DLACZEGO WCIĄŻ GRAMY RANKEDY 

,,I w tedy ja mu mówię geralt jak masz wybierać między jednym złem a drugim to może lepiej nie wybieraj wcale" -Wałesa

- Nie można skończyć gry na przegranej. - Ale ja za dwie godziny muszę wstać do pracy! - To dawaj last'a. - Ok...

Dlatego gry single-player nigdy nie umrą, nie każdemu che się użerać z ludźmi.

Błagam, nie chcę już grać rankedów

dawno temu zrezygnowałem z grania rankedów w jakiejkolwiek grze, zauważyłem że osobiście znacznie większą przyjemność dają mi normalne rozgrywki. Nikt nie jest spięty, jak się przegra to trudno, grunt że jest zabawa. Najlepiej jeszcze jak ktoś zacznie z całej rozgrywki robić istny skecz komediowy i znajdą się chętni aby dołączyć do tego teatrzyku XD Znacznie lepiej się wspomina jak w 10 randomowo dobranych osób zaczęliście grać w ping ponga krabem na rzece, niż jak się zrobiło pentakilla na pełnym clutchu przy 100hp grając katariną na midzie whoooooo...

sporo Kacpra jak na jeden dzień (epicko)

Od 5 lat nie grałem w lola, ale pamiętam, że w rankedy lubiłem grać, ponieważ ludziom zdecydowanie bardziej zależało na wygranej. Na normalach częściej zdazali się AFK, czy po prostu surrender.

Żadnym ekspertem nie jestem ale gram regularnie w parę gier multi, w tym Hearthstone'a. Muszę przyznać, że jest bardzo dużo racji, w tym co mówi Kacper, natomiast sam przypadek karcianki od Blizzarda jestem w stanie stwierdzić że to najlepszy system rankedowy, w jaki grałem. Mnogość trybów daje różne podejście do rankeda, aczkolwiek Battlegrounds jest moim zdaniem najlepszy. Brak jakichkolwiek ranków (rang?), tylko pula punktowa, która niejednoznacznie określa Twoje miejsce w hierarchii. Grasz sam, więc nie ma presji, że teammate Cię zawiedzie albo nie zagra jak chcesz. Mocny element losowości zaczyna się umniejszać, im więcej masz doświadczenia z grą, wiesz co i jak, co daje Ci zdecydowaną przewagę nad tymi co nie wiedzą. Do tego dochodzą areny, które same w sobie są niezłe, ale brakuje im tego sznytu długofalowej rywalizacji. Jest x meczów, możesz przegrać do 3 razy, kropka. Again, im więcej doświadczenia masz z grą, tym lepiej Ci idzie bo wiesz co i jak. Nie ma obrażania się na ludzi (przynajmniej w moim przypadku), bo to ja jestem kowalem swojej sromotnej porażki. Ale dobrze wiedzieć , że nie jestem jakiś psychiczny kiedy podświadomie zwalam winę za przegraną na innych w Apex Legends :D

Ten trundle gankujacy miniony na każdej linii jest epicki xD

Ależ wiele mi ten film uświadomił. Odmienił sposób w jaki patrzę na gry kompetytywne w ogóle. Dzięki.

Jest taka stara zasada ktora uzasadnia nasza potrzebe ukladania sie w ligi w rankedach, zasada autorstwa Petersona, ktory wyciagnal ja z dekad pracy jako psycholog/psychiatra: Homary maja bardzo rozbudowana strukture hierarchiczna, potrzebuja jej , zyja wedlug niej nawet jesli logika wskazuje inaczej. Ludzie tez zyja pod dyktando roznych hierarchii, to oznacza, ze potrzeba czy chec uczestniczenia w hierarchiach jest w nas przynajmniej od wspolnego przodka z homarami (dokladne dane ile to tysiecy czy milionow lat zostawiam googlowi) bo ewolucja nie robi dwa razy tego samego, np jesli ssaki maja latac ale piora maja juz ptaki to ssaki latajace beda mialy blony jak nietoperze. Tak samo jest z hierarchiami i wlasnie po to gramy rankedy, potrzebujemy ustawic sie gdzies w tej kolejce od lamusa do herosa. Nie to ze gram rankedy, wkurzaja mnie za bardzo i zostawilem to w pizdu, przerzucilem sie na bardziej rzeczywiste, niewirtualne sprawy. EDIT: przy okazji 14:20 oddanie graczom wiekszego wplywu na rozgrywke potrafi znaczaco obnizyc poziom toksycznosci: np World of tanks wzgledem Warthundera: W wot mamy paski zycia, nawet dobry gracz ktory zaskoczy przeciwnika pojawiajac sie za nim ma 400 hp wiecej po starciu, przy tych samych maszynach to bedzie z 2000 na 0 a z 2000 na 400 hp. Nieduzy profit myslenia. Jesli zaskoczy dwoch przeciwnikow to po prostu zginie. Mysle ze jest to jeden z glownych powodow mojego 55% win ratio. Nie dalo sie grajac solo i nie naginajac mechanik czy nie grajac wylacznie najlepszymi maszynami z najgorszymi graczami (seal clubbing) wyjsc powyzej 55%. Widzialem win ratio innych graczy za pomoca moda (xml bodajze), rzadko wychodzil poza widelki 45-55%. Czasem dochodzil do 60%, raz na ruski rok byl ktos kto mial te 65%. W warthunderze natomiast nie ma paskow zycia, jeden dobry strzal i przeciwnik zabity. Pech jest zminimalizowany bo mamy 3 odrodzenia w podstawowym trybie, wiec jesli przypadkiem dostaniemy kulke to dalej mozemy miec dobry mecz. Efekty? Zaskoczenie 4 przeciwnikow z flanki potrafi skutkowac 4 killami bez strat i wielkim zastrzykiem radosci. Dla nich nie oznacza ze jestem cheaterem, nobem czy idiota. Oni w najbardziej oczywisty sposob widza ze zostali ograni, nie przez moja lepsza maszyne, przez RNG (w wocie najlepszy strzal potrafil sie odbic bo tak) czy przez "balans" tylko przeze mnie. Wiedza ze nastepnym razem beda pilnowali tej bocznej drogi. W warthunderze bez wielkiego wysilku mam 75% win ratio. Dlatego ze jestem lepszy w te gre? Dlatego ze inni sa gorsi albo jest latwiejsza/trudniejsza/inna? Nie. Dlatego ze premiuje umiejetnosci nad lagodnosc wzgledem slabych graczy. Co to ma do czego? Otoz w wot czat bardzo czesto przypominal smietnik znany glownie z league of legends. W warthunderze albo jest cichy (to wada, ale nie wzgledem "rozwiazania" konkurencji) albo jest przyjazny.

