Bale maturalne to PRUSKI wymysł | Dla każdego coś przykrego #52 

w sumie cały czas żałuję że kiedy obowiązkowy był strój galowy ani razu nie przebrałem się za Asterixa

Poszłam na studniówkę, bo powiedziałam sobie dumnie "wolę żałować, że coś zrobiłam, niż żałować, że czegoś nie zrobiłam" czy jakoś tak. No i żałuję, było okropnie

Uwielbiam jak studniówka przygotowuje nas do tych wszystkich imprez robionych przez korpo, gdzie musisz udawać, że się świetnie bawisz, by szef cię nie wyjebał z pracy. XDD

Nie poszłam na studniówkę jako jedyna osoba z klasy mimo ciągłych nacisków ze strony szkoły i szanownej pani "wychowawczyni". Na jej ciągłe ględzenie, że "To jest wydarzenie, które mogę doświadczyć tylko raz w życiu" odpowiedziałam jej w końcu, że "Śmierć też jest raz w życiu" XD trochę się z tego śmieję, bo to jest taka odpowiedź edge lorda, ale chociaż trochę ją to przytkało. Nadal czekam z zapartym tchem na ten słynny moment, kiedy nagle uderzy we mnie fala żalu niedoświadczania studniówki i upadnę na kolana płacząc nad moją zmarnowaną młodością.

Nie chciałam iść na studniówkę, ale moje przyjaciółki mnie namówiły, a mama zapisała się do komitetu studniówkowego. Było okropnie, bo nie dość, że to była droga impreza, to jeszcze rodzice zaciągnęli mnie do sklepu gdzie przez pół godziny musiałam wybierać sukienkę, możliwie najbardziej krzykliwą. Bo właśnie to jest strój, w którym introwertyk czuje się najlepiej i oczywiście mama stanęła na uszach, żebym tylko nie poszła sama, przez co skończyłam z moim sąsiadem, który jest 10 lat starszy ode mnie i nie mieliśmy o czym rozmawiać. Moje przyjaciółki biegały ze swoimi chłopakami, a ja zostałam sama z tym chłopakiem i jeszcze jednym, którego partnerka olała, ponieważ został zaproszony tylko po to, żeby ona nie przyszła sama i nie musiała tańczyć poloneza z nauczycielem. Do tego wszystkiego pamiętam jak upokorzona się czułam, kiedy na studniówce zaprosiłam do tańca mojego kolegę, bo stwierdziłam, że skoro tyle siedzieliśmy w jednej ławce to to będzie miłe pożegnanie, ale nie dość że mnie wyśmiał to jeszcze powiedział, że nie zachowuję się jak kobieta, bo to mężczyzna jest tym, który prosi do tańca. Najgorsza impreza w życiu i cieszę się, że wreszcie postanowiłam to z siebie wyrzucić

Ahhh tak, uwielbiam tę argumentację „idź, bo będziesz potem żałować”. Minęło 12 lat od studniówki, na którą nie poszłam. I co? I nadal nie żałuję 😄

Jako człowiek który pracował od 16 roku to radośnie postanowiłem sobie wziąć wolne w studniówkę...... By oczywiście pograć w WoWa dziękuje Panowie za ten zajebisty Raid.

Jestem słynnym rocznikiem, który studniówki nie miał przez covid i bardzo się z tego cieszę. Osoby, które chciały taką formalną imprezę same sobie to zorganizowały i pewnie bawiły się lepiej, bo bez żadnych nauczycieli, rodziców i dyrekcji.

5 lat później i nigdy nawet przez moment nie żałowałam, że nie poszłam na swoją studniówkę, wolałam siedzieć w domu i grać w Simsy 😂

Walcie te "weselicha" , 28 lat temu mama dała mi pieniądze na studniówkę, kieckę i buciki do kiecki i rzekła masz na studinówkę i rób co chcesz. Kupiłam śpiwór typu mumia, z lekkim kompresyjnym wypełnieniem, na owe czasy była to kosztowna rewelacja. Śpiwór zjechał ze mną pół świata solidnie ze mną pracując na wrażenia i wspomnienia. Mam go zresztą do teraz i czasem się przydaje (!!!) Pieniądze zaś nie zostały przechlane przez szacowne grono, fraternizujące się z młodzieżą w udającej luksusy ciężkiej od oparów wódy atmosferze.

Po tym filmie aż mnie ciarki przeszły na wspomnienie o tym, ile pieniędzy zmarnowałam na ten jeden badziewny wieczór. Beznadziejne jedzenie, brak oświetlenia do zdjęć, DJ ch*j, a na parkiet trzeba było popylać na piętro wyżej. Do tego lokal wyglądający jak muzeum tureckich dywanów, bo rada rodziców nie zgodziła się na nowoczesną salę którą chcieli maturzyści, tylko wybrali tą z którą byli dogadani z właścicielami. Zazdroszczę wszystkim, którzy miło wspominają to wydarzenie. Pozdrawiam przejamniczo.

Akurat podawanie danych o alergiach ma sens. Jeśli jest serwowany obiad to kucharze muszą wiedzieć co przygotować dla danych osób. Pracowałem w gastronomii i to jest jak najbardziej normalna rzecz, że po zapytaniu dostaje klient 2 warianty menu i jeśli np. wie że któryś z gości ma alergię albo jest wege to zgłasza takie info i obiekt już ogarnia porcję dla takiej osoby. Żaden obiekt gastronomiczny nie weźmie na klatę tego, że ktoś mu się nagle przy stole zaczął dusić bo ma alergie na orzechy o której nie powiedział nikomu.

Oglądając sobie ten materiał zacząłem sobie wyobrażać studniówkę i przygotowania do studniówki jako jedną z tortur w Ministerstwie Miłości. W pewnym sensie cały system edukacji w Polsce jest jak jedno wielkie Ministerstwo Miłości. Złamać, zrównać do dołu, pozbawić indywidualności, przyzwyczaić do bezsensownej roboty na akord i ślepego posłuszeństwa.

Studniówki to esencja polskiego syfstemu edukacji: presja, by wydać kasę na niepotrzebną rzecz, uczenie się rzeczy która nigdy w życiu nie przyda (polonez), brylowanie nauczycieli (przemówienia, diabli wiedzą czego jeszcze klechy się wypowiadają obowiązkowo, brakuje jeszcze świecenia parkietu XD), pilnowanie DOROSŁYCH ludzi by na ICH imprezie nie palili ani za dużo nie pili, niemal przymusowy spęd wszystkich jak na apel, zmuszanie uczniów do rozdawania kwiatków dla uczycieli itp. itd. NASZE TRADYCJE, TAKIE PIĘKNE

Pociesza mnie to że u mnie w liceum było normalnie. Kto chciał to szedł, nikt nie miał problemu z alkoholem, nauczyciele też się chętnie napili.

Namawiali mnie. Wszyscy mnie namawiali, chociaż mówiłem, że studniówka to uosobienie wszystkich niemal form rozrywki, które nie tylko mnie nie relaksują, ale wręcz są mi obmierzłe. Ale mówili, że będę żałował, że to tylko raz w życiu, że to wyjątkowy czas. I uległem, bo młody byłem i głupi, i naturalnie było dokładnie tak, jak się spodziewałem. Czułem się tak samo jak podczas wszelkich wesel, bali i im podobnych imprez z fetą. Choć może nawet gorzej, bo na weselu przynajmniej mogę odmówić tańczenia, nawet jeśli ludzie krzywo na mnie za to patrzą :/ Ale jest zaleta - nauczyło mnie to, że argumenty w stylu "będziesz żałował" i "to tylko raz w życiu" mają wartość zbliżoną do garści błota

Jak ja się cieszę, że technikum w którym pracuje studniówka to święto uczniów, a nie szkoły. Nasi podopieczni organizują to praktycznie sami, na luzie i z pełną dla nich swobodą. Zapraszają kogo chcą z nauczycieli, przychodzą z kim chcą i ubrani jak chcą. Do tego sami wybierają gdzie to ma być i co tam ma być do picia oraz jedzenia. W zeszłym roku dostałem zaproszenie - było w pytę ❤️‍🔥

Ach, studniówka... Sezon na pytania typu "znalazłeś(-aś) już kogoś na studniówkę?" ogłaszam za otwarty. Po takich pytaniach jest mi przykro, szczerze, ja je interpretuję jako chęć dopierdolenia komuś. Już kilka miesięcy z wyprzedzeniem nauczyciel nam mówi, żebyśmy zrobili listę, z kim będziemy tańczyć poloneza. Naprawdę, kilka miesięcy z wyprzedzeniem, nawet tego nie skomentuję (przecież nauczyciel musi koniecznie o tym wiedzieć). No bo wiadomo, chodzimy do tej samej szkoły już 4. rok, to każdy ma swoją partnerkę/partnera do tańca, co nie? Każdy przecież jest w związku w tym wieku. Uwielbiam, gdy ktoś generalizuje takie sprawy. Tacy ludzie nie zdają sobie sprawy, że w obecnych czasach tworzenie relacji wygląda zupełnie inaczej, ale ej, może wrzućmy wszystkich od razu do jednego wora. To wcale nie tak, że ktoś zwyczajnie nie ma takiego powodzenia u płci przeciwnej, albo składa się na to multum innych czynników, na przykład relacje z innymi ludźmi ze szkoły. Brakuje jeszcze przyklejenie takiej osobie łatki przegrywa albo incela. Studniówka, najpiękniejszy czas w życiu, widzisz jak twoi koledzy mają z kim tańczyć, a ty nie. Polonez - niby błaha sprawa, ale i tak boli. Zapraszam do dyskusji.

