ADHD, BORDERLINE I TERAPIA DIALEKTYCZNO-BEHAWIORALNA 

Dzien dobry. Mam 45 lat od 1,5 roku wiem, że mam adhd. Wiem teraz dlaczego przez całe życie działo się jak się działo. Ale to co tu usłyszałem to drzwi do kolejnego wymiaru. Za każdym razem jak dostawałem antydepresanty to czułem się jeszcze gorzej. Teraz jak przyjmuje Metylofenidat to już nie wiem jaka ilość razy powstrzymałem się do kupienia bzdurki bo np nie było pisaków ulubionych. Nie robię już tak często afery w sklepie jak coś mi nie pasuje. I tylko Medikinet daje mi taką szansę na normalniejsze życie. Pracuje nad sobą , czytam jak reagować na różne sytuacje w życiu. Szczerze dziękuję za ten wykład. Bo znowu dowiedziałem się czegoś co mi pomoże żyć lepiej. Pozdrawiam serdecznie .

Na maksa szanuję tego człowieka

Jestem wdzięczna za Pańską pracę i to, że się nią Pan dzieli. To ogromnie ważne, co Pan robi dla osób niezdiagnozowanych bądź niewłaściwie zdiagnozowanych. Bardzo dziękuję

Dziękuje za bardzo ciekawy i świetnie merytorycznie przygotowany wykład. Bardzo wyczerpuje tematyke Dysregulacji emocji, która niestety dla mnie jest bardzo dużym problemem i wyzwaniem. Wraz z natłokiem myśli. To są obrazy, dzwięki, jak się skupie to jeszcze zapachy a nawet do tego jakiś utwór muzyczny w tle. Wykańcza mnie to i niszczy mój związek. Dziękuje za podsunięcie pomysłu na nurt terapii. Do tej pory uczestniczyłam w różnych nurtach i mam wrażenie, że na mnie nie działa. Mam zdiagnozowane Adhd. Podejrzewam też Spektrum Autyzmu. Przyjmowałam Metylofenidad, ale miałam po nim straszne lęki.

Nikt inny o tym nie mowi, a jak bardzo jest to wazne, każdy z ADHD wie. Niestety, do mnie wiedza przyszla trochę za późno. Żebym ja to wszystko wiedziała i byla tego wszystkiego swiadoma zanim zycie tak sie posypalo. Wiedza o swoich zaburzeniach bardzo pomaga je okiełznać

Ten wykład jest bardzo przydatny w poprawie komfortu życia. Mnie diagnoza i leki na adhd „odborderowały” właśnie, chociaż dociera to do mnie po fakcie i widzę dlaczego moje życie układało się do tej pory tak a nie inaczej. Od diagnozy oceniam poprawę komfortu mojego życia o 400 procent i doświadczam pierwszy raz w życiu czegoś co mogę nazwać dobrostanem wewnętrznym, dobrostanem życia. Co nie oznacza, że to dzieje się samo, trzeba nad tym pracować, ale otworzyły się na to drzwi. To wspaniałe. Dziękuję! Dziękuję Almie.

Dziekuję za wykład. Zdecydowanie poszerza perspektywę patrzenia na BPD i pacjentów z nieoczywistymi diagnozami, szczególnie zaburzeń osobowości, leczonymi wszystkim, co im raczej nie pomaga a nie tym czym mogliby i powinni być leczeni. Czy jest możliwe aby udostępnił Pan najważniejsze omawiane na wykladzie badania? Warto się z nimi bliżej zapoznać

Dziękuję za ciekawy wykład, jak zawsze bardzo cenny zastrzyk wiedzy :) Fajnie byłoby, jakby prezentacja była lepiej widoczna dla oglądających, np. jakiś dzielony ekran czy coś w tym stylu :) Może coś dałoby się ulepszyć na przyszłość w tej kwestii ;) Dziękuję!