Rankedy grane są też w dużej mierze przez community, albo raczej podejście sojuszników. Przyjmuje się, że w rozgrywce rankingowej jest mniejsza na szansa na trolla w teamie, grief, albo leaver'a...

O kurcze 2 filmy z Kacprem jednego dnia, jesteś super inteligentny i jeszcze dogadzasz widzom, gratuluję

Okazuje się, że człowiek może uzależnić się nie tylko od tego, co przynosi mu przyjemność, ale również od tego, przez co - cierpi! Rankedy są jak teorie spiskowe. Nie możesz przestać; choć wiesz, że dobrze na tym nie skończysz (fizycznie).

Ten gość robi genialne filmy.

Fajny materiał! :) Na filmie dużo było mowy o grach drużynowych i obwinianiu innych. Mnie też zawsze frustrowało jak dostawałem w drużynie (np. w CS:GO) kogoś kto zachowuje się jakby pierwszy raz w życiu miał myszkę, ale zamiast w to brnąć postawiłem grać rankedy w grach, gdzie są starcia 1v1. Quake Champions, Street Fighter V, Tekken 7 - w każdej z tych gier mamy okazję powalczyć sami, co jest super, bo nie ma wymówek związanych z drużyną - jak przegrałeś, to znaczy, że przeciwnik był lepszy i koniec tematu ;) Rankedy w grach drużynowych też gram, ale bez jakichkolwiek oczekiwań, no bo ciężko je mieć jak nie wiemy kogo dostaniemy do teamu. Traktuję je jako takie "klikanki" i tyle.

Obejrzałem wszystko tzo wrzuciliście w jeden dzień i mało mi. Bawię się wybornie, świetna robota i tak trzymać.

11:53 błędem jest myślenie że porażka w grze to coś co trzeba zacierać to skaza na honorze, gra się dla zabawy, więc nie da się bawić źle pod kontem umiejętności przegrana w grze to też nie skaza na honorze chyba że ktoś gra zawodowo, ale w tedy samo dostanie się do takiego zawodu to już jest sukces, więc ciężko w tedy mówić o jakiejś utracie honoru dodatkowo jeśli ktoś chce grać lepiej to powinien się zainteresować błędami jakie może poprawić, każda inna rzecz nie za bardzo pomoże wygrać czyli jeśli ktoś ocenia że źle się bawił przez cały mecz na podstawie tego jaki napis mu się wyświetla na koniec meczu to tej osobie źle się wydaje, co innego jest ocena tego jak się bawiliśmy w grze, a co innego ocena rezultatu naszej gry... tylko że rezultat to zwykle nie powinien być krok ku grze zawodowej tylko krok ku miłym spędzania czasu

Jeżeli chodzi o gry które mają ranking to lubię mieć poczucie,że jestem w "elicie" gram po to żeby być najlepszy,świadomość,że jestem jednym z najlepszych graczy w dany tytuł sprawia mi przyjemność i nie odczuwam aż tak poczucia straconego czasu

mam wrażenie, jakby w okolicach 1:30 do 2:00 brakowało obrazków rang, o których mówisz 🤔

Dobrą opcją jest Starcraft 2. Tam wchodzisz 1v1 i masz pełną odpowiedzialność po swojej stronie. Jedank też jest druga strona medalu, można dostać konkretny "ladder anxiety", bo właśnie Ty za wszystko odpowiadasz i każda Twoja porażka jest Twoją zasługą. Można jednak wyluzować po pewnym czasie i wtedy idzie skill do góry :)

elo hell istnieje zwlaszcza gdy za rankeda dostajesz za wina +10 a za lose -20 :D

Legenda głosi, ze jak Kacper się uczesze to upadnie cały youtube 🤣

myśle że dodatkowym aspektem jest twoje otoczenie, jeżeli twój znajomy, który jak uważasz gra nie gra najlepiej ma wyższą range, to wtedy możesz chcieć udowodnić przed samym sobą że jest tak jak uważasz i że jak każdy ma platyne to ty też ją wbijesz, starając się o ciągły progres

Na szczęście nie rel. Nałogowy gracz singlowy here xd Jak sam coś spierdole, to przynajmniej tylko ja jestem na siebie zły, a nie cały team xD

Tyle co zmieniłem pracę, miałem highendowy windowsowy sprzęt na Intelu; teraz mam Maca z M1. Przepaść na korzyść M1 jest niezwykła - super cichy, nie produkuje ciepła, nie przywiesza się, jest ultraszybki. To jest prawdziwy next gen, a nie przejście z HDD na SSD jak w PlayStation ;D (btw, PS5>PS4 po stokroć)

różnica jest taka że w trybie rankingowym online kiedy przegrasz dostajesz większą anty-nagrodę a kiedy wygrasz większą nagrodę i to dla tego drugiego ludzie grają