ja mam przyjemne wspomnienia ze studniówki. Nie tańczyłem poloneza, poszedłem z kumplami, było dobre jedzenie i niedobra wódka, ktoś się porzygał i ktoś się chciał bić... Prawie jak na weselu

Z każdym rokiem coraz bardziej się cieszę, że nie poszłam na studniówkę (jako jedna z 5 osób w klasie na trzydzieści kilka). Klasy swojej nie znosiłam i nie miałabym żadnej przyjemności z "bawienia się" z tymi ludźmi, dyrektorka się na tę naszą piątkę buntowników obraziła, bo podczas prób do poloneza siedzieliśmy sobie radośnie w szatni, a potem, uwaga, po studniówce okazało się, że DOSŁOWNIE 3/4 szkoły zległo z grypą i/lub przeziębieniem, bo jakiś geniusz przylazł chory, a inny geniusz zrobił przeciąg na całą szkołę, a było wtedy bardzo zimno (moje liceum organizowało imprezę na terenie szkoły, ponieważ PRRRRESTISZSZ i TRRRRADYCJAAA. Przynajmniej było taniej xD). Kiedy więc przyszłam na lekcje po tej zacnej biesiadzie i zastałam w klasie jedynie pozostałą czwórkę chwalebnych nonkonformistów, miałam wrażenie, że weszłam do szkoły wymarłej, po czym kolektywnie mieliśmy radosną bekę z niedoli naszych kolegów i koleżanek. Część lekcji odwołano z uwagi na niewystarczającą frekwencję. Chociaż z tego, co pamiętam, to mimo tego, że moje liceum było raczej konserwatywne, to akurat pary jednopłciowe szły i tańczyły sobie razem bez towarzyszących temu dram ze strony innych, więc przynajmniej za to propsy. Mam nadzieję, że posiadam prawidłowe informacje w tym zakresie.

Studniówka to jest impreza nie warta swojej ceny, szczególnie jeśli spędza się ją w towarzystwie osób, z którymi tę chwilę niekoniecznie chcemy dzielić. Taki nasuwa mi się motyw wspominając swoją własną. Chociaż uważam, że akurat sukienkę i fryzurę miałam zajefajną i chyba czułam się w niej bardziej księżniczkowo, niż w swojej sukni ślubnej. 🤣

Przeciętny Polak: Szczęśliwego Nowego Roku! Krzysztof:

Bardzo „podobało mi się” ćwiczenie poloneza po lekcjach po godzinie 18 i wymyślanie co bardziej wymyślnych układów, bo najbardziej kreatywna klasa dostawała lepszą ocenę 🤡🤡🤡

Nie poszłam na swoją studniówkę. Miałam beznadziejny kontakt z klasą. Byłam sama i tak i tak. Nie miałam żadnych przyjaciół ani znajomych w klasie. Nie chciałam iść od początku. Zapłaciłam wprawdzie zaliczkę za bal przez zachęty nauczycielki i jej gadanie,że ,,będę tego żałować bo to jedyny taki raz w życiu " pfff mhm,ale wycofałam się jednak chociaż straciłam 200 zł. Teraz pięć lat później dziękuję sobie za ten krok. Już wiem,że jako autystyk i nerd, wśród tych sztywnych ludzi, którzy nie dzielili ze mną absolutnie żadnych zainteresowań, do tego nie zamierzali zrozumieć i nawet mnie nie lublili tylko straciłabym czas z życia i pieniądze. A najlepsza impreza na jakiej byłam to wyjazd z dziesiątką moich znajomych, w tym moimi obecnymi teraz przyjaciółkami z fandomu Tolkiena. Pojechaliśmy na dosłowne zadupie a było przegenialnie ❤ To tylko pokazuje jaką farsą są studniówki 😂

Już cztery lata po mojej studniówce, i chociaż nie byłem za bardzo duszą towarzystwa w liceum, to bardzo dobrze wspominam tamtą, w naszym przypadku, w zasadzie imprezę. Przygotowywana i planowana w dużej mierze z udziałem uczniów, a uczestnictwo kompletnie dowolne, bez żadnego przymuszania. Była wręcz aktywna chęć ze strony uczniów! :) Chętnie wysłucham Twojej opinii, Krzysztofie, i jakie masz argumenty przeciw studniówkom, mając nadzieje że są one (jak zwykle u Ciebie) głębsze niż tylko kiepskie przykłady studniówek i ich pruskie pochodzenie. Bo nawet jeżeli studniówki mają takie a takie korzenie to na pewno da się je zrobić dobrze, świeżo i bez patologii. Nie wydaje mi się by były one inherentnie złe, w przeciwieństwie do innych problemów polskiego szkolnictwa które wcześniej przedstawiałeś.

Mnie studniówka stresowała bardziej niż matura. Na maturę mogłam się po prostu nauczyć, a żeby jakoś wyglądać na studniówce (czy w ogóle na nią pójść) i nie odstawać od reszty to potrzebowałam pieniędzy, których moja rodzina za wiele nie miała. Poza tym wiedziałam, że jak tylko coś pójdzie nie tak, to nie dość, że będzie mi to wypominane do końca szkoły, to jeszcze zostanie uwiecznione na nagraniu czy zdjęciach. Teraz żałuję, że w ogóle poszłam, bo nie było to warte nie tylko swojej ceny, ale także moich nerwów. Jak jeszcze sobie przypomnę, że miało to miejsce niecałe 3 miesiące po mojej próbie samobójczej i musiałam tańczyć poloneza z zawrotami głowy od leków antydepresyjnych (bo klasa nie zgodziła się, żebym nie tańczyła) to sama nie mogę uwierzyć, że to sobie zrobiłam. Ale zaliczka była już zapłacona, a presja zbyt duża i tak wyszło.

Ja zrezygnowałem ze studniówki w tym roku. Niebotyczna cena i brak jakiejkolwiek spójności między osobami od razu postawiła mi sprawe jasno i jestem z tego zadowolony.

U mnie nikt nikogo nie zmuszał do studniówki. Były zachęty z naszej strony do niechętnych, ale poddawaliśmy się. Nic na siłe. Zabawa była przednia, ich strata. Jak ktoś was zmuszał i kazał płacić to współczuje.

Dosłownie nogi myje i wodę pije za ten film Panie Krzysztofie. W moim przypadku na studniówkę poszedłem ponieważ nie przepadałem za swoją klasą, sapanie się do mnie o byle co. Więc po co mam z takimi ludźmi bawić się na takiej imprezie do tego dodajmy że trzeba było wydać ponad 500zł + inne dodatki, odpuściłem sobie tą wątpliwo przyjemność. Chodź później okazało się że syn koleżanki mojej mamy miał tego samego dnia wesele więc wolałem pójść tam (bo i część ludzi z tamtej imprezy znałem) więc jak by co miałem zasłonę dymną. Jeżeli chodzi o nauczycieli i ,,uczniów" to 2 nauczycielki zapytały mnie czy idę. Pierwsza po usłyszeniu że idę na wesele to opowiedziała , Co na swoje!?" , a druga ,, No dobra, ale szkoda". A o innych to nie będę wspominał. Ogólnie problemem też się okazało na koniec kamerzysta za jakiego zapłacono na studniówce nie wywiązał się ze swojej umowy względem studniówki XD.

Pamiętam jak jedna wychowawczyni obniżyła ocenę z zachowania uczniowi o jeden albo nawet dwa stopnie (dostał "dobry" mimo, że nie sprawiał absolutnie żadnych problemów i był pilnym uczniem), ponieważ nie chciał wziąć udziału w tej szopce. Stwierdziła, że jest słabo zintegrowany z resztą klasy i za słabo się starał :))))) 2LO w Nowym Sączu, serdecznie nie pozdrawiam.

O kurde, właśnie sam w tym roku zrezygnowałem ze studniówki i trochę źle się z tym czuję przez presję społeczną. Trafiłeś idealnie z tematem.

Jako osoba bez znajomych, byłam jedyną nietańczącą poloneza w całej szkole. Czułam się okropnie kiedy na zajęciach WF, potem też na wielu innych, cała klasa lub szkoła miała próby. Musiałam tłumaczyć nauczycielom dlaczego nie tańczę , że nie chce tego robić, bo na studniówce tańczyć nie będę. I tak za każdym razem siedziałam sama i przyglądałam się tym pląsom, niejednokrotnie z łzami w oczach.

Krzysztof rozpoczyna rok z grubej rury. Do dziś pluję sobie w brodę za to że poddałem się presji i poszedłem na studniówkę. Tyle dobrze że moja asertywność wystarczyła na pierdoloneza.