Jeszcze raz dziękuję za wykład. Po dłuższym namyśle zastanawia mnie kilka kwestii. Np. ciężko mi zgodzić się z zaproponowaną hipotezą „Osoby z zaburzeniem borderline to w rzeczywistości pacjenci z ADHD”. Zapewne jest spora grupa pacjentów z nieprawidłowo zdiagnozowanym BPD, ze względu na wcześniejszy brak wiedzy odnośnie ADHD u dorosłych, gdzie część objawów ADHD spełniała kryteria diagnostyczne BPD, więc stawiano im taką diagnozę. Jednak BPD obejmuje nie tylko labilność emocjonalną i impulsywność, a także często przewlekle uczucie pustki, niedostosowane zachowania, poczucie gniewu, przemijające wyobrażenia paranoidalne lub bardzo nasilone objawy dysocjacyjne, a to już nie jest tożsame z czystym ADHD. Zaburzenie osobowości rozwija się zwykle na gruncie traumy , cPTSD, pozabezpiecznego wzorca przywiązania i o ile dodatkowe zaburzenia neurorozwojowe zwiększają prawdopodobieństwo nieprawidłowego ukształtowania osobowości, to jednak widzę spore różnice między ADHD a BPD (podobnie w przypadku CHAD, gdzie zapewne także wielu osobom z ADHD zdiagnozowano w przeszłości nieprawidłowo CHAD, albo poza CHAD mają dodatkowo ADHD, ale jednak CHAD i ADHD różnią się między sobą i nie są tożsame). Druga kwestia dotyczy przytoczonego badania odnoście farmakoterapii stosowanej w leczeniu BPD. Czy w owym badaniu była podana zależność przyczynowo-skutkowa? Czy wykluczona była możliwość, że u pacjentów z bardziej nasilonymi objawami przepisywano leki przeciwpsychotyczne, benzodiazepiny, antydepresanty czy stabilizatory nastroju, a osobom z łagodniejszymi objawami stymulanty, w związku z czym większa liczba samobójstw czy częstsza ponowna hospitalizacja po takim leczeniu nie wynikała stricte z zastosowanego leczenia, a z tego, że leki nie będące stymulantami przepisywano pacjentom z cięższą manifestacją objawów (którymi w dodatku mogły być właśnie osoby z nieprawidłowym rozpoznaniem BPD, gdzie w rzeczywistości wdrożono leczenie stymulantami w dużej mierze adehadowcom)? Druga wątpliwość, to jeśli wśród pacjentów ze zdiagnozowanym BPD jest spora cześć osób z błędną diagnozą (niezdiagnozowane ADHD), to badanie takie wskazywałoby, że stosowanie stymulantów w ADHD daje lepsze rezultaty (mniej zgonów i rehospitalizacji) niż stosowanie farmakoterapii w BPD, ale już niekoniecznie, że leczenie stymulantami daje lepsze rezultaty niż stosowanie innej farmakoterapii w przypadku BPD. Nie znam tego badania, takie pytania zrodziły mi się po prostu po obejrzeniu materiału :)

Bardzo dziękuję za ten wykład. Daje do myślenia.

Świetny materiał

Dziękuję

Bardzo merytoryczny i ciekawie opowiedziany wykład. Dziękuję 😊

Ja osobiście rozważyłabym czy efekt wzmocnienia poprzez nagrodę nie jest powiązany ze współuzależnieniem. W przeszłości, kiedy miałam problem ze współuzależnieniem rzeczywiście było tak że nagroda wzmacniała zachowanie jednak tylko w przypadku gdzie miało miejsce współuzależnienie. Jedynie w takich okolicznościach wzmocnienie nagrodą było odczuwalne. Aktualnie żadna motywacja zewnętrzna - jedynie motywacja wewnętrzna jest w stanie utrzymać mnie w danym zachowaniu czy też je wzmocnić więc osobiście poszłabym w tą stronę by wzmacniać motywację wewnętrzną a to może być już dokonywane na różne sposoby. Bardzo ciekawe przemyślenia. Pozdrawiam ❤

