1)Kendi değerini diğer insanlardan ölçmeye çalışmak, 2)Okuduğumuz kitaplarda vs. kişinin rahatsız edici bir durumla karşılaştığında kitabı kapatması, 3)Küçük bir durumla karşı karşıya kaldığında kişiyi altüst etmesi, 4)Yalnız kalmamak için gereksiz sosyal olma davranışı, 5)Sağlık kaygılarının olması, 6)Benlik algısının inişli çıkışlı olması, 7)Tekrarlayan, belli temalara ait rüyalar görmek.
İnsan kendisiyle yalnız kalabilmeli,yüzleşmeli ve hatta kendisiyle konuşabilmeli ki sorunlarını çözebilsin..kaç kaç nereye kadar ve kendini oyalayabilmek için sahte kalabalıklara koşmak yerine samimi yalnızlıkla kendini analiz edip tedavi edebilmeli..sonrasında da içinden geldiği gibi davranmalı,duygularını açık açık ifade edebilmeli içinizden ağlamak geliyorsa ağlamalı, gülmek geliyorsa gülmeli..seviyorsa söylemeli.. hiç birşeyi içinde tutmamalı..kimse kimseyi yargılayamaz,kınayamaz.. kimse kimseden üstün değil.. sadece bilgi birikimi fazla olan az olana göre üstündür hepsi bu..(yani bilgi üstünlüğüdür esas olan)o yüzden okumak,öğrenmek bütün sorunları çözer ve bütün kapıları sonuna kadar açar.saygılarımla,sevgili dostlar.🙂
okumak öğrenmekle başlamalı evet ama sorunları göğüsleyecek yürek, samimiyet, içtenlik, derinlik de önemli. yoksa salt bilgi ile ne yapacağımızı bilemeyip ortada da kalabiliriz sanıyorum
@@kubrakurt8430bu saydığınız maddeler yoksa zaten bilgi edinme meyilinde yada çözüm odaklı değildir kişi.bilgi ve yaşanmışlık beraberinde tecrübeyi getirir.donanımlı olan bir insan da ortada kalmaz düşüncesindeyim.🙂
Aslında bu duyguların nedenine derinden gidilip çözüme yoğunlaşılırsa insan bu duygularının "insanın doğasında" olmadığını rahatlıkla kavrayabilecektir. Bu yanıyla okumak konusunda hem fikiriz. Emek, mücadele ile öğrenilenlerin yaşama geçirilmesi önemlidir. Sonuçta duygularda, çoğu yanlış, eksik, zararlı alışkanlıklar gibi asla kader değildir. Bilimsel, gerçek fikirlerle harmanlanmış bir iradenin aşamayacağı bir eşik yoktur.
Bugünlerde öyle duygusalım ki durduk yere gözlerimden yaşlar akmaya başlıyor. Bu videoyu dinlerken bile gözyaşlarım yine sel oldu. Geçecek tâbii ama...
Merhaba Beyhan Bey, Senin suçun değil adlı kitabınızı hıçkırıklara boğularak ve baştan sona ağlayarak okudum. O kadar iyi geldi ki, farkındalığım arttı ve çocukluğumdan beri taşımış olduğum gereksiz yüklerimden kurtuldum sayenizde. Peşine diğer kitaplarınızı da okudum ve tavsiye ettiğiniz uygulamaları yaptım. Sanki kitap okuyormuş gibi değil de, beni tanıyan bir dostumla sohbet ediyormuş tadındaydı. Hayatıma, gönlüme ve ruhuma dokunduğunuz, farkındalık kazanmamı sağladığınız, kendimi bulmam için yolumu açtığınız ve tüm katkılarınız için çok teşekkür ederim. İyiki Varsın Güzel İnsan, karşıma çıkartan Rabbim'e sonsuz şükürler olsun. Tanıdığım ya da tanıştığım herkese tavsiye ediyorum, onlarında yolu aydınlansın diye 🥰
Iste farkindaligi ortaya cikarmak, yüzleşmek… kotu degil, tam tersi kendini daha guclu hissediyorsun….cunki kabul ediyorsun, kendini taniyorsun, kendini oyle seviyorsun…iyi veya kotu yok… kendini kesfediyorsun…. Cok guzel bir duygu. Cok cesaretli oldugunu da gosterir:) kainat birsey gostermeye calisiyor insana:)
Kendini başkalarıyla kıyas yapmak ve onlardan daha iyi olmaya çalışmak Bazı izlediğin okuduğun şeylerde kendini çok kötü hissediyosan o olay seni öncesinde etkilemiş olabilir Gün güzelken minik bi olay oluyor ama hep onda kalıyorsun Yalnız kalmayı sevmiyosun bu nedenle gereksiz sohbet yapmayı seviyor olabilirsin Sağlık kaygıları fazla olabilir yakınlar ve kendin için Kendini bazen güzel bazen kötü görüyosun inişli çıkışlı hissediyosun ya dipte ya zirvede Tekrarlayan rüyalar ... Bastırdığın duygular yok olmuyor 😢
Devamlı korku değil de, çok fazla kusmak korkunç. İşler azıcık kontrolden çıktığı, azıcık mutsuz hissettiğim zaman kusmaya başlıyordum. Bir sürü doktor gezdim hiç bir şey çıkmadı. Kendi kendimi psikolojik olarak tedavi etmeye başladım. Gereksiz insanları hayatımdan çıkarmakla başladım, uyku ve yeme alışkanlıklarımı düzeltmeye başladım. Hala eskilerden birilerini gördüğüm zaman kusma hissi geliyor açıkcası ama daha mutluyum.
