Umysł Ferrari z hamulcami malucha - OPEN EDU 6 | Jak zrozumieć ADHD? 

Nie mówiąc więcej chciałem tylko zwrócić uwage, ze ten komentarz powinien być przyklejony, albo powinien znaleźć swoje miejsce w opisie :)

Hej. Skąd masz te informacje? Chętnie bym więcej się dowiedziała w tym temacie, bo leki na mnie dobrze nie działają.

@@RoksanaKsepka A ile leków już przerobiłas? Bo problem jest taki, że w niektórych przypadkach leki mogą działac przez pół roku, ale dłużej juz nie i wymagają zmiany. Dodatkowo bardzo istotnia przy farmakoterapii jest też terapia behawioralna, a czasem też zwyczajnie zmiana funkcjonowania, bo leki lekami, ale są aktywności, które totalnie zabijają ludzi z ADHD.

@@maamiss5561 Powinieniem własciwie to napisać w cudzysłowie, bo oczywiście nie dosłownie chociaż często prowadzą do różnego rodzaju depresji i poczucia niedopasowania. Chodzi przede wszystkim o zajęcia zarobkowe, które są do bólu monotonne, powtarzalne i nie dające wymiernych efektów w postaci widocznego postępu. Dla dzieciaków np: to choćby siedzenie 45 minut w ławce i przepisywanie z tablicy do zeszytu, a dla dorosłych to juz pewnie różnie, ale domyślam sie na swoim przykładzie, ze praca na linii produkcyjnej czy klepanie danych w excelu. Odsyłam na kanał PsychiatraPlus gdzie jest masa mega przydatnej wiedzy w kontekscie zaburzeń ADHD

O jakże bardzo się z Tobą zgadzam i potwierdzenie mam we własnej osobie...

Dziękujemy, staramy się:)

Ściskam gorąco 💜💜💜 43 lat minęło jak jeden dzień gorąco pozdrawiam Koleżankę, która dała radę W Wyjstkowych Okolicznościach 💜💜💜 Powodzenia i Ściskam 💜💜💜

Czy może się Pani podzielić tymi trickami?:) Dziękuję ❤

Jaki Medi ?

Dokładnie, spadam stąd

Nom, spadajcie.

To było odkrycie mojego życia

Pogańska praktyka zaczerpnięta z religii buddyjskiej. Dalej łam nauki biblijne

​@@KrzysztexIMO nieważne jest pochodzenie praktyki, a kontekst wypowiedzi - mówili o jakiejś zabawce ruchowej, którą różaniec mógłby być, lecz przez praktyki katolickie ma on przypisaną inną funkcję - modlitewną. Raczej stąd śmiech wywołany dysonansem, z jednej strony zabawka dla osoby nadpobudliwej by ta mogła rozładować część energii i się skupić, z drugiej strony przedmiot kultu religijnego mający wyciszyć, uspokoić

​@@Krzysztexod kiedy to buddyzm jest religią? 🤦‍♀️

@@sylwiasp.9643 od tysięcy lat. Ma kapłanów, rytuały ślubne, pogrzebowe, ceremonie w świątyniach. Spełnia w pełni definicję religii, jedynie pełni kompleksów katolicy próbują odbierać Buddyzmowi to miano. To, że religia nie ma jednoznacznego poglądu co do istnienia boga, nie oznacza że nie jest religią.

Miałam dokładnie tak samo

Nie każda diagnoza jest dobra

Arogancja i brak szacunku dla ludzi w Polsce poraża ! Współczuję!

​@@stillking1353Mam nadzieję że miałeś na myśli że nie każda diagnoza jest poprawna. W takim wypadku owszem, zdarzają się błędne diagnozy, lecz w tym wieku wydaje mi się że jest to minimalna szansa. Jeśli mówisz o tym że diagnoza może komuś zaszkodzić, to jest to gigantyczna ignorancja i niezrozumienie tematu

