Dlaczego nie możesz przestać grać? Uzależnienie od gier 

Filmu jeszcze nie obejrzałem, bo nie mam aktualnie czasu, ale podzielę się moją ciekawą historią, może komuś pomoże. Też większą część wolnego czasu przeznaczałem na granie gry, nie cały oczywiście, bo mam inne rzeczy na głowie, ale czasami potrafiłem w wolny dzień nawet po kilkanaście godzin przesiedzieć i naprawdę żałowałem tego czasu, bo o ile godzinka czy dwie czasem mogą zrelaksować, tak cały dzień odbiera czas i masę siły + pogarsza samopoczucie. Pomógł mi pewien sposób: jak byłem mały zacząłem nagrywać gry na RU-vid, nic wielkiego, mały skromny kanał, w przeszłości do tego raz czy dwa powróciłem. Niedawno pomyślałem, że będę jeszcze raz nagrywać gry, ale to będzie praktyczny jedyny czas jaki właśnie na to granie będę poświęcał. Jakie są tego plusy? Często nie mam warunków do nagrywania - hałas, itd. Nie zawsze mam czas przysiąść na dłużej niż kilkanaście minut przy komputerze. Czasem po prostu źle się czuję z różnych powodów i mój głos byłby tragiczny. W takich momentach nie dam rady nagrać odcinka, więc po prostu nie gram, a w normalnych warunkach naparzałbym ile wlezie. Tym oto sposobem nie tracę czasu, a jednocześnie, gdy już gram, to czuję, że robię coś pożytecznego - sprawiam przy okazji innym ludziom (którzy to oglądają) przyjemność. Czy to najbardziej optymalny sposób rozwiązania tego problemu? Być może nie. Czy u mnie działa, pomaga mi lepiej pożytkować czas i poprawia samopoczucie oraz samoocenę? Jak najbardziej. A więc czy to faktycznie pomogło mi wyjść z nałogu? Jak to kiedyś powiedział pewien mędrzec z dalekiej północy: "Miarą prawdy jest efekt". W wolnej chwili sam filmik oczywiście obejrzę. Pozdrawiam i życzę każdemu czytającemu samych sukcesów i również znalezienia rozwiązania na wszelkie problemy. :)

Kluczową różnica jest właśnie to, że życie jest trudniejsze. Ludzki umysł najczęściej wybiera łatwiejsze rozwiazanie i takich też szuka. Łatwiej jest wbić wysoką rangę w grze niż osiągnąć coś w prawdziwym życiu. I choć to pierwsze jest czymś złudnym i szybko ulatuje (gra się kończy) to w chwili wbijania rangi dostarcza tyle samo satysfakcji co sukcesy w prawdziwym życiu. Kluczem jest to, o czym powiedziałeś, czyli zwiększanie swojej świadomości, ale to też ma wady. Raz, że wymaga dużego wysiłku np. w walce z dysonansem, to większa świadomość otwiera nam oczy na rzeczy które często potrafią być dla nas po prostu przykre. Nie każdy ma w sobie na tyle siły, żeby się z tym zmierzyć a granie w gry nie wymaga aż takiego zaangażowania i poświęcenia. Niemniej, trzymam kciuki za wszystkie osoby, które postanowiły o siebie zawalczyć i postawiły jednak na prawdziwe życie

Ah! To właśnie Bloodbourne studia From Software nie wybiło z apatii i pokazało, że mam próbować pomimo porażek. Wielu porażek. Genialny tytuł... z resztą jak cała reszta gier od FS. Właśnie one działają przeciwnie do tego co mówiłeś w filmie (łatwa wygrana, poczucie bycia lepszym w samej grze). Świetnie sprowadzają do parteru, bo nawet pomimo pokonania największego skurczybyka najłatwiejszy typ Cię potrafi łatwo sklepać. Paradoksalnie uczą też tego, że nie zawsze warto walczyć (sic!). Uczą też podejmowania kolejnych prób. Raz za razem.

Hejka , , I tak I nie ,, pozwolilam sobie zacytowac Twoje zdanie . Myślę ze spedzanie przed komputerem wiecej czasu niz w naturze uposledzilo troche temat gier Wedlug mnie gry to bardzo dobry temat na Poznanie Samego siebie w szybkim tempie. Doświadczasz zarazem dużych wzlotów jak i upadków. Myślę że to dobry trening na odporność Umysłu. Mój 8 latek dzieki grze pokochał rolę pilota samolotu ,(od 2 lat )jest naprawdę w tym dobry!!!! U nas można zacząć lekcje od 14 lat . Trzymam Kciuki za pasję i dobry wybór Mojego Syna ❤❤❤❤❤

Uważam, że gry jak każda inna forma rozrywki - filmy, książki, muzyka, sport itd. jest dla ludzi tylko z umiarem. Problem zaczyna się wtedy gdy tracimy kontrole troche tak jak z alkoholem, od jednego piwa okazjonalnie nikt nie umrze ale picie codziennie to już alkoholizm. Ale wracając do tematu gry komputerowe - mogą uczyć pokonywania różnych przeszkód myślowych, zarządzania zasobami, co przydaje się potem w życiu realnym , ćwiczą pamięć, koordynacje i przede wszystkim niejednokrotnie opowiadają świetną historie nawet z większą immersją niż film bo sami mamy wpływ na losy bohatera. Więc jeżeli ktoś uważa, że to zło wcielone to chyba nie zna tematu, a wtedy bym się nie wypowiadał. To trochę tak jak mówienie, że nastolatek który gra w strzelanki później wyjdzie na ulice i będzie zabijał ludzi. Oczywiście istnieje taka opcja, ale to już zależy od psychiki i innych emocjonalnych powodów ale nie przez same gry.