Co ciekawe rankedy pojawiły się gdzieś 7-8 lat temu masowo, bo chodziło o to by przyciągnąć do gry na długie godziny quasi e-sportową mechaniką. Sam to zauważyłem w WoT gdzie ich nie było, a gdy grałem od open bety w World of Warships już owszem się pojawiły .Tam też było ELO hell, zresztą zastanówmy się jak spierdolone jest granie wg ELO gdy ma się losową drużynę (więc nie mamy wpływu na to nasze ELO w pełni). Dodając RNG otrzymujemy mieszankę iście wybuchową, a przecież sam system w szachach jest bardzo dobry. Tylko tam tylko my mamy wpływ na grę, skoczek rusza się zawsze tak samo, a wieża nie ma nagle bicia 2 figur na ruch, a innym razem żadnej ;) Odkąd odpuściłem sobie rankedy i ogólnie multiplayer i skupiłem na grach singlowych jestem zdrowszym psychicznie człowiekiem :)

Znam to aż za dobrze xD 3500h w rocket league, grze w której nie ma rng, liczy się twój skill i teammate którego ci dobierze ( z tego brała się głównie frustracja). Udało mi się być w top 1% wszystkich graczy ale ile mnie to nerwów kosztowało xD Ale mimo to, nadal miło wspominam tamte czasy, ile ludzi się poznało, pograło w amatorskich ligach i turniejach. Szkoda że ta gra wtedy nie była popularna u nas w kraju.

Niby takie oczywiste kwestie a Kacper potrafi o tym opowiadać pół godziny i człowiek słucha przykuty do ekranu. Kacprze, rób mi to!

TZO? Przecież dzisiaj sobota, ale niespodzianki! :))))

Hej, mam pytanie Jak Ty wyszukujesz te badania naukowe na temt gier? Masz jakies fajne żródła (strona www) czy raczej nie ma tutaj reguły i materiały są rozsiane po necie?

Psycholog, Poliglota i Astronom Kacper Pitala to człowiek wielu talentów

Nie gram rankedów, nie gram nawet w multiplayer, problem z głowy, samopoczucie +10

13:10 Heartstone w przeciwieństwie do większości pozostałych topowych karcianek na rynku (MTG, Gwint czy LoR) wprowadza sporo losowych mechanik które mają duży wpływ na rozgrywkę więc powiedziałbym że w tym przypadku to akurat kwestia designu gry

Drugi materiał od Kacpra Pitali dzisiaj. Rozpiera mnie radość :)

Szczerze, lubię LoLa, podoba mi się ten cały zbudowany świat, ale poza Rankedami Solo/Duo(choć zdarzają się wyjątki, jak smurfy, zboostowane konta, czy po prostu gorszy dzień), to czy wygrasz linię czy grę jest losowe jak rzut monetą. Dla mnie ta rozgrywka to jest wieczne sprawdzanie siebie i tego czy staję się lepszy, a tę informację najlepiej jest wyciągnąć walcząc przeciwko podobnym sobie. Wypowiem się na podstawie ligi na dzień dzisiejszy z perspektywy średniego golda. Na podstawowej mapie trybów mamy praktycznie pięć (wykluczam rotacyjne): Ranked Solo/Duo Ranked Flex Normal Draft Normal Blind Boty. Boty przestają być zagrożeniem bodajże gdy się wychodzi z brązu, albo i wcześniej. Masa ludzi testuje sobie tutaj nowe picki, albo postaci którymi nie grali, tak by ogarnąć jak się castuje poszczególne spelle, jak wypada laning phase, czy ciężko się dobija miniony (auto-attack + projectile timer) Normal Blind jest siedliskiem ludzi dobrych którzy bawią się troll pickami albo ludzi słabych którzy myślą że granie rankedów to coś poważnego (przykład z życia). Ciężko znaleźć tu osobę która jest Srebrem/Goldem/Platyną. Tu można robić wszystko, grać we dwóch na topie, zabierać ludziom linie instalockując, dosłownie WSZYSTKO. Gry nie są wyrównane, ponieważ głównie masz dwie skrajności, bo albo ktoś jest megasłaby, albo megamocny, więc ci megamocni zawsze wygrają z tymi megasłabymi. Duże ryzyko AFKów, którzy poszli się spłakać. Normal Draft to już troszkę ambitniejszy tryb, w którym mamy ten bonus, że każdy na początku gry dostaje linię na którą ma iść. To czy pójdzie oraz czy sobie poradzi jest już pod znakiem zapytania. Mamy tutaj głównie ludzi ździebo bardziej ogarniętych od tych z Blinda, ale często grają tu osoby o różnych poziomach, dla których to jest jedyny tryb do gry razem. Diament nie zagra z Silverem rankedów, więc jest albo ARAM (kompletnie inna broszka) albo właśnie normal draft. Kończy się to tym, że jeśli ty grasz solo/duo/multi z ludźmi swojego poziomu, to u wroga bardzo często będzie ktoś mocny na jednej linii, a ktoś słaby na drugiej. Toteż na tej pierwszej linii najpewniej ten mocny z tobą wygra, tak że nie będzie co zbierać, a na drugiej linii zestompujesz, ponieważ gracz nie stanowi wyzwania. Mniejsze ryzyko na AFKa, bo zwykle ktoś tu gra z jakiegoś powodu. Poziom wyżej stąd są Flexy, na których poziom jest niejako decydowany przez Elo tej kolejki. Niestety, do Flexów w sezonie siada się w momencie gdy wbijesz wymarzoną rangę na solo/duo albo gdy chcesz pograć z więcej niż jednym znajomym. Kończy się to tym, że powtarza nam się sytuacja z Normal Drafta, ponieważ Platyna/Diament/Master z Solo/Duo rozegrał niewiele meczy i na kolejce Flex ma DOPIERO rangę golda. To się zdarza częściej niż możecie sobie wyobrazić. Zdarza się również, że Diamenty grają na smurfach (kontach o niższej randze), po to by móc grać Flexy z zespołem. Na szczycie tego wszystkiego jest Solo/Duo, który jest najbardziej stosownym trybem odzwierciedlającym nasze umiejętności, ponieważ w zamierzeniu systemu, gramy na ludzi na swoim poziomie. Osobiście, testuję wszystkie swoje picki, czy to moja main linia czy coś nowego właśnie na Solo/Duo, bo tam mam największą pewność, że znajdę przeciwnika który swoimi umiejętnościami będzie dla mnie odpowiednim wyzwaniem. Jeśli wygram na niego, to mam przekonanie, że pick mi idzie i jest dobry. Jeśli nie wygram, to będę w stanie zauważyć potencjalnie jakieś pojedyncze pomyłki które były tego przyczyną. W każdym momencie jest szansa że się odbiję po przegranej, jak również muszę dbać o to by nie stracić przewagi. Jeśli grałbym na kogoś słabego, to wygrana nic mi nie powie, bo przeciwnik popełnił zbyt dużo błędów, a jeśli grałbym na kogoś mocnego, to z przegranej nic nie wyciągnę, ponieważ przeciwnik mnie zniszczy na zbyt wielu płaszczyznach, po czym wykorzysta efekt kuli śnieżnej i wygra grę. Dlatego sama ranga dla mnie nie ma znaczenia per se, typu - chciałbym wbić platynę, być elitą (XD). Dla mnie to jest: 'chciałbym osiągnąć jakiś progres, który system zinterpretuje jako umiejętności przeciętnego platyniarza'. Nie cieszę się z gier w których jestem 0/6 ale wygrałem, bo to nie była moja wygrana, tylko moich teammatów.

