Część II. Rodzic nowego pokolenia | TETE A TETE 

🔔 SUBSKRYBUJ kanał, żeby nie przegapić kolejnych odcinków 🔥dziękuję! Do zobaczenia! 🙋‍♀

Poproszę o cykl wykładów/wywiadów z Panią Profesor. Rewelacja !!!

Zainteresowanym tematem wpływu technologii na dzieci polecam książkę "Dzieci Ekranu". Przerażająca lektura, bardzo dużo wyników badań. Rozmowa z panią profesor jak zawsze wspaniała. Gdy słyszę jak matka mówi, że nie jest hipokrytką i skoro sama używa ekranów to daje je swoim dzieciom odpowiadam "a wódką też go na imieninach częstujesz?". Niestety są ludzie na takim poziomie, że nawet tak prymitywnego przekazu nie rozumieją. Dodam, że tematem interesowałam się z racji zawodu dużo wcześniej niż starałam się o własne dziecko. Obecnie córeczka ma rok, wszelkie ekrany są bezwzględnie wyłączane gdy jest aktywna (tylko wieczorem oglądamy czasem z mężem jakiś film). Nie ma również żadnych grających i "migających" czy poruszających się zabawek (czasem puszczamy muzykę Pomelody dla dzieci i razem tańczymy, śpiewamy). Wszyscy znajomi dziwią się, że ona tak dużo "rozmawia", buzia jej się nie zamyka. Bardzo chętnie naśladuje wszystkie odgłosy, uważnie obserwuje usta (o czym wspomina pani Profesor). Znam za to rodzinę gdzie w każdym pokoju jest telewizor, ekran włączony nieustannie w tle. Dwie dziewczynki, obie nie mówiły do 3-ego roku życia, ruszyły dopiero w przedszkolu. Tak więc dzięki Bogu za przedszkole, miały gdzie uciec i zacząć się rozwijać. Dodam, że dziewczynki bardzo znerwicowane, krzykliwe ale przecież to nie wina dzieci, tylko przebodźcowania. 90% zabawek to interaktywna chińszczyzna. Nikt mi nie wmówi, że to nie ma znaczenia i że to "dramatyzowanie" bo wokół siebie z racji zawodu widzę mnóstwo takich przykładów.

Najlepiej spędzone 52 minuty w Internecie. Po obejrzeniu pierwszej części od razu bajki zostały wycofane z "ratowania sytuacji". Po tygodniu bez bajek całkiem inna reakcja dziecka na otaczający świat i przedmioty. Dzisiaj nie ma już sytuacji, które trzeba by było "ratować" bajkami. Mały ma 17 miesięcy i interesuje go wszystko. Słucha i koncentruje uwagę na tym co robimy, choć ma charakter 😉

Bardzo fajnie, że prowadząca ciągnęła panią prof. za język ,bo dużo ciekawych rzeczy miała do powiedzenia.

Dziękujemy serdecznie za ten i poprzedni materiał. Zgadzamy się z tym co mówi Pani profesor. I nasze doświadczenia to potwierdzają. Jesteśmy małżeństwem od pięciu lat i rodzicami dwóch chłopców - starszy ma 3,5 roku, młodszy 1 rok i 5 miesięcy. Chowani na mleku matki (starszy 26 miesięcy młodszy wciąż korzysta), bez smoczka. Intuicyjnie od początku ich życia chronimy ich mózgi przed multimediami i słodyczami. Wieczorem wspólnie się modlimy i czytamy im bajki na dobranoc. Chłopcy nie chodzą do żłobka ani do przedszkola. Nie mają w ogóle styczności z ekranem. W domu nie ma telewizora, my zaś gdy sami korzystamy z internetu nie pozwalamy im na patrzenie w ekran smartfona. Starszy ma bardzo bogate słownictwo, świetnie posługuje się gramatyką (zna tylko język polski) a od kilku miesięcy tworzy własne słowa które również potrafi odmieniać przez przypadki. Posługuje się czasem przyszłym i przeszłym. Zaczął niedawno interesować się literkami i pyta czy dane słowo, które wymienia zaczyna się od takiej a takiej literki. Niektóre z literek próbuje odtwarzać na swoich obrazkach. Buduje ze zwykłych klocków fantastyczne budowle i maszyny, które pełnią różne funkcje. Lubi prace plastyczne. Woli jednak rysować lub malować sam z wyobraźni niż kolorować gotowe obrazki choć i to często czyni (wybieramy jednak te bez naklejek). Lubi "czytać" książki z obrazkami z serii Świat wczoraj i dziś np. Jak pracują maszyny. Zadaje mnóstwo pytań. Liczy do 10 ze zrozumieniem (np. Potrafi przynieść 7 ziemniaków do zupy gdy go poproszę). Ostatnio zauważyliśmy jak powtarza po nas całe zdania jak własne gdy wyrażamy swoją opinię na jakiś temat (musimy się pilnować 😊) Potrafi sam wymyślać i opowiadać historie. Ma własne zainteresowania, którymi się z nami dzieli. Potrafi zrobić sobie kanapkę na śniadanie czy kolację, skręcić ziemniaki na kopytka, podlać kwiaty w ogrodzie czy układać kawałki porąbanego drewna w skrzynkach na dworze. Potrafi zatroszczyć się o młodszego brata na spacerze, przynieść pieluszkę dla niego lub poinformować, gdy brat właśnie robi coś niepokojącego. Młodszy również zdrowo się rozwija. Potrafi pić ze szklanki i sam je choć częściej woli jeszcze ręką niż łyżeczką. Naśladuje odgłosy zwierząt, pomaga w sprzątaniu zabawek, interesuje się książeczkami i żywymi zwierzętami. Potrafi zbierać jagody w lesie, jabłka w ogrodzie itp. Jak widać można i da się wychowywać małe dzieci bez pomocy internetu czy bajek w telewizji. Wszystkim rodzicom polecamy tego spróbować 😊. Pozdrawiamy i życzymy powodzenia, Ania i Piotr.

