Fajnie, że odczarowujesz ten temat. Mam wrażenie, że w ogólnej świadomości pamiętniki są zarezerwowane dla egzaltowanych nastolatek. Super, że pokazujesz to z innej perspektywy.
Pierwsze pare tygodni pisania pamiętnika w moim przypadku wyglądało tak, że pisałem "nie wiem co napisać", "jadłem risotto", "poniedziałek, praca, zakupy". Teraz mógłbym pisać cały dzień. Początki nie są idealne, nie zrażaj się 🦥
Pisałam regularnie pamiętnik w papierowej formie praktycznie codziennie od czasów podstawówki (pierwsze poważne przemyślenia i zapiski w wieku 10 lat) aż do czasów studiów! Liczy on setki odręcznie pisanych stron.. Wiele wpisów wciąż trudno mi się czyta, bo widzę jak bardzo emocjonalnie podchodziłam do wielu sytuacji w moim życiu.. Dziś, jako dorosła kobieta widzę jak ważne były dla mnie pewne wydarzenia. To pozwala zrozumieć wiele sytuacji, które wydarzyły się potem w przyszłości w moim życiu. Pomimo tego, że wracanie myślami do często trudnych przeżyć wywołuje we mnie silne emocje, często przywołując niechciane wydarzenia to od dawna myślę nad wydaniem tych zapisków w formie e-booka albo książki. Odkładam zajęcie się tym na poważnie, ale ciągle gdzieś ten pomysł siedzi mi w głowie.. :) Ciekawie poruszony temat!
Ja tez chetnie bym poczytala. Niestety swoje dzienniki chyba wyrzucilam, bo wydawaly mi sie po latach przeegzaltowane i malo wazne, ale mysle, ze w tamtym momencie bylo to dla mnie jak zaworek bezpieczenstwa, ktory spuszczal troche parę ze mnie. Potem przestalam pisac na studiach, dokladnie jak Ty a szkoda, ale z drugiej strony moze juz nie mialam takiej emocjonalnej potrzeby. Jednakze zalet jest wiecej i odczuwam to teraz majac 30 lat. Zycie bylo bardziej uporzadkowane, pamietalam kazdy dzien, kazdy sen, wszystko tworzyło logiczna calosc, ciag przyczynowo skutkowy a teraz? Kazdy dzien mi sie zlewa, nie wiem czasem ktory dzien tygodnia mamy. Dziennik to swojego rodzaju mindfulness. Jestem ciekawa jakie wpisy miala inna nastolatka. Moje krecily sie glownie wokol spraw sercowych, ale bylo to wrecz mroczne, bo wpisy zdradzaly objawy jakiejs obsesji, choroby. Jednego dnia czulam sie tak, drugiego juz o 180st inaczej. Pamietam w jakim szoku bylam czytajac swoj 8:16 dziennik po x latach. Oprocz tego zapisywalam duzo roznych cytatow, podsumowania ksiazek, ktore czytalam, wydarzenia bieżące itp, ale gros zapiskow dotyczyl sfery emocjonalnej dot milosci i przyjazni.
@wiktor3727 masz absolutną rację i uważam też że jeżeli ktoś potrzebuje atencję ale przy tym nie sprawia że Twoje życie staję się gorsze to nie warto go przy tym ignorować
Prowadzę pamiętnik regularnie od ponad 10 lat, aktualnie mam 19. Mam zapisane niemal całe swoje życie i jestem sobie za to bardzo wdzięczna. Ponadto od 3 lat codziennie piszę dziennik. Polecam każdemu kto się nad tym zastanawia, bardzo pomaga poukładać sobie parę spraw w głowie. Świetny materiał
@@niebieskibezimienny5031 W pamiętniku zapisuje się rzeczy ciekawe, a w dzienniku, "wszystko". Tak na przykładzie: Mamy 1000litrów wody morskiej. Do dziennika trafi cała ta woda, a do pamiętnika trafia jedynie osad (bród, sól itp.) pozostały po usunięciu wody. Z jednej strony zajmowanie się całością jest pracochłonne, z drugiej strony pomijanie większości życia przekłamuje trochę obraz sytuacji. Dziennik pozwala na trochę inne analizy niż pamiętnik. Warto też robić hybrydowo: pisać pamiętnik, a co jakiś czas opisywać szczegółowo co się robiło w kilku kolejnych dniach (np tydzień co 3 miesiące). Dzięki temu mamy streszczenie życia (pamiętnik), oraz obraz rutyny w danym okresie życia (fragmenty dzienników). Takie zapiski mogą się przydać przy różnych problemach przykładowo gdy pójdziemy na psychoterapię, psychologa, lekarza. "Od kiedy są objawy? - zaraz sprawdzę w zapiskach".
