AU PAIR BEZ CENZURY Jak było naprawdę? Moja historia po 4 latach od powrotu z USA 

Ja trafiłam na cudowna rodzinę w Norwegii z trójka dzieci. Jeździłam z nimi na wycieczki, do ich rodziny, miałam super relacje z hostami. Cudowny czas.

W życiu bym nie podpisał umowy, w której nie byłoby klauzuli umozliwiającej natychmiastową rezygnację z programu i spokojny powrót do Polski. To nie była wymiana kulturowa. To była wymiana patologiczna.

Różnie bywa, moja siostra wyjechała do USA zaraz po licencjacie. Trafiła na dobrą rodzinę - opiekowała się dwiema dziewczynkami, które po pewnym czasie zapytały na wspólnej kolacji czy nie mogłaby zostać ich mamą....0_o ale gospodarze się nie wkurzyli. Zachciało jej się kontynuować studia i powiedziała o tym pracodawcom, żeby było fair. Wzięli ją na rozmowę. Powiedzieli, że dawno nie widzieli tak ambitnej osoby więc opłacą jej te studia nie chcąc nic w zamian (tam można robić np. 2-letni program studiów w 1 rok i tak też postanowiła, żeby oszczędzić gospodarzom kosztów). Zrobiła te studia i była jedna z najlepszych na roku. Doszło nawet do tego, że jak brała ślub, to uparli się, że oni jej go urządzą w swoich murach a gospodarz prowadził ją do ślubu. Do dzisiaj mieszka w USA, ma rodzinę, pracę, znajomych. Wniosek taki, że czasem spełnia się ten sen. Nie wiem niestety ile w tym szczęścia a ile determinacji.

Poznałam tu w Niemczech kilka takich dziewcząt ,wszystkie były żle traktowane Wszystkim starałam się pomóc Nienawidzę niewolnictwa

Szokuje nmnie fakt że agencje nie sprawują kontroli nad tym gdzie trafiają au pair, czy nie są łamane ich prawa, czy nie są wykorzystywane, albo dajmy na to molestowane bo przecież może być różnie, świrów nie brakuje i ktoś powinien ten cały proces kontrolować a nie tylko dostarczyć pomoc domową za półdarmo i umyć ręce.

Polacy zawsze za. Tzw. chlebem. Współczuję Ci młoda i piękna dziewczyno. Wspomnienia bolą. Wyrzuć z siebie ! Bądź szczęśliwa !Spotykaj tylko dobrych ludzi w swoim życiu.Pozdrawiam z Holandii.

i kto z was uwaza ,ze powiniśmy mieć kompleksy . Cywilizacja i kultura jest na wyższym poziomie w centralnej europie

Bardzo wartościowy filmik. Dobrze, że o tym mówisz!

No to miałaś pecha. Ja byłam na au pair w 2000 roku, mialqm 19 lat. Moi host parents to byli dziwaki, nieraz się poklocilismy o to czy o tamto, były to nieprzyjemne sytuacje, nie wspominam ich dobrze, ale nie powiedziałabym, że był to jakiś horror. Definitywnie niezgranie charakterów. Ale znałam też innych host parents, którzy byli wspaniali, naprawdę cudownie otwarci ludzie. Moja koleżanka była u takich ludzi, wzięli nawet drugą au pair, która była w rodzinie żydowskiej i z ni3j zrezygnowali właściwie z dnia na dzień. Otworzyli dla nas swój potężny dom, mieli 5 dzieci, zawsze mili, sympatyczni, sami zaproponowali nam żebyśmy w ich domu zrobili sylwestrową imprezę dla nas i naszych znajomych. Do dziś właściwie mamy z nimi kontakt. Z moja host family straciłam kontakt i nie żałuję tego. Na stałe jestem tu już 18 lat

Cóż chłopiec dzięki Tobie najprawdopodobniej zaznał jedynego w swoim życiu ciepła...

AuPair byłam w latach 98/99 i moje doświadczenie jest 100% przeciwne. Trafiłam na wspaniałą rodzinę, dostawałam extra gotówkę za każdą dodatkową minutę pracy a za złożenie prania dziękowano mi pięć razy każdego dnia... Z psem biegałam z własnej nieprzymuszonej woli... Na wspólne wakacje moja host family zaprosiła moją koleżankę mieszkającą w okolicy aby mi się nie nudziło... Także zdarzają się fantastyczne rodziny...

Brawo proszę Pani, trzeba ujawniać takie sytuacje :)

Jesteś fantastyczną, silną, pełną marzeń Kobietą. Sukcesów i spełnmienia kolejnych marzeń.

Niesamowite. Naprawdę trudno uwierzyć że ludzie tak mogą dzisiaj traktować innych. Jesteś niesamowicie silną kobietą. Niech te doświadczenia zaowocują czymś przeciwnym w życiu ludzi których spotkasz.

Anetko. Dziecko, bardzo Ci współczuję. Niemal wszystko jest prawdą co powiedziałaś. Wiem, że jest niewielka grupa Dziewczyn, które miały normalne rodziny. Życzę wszystkiego najlepszego. Od taty byłej Au Pair.