Mam nadzieję że jak najwięcej rodziców obejrzy ten filmik. Moje dziecko młodsze ma 3 lata. Dopiero niedawno zaczęło oglądać bajki( zawsze jest to telewizor) I to nie codziennie. Zaczął budować zdania nie mając dwóch lat (tak jak starsza córka). Kiedy widzę roczne dziecko z telefonem serce mnie boli.

Częściej i więcej Pani profesor

Obejrzałem pierwszą część, teraz drugą i mam poczucie, że już prościej nie da się tego wszystkie wytłumaczyć, co zostało wytłumaczone. Niestety widzę, że niektórzy nadal nie rozumieją. To pokazuje, że jak ktoś nie chce, to nie zrozumie, nie ma co się starać.

Pani Profesor - DZIĘKUJĘ PANI BARDZO, BAAAARDZO. Dziękuję też Pani Justynie Piaseckiej za ten wywiad i pomysł. Zrobiłyście SZTOS materiał. Powinniście to kontynuować. Brakuje takich treści w przestworzach Internetu.

A ja nie mogę zdzierżyć tego, że ludzie nie są w stanie usiąść jak dorośli i obgadać badania, zastanowić się nad rozwiązaniami, tylko lecą emocjonalną papką, kiedy tylko coś usłyszą, że jak zrobili (np. Dali smartfon) to był błąd. Wszystko odbierają do siebie i jako atak. Ludzie dorosnijcie i nauczcie się sobie radzić ze swoimi rodzicielskimi emocjami. To, że się coś nowego odkrywa, co może Wam i Waszym dzieciom POMÓC to znaczy, że warto tego wysłuchać. A nie wypierać, bo jakieś chore poczucie winy z emocjami się rodzi. Prawda jest taka, że to jest Wasz problem do rozwiązania, a nie pani Profesor, która się z czegokolwiek powinna tłumaczyć. Tak samo jest w dyskusji o stylu przywiązania, żłobkach itd. Ludzie lecą emocjami i nie są za Chiny w stanie przyjąć obiektywnych wyników badań, które mogłyby pomóc im w rodzicielstwie.

Mój syn dosłało telefon w połowie 4 kl.podst. córka obecnie jest w 4 teraz...ale ustaliliśmy, że nastąpi to w 5 kl. oczywiście jeśli potrzebuje skorzystać z telefonu, to może korzystać z naszego. Cieszę się, że nie dzieci nasze nie nalegały. Rozmawiamy z naszymi dziećmi jesteśmy z nimi, to najpiękniejszy czas. Ściska mnie gdy widzę tych wszystkich rodziców np. w przychodni, w parku w restauracji z telefonem w ręku...albo dziecko z telefonem...szok!! Bądźmy świadomymi rodzicami, nie gońmy za modą....posłuchajmy mądrych ludzi, uczmy się !!!

Wszystko to,co podsuwała mi intuicja i rodzicielski rozsądek, pani profesor wyłożyła jak na tacy. Dziękuję. A tak poza wątkiem,pani profesor ma genialny styl :)

Piękna Ta Pani jak Ptak, piękna mowa, gestykulacja, przekaz, jaka treść; tak prosta i oczywista, wartościowa, sensowna, logiczna a jednocześnie sama esencja w relacji z dzieckiem jest ono stuprocentowym Podmiotem, ależ piękny jest Ten człowiek. Podziwiam i pozdrawiam całym sercam.

100% super - sprawdzone to mam w praktyce. Wielki szacunek dla Pani profesor.