Patrząc na to wszystko w filmiku i na komentarze pod, cieszę się że moje liceum było pod względami studniówkowymi bardzo luźne. Polonez był dla chętnych, hotel wynajeliśmy po taniości i znajomościach, ludzie mogli ubrać się jak chcieli, mieliśmy nawet typa, który przebrał się za wampira z jakiegoś powodu, można było wyjść na papierosa, a nauczyciele udawali że nie widzą alkoholu pod stołami. Współczuję tym którzy mieli zupełnie odwrotną sytuację, bo studniówka potrafi być fajna

Nie poszłam na swoją studniówkę. Szkoda było mi kasy, nie miałam osoby, z którą chętnie bym poszła, nie miałam ochoty udawać, że dobrze się tam bawię. Słyszałam od nauczycieli, znajomych, od babci, że "to jedyna taka impreza w życiu i będziesz żałować". Otóż minęło 10 lat i nie żałowałam ani chwili :). Mało tego, rok po maturze zaczęłam zarabiać jako fotografka na imprezach okolicznościowych, więc byłam na 4 studniówkach. Nie dość, że studniówka nie była dla mnie "jedyną" taką imprezą w życiu, to jeszcze na niej zarobiłam, zamiast wydawać krocie podczas jednej nocy.

Moja studniówka odbyła się ponad 10 lat temu. Zorganizowaliśmy ją sobie sami, bawiliśmy się świetnie i to wszystko zamknęło się w naprawdę symbolicznej kwocie. Obecnie udzielam korepetycji osobie uczęszczającej do tego samego liceum, więc temat studniówki dość często się ostatnio przewijał. Jestem pod wrażeniem, jak bardzo zmieniły się przez te 10 lat realia. Z naprawdę fajnej zabawy zrobili instagramową szopkę z całym scenariuszem imprezy, dress codem, wynajętym zespołem i całą masą niepotrzebnych, drogich pierdół. Koszt? Prawie 800zł. Zastanawia mnie tylko, dlaczego traktuje się dorosłych ludzi jak małpy w cyrku. Nie mogą nawet bawić się po swojemu, wszystko musi być na pokaz, od linijki, zgodnie ze scenariuszem. Wiem, że zabrzmi to w stylu "kiedyś to były czasy", ale bardzo się cieszę, że ominęła mnie ta cała farsa.

Śmieszne, że o tym mówisz, bo właśnie rok temu nie poszłam na swoją studniówkę, z różnych powodów, nie miałam partnera do poloneza, nie lubiłam swojej klasy, ani nauczycieli, więc nie widziałam sensu żeby na to iść. Moja mama jednak uważała inaczej, gdy powiedziałam jej, że nie idę to była prawie wściekła, próbowała wywrzeć na mnie presje, że jak mogę nie iść, studniówka to ważne i jedyne wydarzenie w twoim życiu, muszę mieć wspomnienia z tego czasu. Teraz jak o tym myślę, to chcę mi się śmiać, ale wtedy skręcało mnie za każdym razem gdy pojawiał się ten temat. Niestety aż do dzisiaj moja mama potrafi mi to wypomnieć, mówi z żalem w głosie "dlaczego ty nie poszłaś na studniówkę?" Jest to straszne jak rodzic nie potrafi często uszanować i pogodzić się z decyzją dziecka, i nie traktuje je jak osobę samodzielnie myślącą.

Pamietam, że na swoją studniowke nawet chcialem iść do momentu, kiedy miala odbyc sie w szkole. Nie spodobalo sie to szkolnym banankom i calej elitce, więc pod naciskiem ich rodzicow studniówkę przeniesiono do lokalu znajdującego się 40 km dalej, przez co oczywiście koszt poszedł w górę. W tamtym momencie powiedzialem "dość". Wieczór, w ktorym odbywała się studniówka spędziłem ogladajac odcinki "Chojraka tchirzliwego psa" do 3 nad ranem. To bylo juz 12 lat temu, ale zadowolony jestem z tego do tej pory

Jak usłyszałem cenę za wejście dla jednej osoby to uznałem, że wydanie 900 zł za samo wejście i jeszcze do tego wydatki na ubrania to lepiej te pieniądze wydać na jakąś dwudniową wycieczkę do jakiegoś miasta na drugim końcu Polski a i tak to by wyszło taniej niż wydanie pieniędzy na "najlepszą imprezę w twoim życiu". Za takie pieniądze to ja podziękuje. No i klasyk "zachęcania" do pójścia: "Studniówka jest tylko raz w życiu"

Jako rocznik 2005 jestem wyśmiewany przez klasę i rodziców że nie idę na studniówkę ale skoro mam płacić za 1000 zł żeby podpierać ścianę wolałbym to robić za darmo w domu, żeby było śmieszniej wytłumaczyłem wuefiście że na studniówkę nie zamierzam iść i nie będę tańczyć ani marnować mój czas na siedzenie w sali przez 2 godziny i obserwowaniu jak inni tańczą.. na całe szczęście mam w klasie jeszcze dwie osoby które są moimi kumplami więc w dzień studniówki spotkamy się razem i będziemy sobie spokojnie grać w DnD

Ah tak, studniówka. Pamiętam jak dyrekcja postanowiła, że jeżeli nie chcemy przepłacać za wybrany catering to nie udostępnią nam sali. I co? Zrobiliśmy sobie imprezę sami. Wynajęliśmy salę, zamówiliśmy pizzę, muzykę puszczaliśmy z własnego sprzętu. Koszt? Bodajże 30 zł na głowę wyszło. A następnie poirytowanie kadry, kiedy się o tym dowiedzieli XDD

Ja pamiętam jakie problemy robiła dyrektorka w sprawach studniówki, która chcieliśmy zrobić sobie. Od jakiś zgód od rodziców, po to żeby za nauczycieli zapłacić, którzy tam z nami będą, przez okazanie że było się szczepionym na Covida. Koniec końców skończyło się tak, że powiedzieliśmy nauczycielom nara. Zrobiliśmy imprezę taką jaką my chcieliśmy, bez jakiś ograniczeń. Potem tylko dostaliśmy informacje od szkoły, że nie możemy mówić że to była studniówka, bo to nie była impreza szkolna XD

Jak wczoraj pamiętam swoją studniówkę. Przyszedłem na czas, przywitałem się ze znajomymi, usłyszałem pierwszą piosenkę (jakieś disko-polo), zagryzłem zęby. Wytrzymałem 10 minut. Gdyby nie lasek który był bardziej fascynujący niż "zabawa" na sali to wywaliłbym 500 w błoto, a tak to przynajmniej potknąłem się o tykę jelenia i mam ją do dzisiaj

Muszę przyznać, że bardzo zaskoczył mnie ten materiał. Pojawiło się tutaj wiele tematów, które były mi całkowicie obce. Zacznę od tego, że jestem z rocznika 2002 i na swojej studniówce nie byłem. W tym czasie grałem w domu w Psychonauts, co polecam każdemu, bo czuję, iż godziny mojego życia nie zostały zmarnowane. Byłem bardzo zdziwiony, kiedy dowiedziałem się z tego materiału , że w niektórych szkołach jest obowiązek studniówki. Coś takiego jest absolutnie głupie i współczuję każdemu, kto wydał swoje własne pieniądze inaczej niż tego chciał. Mimo wszystko bardziej zdziwiło mnie wpisywanie ocen z tańczenia xD. Sam pamiętam jak chciałem pobiegać na w-fie, a najęto mi salę i były przygotowania, ale żeby to oceniać to już naprawdę gruby pomysł. Co do homofobii itd. jestem w stanie się w dużej mierze zgodzić, ale jest jedna rzecz, która mimo wszystko budzi moje wątpliwości. Wydaje mi się, że Polonez domyślnie w tradycji ma wysoki prestiż i pary wszystkich dwóch płci są zwyczajnie odtworzeniem studniówkowego poloneza. Problem pojawia się jednak w tym, kiedy ktoś chce przyjść jedynie na studniówkę, a polonez (czy sama jego tradycja) jest dla tej osoby czymś zbytecznym. Tutaj już nie ma czego bronić, bo po prostu ogranicza to wolność człowieka.

Moja studniówka była 11 lat temu. Ja na nią nie poszłam . I szczerze jestem z tego dumna że wtedy się nie poddałam presji rówieśniczej. Wiedziałam jaki problem był żebym poszła na półmetek , problem z butami , sukienką, makijażem czy uczesaniem, moja matka miała mnie totalnie gdzieś a ja nie wiedziałam jak się do tego zabrać wtedy na yt nie było tak dużo poradników. Największy problem był z pieniędzmi , do tego konflikt z przyjaciółką . Nawet miałam na początku partnera , ale potem zrezygnowałam, albo to on poszedł jednak z inną laską , tego to już nie pamiętam . Moi rodzice w tamtym okresie toczyli wojnę . Tyle rzeczy na raz. Pamiętam jak mojej koleżanki się szykowały szyły kiecki po 400 zł wtedy to było dużo , a gdzie reszta. Ale one miały inne mamy . Stwierdziłam że skoro mam wydać tyle pieniędzy by iść z sama lub z kuzynem i do tego nie bawiąc się ludźmi których naprawdę lubię. Wolałam nie iść . Pytanie. Ile jest teraz takich nastolatków, którzy mają problemy. Presja z tego co widzę, jest dużo większa jeśli chodzi o ubiór , makijaż i inne tego typu pierdoły . Jak jesteś z tym sam to jak masz chcieć się tam w ogóle pokazywać , idą tylko dlatego że wmawia się tej młodzieży, że to jedyny raz życiu będzie taka impreza. Prawda jest taka że dużo lepszych imprez ich czeka .

