Hegel: dialektyka, motłoch i wojna | Rozmowa z Bartoszem Wójcikiem 

Hegel elegancko wejdzie do twarogu po treningu.

Obejrzałem i wysłuchałem z zapartym tchem. Świetna robota panowie!!!

panowie , przywracacie wiarę w profesjonalną , użyteczną wartość dyskusji filozoficznej! i duży plus za zabawne wstawki😂

1:19:00 Argument odnośnie superpozycji Bartosza do mnie nie trafia. Przecież superpozycja to koncept, będący interpretacją (dokonaną przez podmiot) obserwacji (dokonanych przez podmiot) w dziedzinie wiedzy. Więc nadal dialektyka nie tkwi w bycie, tylko w poznaniu (relacji podmiot-przedmiot). Rzeczywistość nie jest ani wolna od sprzeczności ani niewolna, bo nie ma żadnej rzeczywistości samej w sobie. Jest relacja. Te zacytowane fragmenty Lukácsa i Hegla odnoszą się, moim zdaniem, do takiej relacji i jednocześnie mają wskazać że sprzeczności nie są np. wynikiem w błędzie rozumowania. Potem w 1:21:30 w sumie poruszasz ten wątek ale Bartek go nie podejmuje, za to wyjaśnia praktyczne implikacje takiego a nie innego spojrzenia na dialektykę i mówi o utopii idealizmu pojednania. Nie zgadzam się z takim sugerowanym powiązaniem teoretycznym konceptu "dialektyki rozwiązywalnej" z totalitaryzmem, a "dialektyki nierozwiązywalnej" z jego brakiem. 1. Przecież kto jak kto ale Mao uważał, ze rozwój dialektyczny będzie istniał nawet po wygranej socjalizmu. Co więcej - takie było teoretyczne uzasadnienie przeprowadzania rewolucji kulturalnej. Pisał o tym Mao w "O prawidłowym rozwiązywaniu sprzeczności pośród ludu". 2. Podobną opinię wyrażał Oskar Lange w Ekonomii Politycznej, czyli chyba jedna z głównych postaci teoretyczna polskiego "realnego socjalizmu". Pisał wprost, że socjalizm nie będzie ustanowieniem królestwa na ziemi tylko dalszym rozwojem dialektycznym. 3. Sami bolszewicy byli materialistami i zgodnie z wykładnią Engelsa uważali sprzeczności za nieusuwalną cechę materii. Czy te teoretyczne podstawy sprawiły, że nie było czystek, stanu wojennego, Katynia i wielkiego skoku naprzód? Potem już pada odpowiedź tzn. że na słuszność takiego materializmu wskazuje fakt, że to z materii utworzył się podmiot, więc musi sama materia, przyroda być wewnętrznie sprzeczna. Tylko tutaj trochę się cofamy do przedkantowskiej dyskusji materializm vs idealizm, więc nie wiem czy to w czymkolwiek pomaga. Można wysunąć kontrargument, ze duch stworzył materię, więc sprzeczności w materii są odbiciem sprzeczności idei i to idee są pierwsze. Poza tym, jakie są przesłanki by twierdzić, ze istnieje wynikanie między sprzecznością materii a powstaniem z niej podmiotu? A może jest tak, że musimy jako podmiotu widzieć materię jako wewnętrznie sprzeczną, bo jakbyśmy np. odkryli wszystkie prawa fizyki i biologii, to poznalibyśmy tajemnicę jaźni, a nie możemy tego zrobić? Także #TeamŁugowski w tej dyskusji. :D

stracona szansa na memowstawkę w 1:20:50, powinno być "znaturalizomować dialektuaę? a dlaczego? a komu to potrzebne?". Świetny materiał Michale, serdecznie pozdrawiam

1:15:36 ja bym odpowiedział tak w skrócie: gdyby nie było tych conajmniej dwóch osób, nie byłoby rzeczywistości. Wszelkie kategorie, w tym ontologiczne, są produktem podmiotu zbiorowego, czyli Ducha.

