Click the CC button for English translation
ای غنچه خوابیده چو نرگس نگران خیز
کاشانهٔ ما رفت بتاراج غمان خیز
از ناله مرغ چمن از بانگ اذان خیز
از گرمی هنگامه آتش نفسان خیز
از خواب گران خواب گران خواب گران خیز
از خواب گران خیز
خورشید که پیرایه بسیمای سحر بست
آویزه بگوش سحر از خون جگر بست
از دشت و جبل قافله ها رخت سفر بست
ای چشم جهان بین بتماشای جهان خیز
از خواب گران خواب گران خواب گران خیز
از خواب گران خیز
خاور همه مانند غبار سر راهی است
یک ناله خاموش و اثر باخته آهی است
هر ذره این خاک گره خورده نگاهی است
از هند و سمرقند و عراق و همدان خیز
از خواب گران خواب گران خواب گران خیز
از خواب گران خیز
دریای تو دریاست که آسوده چو صحراست
دریای تو دریاست که افزون نشد و کاست
بیگانهٔ آشوب و نهنگ است چه دریاست
از سینه چاکش صفت موج روان خیز
از خواب گران خواب گران خواب گران خیز
از خواب گران خیز
این نکته گشاینده اسرار نهان است
ملک است تن خاکی و دین روح روان است
تن زنده و جان زنده ز ربط تن و جان است
با خرقه و سجاده و شمشیر و سنان خیز
از خواب گران خواب گران خواب گران خیز
از خواب گران خیز
ناموس ازل را تو امینی تو امینی
دارای جهان را تو یساری تو یمینی
ای بندهٔ خاکی تو زمانی تو زمینی
صهبای یقین در کش و از دیر گمان خیز
از خواب گران خواب گران خواب گران خیز
از خواب گران خیز
فریاد از افرنگ و دلآویزی افرنگ
فریاد ز شیرینی و پرویزی افرنگ
عالم همه ویرانه ز چنگیزی افرنگ
معمار حرم باز به تعمیر جهان خیز
از خواب گران خواب گران خواب گران خیز
از خواب گران خیز
#allamaiqbal #farsi #poetry #wisdom #persian #dari
Muhammad Iqbal (Urdu: محمد اقبال; 9 November 1877 - 21 April 1938) was a South Asian Muslim writer, philosopher, and politician, whose poetry in the Urdu language is thought by many to be among the greatest of the twentieth century, and whose vision of a cultural and political ideal for the Muslims of British-ruled India was to animate the impulse for Pakistan. He is commonly referred to by the honorific Allama (from Persian علامه ʻallāma, "very knowing, most learned".)
Born and raised in Sialkot, Punjab (present-day Pakistan) in an ethnic Kashmiri family, Iqbal studied in Sialkot and Lahore, and thereafter in England and Germany. Although he established a law practice after returning, he concentrated primarily on writing scholarly works on politics, economics, history, philosophy, and religion. He is best known for his poetic works, including Asrar-e-Khudi-which brought a knighthood-Rumuz-e-Bekhudi, and the Bang-e-Dara. In Iran, where he is known as Iqbāl-e Lāhorī (Iqbal of Lahore), he is highly regarded for his Persian works. Iqbal was a strong proponent of the political and spiritual revival of Islamic civilization across the world, but in particular in South Asia; a series of lectures he delivered to this effect were published as The Reconstruction of Religious Thought in Islam. A leader in the All India Muslim League, he envisioned-in his 1930 presidential address-a separate political framework for Muslims in British-ruled India. After the creation of Pakistan in 1947, he was named the national poet there. The anniversary of his birth (Yōm-e Welādat-e Muḥammad Iqbāl) on 9 November is a public holiday in Pakistan.
4 янв 2019