Nam wychowawczyni groziła że jeśli ktoś nie pójdzie na studniówkę to będzie miał ocenę naganną z zachowania.

Moja studniówka miała strasznie klasistowski vibe. Wszedłem do tej sali, wgl na nad drzwiami były supraporty, i dosłownie poczułem, jak mi słoma z butów wychodzi. Zabawnym wsm było, że dosłownie dj puszczał piosenki ekipy w miejscu, które wyglądało jak pałac. Oczywiście ludzie kupowali ubrania szczególnie na to wydarzenie, co było strasznie męczące, bo ludzie na lekcji rozmawiali o cenach swoich sukienek itp.

Moja studniówka byla 20 lat temu (jezus maria xd) zorganizowaliśmy ją sami w kawiarni/sali bankietowej jednego z hoteli. Wino było na legalu, wódeczka pol legalnie pod stołem, blanty w kiblu na przypale😅 Nikt nie zmuszał nikogo do nieczego, ale była ustalona kwota ile trzeba zebrać by impreza wgl sie odbyła. Byla to impreza wspólna wszystkich IV klas z mojej szkoły. Kilka osób nie poszło, ale zdecydowana mniejszość. Ogólnie ja byłem zadowolony, najmniej z tego poloneza, który był trochę opcją obowiązkową niestety, natomiast większość dziewczyn z naszej szkoły nie wyobrażała sobie studniówki bez poloneza, no to był.

Jestem w maturalnej klasie i chciałam iść na studniówkę jednak po czasie doszłam do wniosku, że jeśli bym chciała wydać pieniądze, aby się źle bawić w towarzystwie obcych ludzi to bym poszła do klubu, tam przynajmniej nie trzeba się kryć z piciem

Ja mam dopiero za rok studniówkę, ale już zadecydowałem ze znajomymi że nie idziemy na to, tylko wyjedziemy sobie na te 3 dni do Czech ewentualnie do Wrocławia :3

W moim liceum studniówka kosztowała chyba ponad 700zł od osoby (a to było w 2014). Najlepsze jest w tym to, że nauczyciele też byli na studniówce, też się bawili, ale mieli imprezę za darmo. Cena dla uczniów uwzględniała finansowanie zabawy nauczycieli... Zapytaliśmy wychowawczynię dlaczego tak jest i powiedziala, że "no przecież studniówka jest formą podziękowania nauczycielom za trud włożony w naszą naukę i należy im się szacunek". Dodała też, że przecież "pensja nauczycieli jest niska i ich nie stać na studniówki"... Bo pensja uczniów jest dużo wyższa -.-

Jako osoba, która nie poszła z własnej woli uważam, że dobrze, że pojawia się krytyka studniówek. Choć wiele osób na pewno ich chce i dobrze się bawi, to nie jest to dla każdego i bardzo męcząca jest (lub przynajmniej w moim czasie była) presja uczestnictwa w czymś, co w przypadku mojej szkoły było drogie i miało formę szkolnej wersji wesela w jakiejś wynajętej sali i z celebracjami gloryfikującymi koszmarnych nauczycieli. W moim przypadku, nie dość że pierwsze opłaty były narzucane już w pierwszej klasie, gdy wszyscy ledwo się znali, to bardzo ciężko było uniknąć płacenia (bezzwrotnej) zaliczki osobom niezdecydowanym/niezainteresowanym. Dodatkowo zarówno nauczyciele, jak i uczniowie potwornie namawiali każdego do ostatniej chwili, zdając się kompletnie nie rozumieć, że zwyczajnie ktoś może nie lubić głośnych i wystawnych imprez (bo zauważyłam między innymi, że dla wielu osób cały proces dobierania stroju wręcz do bólu przypominał taki, jak wybieranie sukni na ślub/wesele). A i bonus, nie można było zapraszać nikogo z zewnątrz - masz dziewczynę/chłopaka w innej szkole? Too bad Jeśli takie imprezy byłyby bardziej kameralne, a mniej zobowiązujące czy pretensjonalne, to mogłyby być naprawdę przyjemnie, ale cała ta otoczka (w moim przypadku) była nie do zniesienia. Jedynie to współczuję ludziom, którzy poddali się presji i poszli "bo tak należy", mimo że nie chcieli i nie bawili się dobrze

Zamiast za studniówkę zapłaciłem za egzamin FCE z angielskiego. Najlepiej wydane pieniądze w życiu.

Studniówka mojego rocznika była 3 lata temu, kosztowała ludzi z mojej klasy od cholery pieniędzy, i to za jedną osobę. Jak ktoś szedł w parze to wiadomo, koszt razy dwa. Nie wiem ile to było dokładnie, bo nie chcę skłamać, ale pamiętam, że ta kwota mnie oburzała. I tak, również musieli jechać do innej miejscowości, do prestiżowego HOTELU z salą balową XD Ja nie szłam, byłam i jestem zadowolona z tego faktu. Zamiast "bawić" się z ludźmi, z którymi nie czułam się komfortowo, spędziłam ten czas na nocce z przyjaciółką, która również nie poszła. Miałam pod tym względem szczęście, że moja przyjaciółka ma podobne poglądy cd. szkolnictwa i studniówek. Bawiłyśmy się super, same, w swoim własnym towarzystwie ♥ Zawsze bawiło mnie to gadanie, że "ALE STUDNIÓWKA JEST TYLKO RAZ W ŻYCIU, JAK TO NIE IDZIESZ?!". Tak, technicznie rzecz biorąc tak samo, jak każde inne wydarzenie jest tylko jeden raz w twoim życiu, nic nadzwyczajnego XD Bawić się można na różne sposoby i nie musi to być ten, który praktykowany jest przez większość społeczeństwa. Także wiadomość do tych, którzy mają wątpliwości czy iść - nie czuj się gorszy jeśli nie chcesz isć, masz do tego prawo. Możesz w tym momencie robić cokolwiek innego i to będzie w porządku ☺

Kurczę, naprawdę przykry ten film. Zawsze się wewnętrznie dziwiłam osobom, które mocno wzbraniały się przed studniówkami - ale zapewne to kwestia tego, że moja była świetnie zorganizowana i jedyną patologiczną kwestią była największa kwota w rozpisce paragonu, czyli kwiaty dla nauczycieli. (Sorry, jestem zdania, że przemysł kwiaciarniany to największy scam świata i nie wyobrażam sobie świadomie płacić za ścięte badyle, które uschną za kilka dni.) Natomiast jako wadę studniówek dopisałabym fakt... Że co tu jest do świętowania? I to w zimę? Czemu nie można zorganizować balu/imprezy/cokolwiek na po prostu zakończenie szkoły średniej, moment, gdy sami sobie wybieramy ścieżkę życiową?

Rezygnazja ze studniówki i spędzenie wieczoru oglądając z przyjaciółką One Piece to jedna z najlepszych decyzji mojego szkolnego życia

Ja w ramach mojej studniówki poszłam do kina na świetny film "Gdzieś tam musi być niebo". Bawiłam się dużo lepiej niż na jakiejkolwiek imprezie a do tego wyszło mnie prawie 60x taniej.

Zastanawiam się, czy masz zamiar zrobić odcinek "Dla każdego coś przykrego" o nauczaniu j.angielskiego, albo w ogóle o nauczaniu języków obcych w polskiej szkole? Na angielskim chociażby słynne czarno-biale kserówki z postaciami wyglądającymi jak pozbawione duszy i dziwacznych cwiczeniówkach. A no i creme de la creme nauczania angielskiego na KAŻDYM etapie edukacji (nawet na studiach), czyli myślę że kultowe już magnetowidy z nagraniami do ćwiczeń bardzo wątpliwej jakości(zarówno sam magnetowid, jak i dźwięk).

To będzie ciekawy odcinek. Chyba pierwszy raz stojący w opozycji do tego, co myślę. Mam studniówkę za 1,5 tygodnia i jaram się jak Geralt na partyjkę GWINTa.

Szedłem na studniówkę mojej dziewczyny, z innego liceum. Byłem jedynym w mojej klasie, który nie wybierał się na naszą studniówkę, bo pójście na obie byłoby dla moich rodziców za drogie (200zł za jedną imprezę prawie 8 lat temu to było dla nich sporo), a poza tym i tak nie lubiłem bananowych dzieciaków z mojej klasy. Z tego powodu trochę mi nawet dokuczali i wytykali jako tego, który odstaje i się nie integruje...

Ja niedługo mam swoją studniówkę, na którą nie chciałam iść, ale w końcu uległam i się zapisałam. Jako osobę towarzyszącą biorę 20-letnią przyjaciółkę i nie idę w sukience. Jak doczekam się jakichś ciekawych reakcji, to pewnie tutaj wrócę. Co do poloneza na studniówce - dla mnie utrwalający patriarchalne schematy wytwór. Aż załatwiłam sobie całoroczne zwolnienie z WF, żeby uniknąć obowiązkowych prób (sam taniec na studniówce na szczęście nie jest obowiązkowy, ale polonez sam w sobie na próbach na ocenę). Wuefistka zabroniła na próbach tańczyć razem dwóm osobom tej samej płci, jeśli nie pozostały bez partnera do tańca, bo - cytuję - „ma być estetycznie”. Bez komentarza to pozostawiam.