Jeśli chodzi o gry rankingowe. Trzeba pamiętać o wzroście domyślnych podstawowych oczekiwań graczy. Granica przesuwa się wraz z wiekiem gry. Taki na przykład CS:GO. Już nawet na bardzo niskich rangach oczekuje się czegoś, co kiedyś można było się spodziewać na wyższych. Jest to pewien dysonans, polegający na tym, że więcej graczy uczy się; z poradników, streamerów etc.. Trzeba pamiętać także o graczach, którzy osiągnęli wysoką rangę, ale przerwali rozgrywkę na jakiś czas. Wracają i zamieniają się w "naturalnych smerfów". Ich ranga spadła, ale umiejętności i doświadczenie się nie starzeją. Ranked idealny nie istnieje, musiało by być usunietę wszystko co daje jakąkolwiek przewagę. A właśnie tego gracze poszukują, aby zyskać przewagę.

Gram w Generation Zero od długiego czasu i pierwszy raz w życiu spodobało mi sie rozmawianie z innymi playerami. W Sniper Elite 5 tez. No i kooperacja w Ghost Recon Wildlands i Breakpoint. PUBG na fonie ale to tylko z ziomkami.

Zaskakujące, że w 15 minutowym filmie o rankedach nie pojawiło się ani razu słowo "esport", albo ogólna analogia do sportu. Za to pojawiła się reklama przekonująca, że jak chcesz grać rankedy to musisz mieć kompa z górnej półki - co jest nieprawdą. Tryb rankingowy to wielki turniej, w którym biorą udział wszyscy gracze by udowodnić, że grają na odpowiednio wysokim poziomie. Jedni grają czysto amatorsko, drudzy podchodzą do tego bardziej profesjonalnie. Pierwsza grupa osiąga poziom plateau, dlatego są rangi z których tylko kilka procent wychodzi dalej. Wynika to z tego, że tylko ciągle grają, zamiast poświęcić czas na doskonalenie swoich umiejętności. To jest tak z grą na instrumencie, nie będziesz w czymś lepszy gdy tylko grasz koncerty. Druga grupa podchodzi bardziej profesjonalnie i poświęcają czas poza rankedami na poprawę swoich umiejętności i dzięki temu szybciej idą wyżej. A no i jeszcze ten temat produktywności - czy można powiedzieć, że sportowcy są produktywni?

Podobnych emocji dostarczają gry, gdzie przy porażce wiele się traci, a przy wygranej wiele zyskuje, np. EFT czy Hunt: Showdown

Dzięki, dokładnie opisaliście moją sytuacje w dota2 :D Bardzo fajny materiał, dzięki że ciśniecie z taką jakością, każdy odcinek oglądam jak zajebisty dokument !

Najlepszy sposób na Rankedy aby się nie denerwować ale czerpać z tego przyjemnośc... do 3 gier rankedowych dziennie, bez znaczenia wygrywania czy przegrywania. W ten sposób zdobyłem z ziomkiem platynę w R6: Siege w miesiąc :P

to najbardziej pitalowo-tvgrowy odcinek na tym kanale

Jejeje!!! Go Kacpi!❤

Tan naprawdę grając duże ilości ranków mając jedynie 50% winratio ciągle będziemy progresować. Niekiedy osoba która zagra 1/10 tych rankedów mimo, że ma niższa rangę tak naprawdę jest lepsza od tej osoby która ma zagrane większa ilość rankedów.

