Ja mam właśnie problem z tym otwieraniem się do ludzi, nawet jeśli każdy jest dla mnie miły to jestem takim małym dzikusem i mam wrażenie, że z jednej strony się do mnie uśmiechają, a za plecami obgadują, więc boję się do kogokolwiek odezwać. Najgorsze jest dla mnie to, że wchodzę w to nowe środowisko sama, jestem jedynym "świeżakiem", bo każdy już ileś czasu w danym miejscu pracuje, zdążył się ze wszystkimi poznać i nie potrzebuje kontaktu ze mną, bo tak czy siak ma z kim pogadać. A mnie ciężko zawiera się nowe znajomości, szczególnie jeśli to ja muszę wyjść z inicjatywą i koniec końców przez moją nieśmiałość jestem odbierana jako ta co się wywyższa i czuje się lepsza od innych. Ktoś ma podobny problem? :(
@@MissCherielicious Dokładnie! Ja jeszcze mam o tyle gorzej, że u mnie są same po ślubach/rozwodach i przede wszystkim z dziećmi, a ja jako jedyna nie i przez to też mnie chyba skreśliły..Do tego sama praca też się okazała wielkim bublem i po prostu zaczynam wymiękać.. Problem tylko w tym, że w moim regionie jest ciężko o pracę...
@@MiskaMika Widzę, że miałybyśmy o czym pogadać w realu hahaha :D. Powiedz jeszcze, że tak jak ja wyglądasz na młodszą niż jesteś w rzeczywistości i przez to nikt nie traktuje Cię zbyt poważnie ;D. Ja mam w planach rozpocząć niedługo własną działalność, także ta myśl pomaga mi trochę przetrwać obecną sytuację, aczkolwiek brak poczucia akceptacji w miejscu, w którym spędza się tak dużo czasu potrafi bardzo negatywnie odbić się na psychice i przyznam, że moja samoocena sporo na tym ucierpiała :(
@@MissCherielicious Z całą pewnością! :-D hahaha tak co najmniej o 10 lat...no ale co zrobić - takie geny ;-) Traktują mnie jak dzieciaka, autentycznie... Nie gadaj, też mam na to ochotę, wręcz nawet dziś poczyniłam pewne kroki w tym kierunku xD A w jakiej branży chcesz działać? Mam nadzieję, że mi to wszystko wypali, bo inaczej będzie kiepsko.. a póki co będę się dalej męczyć/stresować itd. wyłącznie dla tych paru groszy..
Dla mnie najgorsze w nowej pracy jest taka jakby bezradność i frustracja bo nie wiem gdzie co jest, jak co sie robi, zwłaszcza jeśli w poprzedniej pracy sie wiedziało wszystko, nie wiem czy dobrze wytłumaczyłam
Super, że poruszyłaś ten temat. Nie raz przeżyłam zmianę pracy na swojej skórze i wiem, że nie jest łatwo. Jestem osoba dość wrażliwą na opinie innych stad też zmiana pracy jest dla mnie sporym przeżyciem. Wiem jednak, że warto przeżyć ten ciężki czas z zagryzionym zębami, starać się być sobą w tym najlepszym wydaniu, a po jakimś czasie nawiążą się fajne relacje z wartościowymi ludźmi, które w pracy moim zdaniem są najważniejsze. Myśle, że dzięki fajnym ludziom praca nawet ta momentami ciężka i z dużą presja może być miejscem, do którego chętnie wstajemy rano. I to co ważne - od kiedy sama wiem jak ciężko jest być w pracy „nowym” to gdy pojawia się w pracy ktoś taki robię wszystko co w mojej mocy by umilić mu ten ciężki czas. Staram się pomagać, tłumaczyć, pytać jak mijają mu te pierwsze dni, ale także poznawać z fajnymi ludźmi by czuli się w tej pracy lepiej. Jednym słowem traktujmy ludzi tak jak sami chcielibyśmy być traktowani w ich sytuacji. Pozdrawiam 😊
Panicznie boję się pracować. Najbardziej dobija mnie to, że zawsze znajdą się osoby które mnie nie lubią, bo nigdzie wszyscy nie będą nas lubić, i takie osoby są dla mnie niemiłe, dogryzają mi i to mnie wyniszcza psychicznie. Jutro idę do pracy, a tą pracę załatwił mi tata po znajomości, więc już słyszę pretensje do mnie na ten temat... Jutro zaczynam pracę i boję się tam iść. Jednak Twój film trochę mi pomógł. Oby było dobrze
Uważam Olu, że to co powiedziałaś o nastawieniu i pierwszym wrażeniu jest najważniejsze w przypadku nowej pracy. Przed rozpoczęciem każdej nowej pracy zawsze starałam się mieć jak najlepsze pozytywne nastawienie, mimo, że zdawałam sobie sprawę, że nie uda mi się załapać wszystkiego od razu i będę popełniać błędy. Jednak nawet najlepsze własne nastawienie nic nie da w przypadku pracy, gdzie pierwszy dzień okazuje się koszmarem, nowy pracownik jest całkowicie olany, rzucony na głęboką wodę praktycznie bez żadnego szkolenia. Tak jak mówiłaś, otoczenie i atmosfera w pracy ma istotne znaczenie w tym, jak czujemy się w nowym miejscu, a także poza nim, a jeśli w pracy jest źle, to i w życiu prywatnym nie będzie do końca dobrze.