Dużo rzetelnej wiedzy. Gdybym studiowała i to byłaby moja Pani Profesor to nie ominęłabym ani jednego wykładu. Każdą radę wykorzystam do wychowania mojej półrocznej córci. Cudowna kobieta ❤️ Chcemy więcej 😊

Uwielbiam ludzi w internecie. Profesor, 40 lat doświadczenia pracy i obserwacji, opiera sie ja badaniach i na pewno się nie zna😂 bo takie czasy😂 bo nienawidzi technologii🤦🏼‍♀️ Wczoraj obejrzałam wywiad i tak jak obejrzałam tak telewizor wyłączyłam, bede naprawiać co nimi zepsułam. Trochę samokrytyki.

Świetna rozmowa, dziękuję bardzo za poruszenie tematu dwujęzyczności. Cieszę że, że podjęta decyzja o mówieniu tylko po polsku do dzieci była ta właściwą. Mąż Francuz wyjaśnił swojej rodzinie i ja przygotował że dzieci ze mną komunikują się tylko i wyłącznie po polsku i wszystko było jasne od początku. Teraz przedszkolaki pięknie mówią w dwóch językach a i tata Francuz zaczyna coraz więcej rozumieć przy stole :-) Pozdrawiam i czekam na kolejne rozmowy z Panią Profesor 😍

Cudowne rady od wspaniałego specjalisty z ogromną wiedzą i praktyką. Każdy rodzic powinien ten wywiad mieć w lekturze obowiązkowej, zanim urodzi się jego dziecko. Dziękujemy i życzymy dalszych sukcesów i owocnej pracy dla dobra przyszłych pokoleń ❤🌺🌳🌞

Rzadko komentuje cokolwiek ale tutaj trzeba. Tak jak inni już napisali, genialna rozmowa i zbyt mało tak wspaniale wyłożonej wiedzy w internecie dlatego uważam ze rozmowę z Panią profesor należy kontynuować. Tematów na pewno nie zabraknie. Zróbcie to dla dzieci. Ja osobiście mam niedosyt, ale taki pozytywny. Chciało by się więcej. Osobiście utwierdzam się w tym ze idziemy dobra droga choć inni rodzice dziwią się ze „dajemy radę bez ekranów” i jednocześnie dziwią się „jak on pięknie mówi w wieku dwóch lat”.

Wspaniała rozmowa. Pomimo że jeszcze nie mam własnych dzieci uwielbiam słuchac pani profesor.

Czasem zastanawiałam się dlaczego moje dzieci bardzo wcześnie mówiły. Teraz rozumiem. Nie miały wyjścia. 😂😂😂 Super rozmowa

Ogromne ukłony w kierunku Pani Profesor i podziękowania za dzielenie się wiedzą i doświadczeniem. Jako mama 2 latki bardzo skorzystałam :)

Proszę to rozpowszechniać wszystkim znajomym rodzicom i młodym ludziom, którzy, chcą w przyszłości być rodzicem. To jest wielki skarb, z którego możemy korzystać i uczyć się jak nie popełniać błędów. Pozdrawiamy serdecznie ❤🌺 p.s. Pani profesor, to przywilej i również przyjemność, słuchać i patrzeć na Panią- pięknie Pani mówi i równie pięknie wygląda.

Swietny material. Z checia sluchalabym wiecej. Ogrom wiedzy. DZIEKUJE

Nie dokończyłam komentarza, rozmowa do wysłuchania dla wszystkich rodziców. Pani profesor w sposób mądry i ciekawy mówi o sprawach trudnych w prowadzeniu dzieci . Pani profesor tak kolorowa że chce się słuchać i oglądać. Wszystkiego dobrego dla Pani Profesor i Pani prowadzącej

Dobry wieczór Justyna i twój gość.Wierzę w każde słowo pani profesor.W całym filmie, na pytania Justyny, pani profesor szczegółowo wyjaśniała.Chciałbym, żeby wszyscy rodzice wysłuchali słów pani prof Kwiaty dla pani profesor 🌹🌹🌹🌹🌹. Kwiaty dla Justyny🌹🌹🌹🌹🌹.

Cieszę się że ponownie poruszyły Panie wielojęzyczności.