Ja nie do końca na temat... Przeczytałam artykuł pt. "Jak wygląda studniówka z perspektywy osób homoseksualnych?", który poleciłeś. W jednym z akapitów jest opisany przypadek przemocy rówieśniczej, który stał się kanwą sprawy sądowej. Nie wiem, ile było takich spraw dotąd w Polsce, ale moim zdaniem powinny ich tysiące - i to nie tylko na tle czynów homofobicznych. Każdy uczeń powinien mieć świadomość, że jeśli jest ofiarą przemocy rówieśniczej, a szkoła na to pozwala, ma prawo wytoczyć pozew. Jeżeli jest to przypadek Jakuba Lendziona, który w 2017 roku w drugiej instancji wygrał proces przeciwko swojej byłej szkole, to uważam to za bardzo inspirujące. Czy Stowarzyszenie Umarłych Statutów ma na koncie podobne tego typu sukcesy jak Kampania Przeciw Homofobii?

Twoje filmy mnie relaksują nawet po najbardziej stresującym dniu

Na początku zapisałem się na studniówkę, ale później po przemyśleniach, wypisałem się na kilka tygodni przed. Nie żałuje tej decyzji, mimo, że czasami znajomi mi to wypominają, ale zbywam ich uśmiechem. :D

To u nas nie skojarzyłam, żeby było coś takiego. Była jedna para homoseksualna, mi natomiast było przykro, że nie znalazłam pary do poloneza, bo uwielbiam tańczyć. Nie uważam korzeni studniówki za coś złego, bo różne rzeczy mają różne korzenie i to nie musi definiować tego, że trzeba je usuwać. Natomiast fajnie, że przytaczasz podstawy prawne dot. tego, kto organizuje studniówkę i czego można się domagać w swoich prawach w ramach zmiany społecznej :)

Moim koszmarem były obowiązkowe Mikołajki. Losowanie komu robi się prezent, z odgórnie narzuconym limitem hajsu. Jak myślę o tym z perspektywy 30latki to to był jakiś absurd XD w ramach protestu już od paru lat nie robię nikomu prezentów na święta i czuję się z tym zajebiscie.

Byłem na studniówce. Oczywiście w dniu studniówki (jak i każdej tego typu imprezy) nie miałem ochoty tam iść, co nie zmienia faktu, że bawiłem się świetnie.

Osobiście swoją imprezę wspominam pozytywnie. Klasa moja miała mocno zaburzone proporcje i chłopaków było zdecydowanie więcej ale tutaj kluczowa była "umowa" jaką zawarliśmy przed imprezą. Prosta umowa. Jak masz osobę towarzyszącą na poważnie, to super, natomiast jak nie masz i i masz brać kogoś z łapanki to daj sobie spokój. W efekcie sporo nas poszło solo. Reszta zaś wynikała po prostu z tego że nasza klasa była mocno zgrana i trochę rozrkęciliśmy całą imprezę. I tak był alkohol, sam wnosiłem. Można więc powiedzieć że impreza nam wyszła głównie dlatego że postanowiliśmy dość mocno "oszukać" system.

To co mnie denerwowało że nikt mnie nie traktował poważnie kiedy od początku mówiłem że nie chce iść na studniówkę.Wszyscy tylko zachęcali i wywierali presję żeby iść na tą imprezę zapisał.Nawet dałem się skusić bo mnie klasa namówiła, ale nie czułem się z tym dobrze więc się wypisałem. Nie zamierzałem się kisić w sosie z ludźmi z którymi nie przepadam.Na tyle znam siebie że wiem że nie będę tańczył i się bawił jak typowy ekstrawertykow. Chodziłem do szkoły prywatnej więc moja klasa sama zorganizowała tą imprezę więc denerwowało mnie ze nauczyciele się wtrącają.Nie poszedłem na tą imprezę a za 500 złoty które dostałalem od rodziców kupiłem god of war ragnarok i elden ringa i bawiłem się lepiej i każdemu tego życzę

do tego jeszcze presja związana z tym jak wygląda twoje ciało, czy masz trądzik, nie daj boszu nadwagę, czy potrafisz używać makijażu, albo chodzić w butach na szpilkach, kiedy nie jesteś do tego przyzwyczajony... jej szkoła taka fajna z tymi relacjami społecznymi!

Ja chciałabym powiedzieć, że nie każda studniówka musi być beznadziejną farsą. Zdarzają się też normalne, jak na przykład moja. Matura '09. Sukienkę kupiłam w Zarze na przecenie, zwykłą małą czarną za coś koło stówy, sama się pomalowałam i zakręciłam włosy. Nie pamiętam po ile się składaliśmy na bal, a skoro nie pamiętam to na pewno nie była to wygórowana kwota. Na początku piliśmy wódkę pod stołem, ale potem nikt się nie krył, nauczyciele to widzieli, włącznie z dyrektorką i mieli to w dupie. I szlugi też się paliło, w palarni w hallu hotelu, albo w łazience, ludzie się trochę z tym kryli, ale wiadomo, że było czuć. Parę komentarzy na ten temat poszło, ale nikt się nie robił cyrku. Zespół grał trochę jak dla emerytów, ale bawiliśmy się świetnie do rana, bo byliśmy w doborowym towarzystwie. NATOMIST! Totalnie rozumiem jaką presję może wywierać na ludziach taka impreza. Brak partnera, kasy, brak przyjaciół w szkole - w takiej sytuacji studniówka to musi być masakra. A zmuszanie ludzi do zrzucania się, mimo że ktoś nie idzie, to chory absurd, o którym nie miałam pojęcia. I szczerze, to nuży mnie ten kij w dupie polskiego systemu edukacji, żeby w 2024 roku, w kraju, który wódką płynie od zarania dziejów, wciąż się srano do dorosłych ludzi na ich własnej imprezie, że piją alkohol xD A ingerowanie przez szkołę w strój czy partnera jest żałosne na tylu poziomach, że ciężko to skomentować...

Oglądam film Krzysztofa o studniówce dzień przed nią. Dziwnie trafiło. Lekki stres jest, jednak planuje miło spędzieć czas ze znajomymi z szkoły :)

Można tu jeszcze dodać, że za dawnych czasów kiedy jeszcze istniały gimnazja na jego zakończenie organizowało się komers, który był właściwie małą studniówką. Najgorsza impreza w moim życiu, która sprawiła, że nie poszłam później na półmetek ani na studniówkę, która dzięki Bogu została odwołana z powodu pandemii

Cóż, studniówka jeszcze przede mną, ale na balu ósmoklasisty odmówiłam tańca jeśli nie dadzą mi dziewczyny. Przy ćwiczeniach nikt nie miał problemu ale przy próbach generalnych już wciskali mnie do pary z facetem więc stwierdziłam że na balu nie będę tańczyć z facetem. Udało się, dostałam dziewczynę która akurat nie miała pary bo jej para nie przyszła, przyszłam w koszuli i spodniach i prowadziłam ją. Dotąd mam satysfakcję że udało mi się dopiąć swego, zwłaszcza że mój wuefista dostawał wylewu od par jednopłciowych podczas tańca

U mnie w szkole nauczyciele z rozżewieniem mówili "Idzcie na studniówkę, to jest wasz NAJLEPSZY CZAS W ŻYCIU" implikując jednocześnie że potem to w życiu już równia pochyła i droga do śmierci, smutek, zgrzytanie zębami. Świetne nastawianie młodych ludzi do życia przez wpajanie im FOMO i poczucia winy w swoich własnych decycjach od najmłodszych lat. Ja nie byłem na studniówce. Twardo za tym stałem i miałem ten balik w dvpie. Zwłaszcza przez ten chory klimat, który panował wcześniej i pranie mózgów. Z doniesień koleżanek/kolegów i na filmikach widziałem że to było identyczne jak zwykłe połowinki, tylko z wymuszonym płaczem nauczycielek i pokazem zdjęć które i tak wszyscy znaliśmy. Do tego zakaz picia alkoholu i 100% kontrola nauczycieli nad imprezą: począwszy od rytuałów, rodzaju strojów, inkluzywność jak w sekcie i żeby olaboga nikt nie zepsuł reputacji szkoły jakimś osławiającym ją wybrykiem. Czy żałuję, że nie byłem? Nie. xD Czy poszedłbym gdybym zrestartował się jako 18-latek? Też Nie! 100x lepsze imprezki są na domówkach, 1 000x lepsze są na indywidualnych spotkaniach i w dorosłym nieprzymuszonym życiu, a 10 000 x lepsze imprezki są co kilka dni na czatach i strimie Krzysztofa !