Bardzo mi się podobał materiał. Inni twórcy łatwo rzucają hasła żeby przestać marnować czas. Rezygnaca z łatwej dopaminy ma doprowadzić do sukcesów w życiu, tylko bardzo ważny poruszony w filmie temat, że uzależnienie szczęścia od swoich sukcesów może doprowadzić do tego, że w przypadku serii porażek następuje frustracja i wycofanie. Z jakiegoś powodu ludzie grają w gry i przez to mogą w łatwy sposób poczuć się szczęśliwi. W grze The Sims jak postać była zbyt smutna to nie chciała się uczyć, trzeba było zadbać o wszystkie podstawowe potrzeby, w tym rozrywkę.

Coraz lepsze filmy robisz. Ogólnie widzę jak dużo zależy od podejścia. Koledzy ze świata sportu zawsze podchodzili do sportu, pasji i biznesu na zasadzie wbijania nowych leveli (dosłownie tak to nazywali) i mi to podeście towarzyszy do dziś, a jak sobie pogram 20 min albo godzinkę to bardzo mnie taka sesja uspokaja (szczególnie na moje adhd). więc gry mogą naprawdę uczyć :) tylko trzeba pamiętać, że gry nie zastąpią prawdziwego życia i zawsze coś o Tobie mówią - to jakie wybierasz gry to zawsze jakaś sugestia wg mnie.

Ja mam na odwrót- nie mogę wziąć się do grania tylko przeskakuję na RU-vid z filmiku na filmik... czuję, że gry wymagają ode mnie zbyt dużego skupienia dlatego skaczę po filmikach

Graj dla przyjemności, nie dla progresu. Progres tym szybciej przyjdzie jeśli polubisz sam proces. Dodatkowo warto ustalić sobie np. godzinkę i się tego trzymać (a jak się czasem o kwadrans przedłuży to nic, odejmie się od kolejnej sesji). :-)

Gry są fajne, uwielbiam grać i daje mi to totalny czill i odpoczynek od świata rzeczywistego. Problem polega na tym że bym z wielką chęcią w coś pograł ale totalnie nie mam w co. Obecne gry to jakiś totalny shit wypełniony mikrotransakcjami gdzie bardziej liczy się wpierdzielenie bimbaliona skinów za hajs niż faktycznie jakaś ciekawa opowieść/fabuła. A serio nie chce mi się przechodzić fajne tytuły po raz kurła 10ty...

Fajnie żeś ogarnął tę brodę. Tak znacznie lepiej.

Dzięki za świetny film.

Po tym filmie mam tylko jedno pytanie , czy można do Ciebie napisać maila? Nie mam w zwyczaju uzewnętrzniania się w internecie stąd pytanie 😉 Viking pozdrawia Vikinga

ciekawe

Jak zwykle super merytoryczne, czy będzie odcinek o alkoholu? W poprzednich materiałach wspominałeś, że miałeś z nim doświadczenie i z niego wyszedłeś :). Sądzę więc że wielu by to pomogło, między innymi mi bo właśnie mam taki okres w życiu.

hmm no spoko ogolem nie jestem uzalezniony ale jak slucham to.,... mam ochote odpalic gierke, narka! ;D spk zaraz wylacze nudzi mnie

Marichuana sprawiła że gry mnie nudzą nie mam motywacji żeby w nie grać oddał bym wszystko za moją psychikę z okresu kiedy miałem 12 lat i mogłem nawalać w glupią gre metin2 po 12 h na dobe nie nudząc się tym dzisiaj probowalem wracac do tego ale jest to nie wykonalne. Moja dopamina przez ziolo leży na dnie:(

Zapraszam.

Co za lipny program wgrałeś Marii Andrejczyk? XD

tęsknie za czasami kiedy mój mózg potrafił się przełączyć w tryb, który odcinał mnie od świata i przenosił do wirtualnego. Od wielu lat już nie potrafię grać w gry, muszę teraz gonić za króliczkiem w realu, kurs na szybowce, paralotnie, samoloty, kursy żeglarstwa, prawo jazdy kat. a i d, próbowanie sił w wojsku jako żołnierz, skończenie szkoły morskiej i dostanie pracy marzeń u norweskiego armatora itp itd.... wszystko co osiągam okazuje się już nie być tak błyszczące przed rozpoczęciem wyzwania, wmawiam sobie, że ja lubię próbować życie z każdej strony, ale tak naprawdę zazdroszczę kolegom co potrafią grać w nową fife albo diablo przez kilka miesięcy i się tym jarać, zazdroszczę, że ktoś może jarać się przeczytaniem książki.... ja tego nie mam. Jak nie mam jakieś odjechanego celu to czuję że jestem w martwym punkcie :(

Hej. Jeśli brakuje Ci pomysłów na filmy (raczej nie), to chętnie obejrzałbym materiał dot. hazardu. Pozdrawiam!

Podróż do Japonii będzie odblokowaniem nowej mapy.

Dlaczego nie mozesz przestac piepszc farmazony ? boss Glupok ?

Męczysz gościu, męczysz bardzo.

Ja mam z jaraniem trawy tak, że jak jestem w domu palę ile sie da, jak cos zostaje oddaje innym, bo ja od jutra nie palę.Następnego dnia w robocie sobie myślę że super pomysłem będzie zjarać jointa po pracy, zawsze kupuje max 1g bo jak mam więcej to źle się czuję, ( chcę przestać a mam jeszcze tyle do wypalenia xd) To jakieś szaleństwo.