Czego chcą nauczyciele? | Dla każdego coś przykrego #19 

Edukacja zdalna jest zła, bo siedząc dzieci tyją, dlatego dzieci powinny wrócić do szkoły siedzieć w ławce, aby nie tyć. Logiczne.

Trzeba robić tak: jak komuś dobrze idzie, to mu dowalić, bo chyba się nudzi jak komuś źle idzie, to mu dowalić, bo chyba się obija

Ostatnio podczas przejażdżki tramwajem widziałem reklamę, której konkluzją było to, że "proponowane zmiany w edukacji to koniec szkoły z indywidualnym podejściem do ucznia". No przyznam, że miałem niezłą konsternację, bo próbowałem sobie przypomnieć, kiedy szkoła podchodziła indywidualnie do ucznia i nie mogłem znaleźć takiego momentu (a szkołę ukończyłem w 2018)

11:23 Pozdrawiam doktora, który na wykładzie online miał system trzech kamer z różnych kątów (które go automatycznie śledzą i się zmieniają jak on chodzi po sali), a także potrafi pisać po jakiejś tablicy interaktywnej tak, że magicznie się to przenosi na prezentacje. Normalnie szczękopad, potrafił przenieść wykłady zdalne w taki sposób, że jest wygodnie zarówno niemu, jak i studentom. Pełen szacunek :D

A propos utopijności nauczania bez przymusu: W liceum nauczyciel angielskiego któregoś razu powiedział nam, że zdania podrzędne w języku angielskim to ważna sprawa i że w związku z tym zaprasza nas w sobotę (!) na kilkugodzinną lekcję na ich temat. Obecność nie była obowiązkowa, a prawie cała grupa przyszła. Nauczyciel zachęcił do przyniesienia czajnika, herbaty, ciasteczek itd. Do tego forma zajęć, która przypominała raczej rozmowę niż zwykłą szkolną lekcję. Nie licząc kwestii towarzyskich, typu imprezy, wspólne wyjścia itd. jest to chyba moje najmilsze wspomnienie z liceum

,,Eksperci" ciągle powtarzają, że edukacja zdalna to największe zło współczesnego świata, a dla mnie to były najlepsze 1,5 roku mojego życia. Dopiero teraz, gdy wróciłem do stacjonarnej szkoły wszystkie moje lęki powróciły.

Krzysztof prowokuje odcinek 2137, moja ulubiona telenowela.

Aż smutno się robi, kiedy przypomnę sobie wszystkie te niewybredne komentarze nauczycieli, które kierowali w moją stronę, w szkole podstawowej i gimnazjum, tylko dlatego że zmagam się z dysleksją, a jedno moje oko jest bardziej ozdobą niż pozwala mi widzieć, przez co czytanie nie przychodziło mi aż tak łatwo tylko z jednym zdrowym okiem, a dysleksją dodatkowo powodowała przestawianie się liter w wyrazach. W podstawówce byłam tak zastraszona, że czytanek na następne zajęcia uczyłam się dzień wcześniej na pamięć, gdybym przypadkiem została wytypowana do przeczytania... Nigdy nie zasłaniałam się dysleksją, jeśli chodzi o szkołę, a przy maturze nawet nie złożyłam papierów, że mam takową dysfunkcję, tylko dlatego że nie chciałam, aby ludzie patrzyli na mnie z góry, jak to robili zawsze nauczyciele. Ciągle pamiętam komentarze nauczycieli, mówiących mi, że nie zdam matury i nawet nie mam o czym marzyć, albo że z moich błędów można by było stworzyć książkę z sucharami. Oczywiście także mówienie, że nigdy nie pójdę na studia, o czym my w ogóle mówimy, bo jak ten skrzywiony idiota może w ogóle myśleć o wyższej edukacji, kiedy nie potrafi poprawie czytać na głos, w stresie, przed klasą pełną ludzi, którzy za każdy błąd będą go wyśmiewać... Cóż, minęło wiele lat, obecnie studiuję filologię polską ze specjalnością edytorsko-wydawniczą, co było moim marzeniem od wielu, wielu lat, bo język polski zawsze mnie fascynował, czyli jednak się dało i warto było podążać za swoimi pasjami, nie bacząc na głosy tych wspaniałych nauczycieli.

O właśnie. Ja w trakcie pandemii mega schudłam bo zamiast wciskać w siebie batoniki z automatu w przerwach od zajęć, w domu mogę sobie pozwolić na przemyślany obiad.

A propos mobbing'u ze strony nauczycieli i strachu z ocenami: Pamiętam, jak w klasach 1-3 miałam nauczycielkę, która wpajała nam toksyczny perfekcjonizm, i oczywisty seksizm, że dziewczynki muszą być grzeczne, ładne itp. ale nie o tym. Już w tak młodym wieku dziewczyny z klasy czuły ten strach przed 1 na sprawdzianie, nie pamiętam z czego to, więc uznajmy, że z mnożenia. I jedna dziewczyna tak bardzo się bała złej oceny, że już wtedy zaczęła ściągać. Pani jednak zauważyła to, podeszła do niej, wyrwała jej kartkę i powiedziała, że ma 1 bez możliwości poprawy. Do dziś pamiętam, jak ta dziewczyna się popłakała z tego powodu, bo jak ma 1 to znaczy, że jest głupia, to WYCHOWAWCZYNI, zamiast ją potraktować jak człowieka, z uczuciami, powiedziała ,,Płacz, płacz, przynajmniej będziesz mniej sikać." 0 empatii do drugiego człowieka. Jeszcze gnoiła uczniów, którzy gorzej sobie radzili, czyli w sumie tylko ja i 2 innych chłopaków, ale mnie uwielbiała gnoić, przy tablicy i uczyła w ten sposób ich, że dręczenie osoby, która jest inna od reszty, bo byłam też jedyną chłopczycą w klasie, nawet nie miałam prawie wcale dziewczęcych ubrań, bo wszystko po bracie, to mi się za to obrywało. Więc później, jak w 4 klasie dalej się różniłam od innych, to po prostu zaczęli mnie gnębić do tego stopnia, że się chciałam zabić. Jedyne konsekwencje jakie ponieśli to wizyta u pani pedagog, bo wiadomo, że psycholog nie ma w szkołach, bo po co, i wymuszone przeprosiny, po których dalej mnie dręczono. No bo nauczyciel tak robi, no to tak można przecież! Więc też osoby, które znęcają się nad innymi się mogli nauczyć tego OD NAUCZYCIELI i zakodowali, szczególnie w tak młodym wieku jak 6/7-9 lat, że jak ktoś jest inny, to nawet jest wskazane dręczyć tą osobę, gnoić ją, aby była taka jak inni. Przez nią jestem też całkowicie za tym, aby regularnie, nie co parę lat, ale CO SEMESTR, mieli nauczyciele robione testy psychologiczne, aby zobaczyć, czy się nadają do pracy z dziećmi. Bo ona na pewno się nie nadawała

Moim ulubionym elementem edukacji w gimnazjum było uczenie się przez trzy lata pisania rozprawki "na blachę" po to tylko żeby na egzaminie pisać charakterystykę.

Uczę się w technikum i w tym roku poszedłem na praktyki do sporej firmy jak na małe miasto, w którym się uczę, i jestem w szoku. Jestem średnio, naście lat młodszy od pracowników, ale wszyscy traktują mnie na równi, witają się ze mną i traktują mnie po prostu z szacunkiem. Czyli się jednak da, szanować ludzi bez względu na wiek, płeć, majętność czy staż pracy. Jedynie 6 rano boli, bo tak muszę wstawać, a nie mogę sobie olewać ja w szkole, gdzie we wrześniu ani razu nie byłem na pierwszej lekcji xD

Rozmawiałem z nauczycielami nt. traktowania uczniów, ustawienia ławek, sensu istnienia ocen. Każdy z nich rzekł że to wszystko jest potrzebne by móc łatwiej kontrolować uczniów, inaczej zachowują się jak małpy, a tak w ogole to trzeba cos zmienic w systemie ale nie my i nie teraz. Wniosek taki, że to wszystko po to by robal znał swoje miejsce. Nauczyciel niewolnik ma za pomocą opresji nauczyć trzode porządku. A ukoronowaniem tego jest egzamin maturalny.

"Poooodstawy programoweeeeej" ale mnie ten śpiew rozwala xD

Moja siostra powiedziała mi kiedyś te słowa mądrości: Szkoła jest prosta. Studenci mają wiedzieć wszystko. Asystenci prawie to wszystko co mają wiedzieć studenci. Adiunkci mają wiedzieć w jakich książkach jest to co mają wiedzieć studenci. Docenci mają wiedzieć gdzie są te książki. A profesorowie gdzie są docenci. Im człowiek starszy, tym więcej w tym prawdy.