Tak wygląda niewolnictwo 21 wieku . Pozdrawiam was serdecznie

Bardzo dobrze, że to nagrałaś. Oby jak najwięcej osób wiedziało o tych zagrożeniach!!

Czuć ciężar twojej wypowiedzi. Współczuję. Sama na studiach zsstanawialam się nad tym programem, też w USA, i pierwszy raz cieszę sie, że jestem tchórzem i się nie odważyłam. Masakra. Nie wyobrażam sobie ani domu numer 1, ani numer 2. bardzo współczuję. Cieszę się, że masz to za sobą. Oby więcej takich szczerych filmów - może jakas dziewczyne to uchroni przed dramatem który przeżywalas.

Znam to od podszewki. Sama pracowałam w USA jako opiekunka do dzieci. To o czym mówisz w ogóle mnie nie dziwi i nie uważam, że miałaś akurat pecha. Takie sytuacje i zachowania rodzin w Stanach to normalka. Też miałam 21 lat kiedy zaczęłam, ale nie pracowałam jako Au pair, tylko jako osoba zatrudniona 5 dni w tygodniu z zamieszkaniem u rodziny + wyżywienie za standardową pensję (tygodniowo 600 $), gdyż już mieszkałam jakiś czas w Stanach. Z doświadczenia oraz obserwacji mojego otoczenia mogę śmiało powiedzieć, że na Au pair decydują się rodziny, których nie stać na typową opiekunkę. Po prostu nie mają kasy lub nie chcą płacić osobie dla nich pracującej, ale chcą mieć full service jak Ci których na to stać. Argument, że szkoła, jedzenie i dach nad głową rekompensują zapłatę są bzdurą. Mnie również rodzina płaciła za szkołę językową, którą dla mnie znaleźli mimo iż ich o to nie prosiłam,po prostu sami wyszli z taką propozycją. A dach nad głową i wyżywienie to standard w tej pracy, a nie jakaś łaska. Chyba, że się ktoś decyduje na pracę live-out i jest na własnym utrzymaniu, ale wtedy i tak dostaje jeszcze wyższą pensje, bo rodzina nie ma dodatkowych kosztów. To o czym mówisz to jest naprawdę wyzysk, jednak mentalność Amerykanów jest taka sama w każdym miejscu, kwestia tylko tego jak daleko sięga odchył 😉.

Super filmik! Mysle ze przed zdecydowaniem Sie na taki wyjazd warto znac inna perspektywe i byc gotowym na ewentualne nieprzyjemnosci/ zagrozenia😌

To przykre, ale właśnie zależy do jakiej rodziny trafisz.. Ja byłam aupair we Włoszech i było to cudowne przeżycie, nigdy nie zwiedziłam więcej w swoim życiu, trafiłam na rodzinkę która zabrała mnie ze sobą na tydzień do Chorwacji na wakacje, traktowali mnie jak członka rodziny, jedliśmy razem posiłki itp :) Dziewczynka, którą się zajmowałam miała prawie 3 latka i była bardzo kochana. Poza tym są na yt kanały dziewczyn np Patrycja iks pe, która po re-matchu trafiła na taką rodzine, ze kiedy kończyła program to płakała bo tak się zżyła.. Więc naprawdę myśle ze nie można popadać od skrajności w skrajność i brać pod uwagę i minusy jak i plusy

Bardzo ci wspolczuje tych doswiadczen naprawde , fajnie ze sie podzielilas z nami

Byli zazdrosni o kontakt emocjonalny z synem. "Psy ogrodnika". Ktoś to powinien nadzorować. Trzymaj się dziewczyno 🤗

Przesłuchałem Twoja poruszającą historię. Znalazłem się tu przez przypadek bo nie zwykłem odwiedzać tego typu kanałów ale Twoje przykre doświadczenia zabolały moje serduszko. Jesteś piękną i elokwentną kobietą, nie boisz się wyzwań, realizujesz się zawodowo. Trzymam kciuki i życzę byś spotykała na swojej drodze życzliwych ludzi. Pozdrawiam ciepło - przypadkowy widz.

Biedny dzieciak że musiał z nimi zostać..

Pomagałam takim 3 dziewczynom w Niemczech. Byla sytuacja że jedną dziewczyne mieli w dwóch domach. 99% niewolnictwo! Szanse na znalezienie dobrej rodziny to jak znalezienie jednorożca...

Dlatego trzeba nagrywać wszystko w takiej pracy, dziś na rynku jest taki system i tani który można nabyć że serio można to zgłosić nawet do prokuratury.