Ja nie raz bluźniłem na sojuszników, gdy im coś na prawdę bardzo nie wychodziło, albo na przeciwników gdy czasami im się coś poszczęściło, ale też zawsze widziałem swoje błędy i po każdym meczu oglądałem powtórkę swojego meczu by uczyć się na własnych błędach. A i tak siedzę w najwyższych dywizjach xd

Co do przegranej (na przykładzie Ligi Legend) - tutaj gracze są dodatkowo sfrustrowani bo tracą punkty rankingowe, które starali się zdobyć, ale również ich MMR ulega obniżeniu co skutkuje mniejszymi przyrostami punktów rankingowych za wygraną i wyższymi stratami z każdą kolejną przegraną, powoduje to, że niektórzy streamerzy porzucają konta jak widzą, że ich MMR zostało zepsute i idą grać na kolejnym aby byli w stanie dostać pożądaną przez nich rangę.

To jest piękne jak w CS GO celujesz do przeciwnika z kolimatoru a on sprzedaje ci heada z kalacha, Patrz muszka i szczerbinka, albo stoi przed tobą oddalony o 2 m dajesz w niego cały magazynek i nawet nie trafiasz ani jedną kulą.

W Hotsie elegancko ranga gold 1, kilka sezonów nie grałem i od strzała bronz 3, wyjście z bronza jest niemożliwe grając solo, więc stagnacja jak najbardziej istnieje

Porównianie rankedów do hazardu uświadomiło mi, czemu nigdy nie grałem w tryby rankingowe - podobnie jak hazard, po prostu mnie to nie rusza, jestem ahazardowy i nie wywołuje to u mnie wyrzutów dopaminy ; p brawo nauka!

Prawda jest taka że pojedynczy gracz jako tako ma mały wpływ na wynik rozgrywki w takim CS czy Valorancie i Lidze Legend. 50% zwycięstwa jest w lobby i jeśli wylosuje ci nawet dwóch słabszych graczy to masz już dużo trudniej żeby wygrać mecz przeciwko 5 równym graczom. To jest największy problem gier z systemem rankingowym bo każdy może zostać zboostowany podczas gry z lepszym kolegom lub nawet przez randomów zamykając 10 gier pod rząd.

Ja stakuje golda 2 w LoLu od 7 lat, a w Valo g1 odkąd wyszły rankedy i w sumie dobrze mi z tym bo rozgrywam tylko placemanty. Tak samo w Apexie, jestem złotym graczem xD

Normalne gry mogą dać wyzwanie tylko na początku przygody z danym tytułem, po osiągnięciu pewnego pułapu większość gier można wygrać samodzielnie. Dużo gier zespołowych ma problem z oceną indywidualnej rozgrywki i zastępuje ją grindem. Grasz 50 gier ale z win ratio 65% ale jednocześnie jesteś w tej samej randze co ludzie z 1000 gier ale z win ratio na poziomie 48-52%. Oczywiście zagrasz te 50 gierek więcej i będziesz dużo wyżej niż wspomniani wcześniej gracze ale z wiekiem czasu na gierczenie coraz mniej a ja sam chciałbym zbalabsowaną rozgrywkę a nie statystyki typu 20 zabójstw, 1 śmierć, wzięte 4 cele i 2 neutralne ukradzone zakończone porażką bo jednak nie wyciągnąłem solo walki przeciw piątce w tym jednym kluczowym momencie. Rozumiem że im więcej gier się rozegra tym większa może być precyzja dopasowania do rangi, jednak cierpią na tym gracze casualowi czasem gry ale hardcorowi podejściem do gry gdyż przez zdecydowaną większość czasu do wbicia tych najwyższych rang ktore osiągają grają w gry które są orką przeciwnika a trochę wyżej rzutem monetą od rng czy team przez pierwsze minuty nie nafeeduje tak, że odbicie będzie niemożliwe. Rankedy nie są dobre ale i tak lepsze od gier normalnych, po prostu nic lepszego odnośnie balansu gry (czasem kulawego a czasem sprawiedliwego) jeszcze nie wymyślono.

Gram w LOLa już chyba z 10 lat, ale nigdy nie zagrałam rankeda. Nawet gdy znajomi mocno namawiali. Wystarczy mi, że widziałam jak spinali się na normalach... Dla mnie granie to ma być frajda, a to nie zawsze równa się wygrania. A podczas rankedów celem jest za wszelką cenę wygrać i zdobyć dodatkowe punkty w rankingu.

Gramy rankedy bo jesteśmy lepsi niż te farciarskie nooby z przeciwnego teamu

Dlatego jeśli w grze jest możliwość grania bez walki z innymi graczami (P vs NPC) to zawsze go wybieram. Właśnie dlatego by czuć przyjemność z gry.Dlatego lubię takie Star Conflict World of Tanks Blitz - gram tylko na czołgach które po prostu lubię z wyglądu/historii/wydajności i się nie przejmuje % zwycięstw itp. Na tryb rankingowy w Blitz nawet nigdy nie spojrzałam. Dlatego gry drużynowe są ..specyficzne. Współpraca jest fajna gdy istnieje/działa. Gra która jest zbalansowana pod tym względem jest zbyt losowa. Jest wielu graczy ,wiele pojazdów/postaci/buildów i jest szansa ze trafisz sie na druzyne która w 1-2 minute skończy bitwe wynikiem 7:0 a są druzyny które nie zrobią nic i są tylko "karmą" dla drugiej strony.