Nauczyciele w mojej szkole robią x kartkówek i sprawdzianów tygodniowo. Jedynym argumentem jest "Jak będziemy na nauce zdalnej nie będziemy musieli tyle ściągać" dla mnie taka argumentacja z przedmiotu o którym zapomnę po wyjściu z sali jest przykra.

Co łączy szkołę z więzieniem (prócz wcześniej wymienionych): Klasy- Cele Stołówka- kantyna Szatnie- cele tymczasowe Boisko- spacerniak Dyżur nauczycielski- patrol Dyrektor- naczelnik Nauczyciele- strażnicy wyższej rangi Woźni- strażnicy niższej rangi -Po przekroczeniu progu szkoły, nie można jej opuścić aż do końca odbywania kary -wysokimi płotami/murami jakie są w niektórych szkołach nie powstydzi się niejedno więzienie Ps. Kiedyś jak my zostaliśmy w klasie na przerwie, a inni poszli na "spacerniak" to odegraliśmy scenę z "Symetrii" z Adolfem i Traperem XD

Say 'Poooodstawa programooowaaa' again. Say 'Poooodstawa programooowaaa' again, I dare you, I double dare you...Dzięki Krzysztofie za kolejny dający do myślenia materiał

Wczoraj w szkole przedstawiłem kolegą pomysł usunięcia ciężkich książek na rzecz na przykład takich tabletów na co jednym argumentem czemu tak nie powinno być (poza określeniem mojego pomysłu jako debilny) było powiedzenie że nauczyciele nie potrafią włączyć rzutnika więc dać im do ręki tablet to jest skazanie szkoły na ciągle granie w gry na lekcjach (tak jakby to było coś złego, bo wcale nie da się uczyć przez gry). Patrząc na to jak największe ofiary szkoły, czyli właśnie uczniowie reagują na pomysły które by im pomogły naprawdę cieszy mnie to że natrafiłem na ten kanał i powoli do mojego wypranego przez otoczenie w dzieciństwie mózgu dociera w jakim bagnie (wbrew opinii dorosłych w tym nauczycieli) jesteśmy my, uczniowie

Przez szkołę, w moim domu często pada tekst "nie uczysz się wogóle" "idź się uczyć" "co dostałaś z tego czy tamtego" pomimo moich nienajgorszych stopni. Jestem oceniana przez pryzmat pierwszej oceny, przy której powiła mi się noga. Zaczyna to spychać moje zainteresownia na boczny tor lub czuję się zbyt wykończona fizycznie i psychicznie by poświęcać na nie czas przez co czuję jakbym stawała się jakąś maszyną

Czy jakiś nauczyciel kiedykolwiek został ukarany za niezrealizowanie podstawy programowej lub zrobienia tego w "zły" sposób? Kiedyś zapytałem dlaczego nie strajkują o zmianę systemu, dlaczego nie robią aby coś z tym zrobić. Odpowiedź była taka, że strajkować mogą tylko o pieniądze. Z tego co mi wiadomo to podstawa programową jest częścią warunków ich pracy, a więc strajkować powinni jak najbardziej... Ale wtedy trzeba byłoby zacząć pracować.

Obecnie jestem zaskakiwana praktycznie każdego dnia, gdy na uczelni słyszę, że Profesorowie mówią, że nauka zdalna dała jeszcze więcej opcji rozwoju i mimo zajęć stacjonarnych osiągnięcia nauki zdalnej będą wykorzystywane. Szok! Niektórzy widzą, że jednak nauka zdalna ma jakieś plusy i przynosi sporo korzyści

„Brak normalnych kontaktów rówieśniczych” - dowód anegdotyczny ale moja klasa się zintegrowała dużo bardziej na zdalnych niż w trakcie nauczania stacjonarnego

Jeszcze nie obejrzałam do końca, ale nie mogę się oprzeć. Dla mnie większość nauczycieli ma mentalność niewolnika.

Chyba jedyna różnica między więzieniem, a szkołą jest taka, że więzienie ma przynajmniej w założeniu być również ośrodkiem resocjalizacyjnym. Natomiast szkoła ...

Nauczyciele (za czasów moich dziadków, rodziców i moich) dalej mentalnie siedzą w swoim światopoglądowym kokonie pt: wyładowywanie swojej prywatnej frustracji na dzieciach krzykiem, rzucaniem kredą i najchętniej dalej by waliliby uczniów linijką po dłoniach (moja mama obrywała drewniana linijką za to że była leworęczna a to kolidowało z tokiem myślenia polonistki i tak długo ją lała aż nauczyła się pisać prawą ręką). A dzięki podstawie programowej mogą oni się samobiczować i jednocześnie rwać koszulę a la Rejtan jak to nie stają na uszach dla dobra dzieciaczków. Guano prawda! Przykład - mój pan od anglika w gimnazjum. Żadnych książek, żadnych zeszytów, kartkówek, testów ani siedzenia w ławkach. Siadaliśmy w kółku, losowaliśmy temat, zaczynał nauczyciel a potem rzucał misia danej osobie aby powiedziała coś od siebie. Po miesiącu już nie musiał używać miśka bo każdy się rwał aby zabrać głos. Z tego co wiem nie pracuje już w szkole tylko udziela prywatnych lekcji bo z każdej szkoły po roku czy dwóch został usuwany bo szanowne matrony nie potrafiły udźwignąć presji jakie wywierał na ich zatwardziałym podejściu do edukowania.

Nareszcie znalazłam człowieka, który mówi jak jest, szkoda, że tak mało osób zdaje sobie z tego sprawę

U nas na studiach przez ostatnie dwa tygodnie nauki stacjonarnej, NA KAŻDYCH ZAJĘCIACH przez pierwsze 30 minut cieszą się jak radosne małpki, że wróciliśmy na stacjonarne, bo przecież zdalne to złooo wszelkie, nie da się, nie wolno! Lepiej usypiać na wykładzie w sali która wygląda jak stary schowek na miotły, aniżeli siedzieć przed komputerem i TYĆ (xD) jak zostało wspomniane w materiale...

Takie małe spostrzeżenie. 3 tygodnie temu zachorowałem na coś w rodzaju grypy, ale raczej nie była to powszechna ostatnio choroba (negatywny wynik testu + wcześniejsze szczepienie). W każdym razie objawami były: 38 stopni gorączki, kaszel, ból gardła, zmęczenie, katar. Dodam, że nie chorowałem wcześniej od kilku lat. Po co o tym piszę? Bo miałem bardzo ciekawe spostrzeżenie. W czasach szkolnych (głównie podstawówki i gimnazjum) CIESZYŁEM SIĘ gdy takie objawy występowały, bo to oznaczało, że mogłem zostać w domu.

Jak były zdalne to ćwiczyłem cały dzień w czasie słuchania lekcji. Myślę, że nie byłem w tym sam więc argument "zdalne złe bo brak aktywności fizycznej" jest wyssany z palca. Wf nic nie zmienia bo nie polega na rozwijaniu umiejętności w swoich ulubionych sportach tylko na graniu w gałe. Uwaga uwaga i tu zaszokuję beton szkolnictwa że dzieci bez wf też by grały w klubach sportowych, zdobywały by medale. Lepiej już dofinansować lokalny basen czy halę sportową gdzie za tę pieniądze wyrzucone w błoto (piłki, kije i inne sprzęty do szkoły) można było by zrobić potężny remont. Po takim treningu to każdy był by fit XD: -chodzenie 5 minut na autobus -z autobusu do szkoły 5 minut - chodzenie po szkole 300m - siedzenie w ławce 8 godzin - do autobusu 5 minut - do domu 5 minut Ja mam podstawowe pytanie jak ma to niby wpłynąć na sprawność fizyczną/zdrowie uczniów. Ten siedzący tryb życia wymuszony przez brak czasu i szkołę.

Edukacja zdalna była najlepszym czasem w moim życiu, spotykałem się ze znajomymi dużo więcej, stres spadł. Teraz wróciłem do szkoły i wróciły lęki, tiki nerwowe oraz "Kaltkóweczki", "Klasóweczki" i "Sprawdzianiki" - przynajmniej 4 w tygodniu.