Hej. Ja wyjechałam do Wielkiej Brytanii jako AuPair i też zmieniłam raz rodzinę z ang. arystokrwcji, która traktowała mnie jak służąca i darmowa pomoc domowa i czuli się lepsi ode mnie, a ja byłam jakimś podludziem. Potem trafiłam do rodziny w Szkocji i też myślałam na początku, ze są super dobrzi dla mnie, przyjaźni, traktowali mnie jak członka rodziny i palcili mi za każde nadgodziny, kasy na mnie nie żałowali, bo mieli, ale charowalam jak wół od świtu do nocy, cały dzień, czasem też noc jak się upili w sylwestra. Nie mialam wogle wolnego chyba, że z domu wyszłam. Pewnego dnia wstałam dużo wcześniej jak wszyscy jeszcze spali(planowałam to od jakiegoś czasu) , po cichu wyszłam z domu, złapałam stopa do najbliższego miasta i stamtąd uciekłam do znajomej, tam wynajęłam swój pokój i znalazłam sobie pracę, pieniążki miałam odłożone, a język opanowany na tyle, żeby sobie poradzić. Ta rodzina dzwoniła do mnie i pytała gdzie jestem i czy wrócę, ja odebrałam telefon tylko po to, żeby nie wezwali Policji, żeby im powiedzieć, że mam się dobrze i nie wracam. Bardzo chcieli, żebym wrocila. Natomiast pierwsza rodzina kupiła mi bilet powrotny do Polski, moja mam się wkurzyła że wróciłam, bo jednak trochę kasy na to poszło, to ja zadzwoniłam do tej rodziny z prośbą o powrót, a ona na to, że w nie ma już kasy, że wydała na przedszkole dla najmłodszej córki, a ona była w tksim wieku, że to wtedy dużo tam kosztowało i dlatego nie moga mnie wziąść spowrotem, chyba, że chce pracować u nich za darmo. A ja miałam swój cel już, żeby odłożyć pieniążki i się usamodzielnić, znalesc prace i coś wynająć. Agencja zaoferowala mi inna rodzinę ta w Szkocji i skorzystałam z okazji. Dopielam swojego celu i zwiałam. Hahahaha. Dzieci były różne. Jedne kochanexinne strasznie rozpieszczone, pyskate, traktowały mnie bez szacunku, te najmłodsze maluskie były ukochane i nigdy ich nie zapomnę. Szkocka rodzina wogle prawie nie zajmowała się sowimi dziećmi, wyręczali się mną i myślę, że to było najgorsze dla tych dzieci, że wlasni rodzice nie mają dla nich czasu bądź nie chce im się spędzać czasu z własnymi dziećmi i je wychowywać. Ta pierwsza rodzina w Anglii mówiła mi, że jak z nimi zostanę, czyli wytrzymam cały rok, tak jak umowa tego wymaga, to potem załatwia mi pracę biurowa w firmie męża tej babki w Londynie, bo on tam pracowal i dojeżdżał codzienne 2 godziny w te i spowrotem. To tylko mi tego szkoada, tej pracy, że nie zostałam z imi ten rok, ale czy to prawda była co ona mówiła to mam pewności. Za to rodzina w Szkocji mówili, że jak z nimi zostanę długo jak najdłużej, bo oni tego chcieli, żebym wychowywała im dzieci aż dosrosna, (a ja sobie myślałam, że co wtedy będzie z moim życiem, że ja też chcę się wkoncu znalesc kawalera, z którym sie ochajtam i założę swoją rodzinę, co zmoim prywatnym życiem bykoby , jeśli zostałabym u nich na tyle lat i wychowalanim te dzieci) no to za to oni mi mieli załatwić pracę w najbliższym mieście w fabtycr przy rybach, gdzie ja te rpqce mogłam mieć już wtedy od ręki, znalalm ludzi Polaków, którzy tam pracowali i strasznie narzekali na te prace, że śmierdzi, że mają palce pocięte od krojenia ryb w bardzo szybkim tempie itd. To ja ta prace mogłam mieć od ręki, a nie ze oni by mi ją załatwili po iluś tma latach pracy i nich, a poza tym ja tej pracy nie chciałam za nic, choćby nie wiem ile płacili. A więc to moja historia z aupair. Nie mówic już od tym, że wcisnęli mi jakąś pomoc domowa, sprzątaczkę do pokoju mojego, która chrapala i nie mogłam spać i nie miałam prywatności to jak poszłam wkoncu na swoj pokój wynajmowany to odetchnęłam chociaż zawsze trzeba było dziecllic kuchnie, łazienke i salon z innymi. Pamiętam jak mnie ciagnelo do tego, żeby się usamodzielnić, do dużego miasta, to mi ta Angielka odradzała, mówiąc, że dla samotnej mlodej dziewczyny jest to niebezpieczne, pokazla mi program o porwanych dziewczynach z Europy Wschodniej do burdelu w Londynie i w sumie miała rację. Ale ja miałam znajomych, ktorzy mi pomogli. Już nawet jak jechałam autobusem do Szkocji to zapoznalam pewna pare, która mi później pomogła jak uciekłam od Szkotów. To już wtedy miałam ochotę wysiąść z nimi. Ah to było życie jak się miało 20 kilka lat pełne przygód hehe. Gdyby człowiek mógł wrócić do tamtych lat i jeszcze raz to przeżyć, ale tym razem zrobiłabym inaczej. Gdyby np została z Anglikami to tam bym się potem osiedliła i może załatwiliby mi te prace w biurze, a jak nie to ja sama bym bym cos sobie znalazła. Nie radzę nikomu znlmieniac rodziny jak jest się w AuPair, bo kolejna też będzie miała swoje wady tylko inne. Trzeba się przemęczyć jakiś czas, żeby osiągnąć siej cel. Ja miałam cel, ale ta pierwsza rodzina za mało mi placila l, zebym mogła odłożyć na i samodzielnie się. Za to ta druga już więcej, ale ja zapracowałam sobie na każdy funt. W sumie to wyjechalabum znowu do takiej pracy na jakiś czas. Sama mam teraz dziecko i jestem mama i dałabym sobie radę z innymi dziećmi i znam dobrze angielski tym razem.