Czułem się w trakcie oglądania filmu jak by to był film że jakiś ochotnik rozmawia z psychologiem

U mnie tak jest w WOT. Wróciłem po pięciu latach. Zawsze byłem średnio-dobrym graczem takim z pierwszej 7-ki. Teraz nawet nie wiem co mnie trafia i dołuje okrutnie, ale ciągnie mnie znów jak narkomana do hery. Czysty masochizm. Dam sobie dwa- trzy tygodnie...

od 5 lat wbijam platyne, mam ją na dwóch serwerach, po 400-700 rankedów rocznie i dalej mi sie to nie nudzi i to lubie. Wczesniej miałem problemy z lapkami i internetem, gram w Lige 8 lat ale dopiero od 2 lat zacząłem ogarniać że trzeba bardzo ogarniać, od roku oglądam jednego gracza z Mastera i jestem coraz lepszy, może od nowego sezonu nie bede miał ścinek i zagram b. dobrze i taki diament by mógł wpaść już xD

Zdecydowania u mnie chodzi o poziom gry. Jak grałem na innym serwerze gdzie nie było Polaków to dotarłem do szczytu platyny i już od golda było widać zupełnie inną grę. Na EUNA poziom nawet platyny według mnie jest tragiczny i zapewnie musiałbym mieć diament żeby doświadczyć takich meczów jak wtedy. Pomijając np clashe które są turniejami z tym, że tam się gra 5tki więc to również zupełnie inna gra.

10:00 nie mam takiego poczucia gram dla rozwijania siebie bo tak jak mówisz kiedy poziom wzrasta musisz być bardziej kreatywny precyzyjny itp. Ale czasami czuję frustrację jak bot przegrywa czy top lub jg albo mid czy support intuje.

Nie wymienił CSa przy wymienianiu gier z multi i pktami ELO xD Ależ Ty masz silną psychikę Kacper.

Dlaczego gram rankedy? 1. Ludzie się bardziej starają 2. Czasami w grach na "normalu" ludzie po prostu wychodzą z rozgrywki bo nie są za to w żaden sposób karani. 3. Mam poczucie że mam jakieś progres i mam losowanie na graczy podobnych do siebie dzięki czemu rozgrywka jest trudniejsza/przyjemniejsza.

Kilka lat temu miałem za cel stworzenie swojej kariery zawodowej właśnie w e-sporcie, dlatego traktowałem rankedy w CS:GO i Overwatchu śmiertelnie poważnie. Niestety ani w jednym ani w drugim nie udało mi się wyjść jednocześnie wysoko, by czerpać z tego jakąkolwiek "sławę" za swoje akcje podczas meczy, nie wspominając nawet o jakichkolwiek korzyściach materialnych. Ciężko mi się było pogodzić z faktem, że jednak prosem nie będę, więc skończyłem przygodę z obiema produkcjami na poziomie Legendary Eagle w CS:GO i Masterze w OW. Taką motywację miałem prawie zawsze grając kompetytywnie.

Dawno temu przestałem grać rankedy w Rainbow six siege a od roku przestałem grać w ogóle w tą grę i czuję się o niebo lepiej.

Gra się rankedy ponieważ jest to miejsce w którym każdy stara się wygrać. Jest to więc wyzwanie a wiadomo gdy wyzwanie nam nie wychodzi czujemy się źle jednak popycha nas to do rozwoju.

Ja grałem rankedy w dow II I blitz. W dow II trafiał mnie szlag jak grałem 3 vs 3. Ale jak grałem 1 vs 1 nigdy nie byłem zły, nawet jak przegrałem. Nawet jak przegrałem głupio. Wniosek jest taki, że zawsze problemem jest drużyna.

Ale reklamy to dajcie robić Hedzikowi.PS KC Kacper, dzięki za krótki dialog na fejsie po moim przeczytaniu książki. :) Pozdrawiam.

1:40 "O tutaj" chyba coś miało być pokazywane :D

Ja w LoLu najbardziej lubiłem... grać na boty. Tylko nie krzyczcie proszę... Chyba przekroczyłem w tym trybie 2000 rozegranych meczy, z tego przegrałem może 8 razy, z tego większość jak jeszcze uczyłem się grać. Pod koniec mogłem na spokojnie wygrać, jak to się mówi(ło) 2v8, a niektórymi postaciami nawet 1v9. I takie mecze były najlepsze, bo były wyzwaniem (tak boty w lolu są banalne, chyba że reszta teamu pierwszy raz włączyła grę i feeduje jak szalona), w pewnym sensie to dla nich grałem, a do tego na boty można było dużo łatwiej i szybciej zdobywać nagrody z wielu eventów. Rankedy były... dokładnym przeciwieństwem, na początku grałem na midzie i tu różnie bywało, potem przeszedłem na adc i tu bywało jeszcze różniej, bo niestety większość graczy nie potrafiła grać z adc. Raz na jakiś czas trafił się dobry supp, albo team faktycznie potrafił grać pod adc i te mecze były najlepsze, ale oczywiście najwięcej było tych... negatywnych. No ale już od roku nie gram i chyba zaraz zacznie to przypominać spotkanie klubu aa😅

Wiele w tym prawdy, ale często jednak system rankingowy kuleje i karze część graczy uniemożliwiając im granie na ich poziomie. Mam tego przykład z doty gdzie kiedy jeszcze jak grałem rankedy to po pierwsze ciężko było wejść wyżej bez teamu przynajmniej 3 osób, ale i tak miałem stosunkowo wysoką rangę, reset, kalibracja.... 2 rangi w dół... I granie z ludźmi gdzie albo pociągniesz solo całość albo nie. Ten dysonans było wyraźnie widać i nadal jest widoczny. To one są nawet smurfy ale ludzie którzy utknęli na rangach poniżej swoich umiejętności. Przypadki kiedy ostatnio jeszcze grałem rankedy obfitowały w gry 1v1, 1v2, 2v2 bo do tego się rozgrywka sprowadzała, reszta była tłem jak moby. Najbardziej irytujące jest to dla graczy którzy nie napierniczają rankedów dzień w dzień po kilka godzin bo tak naprawdę nie mają opcji wyjścia z tej rangi- jak tylko wejdzie jakiś progres to ich reset dogoni...