Dziękuję za tę rozmowę jako matka dwójki dzieci w wieku przedszkolnym i lingwistka. Aż chce mi się na końcu powiedzieć: Amen. I to nie dlatego, że jestem idealna jeśli chodzi o kontakty moich dzieci z nowymi technologiami i zupełnie w 100% robiłam/robię wszystko tak, jak mówi Pani Profesor. To nagranie powinno puszczać się przyszłym rodzicom na szkole rodzenia. Wiele błędów popełniamy dlatego, że nie wiemy, jak rozwija się mózg dziecka, wiele badań jest nowych, a Pani Profesor wytłumaczyła w przejrzysty sposób to, z czego nie zdajemy sobie sprawy i pokazała, że nie jest przeciwniczką nowych technologii, tylko wie, na podstawie swojego doświadczenia i badań, jak powinno się z nich korzystać. A my, dorośli, w pewnym sensie się nimi zachłysnęliśmy, sami mieliśmy z nimi pierwszy kontakt dopiero, jak byliśmy nastolatkami (piszę z perspektywy osoby urodzonej w drugiej połowie lat 80., jak myślę większość obecnie rodziców, których temat dotyczy), więc też inaczej na nie patrzymy. Jako lingwistka podpisuję się rękami i nogami pod poruszonym przez Panią Profesor tematem uczenia własnych dzieci języka obcego, jeśli dom nie jest dwujęzyczny. Jeszcze na studiach, na zajęciach z psycholingwistyki deklarowałam, że nie będę od pierwszych miesięcy mówić do swoich przyszłych dzieci w językach obcych, bo nie będzie to naturalna sytuacja. Choć popełniłam kilka błędów odnośnie moich dzieci, szczególnie starszego syna, i nowych technologii, to nie biczuję się - jesteśmy tylko ludźmi. Nie chciałam źle, to wynikało z mojej niewiedzy. Na szczęście na tę chwilę moi synowie nie wykazują zaburzeń, od małego dobrze radzą sobie z mową i w kontaktach społecznych. Stawiam na więź, robienie wielu rzeczy razem i cieszę się, że intuicyjnie robię z moimi dziećmi od początku większość tego, o czym mówi Pani Profesor.

To jest najbardziej merytoryczny wywiad o tej tematyce. Bardzo dziękuje Pani Profesor i Pani Redaktor

Mam nadzieję, że będzie kolejny wywiad z Panią Profesor. 😊

Dla mnie ciekawym zjawiskiem jest jak wiele osób reaguje emocjonalnie w kwestiach rodzicielstwa. Moim zdaniem to umiejetność jak każda inna - można się kształcić, można się rozwijać, można eksperymentować. Normalne, że każdy czasem popełni jakieś błędy. To moim zdaniem jest ok i naprawdę jest to wliczone w role rodzica. I to nie od dziś! Poprzednie pokolenia nigdy nie trzęsły się aż tak nad dziećmi jak my teraz. Może i dobrze, że tak poważnie podchodzimy do tematu. Byle tylko nam żyłka nie pękła! 😉

Dziekuje za kazde slowo tego wywiadu. Tak bardzo rozjasnia droge temu kto chce posluchac 🥰🤗

Cieszę się że znów mogę wysłuchać Pani Profesor. Ostatni wywiad wniósł bardzo dużo wiedzy w moje życie. Jestem mamą po raz pierwszy i dziękuję Jej za ten ogrom wiedzy

Pani profesor, piękna kiecka. Wygląda Pani zjawiskowo! ☺

Pani profesor bardzo mądra ,cudownie przekazana wiedza.Zawsze zastanawiałam się oglądanie bajek wpływa na mózg ,bo niby człowiek wie że to szkodliwe .Wiele się o tym mówi że to szkodliwe że to dla maluchów zbyt przytłaczające. Dopiero teraz wiem że tworzą się zupełnie inne połączenia .Dużo jest artykułów,webinarow w których mówi się o szkodliwości i skutkach ale nie jest wyjaśnione co dokładnie się dzieje.Dorosly jak dziecko lubi wiedzieć dlaczego tak jest;) Myślę że, każdy powinien interesować się jak działa mózg bo jest z nami cały czas a warto znać jego mechanizmy .Osobiście za największą wadę systemu edukacji uważam to że nikt nie nauczył nas jak się uczyć i nierozszyfrowal tego jak działa mózg.Ciesze się że żyje tak rozwiniętym świecie bo dzięki temu mogę zdobywać wiedzę i słuchać tak mądrych ludzi. Co do wszystkich " kąśliwych" i podważających wiedzę ,mam nadzieję że macie połowę wiedzy i doświadczenia pani profesor;) Nie mówię jednocześnie żeby zgadzać się ze wszystkim co mówi bo ja też nie zgadzam się z tym żeby nie dawać dzieciom pieniędzy,jednak to nie jakieś poparte badaniami tylko zwykła osobista opinia tej Pani;) trzeba to odróżnić.Kazda przeczytana książkę ,artykuł czy radę zawsze przesiewam przez palce i różnicuje to co mogę z niej wynieść.Jednak to co jest badaniem , praktyką wiedza kogoś z kompetencjami to niesmialabym się podważać.

Dziękuję bardzo za wszystkie rady, w imieniu swoim i dziecka :)

Chcemy więcej tej Pani

Ilość wiedzy zawarta w odcinku ogromna,chcemy więcej takie wiedzy❤️🙏🏻

Dziękuje Pani Profesor za otwarcie oczu ale też siłę do podjęcia kroków w kierunku rozwoju mojej córeczki. Dała mi Pani konkretne wskazówki dzięki pierwszej i drugiej części wywiadu, nie czuje się już tak zagubiona będąc mamą 10 miesięcznego dziecka i mieszkając w obcym kraju. Bardzo chce uniknąć skutków cyfryzacji na mojej córeczce, jak również nauczyć ją w pierwszej kolejności języka polskiego w mowie czytaniu i pisaniu. Dzięki Pani mam chociaż cień nadziei że mi się to uda.