Wszystko zależy od tego do jakiej rodziny się trafi. Ja byłam au pair we Francji przez 2 lata, w dwóch rodzinach. Wspominam ten okres jak długie wakacje. Pomagałam rano wyszykować dzieci do szkoły, następnie odbierałam je o 16 i zajmowałam się nimi (kąpiel, kolacja) do powrotu rodziców ok. 19. W obu rodzinach były panie do sprzątania. Weekendy miałam wolne. Miałam czas na naukę języka, plażę czy zwiedzanie.

Brawo za ten film! Warto opisywać swoje historie, to daje lepszą wiedzę o takich programach...

Mały komentarz , jak by same potencjalne ochotniczki na taka wyprawę nabrały informacji to by się w takich sytuacjach nie znalazły . Dziś poprzez internet jest to możliwe w porównaniu z przeszłością . Wydaje mi się ze przez twoje programy uświadamiasz innych i po prostu tez handel żywymi młodymi służącymi się skończy , dziękuje ci za twój wkład

Niewolnictwo, szczerze współczuję tych trudnych doświadczeń. Moja siostra była au-pair w Niemczech 27 lat temu, w Polsce nie było pracy, wykorzystała wyjazd na naukę niemieckiego ale też nie miała łatwo, była właśnie tanią siłą roboczą.

Mialas pecha aczkolwiek nalezy podkreślać ze wszystko zalezy od rodziny. Ja bylam aupair w Anglii przez 13 miesiecy i dobrze wspominam ten czas, fakt ze czasem bylo ciezko ale tez dzialala zasada ze ja robie cos dodatkowego dla rodziny a oni dla mnie. Osobiscie nie uwazam tego roku za strate czasu. Wszystko zalezy od host rodziny

Gdyby ktos mi powiedzial ze nie mam mowic jak mnie traktowano, to od razu poszlabym do agencji i jeszcze specjalnie to naglosnila

nie miałem świadomości, że taka rzeczywistość istnieje...

jezu jak dobrze ze trafiłem na ten film!!! Zastanawiałem się nad tym programem

Anetka!! Dziękuje za ten filmik

Minęły 4 lata, a po Tobie widać, że nadal te złe doświadczenia w Tobie siedzą i bardzo emocjonalnie to wspominasz...Amerykański sen stał się koszmarem...

Też byłam zainteresowana tym programem. Ale dzięki Twojemu filmikowi i innych osób raczej zrezygnuję. Dziękuję. I współczuję takich doświadczeń.

Przykro mi ze to Cię spotkało. Mam nadzieję ze przynajmniej dzisiaj masz więcej szczęścia do ludzi a szczególnie do partnera. Trzymaj się ciepło.

Co za masakra😳 Serio współczuję takich przeżyć 😔

Z tego co opowiadasz zrozumialam, że historia z ksiazki Niania w Nowym Jorku wcale nie jest przesadzona.... 😔 Smutne...

Hej Aneta. Strasznie przykre, że miałaś takie doświadczenia. Ja wyjechałam do USA 7 lat temu jako au pair z Cultural Care. Rok w NY, a potem rok w CO. Miałam przekochana rodziny i chętnie wróciłabym do nich jeszcze raz. Ale tak jak mówisz, to wszystko zależy od rodziny. Nie powiem że większość, ale kilku moich znajomych trafiło na rodziny, które wykorzystywały ich bez skrupułów. Na szczęście zawsze opcja był remach, co jednak wiązało się ze stresem au pair, wiadomo. Ale chciałabym dodać, że sporo mich znajomych, które wyleciały do US jako au pair, w ogóle nie zdawała sobie sprawy z tego, że to nie są roczne platne wakacje, tylko że trzeba będzie faktycznie popracować i zająć się dziećmi. Wiele z nich była w szoku, kiedy okazywało się, że rodzina oczekuje, że zawiozą dziecko do szkoły, czy położą je spać. Nie wiem, czy wina leży po stronie agencji, która przedstawia ten wyjazd jako roczne wakacje, czy może po stronie dziewczyn, które nie do końca rozumieją, na co się piszą. Uważam, że sam program nie jest zły, natomiast agencje powinny zdecydowanie przykładać większą wagę do tego, jak sprawdzają potencjalne rodziny i upewiac się, że au pair rozumieją, na czym na praca polega.