Tez tak uwazam. Sam mam ADHD zdiagnozowane 1,5 roku temu a mam 34 lata. Kiedys nawet przez chwile bylem ministrantem i jak szedlem do kosciola to mi sie wydawalo, ze ide w jakies szczegolne miejsce. Jakiez bylo moje rozczarowanie jak na zakrystii reszta chlopakow rozmawiala zupelnie tak jak na podworku i interesowalo ich glownie to kiedy ksiadz zorganizuje jakies granie w pilke czy inne atrakcje. A jak ktoregos razu wychodzilismy w kilku, mijalismy brame terenu kosciola i jeden wyciagnal papierosa i zaczal palic (pomijajac juz to o czym gadali) to mi wszystko opadlo i momentalnie stracilem zainteresowanie uczestniczenia w takim "przezyciu duchowym". Do wieku doroslego bylem wlasnie taki, ze to "kontrowersyjne" i troche anty Batmany. Zaczelo sie to zmieniac jak w wielu roznych ksiazkach czytalem o jakichs nawiazaniach do Biblii. Mialem nawet plany zeby przeczytac ale zaczalem zbyt hardcorowo czyli od samego poczatku i nie przebrnalem przez Ksiege Rodzaju. Jednak czesto od roznych ludzi slyszalem jakies nawiazania do Biblii i nawet jesli ktos nie jest katolikiem to uwazam, ze to dobry "poradnik jak zyc". Pewnie nie jedyny ale to nie oznacza, ze to co jest gloszone nie ma duzej wartosci. Szczegolnie jak sie patrzy na zasade "dziel i rzadz". Wtedy stawia sie tych zagorzalych katolikow vs Ci postepowi ludzie(co juz ze sredniowiecza wyszli). Ani jedni ani drudzy sie nie sluchaja i stoja do siebie w kontrze. Ja powoli zrezygnowalem z takiego zero-jedynkowego podejscia i dostrzegam duza wartosc z samego faktu, ze czlowiek wierzy w Boga i stara sie zyc dobrze. To moze byc pewnie wiele roznych drog, ktore pomagaja nam zyc dobrze i podpowiadaja kierunek i sens zycia. Zycie wedlug jakiegos "kodeksu" nas wzmacnia jako spoleczenstwo, obsmiewanie/opluwanie tego tylko dzieli. A podzieleni jestesmy slabsi. Bo jak zobaczymy nawet jakas pozytywna akcje (np tych katolikow) do ktorej nawet moglibysmy sie przylaczyc i pochwalic, to nie zrobimy tego, no bo przeciez Oni sa z tego "wrogiego" obozu..

Różaniec leczy duszę, uspakaja nie należy tego lekceważyć.

@@kasia4942 czy leczy, czy nie, to jest kwestia wiary lub przekonań. Ale fakt zajęcia rąk jest, no faktem właśnie 😀.

@@marekpiwonski4286 rozumiem Twój punkt widzenia, pisze z doświadczenia swojego o wielu rzeczach innych osób 😊

​@@marekpiwonski4286 ja bym powiedziała, że bardziej niż zajęcie rąk, dla osób wierzących, daje zajęcie umysłu - takie wyciszenie, uspokojenie właśnie.

W tej kwestii leki są bardzo pomocne.

Ja mam tak samo. Za dużo myśli mam w głowie i dużo mówie przytłaczając słuchacza .

@@Platformaedukacyjnanauczycieli dziękuję za odpowiedź

@platforma edukacyna nauczycieli halo napisy! :)

Co nie znaczy że to dobrze.

@@noobsterxxx506 ?

@@noobsterxxx506 a co to jest dobro?

A z autyzmem?

@@wenus4391 czy Messi jest wyjątkowy ? Myślę,że tak ,ale wolę Ronaldo 😂😂

A to dopiero po braniu leków?

A do tego tworzenie jakieś osobnej podgrupy cech ADHD tylko pod kobiety- najczęściej to ten typ bardziej implozujny, niezwiązany z ruchliwością. Sam go nam i nie zaliczę ile razy byłem u specjalistów ale nic w kierunku ADHD się nie pochylili, bo ja taki spokojny jestem

Żałoba mija, a informacja zostaje. I zaczynasz żyć na nowo, świadoma własnych deficytów. Wiesz już skąd się biorą i poznajesz metody radzenia sobie z nimi. Uczysz się jak "oszukiwać" samą siebie i stwarzać dla siebie coraz bardziej przyjazne środowisko życia. To mega uwalniające. Jestem po 50-tce i zaczynam żyć na nowo. Jest pięknie 🙂

@@annanienacek4750hej. Masz jakieś metody które Ci pomogły ?