Świetny wywiad, pochłonęłam o 2 w nocy :) szukam kolejnych materiałów z panią profesorką

Świetna rozmowa niesamowicie niezbędna w dzisiejszych czasach!👏 Przecież tyle pokoleń wychowało się bez bajek i rodzice musieli sobie jakoś radzić. Poza tym jest mnóstwo aktywności które można wykonywać z dzieckiem do 3 roku życia :)

Bardzo dziękuję za kolejną część wywiadu, za wiedzę i zdrowy rozsądek!! Jak dobrze słyszeć takie rzeczy.

Z radością i zaciekawieniem wysłuchałam rozmowy pani profesor , Mądre i ciekawe, dla młodych rodziców właściwie

Bardzo dziękuję za kolejną część wywiadu z prof. Cieszyńską. Specjalistka w każdym calu. Rozmowa bardzo ciekawa i prowadzona z wielką kulturą.

Brawo Pani prowadząca! Super się to ogląda. Pani profesor, kolorowy ptaku-dziekuje za podzielenie się punktem widzenia. :) Jeszcze jakiś jeden odcinek w tej tematyce na pewno przyjemnie by się oglądało.

Bardzo się cieszę, ze mogłam znów wysłuchać Pani Profesor… Gratuluję kolejnego pięknego materiału i oczywiście wypatruję następnych…

Spodziewam się pierwszego dziecka i bardzo chcę podziękować za ten i poprzedni materiał. Dzisiaj to bardzo potrzebne treści dla młodych rodziców, którzy chcą mądrze i z miłością wychować swoje dziecko. ❤️

Super👍pani.prof.ma duza wiedze,ktorej brakuje dzisiejszym rodzicom

Świetny materiał. Częściej więcej takich filmików :) Łapkę wciskam i pozdrawiam serdecznie :) 😀😀😀😀😀😀😀😀😀😀😀😀😀😀😀😀😀😀😀😀😀😀😀😀😀😀😀😀

Justynko świetne.Bardzo bardzo Dziękuję Tobie za zrealizowanie tych wywiadów .Pani Profesor za zaangażowanie w pomoc rodzinom .Metodą Krakowską pracował w wieku 3 lat( oraz bedziemy kontynuować NAUKI Pani Profesor ) nasz Syn.

Jest! Wreszcie! Czekałem na ten odcinek!

Pani Profesor jest super! A sukienka odlot! Wspaniała rozmowa!!!! Dziekuję

Czekałem na drugą część, dzięki. Chociaż pierwsza cześć była lepsza, była bardzo emocjonująca ;)

Pięknie dziękujemy! Proszę o porady dla Pani Cieszyńskiej z Cyklu MARKETING W SIECI, bo strasznie jej mało!!!!!!! A póki mamy prąd w gniazdkach niech się przekaz szerzy, bo może być różnie.

Pani profesor dziękuje .