Çok güzel ve anlaşılır bir şekilde anlatmışsınız,emeğinize sağlık. Duygularla ilgili olarak Çetin Çetintaş'ın Duyguların Efendisi kitabını okumuştum orada da bastırılan üstü kapatılan herşeyin hayatta bizi tükettiği ve mutlaka üzerine çalışılması gerektiğinden bahsediyordu ilgilenenlere kitabı tavsiye ederim sevgiler 🌸
Deprem korkusu ile ilgili video çekmenizi isterdim 🥀6 Şubat depreminin üzerinden bir sene geçti ama halâ binalara giremiyoruz .Nefes darlığı ve sallantı korkusu devam ediyor
Kendi sorunlarımı bulmaya çalışıp onları kabul etmeden çözmeye çalışmaktan yoruldum. Daha sorunlarımı kabul etmeden onları toplamaya çalışmaktan psikolojik olarak ne halim ne gücüm kaldı. Varsın çözülmesinler hocam. Verdikleri acılarla da devam ederim yoluma
Bizim çocukluğumuzda, Kemalettin Tuğcunun kitaplarını, anneme okurdum. Annem salya, sümük ağlardı. Köprü altı çocuklarının yaşamına. Sonra yasaklandı kitaplar. Annem de kurtuldu. 😀
Şuan bastırdığım duygularım olduğunu öğrendim bir problem vardı ama ne olduğunu çözemiyordum ve güçsüz bir karaktere sahip olduğumu düşünmeye başlamıştım teşekkür ederim hocam🙏
Beyhan hoca , her fırsatta emek verdiğiniz videoları , yazıları, onerdiginiz filmleri ve müzikleri dinliyorum . Çok teşekkür ederim faydalı bilgileri paylaştığınız için 💐
Bastırılmış duygu aslında beni çöz diye gelen bür duygu Beyhan bey … onu da çözünce o zaman daha iyi oluyorsunuz … bu da bilinçaltı çalışmalarıyla daha iyi çözümleniyor hem de bilinç çalışmaları da almalı
bazen oturup, karşımıza kendimizi alıp konuşmamız gerektiğini düşünüyorum. konuşamasak bile ona bakıp gülümseyebilmemiz, dertleşebilmemiz, omzuna dokunup "geçecek İnşaAllah, sakin ol" diyebilmemiz, beklenti içinde olduğumuz şefkati elimizden geldiğince kendimize vermemiz gerektiğini.. zaten yeterince anlaşılmamazlık yaşamıyor muyuz kalpler? o halde neden bir de ben ayağıma çelme takıyorum? bugün derste hoca, ebeveyni için kurtarıcı olma rolüne bürünmüş kişilerden bahsetti, Beyhan Budak'ın dediği gibi anında kafamda şimşekler çaktı o konu açılınca. çünkü ebeveynlerinin dahi sorunlarının hepsini çözebilme, elimden gelse geçmişlerini iyileştirebilme çabasında hissediyorum kendimi. hatta bu sadece ebeveyn için değil, birçok şey ve kişi için olabiliyor. ama oysaki bir kader planı var ve bazı noktada biz ellerimizi uzatsak da tutamıyoruz, mesela annemin geçmişte yaşadığı bir sıkıntıya elimi uzatamam. mesela evde tartıştıklarını öğrendiğimde hemen boğazım düğümlenir ve onları barıştırmak ister hemen geçsin isterim. oysaki bir de bu onların hayatı, onların tercihleri ile de şekillenmiş bir hayat. neden beline bu kadar, taşıyamayacağın yükleri yüklüyorsun? oysaki Allah ayette buyurduğu üzere kimseye kaldıramayacağından fazlasını yüklemez, eğer bir şeylerin altında eziliyor gibiysen dur da bir düşün bazen; ben kendime neden bu kadar yükleniyorum diye. işte bastırmanın altında yatan bir sebep de bu. "halletmeliyim" hissiyatı. ama dedim ya, bazen bazı şeyler öyle olmalıdır ve öyle olmuştur. belki de yapman gereken tek şey ders almak ya da tefekkür etmektir. bastırma. her şeyin yöneticisi, herkesin kurtarıcısı, her işin halledeni, her meselenin üstünden gelicisi değilsin. olamazsın da zaten :) içimden yazmak geldi, birkaç cümleyi daha bastırmak yerine dışarı atmak.. bak, sahiden iyi geliyormuş. sahiden iyi geldi :)
1:40 bunu hep yapıyorum çoook yorucu ama bi türlü bırakamıyorum tam "Herkes farklı bi hayat yaşıyor herkesin kendine özgü özellikleri var." diyorum ve kendimi biriyle bi olayda kıyaslarken ve kendime açıklama yaparken buluyorum fark etmeden refleks gibi oluyor.
