Hoi Tea, ik doe altijd veel mooie inzichten op dankzij jouw filmpjes. Dank je wel daarvoor. Ik weet niet of dit de juiste plek is, maar ik wil graag je advies vragen. Het gaat om een twaalfjarige jongen (gr.8) die ik begeleid. Hij kijkt veel gewelddadige filmpjes en praat daar veel over. Hij zegt in de eerste instantie dat de beelden hem niet dwarszitten, maar vertelt een volgende sessie over een nachtmerrie waarin zijn familie geweld is aangedaan. In de gesprekken beschrijft hij vooral (uitgebreid) wat hij heeft gezien en stelt hij er vragen bij (‘waarom doet iemand zoiets ergs?’) of oordeelt hij erover (‘dat is echt slecht’). Ik zou het heel interessant vinden om te horen welke rol ik het best aan kan nemen in zo’n gesprek. Meestal vertel ik mijn eigen gevoel erbij (om hem te laten zien dat het normaal is zulke beelden eng te vinden) of geef ik antwoorden op zijn vragen. Ik vraag me af of ik het gesprek een andere kant op moet sturen (een ander onderwerp?) of er juist aandacht aan moet besteden, omdat hij dit volgens mij met niemand anders bespreekt. Ik zou je inzichten hierover erg waarderen.
Wat fijn Lou dat deze jongen zijn twijfels bij jou durft te uiten. En waarschijnlijk hoef jen iets anders te doen dan te luisteren en vooral doorvragen wat hij denkt, wat hij zou willen en hoe hij denkt dat hij het beste kan omgaan met die beelden en films. Erkenning geven, accepteren van zijn beelden en uitdagen dat hij grip krijgt op wat voor hem teveel is. Waarschijnlijk is dat voor hem het meest helpend.... En.. waar nodig kan hij zelf de beelden veranderen in voor hem beter verteerbare beelden. Daar kun je hem ook toe uitdagen om iets in de beelden te veranderen en hoe het dan voor hem wordt..... Geniet er samen van....
