Canto Ostinato staat op eenzame hoogte in de Nederlandse klassieke muziekgeschiedenis. Deze uitvoering bewijst dat andermaal. Ik ken inmiddels vele uitvoeringen van het stuk, de meesten mooi, sommigen wat minder, maar deze, met de elektronica en harp vind ik een wonderschoon alternatief voor de piano's.
Dag Job ben ik het totaal mee eens, mijn geleerde Vader zei, ja hij is wel eens wat van toon af, maar ik hoor geen foutje in 59min, misschien zijn 't zijn oren en 't ouder worden =). Fantastisch stuk! Heb dit echt nodig om af en toe af te dwalen ter ontspanning! Prachtig Simeon je bent een held! ;-)
Definitely one of the best performances of the piece ever. The sound engineering makes it feel so otherworldy (on top of the regular otherwordlyness of Canto Ostinato alone).
vind het persoonlijk qua geluid de "visual & audio" een v/d mooiste versie's zelf beter klinken dan 4 piano's, maar ik lijk wel een v/d weinigen, dan bezitten we toch allemaal verschillende oren, vind dit loep zuiver. En groot respect 1 uur lang Harp spelen lijkt mij geen klusje ;)
Laatst een uitvoering voor orkest gehoord door het Noord Nederlands Orkest. Heel bijzonder. Maar voor mij staat deze uitvoering van InnerAct (voorlopig?) op eenzame hoogte. Hypnotiserend!
Interessant dat in deze aparte instrumentatie en interpretatie de essentie en sfeer van de compositie overeind blijven,mooi gedaan,boeiend, benieuwd wat jullie van Koyaanisqatsi zouden maken
Ik heb gitaar gespeeld, voor wat het waard is. Het is niet veel anders dan goed worden in een sport oid. Kwestie van muscle memory en je lichaam trainen. Dat betekent nog niet dat je gelijk leuke muziek kan maken. Net zoals dat de relatief laagdrempelige bediening van diverse electronische instumenten betekent dat je nog niet gelijk leuke muziek ermee kan maken. Ik vind de persoon achter welk instrument dan ook veel belangrijker. Instrumenten maken geen muziek, mensen wel.
Dan snap jij niet veel van electronicagebruik. Vergeet ook niet dat het nou eenmaal een minimaal stuk is. De 2e figuur neemt trouwens alleen de visuals voor z'n rekening. Met een programma dat hij zelf ontworpen heeft. En de visuals reageren op de muziek enz. Het lijkt allemaal zo makkelijk...
tiesthijsthejs Sorry meneer, maar eenieder is belangrijk in een muziekstuk. Ze vormen samen een geheel, cohesie. En "wat pre-programmed melodietjes aan en uitzetten"? Doe het eens na! Jij bent duidelijk geen muzikant. ps. Hoe weet jij of ze pre-programmed zijn?
Volgens mij is het zo dat een deel van het elektronisch klankgedeelte iets is wat live gecreëerd word met daarbij de audio van de harp als input. Dus als zij het iets langzamer speelt, dan gaat dat dus ook langzamer. De sound designer past ook live bewerkingen toe. Als hij niks 'live' zou doen dan hadden ze net zo goed haar met een sequencer kunnen laten meespelen toch?
Ik heb jou of 'electronicagebruikers' niet willen beledigen/onderschatten, en ik heb mijn oordeel (te) makkelijk laten klinken. Ik weet inderdaad weinig van de processen om electronische muziek te componeren (kan 't niet op basis van loops?), laat staan programmeertaal etc om visueel te componeren. Misschien heb ik het dus helemaal verkeerd (prima, dan waardeer ik dit concert nog meer). Maar, hoeveel weet jij van de intensieve veeleisende spierkrachtcoördinatie in ambachtelijk instrumentgebruik?
Ik kan de schoonheid ervan ervaren/horen, maar ik vind het bizar dat de harpiste 53 minuten lang mag gaan zitten spelen met concentratie terwijl twee figuren ernaast wat pre-programmed melodietjes aan-en-uitzetten zodat ze er effecten overeen kunnen leggen. Waarover ik zeur is niet het gebruik van electronische muziek, maar de manier waarop. Bands als Radiohead bewijzen dat er meerwaarde zit in het ambachtelijk scheppen van melodie d.m.v. een electronisch medium.