beyhan hocam sizinle konuşmaya o kadar ihtiyacım var ki... durumum psikoloğa gitmeye müsait değil ama kendi paramı kazandığım an size geleceğim koşa koşa:)
Uzun zamandır sizi takip ediyorum. Bir çok videonuzu izledim. Gerçekten bana iyi geliyorsunuz Beyhan bey, keşke 1 saatte olsa yüz yüze konuşma fırsatımız olsaydı.
Tam kendimi toparladim diyordum derslerime çalışacak gucu bulmuştum, iyi hissediyordum, aglamiyordum, kendime zaman ayırıyordum, hatta kitap bile okuyabiliyordum ama suan telefonu elimden birakamiyorum. Biraktigim an ağlamaya basliyorum. kitap okuyamıyorum, kendime vakit ayıramıyor, dusuncelerimi susturamıyorum, muzik dinleyemiyor, ders calisamiyor hatta odevlerimi bile yapamıyorum. O kadar kötü durumdayim ki kendimle bas basa kalamıyorum hatta yemek yemem bile duzgun değil. Ya çok fazla yiyorum yada hic yiyemiyorum, ya çok fazla uyuyorum ya da cok az uyuyorum. Ayrica normalde insanlarin elinin degdigi seyleri yiyemem ama suan kendi elimin degdigi şeyleri bile yiyememeye basladim. Her seye sinirleniyorum fakat sinirimi belli etmemeye calisiyorum. Çok berbat hissediyorum.
Söylediğiniz bir çok şey ben de mevcut kendini kıyaslama , gerçeklikten kaçma ve kendini sürekli meşgul etme durumu ,kaybetme korkusu ve son zamanlarda sürekli benzer rüyaları görme gibi ... her gün rüyamda başka bir insanın beni suçlu duruma düşürdüğünü, suçluluk hissettirdiğini veya beni kizdirdigini görüyorum normal hayatta hiçbir problemim yok oysaki . Tüm bunların neden kaynaklandığını bulmaya çalışacağım. Bu arada bahsettiğiniz kitabınızı henüz yeni aldım okumak için sabırsızlanıyorum.. aldığınız geribildirimlerden sonra biraz tırsmadım desem yalan olur bakalım ben hangi sayfa da ağlama krizleri yaşayacağım. Bize kendini farketme yolculuğunda destek olduğunuz ve yaptığınız her şey için teşekkürler :)
Beyhan hocam verdiğiniz bilgiler bizler için çok kıymetli. Bastırılmış duygularımızı tespit etmek işin %50’si bunları anlattınız ancak bunlardan nasıl kurtulabiliriz? Bununla ilgili de bir video yaparsanız çok seviniriz teşekkürler
Hocam Yks öğrencisiyim. ders çalışırken fazla takıntılıyım,motive olamıyorum,bir soru çözerken kafamdaki düşünceler sanki izin vermiyor,olumsuz sonuçlardan çok etkileniyorum..Bunun için yardımcı olacağınız bir video atabilir misiniz.