Dziękuję bardzo za Pana pracę. Szukałam informacji o fibromialgii, trafiłam na pańską rozmowę z reumatologiem i już zostałam na tym kanale. Nigdy bym sobie wcześniej nie pomyślała że mam ADHD, a teraz staram się o diagnozę. To wyjaśnia wszystko w moim życiu. Tylko niestety nie znalazłam jeszcze na kanale wywiadu z osobą z ADHD zmagajaca się z niedoborem energii. Czy coś przeoczyłam? A jeśli nie, czy mogłabym prosić o przeprowadzenie takiej rozmowy?

Jak zwykle swietny wyklad. Mnie ciekawi jak ma sie wystawienie plodu na szkodliwe dzialanie alkoholu w ciazy a pozniejsze adhd. FAS/FASD i te wszystkie poalkoholowe zaburzenia a mozliwosc wystapienia ADHD. Jestem z ciazy gdzie byl alkohol i papierosy, nie mam fizycznych objawow fas na twarzy ale zmagalam sie ze specyficznymi trudnosciami w nauce i innymi typowymi dla FAS. Jak impulsywnosc, dyssregulacja emocji, oversharing,brak stalych zainteresowan,dysleksja, brak umiejetnosci planowania i zarzadzania czasem, nieuwaznosc, brak skupienia,kolizje drogowe w nastoletnosci: samookaleczanie i mysli S. W wieku 21 lat diagnoza borderline. Bywaja tez epizody depresyjne, 2 w zyciu ataki paniki. Mam traume porzucenia i separacji chyba bo bylam adoptowana jako niemowle. Mayka biologiczna ma za soba traumy ,samookaleczanie tez i proby samobojcze, jej corka tez sie ciela a syn probowal sie zabic ma mniej niz 18 lat. Tylko oni sie wychowali z zaburzona niestabilna zdemoralizowana matka a ja w rodzinie adopcyjnej. Czy niestabilna matka po ciezkich przezyciach jak przemoc,molestowanie moze urodzic wszystkie zaburzone dzieci niezaleznie od srodowiska wychowania.

Świetny wykład!🎉

wazne wyklady

Wow. 😮

Rozumiem, że przy jakichkolwiek zaburzeniach naszego funkcjonowania, próbuje się znaleźć jego przyczynę, opracować lek czy inną formę pomocy ale uwazam, że środowisko naukowe i lekarze za małą wagę przykładają do tego, aby pacjent miał świadomość swych problemów. W sferze fizycznej nieświadomość choroby czy jej ignorancja przejawi się bólem fizycznym, w sferze emocjonalnej będą to zachowania nieadekwatne do sytuacji. Osobie ze stałą dysfunkcją fizyczną organizmu nie wystarczą leki. Ona musi wdrożyć w zycie szereg ograniczeń ale robi to dopiero wowczas, gdy ma świadomość swej choroby. Osoby z dysfunkcją organizmu w sferze psychicznej też potrzebują mieć świadomość swych zaburzeń. Nie pomogą żadne leki ani zadna terapia, jeśli człowiek jest przekonany, że na jego miejscu każdy, by się wkurzył, czy usprawiedliwiał swe niewlasciwe zachowania w inny sposób. Organizm ludzki jest mechanizmem doskonałym i zawsze nam pokazuje, gdy mamy problem. Medycyna próbuje łączyć zapalające się lampki kontrolne ale w procesie uzdrawiania pomija to, co najwazniejsze czyli możliwość samouleczenia. Pacjentowi jest wszystko jedno, czy stwierdzicie u niego ADHD czy borderline. On musi mieć świadomość nieadekwatnych zachowań, bo dopiero wtedy może podjąć próbę ich kontroli. Niestety, dzisiejsza medycyna nastawiona jest na wypisywanie recept, a nie na uświadamianie pacjentowi jego problemu. Przytoczone w wykładzie badania nie mówią nic o świadomości badanych i tak naprawdę przeraża fakt, że w tak ważnej dziedzinie nauki jak psychiatria, chce się pacjenta uprzedmiotowic. Życzę sukcesów w leczeniu ale w świadomym leczeniu, a nie w farmakologii.