To jest niesamowite jaką ogromną zmianę w emocjach odczułem ostatnio u siebie po napisaniu sprawdzianu. Stres który mi towarzyszył przez prawie dwa tygodnie w ogóle nie dawał mi się cieszyć z życia, każda sekunda poświęcona na coś innego niż uczenie była katorgą, a samo uczenie tylko pokazywało mi jak mało mój nauczyciel mi przekazał wiedzy i jak mało wiem na ten moment. Mimo tego że sam sprawdzian poszedł mi źle, w końcu poczułem ulgę, że w końcu mogę zająć się czymś innym. To na prawdę miło jest słyszeć że nie tylko ja mam jakieś problemy z tym co się dzieje w szkole

właśnie sobie uświadomiłam o jednej metodzie karania (co prawda z przedszkola, ale wciąż). chodziło w niej o to o noszenie naklejki smutnej/złej minki na ubraniu za złe zachowanie. kiedyś taka sama miałam i nawet wciąż pamiętam jaki ochrzan dostałam, gdy powiedziałam, że mogę ją zawsze zerwać, bo nic nie znaczy. koniec końców pięcioletnie dziecko tego nie zerwało, a fakt, że wciąż o tym pamiętam, wiele mówi

Jak zwykle trafny komentarz do obecnej sytuacji. Dodam jeszcze od siebie, że kiedy byłam mała, to nie zauważałam znęcania się nauczycieli nad uczniami. Byłam wzorową uczennicą, wykonywałam wszelkie polecenia i zadania, jakie tylko wyznaczyła mi nauczycielka. Dopiero później zauważyłam, jak bardzo nauczyciele w mojej szkole zastraszają nas. Ostatnio dowiedziałam się, że w czwartej klasie polonistka wyrywa strony z zeszytu osobom, który piszą nieczytelnie. Wyrywa strony. I każe przepisywać wszystko jeszcze raz (oczywiście czytelnie). Nie przejmuje się tym, jak wpłynie to na psychikę dziecka. Według mnie to po prostu współczesna wersja bicia linijką po rękach. Kolejna sytuacja, tym razem klasa piąta. Ze względu na edukację zdalną 6 i 5 klasa nie zdawały egzaminu teoretycznego i praktycznego na kartę rowerową. Więc oczywiście musieli napisać to w tym roku. Co z tego, że piąta klasa (wiem, bo mam młodszą siostrę) była zupełnie nieprzygotowana, bo nauczycielka olała temat i nic z nimi nie przerobiła. O samym teście dowiedzieli się oni tydzień przed jego napisaniem. Tydzień. Kiedy nadszedł dzień pisania tego "egzaminu" nauczycielka powiedziała im, że nie liczy na to, że ktokolwiek zda. Nie wiem jak inni, ale ja zmotywowana bym nie była. Na koniec opisze jeszcze krótko podboje mojej klasy z nauczycielem od biologii, chemii i wdż (jeden nauczyciel uczy tych trzech przedmiotów). W skrócie, na lekcjach gada o pierdołach, przywołuje niezwiązane z tematem anegdotki ze swojego życia, a później co? Oczywiście, że wymaga. Najbardziej wyżywał się na nas na zdalnych, gdzie po prostu nas wyzywał od idiotów i smarkaczy (ba, gówniarzy), bo się nie uczymy i ściągamy. Oczywiście zawsze powtarzał, że musimy nauczyć się chemii, bo pójdziemy do szkoły średniej i co z nami będzie? Trzeba powiedzieć, że on nie uważał, że źle prowadzi lekcje, jego zdaniem wszystko nam tłumaczył tak jak trzeba. Aktualnie nikogo nie dziwi kartkówka co drugą lekcję. Nienawidzę tego nauczyciela całym moim sercem, przed lekcjami chemii na zdalnych po prostu się bałam. Dodam jeszcze, że rodzice interweniowali - już nie jedną skargę zgłosili do dyrektora. Dyrektor wie bardzo dobrze, co się wyprawia - owy nauczyciel i jego córkę uczy. Ale nic nie może zrobić. Dlaczego? Bo nasz "kochany" nauczyciel jest już tak blisko emerytury, że nie można go zwolnić. Nie są to jedyne przypadki patologii w mojej szkole. Cieszę się, że jest ktoś, kto zwraca na takie sytuacje uwagę i otwarcie się z nimi nie zgadza. Mam nadzieję, że nigdy nie zabraknie ci siły do tego, co robisz. Niech jamniki będą z tobą!

Dla mnie akurat związek szkoły z więzieniem jest oczywisty bo (pomijając już moje odczucia) na budynku do którego chodziłem do zerówki, podstawówki i liceum ktoś, chyba nad jakimś wejściem, napisał sprayem "zakład karny". W jakimś innym miejscu był jeszcze jeden fajny napis: "człowiek rodzi się mądry, musi iść do szkoły". Obydwie te sentencje w moim odczuciu znakomicie oddawały istotowy charakter tej instytucji. A Foucault też mi nieraz przychodzi na myśl jak zastanawiam się nad tym całym systemem edukacji, skąd się to wzięło, jak to działa itp.

Nadzór i lęk są wpisane w polską szkołę od zawsze... pruskie kształcenie wciąż trwa. I tak, racją jest stwierdzenie, że nie każdy musi mieć wyższe wykształcenie (klęską ostatnich 30 lat jest wmówienie młodym ludziom, że tylko studia są przepustką do raju, do pracy jaką sobie tylko życzą, co niestety kończy się fatalnie na rozmowach kwalifikacyjnych), ale dla mnie jeszcze większym problemem jak skala odrzucanych młodych ludzi, którzy aplikują na konkretne kierunki. Wychodzi rektor albo dziekan i chwali się, że miał na kierunku 10 osób na jedno miejsce, że odrzucił parę setek ludzi i to jest dla niego powód do dumy. Tymczasem odrzucamy ludzi, którzy chcieli się uczyć, chcieli poszerzać swoje horyzonty (i być może studia by ich jakoś zweryfikowały), ale nawet nie dajemy im szansy aby się o tym przekonali. Tymczasem Polska jest krajem o najniższej liczbie lekarzy, prawników czy inżynierów na 100 tys. mieszkańców, kompletnie nic z tym nie robiąc. Wciąż mamy "elitarne" kierunki, "elitarne" zajęcia, które wykluczają setki chętnych. Gdybym tak czynił jak polskie uczelnie, już dawno bym się zastanowił, że chyba ze mną jest coś nie tak, a nie z tymi wszystkim wokół.

Dziękuję Ci za to ile wysiłku wkładasz w krytykę tego systemu. Wiele to znaczy dla mnie i innych uczniów

Ale opisze jeszcze jedną pozytywną sytuację. Kiedyś na lekcji informatyki, z której tak się zdarzyło byłem najlepszy w klasie. Był sprawdzian, tylko, że ja w ogóle nie zarejestrowałem, że jakikolwiek sprawdzian się rozpoczął, gdyż siedziałem, ze słuchawkami na uszach oglądając filmy na komputerze czy też anime. W pewnym momencie, zorientowałem, się że ktoś coś powiedział. A nauczyciel zaczął chodzić po klasie i sprawdzac wyniki egzaminu. W panice zacząłem włączać wymagane programy mówiąc, że zdąże wykonać zadanie. Nauczyciel był jednak nie ubładany, wpisał coś do dziennika. Na już niemalże w płaczu podbiegam do niego, i pytam się co pan tam wpisał, przecież to niesprawiedliwe uwinął bym się w kilka minut. A on, że 5. A ja co? Niedowiedziałem. Czemu? - A bo wiedziałem, że umiesz. ... Szaczunek dozgonny... Nigdy nikogo, żadnego z belfrów, nie szanowałem i nigdy już szanować nie będę jak tego Pana. Panie Robercie jeśli pan to czyta. Szymon pozdrawia i dziękuje. Jest pan człowiekiem o wielkim charakterze.

bardzo się cieszę, że znalazłam w tym całym zgiełku osobę o podobnym poglądzie na patooświatę ;) z pewnością każdy kolejny głos ma znaczenie. marzy mi się (po wyleczeniu głowy) potężnie zająć się kwestią reform edukacji. wierzę, że tak zwyczajne osoby jak ja mogą zdziałać coś oddolnie. pozdrowionka dla wszystkich i dziękuję Krzysztofie za ten materiał!

