Jak zachowania niedojrzałych rodziców odbijają się na Tobie i Twoim życiu? | Iga Stanek 

Zawsze powtarzam, że powinny być szkoły dla rodziców zanim zdecydują się na dziecko. Większość z tych rodziców powiela schematy rodzinne i jest naprawdę niewielu szczęśliwców, którzy mieli zdrowe, kochające się rodziny i przekazują to dalej. W tych wszystkich patologicznych powinno się obowiązkowo prowadzić terapię. Tacy toksyczni rodzice to najcżęściej ofiary ofiar...

Mój ojciec psychopata, nauczyciel muzyki, który nic sobą nie reprezentował i wyżywał się na rodzinie za zamkniętymi drzwiami. Wychowałam się na samopomocowych książkach, ale i tak zaplątałam się w relacje z narcyzem... Trzeba uciekać z takiego domu, jak najszybciej! Doznałam stanu depresyjnego już w wieku lat 11, bo miałam świadomość, że są chorzy.

Przemoc domowa i przemocowi rodzice to w Polsce ciągle temat tabu, a takich rodzin w naszym kraju jest bardzo wiele. Czas o tym głośno mówić, bo przez zmowę milczenia został zakatowany ośmioletni Kamil z Częstochowy.

Jeśli usprawiedliwiamy opiekunów, że oni też mieli ciężko, to czy usprawiedlimy złodzieja, mówiąc, że jego ojciec też kradł? No chyba nie

Dokladnie wszystko o mojej mamie. To taka chodzaca bomba. Jak bylam dzieckiem codziennie potrafila wybuchać. Teraz staram sie ograniczac kontakt, ale ciagle chce, żeby sie nia zajmować. W zamian dostaje krytyke, obgadywanie i wyzwiska.

Toksycznych, patologicznych rodziców nie zmienisz. Mnie i brata ojciec strasznie bił od maleńkości za jakieś bzdury, jak głośny śmiech, zepsucie zabawki. Sam był molestatorem seksuologicznym i pederastą. Dzieci go nie obchodziły. Dużo zarabiał, a nam na życie zostawiał grosze. Nie chciał kupować nic do ubrania , czy przybory szkolne. Wszystkie pieniądz wydawał na kochanki. Bił tez matkę i babcię. Nie wracał do domu tygodniami. Mój brat zabił się na pożyczonym motorze , jak miał 21 lat, a ja uciekłam z domu w wieku 19 lat, bo on też mnie wykorzystywał seksualnie. Matka bez emocji, uciekała w swój świat, koleżanki, chodzenie na basen i gimnastykę, mało przebywała w domu. My jedliśmy u sąsiadów, lub u kuzynki. Po latach próbowałam rozmawiać na te tematy z nimi, ale oboje mówili, ze to wszystko nie miało miejsca.

Kto nie ma pojecia jacy są rodzice o toksycznych zachowaniach to nigdy nie przyzna racji. Tutaj nawet taka osoba narcystyczna może ten materiał odsłuchać, więc niestety takiemu komuś się nie wytłumaczy i nie ma nawet po co sie trudzić, wchodzić w dyskusje... Schematy z domu rodzinnego się wynosi, bagatelizowanie dziecka potrzeb, ciągła krytyka i brak zrozumienia empatii oraz szacunku i uznania. Jesli dziecko takie zachowania musi widzieć i doświadczać od maleńkości to nie jest to dziwne, że potem sobie nie radzi w życiu dorosłym, że nie zna bo nie było nauczone granic, nie jest dowartościowane ponieważ nie mialo tego w domu rodzinnym. A potem wini się dziecko za to jak rodzic postepowal względem dziecka. To rodzic kształtuje dziecko a wmawianie dziecku, że jest cokolwiek winne rodzicom to już jest przekraczaniem granic. W jaki sposob rodzic moze skrzywdzić dziecko jest niewyobrażalne... I jeszcze mu wmówić że wszystko jest dziecka winą 🤦🏼‍♀️🙄😳

DZIĘKUJĘ ZA TEN MATERIAŁ BARDZO TEGO POTRZEBOWAŁAM

Niedorozwój emocjonalny dorosłych ludzi w Polsce jest plagą na dzień dzisiejszy.