fajny filmik choc liczyłam ze też opowiesz jak sobie radzilas z trudnymi chwilami w pracy, o kryzysie gdy chialas ja zmieniac itp - pokazesz outfity do pracy ktore Ci sie sprawdzają? - czy nie masz nieprzyjennosci za dlugie l4? jak ludzie reaguja bo u mnie pol biura chodzi chorych zamiast isc na zwolnienie... - jak wygląda Twoje biurko w pracy, skrajny minimalizm czy duzo osobistych rzeczy ? - co jesz w pracy i jak dbasz o nawodnienie? jakies best practise? milego dnia :)
Może nagrasz coś w przyszłości o wszystkich pracach które miałaś? Takie porównanie, wady i zalety, czego się nauczyłaś ;) byłoby super usłyszeć ;)Pozdrawiam
Właśnie dziś zaczynam pierwszy dzień w nowej pracy. Dziękuję za ten filmik bo otworzył mi oczy na pewne rzeczy. Także jestem dobrej myśli i lecę z tematem. Pozdrawiam wszystkich nowych pracowników 😁
Cześć, ja właśnie wyrwałam się z pracy z szefem tyranem, nie chwalącym i zaniżającym moje kompetencje. Czuję niesamowitą ulgę moje życie się zmieniło i nawet problemy ze snem i żołądkowe ustały. Ja też przyszłam do pracy z pozytywnym nastawieniem i zapałem do pracy, a zostałam gaszona z miesiąca na miesiąc. Także, zgodzę się z wypowiedzią, że praca to nasz drugi dom i trzeba mnie w niej dobre relację, bo niewątpliwie przekłada się to na nasze życie prywatne. Pozdrawiam,
Dobry materiał! U mnie wczoraj minął równy miesiąc, jak zaczęłam pracę w jednej z restauracji jako kelnerka. Wnioski? Początki były dosyć sceptyczne, do końca nie wiedziałam czy chcę zostać, aczkolwiek już po kilku dniach za bardzo mi się spodobało, by tak po prostu teraz to wszystko zostawić i odejść. Bardzo spodobała mi się ta atmosfera w pracy, kucharki zajebiste, szefowa wspaniała, pracownicy zajmujący się hotelem również ok. Cóż więcej można wymagać? Do pracy i systemu też zdążyłam się już przyzwyczaić, na prawdę nie mam co narzekać. Ale tak samo jak wspomniałaś, w pracy spędzamy większość swojego życia i by być ,,zdrowym", musimy czuć się w niej jak w domu. Mam nadzieję, że ta moja intuicja mnie nie myli, że na prawdę tak jest w miejscu, w którym teraz pracuję. Pozdrowiam cieplutko 😘😘
@OLUR naprawdę, szczerze i prosto z serca - jesteś moją ulubioną RU-vidrką 😍 w Twoich filmach jest taka nuta tajemniczości pomimo tak prostych, a jednak tak ważnych tematów, jakie poruszasz ❤️ ślicznie wyglądasz z taką fryzurą i do twarzy Ci w błękicie ☘️
Popieram! W wakacje poszłam do mojej pierwszej pracy na poważnie, w firmie zarządzającej nieruchomościami, pracowałam tam niecałe 1,5 miesiąca, podeszłam do wszystkiego na luzie, przyjacielsko do koleżanek, które mnie uczyły, z pokorą i sympatią. Niestety nie pracowałam tam dłużej bo robili zmiany i zostawiali pracowników co mogli pracować na pełen etat, w mój ostatni dzień pracy koleżanki zafundowały mi słodycze a kierowniczka wielką bombonierkę. Byłam w szoku bo nikt inny nie był tak żegnany, a niektórzy pracowali tam z rok. Przez 1,5 miesiąca zyskałam parę fajnych koleżanek i możliwość pracy w tej firmie po studiach na pełen etat :) (ale nie wrócę :P) Masz moim zdaniem 100 % racji, mam podobną filozofię.