Dlaczego nie poszla pani do lokalnej gazety? Jeszcze dzisiaj moze pani ich zglosic. Niech oddadza pieniadze za ostatni tydzien i straty psychiczne. Mysle, ze to zadziala lepiej niz policja. Poza tym moze nie beda mieli juz okazji meczyc kogos innego.

Byłam Au Pair dwa razy- Hiszpania i Francja. Moim celem była nauka języka. Potwierdzam, jest to cholerny wyzysk. Bycie starszą siostrą? Ta, ale ta siostra nie jest członkiem rodziny i cokolwiek by się nie działo, to jesteśmy 1 contra 3,4,5,6- osobowa rodzina. Z psychologicznego punktu widzenia jest to chore i nienaturalne gościć obcą osobę w swoim domu, przestrzeni, rodzinie. Jak mamy 19-21 lat, mało dostrzegamy. Dlatego tak młode kandydatki są najlepsze. Obserwujemy obce zwyczaje, które nawet nam imponują... Gdy jesteśmy starsze, mamy już swój światopogląd i bagaż doświadczeń , więc widzimy więcej i nie dajemy się wykorzystywać. W Madrycie musiałam nie raz kupować sobie jedzenie za moje pieniądze, bo w lodówce były mrożone nuggetsy na obiad. We Francji miałam najlepiej, było super, mimo kilku nieprzyjemnych sytuacji. Byłam z rodziną na wakacjach, było w porządku. Koleżankę matka dziecka posądzała o romans z mężem. Słyszałam też mnóstwo chorych historii...

Współczuję Ci tych doświadczeń. Ja też za granicą doświadczyłam wielu przykrości. Ale co nas nie zabije, to nas wzmocni, a w każdym razie nauczymy się, że ludzie są różni i może to pomoże nam uniknąć później gorszych doświadczeń. Najważniejsze, żeby wybaczyć tym, którzy nas skrzywdzili, dla naszego zdrowia i spokoju. Dziękuję Ci, że dzielisz się tymi doświadczeniami z innymi, i przestrzegasz młode dziewczyny przed tym, co może je spotkać. Czasami pewnie może być jeszcze gorzej. Jesteś piękną i dobrą dziewczyną. Myślę też że organizmowi młodego człowieka łatwiej jest uporać się ze stresem, szczególnie kiedy ma wsparcie w najbliższych.

kurcze ciezko sie to oglada widac ze to siedzi w tobie, dobrze ze sie nie załamałaś i pokochałaś podróże i ze dobrze powodzi ci sie w życiu. Powodzenia i samych szczęśliwych chwil w życiu :)

Bardzo Ci współczuję takich doświadczeń. Ja nie brałam udziału w takim programie, ale też swoje przeżyłam w pracy za granicą. Nie zrozumie nigdy ten kto nie był zdany sam na siebie tysiące km od domu. Pozdrawiam!

Miałaś ogromnego pecha. Brałam udział w tym programie 20 lat temu i wspominam ten rok w Stanach jako jeden z najlepszych w moim życiu.

Wszystkie te agencje dbają o interes klientów a nie pracowników. Klienci maja zawsze racje. Bardzo ci współczuje tych złych doświadczeń. Zgadzam się z tobą, ze istnieje współcześnie niewolnictwo, nie tylko w formie tego programu...

Super ,że nagralłaś ten film.

Znalazłam się tu kompletnie przez przypadek, i tak słucham, słucham.. współczuje Ci dziewczyno!

Łapa w górę za szczerość Dziewczyno👏

Historia traktowania i życia podobna dokładnie do pracy opiekunek. Współczuję.

Ja bym na Twoim miejscu wrócił do Polski. Ale wygląda na to, że trafiłaś na rodziny chyba dość specyficzne, może nawet na osoby zaburzone?

super, dziekujemy za szczera wypowiedz

Kto tam jeszcze jeździ jako au pair,tyle jest historii w necie,że podziwiam odwagę...

Szkoda małego, zostanie zwichrowany na całe życie. W takich sytuacjach jestem jednak za mówieniem prawdy dzieciom.

Straszne te historie, koszmar po prostu. Żal mi tego chłopczyka, biedne samotne dziecko :(. Byłaś jedyną osobą, która okazała mu serce i poświęcała mu czas. Rodzice to egoiści bez serca, zimni, wredni, skupieni tylko na sobie. Nie mieli serca dla własnego dziecka, co się dziwić że nie mieli go też dla ciebie.

Przetrwałaś to wszystko i jesteś zupełnie normalna ! gratuluję i pozdrawiam,👍☺️🌞

Pierwsze co rzucilo mi sie w oczy jak przyjechalem swego czasu do Stanow to niesamowita ilosc patologicznych ludzi, obojetnie czy w metrze, na ulicy, na wszystkich szczeblach, czegos takiego nie widzialem w Polsce. Dopiero miejscowi mnie z czasem uswiadomili. Bylas u faceta ktory byl psychopata z calym szeregiem zaburzen, juz pomijajac, typowe symptomy jak egoizm, skapstwo, agresja, itp. dodatkowymi czynnikami byly natrectwa, patologiczne utrzymywanie czystosci, strach przed bakteriami i robalkami, wszystko rowno poukladane, a juz ta mąka na kuchennym blacie i te miliardy pylku ktore sie po calej kuchni rozniosly to bylo dla niego niewyobrazalna tragedia, dobrze ze nie zdzieral podlogi i nie zrywal sufitu bo i takie przypadki poznalem. W ich oczach kazdy Twoj ruch byl traktowany jako zaburzenie ich porzadku, poniewaz w ich oczach robilas im tylko burdel w domu po ktorym musieli godzinami sprzatac (na nowo wszystko rowno ukladac). No coz, wazne doswiadczenie zyciowe, przynajmniej wiesz juz teraz i na wlasne oczy widzialas jak wyglada psychopata i jego zona.