Ja od ponad roku robię jedno zdjęcie dziennie instaxem i na tyle wpisuje datę i kilka słów opisu. Jest to jakaś forma pamiętnika z dodatkową warstwą wizualną i jestem czasami w szoku jak jedno spojrzenie na dane zdjęcie potrafi uruchomić wspomnienia. Zawsze miałem problem z pamięcią do dawnych wydarzeń więc jest to pewna forma zapamiętania.
Te wszystkie malutkie złote cytaty to coś co ciągle zauważam i uwielbiam ale nigdy nie mogę sobie przypomnieć żadnego przykładu. Teraz wreszcie będę mógł. Dziękuję!
Pisze pamiętnik już od kilku lat. Na początku pisałem prawie codzienne, jednak obecnie zamieszczam tam tylko ważniejsze, ciekawe, zmieniające coś w moim życiu wydarzenia. Oczywiście są tam również wpisy pisane pod wpływem emocji.
Bardzo ciekawe myśli… piszę od miesiąca,takie połączenie dziennika i planera. Wpisuje tez cytaty, które potem interpretuję pod swoim kątem…Pozdrawiam serdecznie
świetny materiał!! już od dawna piszę pamiętnik jednak spisuje tam tylko najważniejsze wydarzenia, udało Ci się mnie przekonać do większej systematyczności;) BARDZO polecam każdemu prowadzenie pamiętnika, uczucie powrotu do dawnych myśli jest niepodrabialne
ale super są te Twoje historyjki dnia codziennego! jakies krótkie zdania czy takie codzienne czynności, które mogą przywołać usmiech na twarzy 🥰 też prowadze pamiętnik, ale skupiam się bardziej na tym co "większego" dzieje się w moim zyciu, a motywowane to jest moją krótką pamięcią. Jednak jak posłuchałam Ciebie i Twoich opowieści to jestem bardziej skłonna zapisywać więcej, po to też by więcej zauważać i doceniać
Od chyba juz dwóch lat swoje myśli zapisuję zawsze wraz z datą i godziną. Polecam do tego choćby notatnik Google, super że jest on w chmurze, więc nie trzeba przenosić notatek do nowego sprzętu po zużyciu starego. 12.06.2023 19:35
Próbowałem też, ale to z marnym skutkiem prowadzić pamiętnik głosowy. Poległem, bo gdy się już za niego zabierałem to rozgadywałem się w nocy nawet na parę godzin, będąc w stresie, że obudzę rodzinę, która jeszcze by coś usłyszała i się wkurzyła, że nie śpię. Bardzo fajna forma, mam nadzieję, że do tego wrócę, wygłuszenie pokoju za pomocą materacu od łóżka położonego przy drzwiach nie do zapomnienia, ale trochę zbyt męczące. 19:41
Prowadzę dzienniki notując własne przemyślenia wobec życia od dobrych 4-5 lat, pisanie traktuję często jako rozmowę z psychologiem, takim który zna mnie jak nikt inny, wszakże autorem jestem ja sam. Mogę rozłożyć dany problem na czynniki pierwsze, spojrzeć na wszystko z punktu widzenia obserwatora, odnieść się do twardych faktów, a pozbawić sensu mało prawdopodobnych obaw. W ciszy i skupieniu człowiek dostrzega alternatywne perspektywy dotyczące opisywanego zjawiska, naszego ówczesnego stanu emocjonalnego, jesteśmy w stanie stworzyć sami dla siebie sensowne porady wobec tego co dalej.. Przyjemnym