@@RoksanaKsepka mam i wciąż znajduję kolejne. Dużo znalazlam w podkastach dla adhdowców i autystów. Niektóre mi się nie sprawdziły inne bardzo. Przede wszystkim staram się wysypiać i robić 1 dłuższy odpoczynek w ciągu dnia i 2-3 mniejsze. Dzień zaczynam od spokojnej kawy z listą zadań do zrobienia. W ciepłe dni robię to na huśtawce hamakowej przed domem, słonko swoje robi. Stwarzam system nawyków w blokach, np. rano: nakarmić koty, potem kawa i lista zadań, potem mycie i ubranie. Po powrocie z pracy podobnie. W pracy też mam zestaw zadań na wejsciu. Pomaga mi to robić automatycznie, bez zamoty i zagubienia, a przede wszystkim bez myślenia. Druga sprawa to podział zadań i rozpoczęcie od najprostszego. Jak zrobię najszybsze / njaprostsze - wpada dopaminka i jest chęć na następne. Jak nie mam siły się ruszyć, lub jest już późno, to robię najdrobniejszą rzecz, która posuwa zadanie do przodu. Mózg chętniej zajmie się zadaniem już rozpoczętym. Robię listy zadań bardzo szczegółowe, bo każde wykreślenie wykonanego zadania daje chęć do dalszej pracy. Widok pokreślonej od góry do dołu listy daje porzadnego kopa samozadowolenia. I pamiętać: w naszym przypadku NAJPIERW nagroda, potem praca. Koniecznie pamiętać też, szczególnie przy hiperfokusie, by nie zajeżdżać się do końca. Idź spać, zrób przerwę na odpoczynek, mimo, że masz jeszcze siły góry przenosić. To powoduje, że następnego dnia wciąż masz chęć do działania. Bardzo ważnym dla mnie odkryciem było jak działa dopamina, co ją podnosi i jakim kosztem. Ograniczyłam alkohol (bez specjalnego żalu, nigdy nie byłam wielką fanką) odstawiłam w zasadzie całkowicie cukier, pozakładałam liczniki czasu na media społecznościowe, po 10-15 minut dziennie. Oczywiści mogę je wyłączyć w każdej chwili, ale dają otrzeźwienie i zazwyczaj tego nie robię To daje stabilny poziom neuroprzekaźników pozwalający stabilnie funkcjonować. Utrzymywać porządek i starać się upiększać wnętrz,a w których przebywam. Świeże, pachnące kwiaty w wazonie wspaniale podnoszą samopoczucie. Chętniej odkurzę, by utrzymać ten widok. Jak już ogarnęłam depresję, to dużo daje mi medytacja. Uczy mnie nie rozpraszać się tak szybko. A nawet jak to zrobię, szybko wracam do zajęcia, które mam do wykonania. Pomag też mówienie na głos co robię i do czego zmierzam. Np : "jak zmyję patelnię, to podleję kwiatki". Wypowiedziane na głos lub wymamrotane pod nosem, lepiej się kodują w głowie. Jak szukam czegoś w kompie, to piszę na kartce, czego. Jak przy 3 katalogu nie będę już pamiętać, to czytam i znow wiem 😂. Notes z listą zadań noszę ze sobą, w każdej chwili mogę coś dopisać lub sprawdzić. Mam osobną kartkę na "pomysłową kwarantannę". Gdy wpadnie mi do głowy jakiś pomysł lub coś mi się ważnego przypomni, to tam zapisuję i wracam do poprzedniego zajęcia, zamiast wszystko rzucać i zająć się tym nowym 🙂. Znalazłam w necie kołczkę, która pomogła mi w zmianie samooceny. Skończyłam z samobiczowaniem, mam więcej zrozumienia dla siebie i innych. Rzeczy ważne do zrobienia zostawiam na wierzchu lub wkładam do szafek zaraz za drzwiami. Nie wiem z czym masz największy problem. Napisz, to może jeszcze coś przekażę. Grupy na fejsie też mają dużo informacji jak sobie radzić i stosunkowo dobrze funkcjonować. I trzeba mieć świadomość, że nigdy nie będziemy neurotypowi, więc musimy nauczyć się ogrywać samych siebie 😉

​@@annanienacek4750Amen!😀❤

Ja mam 45 lat i jakby taka wiedzą była kiedyś to bym nie stracił części rodziny. Niszczyć życie sobie to jednak coś innego niż niszczyć swoich bliskich...

Na ostatnią chwilę zatrybia. Ale to duży koszt dla psychiki. Cóż, odkładamy na ostatnią chwilę czekając na hiperfocus. Tak mamy. Dobrze jest o tym wiedzieć. I jakoś się zorganizować. W tym roku wysłałam pit NIE NA SAM KONIEC! HURRRRA!