Wygląda na to że wystąpiły jakieś problemy w edycji filmiku - od 1:25 Kacper mówi o rangach typu brąz, srebro itp. i w 1:34 pada "...większość jednak [graczy] znajduje się O TUTAJ", dalej padają słowa o tym ile procent graczy zwykle jest w jakiej randze, ale na filmie wciąż gameplay z LoL'a, więc chyba czegoś zabrakło ;)

Ja zauważyłem że po dłuższej przerwie od gry zacząłem mieć problemy z graniem gier rankingowych. O ile psychicznie czułem się dość komfortowo, to jednak czułem że momentami mi się trzęsły ręce. Myślę że mogło to być spowodowane obawą przed "odrzuceniem przez drużynę", ale nigdy pewny nie będę, po około 4-5 grach uczucie mijało i mogłem grać dalej. Długie przerwy w grach mi nie służą :P

13:20 „Jebane RNG” ~Maciej Makuła

2 filmy w tym samym dniu, Kacper wow

Nigdy nie lubiłem rankedow w lolu, zawsze wolałem pogadać ze znajomymi czy coś jakiegoś normalka, choć mam wysoka range, bo znajduje się wśród około 0,1-0,05% najlepszych to inna sprawa. Ale kiedyś zdarzyła mi się ciekawa sytuacja na normalu, grałem sobie ze znajomymi. Nagle gość który przegrywał linie zaczął mi zarzucać, że czemu gram normalne, z taką rangą powinienem grać tylko rankedy ( w tamtym czasie miałem D1). I wsm do dziś nie wiem jak o tym myśleć. Czy to była próba usprawiedliwienia tego, że przegrywa, zarzut, że śmiem grać normale, czy może po prostu kwestia przeświadczenia z jego strony, że jak ktoś jest wysoko w rankingu, to gra tylko rankedy.

Adam, "Trudne sprawyyyy " wywiad pełna profeska.

Rankedy + dobry Matchmaking gwarantuje rozgrywki, w których wszyscy gracze są zaangażowani. Podstawą grania amatorsko w Rankedy polega na tym, aby po prostu nie trafiać w algorytmie parowania na Idlerów/AFKerów/griefierów-trolli. Jeżeli jednak chodzi o kwestię rozwoju, to algorytm Matchmakingu od czasu do czasu powinien wsadzić takiego "zależałego"/"zastałego" gracza, który ciągle gra z ludźmi na swoim poziomie, do rozgrywki z delikatnie mocniejszą ekipą, albo np. przy każdym Matchmakingu zapytać gracza, czy czuje się dzisiaj na podniesienie poprzeczki, czy może czuje się dzisiaj na granie z równymi, czy może czuje się np. na niańczenie n00bów. Albo np. dodać właśnie opcję odhaczenia tego, jak się ktoś czuje, wliczając takie humorki jak np. zgodę na poprzeklinanie sobie z kimś na czacie, prócz powyższego, lub zgodę na parowanie z prankowaniem/trollowaniem, czy zgodą na graniu w meczu, który będzie strimowany. A jeżeli nie tak, i Ranked jednak miałby celować w profesjonalizm zawsze, to dodać dodatkowy wskaźnik "Social Credit"/"Respect"/"Street Cred"/"Zachowanie" xD

W Gears 5 opłaca się grać rankedy bo dobijając pewną pulę punktów dostaje się teraz 3x więcej punktów 😉 do XP a dobijając do 100 lvlu i go resetując do 1 lvlu dostaje się jakiś skin 😁

7:52 Moim zdaniem Elo Hell istnieje. W trakcie grania rankedów dochodzimy do pewnej dywizji, która moim zdaniem pasuje do definicji Elo Hell. Jest to gdzieś między nisko, a wysoko. Przyjmijmy na podstawie lola, że jest to platyna. Dlaczego ta dana ranga(tutaj przyjąłem, że jest to platyna) pasuje do definicji Elo Hell? Bo jest to moment kiedy spotykamy pierwszy sufit i oczywiście ten sufit jest powiedzmy ze szkła i da się go przebić, ale pojawiają się problemy. W takiej randze są ludzie którzy nie potrafią grać i przeszkadzają i jednocześnie tacy którzy grają na tyle dobrze, że ciężko się przez nich samemu przebić i przez ten misz masz dostajemy grę, której już samemu nie jesteśmy wstanie wygrać przez co jesteśmy w tym "Elo Hell", bo musimy się faktycznie trochę pomęczyć zanim się przebijemy. W materiale zresztą jest "dowód", że to co mówię ma jakiś sens, bo było wspomniane, że z platyny wychodzi tylko 20% graczy.

Co do karcianek, to po przygodach z Legends of Runeterra i Gwintem mogę stwierdzić, że obwinianie RNG jest tym częstsze im niższy jest poziom/ranga. Kiedy z czasem poznaje się karty w grze i mniej więcej domyślamy się czego można się spodziewać, zaczyna się liczenie i granie "wokół" danych kart, czyli po prostu tak granie naszych kart, żeby zminimalizować straty po zagraniu tej karty wokół której gramy. Od pewnego poziomu już jest się w stanie wyciągać wnioski i wiedzę z przegranych meczy... A jeśli zdarzy się mecz przegrany przez RNG na jakimś wyższym poziomie to przynajmniej w moim przypadku już mniej boli, bo pocieszam się, że zrobiłem co mogłem (co pewnie i tak nie było prawdą xd)