jest moment, kiedy dostrzegamy własny progres na osi czasu, odnośnie podejścia do własnych problemów, życie jest zmienne, a my małymi krokami adaptujemy się do nowych warunków. Taka możliwość wglądu w przeszłość potrafi wyzwolić wdzięczność wobec zmian naszego podejścia, wypracowanego w czasie. Z czasem, widząc ten zlepek wpisów z paru lat, dostrzegam jak potężną pamiątką po młodzieńczym życiu jest taki dziennik, nie ma dla mnie większej historii po mojej własnej drodze życiowej. To tak jak ze zdjęciami, przywracają sentyment, wzbudzają dawne uczucia, z tym że tutaj wchodzimy całkowicie w siebie z przed lat, odbierając jeszcze szersze spektrum emocji, to naprawdę piękne. Co moim zdaniem istotne, jeżeli nie macie w danym momencie nic ciekawego w głowie do przelania na papier, to po prostu nie piszcie, poczekajcie na właściwą chwilę natchnienia, dobrze jest być zadowolonym z tekstu który się tworzy, tak aby po latach stanowił jakościowe odzwierciedlenie Waszego mniemania o świecie. Pozdrawiam.
Prowadzę pamiętnik od czasów gimnazjum i teraz, po latach, doceniam to jeszcze bardziej niż wtedy, bo dzięki temu udało mi się dotrzeć do swoich traum, które trochę wyparłam. Dopiero niedawno poskładałam pewne fakty w ciąg przyczynowo-skutkowy, to serio jest niesamowite
Hej, ja mam podobne przemyslenia. Moge z perspektywy czasu ocenic cos na nowo. Polecam tez zapytac chata gpt co mysli o danym zdarzeniu, najlepiej po angielsku to jest lepsza baza informacyjna. Ja np opowiadajac historie sprzed lat dowiedzialam sie zupelnie nieoczekiwanie, ze mam tendencje do zaborczości, co nigdy samej nie przyszło mi do glowy.
prowadzenie dziennika to jedna z lepszych rzeczy jakie zaczęłam robić. Nic mi nie umyka, nawet jeśli są one w formie urywkowych myśli czy wrażeń- całość jako pewien proces jest sama w sobie ciekawa. Jeden dzień mogę opisać po prostu swoimi czynami, co dziś zrobiłam, a innego mam głębokie przemyślenia. Cała ta droga w codziennym doświadczaniu i przeżywaniu emocji na nowo może być fascynująca, szczególnie w momencie gdy po czasie możemy bagatelizować nasze przeżycia w głowie, to po spojrzeniu w notatki okazuje się że interpretowaliśmy to jeszcze inaczej, niż teraz to postrzegamy. Autorefleksja, budowanie pewnej historii z rzeczy codziennych, teoretycznie do przeoczenia, jest inspirująca
Ja zaczęłam pisać swój dziennik jakiś miesiąc temu. Już jakiś czas myślałam żeby zacząć bo widziałam jak moja przyjaciółka w swoim szkicowniku przykleja jakieś rzeczy żeby je zachować na dłużej, pomyślałam że też tak zrobię kupię szkicownik w którym będę jakieś rzeczy umieszczać i przy okazji rysować ale tego nie zrobiłam do puki nie poszłam do sklepu w którym był pięknie zdobiony i wtedy postanowiłam że zacznę prowadzić dziennik. Bo po pierwsze ładny "zeszyt" xd a po drugie chce mieć gdzieś wszystko