To uczucie, kiedy używasz elektronicznej wersji lektury na lekcji, a typiarka wstwia ci lufe do dziennika i zabiera telefon, bo trzeba używać tylko tych papierowych

Mój borze lesisty. Wspomnienia szkolne powróciły. Pamiętam jak dzisiaj (do dzisiaj miewam koszmary) mojego wychowawcę oraz nauczyciela historii i wiedzy o społeczeństwie z liceum. Z tym człowiekiem mieliśmy większość zajęć w tygodniu, bo z wychowawczych robił to, co mu się podobało i w czym mieliśmy braki (czyli albo historia, albo wos). Przerażał mnie. Potrafił pytać długo, kpić przy tym i wyśmiewać. Wytykać. Krytykować. Nawet drażnić. Mieliśmy sami się nauczyć, a potem mu to wszystko opowiedzieć (oczywiście zakładał, że zrozumiemy wszystko). Biada temu, co nie podołał, nie zrozumiał. Czasami nikt nie dawał rady i wtedy 45 minut siedzieliśmy w podręcznikach czytając w kółko to samo w absolutnej ciszy czując na sobie ten pełen pogardy wzrok. Podnosił głos na nas, na siedemnastolatków, potem osiemnastolatków. Nigdy się nie mylił, nawet jak się mylił to i tak miał rację. Raz zrobił nam sprawdzian z innego tematu niż zapowiadał i kłócił się z nami, że wcale się nie pomylił. W związku z tym z tego sprawdzianu cała klasa dostała jedynki, co wywołało kolejną falę jego wściekłości i zapowiedź surowego karania za takie olewactwo. W ogóle sprawdziany u niego to był horror. Odbywały się one w dawnej stołówce, która z racji tego, że szkoła była dość mała powierzchniowo, a klas całkiem dużo (w końcu to renomowane liceum w moim rodzinnym mieście, każdy miał aspiracje, by tam się dostać) służyła w końcu za taką dodatkową salę lekcyjną/salę do egzaminów. Na początku oznajmiał nam, że mamy ustawić ławki w trzech szeregach (nie interesowało go to, że jeżeli nam się tak udało, to było tak ciasno, że własna ławka wbijała ci się w żebra). Czekał tak długo, aż powstały te trzy szeregi. Potem następowało rozdawanie kartek. Odwróconych, aby każdy miał równe szanse. I kiedy kończył rozdawanie pozwalał odwracać. Ci, co się pośpieszyli - ze stresu, zapomnieli o regułach itd., płacili wysoką cenę - czasami odbierał kartki, czasami wstawiał minusa, czasami ocenę mniej, zależnie od humoru. Karteluszki były małe, miejsca do wpisania odpowiedzi było mało, co gorsza - jeżeli przekroczyliśmy miejsce na odpowiedź odpowiedzi z automatu nie uznawał (nieważne, czy piszesz drobnym maczkiem, czy niekoniecznie, masz się zmieścić). Jeżeli pisałeś długopisem inny niż czarny - odpowiedzi nie uznawał. Mieliśmy zazwyczaj odliczane od 5 do 15 minut (w zależności od stopnia skomplikowania sprawdzianu) i oczywiście w ten czas wliczało się ustawianie stolików i krzesełek, więc jeżeli sprawniej nam to poszło, więcej czasu było na pisanie. Odliczał czas stoperem. Kiedy był koniec czasu kazał odkładać długopisy, nie dawał dokończyć zdania czy nawet wyrazu, bo inaczej potrafił oblać cały sprawdzian takiego delikwenta. A po sprawdzeniu naszych wypocin miał zwyczaj się naśmiewać z błędnych odpowiedzi, czasami wymieniając ucznia popełniającego dany błąd po nazwisku. Jego lekcje mogę spokojnie nazwać traumą. Na tyle mocną że ja, uczennica zazwyczaj bezproblemowa, przykładna i w ogóle poddana temu całemu systemowi raczej bezrefleksyjnie w tamtych czasach, zaczęłam uciekać z jego zajęć i ostatnie pół roku liceum przewagarowałam. Nie byłam w stanie znieść kolejnych godzin przepełnionych stresem, strachem, zastanawianiem się, czy znowu zacznie gnębić i męczyć, czy może jednak będzie miał dobry humor i czegoś mnie nauczy. Nie mogliśmy mu nic zrobić. Był szychą. Każdy wiedział jaki on jest, ale każdy przymykał oko, bo to taki specyficzny człowiek, on taki jest i nic tego nie zmieni, to dobry nauczyciel, ma tylu olimpijczyków, tylu jego uczniów jest wybitnych... Biada tym, co nie byli wybitni.

Z każdym nowym filmem coraz bardziej dziękuję za ten kanał. Od dziecka byłem bardzo introwertyczny, miałem rozbudowany świat wewnętrzny, a dodatkowo sporo cech typowych dla spektrum autyzmu, chociaż nie mam diagnozy. Czułem się doszczętnie połamany przez szkołę jeszcze długo po maturach. Wrażenie naprawdę jak po wyjściu po 12 latach z więzienia. Cudownym lekiem okazały się studia na uczelni artystycznej. I ona miała swoje za uszami, ale jednak wspaniale odrodziła mnie jako człowieka. Bardzo żal mi ludzi, którzy nie mieli potem gdzie się tak "odrodzić".

Kiedy przeczytałem tytuł pierwszego segmentu instynktownie zrobiłem pauzę i pobiegłem na jednej nodze po kremówkę - odruch bezwarunkowy

Na murze patio mojej podstawówki było napisane "SZKOŁA - ALKATRAS" Myślę, że to idealne podsumowanie większości osób narzekających na obowiązek szkolny hehe

Jak zawsze świetny odcinek! U mnie w klasie aktualnie wygląda to tak, że ludzie, którzy byli za powrotem na stacjonarne chcą jednak zdalnych bo nikomu nie chce się wstawać o 6 rano, żeby siedzieć na niewygodnym drewnianym krześle (w takim wypadku nie ma ryzyka otyłości, za to w wygodnym fotelu w domu jest), pytać czy można iść do toalety(gdy wstałem i powiedziałem do nauczycielki, że idę do toalety to dostałem opierdol, że to było zdanie twierdzące a nie pytające), czy też wreszcie nie można się nawet napić wody, o kawie czy herbacie nie wspominając.

Sprawa z realizacją podstawy programowej jest naprawdę okropna dosłownie w zeszłym tygodniu moje nauczycielka angielskiego nam powiedziała, że bardzo by chciała z nami przerobić pewien zakres, który by nam się przydał w komunikacji po angielsku ale nie może bo się boi wychodzić poza Podstawę Programową bo jakby dyrektorka zobaczyła w dzienniku elektronicznym, że temat, który wpisała nie dotyczy podstawy programowej to by ją opieprzyła to jest chore.

Dla mnie największym absurdem zawsze był system oceniania zachowania. Punkty dodatnie i punkty ujemne. Grałam w serialu "Black Mirror", nie wiedząc o tym przez całe gimnazjum 😅

Moim ulubionym fragmentem jest końcówka. Jesteś drugą osobą,od której usłyszałam,że studia nie są dla każdego i osobiście uważam,że lepsze dla ogółu była by mniejsza ilość ludzi po studiach,ale jednocześnie by byli oni dobrze przygotowani, żeby wnieść swoją wiedzę do społeczeństwa.

Statystyki samobójstw są powszechnie dostępne na stronie policji i nie powiedziałbym by w 2020 był jakiś specjalny odchył, zarówno generalnie jak i w przypadku grupy wiekowej 13-18.

Po liceum i pójściu na studia, dowiedziałem się jednego. Po podstawówce byłem nikim, po gimnazjum byłem nikim, po liceum z maturą, również jestem nikim, a po studiach mam rzekomo szansę, aby być kimś, ale i tak będę nikim, bo chodzę na nie z przymusu. Czuje się jak więzień, który po 12 latach odsiadki za niewinność, dostał kolejne lata odsiadki i słyszy tylko, że "opłaca się przemęczyć", co słyszy od początku, z góry narzuconego liceum i po woli ma dość tego "przemęczania się". Ciekawe, nieprawdaż ?

Mam taką nauczycielkę (w szkole prywatnej) co mówiła, że jest fanką systemu fińskiego, ale ona nam nie ufa. Ta sama nauczycielka powodowała i czasem jeszcze powoduje u mnie stany lękowe. 👍

Bardzo doceniam Twoją misję i zaangażowanie. Przypomniałem sobie jak zostałem kiedyś potraktowany w podstawówce. Na lekcji „muzyki” zostałem ukarany negatywną oceną i uwagą za to, że przypadkowo upadły mi „cymbałki” i się rozwaliły (odwracalne uszkodzenie). Na szczęście miałem tyle odwagi, żeby zgłosić się z tym do rzecznika praw ucznia. A ten rzecznik zaprowadził mnie do tej pani „nauczycielki”, która mnie tak potraktowała i kazał, a w zasadzie kazała mi się tłumaczyć i przepraszać tę nauczycielkę … Od wtedy zacząłem „jebać system” a w zasadzie być sceptycznym. Na szczęście na swojej drodze później poznałem kilku wspaniałych lub conajmniej dobrych nauczycieli.