@@ewakuchowicz5536 mnie też się w końcu udało 😅

Bzdura totalna! Nawet sobie nie wyobrażasz jakie to cierpienie dla dzieci i całej rodziny!

Ja mam i bałagan moja specjalność, he, mój ojciec ma i moich dwoje dzieci z zdiagnozowanym ADHD, ja i córka gubimy wszystko, jesteśmy artystycznie uzdolnieni, ja wykonuję zawodowi a moje dzieci jako pasja, ojciec zawodowo

Pdzybijam piątkę! Nawet szkoła muzyczna się u mnie zgadza 😅

teraz na pewno będzie lepiej :)

Trzymaj się. Musi być lepiej 💪🏼

Mam 47 lat i diagnozę od 3 miesięcy. Już rozumiem dlaczego, ale nie umiem jeszcze się ogarnąć 😊

A może pomachaj trochę tymi rękami na wykładach? 😂 Pokaż trochę tę pasję i fantastyczność tematyki - to przykuje uwagę uczniów/studentów/odbiorców i sprawi że stanie się dla nich jeszcze bardziej interesujący a uwolniona pasja 100x mniej wyczerpuje niż kamienna twarz i powstrzymywanie się 😉 ADHD szacuje się ok. 16% - tylu skupi ci się na wykładzie, a do neurotypowych też lepiej trafi 😉 PS. Ja z IT - męczy mnie jak powstrzymuję się i spokojnie, z małą ilością choćby mikro-ruchu tłumaczę, a jak uwolnię pasję: niejednokrotnie na koniec spotkania dziękują mi, że wszystko jasne, zrozumiałe i są zdziwieni jak dużo i jasno wyjaśnione i nie mają żadnych pytań 😂 Z tym że wielu ADHD-owców ląduje w IT - może dlatego częściej taki feedback gdy więcej pasji i machania rąk, pokazywanie myszką wielokrotnie jak, skąd i dokąd lecą dane, ect. 🤣 Do neurotypowych też to lepiej trafia, bo "wolniej łączą kropki"

Też nie byłam nigdy zdiagnozowana,ale totalnie odnajduje się w zachowaniach neuroatypowych osób i czytając ich doświadczenia/oglądając filmy które publikują o swoich problemach w końcu czuje że nie jestem kosmitą 😂 Mam podobne doświadczenia jeśli chodzi o prowadzenie zajęć. W większej sali moja nadruchliwość od razu jest widoczna,bo nie używam mikrofonu i nie trzymam nic w rękach,więc chodzę i macham rękami 😂 ale staram się dopasowywać gestykulację do tego,co mówię 😅 Odpada trzymane czegoś w rękach,bo prędzej czy później tym rzucę albo za bardzo się na tym zafiksuję i zapomnę gdzie jestem😂 nie jestem zwolennikiem nudnych zajęć,dlatego sama ile tylko się da robię różnego rodzaju ćwiczeń i zadań,obserwując grupę i szukając oznak,że czas na przerwę lub po prostu odmianę 😊 Prezentacje i materiały zawsze sobie robię na hiperfocusie, a podczas zajęć raczej korzystam z "flow" i często ta prezentacja jest sobie w tle by mnie utrzymać w ryzach 😂 ale wystarczy,że coś mnie rozproszy i moja koncentracja siada totalnie... Pamiętam jak kiedyś dostałam klucze do innej sali do pilnowania i ktoś miał po nie podejść. Trzymałam te klucze na biurku coraz bardziej się na nich skupiając,po czym nagle się zorientowałam że nie wiem,o czym mówię przez ostatnie kilka chwil,.uświadomiły mi to zdziwione miny słuchaczy 😅 Po tej akcji zaczęłam i nad tym pracować,ale praca to chyba najlepiej zorganizowany fragment mojego życia,reszta to czysty chaos 😂 Przy hiperfocusie co jakiś czas trochę sobie radzę w życiu,teraz od ok 3 miesięcy hiperfocus łapię na max 1h raz na jakiś czas i to z powodu obawy,że nie zdam egzaminu 😜

Zawsze warto porozmawiać ze specjalistą. Pozwoli rozwiać wątpliwości i podpowie, czy warto robić diagnozę ADHD.

