Geiriau: Rwy'n cofio gweld y lleuad mor wyn ac yr haul, ar tywod fel eira yn y golau Dy law di yn fy llaw i'n oer a'th drwyn di fel trwyn esgimo, ond dyma be dwi'n gofio orau. Dwi'n cofio dy wyneb, Yn edrych ar fy nghwyneb dy lygaid yn edrych i fy llygaid, Dy law ar fy ysgwydd a'th galon ym mhoced cesail fy nghot. 'Di Benllach ddim yn nefoedd "nenwedig yn yr Haf Ond roedd dy gwmnni di yn ei wella, a 'chydig a wyddwn i fod y tywydd am droi, a mod i ar fin dy golli. Dwi'n cofio dy wyneb, Yn edrych ar fy nghwyneb dy lygaid yn edrych i fy llygaid, Dy law ar fy ysgwydd a'th galon ym mhoced cesail fy nghot. Ni af i Benllach eto, mae'r Haf wedi mynd, a'r ceir yn mynd yn ol dros bont Menai Ond gadael a wnaethost ti a gwn na ddoi di byth yn nol, ond eto pan ddaw'r Haf mi fyddai'n; Dwi'n cofio dy wyneb, Yn edrych ar fy nghwyneb dy lygaid yn edrych i fy llygaid, Dy law ar fy ysgwydd a'th galon ym mhoced cesail fy nghot.
A finnau hefyd. R'oedd hefyd yn un o hoff ganeuon fy chwaer bach a gollom i ganser yn 53 (Karen o llanberis) ac mae'n anodd i mi wrando ar y gan mwyach heb grio. Blwyddyn newydd dda i 2017.