Eech, sam też nie chciałem iść na studniówkę, ale poszedłem, bo matka bez mojej zgody poprosiła kuzynkę rok młodszą, żeby mi towarzyszyć i już nie chciałem robić cyrku. Ale nie było to traumatyczne przeżycie. Po prostu wynudziłem się jeden wieczór i tyle. Nie kręciły mnie nigdy tego typu imprezy z głośną muzyką i tańcem. Klasy w większości nie lubiłem, a innych klas nie znałem. Trochę miałem ubaw, bo niektóre dziewczyny z klasy miały chłopaków pod 30 i wyglądali jak "sponsorzy" i w takim towarzystwie siedziałem w jednym stoliku. No zupełnie nie mój klimat. Moje chłodne odczucia co do niektórych klasowiczów jeszcze mocniej podupadło. Co do wódki i fajek to nikt problemów nie robił. Impreza była w wynajętym lokalu weselnym. Z polonezem nie miałem problemu, choć nigdy nie uczyłem się tańczyć to dobrze go wykonywałem. Pamiętam, że nieznany mi kolega z innej klasy, który był za mną był mocno poddenerwowany i przed samym tańcem powiedziałem mu, żeby patrzył się na mnie i tylko robił to co ja. Później był mi za to bardzo wdzięczny. A kupiony na tą okazję marynarkę założyłem wtedy, zabierałem na matury i przez pierwsze 2 lata studiów. Od tamtej pory miałem wyrąbane na ubieranie marynarki, bo na egzaminach mam się skupić na pisaniu, a nie dobrym wyglądzie. A i tak zakładam eleganckie koszule, gdy inni w ogóle już ubierają się zwyczajnie, a jestem w ogóle na prawie.

Jak to jest, że twórca internetowy ma lepszą jakość obrazu i dźwięku niż wielkie koncerny medialne mające nawet miliardowe wsparcie, a jakość ich nagrań wygląda jak z 1990

Za 13 dni mam studniówkę i obym nie żałowała. Polubcie to tu wrócę za dwa tygodnie i napiszę jak wrażenia xD

Ja tam studniówkę wspominam bardzo dobrze, czułem się jak męska wersja Kopciuszka, wymknąłem się z domu, we wcześniej kupionym na przecenach,za dużym męskim stroju, tak, by matka nie widziała, że nie idę w kiecce. Poszedłem z przyjaciółką, opierdoliliśmy fontannę z czekolady, pogibaliśmy się do czerwonych korali. Studniówka była w szkole, robiliśmy zrzutkę na katering tylko, wszystko dekorowaliśmy sami. I z tego co gadam z ludźmi, wiele osób queerowych marzy o pójściu na studniówkę, jednak szkoły nie zawsze pozwalają im iść z ich osobami partnerskimi

Ludzie którzy nie chcieli z własnej woli iść na studniówkę, nie poszli i nie żałują. Możecie dać kom/łapkę w górę, bo chcę zobaczyć ile nas jest

Ja bardzo źle studniówkę wspominam. Nie chciałam na nią wcale iść, na dodatek byłam wtedy chora, na antybiotykach, ale co, iść trzeba! Cala klasa naciskała mnie, żeby iść. Ja wtedy nie miałam nawet partnera i ponadto jako osoba niebinarna, wtedy akurat się prezentowałam po męsku (włącznie z hormonami, więc nawet fizycznie miałam passing męski, ale oczywiście szkoła zadecydowała, że nie wolno mi o mojej tożsamości płciowej mówić otwarcie bez przedstawienia diagnozy psychiatrycznej, mimo że psycholog i s*ksuolog mi dali zielone światło do tranzycji). Więc dochodziła niezręczność tego, w co mam się ubrać, jako kto mam tańczyć, baba czy chłop, a o fakcie, ze jestem bi i potencjalnie mogę sobie znaleźć partnera tej samej plci to juz w ogole nie wspominajmy. Nie wzięłam udzialu w polonezie koniec końców, znajomi próbowali mnie zachęcać do picia, ale przy antybiotykach to powodzenia, a potem to juz zajmowali się i tak swoimi osobami towarzyszącymi. Koniec końców wczesnie poszłam do domu, bo sie beznadziejnie czulam. Żałuję bardzo, że uległam presji. Nie było warto edit: literówki i gramatyka

Kiedy w mojej szkole organizowano studniówkę, z góry powiedziałam, że nie idę. Na następnej lekcji do klasy wszedł psycholog szkolny i wywołał mnie na korytarz. Pani zapytała, czy nie idę na studniówkę przez jakieś problemy mentalne (fobia społeczna, depresja etc.) na co ja odpowiedziałam, że nie. Psycholożka dalej drążyła - a może nie mam pieniędzy? Powiedziała nawet, że może za mnie wyłożyć 200 zł. Ja dalej szłam w zaparte i zaczęłam się tłumaczyć, że nie idę bo nie mam ochoty, a na to wszystko dochodzi zły kontakt z klasą. Pani psycholog spojrzała na mnie jak na przybysza z Marsa i wpuściła z powrotem do klasy. Do dzisiaj nie wiem, skąd ten przymus

U mnie przygoda ze studniówkami była podwójna. Pierwsza, ta lepsza, była w gimnazjum, na szczęście udało mi się z niej wykpić "gorączką". Była to ciekawa gorączka, moja temperatura wynosiła wówczas 36.6 stopnia, ja zaś byłem na stadionie, oglądając mecz w -16 stopniach (aż sprawdziłem!) W liceum jednak nie miałem takiego farta. Ostatecznie się ugiąłem, dla świętego spokoju, z myślą, że może będzie fajnie. Przygotowania: Nie chciałem tańczyć poloneza. Po pierwsze ruszam się jak kłoda. Po drugie, był to trudny związkowo dla mnie okres między rozstaniem z poprzednią lubą, o której pamięć dalej napawała mnie smutkiem, a schadzką już na studiach z obecną przyszłą białogłową, kiedy robiłem sobie przerwę od związków. A wicie rozumicie jak wygląda, kiedy wiesz że inni będą z swoimi partnerkami, a Ty zostałeś sam. No bolało. Nie chciałem iść sam, a tym bardziej się trzymać z inną za ręce, gdy większość dwójek w szyku będą stanowiły rzeczywiste pary. Pomimo mojej niechęci wciśnięto mi partnerkę, bo każdy kto idzie musi tańczyć. Podzielała mój stosunek do pląsania się po parkiecie, również ją zmuszono. Ostatecznie odpadliśmy z tańca, po trzech próbach i uwadze do dziennika, za to że "celowo uniemożliwiamy prowadzenie próby". Po prostu nie nadążaliśmy, i nie czuliśmy rytmu. Obydwoje. Wykreślono nas, bo się nie nadajemy. Nie to, żebym o tym nie wiedział wcześniej, i sam tego nie sugerował kilka razy. XD Nadszedł dzień studniówki. Już miejsce było ciekawe. Pamiętacie z lat 90 takie hotelo-kurorty pośrodku niczego, które są przerostem formy nad treścią i z reguły padały po kilku latach? No to właśnie w takim przybytku mieliśmy spędzić studniówkę,nie wiem jak im się w 2016 roku udało wytrzasnąć miejsce wyciągnięte żywcem z początku lat 90-tych, tyle że w kwestii wystroju złożone z samych wad. Na samym wejściu do tego minas morgul musieliśmy wszyscy rozpinać marynarki - sprawdzenie czy nie wnosimy alkoholu. Na szczęście zabrakło odważnych, z grona pedagogicznego by paniom zaglądać pod wieczorowe kreacje. No ale nic. Weszliśmy, zajęliśmy miejsca które były przypisane (serio, wszystkie miały karteczki z nazwiskami), i zaczęliśmy coś, co przez pierwszą godzinę mega mi się kojarzyło z konsolacją. Tylko zamiast cioć opłakujących zmarłą babcie, byli towarzysze niedoli z klasy. Serio, jakiś rosołek/flaki potem drugie danie a na koniec ciasta i desery, które były w formie szwedzkiego stołu i było ich dużo. Tyle dobrego, że się chociaż najadłem, ale za mniejsze pieniądze najadłbym się sam. No więc, kiedy od stołu zaczęto się do tańców rozchodzić, to się dosiadłem do osób z którymi się trzymałem, a od których byłem oddzielony, bo ja miałem niefarta być jako rodzynek z paczki w klasie "B" a reszta w "A" oraz "D". Na szczęście znajomy pomyślał, i wziął karty. Więc jeden ze stołów, zmienił się w stół do makao. Atmosfera się momentalnie rozluźniła, jednak nie na długo. Po jakiś 10 minutach karty zostały skonfiskowane, przez drącą się wychowawczynie jednej z klas, że my hazard promujemy (zapisywaliśmy na kartce kto ile pkt ma co zostało odebrane jako zakłady XD) Wspominałem, że trzepano wszystkich, czy mają alkohol? No to nawet to im nie wyszło, bo alkohol został jednak przemycony. Pewnie te złe baby przemycały XD Kilka osób się zrobiło dość mocno, a jedna koleżanka na antydepresantach, które pomiksowała z wódką jak się potem okazało, w ramach nagłego przypływu melancholii pocieła się nożem w toalecie. Na szczęście zainteresowanej się nic nie stało, samą sprawczynie zamieszania ktoś tam opatrzył i zabrali ją rodzice. Krwi jednak było dużo, w związku z czym zamknięto damską toaletę, i zrobiono na dłuższy czas jeden kibel kooedukacyjny (XD) Niektóre dziewczyny (słusznie) zrobiły gargantuiczną inbę, bo dochodziło do sytuacji, że gdy jakaś wchodziła do kabiny to niektórzy w ramach chyba zalotów tłukli do drzwi, krzycząc coś w rodzaju "ona tu sra, łooooo". Ostatecznie jeden wychowawca pilnował kibla, a jakakolwiek refleksja ustąpiła miejsca duszącym oparom absurdu. Do około 22.00 siedziałem z pozostałymi "hazardzistami" w takim nazwijmy to ganko ogródku który stał się palarnią, i gadaliśmy o dupie marynie, bo mieliśmy dość ciągłych wrzasków, a to była jedyna oaza ciszy. Ponieważ temperatura wynosiła wówczas 3 stopnie i siąpił deszcz byliśmy ciągle gonieni do środka, co olewaliśmy i się wymykaliśmy, tak się bawiąc w kotka i myszkę przez resztę wieczoru. Ostatecznie skończyliśmy po kilku dniach z gorączką, już taką prawdziwą. Mówiono, żebym poszedł, bo to raz w życiu. No to poszedłem. No i mieli racje. Takie cyrki to raz w życiu. "Wydałem" około 700 pln (przy minimalnej coś 1800 wówczas), które w sumie nie były moje tylko moich rodziców, za symulacje konsolacji tylko że z tańcem zamiast pogrzebu, gdzie do tego ciągle było jakieś napięcie, które ujście znalazło w tej dziewczynie co pękła, a którą potem nazywano po tym wybryku per "pani żyletka". Ps. skończyłem liceum z poprawnym zamiast z bardzo dobrym. Pierwsza ocena w dół poszła za wszystkie odjęte punkty przy okazji studniówki (kilkukrotne za nie wykonywanie poleceń nauczyciela + "przeszkadzanie" na próbach poloneza), druga za granie w gry hazardowe i nakłanianie innych do gry hazardowej na imprezie organizowanej przez szkołę. No super się bawiłem, nie powiem.

