Kendi hikayemi dinledim sanki başka biri bana beni anlattı herkes Farklı ama hikayeler o kadar aynı ki Merhemlerimiz var ahh çocukluğumuz çok güzel Çalışma olmuş ❤️💐
Tüylerim diken diken oldu Türkiye de cocuklarin yüzde doksanı bunlara maruz kalıyor ve biz bunları nesilden nesile aktarıyoruz birinin dur demesi lazım
her bölümü ayrı güzel ama şu hanım efendi ile aşkım kapışmak bey in birlikte anne ve baba rolüne bürünüp çocuğa kızma olayın da hüngür hüngür ağladım .... işte yine bir yerlerde kendimi görüyorum o yüzden bu tarz videolarını sıklıkla daha çok atmanızı isterim aşkım bey çünkü bende kendi çocukluk sorunlarımı sizin sayeniz de çözüyorum bir kez daha teşekkür ederim iyi ki var sınız❤
O kadar ben ki... ben daha asiyim belki daha baş kaldiranim otoriteye ama özünde o dislanmislik hissi ne hissettiğini bilememek aynı.. umarım bundan sonra her şey senin için daha iyi olur. Boşanmayi ve kendine dönmeyi secebilecek kadar cesur bi insan olduğunu asla unutma
Aynı şeyleri yaşadık ve yaşıyoruz. Bu ülkenin çocukları hep aynı şeyleri yaşadık ,aynı kaderi paylaşıyoruz. Travmatik hayat, psikolojik sorunlar. İşin kötüsü çocuklarımıza da bunları aktardık ve onları da kendi kaderlerimize ortak ettik. Sıkıştık kaldık. Kendi duygularımı ve yaşadıklarımı gördüm. Toptan terapi lazım bizim millete.
Aşkım Kapışmağın bu tür videolarını dinliyorum burdakı madurlar hepsi işlerinde başarılar elde etmiş kesler.Bir de kendime bakıyorum 😔bende ne işde ne eşde ne de hiç bir şeyde başarı elde edememişim benim yerime olsalar ne yaparalar,ömür boyunca fedakar ister ebeveyin, ister kardeş,ister eş izter çocuk ama bu gün kimse tarafından değerim bilinmeyen biri olduğmu düşünyorum.O kadar dipdeyim ki,anlatamam.Neden mutlu olamyorum
Önce kıyaslama yapmaktan vazgeçebilirsiniz..Balarasızlıklarınıza değil başarılarınıza odanlanın lütfen..kendiniz için iyi şeyler yapmaya kendinizi geliştirmeye çalışan bir bireysiniz ki bu videodasınız:)sevgiyle
Siz oyuncak bebeği azarlarken ben de kendi çocuklarıma aynısını davrandığımı farkettim. Halbu ki çok ilgili anne olduğumu zannediyordum. Çocuklarım nasıl mutlu olurlar diye hayatımı ona göre sekillendirirken bir taraftan da bu şekilde kötü de davranmışım farkında olmadan. Kendimi baya bi kötü hissettim. Utandım. Onlardan özür dileyeceğim. Bunu bana farkettirdiginiz için ikinize de çok teşekkür ediyorum. Iyi ki varsınız.
Çok güzel bir çalışma teşekkürler Aşkıma, O kadar iyi geldiki tekrar içim ferahladı .. ben ne kadar bu bağlardan özgürleştiysem o kadar mutlu oldum… Aslı inşanlah sende en kısa zamanda bu sana ait olmayan bağlardan özgürleşmeni ve mutlu olmanı niyet ediyorum. Kendine, aynada gözlerinin içine bakarak seni seviyorum, seninle gurur duyuyorum, sen değerlisin, sen güvendesin, sen dengedesin sana teşekkür ediyorum de.. Bende kendimi böyle şifalandirdim.. sende istediğin cümleleri ekleyebilirsin .. Sifa olun..
Her bölümde kendimi bir yerde buluyor, çok duygulanıyorum, sanki hayat hikayemi dinledim meğer ne çok travmalarım varmış, meğer ne çok kokmuşum yüzleşmekten 😢
Benim çocukluğumun hafif versiyonu,görülmeme,aşağlanma,şiddet,…korku ve aşağlanmadan başka hiçbir duyğu yazılmamış bilinçaltında (tek anne baba değil abla abiler tarafından da…) şimdi ne mi var?depresyon anksiyete panikatak mükemmeliyetçi pozukluk dikkat eksikliği pozukluğu erteleme ağır boşluk hissi tükenmişlik(hepsi doktorun koyduğu tanılar)….söyleyin bana hangisini çözeyim? Seviyorum sizi AİLEM!!!!!