U mnie muzyka też i głośno zazwyczaj, mają to, ADHD mój ojciec i ja niezdiagnozowani a syn i córka tak i częściowo leczeni lekami nie

Ważne, że walizki spakowane :D

Ostatnio sluchalam podcastu i wspomnian bylo, ze jest coraz gorzej. Pogarszaja sie funkcje poznawcze, pamiec. Na razie tez nie ma badan czy ewentualne leczenie jest pomocne 😔

Nie wiem jak bardzo starsze masz na myśli... Mam 44 lata i jestem w trakcie diagnozy ADHD. Tak jak wspomniano niżej, "funkcje poznawcze", czyli pamięć, znacznie mi się pogorszyła po czterdziestce. Nie wiem czy to kwestia ADHD, czy po prostu wieku, ale zdecydowanie gorzej zapamiętuję i trudniej mi się uczyć nowych rzeczy (gdzie w pracy np 7-10 lat temu nie było to problemem). Pocieszam się, że pamięć po czterdziestce ma prawo się pogarszać i nie wiem, czy ADHD ma tu jakikolwiek wpływ. Mam znajomego w moim wieku i zauważa podobne objawy, choć nie ma ADHD.

Mam 55 lat. Mogę powiedzieć na moim własnym przykładzie. Pamięć narazie ok. Jednak przez nieleczone adhd od lat zmagam się z zaburzeniami lękowy mi i depresją. Przez brak diagnozy leczyłam się lekami nie z tej grupy, z której powinnam. Niestety większość psychiatrów nie ma pojęcia o adhd, po prostu nie uczyli się o tych zaburzeniach.

@@lidiakubiak2539 Może po prostu dali SSRI jak każdemu, które wywołao przyśpieszenie i stąd nowe diagnozy...

Dobra strona jest taka, że można tym samym zakupem cieszyć się dwa razy :)

to samo pomyślałam... ile ja bym dała zeby w taki wieku jak ona być zdiagnozowana 😂

49 😢

Życie ADHD-owca może być pełne pasji i fascynacji 😁 klucz to wiedza i z czasem nabycia zdolności w sterowaniu swoim ADHD 😉

@@mehow357 Ja, szukam zmieniam ,znów szukam i nadal szukam i już ręce opadają serio :(

@@groene5799 jeśli w kontekście zainteresowań: tak już ADHD ma. Nie przejmuj się, z czasem bardziej nad tym zapanujesz i nauczysz się odpuszczać niektóre bardzo ciekawe nowe rzeczy 😉 W stylu: fajne, jest potencjał, ale nie mam na to czasu - może kiedyś. ADHD ma interesującą percepcję czasu, gdzie przeważnie praktycznie istniej: teraz i nie teraz. "Zaraz" oznacza kilka godzin, "jutro" to najczęściej: może za kilka dni jeśli w ogóle, ect. 😉 Prawidłowa percepcja czasu i jego szacowania wymaga prawdziwego wysiłku, doświadczenia i niewierzenia w swoje szacunki (przez obserwację wcześniejszych swoich szacunków) Wiedza. Zgłąb temat ADHD a sam siebie będziesz rozumiał i wiedział jak wspólpracować ze swoim ADHD by osiągać to co na prawdę i szczerze chcesz (da się). Dodatkowo - psycholog i leki też wielu pomagają by przestać gonić wszystkie króliczki na świecie, odpuszczać, dłużej skupiać się na jednym 😉 Po tym co/jak napisałeś podejrzewam częste burnout-y - nic dziwnego jeśli wszystko na świecie gonisz. Jeśli chodziło ci ew. o pracę: - zastanów się czy to właściwy obszar (duża zmienność, przynajmniej względna kreatywność, ect.) - popatrz obiektywnie, a nie "czy mnie już zaczęło nudzić" - jeśli pracujesz we właściwym obszarze: psycholog i ew. leki mogą mocno pomóc (w większym ustabilizowaniu się, pozostaniu w tej samej pracy na dłużej), - jeśli niewłaściwy obszar pracy (monotonne, powolne, wymagające skupiania się na jednym prawie niezmiennym, ect) - to nienaturalny habitat dla ADHD-owca i wiesz o tym. Pozostanie w takim środowisku to ogromny wysiłek. Jeśli nie masz wyjścia by zmienić obszar: zdecydowanie psycholog+leki, odnalezienie wciągającego hobby po pracy gdzie "wyżyjesz się" kreatywnie i/lub ruchowo -niezależnie od obszaru pracy: znajdź ciekawe aspekty w pracy, ciesz się tymi ciekawymi aspektami, rób sobie "zawody" typu "czy tym razem szybciej to zrobię", "czy uda mi się lepiej to zrobić", ect. ( gamefication ) Powodzenia - ujeździj swoje ADHD by nie było jak dziki koń na wolności, ale jak złapany i ujeżdżony dziki mustang (który zawsze ma ten błysk dzikości w oku) 😉