Hmmmm... co to jest "mieć oddech" przy dziecku do 3-roku życia? Mam dwoje dzieci. Przy młodszym synu doświadczyłam w pewnym sensie jakiejś tam normalności - byłam po prostu zmęczona jako matka 2 małych dzieci. Ale przy starszym chodziliśmy z mężem oboje ze zmęczenia po ścianach, bo to było ekstremum. Sypiałam po 2 godziny na dobę - prawie 3 lata. Dziecko sypiało mało, rwanym snem, przez sen płakało, łkało, wierciło się (wielokrotnie w nocy nogi wyjmowałam ze szczebelków), robiło sobie w nocy przerwy we śnie po 3 godziny (częściej niż raz w tygodniu), podczas których nie było w stanie zostać w łóżeczku, bo tam tylko płakało. Braliśmy je z mężem do swojego łóżka w nadziei, że szybciej znowu zaśnie, ale ono turlało się po łóżku na skos i wzdłuż godzinami (uderzając nas przypadkowo), a sen znów łapało np. o 6 rano, gdy my musieliśmy wstawać. W dzień leżałam z nim w pokoju 2 godziny, by je uśpić, a gdy już zasnęło, to po 20 minutach było znów obudzone. Budził je kaszel u sąsiada za ścianą. W wieku 19 miesięcy syn zaniechał jakichkolwiek drzemek dziennych. Nie, to dziecko nie miało domu z nadmiarem bodźców. Słuchało tylko muzyki takiej jak szum fal lub deszczu, był tulony, zapewnialiśmy mu ciszę. Od piątego miesiąca życia był też bardzo szybki. Nie było szansy zostawić go na dywanie na kocu, bo forsował wszystkie zabezpieczenia i od razu był w stanie zrobić sobie krzywdę o nogę od stołu czy meble w ciasnym mieszkaniu. Gdy odwróciłam wzrok, by po coś sięgnąć, on już zdążył przewrócić kwiatek z doniczką. I w tej sytuacji złapać oddech...? Gdy roczne dziecko sypia z przerwami około 8h na dobę, to matka nie może wtedy też spać albo czytać książki. Bo te 8h to też jej czas, podczas którego musi coś ugotować, sama zjeść, ogarnąć higienę osobistą, mieszkanie. Na spacerach w wózku syn nigdy nie spał, ryczał, gdy wózek stawał. Tak, włączałam mu bajki (Teletubisie), gdy miał rok, by cokolwiek zrobić i móc mieć uczucie komfortu, że siedzi w miejscu i nie zrobi sobie krzywdy, gdy obieram ziemniaki. Potem urodziło się drugie dziecko i tutaj już zabrakło mi siebie, by być wszędzie i młodszy syn miał częściej tablet czy smartfon (myślę, że od 2 roku życia), choć ciągle z ogromnymi ograniczeniami (po 15 minut na raz). Dziś starszy syn ma 13 lat, dobrze się rozwija intelektualnie, słabo jest z inteligencją emocjonalną. Młodszy syn (dziś lat 10) ma większe problemy - nie ma zainteresowań, nie lubi klocków, puzzli, lubi się zamykać w pokoju i mówić sam do siebie jak youtuber... Chociaż pisuje piękne opowiadania na dużych kartkach z bloku. Żaden z moich chłopców nie miał trudności w uczeniu się mowy, byli kreatywni słowotwórczo. Starszy wymyślił "rozdeszczyło się", młodszy "prasowidło", gdy nie znali jeszcze adekwatnych słów. Od zawsze byłam matką przeciwniczką życia nowoczesnymi technologiami i jak długo mogłam, chroniłam dzieci. Od zawsze ograniczałam dziecku czas z grami komputerowymi i tabletem, ale od rzeczywistości życia w cyfrowym świecie i problemów z tym związanych synów nie uchroniłam. Sama do dziś nie mam smartfona (starego typu komórkę bez netu - więc nie byłam złym przykładem, matką z nosem w telefonie), jednak szkoła i presja rówieśników (szykany) spowodowała, że mimo innych ideałów, kupiliśmy chłopcom smartfony - każdemu w wieku 10 lat, szybciej niż czułam, że na ich etapie rozwoju mogę już to zrobić. Poległam. Do Pani Profesor mam taką uwagę: dziś trudniej wychować dzieci, bo nie ma łatwego systemu pomocy sąsiedzkiej, rodzinnej, wielopokoleniowości w domach. Dziś dziecko nie wyjdzie samo na podwórko, bo tam są parkingi, a rówieśnicy łapią pokemony z nosami w telefonach. To są trudne czasy. Pozdrawiam

Ależ potężna dawka szczegółowych informacji ! Jestem pod ogromnym wrażeniem !

Dzień dobry, bardzo dziękuję za te wywiady ,chociaż a przede wszystkim dlatego, że jestem "młodą babcią". Doświadczenie i kompetencje zaproszonej ,wspaniałej kobiety bezcenne. Ma moje poparcie 100 %..

Ja też jestem "staroczesna", jak to mówi moja córka! Bardzo chwalę sobie takie zasady wychowania, tak ja byłam wychowywana w moim domu. Dziś trudno jest mi przeforsować te zasady🥺

WOW. Pani profesor wygląda świetnie. Widać, że jest wielką fanką Fridy Kahlo.

Pani profesor piekna kobieta, fantastycznie potrafi podkreslic swoja urode bardzo oryginalna stylistyka.

Swoją drogą komentarze pod tym filmem są najlepszym dowodem szkodliwego wpływu internetu.

I znów cudowne spotkanie. Dziękuję 🤗

Świetny materiał ! Dziękuję 👍🏻

No właśnie co do gier to pamiętam jak za dziecka się grało na Pegazusie to zawsze najbardziej lubiłem gry na dwie osoby to było o wiele ciekawsze niż gra samemu

Doskonale prowadzona rozmowa .Brawo!

Wspanialy material. Poprosze wiecej :)

W końcu ktoś mówi głośno i jasno pato rodzicom żeby nie dawali bombelkom szmartfonów. Szkoda ze nie ma takiej akcji informacyjnej w przedszkolach i szkołach pod szyldem ministerstwa...

Dziekuje nie mogę się oderwać 🤗

Ależ to wszystko jest prawdą! Mam wnuka czterolatka, jest leczony poprzez terapie na zaburzenia " potabletowe". Dopiero teraz zaczyna mówić i ogarniać emocje. Terapia trwa już dwa lata. Jego półtoraroczny brat wychowywany bez tabletu, komórki i telewizora zaczyna wypowiadać pojedyńcze słowa, jest bardziej stabilny emocjonalnie i jego rozwoju przebiega inaczej niż brata. Różnice widoczne są gołym okiem. Metoda krakowska jest fantastyczna. Polecam wszystkim rodzicom.

Kolejny ciekawy kanał. Tete a Tete i 7 m pod ziemią. Duży szacun dla prowadzącej!