Huh, tbh. Nigdy specjalnie nie łapałam idei rankedów... Może nie mam takiego parcia na rywalizację? Idk, z drugiej strony, też do gier takich jak LoL mnie nie ciągnie - nie widzę w nich nic ciekawego. Też ze skupieniem na grze - czasem potrafię grać w Battlefieda 1 czy Chivalry II prawie leżąc na fotelu i radośnie zbierać baty aż w końcu uznam "okay, wake up samurai, we have battle to win" i zacząć sensownie grać xD Inna sprawa, że moją dosyć zwyczajową dewizą jest, że nie umiem grać, zwłaszcza w Total Wary... a potem namawiam kogoś z przyjaciół na bitwę i zmiatam ich armię, a potem nikt nie chce ze mną grać w to ;-; ... Dalej twierdzę, że nie umiem grać xD

Ja tam gralem w rankedy po to żeby zagrać w miarę wyrównany mecz bo niby wszyscy mamy ta samą range. Na normalach może ci dobrać kogokolwiek co będzie sam cisnął cały team. A co do overwatcha to właśnie ta zmiana stron zachęcała mniedo rankedow ponieważ w szybkich grach czułem niesprawieliwosc z przegranej że teraz my nie możemy im pokazać że też byśmy wygrali po tej drugiej stronie i mogłoby mam pójść nawet lepiej niż przeciwnikom

Moje podejście do rankedow hmm nie gram bo podświadomie boję się popsuć grę innym mój pierwszy ranked xinem zaczął się od 0/4. I mimo że wygraliśmy to byłem najsłabszym ogniwem ale na normalach taka poppka w jg praktycznie wszystko wychodziło więc dla mnie ranked to inna perspektywa która siedzi w glowie 😁

Czemu nie klikałeś w jak robiłeś campy tym trundlem?

w lolu coś je na żczy z tym że z gold bardzo ciężko jest wyjść , ja wbiłem platyne już 4 sezony pod żąd ale zwykle pod koniec sezonu albo w pre-sezonie , jak dla mnie powinien być reset rankingowhy i wszyscy powinni spść o 4 dywizje , czyli goldy powinny zaczynać nowy sezon od iron 4 tak jak wszyscy twożący nowe konto , myśle że wtedy rankedy grało by się znacznie lepiej a nie tak jak teraz , nowy grać po chwili ma srebro 2 gdy wogóle na to nie zasługuje i psuje to cały system rankingowy :[

Jeśli chodzi np o Rocket League, to tryb rankingowy zapewnia znacznie lepszy matchmaking i ogólnie lepszy poziom rozgrywki, chciałbym żeby zawsze gracze drużynie nie byli chociaż słabsi ode mnie, niestety często odstają. Jednak gry nie rankingowe to jak liga amatorska, jesteś lepszy i wchodzisz do rozgrywki w B klasie.

W graniu rankedów chodzi między innymi o to, żeby znaleźć sobie coś na co można się powkurzać. Moja hipoteza jest taka, że ludzie potrzebują pewnego poziomu wkurwu od czasu do czasu, ale w realnym życiu, albo nie ma na kogo, albo nie wypada. A tak można się powkurzać na jakiegoś randoma, bo zrobił jakiś błąd (który sami zrobiliśmy tysiąc razy, ale ciii), później zamknąć grę i odciąć wkurw od realnego życia. Często ludzie starsi oskarżają gry o wywoływanie agresji. W rzeczywistości gry ją po prostu rozładowują, najczęściej bez żadnych negatywnych konsekwencji, ew. z rozwalonym padem. Gdyby nie gry ci sami ludzie radziliby sobie z agresją w inny, prawdopodobnie znacznie gorszy sposób.

Materiał o rankedach, gameplay z Lola silną postacią, aaaaale z wyłączoną minimapą xD

Gram rankingowe bo: lubię gdy rywalizacja jest na zbliżonym poziomie, przez co gra jest bardziej zacięta, lubię gdy przeciwnik też się stara (zakładam że przeciwnik chce wygrać by poprawić ranking). Nie odczuwam frustacji po porażce, po prostu grałem gorzej, jestem słabszym graczem i tyle. Nie rozumiem za to ludzi, którzy spinają się a po porażce, komentują że byłeś słaby, oszukiwałeś itp itd. Jestem zdania, że mamy problem społeczny z ludźmi (dziećmi?) które grają w gry i nie potrafią przegrywać. Wiele razy usłyszałem jaki to jestem @#%% i @#@#@ a nawet miałem pogróżki (od polaka), który pisał, że zabije moją rodzinę. Oczywiście blizzard nawet nie zablokował takiego gracza bo to jakiś pros. Niestety psycholi nie brakuje.

Dlatego ja nie gram w rankedy. Gram Quick Matche albo inne tryby jak jest ich więcej. Głównie gram w gry typu BR i tam wolę się wyczilować niż wylewać siódme poty by być w jakiejś "tabeli"

Ja na rankedy nie mam nerwów,tylko normale 🤣 Jak zawsze super materiał :)

TZO?To Znowu On! madry zrobil nowy film

Rywalizacja i chęć bycia lepszym od innych w gronie graczy. Mam większa rangę od ciebie? Boost dopaminki, mimo że niekoniczenie ma sie większy fun z rozgrywki to działa to jak wyrównanie.

kiedy poradnik samca alfa fanggoten ja wciąż czekam na następne odcinki :((

Rankedy są super, bo czujemy silne emocje, których życie nam nie dostarcza xd

"Did I ever tell you what the definition of insanity is?"

Gramy rankedy ponieważ jest to swojego rodzaju dodatkowa gamifikacja, której normalnie w grze możemy nie uświadczyć. Plus, to takie mierzenie wirtualnych bakłażanów ponieważ można pochwalić się, że jest sie lepszym od innych (wyższa ranga).

Najprzyjemniejsze w lolu jest to ,gdy masz tak skopane mmr i po 50 minutowej grzej close dostajesz 14 lp i w nastepnym rankedzie dostajesz -17 w 25 minut xD i chcesz sie ciąc xd