selam ben de yksye calısıyorum o kadar iyi anlıyorum ki seni son bir aydır ozellikle asla odaklanamıyorum ama kendime hatırlattıgım birkaç şey oluyor oncelikle 23 sıınavından cıktıktan sonra kendime dediğim ilk şey keske en azından son uc ay asılsaymısım oldu yanı simdiden kafanda az kaldı olmuyor düşünceleri varsa bunlar ıcın daha cok cok erken anlık olarak daraldığın zamanlarda sakın kendini sıkma kendine zaman ver bunu hak ediyorsun çünkü. AYRICA sınavı kucumsemek lazım bence potansiyeline güvenerek calıstıgın surece yapamayacagın hiçbir sey yok inan ki konusacak cok sey var ama sıkmak istemedim DJNFAJNJSNINIJDS basarılar dilerim dostum💗
@@aleynasila2350 İnsanların tanımasa da biryerlerde sizi anlaması gerçekten çok güzel.Allah Hakkımızda hayırlısını ve güzelini nasip etsin.Size de başarılar.Allah yardımcınız olsun,anlayışınız için teşekkürler 😇🌸
Merhaba, hayat hikayenizi bilmiyorum tabi ki ama geçmişte yaşadığınız bir olumsuzluk varsa ve onun üzerine gitmediyseniz şimdilerde ortaya çıkmaya çalışıyordur muhtemelen. Çünkü çalışmak adına sessizlik ve yalnızlık yaşarsınız doğal olarak. Benzer durumu oğlum da yaşadı, babası kanser hastasıydı ardından vefat etti ve oğlum hiçbir şey olmamış gibi yaşadı yıllarca ağlamadı bile. Şimdi üniversitede ve bu sene çıkıyor ortaya. Psikiyatriye gitmenizi ve en önemlisi bir deftere yaşadıklarınızı yazmanızı tavsiye ederim. Yazdiklariniz mutlu anlar, mutsuz olduğunuz günler ya da şuana dair olabilir. Önemli olan duygularınızı bir şekilde ifade etmeniz. Biz bunların faydasını gördük. Psikiyatrik tedavi 9 ay 1 yıl kadar sürdü. Dermaninizi arayın mutlaka. Herşey istediğiniz gibi olsun.
Kaçıyorum düşüncelerimden kaçıyorum hissettiklerimden kaçıyorum aklıma gelebilcek şeylerden kaçıyorum düşünmemek için bi ton şey izliyorum günlük hayatta anda kalmamak için sürekli şarkı dinliyorum ya Bi şey dinliyorum ya bi şey izliyorum düşünmiyim anda kalmıyım hissetmiyim of bilmiyorum sadece olmayayım işte
@@gulnevalakbay6478 böyle şeyleri dile getirmek zor kendimi ifade etmek zaten zor hala bile ne durumda ne hissettiğimi pek anlayamıyorum yok gibi yapmak daha işime geliyo belkide. bu durumu da düzeltmeye daha sağlıklı bi zihine tabi çabalıyorum çıkışsız karanlık labirentte sıkışmış gibi bilmiyorum düzeltmeye çalışsam da bi şeyler hep çok karanlık içimdeki bataklığa daha çok gömülüp boğuluyormuş gibi. Şimdiye kadar her sorunumu kendi içimde halledip önemli bi şey değilmiş gibi yapmışım yanıma hiç kimseyi yaklaştırıp derdimi açmamışım şimdi bunu yavaş yavaş değiştirmeye çalışmak deniyorum bi şeyler ya emin değilim. Benim adıma üzülüp merak edip yazdığın için teşekkür ederim umarım sen de iç huzurunu bulabilirsin 🤍
Kendimi iyi hissediyorum nasıl olmam gerekiyor bunu başardım çok şükür kimseye bağımlı değil hep duygu alışveriş düşünce anlayis ararım yorum yazar içimde kalnain der bastırılmış duygular istemiyorum sizleri yutup takip eder radyo şiir şarkı sesli kitaplar doktor terapi oluyor aile hayatın varken dış dunyadan habersiz yaşamıyor sağlık dikkat ediyorum önce ruhsa durumum iyi olmalı bedenimle cezalanmayim doğru dürüst yaşamak teşekkür ederim bilgileri niz icin
Tam böyle bir videoya ihtiyacım vardı son zamanlarda tepkilerim çok orantısız olmaya başladı.Tepki vermem gereken şeylere donuk kalıyorum ufacık şeylerde kriz gecirebiliyorum
ben uzun suredir romantik film hatta herhangi bir film izleyemiyordum beni kitaplarda dahil cok rahatsiz ediyordu bunu yenmeye calistim ve sanirim basariyorum ancak hayatimi mahvediyordu bu rahatsiz edici duygular zamaninda