Bardzo ciekawa rozmowa. Dziękuję 🤗

Dziękuję.

Smutne jest to, że Pani tłumaczy łopatologicznie ale niektórzy i tak nie rozumieją.

Zaczynam oglądać , poprezdni wywiad z Panią ieszyńską, BOMBA. DZIĘKUJĘ|:)

Bardzo ciekawe informacje. Pozdrawiam i dziękuję

Więcej ❤

DZIĘKUJĘ BARDZO SUPER pełna wartościowych treści rozmowa... BARDZO PROSZĘ wręcz BŁAGAM jeśli to możliwe o podobny wywiad ale dotyczący problemu dzieci w wieku 14 lat BARDZO BARDZO BARDZO PROSZĘ lub jeśli ktoś wie gdzie szukać.....DZIĘKUJĘ Z GÓRY I POZDRAWIAM

Chcę pochwalić prowadzącą która w sposób naturalny reaguje na to co mówi profesor Cieszyńska, dopytuje i pozwala nabrać wyraźnego kształtu treściom które dla słuchacza nie-specjalisty wydają się niedopowiedziane.

Przez przypadek trafiłem na 2 część, za co dziękuję, że w ogóle została nagrana. Moim zdaniem rozmowy z panią profesor powinny pojawiać się częściej, bo są to materiały cholernie ważne! Jednak... To, że pół filmu zostało poświęcone - jak to tu jest nazywane - wysokim technologiom, jak w soczewce, pokazuje jak wielki bunt jest w ludziach... do zajęcia się własnym dzieckiem. Choć jestem tym przerażony, to nie jestem zaskoczony. Po pierwszej części, było to do przewidzenia... Jedno z ważniejszych zdań jakie tu padły (dokładnie nie przytoczę), to że technologie się rozwijają, ale nasz rozwój nie. Ja mam nawet taki przykład z mojego najbliższego otoczenia, gdzie jedna z mam, na moją uwagę w sprawie "wysokich technologii" (telefon, wi-fi), usłyszałem, że ona to ma odkąd pamięta i "jakoś żyje"... Jednak nie zwróciła uwagi na to, że to "odkąd żyje", to odkąd ona miała około 12 lat... Pani prowadząca, choć bardzo sympatyczna, w trakcie rozmowy jakby podupadała, irytując się, że nie otrzymuje klarownej odpowiedzi... Pod koniec, w pewnym sensie, jakby się już denerwowała, że tyle pytań, a ona "nadal nie wiem co mam robić"... A właśnie tak powinno być (!), że pierwsze 3 lata życia dziecka, to przebywanie z dzieckiem jak najwięcej czasu! Ja wciąż nie rozumiem (a dostrzegam pewne źródła tego), skąd się bierze przekonanie kobiet, że dziecko "dopełni jej zajebistość"... a nie decyduje się na nie z czystej (!) miłości i chęci posiadania dziecka, oraz bycia dla kogoś całym życiem. Moim zdaniem nie ma nic ważniejszego i wartościowszego od własnego dziecka. Jeśli prowadzi się jakąś naprawdę wielką i znaczącą karierę zawodową, np. jest się np. naukowcem, który ma szansę wynaleźć lek na raka czy AIDS, to ja rozumiem, że można to dziecko "porzucić" (nie do końca rozumiem, ale dopuszczam "wyższą wartość", która w pewnym sensie "usprawiedliwia" taką postawę), ale prawda jest taka, że 95% ludzi, choćby w Polsce, nie ma takich karier... a jedynie to, co po nich pozostanie, to właśnie to dziecko! I to ono jest "karierą naszego życia"!. W rozmowie, rozbawiła mnie prośba, by pani profesor podkreśliła, że nie jest wrogiem technologii :) ... Bardzo mi się to skojarzyło z retoryką, że jeśli "nie chce" się zaszczepić na "coś", to znaczy, że "jestem" antyszczepionkowcem... i nie ważne, że "jestem" zaszczepiony na wszystko pozostałe, że "moje dzieci" są zaszczepione. Albo musisz kochać technologię, albo jesteś średniowiecznym foliarzem :P ! Ludzie, zrozumcie w końcu to, że "alkohol" sam w sobie nie jest zły, zły jest w nadmiarze; a my obecnie "przedawkowujemy" prawie wszystko!

Ja dokładnie tak samo robiłam z jedzeniem że brokuł czeka na swoją siostrę w brzuszku i dziecko się cieszylo😁 ...i jadło.

Wspaniała dla nas rodziców 🤩

Bardzo przekonująca argumentacja.

Swietne informacje

W tej czesci nie moge sie przyczepic do niczego odnosnie dwujezycznosci. Wszystko o czym mowi prof Cieszynska jest prawda I poparte badaniami. W pierwszej czesci wybrzmialo to bardzo zle. Ciesze sie ze temat zostal tutaj poglebiony.