Ja nigdy pracy nie miałam, tylko praktykę w przedszkolu i szkole. Totalnie nie moja bajka, studia skończyłam po to aby mieć papier, a na praktyce czułam się tak źle jak nigdzie indziej. Ciągle miałam poczucie że coś robię nie tak, ale tak naprawdę było bo w ogóle nie odnajduje się w pracy z dziećmi a w dodatku gdy ocenia mnie stara, 60 letnia nauczycielka raszpla ...
*Mnie dopiero czeka nowa praca...* Szkoda, ze z polskimi stawkami i studiowaniem będę wciąż biedną studentką. Co gorsza, w mojej okolicy *brak pracy dla ludzi z moim wykształceniem*
Ja skończyłam studia 1 stopnia zaczęłam drugiego stopnia niestacjonarnie nigdzie w biurach bankach tmobile nie chcieli osoby bez doświadczenia Dzisiaj zaczynam pracę na produkcji ryb..
Miałaś jakieś nieprzyjemne sytuacje, ktoś może był do Ciebie źle nastawiony? Byłaś zestresowana bo nie radzilas sobie lub zostałaś skrytykowana? Pytam z ciekawości bo w sumie to są częste problemy w nowej pracy
Ja mam w porządku pracę, ale mam problem z jedną osobą. Na szczęście udało mi się załatwić brak wspólnych zmian jednakże jeżeli okaże się, że będę musiała z tą osobą pracować to od razu szukam innej. Nie ma sensu siedzieć gdzieś gdzie czuje się niekomfortowo, szkoda zdrowia. Już nie raz rzuciłam pracę i po upływie czasu niczego nie żałuję
tam gdzie jest kupa miejsc wolnych to gówno z tego będzie, ja mieszkam w mazowieckim, niestety wschód blisko lubelskiego i są prace ale same typu pracownik produkcji, magazynier, sprzątaczka, księgowa, dekarz, mechanik za 2,5 do 3 na rękę, weź za tyle wyżyw dwójkę dzieci albo trójkę, nie da się.
Super film ;) to co mowisz to cala prawda ;) nie wazne czy w Polsce czy za granica ,tym bardziej ze inne kraje mają o nas polakach wyrobioną z gory opinie. Pozdrawiam🙂
Żadne "can do attitude" Robię to na co się umawialiśmy i to do czego jestem przygotowany. Jeśli szanujesz siebie to nie dawaj sobie wejść na głowę od początku. To się nazywa stawianie granic.
Miałam w swoim życiu dwie takie prace szczególnie ta jedna cudowne miejsce same kobiety jechałam do pracy w dobrym nastroju i w takim do domu wracałam i wogole trochę sama sobie wtedy byłam szefowa wogole w dobrej pracy można poczoc się szczęśliwa i kochana no tak poprostu przez ludzi
Co to jest właściwie praca w korporacji? Czy dotyczy to jedynie pracy biurowej, marketing? Sam mieszkam w Anglii od 13 lat i chyba nie ma u mnie angielskiego odpowiednika "pracy w korpo".
Ja dzikuskiem w pracy byłam przez pol roku . Pierwsza poważna praca, w urzędzie . Wszyscy starsi ja gówniarz 25 lat a reszta 30+ . Nie wiedziałam gdzie się podziać, jak się zachować , jak się do nich zwracać . Czułam się oceniania, nie akceptowana i nielubiana Schudłam z 8 kilo . Porażka
O matko... wiesz co z jednej strony nie dziwie się tego stresu. No bo jak tu zagadać? Domyślam się ze ludzie raczej nie palą się do tego żeby stworzyć Ci dobre warunki do staru...
Praca w instytucjach publicznych takich jak urząd to jest dramat. Są to siedliska wszelkiego rodzaju patologii, bardzo łatwo tam o mobbing, z którym nic nie można zrobić, jedynie się zwolnić. Ja jestem tylko wolontariuszem w Domu Pomocy Społecznej, nie muszę przychodzić tam codziennie na 8 godzin, a kierowniczka placówki i tak stosuje wobec mnie mobbing. Szerszy nieprawdziwe informacje, obraża mnie (padają inwektywy) i drugiego wolontariusza. Tylko dlatego, że pensjonariusze tego ośrodka nas lubią i cenią i często przy niej chwalą. Muszę dodać, że wcześniej mobbing padł na terapeutkę z tego samego powodu. Nie zliczę ile razy kierowniczka chowała rzeczy za które była odpowiedzialna terapeutka i oskarżała ją o kradzież, albo o lekkomyślność. Jak nastawiała innych pracowników przeciwko, jak specjalnie wymyślała głupie rzeczy żeby tylko przeszkodzić jej w prowadzeniu terapii i rozbić całe zajęcia. Dam sobie głowę uciąć, że "mój" dom nie jest wcale jakimś dramatycznym wyjątkiem, a jest to po prostu rzeczywistość instytucji publicznych! Dlatego autorko komentarza rozumiem Twoje samopoczucie w miejscu pracy :(.