Miałam studniowke 15 lat temu, tańczylam poloneza i do dzisiaj uwazam ze to byla jedna z najlepszych imprez w moim zyciu. Nie bylo ocen za poloneza, tanczyl kto chcial, impreza nie byla obowiazkowa, a chlopaka zmienilam na studiach. Nikt nie byl w niczym markowym, nikogo to nie obchodzilo ani nie bylo wtedy na to stac. Chodzilo o super zabawe i jakis symboliczny poczatek „doroslosci”. I tak bylo. Ale widze po komentarzach ze mialam sporo szczescia😅

Ah pamiętam do dzisiaj kupowanie z mamą garnituru za 700-1000 zł i ubranie go tylko ten jeden raz, w dodatku całą imprezę spędzając przy stole. Dałem się zwieść tym manipulacjom, że studniówka tylko raz w życiu jest (co w sumie jest bzdurą, bo można zawsze iść do kogoś jako osoba towarzysząca), żałuję po prostu że dałem się na to namówić te kilka lat temu

Ja na studniówkę nie poszłam i to z kilku prostych powodów. Nie lubiłam mojej klasy i nie chciałam się z nimi bawić, bo byłoby to po prostu sztuczne i bezcelowe. Moja przyjaciółka szła z chłopakiem, więc też była zajęta nim a nie zabawą ze mną. No i oczywiscie, nie miałam pieniędzy żeby od tak wyrzucić 700 zł na imprezę na której wiem że bym się nie bawiła zbyt dobrze. Była to moja decyzja i dzięki bogu szkoła nie robiła mi specialnie o to przypierdolki. Ale o jezu, z iloma pytaniami i wyrzutami się spotkałam. Że "przecież to jest ostatnia impreza szkolna i trzeba iść", "studniówkę ma się raz w życiu, nie można zmarnować takiej okazji", "co ty sobie myślisz, żeby tak odstawać, wygrzeb skądś te pieniądze". Moi rodzice są starzy i utrzymują się z emerytury, więc nie chce wypierdalać pieniędzy na tak niepotrzebne rzeczy. Ale takie tłumaczenia nie odpowiadały. Ostatecznie zostałam zaproszona na studniówkę jako partnerka kolegi ze szkoły obok, gdzie kazano mi go obejmować czule do zdjęć co było kurewsko niekomfortowe, a teraz jak oglądam te zdjęcia to skręca mnie z bólu. Jeszcze jego koledzy namawiali go by mnie klepał w pośladki, a raz nawet prawie to zrobili sami. Może komuś odpowiadają takie imprezy i wiele osób bawiło się przednio, ale nie zmuszajmy do tego ludzi którzy tego sobie po prostu nie życzą. Trzeba ukrócić ten dziwny kult polskich studniówek.

Do zwolenników tezy, że studniówka jest raz w życiu, że się będzie żałować itd. Pogrzeb też jest raz, co prawda nie w życiu, ale też jest raz. Co z tego wynika? Nic. Kompletnie nic.

Ja mam wyjątkowo pozytywne wspomnienia związane ze studniówką, ale to być może z powodu tego że u nas w plastyku na Piotra Skargi we Wrocławiu, zawsze co roku był to tematyczny bal przebierańców :3 Nam przypadł temat steampunka. Było całkiem zacnie.

Moja klasa próbowała z kilkoma równoległymi rocznikami zrobić sobie półmetek. Co prawda nijak ma się to do studniówki bo nie tańczy się poloneza ani nie interesują się tym nauczyciele ale spróbowaliśmy zorganizować to w tym samym lokalu, w którym zazwyczaj studniówki mają miejsce. Na wychowawczej skarbnik klasy zadzwonił do recepcji Dworku X, powiedział, że ma zamiar zorganizować półmetek i jest zainteresowany wynajmem sali, kobieta stamtąd zadała nam pierwsze pytanie: jaka klasa chce wynająć salę? Odpowiedział, że technik teleinformatyk a oprócz tego będą jeszcze 3 inne kierunki z technikum. Odmówiła. Kiedyś się zastanawiałem czy technikum porównuje się bardziej do liceum czy do zawodówki i ta sytuacja przypieczętowala moje podejrzenia. XD

Ja tam akurat lubię wszelkie okazje, gdzie można wbić się w garnitur :) Żałuję, że "za naszych czasów" nie organizuje się już rautów czy prawdziwych balów, gdzie obowiązuje dess-code. Co do egzaminów na studia, to jednak mam nadzieję, że one nie wrócą, choć ten temat od kilku lat na szczęście już mnie nie dotyczy. Gdyby były egzaminy wstępne, to najpewniej bym na studia nie poszedł. Pamiętam jak na kursie przygotowawczym z matematyki i fizyki, przed rozpoczęciem 1 semestru studiów inżynierskich, jeden z wykładowców rozpamiętywał jak to "kiedyś" było, bo były egzaminy wstępne, a nie "to co teraz". Słuszność egzaminów wstępnych udowadniał, mówiąc że te odsiewały ludzi i tak być powinno dzisiaj, a nie że "masy" mogą studiować. Wówczas miałem nadzieję, że na niego nie trafię. Na szczęście nie trafiłem. Na szczęście u mnie nauczyciele WFu nie dawali negatywnych czy jakikolwiek ocen za poloneza. To byłaby jakaś aberracja. Na szczęście również w moim otoczeniu nie było ciśnienia na znalezienie sobie kogoś do związku przed studniówką. Normalne było przyjście z kolegą/koleżanką, ot tak. Bez podtekstów, choć pamiętam jak koleżanki z klasy wypytywały mnie kim jest koleżanka, z którą pojawiłem się na studniówce. Z drugiej strony, najpewniej gdybym nie miał z kim iść, to nie poszedłbym w ogóle, bo jednak siedzenie przy stole przez bite kilka godzin nie jest moją ulubioną rozrywką. Ponownie, na szczęście nikt nie rozmawiał czyi rodzice ile zarabiają. Chyba że przebywałem w nie tych kręgach co "powinienem" xD Odnośnie garniturów, na szczęście na rynku co raz częściej pojawiają się garnitury z naturalnych tkanin, choć jeszcze rok/dwa temu potrafiłem spotkać się z zdziwieniem niektórych asystentów klienta w outletach jak pytałem o garnitur z składem 100% wełna. Stwierdzać panie potrafiły, że nikt takich nie robi, co przy okazji pokazywało ich kiepskie rozeznanie w branży. Co do wydawania na garnitur jeśli to ma być wydatek wyłącznie na studniówkę, wówczas jest fo faktycznie wydatek bez sensu. Jednak moim zdaniem rzadko jest to wydatek wyłącznie na studniówkę, bo i potem przychodzi matura, a dalej (w niektórych przypadkach) egzaminy na studiach czy w końcu rozmowy o pracę. W związku z czym "wydatek" na garnitur traktuję jak inwestycję. Jednak... jestem garniturowym geekiem, więc dla mnie każdy argument będzie za tym przemawiał i jako garniturowy geek boleję nad tym, że tak mało ludzi lubi ten typ stroju. Niektórzy znajomi moi pukają się w czoło jak mówię, że wolę poznać kogoś w Internecie niż "w realu". To traktuję jak typowy przykład gdzie świat ekstrawertyków zderza się z światem introwertyków. Jeśli dobrze pamiętam, w przypadku mojej studniówki, w moim liceum, organizatorem był albo samorząd uczniowski albo po prostu powołany do tego komitet, przez uczniów. Oczywiście "ciałem doradczym" byli nauczyciele i to nauczyciele wraz z radą rodziców mieli prawo do akceptacji naszych pomysłów. Był plan studniówki na wodzie... uwalony przez dyrekcję bo się potopimy: tak bardzo ojoj. Dodatkowo jakże wielkie oburzenie było ciała pedagogicznego, gdy komitet organizacyjny (uczniowski) stwierdził, że chcą by nauczyciele, którzy byli na studniówce, mieli być usadzeni na innej sali niż uczniowie. To był ten jeden raz, gdy moja polinistka, którą do dzisiaj szanuję bo jej lekcje były super, to zaminusowała u mnie. Alkoholu szkoła zabroniła wnieść, co uważam za dosyć paradoksalne, ponieważ jednak szampan przy torcie był. Chociaż ja, jako stroniący od alkoholu (od kiedy tylko pamiętam), to akurat byłem z tego powodu szczęśliwy. Jednak ludzie i tak wnieśli, a kolegę z klasy wynosili. Udział w polonezie u mnie był bodaj dobrowolny tak samo jak udział w samej studniówce. Czym jest wychowanie do życia w rodzinie to nie mam pojęcia. Zawsze były to zajęcia dobrowolne, jako ostatnia bądź pierwsza lekcja. Udział w niej był dla mnie oczywisty, że nie :P Akurat jeśli chodzi o taniec, to bardzo szkoda, że nie jest on elementem curriculum, mimo że mógłby być, ale to WFistom musiałoby się chcieć. Taniec, mimo że nie ma za bardzo, gdzie go wykorzystać poza turniejami, to jednak uczy samodyscypliny, postawy poprawnej oraz coś z pewności siebie również może znaleźć się. W przypadku partnera, to akurat od nas szkoła wymagała podpisanie papierka, gdzie mieliśmy zaświadczyć, że bierzemy odpowiedzialność za partnera/partnerkę, w przypadku jeśli osoba towarzysząca jest niepełnoletnia. Tzn. jeśli dobrze pamiętam, chyba musieliśmy zaznaczyć na tym papierku czy osoba, z którą przychodzimy będzie czy nie pełnoletnia. Choć to też dosyć paradoksalne, bo i tak na wejściu nikt nie sprawdzał dowodów. Co do wymienionych przez Pana presji... ekonomiczne, społeczne, itd. to w sumie stwierdzam, że większość u mnie nie wystąpiła. Chyba miałem w miarę normalne środowisko. Ogólnie, wg mnie większym sensem miałby bal po zakończeniu matur niż studniówka. Wtedy jest dopiero powód do świętowania.