Czy będzie trzecia część? 1. Czy mogłaby Pani Profsor podac listę bajek, na które należy uważać? 2. Picie z bidonu... Wielu neurologopedów go poleca, np. na spacerach. Skąd te róznice w opinii? 3. Gdzie leżą przyczyny dyskalkulii? Co mogę zrobić, by zmniejszyć ryzyko u dziecka? 4. Czy można gdzies sprawdzić, w jakich miastach przyjmują terapeuci według metody Pani Profesor? Chodzi mi o Wrocław. Dziękuję za materiał, zrobiłam sobie kilka stron notatek i będę uświadamiać rodzinę.

Jestem mamą czterolatka i prawie dwulatka. Moje dzieci nigdy nie miały w rękech smartfona, tableta ani nie oglądały telewizji. Mój czterolatek kocha książki, w wieku 18 miesiecy znał wszystkie kolory w wieku 19 miesiecy potrafił policzyć 10 elementów. Wszystko to dzięki temu, że zamiast zatrówać mózg mojego dziecka obrazami, których nie jest w stanie przerobić, bawiliśmy się i dużo czytaliśmy. Jestem przekonana, że gdyby moje dzieci miały dostęp do technologii ich rozwój poszedłby w zupełnie innym kierunku,

Zgodzę się całkowicie z tym że dzieci bardzo chętnie oglądają siebie i rodziców. Moja 21 miesięczna córka na telefonie ogląda tylko to, wtedy też można opowiadać historię a dziecko coś zawsze dopowie :)

Dokładnie , to my rodzice decydujemy i jesteśmy odpowiedzialni za rozwój naszych dzieci. P.s moja 3 latka chce jeździć samochodem 🤣

Mam nadzieję, że to nie koniec spotkań z p. Jagodą 😊

Bajki Grajki- my też uwielbiamy. :) SŁUCHANIE bajek, a nie ich oglądanie, bardzo pobudza wyobraźnię dziecka. Z tych do oglądania dla mówiącego dziecka też lubimy Misia Uszatka, czy Reksia. Przecież my- współcześni 40+ wychowaliśmy się właśnie na tych treściach. Aż się łezka kręci w oku na wspomnienie.

W pełni się z panią profesor zgadzam. Odkąd wprowadzaliśmy ekrany u naszego syna, a potem drugiego syna - zawsze rozmawialliśmy o tym co było na ekranie, co się podobało, jakie były postacie. Nie ma reakcji - poczekajmy z wprowadzeniem. Potem doszło granie taty na konsoli a dzieci ogladają. I co? A no nic, po graniu w mario budowaliśmy trasy z poduszek po których dzieci skakały by przejść planszę. A następnego dnia to samo tylko z lego. Dzień kolejny - udawanie postaci z gry i zapasy na łóżku. Jeśli ekran (lepiej TV niż smartfon) jest częścią spędzania czasu RAZEM, to jestem zdania, że jesteśmy na dobrej drodze. Przy okazji ćwiczymy obserwację własnego ciała "tata, przerwij grę bo potrzebuję siku" w czasie dużej ilości bodźców. Ćwiczymy umawianie się - "po tej planszy kończymy". Albo próbę negocjacji "tata bardzo mi zależy czy możemy jeszcze dwie plansze". Jestem dumny gdy oglądamy bajkę i słyszę "tata, coś innego bo to jest dla mnie straszne".

Obejrzane pozdro ze Śląska Tete a Tete 👍👊

Pozdrawiam z Elbląg 💪

Pani Profesor wygląda jak Frida Kahlo 💗

Filmy dla dzieci z prawdziwymi aktorami, krótkie bajki ok 15 min - "Tosia i Tymek po polsku" na youtube. Pokazana normalna rodzina i normalne problemy dziecka 4-6 letniego. Moja 3 latka już rozumiała treść i b.lubi

Pani Profesor dzieci 100 lat temu zaczęły chodzić w wieku 12m tak to prawda, ale dziś najnowsze tabele etapów rozwoju podają, że dzieci zaczynają chodzić w wieku nawet 14mc i to jest genialny wpływ koncernów

Ludzie nie mają pojęcia że wszystko opiera się na dojrzałości mózgu, wszystko od sikania na nocnik po wszystkie inne czynności, jeżeli na tym poziomie jest ciemnota to nic dziwnego co się dzieje

Dobrze byłoby poruszyć tez wątek placówek opiekuńczych i socjalizacji. Obecnie dziwny rodzic to ten który nie wysyła do żłobka a co gorsza do przedszkola od 3 rż bo przecież dziecko musi się socjalizować. Co najmniej jakby w życiu poza przedszkolem się nie socjalizowało i rodzic z domu z dzieckiem nie wychodził. Moje dziecko było pytane o przedszkole jeszcze zanim skończyło 2 rok. Oj ile się nasłuchałam strasznych komentarzy kiedy mówiłam ze pójdzie jako 4 latek bo i tak siedzę w domu z drugim dzieckiem. Krzywdę robię! Dzikusa wychowam.