Jak zobaczyłem, że mam poświęcić ponad dwie godziny na oglądanie byłem przekonany, że tyle czasu nie znajdę. Później nawet nie zauważyłem jak upłynął ten czas. Rewelacja!!!
Słucham i przed oczami mam obrazy z mojego dzieciństwa. Te miejsca o których mowa są mi dobrze znane. Mieszkałem na Dziewanowskiego, zaś chodziłem na Śluzy do babci do Jej pracy. Na Łąkowej mieszkała Jej koleżanka nie daleko drogerii. Tuż obok koszar mieszkał mój kolega. Mnóstwo wspomnień...
Kapitalnie się ogląda i słucha tych opowieści,wniosek jest jeden,że wojna zrobiła roszady i przemieściła miliony ludzi na nowe tereny,podobnie było w wielu miastach Polski.
Urodziłam się w Gdańsku , od 36 lat mieszkam poza granicami Polski. Byłam w Polsce miesiąc temu i wybrałam się wlasie tam na Dolne Miasto myśląc o historii tego miejsca. I dzisiaj moje życzenie się spełniło . Wspaniały przekaz. Dziękuję serdecznie.
Świetny przekaz. Nie sprawdziłam jak długo trwa. Zajrzałam i wsiąkłam. Nie żałuję ani minuty. Ujęła mnie formuła. Bezpośredniość i taka szczerość wypowiedzi. Tak sobie słuchałam i patrzyłam...... z wielką przyjemnością.
Bardzo Panu dziękuje za ten odcinek - pochodzę z Dolnego Miasta i nadal tam mieszka moja rodzina. Wspaniale "wróciłam" w swoje lata dzieciństwa dzięki temu materiałowi - super materiał 👌
Od nie dawna jestem prawilnym mieszkańcem Gdańska i każdy twój materiał jest świetny , ale opowieści ludzi zawsze są najciekawsze . Poznałem już kilka ciekawych historii starszych mieszkańców. I rzeczywiście mówili że przy zajmowaniu domów wyznacznikiem były szyby w oknach .
Jak zobaczyłem ten film na YT, pomyślałem, pewnie ciekawe w miarę, ale 2 godziny? Na pewno tyle nie wytrzymam, trochę popatrzę, jakieś fragmenty może posłucham. Ale już po kilkunastu minutach tak mnie wciągnęło, że całość na raz machnąłem :D Bardzo ciekawe opowieści.
FAN-TA-STY-CZNE!!! Szkoda, że tylko dwie godziny 😉 mogłabym słuchać, słuchać.... Kłaniam Ci się czapką do ziemi za poświęcony czas i wysiłek włożone w produkcję tego dokumentu 👍
super film mimo ze dwie godziny to czas zlecial jakby to trwalo 10min!!! i to piekne jesienne ujecie z 2,10,53 gdzie poprzez drzewa widac blok w ktorym sie wychowalem!! wspomnienia z dziecinstwa wrocily piekne to byly czasy!!
Świetny film . Wciaga bardzo . My z Wyspy Sobieszewskiej jezdzilismy na zakupy w te miejsca o których wpominano . Koniecznie wybore sie na spacer z Opowiadaczami .! Czekamy na nastepne filmy .😊😊
Kraków dzielnica Nowa Huta tu mieszkam od 1971.Tęsknię za Gdańskiem, wyspą Sobieszewską jakbym tylko miała możliwość zamieszkałabym tam 🙂. Zachwycona jestem tym kanałem, jego formą i ludźmi których tu spotykam, z którymi spedzam czas. Dziękuję i czekam na ciąg dalszy 🙃
Przymierzałam się kilka dni do obejrzenia tego filmu, bo 2 godziny to w końcu niemało, ale jak tylko go odpaliłam to przepadłam i żałuje, że były to tylko 2 godziny. Jesteście wspaniali! Robicie wspaniałą robotę ❤️ strasznie się cieszę, że w moim mieście są tacy super ludzie, którzy robią takie super rzeczy ❤️ teraz będę zaganiać na wasz kanał wszystkich znajomych. Chapeau bas, czapki z głów!
teraz to Dolne Miasto ladnie wygląda i jest przyjemnie ;) pamietam czasy kiedy to byla totalnie patologiczna i niebezpieczna dzielnia , przez ktora przebiegalo sie chyłkiem a wieczorem czy nocą to było istne ryzyko :P ... fajne historie starszych mieszkańców ..
po spacerach z opowieściamii chętnie dodatkowo obejrzałam, uwaga z moej stony subiektywna, muzyka tła dla mnie momentami za glośnia . zagłusza mi co mówią mieszkańcy.