zapisane, chce mieć wspomnienia, nic do nich wracać, chce w przyszłości otworzyć ten dziennik i zobaczyć czym się kiedyś martwiłam, na co uwagę zwracałam, jak zmieniło się moje myślenie na pewne kwestie i jakie kiedyś brzydkie pismo miałam a jakie teraz xD Osobiście bardzo się cieszę że zaczęłam pisać dziennik i chociaż robię to tylko miesiąc to i tak czuję że JUŻ wiele mi daje. A teraz nagle widzę twój filmik o dzienniku i co może dać i tymbardziej utwierdzam się w przekonaniu że dobrze mi robi pisanie mojego dzienniczka 😊 A przy okazji fajny filmik
Ja pisze pamiętnik od najmłodszych lat i to zdecydowanie świetna rzecz polecam każdemu. Zawsze znajdzie się ciekawa refleksja, a patrząc ba stare wpisy można dostrzec różnice z postrzeganiu rzeczywistości czy tez własnych problemów
Dzięki za materiał, czekałem aż o tym nagrasz od momentu kiedy u Paciorka coś wspomniałeś. Zabrakło mi jakiegoś wytłumaczenia na czym sama technika polega, ta z książki i cośtam z excelem, ja sobie tego nie wyobrażam, to chyba nie dla mnie, osobiście wolę zeszyt Ja założyłem dziennik w sumie wtedy kiedy zrobiłeś filmik na ten temat że to ma dużo plusów, natomiast to był początek pandemii i każdy dzień wyglądał tak samo więc nie wyrobiłem sobie nawyku pisania codziennego. W końcu to wyglądało tak że robiłem jakoś jeden wpis na rok i bardzo żałuję bo to był świetny czas. W końcu przez pana z kanału Pająki, dwa tygodnie temu wróciłem i piszę codziennie, to jest MEGA rzecz!
Zainspirowany Twoim filmem też mam zamiar prowadzić coś w rodzaju pamiętnika tylko,że chce zapisywać jakieś swoje myśli i wnioski ;) po pierwszym dniu: -Chcę gdzieś wyjechać i odpocząć -Stresuje się chrzcinami Róży -Muszę wypieprzyć ludzi z swojego życia przez których czuje się źle -Kawa w pracy jest niesmaczna -Często bywam niemiły dla obcych osób -Chcę być dla Róży dobrym wujkiem,mam nadzieję ,że w tym aspekcie nie zawiodę ciekawe doswiadczenie
Prowadzę coś w stylu pamiętnika od chyba 2 lat, ale w sumie nigdy nie pomyślałem żeby zapisywać tam takie losowe myśli. Bardziej wyglądało to jak opis uczuć i wydarzeń z dnia lub tygodnia, bo potrzebowałem zazwyczaj wyrzucić z siebie stres związany ze szkołą, co też uważam za dobry sposób na pozbycie się tego napięcia, bo często wtedy te złe myśli mogą się tak uporządkować nam w głowie. Chyba zacznę zapisywać też takie bardziej luźne przemyślenia tak jak ty to zrobiłeś :)
Spoko materiał, chociaż brakowało mi jakiegoś podsumowania lub rozwinięta tematu już po przedstawieniu swoich wspomnień. To spowodowało, że na końcu filmu czułem niedosyt
Chyba też zacznę tak pisać. Już w tej chwili prowadzę 6 list, które dziennie aktualizuję. Tak bym połowy zapomniał eh. Czasami się łapie na tym, że przez chwilę nie pamiętam co robiłem na przykład w zeszłym tygodniu w jakiś dzień. Pamiętnik w formie przemyśleń to coś dobrego.
