Waga łuski ma niewielkie znaczenie w ocenianiu jej wartości. Istotne są inne parametry. Dobre łuski mają zbliżone parametry grubości i twardości ścianek (miękkie i cienkie w okolicach szyjki, odwrotnie na dole) oraz niemal identyczną pojemność. Co do wagi pocisku i gwintu lufy, to czym innym jest 55gr w monolicie, a czym innym FMJ z ołowianym rdzeniem. Ten pierwszy będzie znacznie dłuższy - 55gr TSX ma długość zbliżoną do 69gr SMK. Tak długi pocisk wymaga znacznie szybszego gwintu, niż 1:12. Coś w okolicach 1:9, może nawet 1:8. Trzeba pamiętać, że skok gwintu dobiera się do długości pocisku, a nie jego wagi. W przypadku .308 Win, monolit 130gr TTSX ma długośc podobną do Scenara 185gr lub SMK 168gr. Prędkość podawana na pudełku jest mierzona z użyciem luf o długości około 24". Twój karabinek ma chyba 16", co w .223 powoduje już bardzo znaczący spadek prędkości wylotowej. Ten pocisk potrzebuje około 580 m/s prędkości przy celu, aby prawidłowo grzybkować (czyli podwoić średnicę). Więc te 800 m/s prędkości wylotowej powinny wystarczyć jeśli cel nie będzie dalej niż 150-170m. Dłuższa lufa pozwoli sięgnąc nieco dalej. Jakbyś nie miał co zrobić z pociskami po rozcaleniu, to daj proszę znać - może się dogadamy.
Co do samego pocisku, to tak jak niektórzy z komentujących celnie stwierdzili, niedostateczna stabilizacja w lufie 1:12 moze byc tu jednym z powodów. Ja nie doceniłem tego efektu, ponieważ z monolitycznymi (nie-ołowianymi) pociskami mam przyzerowe doświadczenie; do tej pory standardowa tabelka z kolorkami zielone-żółte-czerwone masa vs. twist była dla mnie podsumowaniem problemu. Jak widac, zawsze można nauczyć się czegoś noewgo i za to Wam dziękuję. Natomiast co do łusek to niestety nie dam się przekonać, ponieważ już sam pomiar grubości szyjki wskazuje, że jest ona cieńsza niż w popularnych, europejskich produktch (o niemal 0.05mm, dla szyjki to sporo!) a finalny dowód jest w postaci tego, jak łuski te wyglądają po odstrzeleniu. Karabin z którego je strzelałem bardzo niedelikatnie obchodzi się z łuską, jest mocno przegazowany, łuski uderzają o okno wyrzutowe jak i sama prędkość z jaką są usuwane powoduje że powstają uszkodzenia w połowie długości łuski, na ramieniu oraz zagniatana jest szyjka (najczęściej). Niklowane Federale niestety są pogniecionie, jakby były z papieru a podona łuska z Fiocchi czy S&B wygląda w takim samym układzie dużo lepiej. Ogólnie to przydałoby się jedną rozciąć, mam w ogóle parę łusek które chciałem przepołowić tylko zastanawiam się, jak to zrobić - czy ciąć to dremlem czy standardową kątówką na cienkiej tarczy? A może zeszlifować do połowy na tarczy? Jakieś pomysły? Pocisków zostanie z 10 sztuk. Oddam za puszkę gazowanego napoju ;)
@@CynaOlow Co do pocisków, to 10 sztuk spokojnie wystarczy na zrobienie testu w mojej lufie. Chętnie więc skorzystam i podzielę się wynikami. Szczegóły ustalmy proszę na mailu - matthius AT blacksteam KROPKA net. Co do łusek, to rozumiem Twoje kryterium - odporność na uszkodzenia. To ma sens, jeśli używasz Galila lub Beryla. Dla mnie ważniejsza jest spójna pojemność i sprężystość, dzięki czemu minimalizuję rozrzut prędkości wylotowej. Cięcie łusek robiłem dremelem z tarczą korundową. Bardzo szybko szło, tylko na koniec trzeba uważać na ostre krawędzie.
A masz może jakąś długą lufę ? Sporo tego proszku jak na taką anemię więc możliwe że proszek jest wolny i na dłuższej lufie zrobi więcej dobrego. Może też być kwestia stabilizacji bo monolityczne pociski wymagają jednak rozkręcenia ich trochę szybciej niż by to z wagi wynikało.
A-ha! Znalazlem monolit podobny i producent pisze, ze trzeba 1:9 lub szybciej, będe to jeszcze weryfikować ale moze to byc to. Bokiem nie lecą ale moze meandrują w locie na tyle, ze nie ma juz precyzji.
Ciekawe. Ze zwykłego GGG, jednego z najtańszych na rynku, na 100 m wszystko mieszczę w 9 i to nie spinając się. Na karabinku z poziomu budżetowego.. Może to jest kwestia pocisku? Strzelam wyłącznie do tarczy i nie umiem ocenić przydatności w łowiectwie.
Ta amunicja, nawet w tak prostej broni jak kałach przekalibrowany na .223 zachowuje się znacznie gorzej, niż popularne, tanie (heh; dzis to słowo nie powinno przechodzić mi już przez gardło, ale dobra) odmiany amunicji treningowej. GGG lata lepiej. S&B lata dużo lepiej. Hell jeśli nawet Barnał w stali lata lepiej, to o co tu chodzi?? Nie jest to raczej problem ze stabilizacją, bo otwory są regularne, nic nie dolatuje bokiem/częściowo obrócone. Na wnętrzowej strzelnicy wpływ natury również nie występuje, więc może rzeczywiście pocisk. Zastanawiałem się, czy te trzy głębokie "kanelury" pod crimp nie zaburzają go aerodynamicznie. Choć opór indukowany w tylnej części pocisku może wpływać na szybszy spadek prędkości, na celnośc i stabilnośc w locie wpływ teoretycznie powinien mieć pozytywny. Sam nie wiem. Ogólnie ta amunicja w zestawieniu z jej ceną to niezłe kuriozum i mam nadzieję, ze widzowie zastanowią się dobrze, jeśli przyjdzie im do głowy wydac takie pieniądze. :)
Tak się zastanawiam da radę postrzelać tym na jakiejś strzelnicy jak się nie ma w szafce nic na 223? Czy na wszystkich strzelnicach broń obiektowa jest zasilania amunicją na n... (Nie norma tylko najtańszą)?
Barnes robi dobre pociski. Mam z nimi trochę doświadczenia w .308 Win - na 100m jedna dziura stykała się z drugą. Bardzo dobrze oddają też energię i zachowują masę. Po prostu Galil nie ma odpowiedniej lufy, aby je ustabilizować.
