie pije wcale i tyle
ja bym przede wszystkim dodał tutaj ogarnięcie jak się robi budżet i jak najszybsze zbieranie na poduszkę finansową, tak by 3-6 miesięcy móc przeżyć bez pracy
Ja mam inny problem który mnie najbardziej martwi. A jest nim to że jestem introwertykiem i od małego nie idzie mi wejść w świat ludzi do końca. Niby nie jest źle ale czuje się inny i ciężko mi znieść jacy są ludzie brutalni😔
4:11 Przez ostatnie 2 lata w tylu miejscach pracowałem, że w każdym kolejnym CV tylko 2 wpisuję, bo wiadomo pracodawca pomyśli se:,,Ciągle ucieka, to i od nas ucieknie"
Ja od ponad roku jestem na rynku pracy i aktualnie w drugiej pracy jestem ponad 3 miesiące i już bym poszedł gdzies indziej, w pierwszej byłem 11 miesięcy… Fajnie wiedzieć, że nie tylko ja mam ochote co chwilę zmieniać pracę aż znajde „swoje miejsce” :D
To mam podobnie xd W sumie zależy jaka to praca, ale np magazynowe, produkcyjne to można i co miesiąc zmieniać, taka to "super" praca xD Głowa się pali od takich durnych, robotycznych prac. Trzeba się rozwijac i spierniczać z dala od takiego gówna
@@ourdan14 pracuję jako programista i kilka razy dziennie rozmawiam z szefostwem / współpracownikami. Mimo to mam problem ze znajdywaniem przyjaciół, oraz partnerki. Pracy raczej nie zmienię, bo to moja pasja 😕
