Dzień dobry w moim przypadku jeśli chodzi o poczucie winy nauczyłem się słuchać swojej intuicji i staram się nie myśleć za dużo rozmawiam sam ze sobą tłumacząc sobie że to nie moja wina i robie dla siebie miłe zeczy wtedy nie myślę tak o tym wszystkim ogólnie doszedłem do tej techniki dopiero po 3 latach męczarni nie jest to łatwe ale wykonalne bezcenna jest mina toksyka kiedy cie nie rusza jego manipulacja może to komuś pomoże pozdrawiam
A gdzież, tego niema ?wpędzanie w poczucie winny od najmłodszych lat przez rodziców, w szkole przez nauczycieli w kościele "moja wina moja bardzo wielka wina..."w pracy w związku partnerskim itp ...o ile ze związku z toksykiem ,można uciec o tyle ze społeczeństwa, już nie z pracy nie z rodziny nie itd ,trzeba nauczyć się sztuk walki z tym patogenem .
Witam obecnie jestem z taka osoba od 5 lat I podjelam decyzje o odejsciu jest ciezko aktualnie I oczywiscie cale zycie wszystko bylo moja winna ja jestem jednym wielkim chodzacym zlem po ziemii . Dziekuje Panu za Pana filimiki to one otworzyly mi oczy mimo tego ze wszyscy dookola mowili mi dokladnie yo samo co Pan pozdrawiam A I jeszcze ciagle straszenie ze sobie cos zrobi I wszyscy sie dowiedza jaka jestem
Mam taką koleżankę która nieustannie wraca do przeszłości i ciągle mnie za coś wini. Pamięta moje słowa sprzed wielu miesięcy. Każe mi ciągle wracać do tego co napisałam do niej dawno temu. Próbuję zerwać z nią kontakt. Mam nadzieję, że się uda. Czuje się przez nią strasznie. Wydaje mi się, że ciągle robię coś zle. Takie osoby to koszmar.
Tak. Zanim poszliśmy na terapię małżeńska sama potrzebowałam wsparcia żeby w ogóle mieć siłę podjąć to działanie. Na jednym ze spotkań mąż wypalił do terapeuty: Żona była u tych, pozal się Boże, terapeutów! I co oni z nią zrobili?! Ona się pozbyła poczucia winy! Jestem dwa lata po rozwodzie. Czuję się lepiej
Miałem takich "rodziców" i w moim przypadku takie ciągle wpędzanie w poczucie winy zadziałało jak słynna PRL-owska "delbeta" i dlatego dziś mam wyjebane na wszystko i wszystkich...
Początkowo z poczucia bezsilności i niesprawiedliwości reagowałam złością, agresja i nerwami. W zamian słyszałam ze jestem niezrownowazona, mam problem z emocjami i ze sobą. Ze jestem winna temu jak jest między nami i właśnie udowodniłam ze ma racje z tym co mówi na mój temat. Z czasem przestałam reagować lub ucinalam wszelkie komentarze i próby przerzucania winy na moja osobę. Próby nie ustały ale zaczął widzieć ze nic tym nie ugra.
@@kobidogold ciągły festiwal rozstań i powrotów. Stopniowo pojawił się coraz większy emocjonalny dystans z mojej strony spowodowany głównie psychologiem a także niezliczonymi godzinami przesłuchanych podcastów nt. Toksycznych typów. Czułam coraz większy dystans Zarówno do tego co mówi jak i jego wszelkich reakcji. Zarówno pozytywnych jak i tych negatywnych. Jednak dalej pozostało toksyczne przywiązanie i uzależnienie - dzięki Bogu kiedy wszystkie maski opadły zdałam sobie sprawę, ze to uzależnienie to jedyne co mnie trzyma w tym „związku”. Nie wielka niespotykana miłość lecz niezdrowe Uzależnienie i strach przed samotnością. Po poważnym rozstaniu Zaczęły się prezenty, deklaracje zmiany. Ale wszystko nadal przesycone huśtawka emocjonalna, wbijaniem szpil i okresami ciszy podczas których pewnie szukał nowych ofiar. Na szczęście w między czasie zadbalam o swoją niezależność materialna. mieszkanie, lepiej płatna praca…. Nie chciałam z nim ponownie zamieszkać mimo wielu namów i rozmów. Aktualnie kontaktu zero. Po raz 166262. Nie umiem powiedzieć czy to definitywny koniec Ale wiem i to mnie bardzo motywuje ze z każdym „powrotem” do kontaktu tych emocji jest coraz mniej jednoczesnie świadomość uzdrowienia i coraz lepsze samopoczucie przeważają nad ta czarna dziura z ostatnich 8 lat. upragniona wolność zbliża się ogromnymi krokami :)
wypisz wymaluj moj brat. te same slowa "odbija mi bo nacpalam sie czekolady a to cukier. A to ze mnie obraza, krytykuje, beszta z byle powodu, to nie ma zadnego zwiazku". Uciekac od takich ludzi jak najdalej.
Witam. Kolejny potrzebny film:-) nie zgodzę się jednak z nazewnictwem "uzasadnione poczucie winy". To odczucie, które Pan opisał to po prostu wyrzuty sumienia zgodne z naszymi wewnętrznymi zasadami. Moralność i zasady religijne w zależności od regionu świata zawsze są zewnętrzne i wymuszają poczucie winy. Pozdrawiam
Ja żyję z taką osobą, która cały czas zrzuca na mnie winę za wszystko. Zastanawia mnie jedno: jak odróżnić osobę toksyczną od chorej na np jakąś chorobę psychiczną. Ja żyję z taką ciężką osoba ale ma zdiagnozowana chorobę dwubiegunowa. Ale bez przerwy zrzuca na mnie winę za swoje nerwy i zarzuca mi że ja w niej te nerwy wywołuje, że nie daje jej wsparcia takie jakie one chce, że jestem jej wiecznym "złym dniem". Sama już nie wiem czy on jest toksyczny czy chory.. bierze leki. Ale od kilku dni dzień w dzień mnie wyzywa, obraża i twierdzi że to moja wina bo on jest chory a ja wywołuje u niego nerwy.. nie wiem już co myśleć. Miał ktoś podobną sytuację?
Nie ma głosów. Poprostu ciągle jets o cos zły, wyzywa się na mnie, obraża mnie a jak zaczynam się bronić i odpowiadać to oczywiście moja wina bo powinnam się "zamknąć" a nie pyskować jak on jest chory.. już nie wiem co robić
Przez przypadek trafiłam dziś na Pana kanał. Po oglądnięciu pierwszego tematu odrazu zasubskrybowalam. Super kanał ❤️ znakomite rady, tego potrzebuje. Pozdrawiam 🙂
Doroslosc to odpowiedzialnosc, jesli ktos zwala ja na inna osobe w sposob dysfunkcyjny to nie wyraza postawy checi samodzielnego zycia. Czy chcesz miec w kregu bliskich taka osobe?