Nie było łatwo , każdy patrzył na mnie z góry i nawet nie chcieli podjąć ze mną rozmowy , bo byłam nikim . Na szczęście jedna koleżanka wyciągnęła do mnie rękę i dzięki jej akceptacji reszta się również do mnie przekonała . Ostatnio był przełom nie wyrabiałam się z moim nadmiarem obowiązków wszyscy się zorganizowali i mi pomagali . Jedna wycinała , inna drukowała to było bardzo przełomowe. I myśle o zmianie pracy ale nie wiem czy chce znowu to przechodzić .
Też się czoje dzikusem w mojej obecnej pracy dopiero 10 dni za mną ale nie wiem czy coś się zmieni raczej czekam na wypłatę jedyne co mi poprawi chymoru zakupy, dokończę sobie prawko i może jakieś tanie auto bo podkreślam że to praca tylko na pół roku
Ja najlepiej czoje się jak pod nikim nie jestem nie umiem tak do końca pracować ja zespole najlepiej się czołami jak sama byłam na sklepie i sama na jednej zmianie, teraz dwie na jednej zmianie no i trochę mało pracy jak na dwie osoby
Powiedz jak jest ze znalezieniem pracy po powrocie z Anglii? Również chciałabym pracować w korporacji, ale boję się, że nie zdobywam tutaj doświadczenia, bo pracuje poniżej swoich kwalifikacji jak większość Polaków i od początku obawiam się, że po powrocie będę miała problem ze znalezieniem dobrej pracy w Warszawie.
Hej ! Ja wróciłam 5 miesięcy temu z Anglii i znalazłam pracę w korporacji dokładnie taka jaka chciałam mimo braku studiów kierunkowych i doświadczenia w Polsce w tym kierunku. Da się, tylko trzeba wiedzieć co się chce, być konsekwentnym, stworzyć dobre cv i być dobrze przygotowanym na rozmowy :) Trzymam kciuki i powodzenia :)
Nie wiem jak mozna miec tak naiwne spojrzenie na prace. Pamietam jakis czas temu natrafilem na raport instytutu Gallupa, ktora jednoznacznie pokazuje ze w skali calego globu 85% pracownikow nienawidzi swojej pracy: news.gallup.com/opinion/chairman/212045/world-broken-workplace.aspx?g_source=position1&g_medium=related&g_campaign=tiles. Praca nie jest miejscem do nawiazywania przyjazni, miejscem samorealizacji i sluzy tylko jednemu celowi czyli zarabianiu pieniedzy. Z tego tez powdou ludzi na ogol trzymaja sie swojej pracy, poniewaz potrzebuja pieniedzy.Pamietajcie, ze na ogol wasz szef i wspolpracownicy beda chcieli was wykorzystywac wiec nie wdawajcie sie z nimi w zadne poufalosci i badzcie asertywni, broncie swoich granic, szanujcie sami siebie bo nikt inny tego robic nie bedzie.
Mam inne podejście do pracy. Do rozwoju jakiegokolwiek najważniejsze jest środowisko. Żeby żyć i nie zwariować najważniejszym aspektem jest to z kim obcujesz. To się tyczy domu rodzinnego, szkoły i pracy. Nie da się być zdrowym psychicznie w poje*anym towarzystwie, umówmy się :) nie wiem ile osób trzyma się roboty mimo tego ze wszyscy w robocie patrzą na siebie złowieszczo.. ilu tak potrafi? Podziwiam. Jeśli spędzamy w pracy 8h minimum 5 dni na tydzień to dla mnie czyms oczywistym jest to że w pracy ma istnieć zdrowa relacja a nie że jadę i wyjeżdżam z roboty chora a potem się wyzywam na mężu i chodzę nieszczęśliwa. Ale to może tylko moje wartości życiowe 😊
@@olaolur Moja intencja nie bylo dezawuowanie czy prowokowanie ciebie. Dziele sie jedynie swoimi doswiadczeniami. Zycze wszystkiego dobrego i pozdrawiam.
Myśle ze to przypadłość większości z nas dlatego mówiłam o tym pierwszym wrażeniu, czasami to pierwsze wrazenie ma wpływ na opinie którą trudno przełamać. Ja nie ukrywam ze mam tak często gdy kogoś poznaje i jego zachowanie mi utkwi w pamięci to ciężko mnie przekonać „ale ona tak naprawdę jest fajna, tylko trzeba ja poznać”. Myśle sobie jasssne przecież swoje widziałam 🤔 tylko ja tak mam?
To swoją drogą, ale to chyba kwestia dojrzałości i motywacji jaka nim kieruje. Zewnętrzna czy wewnętrzna. Jeśli ktoś zarabia sam na siebie to chyba szanuje swoją prace. Tzn tak mi się wydaje..