Kurcze... Dopiero teraz pomyślałem, że jest jeszcze jeden przykry aspekt w historii z tym chłopcem. Biedny nie rozumiejąc co tak naprawdę się stało, zapewne Ciebie obwiniał za sytuację w której się znalazł. W jego oczach to Ty go okłamałaś i zostawiłaś... Przykre, że rodzice nie przygotowali go i nie wytłumaczyli co, jak i dlaczego :/

Dopiero zaczynam oglądać, i przypomnialo mi się ze dawno temu z 15 lat, też chcialam wyjechać, ale na drodze stanął mój ząb. Tzn musialam miec wszystkie zdrowe zęby, a po kontroli wyszło ze chyba 5 jest do długiego leczenia, i się nie załapałam 😝 No to oglądamy 😀

Dziękuję za podzielenie się z nami Twoim doświadczeniem w USA z Au Pair. Nie miałaś lekko. Często się zastanawiam , w oparciu o swoje i zasłyszane historie skąd się biorą tacy ludzie, jak Ci u których pracowałaś. Pozdrawiam. Trzymaj się.

No to na fajną rodzinkę trafiłaś 😱🤯. Ja pracowałem w Anglii na farmie przez kilka miesięcy. Pracy oczywiście było dużo ale każda godzina była zapłacona. Farmer dodatkowo sam płacił nam za mieszkanie. A jak rozbiłem ,,służbowy" samochód to szef powiedział, że samochód nie jest ważny. Pracowałem z kolegami. Potem mogliśmy korzystać z prywatnego samochodu szefa-toyota land Cruiser. W wolnym czasie zabierał nas na przejażdżki swoim samolotem, albo na przejażdżki jego końmi, mówił gdzie możemy pojechać w weekend i zobaczyć coś ciekawego(paliwo do samochodu też zapewniał). Po zakończeniu pracy ,,odwiózł" nas swoim samolotem do Londynu. Oczywiście w czasie czasu pracy to był ,,wariat". Ale też bardzo dbał o nas a rok później dzwonił do mnie z pytaniem czy nie chciałbym znów u niego pracować.

Bardzo Ci współczuję ♥️ Bardzo też współczuję temu chłopcu który został z tak zimnymi rodzicami. Biedny maluch...biedna Ty.... 😞 Jak można tak traktować ludzi

Dziękuję za ten filmik

Cienie tej czapy widać w twoich oczach nadal. Bravo = trzeba mówić jak jest w istocie. Szacun.

Straszne przezycia ale to wlasnie one nas umacniaja i doswiadczaja. W pewnym sensie ucza. Najwazniejsze to podchodzic do zycia pozytywnie wbrew wszystkim trudnosciom. What doesn't kill you make you stronger. Dziekuje ze sie podzielilas swoim doswadczeniem i przestrzeglas innych. Zycze powodzenia

W życiu nie widziałem tak szczergo i poruszającego dokumentu.. A oglądam ich mnóstwo, o ile temat ciekawy. W tym tygodniu zdecydowanie wygrałaś.. Szukałem tylko filmu o warunkach życia w ZEA i jak dla mnie, to wolę zdecydowanie Szwajcarię.. Ale po tym jak trafił mi się Twój film o pracy w systemie "au pair" a od lat zmieniam co roku pracę i kraj, w krórym żyję i zawsze zastanawiało mnie, czemu ta "wymiana studencka" to zawsze tak bardzo promowana propozycja.. No kliknąłem kolejny film, by się w końcu dowiedzieć, co to kurde jest to au pair.. No zdecydowanie nie moje klimaty, choć uwielbiam rezolutność i szczerość dzieciaków i zawsze zastanawia mnie, dlaczego rodzice tak bagatelizują ich problemy jako zwykłe i nieistotne problemy dzieci, choć każdy z nas był dzieckiem i powinien pamiętać, jak te "błachostki" były dla każdego z nas ważne.. Generalnie super materiał, dzięki za niego. Do tej pory, taką przecinającą kości szczerość widziałem tylko w dokumencie "czekając na sobotę" gdy chłopak opowiadał o tym, czym jest prawdziwa nuda i o kosiarce.. Nic nie poraża mnie bardziej i nie wzbudza we mnie szacunku do ludzi, jak rozpieprzająca szczerość, na którą niemal nikogo dziś nie stać..