Wersja podcastowa (tak, *wreszcie*): Anchor: anchor.fm/krzysztof-m-maj/episodes/Czego-chc-nauczyciele--Nadzorowa-i-kara--Dla-kadego-co-przykrego-19-e18sdpi Spotify: open.spotify.com/episode/3Lt4jW65p0X0KqCwf2F5ST?si=nZzr9VicQpO5DJ1a08Oqew

Dla mnie problemem ze szkołą jest po prostu ilość czasu jaki ona zajmuje. Jestem w 2 kl. liceum i tygodniowo mam +- 40 godzin lekcyjnych.. Bo oczywiście matfiz potrzebuje mieć 2 chemie, geografie, historie, religie, i przy okazji może jeszcze 1 biologie, wos i "podstawy przedsiębiorczości". Fizyki oczywiście tyle samo, po dwie lekcje tygodniowo.. na matfizie. Nie mam za bardzo problemu z ocenami czy strachem, a rodzice też rozumieją że nie da się nauczyć na wszystko, ale jak budzę się o 6:30, lekcje mam od 8:25 do 16:40 we wtorki (zakończone klasycznym podwójnym WF-em) i jestem w domu o ok. 17:20 to po prostu nie mam już czasu ani siły na robienie tego co chcę. Nie chodzi mi nawet o sprawy jak odpoczywanie sobie przy grach, przez wakacje zrobiłem stronę internetową ze znajomym i (szok) na rozwój czegoś takiego trzeba czasu, którego nie mam. Jakbym miał na to zarezerwowane 2 godziny tygodniowo zamiast np. takiej geografii czy historii (której program jest IDENTYCZNY co w podstawówce) to byłoby to o wiele lepsze użycie mojego czasu. Nie wspominam już o czytaniu książek czy innych formach rozrywki. Co jest najciekawsze, wydaje się jakby nauczyciele wiedzieli, że mamy zawalony plan. Dyrektor o tym mówi, nauczyciele o tym mówią, rodzice o tym mówią i uczniowie o tym mówią, ale niektórzy chyba nie wyciągają z tego wniosków i tłuczemy podstawe programową, która nie wiem czemu *istnieje* dla przedmiotów niekierunkowych. W sensie, nie będziemy zdawać z tego wszystkiego matury, a na pewno nie jest to ogólna wiedza przydatna do życia. Część na szczęście o tym wie i stara się reagować, część nie za bardzo.

Mój tatko pewnego dnia dawno temu stwierdził że nie chce już być za żadne pieniądze nauczycielem, więc zatrudnił się w więzieniu jako... Wychowawca! Dopiero dzisiaj, kiedy jest już na emeryturze, uświadomiłeś mi jak gładkie musiało to być przebranżowienie

Moja młodsza siostra będąca w klasie maturalnej ma nadzieje że edukacja zdalna wróci. Bo według niej nauczycieli pojebało i chcą nagle nadrobić nie tylko okres kwarantanny ale też poprzednie lata w których były jak niektórzy pamiętają intensywne strajki nauczycieli . No ja współczuje tegorocznym maturzystom najpierw strajki potem pandemia a teraz przeciążanie uczniów psychicznie i fizycznie przez nauczycieli tylko po to by zrealizować PODSTAWE PROGRAMOWOM. Życzę wam silnej psychiki tegoroczni maturzyści.

"za czasów liceum wstawałam o czwartej rano i wkładałam nogi do zimnej wody, żeby móc uczyć się na sprawdzian z chemii, bo wieczorem byłam tak zmęczona, że nie dawałam już rady." oh? "takiej edukacji, moi kochani, wam życzę." to była moja pierwsza lekcja polskiego w liceum.

Usiadłem do odrabiania prac domowych i włączyłem film, mając nadzieję, że nauczę się czegoś na prawdę przydatnego wypełniając tabelki jak robot według podanego przez nauczyciela wzoru... Nie spodziewałem się, że po obejrzeniu tego filmu jeszcze intensywniej zastanawiam się, czy szkoła ma jakikolwiek sens i czy możemy coś w tym zmienić... Skoro badania, które potwierdzają patologię szkolnictwa są pomijane, a "badania", o których wiemy tylko tyle, że ich autorami są zagraniczni, prestiżowi badacze są już najważniejszym źródłem informacji. (tutaj mam na myśli 4:35 do 7:40) Dodatkowo ten mobbing na uczelniach i w szkołach... Nawet o tym nie pomyślałem... W pierwszej klasie liceum dowiedziałem się, że w podstawówce miałem dobrze, bo na koniec nauczycieli nie obchodziły oceny... A za to w liceum okazuje się, że wszyscy wymagają ode mnie bycia tym robotem, który uzupełnia tabelki w domu, a potem przyjdzie do szkoły i napisze na karteczce z wydrukowanymi zadaniami, za którą oczywiście najpierw zapłaci i przez którą potem straci zdrowie psychiczne, dobre odpowiedzi do głupich pytań. Dodatkowo idealnie takie same jak definicja w książce lub definicja podana przez nauczyciela... I czego my mamy uczyć się w tych szkołach... Jak zachorować na depresję? A może zagrać w grę: kto pierwszy się złamie i zacznie szukać najlepszego sposobu na jak najmniej bolesne samobójstwo?

Ja dopiero podczas pandemii poczulam, że żyję. Przestałam maskować lata traumy i stresu, niewyspania - najpierw w szkole, później na studiach. Po powrocie codziennie na uczelni mam stany lękowe. Koszmar 😢

Ja, kiedy film Krzyśka się zaczyna: Nie no, trochę przesadza. Ja, kiedy jest połowa filmu: Tak, ma to sens... Ja po obejrzeniu filmu: Nie no... No typ ma rację Dziękuję za kolejny świetny materiał, Krzychu. Uwielbiam puszczać sobie twoje podcasty podczas grania w gry. Bawię się, dowiaduję się nowych rzeczy, oraz jednocześnie cieszę, że ktoś podziela moje zdanie. Trafienie na twój kanał, to było najlepsze, co mogło mnie spotkać

Szkoła uczy co najwyżej bezmyślnej posłuszności, a oceny świadczą co najwyżej o dobrej pamięci

O, a ja mam obserwację-ciekawostkę. Od pewnego czasu interesuję się tematem tresury psów i, jakkolwiek taka sugestia wzbudziłaby wielkie protesty zwłaszcza w środowiskach okołokościelnych, pewne procesy psychologiczne wcale nie są u tych zwierząt aż tak inne niż u ludzi. Fascynujące jest więc dla mnie, że w szkole, w której kształcimy ludzi, stosuje się metody nauczania które zostały uznane za złe, krzywdzące i nieefektywne wobec psów. Teoria dominacji, wzmacnianie negatywne, to są wszystko rzeczy, które nowoczesne środowisko treserskie uznaje za przestarzałe i kategorycznie odradza ich stosowanie, zamiast tego dostosowując się do indywidualnych potrzeb psa, próbując tego psa zrozumieć, chwaląc go i nagradzając za wszystko co zrobi dobrze i adaptując własne metody jeśli zrobi coś źle. "Porażki" psa są winą tresera - treser wymagał od psa zbyt wiele naraz i powinien te wymagania dostosować do możliwości i predyspozycji zwierzęcia, a kiedy to zrobi, nauka pójdzie szybciej. Odradza się też krzyczeć na psa, ponieważ, naturalnie, pies boi się przebywać w towarzystwie krzykacza i jeśli zostanie za coś okrzyczany, zupełnie możliwe, że następnym razem kiedy tę rzecz zrobi spróbuje się z tym ukryć, co utrudni tylko naprostowanie problemu.