Nigdy nie byłam chwalona. Ja jako dziecko strasznie potrzebowałam tego. Nie czulam miłości matki. Byla jak robot. Wstawała karmiła nas, wyprawiała do szkoły. Nas 10 w domu. Matka wypalona emecjonalnie do każdego. Tragiczne małżeństwo. Praca na gospodarstwie. Bylo wiele dobrych chwil. Zawsze gadała, że dzieci kocha rowno. Potrzebowałam, żeby mnie przytuliła i powiedziała, że jest dumna. Nigdy nie uslyszalam tego a jak ja tego tak bardzo potrzebowałam. Potrzebowałam ,zeby przyszła i pogłaskała mnie chociaz po głowie.Przytoczylam jej wczoraj kilka sytuacji z dzieciństwa, które zapamiętałam najbardziej. Wpadła w wielką furię. Wytacza ciężkie działa przeciwko osoby, która mówi jej coś czego nie chce słuchać. Wypomina wszystko. 1. Najgorsza dla mnie było ścięcie mi włosów na chłopca😢😢 gdy moje koleżanki miały długie włosy. Nosiły kucyki i warkocze. Do tej pory pamiętam jak ja to przezylam. Dbam teraz bardzo o moje włosy. 2. Ojciec w wieku okolo 40 lat zaczął chorować psychicznie. Cos mu sie działo z głową. Zaczal mówić, że jest 0 nic nie wartym. Matka go w kłutni utwierdzała go. My dzieci to wszystko słyszeliśmy. Bedac nastolatką i wchodząc w życie dorosłe moja samoocena była poniżej 0. Czulam się gorsza od wszystkich. 3. Będąc nastolatką zrobilam sobie makijaż. To były tylko oczy.. matka jak to zobaczyła to powiedziała,ze mam to zmyć bo wyglądam jak dziwka. .4. Raz do roku na Wielkanoc rodzice wędzili mieso. Matka nie pozwalała nam tego spróbować a one tak pachniały. 😢 Powtarzała,ze to gosciom. Za to robiła pasztet i salceson. Nie cierpię ich bo kojarzą mi się z tym,ze nic wiecrj nie mogliśmy brać. 5. Wyszłam za mąż będąc przekonana,ze mąż bije żonę. 6. Nigdy nie czulam jej troski o mnie. Walczyłam na początku z mężem i jego matką jak mówili, że troszczą się o mnie.. Mąż i teściowa pokazali mi jak to byc kochanym i chwalonym. Podkreślę ,ze moja matka co niedzielę do kościoła chodzi i gorliwie się modli.

Świetny materiał!