Dziękujemy.

W koncu ładnie wytłumaczone

Raz w życiu spędziłem satysfakcjonującego Sylwestra. Tamara Arciuch w moim wieku miała dziecko i pracowała po studiach a ja utknąłem na poziomie kilkulatka. Nie mogę nawet decydować o swoich włosach, tata robi mi afery i mówi że przynoszę mu wstyd. Moi koledzy właśnie drugi raz wybrali się na Next Fest, mnie by moi rodzice zabili za weekendowy wyjazd czy festiwal w ciągu roku. Chciałbym zdać maturę iść na studia, poznać tylu wspaniałych ludzi i przeżyć cudowne doświadczenia, normalne życie, samodzielność. Chcę się nauczyć sitodruku. Spojrzałem na twarze ludzi z Akademii Teatralnej, tym którym coś wyszło i łzy mi stanęły w oczach. Moi rodzice sami mi zaczęli gadać, że chcieliby mnie oddać do szpitala psychiatrycznego bo teraz regularnie mówię o swoich emocjach i czasem ciężko mi usiąść przy biurku. Dla mnie samego jest to o tyle śmieszne, że akurat tego mi nie nakażą a ja sam już podjąłem taką decyzję. Uczyłem się dziś trochę Biologii, poczytałem Kodeks Pracy i podręcznik do Administracji. Wszystko robię do około 20 minut bo nie mam siły a weź tu jeszcze zrób obiad. Zrezygnowałem z mieszkania bo nie mam pieniędzy na czynsz, nie mam pracy. Nie czuję się zbyt sprawczy w swoim życiu. Młodsi już byli w Cannes, a mnie nigdy nie było. Antoni Grudniowski jest od mnie 2 lata młodszy a jest w 357. Moja psychoterapeutka stwierdziła, że ja tylko myślę a nie działam bo inaczej poszedłbym już spokojnie do szpitala. Nigdy u nikogo nie nocowałem ani nie byłem na imprezie u kogoś. Niektórzy to sobie w życiu pojechali do Tokio a ja to nie mam nic. Tylko raz w życiu sam sobie kupiłem koszulę, mama i siostra bardzo często się śmiały, że nie znam swojego rozmiaru ubraniowego mimo, że wiedziały, że znam. Zawsze chciałem nosić się jak Depeche Mode i chodzić w glanach. Przez cały swój okres adolescencji chodziłem z ogromnym "nie mogę" na czole. Mama nieustannie kontroluje to co mam na sobie.

Dziękuję za świetny wykład :) Mam zdiagnozowane ADHD. Największym wyzwaniem dla mnie jest właśnie regulacja emocji. Przyjmuje Medikinet CR, obecnie w dawce 50 mg. Zauważyłam, że po przyjęciu leku mam depresyjny nastrój. Czy to objaw uboczny stosowanego leku? Pozdrawiam serdecznie, Panie doktorze :)

Hmmm mechanizmy autoregulacji korzystają z dostępnej energii, a co jakby spojrzeć na to tak, se ludzie którzy zjedli ciastko mieli podwyższony poziom cukru (energii) - w tym dopaminy wytworzonej w efekcie przyjemnego smaku? Można przyjąć własnie tę drugą wersję, ale nie trzeba wykluczać przy tym pierwszej. Nie wiem tylko, czy nie należało by tego zrobić.