Jestem wykładowcą akademickim (histologia - wydział medyczny). Nauczanie w tej dziedzinie utknęło w 19 wieku i jakoś się ruszyć nie chce. Mój przedmiot polega na nauczaniu jak wygląda struktura prawidłowej tkanki, jak ona działa i do czego są poszczególne elementy. Tak więc w całej Polsce (tyczy się to wszystkich uniwersytetów medycznych, na kierunku lekarski i lekarsko-dentystyczny) studenci przychodzą na zaliczenie z materiału z podręcznika (który kosztuje 150zł, w bibliotece jet kilkanaście sztuk na kilkaset osób), którego nikt z nimi wcześniej nie omówił. Po tym jak już zdadzą co mieli zdać, mają prezentację o tym czego sie sami mieli nauczyć, obejrzeć preparaty których zdjecia były w podręczniku i je narysować. Serio, 21 wiek a dalej się rysuje. Jakikolwiek głos w stylu "a może zamiast tego rysowania to może im coś ciekawego opowiedzieć?" to się patrzą inni wykładowcy jak na durnia. Dlaczego? No bo przecież oni też rysowali. Tak więc student przychodzi po zarwanej nocy, bo materiału jest tyle że oby mu nie starcza, pisze zaliczenie i ma gdzieś to co ja mówie bo w sumie w dużej części mówię o tym co było w podręczniku bo nie wolno mi wybiegać za bardzo poza bo będę na dywaniku u kogos tam kto wcześniej miał takie same zajęcia. W sumie wynieśli by z tego tyle samo jakby przyszli na to zaliczenie i poszli do domu bo i tak sami muszą opanować materiał. I tak się kręci ta spirala. Pewnie za parę lat rzucę tym wszystkim i pojadę na zachód pracować w przychodni albo będę tak samo zgorzkniały i znudzony jak reszta katedry (na której jestem najmłodszy). Nie wystarczy głośno mówić że można coś zmienić. Nie wystarczy mówić że można lepiej. Tylko jak sprawić, by wszyscy inni uwierzyli? Bo na pewno nie poprzez pokazanie im tego, bo za wychylenie się z szeregu można zostać nagrodzonym tylko wypowiedzeniem. Rewolucja zjada własne dzieci, a tkanki uniwersytetu od lat toczy nowotwór powtarzania tego co było, bo za wiele trzeba by zmienić na raz by jakieś zmiany rzeczywiście coś zmieniły.

Nie wiem jak wy ale oglądam to odrabiając lekcje których mam od zaje**nia pomimo to że to dopiero pierwsza klasa liceum... przynajmniej nauczyciele są wyrozumiali

Za każdym razem gdy Krzysztof mówił "podstawa programowa" w myślach odpowiadałem "amen". Materiał jak zwykle w punkt

Bardzo cenny film, dużo uwag i każda dociera do sedna dzisiejszych globalnych problemów, min. właśnie podziału na klasy ludzi tak samo wartosciowych. Edukacja w szkołach to nie etap w życiu, który mija, to nas kształtuje i pozostawia na resztę życia. Dziś mamy w państwie efekty „edukacji” przez lata - koszmar, jeśli się nie ogarniemy nie łudźmy się, ze nasze dzieci będą mieć lepiej ;)

w sierpniu zaczelam studia w Finlandii i szczerze porównując z innymi studentami o podobnym kierunku w polsce jestem zaskoczona jak różnią się systemy prowadzenia zajęć. Jest element oceniania od 1-5 lub na zasadzie zdane/niezdane, ale zanim jest ocenianie to mam okazję do rozmowy z wykładowcą w trakcie mojej pracy, a błędy nie są piętnowane. Najbardziej mnie zaskoczył duży nacisk na to żeby wyrazić swoją opinię na temat zajęć, dawac swoje pomysły i wskazać na błędy ze strony wykładowcy. Po latach ignorancji w liceum na różne zgłoszenia, tutaj proszą o opinię, do czego się już powoli przyzwyczajam, ale taki miałam pierwszy szok jaki zastałam w systemie nauczania tutaj

Generalnie się zgadzam. Im większy stopień "skolaryzacji", tym niższy jej poziom, ponieważ zdolności w społeczeństwie mają rozkład krzywej dzwonowej. Problem w tym, że już tak prawdopodobnie zostanie. Do McDonalda będzie trzeba mieć magistra, a do "konserwacji powierzchni płaskich" co najmniej maturę i 2 języki obce. A co do egzaminów - no niekoniecznie. W Średniowieczu też uczniowie zdawali egzaminy czeladnicze i mistrzowskie w swoich dziedzinach np. murarstwo, ciesielstwo, itp. A jeśli p.Cejrowski ma rację (bo tylko od niego o tym słyszałem, a sam nie szukałem), to średniowieczny mistrz np.ciesielstwa musiał odbyć staże w co najmniej dwóch innych krajach. Ale to przytaczam tylko jako anegdotę, bo nie sprawdzałem.

Sytuacja z dziś. Uczelnia techniczna tak zwanych "nowoczesnych technologii". Zajęcia z sieci neuronowych. Myślisz, że wreszcie coś ciekawego na tych studiach. Wchodzisz do sali i wyciągasz laptopa. Przychodzi prowadzący. Rozdaje każdemu 5 kartek A4 na których w sumie jest 5 zadań. Zadania polegają na przepisaniu algorytmu z kartki do programu, kliknięcia "RUN" i porównania czy wyszedł dobry wynik. Po przepisaniu dwóch linijek kodu pytasz się prowadzącego czy udostępni nam ten pdf z którego to drukował to wtedy pójdzie szybciej. Odpowiada, że ma go ale nie udostępni i mamy siedzieć i przepisywać. Więc piszesz 2 godziny, jak małpa, linijka za linijką, bezmyślnie nie zastanawiając się nawet nad sensem tego co piszesz. Pod koniec zajęć prowadzący wstaje, przechodzi po sali patrząc czy wszyscy przepisali i uznaje że zajęcia zrealizowane więc do zobaczenia za tydzień. Po wyjściu z sali uświadamiasz sobie, że to mogło być przeprowadzone zdalnie i przynajmniej nie zmarnowałbyś całego dnia. Na koniec dnia zastanawiasz się nad sensem swoich studiów. Jesteś na magistrze 2 semestr.

Mnie osobiście najbardziej uderzyła zmiana pomiędzy edukacja wczesnoszkolną, a przedszkolną (pracuję w przedszkolu, mam praktyki w szkole podstawowej). Dzieciaki przyzwyczajone do ruchu, do leżenia/siedzenia na dywanie i słuchania w takiej pozycji, w jakiej jest im najwygodniej, nagle muszą wytrzymać 45 minut w ławkach, bez możliwości ruchu, czy chociażby skorzystania z toalety, napicia się, co w przedszkolu (przynajmniej w mojej placówce) było dla nich normalne. Okropny jest ten regres, gdzie 4,5, 6-latki mają więcej praw i zwyczajnie informują mnie o wyjściu do toalety, nie muszą pytać o pozwolenie, czy też w większości same organizują sobie dzień. Decydują, że chcą teraz coś narysować i to robią, ja dostarczam im temat/materiały, jak na przykład kolorowe liście, farby i wyżyjcie się artystycznie, może coś o jesieni? (ale jak będzie Psi Patrol też super). Pytam jak myślicie dlaczego potrzebujemy pszczół i nawet jak "popłyną" z odpowiedzią (a potrafią być bardzo kreatywni) to nic się nie stało. Tymczasem nagle starsze dzieci muszą kuć na blachę, byle ich odpowiedź zgadzała się z kluczem, a ich praca plastyczna była "na temat". A najbardziej przerażające jest wzajemne straszenie się przez dzieci, że w szkole to będą kartkówki i sprawdziany i zadania domowe! I mój brat dostał jedynkę i ma teraz szlaban na komputer!

Leci sub, nie wiedziałem, że osoba od chorób zakaźnych jest osobą kompetentną od wypowiadania się na temat chorób psychicznych xD

aż mi się przypomniało jak miałem egzamin z przedmiotów zawodowych w technikum. byłem tak zestressowany że ledwo byłem wstanie pisać przy tym jak mi się ręce trzęsły.

Studiuję informatykę, jestem na trzecim roku. Wróciłem na studia stacjonarne i na każdych cholernych zajęciach towarzyszy mi myśl "Po co ja tu jestem? Przecież to mogliśmy zrobić zdalnie i byłoby obiektywnie lepiej"

Jako dziecko (nastolatek) lękowy, uważam, że edukacja stacjonarna nie zrobiła dla mnie nic dobrego. Zaburzenia pojawiły się u mnie, owszem, w okresie nauczania zdalnego, jednak wtedy jeszcze sobie radziłam. Gwoździem do trumny był "POWRÓT DO NORMALNOŚCI". Lęki wzrosły o 200%, nie potrafiłam funkcjonować. Gdyby nie różne formy terapii, nie wiem co by ze mną było.