Zarówno ojciec jak i matka byli toksyczni, tylko każde inaczej - ojciec albo nieobecny, albo pijany, albo niedopity. Jak miał pracę to szybko ją tracił, a pieniądze przepijał, albo stawiał „kolejki” koleżkom, a potem to już na wiecznym bezrobociu, wpatrzony w telewizor. Matka miała tę przewagę że pracowała i łożyła na rodzinę. Dawała mi poczucie bezpieczeństwa materialnego, że dzięki niej przynajmniej mam co jeść, gdzie spać i w co się ubrać. Sprytnie to wykorzystywała, bo ona też była wiecznie nieobecna i niestabilna emocjonalnie. Jak wspomnę dzieciństwo to mam przed oczami puste mieszkanie i ogromną samotność. Jeśli chodzi o prezenty to nie mogę powiedzieć - miałam co chciałam, ale bawiłam się sama. Jak byłam troszkę starsza matka się wycwaniła i podrzucała mnie do znajomych. Mnóstwo czasu spędziłam sama z przyjaciółką w jej pustym domu w środku lasu. Teraz jak sobie o tym pomyślę, to w życiu bym dziecka w środku lasu nie zostawiła tylko z rówieśniczką. Niech by mi się coś stało, pomocy znikąd. Abstrahując od tego, że zwyczajnie chciałam spędzać czas z matką, a nie siedzieć jak więzień u przyjaciółki w obcym domu. Dzięki obojętności mojej matki i ojca mam krzywy obojczyk (jak go złamałam nie zawieźli mnie do szpitala, ojca pamiętam jak jojczył nade mną jakbym miała upośledzenie psychiczne i nie zrobił nic, tylko się rozczulał) i skoliozę, bo jako ośmioletnie dziecko nie chciałam ćwiczyć, a im nie w głowie było tego dopilnować. Nawet nie nauczyli mnie jeździć na rowerze, co wcale im nie przeszkadzało śmiać się z faktu, że tej umiejętności nie posiadłam. A kiedy w wieku 28 lat nauczył mnie jeździć mąż, matka kompletnie ten fakt olała. Jak zmieniłyśmy mieszkanie udostępniła mój pokój kochance swojego kolegi, a ja musiałam spać na wersalce w kuchni. Miała po rozwodzie z ojcem partnera, który wyzywał mnie (np. od szczunów) i upokarzał, ale to jej nie przesadzało - zerwała z nim dopiero, kiedy w stosunku do niej przegiął. Miała potem jeszcze dwóch, wobec których miałam zachowywać się tak, żeby mnie zaakceptowali, lubili i czuli się dobrze w moim towarzystwie. W drugą stronę to nie działało - jak mi coś nie pasowało w ich zachowaniu, to miałam tak nie mówić i nie myśleć, bo oni już tak mają, oni za to nie odpowiadają itd., itp. W dniu mojego ślubu owszem - zrobiła mi fryzurę tak jak mi obiecała, ale jak zobaczyła, że mam robiony profesjonalny makijaż stwierdziła, że bardzo ładnie ta Pani to robi i poprosiła, czy jej też by nie zrobiła. W efekcie suknię ślubną (którą trudno jest założyć samej) ja musiałam założyć sama i iść przez cały korytarz hotelowy z rozpiętą suknią na plecach i prosić kogoś, żeby mi zapiął, bo przecież teraz matka nie może bo ma robiony makijaż. Najważniejsze było dla niej to, żeby wyglądać dobrze, bo przecież „ma ślub córki”. Po ślubie miałam np. jeździć w odwiedziny do szpitala, bo córka jej przyjaciółki ma zabieg, a jak ja miałam operację to nawet nie zadzwoniła spytać jak się czuję. Miarka się przebrała kiedy obraziła mnie przy swoim partnerze i moim mężu. Chciałam z nią o tym porozmawiać, powiedzieć że jest mi przykro i nie podoba mi się jej zachowanie. Stwierdziła, że „najwidoczniej była złą matką” i zerwała ze mną kontakt. W ten sposób, biorąc pod uwagę jej dotychczasowe „macierzyństwo” i to nagłe zerwanie kontaktu, straciła córkę. Myślę, że przeszkadzałam jej w życiu, więc teraz mam nadzieję, że straciwszy mnie na zawsze, odżyje na dobre. Bo ja na pewno. Dzięki kochającemu mężowi i jego rodzinie, która darzy mnie bezwarunkową miłością i szacunkiem liżę rany. Nie mam do niej żalu, tylko całkowitą obojętność. Dam jej to, co ona przekazała mi, a szacunek, dobro, bezwarunkowe oddanie i empatię zostawię dla tych, którzy mi to okazali. Po okresie złości na samą siebie mam w sobie nadzieję i radość, że w końcu po latach emocjonalnego i psychicznego ubezwłasnowalniania jestem w końcu wolnym człowiekiem.

Dziekuję za ten materiał. Pozdrawiam Czarna Owca

Po wysłuchaniu tej rozmowy, jako rodzic dorosłego dziecka - widzę, że zrobiłam sporo błędów, chociaż bardzo się starałam. Panie Dawidzie jak naprawić te błędy? Jak sprawić, żeby odzyskać miłość, szacunek i bliskość dorosłego już dziecka. Jestem świadoma swoich błędów, chcę je naprawić. Myślę, że przydała by się rozmowa ze specjalistą na ten temat - taka sugestia.

