Alkuperäinen artisti ei tulkitse omia kappaleitaan; kun lauletaan toisen kappaleita, voidaan puhua tulkinnasta. Vrt. kun tulkki kääntää tulkittavan puhetta, on hänen versionsa tulkinta ja tulkittavan puhe alkuperäinen.
💔😢Kaunis kappale ja video. Itkin kun kuuntelin ja katsoin videota❤Musiikin voima,sanat ja laulu. Laulun Lahja. Kiitos. Moneen vuoteen en pystynyt kuuntelemaan musiikkia. Taas olen löytänyt musiikista sen, että sillä on merkitystä.
Istut viereen alle kuun Se aamun tieltä raahautuu Ja sanot Ei koskaan täällä nää korentoja lentävän Älä lähde vielä, jää (Älä lähde vielä, jää, älä) Mitä pelkäät, katso silmiin Pelkään, että karkaat pilviin Ja jos ei muisto meistä pääsekään Mukaasi, vaan häviää Kun sinä lähdet, minä jään Sinä lähdet, minä jään Vaan jos ei päivä päätykään Ei huomiselle mitään jää Jos vain voisimmekin ymmärtää Kuinka aikaa määrätään Sinä lähdet, minä jään Sinä lähdet, minä jään Aurinko meitä suutelee Kuin hyvästelläkseen Ja se ei toista päästä sylistään Toisen laskee hämärään Sinä lähdet, minä jään Sinä lähdet, minä jään Istun alla auringon Se ilman sua on valoton Kunnes olalleni laskeutuu Korento näin hahmottuu Et viereltäni lähdekään Sinä lähdet, minä jään
Bengtskärin majakka. Portaikossa näkyvät rokamat ovat seurausta majakan taistelusta jossa majakan torniin paenneet Suomalaiset nakkelivat käsikranaatteja ylös pyrkivien ryssien niskaan. Suomalaiset taistelijat ajoivat ryssät pois majakkasaarelta.
Чингисхан спросил своих нойонов: -Что есть счастье? -Отвечали: Белгутай Наше счастье -на полном скаку, На следу уходящих волков, Вынув лук и припав на луку, Быстролетных спускать соколов. И следить, как, кружа, сокола Остановят стремительный бег, И услышать, как свистнет стрела, Волчью кровь выпуская на снег. Хайду Черным соболем мой малахай оторочен, Мой расшитый халат из персидской парчи. Черный панцирь с насечкой и легок, и прочен, И из стали дамасской ножи и мечи. И когда между юрт пролетает по склону Иноходец кипчакский, сравнимый с волной, -Расступитесь и дайте дорогу нойону, - Весь народ говорит и любуется мной. Шики-Хутуху Коней отбивал я и верным их роздал, Я много добычи в Китае достал; Но где та добыча, то ведомо звездам - С коней и добычи я счастлив не стал. Но ныне стою я при счастье на страже, Я длинное к юрте приставил копье - В ней карие очи моей Намсарайджаб, В ней черные косы, в ней счастье мое. Мухули Я вижу, как бродят в степях табуны, Как облаку горные кедры равны, Как чистой водою струится река, Как легкие ноги несут сайгака. И видя, как высятся горы мои, И видя, как вниз ниспадают ручьи, Как звери блуждают в просторе степей, Я счастлив в привольной отчизне моей. Угедей Наши кони как ветер, наши девы красивы, Широки наши степи и привольны луга. Но ведь кони устанут, девы станут ревнивы И привольные степи заметает пурга. Мне другая утеха -позабыв про ненастье, Сев с моими друзьями перед ярким огнем, Наши чаши наполнить неизменчивым счастьем, Нашим счастьем единым -искрометным вином. Елюй-Гудай Я прежде стремился к боям и победам, Но вечно душа оставалась пуста. Путь к истине стал мне нечаянно ведом, И ныне я вижу, что жизнь -суета. Китайские древние, пыльные томы Храню наяву я и вижу во сне. Им истина -вечное счастье -знакома, В них истина, счастье любезное мне. Джебе Съедает время славные дела И погребает в глубине курганов. И счастье только в том, что слава их Не знает с нашей памятью разлуки. Так, слыша весть о подвигах чужих, Я знаю: о моих услышат внуки. Субутай Дороги мне были везде широки - В ущельях Кавказа, у Желтой реки, В Голодной пустыне, в сибирских лесах И в самых глубоких тангутских снегах. Что хану хотелось, он мог приказать, - И все добывала послушная рать, Повсюду мое доставало копье. И светел был хан мой -вот счастье мое. Чингисхан Нет! Счастье, нойоны, неведомо вам. Но тайну я эту открою: Врага босиком повести по камням, Добыв его с легкого боя; Смотреть, как огонь пробежал по стенам, Как плачут и мечутся вдовы, Как жены бросаются к милым мужьям, Напрасно срывая оковы; И видеть мужей затуманенный взор ( Их цепь обвивает стальная) , Играя на их дочерей и сестер, И с жен их одежды срывая. А после, врагу наступивши на грудь, В последние вслушаться стоны
Todellakin, tajusin vasta kuunneltuani kuulokkeilla. Olin kuvitellut kaunista stereomaisemaa, mut.... Upea biisi ja video olisi ansainnut muuta kuin monon, joka voi olla jokin tyylikysymys.
Pakko myötää että biisi on pettymys. Aiheesta olisi voinut tehdä myös aikaa kestävän kappaleen. 100 vuoden päästä kaikki meistä on jo lähteneet ja tätä biisiä kuuntelee ihan uudet ihmiset. Kaikki lähtee aikanaan. Nyt tämä jäi kahden ihmisen väliseksi vertailuksi kumpi lähtee ensin, kun olisi voinut yrittää pureutua ja synnyttää biisin siitä, miksi joku haluaa omaehtoisesti jättää matkansa kesken.
Eri mieltä. Vähillä sanoilla, niitä varioimalla ja eri lailla yhdistelemällä on luotu vaikuttava kokonaisuus. Jos joku teksti pitäisi nostaa esimerkiksi taituruudesta, niin tämä. Videosta en välitä, tai oikeastaan edes pidä.
Ensimmäisistä soinnuista luulin, että nyt tulossa jokin uusi versio taas kappaleesta Mä hiihdän. Kaunis on laulu, mutta mulle mulle väkisin mieleen palgiointi: "Sä jätät mut ja mä vaan hiihdän" Samoin tuo korkea kohta... Sori vaan, mutta todellakin liikaa muistuttaa Antti Tuiskun alkuperäistä/Erinin versiota...
para un país de 130 millones de personas te aseguro que hay bastantitos, yo escucho musica finlandesa desde hace como 17 años pero pues no es como que lo voy gritando en la calle sabes hahah saludos paisa@@jesusleon9731