22:36 Cześć. 🙂 Nie mam pamięci do dat, nie wiem, czy coś się wydarzyło miesiąc czy cztery miesiące temu, nie mam pamięci do imion, kompletnie. Zarazem współczuję i cieszę się, że nie siedzę w tej dziwnej chmurze sama. 👋
Przyznam, że zainspirowałam się tobą i od kwietnia też mam dziennik, ja piszę w kalendarzu notatniku, który można kupić w kiosku, przy każdej dacie jest tylko 2-3 linijki, więc ogranicza to tak samo jak excel, polecam :)
Jak prowadziłam pamiętnik w liceum, moja depresja była tylko jeszcze gorsza, bo uświadamiałam sobie tragikomizm i beznadzieję wszystkiego, więc różnie z tym bywa xD
w latach nastoletnich pisałam dość regularnie, nigdy całkowicie nie przestałam, chociaż miewałam długie przerwy. aktualnie piszę rzadko, raz na miesiąc może nawet kilka czasami i rzadko piszę o jakichś wydarzeniach, bardziej w stronę czasami jakiejś myśli, czasami jakiegoś stanu, zdarza się coś w stronę "co bym chciała", jakieś prioretyzowanie. nie wiem, niby fajnie mieć dostęp do jakichś konkretnych wydarzeń czy wspomnień, ale jakoś chyba by mi się nie chciało na dzień dzisiejszy. bardziej mam chyba takie podejście "aktualizacyjne", raz na jakiś czas coś tam napisać, żeby był cośtam, do czego może za jakiś dłuższy czas bym się chciała odnieść. chyba nie czuję potrzeby pisania częściej. na wypadek braku prób bycia a poet, polecam. pamiętników z młodości nie zachowałam, jakichś wierszy czy opowiadań też nie, ale te ujęte w formę bardziej fikcyjną czy wiersze w jakimś stopniu zostały w pamięci, niektóre nawet "słowo w słowo".
Od dobrych kilku-, być może kilkunastu już lat regularnie piszę pamiętnik. Nie tak jak autor filmu - codziennie - tylko średnio raz na miesiąc. Daje mi to tyle, że mogę uporządkować swoje myśli i czasem dojść do czegoś więcej, niż kiedy po prostu o tym myślę bez pisania, ale tylko raz mi się zdarzyło czytać coś, co zapisałem. Może kiedyś to się zmieni, ale no coś xd jak na razie to by było na tyle
Kiedyś pisałam pamiętnik, tak do +/- 19 roku życia i świetnie wraca się co jakiś czas do tych zapisków 😃 chcialam wrócić do pisania po tym jak o mało nie zrobiłam sobie dziury w głowie w trakcie domowego wypadku, ale uważałam, że potrzebuję najpierw spisać jakieś takie ważniejsze wydarzenia, które miały miejsce w moim życiu. Nawet już zaczęłam, ale jakoś w połowie opisywania przeszłości przerwałam - tak jakoś wyszło, może przez to, że to strasznie dużo pisania😂 naprawdę potężne ilości no jak już człowiek się czuje w posanie to pisze i pisze😅 Czuję, że bez takiego podsumowania nie mogę zacząć, a być może warto by było bo mam poczucie uciekających dni i jakby nic się w moim życiu nie działo- chociaz jednocześnie wiem, że to nie prawda bo po drodze zaliczyłam wiele życiowych kroków które fajnie byłoby opisać (np. wyprowadzka z domu, zakup mieszkania, spotkanie ze znajomymi po latach, jakieś przygody, nowe zainteresowania itd.). Mam taki tip dla osób które zaczynają, a chcą od razu pisać dłuższe rzeczy- piszcie do przyjaciela❤ ale nie tego którego macie w pracy, szkole czy gdziekolwiek indziej tylko do tego, który leży przed wami gotowy przyjąć wszystko co mu powierzycie i nie będzie was oceniać, wszystko zapamięta i kiedy będziecie chcieli wszystko wam przypomini- właśnie do tego pliku czy papieru przed waszymi oczami. Ja nawet nadałam swojemu imię. Skoro ludzie nazywają samochody to dlaczego nie nazwać by pamiętnika, któremu powierza się swoje przemyślenia 😉