W więzieniu, tak przynajmniej słyszałem, możesz czytać tyle książek, ile chcesz. Wciąż nie mogę odżałować tego Władcy Pierścieni. Skończyłem gimnazjum tyle lat temu, a i tak pamiętam. Tak się cieszyłem, że jest na liście lektur, że będę mógł przeczytać coś, na co mam ochotę, bez rodziców stojących mi nad głową "co czytasz? Jak masz siłę czytać, to byś się pouczył, średnia 4.33 nie daje ci stypendium, będziesz czyścił kible jak twój kuzyn, co go nie dopuścili do matury!" I co się stało na polskim? "Mamy za dużo lektur, rezygdnyjemy z Władcy Pierścieni. Czytać Jerzycjadę, gałgany!"

Mam wrażenie, że "Polskie Szkolnictwo" coraz bardziej oddala się od rzeczywistości, poczynając od przedszkoli a kończąc na uczelniach - powstaje taka przestarzała atrapa edukacji, które prowadzi nas donikąd. "produkujemy" ludzi z umiejętnościami coraz bardziej oderwanymi od coraz szybciej zmieniających się realiów.

Moja pani od geografii kiedy powiesiliśmy jej że na najbliższe 2 tyg mamy 12 krtk, spr oraz odpowiedzi łącznie, wpisała nam sprawdzian i powiedziała, że za jej czasów pisali 3 spr dziennie i nie narzekali i że mamy pisać teraz, po czym tydz poniżej powiedział, że jednak spr będzie po świętach bo jej się nie chce w święta sprawdzać ☺️ (3 technikum za 2 miesiące egzaminy zawodowe a mamy masę innych gówien i nie ma kiedy się uczyć 😉)

Bardzo ważny materiał. Miałem szczęście na swojej drodze edukacyjnej spotkać naprawdę niezłych nauczycieli, ale opowieści o frustratach.. Mroziły krew w żyłach. System ułożony na odgórny strach, od dyrektora do ucznia.

Uwielbiam Pana słuchać, jako osoba 15letnia, która śpi po 3.5h - 4.5h w dni robocze oraz do momentu kiedy poszła do lekarza, praktycznie codziennie na myśl o szkole ze stresu targana była mdłościami, uświadamiam sobie, że jestem całkowicie poddana temu okropnemu systemowi, staram się patrzeć na to jako na przyjemność czerpania i pobierania nauki od ludzi mądrzejszych, a nie jako wyścig szczurów w pogoni za najlepszą ocenę z 3w tym tygodniu klasówki, czy odpowiedzi ustnej x stron na pamięć, chciałabym podziękować za pomoc w radzeniu sobie z odnalezieniu sposobu życia w tej czarnej dziurze obowiązków i rubryk, chociaż czasami jest ekstremalnie ciężko milego wieczoru

Serdecznie pozdrawiam moją nauczycielkę z liceum która próbowała zrobić wszystko żebym nie zdał angielskiego na maturze. Całe szczęście że jak na razie na uczelni mam wspaniałych prowadzących którzy nie raz idą studentom na rękę. Świetny materiał jak zawsze

Mówiąc o sprzężeniu zwrotnym i poszukiwaniu mistrza w relacji nauczyciel-uczeń, przypomniałeś mi o moim nauczycielu z liceum. Szykowałem się do olimpiady przedmiotowej i poszedłem kiedyś do niego z prośbą o wyjaśnienie kilku zagadnień i zaproponowaniu książek, które warto przeczytać. Popatrzył mi w oczy, uśmiechnął się i powiedział: "Po prostu pracuj". To był akurat najbardziej jaskrawy przykład mojego zderzenia się z beznadziejnie niepomocnym nauczycielem, choć prawda jest taka, że przez wielu innych byłem równie często zbywany. Z pewnością nie ja jeden - i dlatego cieszę się, że w końcu ktoś mówi głośno o tym, że cały ten system jest do zaorania. Dzięki za ten film, czekam na następne i pozdrawiam.

Czytałem kiedyś blog post o tym, jakie są polskie regionalizmy w stołowych RPG. Tam autor wymienił między innymi ciągłą, nieustającą "egzaminację" wszystkich przy stole przez wszystkich przy stole. Czy odgrywasz dobrze? Czy podejmujesz właściwe decyzje? Czy wystarczająco aktorzysz? Czy grasz "pod siebie" (źle) czy "pod fabułę" (dobrze)? I że następnie oczywiście gracze którzy tego ciągłego "examination" nie przejdą pomyślnie są karani - mniej PDków, "ukaranie" i humiliacja przez Mistrza Gry, wyśmianie (coś ty myślał że się stanie? ale głupi jesteś, zasłużyłeś), ostracyzm społeczny poprzez przypięcie łaty złego gracza (munchkina, powergamera, słabego odgrywacza, kostkogracza, rules lawyera, i tak dalej) która osobę strąca niżej w hierarchii i potencjalnie wyklucza z obiegu grających, bo przecież nikt nie będzie chciał grać ze znanym [wstaw łatkę]. To smutne że przenosimy te zachowania ze szkoły, z pracy, z uczelni do hobby, i sprawiami że coś co gdzie indziej na świecie jest dużym biznesem i popularną rozrywką u nas nadal jest kojarzone z dziwnymi, nieprzyjemnymi, nawiedzonymi typami niespełnionych elitystycznych artystów którzy usilnie próbują gatekeepować gry RPG ile wlezie.

Tak sobie pomyślałem co do bullingu, ilość zła systemowego które mnie i mniej lub więcej spotkało każdego w takiej maszynce. Nawet nie przyszło mi do głowy, że takie sytuacje jak to że wyganianie z pokoju nauczycielskiego kiedy nieśmiało próbowano w imieniu klasy się zapytać czy jest Pani XY bo od jej jestestwa zależał cały sens i cały plan na najbliższe pół dnia, to właśnie była największa patologia jednej ze szkół w której przyszło mi się uczyć, całkowicie olanie tematu organizacji czasu kiedy nauczyciel nie przychodzi do szkoły, wtedy powstawały błąkające się grupy, bo przecież przez 15 minut mamy czekać na nauczyciela pod salą, ale po 15 minutach, albo zachowywać się bezszelestnie, albo szukać innego miejsca, czasem na ten stan specjalnie przychodziło się o 8-00 i kontynuowało do 11-00, z ciężkim zestawem podręczników który kazano przynosić, takie zachowanie i podobne jak przyzwolenie na rewizje, presję danych osób do danych przedmiotów, czy lekkie kocenie, doprowadziło do samobójstwa osobę która niby miała problemy w rodzinie, że niby miała się opiekować młodszym rodzeństwem, po interwencji zaczęto wysyłać grupy do biblioteki, jednak i to nie pomogło, bo bibliotekarka bez zacięcia pedagogicznego, doprowadziła do następnego samobójstwa - śledztwo niby wykazało problemy psychiczne - hmm ale wcześniej nikt tego nie zobaczył?, tym razem organizowano więcej merytorycznych zastępstw, ale i to nie pomogło często się okazywało, że to byli nauczyciele z następnego dnia, którzy przekładali testy - dobra mieliście tydzień na naukę, więc przekładamy i robimy dziś, łamanie regulaminu szkolnego niedozwoloną ilością kartkówek, zresztą siedziało się często w tej szkole jak w kołchozie, kolejny zgon również nie było specjalnym wstrząsem dla starych nauczycieli, prawdziwym wyjadaczy od jednego tematu typu "Iliady", albo "sinusa i cosinusa"

Panie Krzysztofie, oglądam Pana już od jakiegoś czasu i szalenie podoba mi się to, jak trafnie, mądrze i z humorem piętnuje Pan kolejne błędy obecnego systemu społeczno-edukacyjno-politycznego. Gdyby to ode mnie zalezało, byłby Pan Ministrem Edukacji i wreszcie "siostry miałybyście porządek w tym archeo", parafrazując klasyka. A tak, mamy co mamy. Z dzisiejszego odcinka rozłożyła mnie "PODSTAWA PROGRAMOWA" wypowiadana głosem księdza na liturgii :D Wszystkiego Dobrego, Panie Krzysztofie! Pozdrawiam gorąco!