Platoński "świat idei" też jest dialektyczny (sprzeczny). W "Parmenidesie" wnioskowanie przebiega tak, że Jedność to Wielość, a Wielość to Jedność. W projekcie platońskim nie jest ważny świat idei (jako odrębny i niezależny), lecz relacja świata idealnego względem świata zjawiskowego. Nacisk się kładzie na relację 😊. PS : pozdrawiam serdecznie, zayebisty stream.

Świetne! Jest może szansa na jakiś odcinek poświęcony stricte Malabou w kontekście Hegla/plastyczności/jej wizji anarchizmu?

NIE!

Rzeczywistość nie jest wewnętrznie sprzeczna, przecież niemożliwa by była synteza która sprzeczności znosi/godzi. Odnoszę wrażenie, że dialektykę pojmuje się jako tezę i antytezę jedynie, a o syntezie się zapomina. Dla Hegla duch to wszystko co dotyczy stada, problem w tym, że tam gdzie jest stado tam nie istnieje jednostka, nie istnieje umysł filozofa (który nie jest ani panem ani niewolnikiem, bo pan/państwo jest także ze stada) i tutaj jest cała wewnętrzna sprzeczność w tym z pozoru genialnym Systemie a nie w rzeczywistości, bo w rzeczywistości nie jesteśmy równi ale współzależni, są kwiaty jest i trawa, są ludzie o duchu pospolitym i o duchu wyniosłym. Hegel zbudował system w którym nie ma miejsca dla...Hegla :) Pojęcie motłochu i wojny jest nietrafione..z winy samego Hegla bo uznaje się, że motłoch to coś innego niż społeczeństwo, stado a państwo czymś koniecznym. To nie rzeczywistość stawia opór ideom, po prostu sama idea która rości sobie pretensje do budowy czegoś powszechnego jest wymyślana a potem przedstawiana ogółowi przez jednostkę, jak choćby "zmiany klimatu" których społeczeństwo nawet by nie zauważyło gdyby jednostki nie kazały za pomocą propagandy widzieć. Stado/motłoch/społeczeństwo jest niezdolne kierować się żadną ideą bo jest niebytem albo ruchem w kierunku niebytu, nie istnieje w rzeczywistości, jest antytezą innobytu czyli ludu/volk, jest wychodzeniem z siebie, nie da się więc zbudować niczego realnego poza sobą. "Uznanie" o którym pisał Hegel jest przecież wyjściem poza siebie. Lud/volk będąc innobytem (bo to nie abstrakcyjna przyroda ale właśnie lud) nie potrzebuje uznania bo jest u siebie, w sobie, więc nie potrzebuje gospodarki, ani umów społecznych, ani państwa, ani pojęcia dobrobytu czy też pana, lud to wspólnoty pierwotne, które mogły trwać i toczyć wojny bez panów i niewolników, bez państwa i poddanego społeczeństwa. Niewolnik dla wspólnot pierwotnych był zawsze tym obcym, spoza innobytu. W społeczeństwie każdy jest z motłochu, bo każdy jest poza sobą i swoim bytem i szuka nieustannie uznania, wojna jest sposobem zwierzęcia politycznego na zdobycie terytorium do uznania. Wszystko to jednak dzieje się poza bytem, w akcie wychodzenia z siebie i tym jest każdy system, jest próbą budowania rzeczywistości nie mającej fundamentu, czy zakorzenienia w rzeczywistości. Idealnym przykładem jest współczesne drukowanie a właściwie wymyślanie pieniądza i budowanie dobrobytu na długu publicznym. Budowanie idealnych systemów społecznych jest zaprzeczeniem zasad dialektyki gdyż tam postęp nie istnieje, nie istnieje też żaden koniec historii i inne wypaczenia filologów, istnieje tylko idealizm a ten jest życiem/ruchem a nie bytem. Co nie oznacza, że nie należy dążyć do doskonałości, należy ją jednak umieścić w procesie zmiany a nie w skutkach jakie zmiana ma wywołać, w drodze a nie w destynacji.

13:25 Oczywiście, że Hegel to materialista który nie chce się do tego przyznać. Od czego Hegel zaczyna swoje kluczowe dzieło "Naukę Logiki"? Od czego stawia cały system? Od BYTU! Trudno sobie wyobrazić bardzo materialistyczne pojęcie niż BYT.