Piękne dzięki. Przyda się 🖤

Super rozmowa,taka na luzie i jeszcze duży plus za to , że jest długa i obszerna,bez poganiania! Wielkie dzięki ❤

Dziękuję

Bardzo dobra rozmowa. Dziękuję za podjęcie tematu. Moi rodzice oburzyli się, kiedy powiedziałem, że nasza rodzina jest trudna. Tylko jeden przykład. Oni zawsze muszą być na piedestale.

Czesc Świetna porada i coś więcej Dziękuję bardzo Pozdrawiam

Wspaniała rozmowa. Nie będe nigdy jak moj ojciec...Dziękuję

Bardzo przydatna rozmowa.

Bardzo pomocny material, dziekuje bo to wsparcie dla dzieci z trudnym dziecinstwem❤

Dziękuję za tą rozmowę

Dla zasięgów ❤

W tej tematyce polecam wszystkim książkę Susan Forward "Toksyczni rodzice".

Jak ma się dziecko z toksykiem, nic nie zdziałasz,zniszczą cię😢

A ja kiedys czytalam ze toksyczny rodzic to taki ktory kocha do granic szalenstwa ,tak bardzo ze wydaje mu sie ze to dziecko posiadja i jej ich wlasnoscia . Nawet doroslemu dziecku ktore juz ma wlasna rodzine potrafi caly czas krytykowac co robi zle ! Wybieraja wrecz partners!krytykuja jak powinien wychowywac dziecko i wrecz nakazuje jak ma zyc jak urzadzic mieszkanie co im sie podoba a co nie . Gdy wreszcie dorosly dzieciak sie buntuje no to wprowaszany jest szantaz emocjonalny w postaci histerii i udawania zawalu serca . Cale dorosle zycie klamia swoich rodzicow lub rodzica tylko dlatego gdyz wiedza jaka bedzie ich reakcja gdy uslysza prawde .Robia wiele zeczy wbrem sobie by zaspokoic rodzica ,jesli matka nie lubi czarnego koloru wiec dziecko nie kupi czarnego samochód bo nie bedzie sie podobal mamie ,lub musi kupic mieszkanie z balkongen, zeby mama miala gdzie zapalic.przykladow jest mnóstwo!Nawet w doroslych zyciu potrafia wywlekac stare sytuacje ktore nie potrafia zapomniec i nam wybaczyc. Dla mnie jest to toksyvzne rodzic

Bardzo ciekawy temat pozdrawiam:)

Wspaniała Pani Iga Stanek i świetna rozmowa

Tylko konflikt i zwycięstwo da nam szczęście. Wszyscy to odradzają - dlatego jest słabo.

Dzisiaj znowu nastąpiła chora sytuacja. Ale trzeba to zacząć. Moja „rodzina” składa się z 4 osób, matki, ojca, mnie i brata. Ja mam obecnie 20 lat, mój brat jest o rok starszy. Od dzieciaka „rodzice” porównywali mnie i brata między sobą, zaczynając od najprostszych rzeczy takich jak szkoła, kończąc na pomocy, o której rozpiszę się dalej. Nie pamiętam zbyt wiele z tego okresu, nie mam, ani dobrych, ani złych wspomnień. Do czasu. Pierwsze problemy szkolne brata, miały miejsce już w podstawówce i to w tym właśnie okresie zaczęło się to, co ma swoje konsekwencje do teraz. Rodzice zaczęli zwracać uwagę na brata tylko i wyłącznie wtedy, kiedy coś robił nie tak, jak im się to wymarzyło, a przy okazji wmawiali mu, że sobie nie poradzi, że jest taki, siaki i owaki. Ja w tym czasie byłem osobą wycofaną, nie manifestowałem zbyt głośno sowich emocji, potrzeb, radziłem sobie sam. Można powiedzieć, że szkołę zawsze ogarniałem sam i od końca etapu podstawowego nie mogłem liczyć na żadną pomoc w tym zakresie od rodziców. W tym najmłodszym okresie, tj. czas szkoły podstawowej zaczęły się pierwsze oznaki niedostosowania oczekiwań „rodziców” względem wieku ale żeby nie być gołosłownym, to rodzice oczekiwali, że dzieciaki w wieku około 11 lat, będą pomagały im w lesie robić opał i inne tego typu zajęcia (jak podawanie drewna do cięcia, czy gotowanie obiadu, czy koszenie trawy). Oczywiście większość tego typu zajęć kończyła się tym, że „jak masz tak pomagać, to lepiej idź do domu”, „idź już lepiej” i wiele innych sformułowań, które były zwyczajnie nieodpowiednie, bo kto by się spodziewał, że dzieciak nie będzie w stanie zapieprzać w lesie, czy gotować. Oczywiście nie można zapomnieć o manipulacjach, i grze na emocjach, po których z płaczem i z przymusu robiłeś to, co kazali (ale wciąż z problemem, że robisz to źle. Źle podajesz, źle chodzisz, źle trzymasz itd.). W tym okresie, też ojciec pierwszy raz, pojechał za granicę, z przerwami na 4 lata.