Nie wiem jak to się ma do tematu, ale w momencie w którym mówiłeś że musisz poćwiczyć pamięć, przypomniało mi się jak kiedyś mogłem jeszcze w telefonie włączyć funkcję nagrywania rozmów. I po jakimś czasie się złapałem na tym, że po zakończeniu rozmowy nie pamiętam o czym rozmawiałem... Bo nie musiałem, poprostu włączyłem nagranie i "aha mówiliśmy o tym i o tym, mam zrobić to i to ok.". I w sumie coś co miało mi pomóc to jeszcze mnie zepsuło 😅
Mój dziennik wygląda y mniej więcej tak Wstaje, myje się, jem, odwożę brzdąca do żłobka, stoję w korkach, siedzę w pracy, rozmawiam z pacjentami, wypełniam papiery, wychodzę, stoję w korku, robię zakupy, odbieram brzdąca, robię jeść, sprzątam, w międzyczasie zajmwoanie się dzieckiem, kanapa z żoną i gadanie co tam, herbata, sen. W weekendy trochę mniej pracuje (No chyba że 24h) Na studiach prowadziłem dziennik (bardziej dziennik myśli) i było spoko. Było i się skończyło ;)
To takie bardziej migawki z zycia, ktore zatrzymuja nasza uwaznosc, czyli troche taki trening uważnosci. Warto to robić chociaz niektore wydaja sie dosc błahe a niektore wywołuja usmiech. Moj pamietnik jest bardziej chyba w refleksyjnym tonie i skupiony na przezyciach wewnetrznych ale ten mnie zaciekawil
pare razy próbowałam pisać dziennik, jednak za każdym razem albo dochodziło do sytuacji, gdzie twierdziłam, że nie mam nic ciekawego do napisania, albo traciłam motywację przypominając sobie, jak wiele wspomnień mogłam zapisać przez wcześniejsze lata i że większość z nich jest utracona
Masz ciekawe życie. U mnie wyglądało by to mniej więcej tak... 14.czerwca środa Wróciłem z pracy. Jestem zmęczony. 15 czerwca czwartek Wróciłem z pracy. Jestem zmęczony . 16 czerwca piątek Wróciłem z pracy. Jestem zmęczony 17 czerwca sobota. Wreszcie sobota mogłem się wyspać, ale obudziłem się zmęczony.... Mniej więcej coś takiego...
Część zapisków ciekawa, np kiedy zauważyłeś pierwszą oznakę inflacji, albo to z alarmem, ale pytanie czy na pewno ja sam chciałbym zapisywać, dnia x walnąłem się w głowę w tramwaju xD
W Szczecinie na jednej ulicy zamiast 2 monopoli i AA jest tuż obok siebie monopol, AA i zakład pogrzebowy, więc cały cykl życia toczy się w obrębie 100 metrów :)
Kurde ja srednio widze sens takiego pisania, prcuje zdalnie, moje zycie jest bardzo schematycznie i niespecjalnie spotykam sie z ludzmi wiec nawet nie wiem co mam tam zapisac a tym bardziej czemu mialbym chciec do tego wracac
tym bardziej powinnaś pisać, bo inaczej dni zleją Ci się w jeden blob. Na pewno masz inne myśli, oglądasz inne rzeczy, dochodzą do Ciebie inne informacje zapisuj swoje myśli i zwracaj uwagę na szczegóły
Każdy raz kiedy pisałam pamiętnik kończył się tym, że chciałam go spalić jak wróciłam do niego po kilku latach :') Teraz po wielu latach robię kolejne podejście i mam w planach połączyć to ze scrapbookingiem żeby to cieszyło oko, przez co (mam nadzieję) będę mieć opory aby to zniszczyć 😅
Pisałam kiedys przez wiele lat. Raz po przeczytaniu grubszego fragmentu z 10 lat jako zauwazylam ze...co iles lat dochodze w kolko do tych samych wnioskow. Wniosek z pisania pamietknia? I tak zapomniasz, zdarzenia, mysli, konteksty(!) i jesi nie czytac w kolko regularnie calosci to potem zapominasz znowu mimo zapisania. Zadziwiajace jest tez to jak inaczej pamietasz cos po latahc od tego jak bylo na prawde, jak to sam zapisujesz. Nawte nie wiesz kiedy i jak to zmieniasz. Znudizlo mi sie to pisanie kiedy wszedl FB. Teraz w sumie on jest jakby pamietnikiem i przegladam tam sobie zawsze zakladke "wspomnienia".