@@mehow357 bardzo dziękuję, za miłą i mądrą odpowiedź serio 👌 Tak w skrócie zajmę chwilkę i miło by było jakbyś spojrzała/ł Pracuje długo od 6 do 19 czasami do 20 a czasami(rzadko) właśnie wszedłem do domu jeżdżę ciężarówką oczekiwanie w kolejkach na rozładunek , wiecznie jakieś problemy brak ruchu siedzę bo jadę , leżę bo śpię. 😴 leki cały czas medikinet bo bez tego nie byłoby mnie tam dawno myślę nad zmianą pracy nigdy nie wiem kiedy kończę ciężko coś zaplanować co kolwiek wstać muszę o 4 rano żeby zerknąć na sms o której zaczynam czy o 6 czy o 9 wracam to wyczerpany mocno choć nie pracuje fizycznie dla czego to pisze nie dla tego żeby się użalać nad sobą tylko żeby ktoś mądrzejszy napisał mi co o tym myśli mam adhd w2018 roku stwierdzone jestem po terapii alkoholowej i jestem trzeźwy od 2015 do dziś więc nie wiem czy to nie za dużo dla mnie za dużo bodźców z zewnątrz i tak na prawdę zdobywam wiedzę dopiero teraz ,bo starsznie mnie to męczy terapia z psychologiem raz się odbywała raz nie bo prowadziłem nie miałem gdzie ustać i porozmawiać Jeśli znajdziesz chwilę bardzo proszę o odp dziękuję i pozdrawiam 🫡

​@@groene5799 też

Zdecydowanie. Ale też chęć pomocy adehadowcowi czasem jest destrukcyjna. Mam znajomą która ciągle mnie pyta "pomóc ci?". Ja ciągle powtarzam, że jak będę potrzebować pomocy to o nią poproszę. Ale uwaga już jest rozproszona. Wiedza o ADHD jest potrzebna także osobom które nie mają tej neuroatypowości ale muszą lub chcą przebywać i wykonywać wspólne zadania z adhdowcami.

Ja nienawidziłam rywalizacji i porównywania do innych, było to bardzo demotywujące. W jednym dziedzinach byłam naturalnie dobra, a w innych naturalnie kiepska i nie widziałam sensu by tylko po to by być na szczycie listy podnosić się z tego co mnie męczyło. A było mi smutno, ze zamiast oceniać mnie przez pryzmat moich talentów, oceniano mnie w oparciu o zajęte miejsce.

U różnych ludzi ADHD objawia się w różny sposób. To cały zespół zaburzeń i to, że u kogoś działa jedna rzecz, nie oznacza, że ktoś inny nie będzie miał z nią problemu.

@@Platformaedukacyjnanauczycielioczywiście, mam tego świadomość. Uważam jednak, że współlokatorzy - często obce osoby - mogą nie mieć przestrzeni na to, by wspierać osobę z ADHD w tym, by utrzymywała porządek. Mam na myśli to, że w pewnych sytuacjach konieczne będzie stworzenie sobie schematów, dzięki którym będziemy mogli poradzić sobie samodzielnie z naszymi trudnościami. Co Państwo myślą na ten temat?

Niepotrzebnie tak smieszkuje …

Ania Rejman

Nic - nie rywalizować :)

Dziękuję za rozmowę, jest dużym wsparciem dla takich osób oraz dla rodziny.👍

Pedro, już nic nie chciałem mówić, bo zaraz będzie, że paranoik. Może po prostu komuś się podoba taki kaktus. E e. Wyjaśniło się, dzięki

Kaktus, jak kaktus. Nam się podoba.

Przesada bo ty tego nie potrzebujesz? Ustalasz reguly przy adhd? Daj linka do twoich ksiazek i badan naukowych

@@dariuszwnuk598 skoro tego nie dostrzegasz, to badań też raczej nie rozczytasz ;)

No tak, juz wszystko jasne hehe, dzieki za potwierdzenie

A kto to udowodnił? Poproszę o linki do badań i wniosków.

Nigdy tego nie udowodniono. Nie kłam.

ale ty wiesz że to jest mit który już dawno został obalony?

Zgadza sie, bo to nie choroba

Fosc późno? Ja dostałam diagnozę w wieku 45 lat!

Podcast prowadzi Adam Walas

​@@Platformaedukacyjnanauczycielikim pan jest specjalnosc,tytul.