5:40 - prosimy o rozwinięcie 😊

Please turn on subtitles

Dzień dobry, W świetle przedstawionych tu hipotez chciałbym zasugerować, jako możliwy przyszły kierunek badań, przyjrzenie się możliwości, że rzadka choroba, nazywana dawniej histerią, a obecnie uważana za chorobę neurologiczną o nazwie functional neurological disorder (FND) może być w niektórych wypadkach związana z ADHD. Duża część osób z taką diagnozą ma również zdiagnozowane borderline. Poza tym często są to osoby wysportowane, bardzo aktywne fizycznie, których aktywność fizyczna zostaje (jest to jeden z możliwych scenariuszy początku choroby) nagle przerwana przez jakiegoś rodzaju uraz, wypadek. Po tym wydarzeniu nie są w stanie powrócić do zdrowia mimo wyleczenia urazu. Pojawiają się wyładowania w ciele, a także nasilające się problemy z koncentracją przypominające ADD. Oprócz tego także wiele innych objawów, takich jak zawroty głowy, które nie korespondują raczej z ADHD. Zastanawiam się, czy może być tak, że w wypadku części chorych są to osoby, które mają niewidoczne, niezdiagnozowane ADHD, z którym sobie radzą dzięki intensywnemu uprawianiu sportu. Nagłe przerwanie tego przyczynia się do powstania problemów z koncentracją itp. oraz innych problemów, których sposób powstania może być bardziej złożony.

Czy badania obejmowały kobiety w czasie około menopauzalnym ? Myślę że jest to bardzo istotne biorąc pod uwagę przede wszystkim emocjonalnosc. Czy jest jakaś literatura w tym temacie którą warto przeczytać?

Ciekawa hipoteza na temat leczenia ludzi z zaburzeniem osobowości z pogranicza (Borderline) przy pomocy farkamoterapii z grupy stymulantów przeznaczonych w leczeniu ADHD (metylofenidat, amfetamina), tym bardziej, że w ulotkach dołączonych do leków stymulujących - Medikinet, Symkinet w punkcie 2 pt. "Kiedy nie stosować leku...(tutaj dany lek z grupy stymulantów)" jest wyraźnie zaznaczone, aby nie podawać tego leku pacjentom, u których występuję osobowość Borderline. Nie jestem lekarzem, ani osobą biegłą w tym temacie, stąd jestem ciekawy jak się pan Doktor odniesie do tego?

Kolejny Pana wykład który otwiera mi oczy....dlaczego lekarze nie słuchają Pańskich słów, nie dokształcają się i krzywdzą pacjentów...

Co wskazuje na to, ze zaburzenia hormonalne są powiązane z identyfikacją płciową? Czy są badania mówiące o tym, ze osoby z niezgodnoscią płciową mają inny obraz hornonalny?

Mówi pan, że konieczność robienia drzemek w ciągu dnia to "impairment"- następstwo życiu i że w tym pomoże terapia. W jaki niby sposób?

Dzień dobry. Gdzie Pan przyjmuje pacjentów? Pozdrawiam serdecznie

💜📍🎯

Ciężko pracujący, uczciwy lekarz, który chce pomóc swoim pacjentom żyć szczęśliwie i zdrowo bez konieczności okaleczania ciała. Coś z nim jest nie tak..

👏👍👏🤝👏💪👏 🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹

Zaproponowany mechanizm prowadzący do zaburzenia identyfikacji płci nie wydaje się uzasadniony wystarczająco i w sposób przekonywujący. Stawianie takich tez wymaga twardych dowodów, zwłaszcza że osoby, które nie identyfikują się z płcią przypisaną im przy urodzeniu, często już dużo wcześniej, niż w momencie pojawienia się u lekarza, odczuwają niezgodność płci. By uzasadnić takie twierdzenia trzeba byłoby mieć twarde dane pokazujące, że na poziomie tej grupy, nie pojedynczego przypadku, rzeczywiście występuje nadmierne wydzielanie kortyzolu i wpływa ono na ekspresję płciową. Na razie nie wiadomo czy to choćby korelacja, a na pewno nie można mówić o przyczynowości, bo identyfikacja płciowa to wieloczynnikowa kwestia.

Badania Baumeistra zostaly już dość dawno zakwestionowane