Jak to dobrze że zamiast płacić ponad 600 zł i iść na najbardziej przereklamowaną pseudoimprezę w życiu mogę zostać w domu i grać z kumplami w Dungeons and Dragons

Poszłam na studniówkę głównie przez presję otoczenia i to była moja najbardziej niekomfortowa impreza

Do głowy by mi nie przyszło (nigdy), że studniówka to wynaturzenie. Dla mnie była pierwszym balem. Odbywała się w centrum miasta, w wynajętej sali (styl neobarokowy). Był polonez (ćwiczony na WF, ale nie na ocenę) i wszyscy go zatańczyli, bo chcieli. W catering wliczony został ciepły posiłek, jakieś zimne napoje i 1 butelka szampana na stolik. Nie miałam chłopaka, więc poszłam ze znajomym koleżanki z klasy (został jej mężem). Po części oficjalnej (polonez i toast) belferia przyssała się do swojego stołu, a my bawiliśmy się przy normalnej muzyce. Mieliśmy zakaz wnoszenia alkoholu, więc oczywiście wnieśliśmy go mnóstwo (a belferia udawała, że tego nie widzi). Na ile pamiętam, nie był to jakiś strasznie duży wydatek, więc większość uczniów przyszła. Obowiązywał strój wieczorowy, ale nie został zdefiniowany, więc nikt nie pojawił się w poliestrowym garniaku ani w nylonowej sukni z trenem, większość po prostu wybrała białą koszulę+ciemne spodnie/spódnicę, trafiały się też sukienki, ale nic ekstrawaganckiego (pewnie dlatego, że większość była szyta samodzielnie). Studniówka służyła, żeby się trochę pofraternizować z belframi, gdy już się podchmielą i gdy sami się podchmielimy, ale głównie do tańczenia i popijania ukradkiem wódki. Stanowiła po prostu rytuał przejścia. No, ale to było dawno. W PRL-u, gdy wszyscy po równo dzieliliśmy tę samą biedę. Pewnie dlatego było to prostsze niż dzisiaj... :/

Jestem w drugiej klasie liceum, a studniówka już jest zaplanowana, jest wybrane miejsce (to które jest co roku), data, wpłacanie pieniędzy też się już zaczęło. Dzisiaj nawet mój wychowawca mówił że zastanawia się jaki garnitur ubrać na naszą studniówkę. Mam nadzieję że nie ulegnę presji rodziny i szkoły i spędzę ten czas jak będę chciała, a nie razem z klasą której nie lubię

Mam 53 lata, syn 18 , na nasze szczęście mamy tę surpreze za sobą lub przed w formacie imprezy kończącej szkolę i nieobowiązkową bo nie w Polsce 😂. Hura

jezu z nieba spadło, właśnie potrzebowałem rozważyć za i przecież odnośnie pójścia na studniówkę bo zostało mi w głowie jak Krzysztof powiedział na jednym swoim odcinku że on nie poszedł i nie żałuję😊❤❤

Większość osób w komentarzach wypowiada się raczej negatywnie, więc wyrażę swoje zdanie. Studniówka to fajny bal, jeżeli chce się spędzić wieczór i noc w klimacie mocno weselnym z osobami z klasy czy szkoły i, jeśli ktoś lubi takie imprezy, to naprawdę jest to świetna zabawa. Czy za drogo? Tak. Czy zbyt pompatycznie i nudno przez pierwszą godzinę. Zdecydowanie. Czy niepotrzebne? Nie wiem. Smutno się słucha o tych patologiach. Jedyna jaka zaszła u mnie, to że osoby nieidące musiały się dołożyć do kwiatów (po co? nie mam pojęcia), ale poza tym, żadnej presji pod żadnym kątem. Ja się bardzo cieszę, że na studniówce byłam, bo mi się podobało, podobnie zresztą jak większości moich znajomych.

Ah tak, studniówka. Może podzielę się moją historią. W moim technikum studniówka miała się odbyć, ale od samego początku dość mało osób było chętnych (mnie tam nie było) z powodu zaporowej ceny (nie pamiętam dokładnie, ale coś koło 700-800 zł). Potem jeszcze trochę się wykruszyło (przełom 2021-22, więc COVID), i studniówka została ostatecznie odwołana. Wpłacona kasa została wszystkim zwrócona... ale potrącona o 220 zł składki końcowo-rocznej. Na co nie mieliśmy wpływu, i co było kwotą dokładnie 2 razy większą niż rok wcześniej. No ale to tam pikuś. Jako, że chętnych na studniówkę nadal było sporo, zrealizowana została ona w formie prywatnej imprezy (sami uczniowie). Nie powinno nic być w tym złego prawda? Otóż nic bardziej mylnego, ponieważ Rada Rodziców (lub ktoś z tejże Rady) zadzwoniła do właściciela lokalu, w którym ta impreza się odbyła, aby usunąć z fanpage'a zdjęcia z tej imprezy wstawione jako fotorelacja. Tylko dlatego, że użyli tam słowa "studniówka". A żeby było jeszcze śmieszniej to niektórym rodzicom nadal było mało i na zebraniu domagali się kar finansowych dla osób uczestniczących w PRYWATNEJ IMPREZIE STUDNIÓWKOWEJ. No żart. Mówimy o 4 klasie technikum, 19-20 letni ludzie ogranizujący sobie własną, nieformalną "studniówkę", i mieli być za to ukarani? I jeszcze niektórzy nauczyciele temu przyklaskiwali. Powtórzę jeszcze raz - rodzice chcieli kar finansowych od dorosłych uczniów za to, że zorganizowali sobie imprezę xD

Powiem tak... bawiłam się dobrze. Ale co stres to moje. Głównie przez, to że te kilkanaście lat temu mało który sklep oferował suknie wieczorowe w rozmiarze XL - zwyczajnie nie mieściłam się. Poszłam więc nie w tym co mi się podobało. Poszłam w tym co na mnie pasowało. Z racji że studniówka była w NIEDZIELĘ to żaden fryzjer nie był czynny. Bo tak. Dlatego musiałam przez znajomości załatwiać fryzjera, który nie pomógł mi w doborze fryzury a wiadomo dla dziewczyn to też jest ważne - wyglądałam jak szyszka... Ciśnienie i parcie na studniówkę jest przeogromne. Gdybym miała się ponownie zdecydować iść czy nie. Zrezygnowałabym. I myślę że nikt by nie płakał z tego powodu.

Ja się na studniówce narąbałem jak bela, od tego czasu do książek nie zajrzałem, maturę zdałem i do roboty, dorosłe życie let's go. Niczego nie żałuję. Nie ma lepszego uczucia niż uniezależnienie się finansowo od rodziców i wszystkiego dookoła.