Ben de çok kötü ve çaresiz hissediyorum, bu videodaki kişi aynı ben diycem ama ben daha kötüsüyum bence. Gerçekten kendi yasimda hissetmiyorum o yaşlarda bı yerde kaldım sonrasina insanların ne yapmamı söyledikleri gibi yaşayarak devam ettim. Onlar tarafından yönetildim, yönetilmesi seviyorum. Ama aynı zamanda hiç sevmiyorum. Kendim olmayı bilmiyorum. Kendim olmayı bilmek istiyorum. Sanki bu ben değilim çocukluğum hayaleti geziyor ortalıkta. Muhabbet edemiyorum muhabbet etmenin amacını da anlayamıyorum o yüzden bibtoplumda ben sürekli dalgın oluyorum ve bana bı şey söylediğinde genelde ilkte anlamıyorum tekrar söyletmek gerekiyor. Beni rahatsız etmelerini usemiyorum. Konulanlarin gereksiz olduğunu düşünüyorum. Hata yapmaktan korkuyorum, sürekli hata yapabilirim diye korkak ve tedirgin hissediyorum. İnsanlara soru soramiyirum karşılığında sert bı tepki almaktan korkuyorum . Kuxumsemelerinden korkuyorum. Soru sormanın normal bı şey olduğunu biliyorum ama eğer ben sorarsam insanları ofkelendirecek ve aşağılayıcı gözlerini üzerimde hissedeceğim den fena le korkuyorum. Çoğu zaman sohbetlerde kenidmi aşağılayıcı şeyler soyluyorum, bu karı söylemek zorundaymisim gibi hissediyorum ve bunları söylemenin samimiyet olduğunu düşünüyorum. Kendimi asagilamadan bı arkadaşlık kurduysam o arkadaşlık gerçek değil diye düşünüyorum . Birilerini beni de kapsayan bir davet etse bile direk bana söylemediler inde oraya gidemiyorum. Gidrsem bu kim ya kendini nimetten sayip gelmiş diyecekler diye korkuyorum. sesim kısık konuşuyorum çünkü yüksek sesle konuşmak büyük enerji harcamak demek. Üşeniyorum.herkes güzel olduğunu söylese de ben çirkin olduğuma inanıyorum. Aynaya bakınca bazen aynadakine acıyorum. Yıldan gecerken kimsenin halini hatrini sormuyorum sormak da istemiyorum çünkü merak etmiyorum. Çünkü sanırım benim de halimi hatrimi merak eden olmadi. Ya da sorarsam sen kimsin de benim halkım soruyirsun derler diye korkuyorum. Ve bütün bunların suclusunun babam olduğunu her bunları dusundugumde anlayabiliyorum. Ve ona karşı olan bu öfkeyle yaşamak çok zor. Aynı evde ona bu kadar ofkeliyken. Yy emeklerde hiç sohbet etmeyiz. Ben babama bakmam, çocukken korkudan bakama,Rum, şimdi de inanirmisin bakınca tiksindigim için bakamıyorum. Nefret ediyorum. Tamam bwziiyi atkıları da oldu. Ama bana o travmaları yaşatmaya hakkı yoktu.
Bu kadar benim yaşadıklarımın benim hissettiklerimin aynısını yaşayan biriydi arkadaş aynı yaşlarda aynı sorunları yaşamak ne yazık ama başaricağımıza inanıyorum ve bu sizin sayenizde Aşkım kapışmak iyiki varsınız bir çok insanın yaralarına derman oluyorsunuz
Harikasınız travmalarımla ilgili bir çok yönteme başvurdum ve geldiğim son nokta gakiba yöntemi bu yaşamış olduklarınla yüzleş konuş olması gerekeni düşün ve söyle
O evden çıkalı 6 yıl oldu. Şimdi özgürüm istediğim her şeyi yapabilirim ama yapamıyor kıpırdayamıyorum ruhumu hala o evde bir köşede korku içinde bırakılmış hissediyorum. Nefes alamıyorum. O çocuğa yardım edemiyorum, yaptığım tek şey ona acımak, diğerlerine kızmak nefret etmek. Tüm bunlara rağmen nasıl dünyaya çocuk getiririm ki? Daha kendimi büyütememişken nasıl birine annelik yaparım ki? Benim hayatım o evde bilmem kaç yaşında durdu, şimdi yaptığım şeyin adı ne bilmiyorum. İçimde nefret ettiğim herkesin bir parçasını taşıyorum hepsi aynı anda konuşuyor aynı çocukluğumda olduğu gibi, bazen kafamda o kadar ses var ki, beynimin yandığını hissediyorum. Ben acı çekiyorum...