świetnie jak zwykle, minął troche ponad miesiąc od powrotu do szkoły i już nie mam siły z natłoku zajęć na cokolwiek innego niz odpalenie komputera pod wieczór jezeli w ogole mam czas i nie mam kolejnej kartkóweczki albo teściku na dzien nastepny

Do dziś pamiętam pierwszy EGZAMIN ;) z biologii w 1 klasie LO. Pamiętam też 3 kolejne podejścia do niego, aby w końcu go zaliczyć. Ba, pamiętam też 70-stronnicowy, zapisany maczkiem, zeszyt A4 z korepetycji (z tejże biologii, w klasie drugiej). Wkuty na pamięć, żeby dostać MIERNĄ. Pamiętam, też, jak wszystkie te egzaminy z biologii wpływały na moją samoocenę. Z powodu przedmiotu, którego "gatekeeper" postawił sobie na celu przeczołganie wszystkich uczniów. Przedmiotu, który jeszcze w podstawówce bardzo lubiłem (miałem dobre oceny i bywałem aktywny). Nie piszę tego, aby wylewać żale. Piszę, aby wesprzeć tezę Krzysztofa - z którą się zgadzam.

Niedźwiedź ze mną zrobiło mi dzień

Zadam prace domowa bo w domu i tak nic nie robicie zebyscie sie nie nudzili :)

Co do argumentu z tyciem; są dwa powody dla których ludzie na zajęciach zdalnych przybrali na wadze: 1. Pandemia sprawiła, że trudno było gdzieś wyjść i spalić kalorie. Dla niektórych też ćwiczenia w domu jak pompki czy brzuszki to równie słaba opcja. 2. W 5/10 minut przerwy oraz bycie w domu z dostępem do kuchni to idealne warunki na przygotowanie sobie kanapki albo jajka na twardo. PS Nie wspominając o ilości cukru w kawach i herbatach które wypiłem PPS I czasami znalazło się też jakieś zachomikowane ciastka.

[Diszklamer] Jestem uczniem klasy 8 szkoły podstawowej] W sumie taka śmieszna sytółacja zadziała się na matematyce ostatnio. Dostałem z kartkówki 2,no i no. Pani mówi "Zapiszcie sobie w zeszycie te zadania byście mogli je później w domu zrobić",no to wyjmuje kartkę,długopis a tu nagle krew z nosa leci,więc "proszę panią,czy mógłbym pójść do toalety?" zostało mi to przyzwolenie,poszedłem, zatamowałem krew,umyłem okulary, odreagowałem po 2 (bo "co powiedzą rodzice? Co dalej z średnią?") Wróciłem,wyjąłem linijkę z kalkulatorem miałem już brać kartkówkę by ją przepisać a tu TRACH! "Zbieramy już!" Pani dochodzi do mnie,i pretensje, "a co ty robisz? Bawisz się linijką a nie zapisujesz?" No to odpowiadam "byłem w toalecie" "A dlaczego?" Słychać było wkurzony głos "Pani sama mi pozwoliła pójść do toalety,jak miałem wtedy zapisywać?" "Dobraj daj to już,nawet tego nie sprawdziłeś,twój problem" "Proszę panią,skoro tego nie zapisałem,mógłbym zrobić zdjęcie?" "KUBA! CHOLERA! ILE RAZY MAM CI MÓWIĆ ŻE JEST ZAKAZ KORZYSTANIA Z TELEFONU!" [Kontekst reakcji] [Prowadziłem z panią rozmowę na temat telefonów na lekcji,w skrócie zadecydowano że skoro wszyscy gapią się w telefon to to oznacza iż ludzie uciekają do komórki i zapominają o szkołę i ich rówieśnikach (Tymczasem ja co nie ma znajomych...)] Więc tak oto zostałem zwyzywany,wyśmiany przez klasę. Dziękuje nauczycielko.

Mimo mojego wcześniejszego uprzedzenia z uwagi na Pańską manierę wypowiedzi, w końcu się przekonałam (trochę za sprawą mojego szanownego małżonka). Także chcę powiedzieć, że dziękuję. Robi pan zajebistą robotę swoimi treściami! Aż żal, że nie studiuje na AGH!

Przerażenie, ból, cierpienie. Nie chcę się bać. Nie chcę musieć, bo ktoś mi każe. Nie chcę być przemocowo wepchnięty w rameczki. Chcę być Tezeuszem, który zamorduje Prokrustesa. Chcę, by moje pokolenie było pokoleniem Tezeuszy. Ludzie systemowo są zmuszani do cierpienia. Czy w takim świecie chcemy żyć? Czy chcemy, by w takim świecie żył ktokolwiek? Dlaczego pozwalamy się kopać tak długo, aż przestaniemy czuć? Dlaczego pozwalamy na to komukolwiek?

24:48 Az mi się przypomniał pewien artykuł, w którym opisywane było jak nauczycielka uderzyła ucznia, a inny uczeń to nagrał Z ciekawości weszłam w komentarze, gdzie oczywiście znalazłam prawie same wypowiedzi chwalące nauczycielke, albo takie mówiące, że w całej tej sytuacji największym problemem jest to, że *"KTO POZWALA MIEĆ WLĄCZONY TELEFON NA LEKCJI!?!?!?!?"*

Dla mnie problemem też jest podział klas ze względu na wiek, oczywiście prawdopodobnie przez podobną mentalność dogadamy się lepiej ze swoimi rówieśnikami. Natomiast pomijany jest tu fakt, że każdy przyswaja wiedzę inaczej. Nigdy nie zapomnę, jak upominano mnie i wyśmiewano przed klasą, kiedy robiłam zadania ,,do przodu'', zamiast czekać, aż wszyscy zrobią to jedno zadanie. Nie byłam jedyną taką osobą, zauważyłam, że innych też to spotyka, nie wiem, dlaczego mieli aż taki problem o to, że ktoś chce przerobić sobie cały temat i iść dalej. Nie ma to jak podcinać innym skrzydła.

Po obejrzeniu tego filmu poczułem się wyjątkowo, bo całą swoją edukację w publicznych placówkach wspominam niesamowicie przyjemnie. Te obwarowania, które Krzysztof porównuje z więzieniem zawsze traktowałem jak pewien organizacyjny sposób ułatwienia kształcenia, a nie jak wymuszone i narzucone (mimo, że oczywiście takie były) ramy. Bynajmniej nie mam poczucia, że szkoły, do których uczęszczałem zabiły moją indywidualność (zawsze ją sobie ceniłem i cenię). Nic z tych rzeczy. W szkole, a później na studiach poznałem ludzi, z którymi dzieliłem i rozwijałem swoje pozaszkolne zainteresowania, którzy byli pierwszymi odbiorcami i krytykami moich pomysłów. Rywalizacja oczywiście była ale miała charakter najczęściej pozytywny i niesamowicie budujący. Patologiczne zachowania nauczycielek i nauczycieli były rzadkie, ale oczywiście były, co zapewne pozwoliło mi się przygotować na takie sytuacje również w późniejszym życiu i radzić sobie z nimi. Nie kojarzę szkoły ze strachem, raczej z motywacją w grupie. Wydaje mi się, że uogólnienia serwowane przez autora są trochę na wyrost. Patologie są obecne, ale trudno mi uwierzyć, że są powszechne.

Nam na lekcji, gdy pytamy czemu takie rzeczy są w podręczniku, nauczyciel podaje link do podstawy programowej z geografii rozszerzonej XD I gdy pytamy, czy coś musimy pamiętać to mówi, czy tego nie było na maturze. Beautiful

Aż mi się przypomina 14 godzin matematyki na tydzień w liceum, i dalej byliśmy w tyle z materiałem. Edit: Zaznaczam, nie było jeszcze pandemii, aż strach myśleć ile teraz tego jest.

29:29 albo "No jak za moich czasów było tak czemu ma być teraz czy kiedyś lepiej" świetny argument

witam po szkole podstawowej skończyłem zawodówkę jako prymus , później technikum tez jako prymu, wypchnięto mnie na studia gdzie nie podołałem bo studia nie dla wszystkich*3 lata męki, dla czego, jak ktoś nie jest dobry w danym zawodzie, jako szeregowy pracownik, nie może nim dalej być ,tylko wypycha się go na jakieś stanowiska lub uczelnie? jak słyszę że ktoś robi drugi kierunek studiów to mnie mdli, zwłaszcza jak kierunki ze sobą nie powiązane... później ból tylnej części ciała , bo ktoś po zawodówce ma prace, zarabia kokosy, a po studiach nie ma pracy, i pracuje w markecie albo jako ochroniarz , sam tak też pracowałem ...Tym co sie udało jest promil..

mi już 2 nauczycielki z historii zasugerowały że nic ze mnie nie będzie i jestem do niczego. całe szczęście mam jakiekolwiek pojęcie o własnej wartości. trzymajcie sie tam, wierze w was