Współczuję, nie dałbym im szansy na takie zachowanie, pozdrawiam bardzo droga🥰🥰🥰🥰jesteś mega cierpliwa🌹🌹🌹🌹🌹🌹

Nie moge sie nadziwic ze tak dlugo wytrzymalas.....za te $4.

Bardzo mi się podobają kadry w Twoich filmach, jesteś piękną kobietą i wygląda to super!

Bardzo ci wspolczuje. Ci ludzie nie mieli prawa cie tak traktowac. Gdybym byla na twoim miejscu, nagrywalabym rozne takie sytuacje, np. jak ten facet krzyczal na ciebie czy zone. I pokazalabym to agencji. To co przeszlas to "mental abuse" Z drugiej strony wiem ze bylas mlodziutka i balas sie problemow. Widac ze jestes rozsadna, madra i uczciwa dziewczyna , zaslugujesz na wszystko co najlepsze. Trzymaj sie i zapomnij o tych potworach.

Ja jestem w Angli 43 lata, na poczatku tez poszlam na au-pair ale wytrzymalam tylko 2 tygodnie i ucieklam. Chwala bogu ze mialam zawod i dostalam prace odrazu w najlepszym hotelu nawet nie mowiac ani me ani b po anglielsku. Moja mama zawsze mi mowila'' idz prosto pod oltarz przeciez cie nikt nie pobije, najwyzej powiedza nie''. tak ze moja rada jest, oprocz wyksztalcenia trzeba miec zawod w reku i angielski po to zeby po swiecie jezdzic. U mnie pracowaly bardzo wyksztalcone osoby jaka sprztaczki. druga rada po objechaniu swiata jest : wszedzie dobrze jak sie ma pieniadze i dochod.

Czemu ludzie się sami na to godzicie, na wstępie to cuchnie ściemą i wyzyskiem

Faktycznie niewolnictwo! Dodatkowo ten strach, że jak zrobisz coś nie tak to i tak nie dostaniesz wsparcia od firmy od rodziny... Od nikogo. No niestety, tylko niektórzy trafiają na fajne rodziny.

Ja niestety też mam niemiłe doświadczenia z programem au pair. Teraz jestem szczęśliwa w Polsce i staram się nie myśleć, co mnie tam spotkało.

Masz super dykcje! Do usa tez chcialem wyjechac ale zrezygnowalem bo nie chcialem sie płaszczyć w konsulacie przed urzednikiem za jakas visa.Pozdrawiam.

Byłam w '97 w Holandii, potem koleżanka, którą tam poznałam pojechała jeszcze do US - zupełnie inne odczucia

Bardzo dobrze ze o tym mówisz! Ja na twoim miejscu szukałabym wyjścia żeby pozwać tą całą organizacje.

Dziwię się dziewczyno, że tak długo na to pozwalałaś. Ja po tygodniu takiego traktowania już bym podziękował...

Dziękuję Pani Aneto za szczerą wypowiedź. Z mojego doświadczenia wynika,że podobnie jest z opiekunkami seniorów w Niemczech, Szwajcarii. Bywają fajne rodziny, ale też takie, które Polki traktują jak służące, albo przymusowych pracowników. Niektórzy Niemcy mają to głęboko zakorzenione w swojej świadomości. Niektórym wydaje się,że Polska jest biednym bardzo zacofanym krajem, coś pewnie jak Indie. Podopieczna, którą się zajmowałam pytała się, czy ja też mam w domu łazienkę i nie mogła uwierzyć, że mam. Niektórzy Niemcy sądzą, że my mieszkamy w stepie w ziemiankach i nadal jeździmy na koniach.

Przez przypadek trafiłam na Twój kanał, wydajesz się ciepła, życzliwą osoba ( o pięknym makijażu ). Widzę że trafiłaś na jak to ładnie ująć ",specyficzne " rodziny. Co do tej 2 to nie dziwię się że w Stanach wieży rodzinne są tak słabe skoro rodzice się zachowują w ten sposób

Byłam 2 miesiące w anglii na summer aupar i uczucia mieszane. z jednej strony cudowna rodzina, pozwalająca na wszystko, kupująca mi wszystkie dziwne warzywa i orzechowe mleka, dająca ooooogrom swobody. z drugiej siedzenie z dziećmi 12h, gdzie 20:30 byli w domu a ja nigdzie nie mogłam wyjść, nic zrobić, bo wszystko zamknięte. niby nie siedziałam non stop z dziećmi, miałam pilnowac by się nie zabiły i mogłam w tym czasie np. rysować, ale to nie był czas 100% dla mnie. nie mniej na jesień znów się wybieram ^_^