Videoda kendime dair çok sey buldum ama şöyle bir durum var; ben duygularımı bastırmıyorum🙄 yakın dostlarıma aileme anlatiyorum yeri gelince. Duyguları bastirmaktan ziyade hayatta olduramadığım, uğraştığım ama bir türlü sonuç alamadığım şeylerin yılgınlığının sonucu gibi geliyor bana ama tabii ki yanılıyor olabilirim. Bu konuya daha dikkat edicem. Teşekkürler🙏🏻
Senin suçun ne adlı kitabınızı okurken orada bir sayfada size gelen danışanın genç ama uzun süre ilişki yaşayamayan tek gecelik ilişki insanı erkek bir model olduğunu ve bu şikayetten geldiğinden bahsetmişsiniz.Bu kişinin küçükken erkek kardeşi tarafından tecavüze uğradığı için ve yıllarca gay olmamak için kendince sürekli ,kısa süreli ikişki yaşamayı ve bunlarıda hafızasında kaç kişiyle olduğunu kaydettiğini vurgulamışsınız.Çok dikkatimi çekmişti ama danışanınızın anlatırken size kusmak için tuvalete gittiğini ve sizinde gözlerinizin dolduğunu anlatmıştınız.Bu sayfaları okuduktan aklıma belli aralıklarda beş yaşında oplumun başıma bu geleydi gibi tuhaf takıntılar geldi halen de geliyor.Kitabı okumamdan sonra üç yıl geçmesine rağmen ve hiç tecavüz gibi bir travmam olmamasına rağmen ve bir çocuğum var. Çok güzel bir konuya değinmişsiniz bastırılan duygular başka şekillerde ortaya çıkar ama bazende hassas insanlarda veya empat olanlarda da olabiliyor
3 yildir cikiyoruz erkek arkadasim 57 ben 52 yasindayiz, 10 sene once esi ölmüş 16 yasindaki kiziyla yaşıyor. Evinin salonu esinin resimleriyle dolu, ilk zamanlar bunun onun evi hayati oldugunu dusundum ama artik bu beni cok rahatsiz ediyor kendimi oraya ait hissetmiyorum kendimi surekli ayrilma dusuncesinde buluyorum ama hicbirsey soyleyemiyorum ne orada huzurum var nede terk edebiliyorum
Saygı Değer Administer Beyhan Hocam Şahsen Çoğu İnsanı Mantıkdan Daha Fazla Duygularıyla Karar Verip Yaşar Buda Adeta Mıklatısın Etkisindeki Pusala Gibi Sapmaya Yok Açabilir ... Şimdiden Emeklerinize Sağlık Her Daim Bilgilendirici Ve Çarpıcı İçerikli Yayınların Devamını Dört Gözle Bekliyoruz ...
Yaklaşık 1 ya da 2 aydır duygularımı bastırıyorum. Tabii bu,duygularımı bastırdığımı farkettiğim süre bu 1-2 ay. Belki daha uzundur bilmiyorum. Ne yaşarsam yaşayayım içime tıkıştırıyorum ve duygularımı yaşamama izin vermiyorum. Bunun zararlı oldugunun da farkındayım ama yapıyorum. Yaklaşık 4 haftadır falan vücudumda sivilcelenmeler başladı ama Alerji gibi. Minik minik ve çoklardı. Sac kreminden kaynaklı herhalde deyip gecistirdim. Ama zamanla boynuma yayıldı ve egzamaya benzer bir hal aldılar. El bileklerimde daha kötüydü. Kaşıntı yoktu ama kendiliginden kızarıp kanıyorlardi. Evde bir Alerji kremi vardı sürünce geçti bayağı. Artık sadece çok kuru el bileklerim ama egzama tamamen bitmiş değil. Sanki çıkmak için fırsat kolluyor gibi. 10 ağustos günü baligim öldü ve o günün sabah namazından sonra neredeyse tam 45 dakika aralıksız ağladım. Baligima uzuluyordum ama belki de bir tek baligim değildir. Duygusalım doğru,ama 45 dakika aralıksız acaba gerçekten sadece baligima mi ağladım? Bilincaltimda ne vardı bilmiyorum. Sonra yattım. Kalktığımda dirsek iclerimde egzama çıkmıştı. Ve akşam daha da kötü bir hal aldılar. Üstelik geçen egzamalar da kendini yavaş yavaş yeniden su yüzeyine çıkarıyor gibi. Artık duygularımı bastırma olayı bu seviyeye geldi. Şimdi bir olay yaşayınca bastiramayacagimdan endiseleniyorum,çünkü duygularımı sadece o an yaşamak istiyorum. Ama aile evinde olduğum için bu pek mümkün değil. Ve endiseleniyorum,artık böyle olacak diye. Yoksa gün içinde kim bilir kaç kez ağlarım...
Merhaba Beyhan hocam iyi günler dilerim. Sizlerden ufak bir ricam var James Clear'in Atomik Alışkanlıklar hakkında kitabı ile ilgili bir video çekebilir misiniz :)