Zgadza się. Dlatego w filmie o Oliwie zostało to bardziej wzięte pod uwagę, aczkolwiek nie jesteśmy mistrzami dźwięku i staramy się jak możemy najbardziej:) Zapraszamy do kolejnych opowieści:)
01:10:03 Ciekawy film, ciekawi ludzie. Mam tylko jedną uwagę: nie można stawiać znaku równości między Niemczami a gdańskimi Polakami, Kaszubami czy Kociewiakami. Polscy mieszkańcy wiele ucierpieli z rąk Niemców w latach 30 w czasie wojny. Niemcy po II wojnie zapłacili cenę z swój nazistowski wybór. Relatywizowanie ich winy jest nieuczciwe. A mówi to osoba, której przodek (np. uczeń szkoły ekonomicznej przy Seredyńskiego) zapłacił życiem za walkę z gauleiterem Forsterem w Sztuthofie.
Gra w noża, w przewadze finką harcerską, w piaskownicy - matka, ojciec, kielich, buła, widełki, szmyrgiel, pikuś - pamiętam 😀 To miejsce do kąpieli nazywało sie u nas Baczek. Spędzaliśmy tam każdy wolny letni słoneczny dzień. A nad kanałem nie tylko w niedziele, ale kobiety z małymi dziećmi robiły sobie tam plaże i opalały się, a dzieci sie bawiły - tak przez większość letnich pięknych dni. Grało sie w palanta (wybijało się kluchę wystruganą z kawałka kija długim kijem, stojąc w kole. Graliśmy w żydka, wybijając piłkę tenisowa kijem. Graliśmy z dziewczynami w zbijaka. Bawiliśmy się całe dnie w chowanego, po ciemnych, strasznych piwnicach 😀😃😂. ALE TEZ JESIENIĄ NA OLSZYNKACH, PRZY KANALE PUSZCZAŁO SIE LATAWCE, KTÓRYCH JUŻ DZIŚ W OGÓLE NIE WIDAĆ! Ach, tych wspomnień jest tak wiele. Gnałem na koniec ulicy Telmana, dzisiejsza Łąkowa, bo tam był sklep papierniczy. Tam polowaliśmy na nowe, fajne temperówki. Pamiętam szał, kiedy pojawiły się temperówki w kształcie telewizora. Pamiętam, że przy szkole podstawowej nr 3 nasza sala gimnastyczna byłą w sąsiednim budynku, na ostatnim piętrze. Na dole tego budynku chyba była łaźnia miejska. Pamiętam ogromne kolejki w oczekiwaniu na świeżutki chlebek, przed piekarnią niedaleko zajezdni. Mieszkałem obok, visa vi Myszki. Pamiętam, ze z niecierpliwością czekaliśmy, czy Myszka otwiera swoją budkę. JEST, JEST - OTWIERA, ROZSTAWIA TĘ BUDKĘ, MALUJE - TO ZWIASTOWAŁO I ZBLIŻAJĄCE SIE WAKACJE I LODY! Ciekawe, kto pamięta w szkole podstawowej nr 3 ogromny zegar czarny, na dole,, na pierwszym piętrze, przy wejściu?! A kto pamięta budynek piętrowy, długi, na przeciw szpitala, który charakteryzował się tym, ze jego mieszkańcy większość dnia latem spędzali przed domem - tam prali, szykowali obiad, siedzieli - zupełnie inne czasy! Tak, tak, pamiętam ciągnięcie złapanych zuchwałych uczniów, którzy przemykali schodami kręconymi dla nauczycieli w szkole Trójce, szczególnie przez "Zydka" - tak nazywany był groźny kierownik. W rzeczywistości ten kierownik był zupełnie miły i normalny - uczył historii. Tych wspomnień mam bardzo wiele!