Jestem obecnie w UK jako Au Pair i ogólnie rodzinka jest super. Wiadomo, jak każdy, mają swoje plusy i minusy. Ale mam dokładnie to samo o czym mówisz na początku! Często jest tak, że skończę swoją robotę, zrobię wszystkie obowiązki na dany dzień, ale i tak czuję presję żebym po godzinach np obejrzała z dzieckiem bajkę, bo rodzice chcą mieć wieczór dla siebie, albo żeby porobić coś razem bo przecież "jestem częścią rodziny". Najgorsze jest to ze na początku byłam chętna, bo wiadomo, chciałam ich bliżej poznać, pokazać się od lepszej strony i teraz jak im mówie że sory ale idę do siebie, to muszę mieć zawsze przygotowaną jakąś dobrą wymówkę, bo inaczej są niezadowoleni... Są też mocno zdziwieni że nie chcę zajmować się ich psem. Ogólnie jak przyjechałam, to okazało się że moje obowiązki wyglądają nieco inaczej niż się umawialiśmy przed wylotem. Bo miałam z prac domowych tylko sprzątać po dziecku, gotować dla dziecka, prać dla dziecka. A na miejscu dowiedzialam sie ze to dla calej rodziny. Męczące jest też to, że teraz, jak dzieci mają naukę zdalną, to te godziny pracy a odpoczynku totalnie się zlewają. I mi też często trudno odmówić dziecku, bo wiem że ono jest teraz samotne, bo rodzice olewają, bo zajęci pracą, a ja przecież "i tak nic nie robię". Albo jak jest weekend i spędzam ten czas sama to też są zdziwieni. Bo oni np myli okna, albo dekorowali dom na święta. I nic mi nie powiedzą, nie poproszą o pomoc. Ale pod koniec dnia słyszę że "myśleli że im pomogę". Bo przecież jestem "częścią rodziny". Ale naprawdę, zadbanie o zdrowie psychiczne, gdy jest się samemu tak daleko od domu jest kluczowe. Bez tego się nie przeżyję. Ogólnie nie uważam żeby mi się tu źle żyło, ale już wiem na przyszłość, że nigdy nie chciałabym mieszkać w miejscu pracy tak bardzo jak teraz tutaj.

Piękna i rozsądna dziewczyna. Jeżeli te wspomnienia będą dalej wywoływać emocje u Pani może warto skontaktować się z psychologiem, który stosuje metodę EMDR. Bardzo skuteczny sposób, żeby pozbyć się takich obciążających wspomnień. Pozdrawiam serdecznie

dzieki za ten filmik

Widać że odbiło się to na twojej psychice 👀, nie smuć się tu nie Ty zawiniłaś tylko to wymarzone USA. Dobrze że nagrałaś taki film 🙂👍. Pozdrawiam.

Aneta, sorry about your experience in the USA. Not all folks are like these two families. I used to hire caregivers for my Mom and tried to be as accommodating to caregivers as possible and really treat them well. I left Poland decades ago and with interest observe how my former country has changed. It is sad to see people taking advantage of others and I wish you better experiences in the future.

Nietrzeba się poddawać,trzeba walczyć o swoje.Powodzenia.

Omg, tez po programie Au Pair wylądowałam w Dubaju. Może do zobaczenia na pokładzie👋🏻

Na szczęście masz to już za sobą, niestety ale prawda jest taka że cały zachód to społeczeństwa zepsute do szpiku kości sam swego czasu jeździłem do pracy do Holandii i mimo że pracowałem jako wysoko wykwalifikowany fachowiec to co nowy projekt musiałem od nowa udowadniać że jest się coś wartym i ciągle budować szacunek do swojej osoby, nie przejmuj się jesteś piękną dziewczyną i chyba bardzo poukładaną napewno bardziej wartościową niż większość tych pożal się Boże Amerykanów , pozdrawiam cię

Wiadomo inny poziom reprezentujesz ... ja na Goodbye tym drugim patolom zostawilbym kloca na środku kuchni by musieli ekipę chemiczna wzywać lub przeprowadzić się do innego sterylnego „domu” . Była okazja bo niby spali ...

Bardzo przykre to..widać że ci się to jeszcze odbija

Ja mam dobre wspomnienia z au psie w Stanach. Byłam w 2003 roku, trafiłam na wspaniałą rodzinę. Dla mnie to była niesamowita przygoda, zwiedziłam wiele miejsc, nauczyłam się języka. Ale to prawda, znałam wiele dziewczyn, w tym z Polski, które trafiły bardzo źle.

pamiętam mój wyjazd jako au pair 10lat temu do uk, mam takie samo doświadczenie, wykorzystywanie, manipulacje wyzwiska, brak wynagrodzenia, też agencja się na mnie wypięła, wytrzymałam tam miesiąc i długie lata się bałam złe opinie pisać o tej agencji tak mnie zastraszyli

W ramach programu można wszystko napisać .Amanda miała racje;) Byłaś przez chwilę, kopciuszkiem w Amerykańskim śnie. Czy potrzebowałaś personalnego terapeuty po powrocie do kraju ?

Mieszkam w Irlandii od 15lat i slyszalem o negatywnych przypadkach, ale wiem ze jest totalna pomylka mieszkac tam gdzie sie pracuje, bo szefowie zawsze to beda wykorzystywac, fajnie sie ciebie slucha i oglada, nie przestawaj sie usmiechac pozdrawiam

Przykro mi, że tak trafiłaś. Mam kilka znajomych, których doświadczenia są całkowicie inne. Miałaś pecha. Pamiętaj, wszędzie są ludzie i ludziska.