Bana kendim gibi davranmadılar derken ben kızsam bana erkekmişim gibi davransalar tabi kimlik reddi oluşur ve erkeksi davranışlar sergiler aynısı erkek için geçerli ne istediği bilmek kendine saygıdan başlar her şeye rağmen. kadın güçlü olmamalı güçlü erkek olur kadını korur.
Kendi mi bu evrende insanların encokta aile olarak düşünürsek sanki beni görüyorlar ama anlamak istemiyorlar bir kaçı anlasalar ne hissetti mi bilirler benimde karışık bir hayatım geçti encokta çocukluktan geliyor nasıl gidecek bu duygular hisler nefret ediyorum bu duygulardan bu duygu yuzunden kendimi anlatamıyorum olmuyor işte ben yapmıyorum derinlerden yerleşmiş işte aklıma ruhuma niye çıkmak istemeyim asacağım anlatan kişinin bazı şeylerini ondada varmış anlıyorum seni aynen boş boş uğraşlar bizi nerelere nasıl bir duruma sokuyor farkında değilim etrafındakilerden birşey ummak istemiyorum,Aren birşey yapamıyorlar kendimle iyi olmak istiyorum öyleyim ben böyle iyiyim sahada çok benim kafamı karistirmasinlar huzursuz olmak istemem herkes gibi herkes kendiyle iyise bende öyleyim .🙂
O evde benim babam hayattaydı ve hiç yanimda değildi. Bu arkadaşın yaşadığı ve gördüğü babayi ben hiç görmedim. Benzeri yanlarımız çok.. Allah c.c. kolaylık versin inşallah..
Sayfanızı kendiniz mi yönetiyorsunuz yoksa kendiniz yönetmiyorsunuz bilmiyorum,ama , ona, bana ve ona dokunan herkese yardımlarınız için size teşekkür etmek istiyorum. Bu kızdan beni ayıran tek şey ebeveynlik biçimidir, onu dövmüş olabilirler beni görmezden geldiler. Anladığım kadarıyla bu pek bir şeyi değiştirmiyor. Yardımlarınız çok değerli, bunu bilmenizi istiyorum 🙏🙏🙏 Sizi başka bir ülkeden dinliyorum ve başka bir dilde yazıyorum. Çevirim tercümanla otomatiktir , kusura bakmayın ❤
Kötü duygunun üzerine gidiyorum savaşıyorum bırakmıyorum takii kendimi iyi hissedene kadar bu iyi hissetmek ne zaman oluyor karşımdaki beni ikna ettiği zaman ama çok uzun sürüyor ikna olmam onunda neden olduğunu anlamıyorum .
Aşkım Aslıyı konuşturup konuşturup itiraflardan sonra soruyor... Nasıl hissediyorsun? Ben : Daha beter hissediyorum! Avazım çıktığı kadar bağırmak istiyorum. İçimin en mahrem yerlerinde çıkarmak istemediğim hissetmek istemediğim herşeyi açığa çıkarmak bana ne hissettirebilir ki... Beni nasıl bir ruh hastası olarak yetiştirmişler ... bunu görmek beni neden rahatlatsın? 15 yaşımda evlendim 16 yaşımda bir çocukken kucağımda kendi çocuğum vardı. 35 yıldır yaşamadığım ne kaldı ... travmamı😒 Travmanın ne olduğunu öğrenmek isteyen bana baksın! ...
tekrar etmek değil mühim olan, farketmek ve önerilerini pratiğe geçirmek, daha çok konuş, hızlı ol, hayır de, insanlardan birşeyler iste, sınırlarını zorla vs..
AŞKIM BEN GEÇEN GÜN EVİMİ TEMİZLEMEK İÇİN İLK ADIMI ATTIM VE ONDAN SONRA KÖTÜ VEYA SAÇMA SAPAN RÜYALAR GÖRMEYE BAŞLADIM AMA AİLEM İLE HİÇ BİR İLGİSİ YOK BU RÜYALARIN İŞİMLE İS YERİMDEKİLERİ GÖRÜYORUM VE TANIMADIĞIM İNSANLAR HİÇ GÖRMEDİĞİM YÜZLERİ GÖRMEYE BAŞLADIM YOKSA O TOZLARIN O PİSLİĞİN İÇİNE Mİ SAKLANMIŞTI HERŞEY BEN ONLARI MI ÇIKARDIM YOKSA BİLMİYORUM ÇÜNKÜ ÖNCESİNDE BÖYLE RÜYA GÖRMÜYORDUM 😢 EN SON GÖRDÜĞÜM RÜYA MESELA BUGÜN GÖRDÜĞÜM ÇOK SAÇMAYDI KÖTÜYDÜ😢 EN AZINDAN BUNUNLA İLGİLİ BİR İKİ ŞEY SÖYLESEN HE 😢❤️