Moja matka, wyzywająca się psychicznie na swoich dzieciach, a do tego wycofany ojciec, udający że go nie ma.

Niestety , niedojrzałość emocjonalna to "plaga " dzisiejszych czasów...u kazdego inaczej to wygłąda...ja jestem teraz taka " czarną owcą " , chociaż już nie nastoletnią ....nie chcę się " wpasowywać " w schematy rodzinne i to się nie podoba ..." oczekiwania ....." ach...😴 . Pozdrawiam 💥 Pozdrawiam

Dziękuję za materiał, bardzo mi się przyda:) Przy okazji mam pytanie. Czy w ciągu najbliższych kilku tygodni byłaby możliwość umówienia się na konsultację u Pana? Na znanylekarz nie wyświetlają się wolne terminy, a jestem bardzo zainteresowana konsultacją online

Może kiedyś będzie tak że następne dziecko urodzi się kiedy dziecko będzie już dorosle

Sztafeta pokoleń ...🤔😏

😢😮😊❤

"nad tym pracować"😅

Czy taki rodzic wogole kocha swoje dzieci?

Poje...ne chore społeczeństwo.

Mam toksyczna Psychopatyczną Matkę .Narcyz Ukryty Złośliwy .I też mam cechy Narcystyczne i.toksyczne .Walczę z tym

Odcinek o Jordanie Petersonie, pomysł dobry, bo to niezbyt głośny temat w PL, a on jako ten wzorzec to niestety się mocno posypał w bardzo negatywny sposób, krytykując stosowanie preferowanych zaimków do swoich studentów i ogólnie pokazując homofobie…

Dziwne miejsce na wywiad. siedzicie jak na szpilkach

Czy wy nie macie pojecia najmniejszego ,iz czesto dzieci cpaja , pija , nie pracują zyja z pieniedzmi mamy w moim przypadku , moja synowa mnie nie cierpi , ma jedno swoje juz dorosle dziecko i mlodsze wspolne dziecko chore ,mama od kilky lat szuka pracy zyje z kasy chorego dziecka @ Choroba jest powazna , leczenie do konca zycia ! To ja cierpie ,pomagam jak moge ,a mam eneryturke obecnie ! Chyba nie maciw pojecia jak jest naprawde !

Łapa w dół za sugerowanie, że mordę drze i w ogóle jest niedojrzały głównie mężczyzna. 05:30 06:20 Większość przemocy wobec dzieci w USA jest wykonaniu kobiet, a tu takie insynuacje.

Uczcie szacunku dzieci do rodziców,rodziców do dzieci,podajcie dobre przykłady. Łatwo Wam się mówi toksyczni. Skupcie się na rozpuszczonej,,rozwydrzonej mlodziezy. Wpajajcie im właściwe zachowania.

Trochę sztywny ten Pan...😅

Toksyczne dzieci😮

Nie nastawiajcie dzieci przeciwko rodzicom.

Dorosły człowiek ma rozum i niech nie ma do rodziców pretensji o swoje zachowanie. Każdy jest kowalem swojego szczęcia.