Zgadzam sie ze zapominamy rzeczy jeśli ich nie czytamy, ale mimo że rzadko wracam do starych zapisów to dużo mi to daje. Tylko dla mnie pamiętnik to nie to samo co Facebook. Zapisuję tam głównie swoje przemyślenia, a nie wymieniam, co się wydarzyło i tego nic nie jest w stanie zastąpić. Papierowe pamiętniki top
Jak lepiej wpisywać daty ? 1. Lewy górny narożnik dzień tygodnia, a w prawym data. 2. Dzień tygodnia w lewym narożniku i pod nim data. Czy jeszcze jakoś inaczej ?
Słuchanie jak ktoś czyta swój pamiętnik jest jeszcze nudniejsze niż słuchanie jak ktoś opowiada swój sen 😆 ale mój byłby dopiero nudny, większość dni: 'bylam w robocie a potem sobie coś tam robiłam na chacie' plus jakieś tam max 2 ciekawsze dni w miesiącu 😆
Cześć, proszę o odświeżenie filmiku o negatywnym wpływie pornografii w bardziej aktualnym formacie, ponieważ ostatni był 3 lata temu, a ludzie nie rozumieją nadal tego tematu
A moim zdaniem takie ciągłe patrzenie i rozpamiętywanie przeszłości na dłuższą metę nie jest dobre, bo można łatwo zapomnieć o teraźniejszości, o przyszłości już nawet nie wspominam
ale pisząc pamiętnik skupiasz się na teraźniejszości i robiąc to systematycznie zaczniesz zwracać większą uwagę na to, co dzieje się wokół Ciebie a być może też doceniać takie sytuacje dnia codziennego wywołujące usmiech na twarzy :)
chciałem prowadzić dziennik ale ogarnąłem się że mam 15 lat i jestem piwniczakiem i najciekawsza rzecz jaką robiłem w ostatnim roku to kupienie watch dogsa na przecenie
Hej Masny, nagrywam odcinek na youtube i pytam osób, które mnie zaciekawiły "Co chciałbyś wiedzieć w wieku 20 lat?" (też nie ukrywam, że mi by się taka rada przydała) Pozdrowionka, liczę jedynie na krótką odpowiedź
Czytasz z tableta a mowiles, ze najwazniejsze jest slowo zapisane. W jakiej formie tworzysz dzienniki? Najpierw piszesz a potem cyfryzujesz? Czy to tylko czytanie do filmu?
Nic nowego czego by nie było na anglojęzycznym internecie. Po czym zaczales przynudzać swoimi zdarzeniami z życia. Nie musisz się chwalić kogo znasz w stolycy. Gdybyś się skupił tylko na tej skromnej części samego siebie było by ciekawiej a tak jest pozersko.
Prowadzenie pamiętnika nie ma sensu. Po co się cofać i wracać do przeszłości. Lepiej prowadzić planner i patrzeć w przyszłość. Dzięki temu zrealizujemy nasze cele.
ja polecam dziennik manifestacji i kreowanie tego wymarzonego zycia, jakbym miala pisac prawdziwe przemyslenia to by bylo bardzo depresyjnie w nim, i bym w to wierzyla dalej i sie zapętlała xd a zastanawiałam się czy nie pisać dwóch na raz ale to by było sprzeczne bardzo bo tez mi sie podoba ta forma :/
