Kemalizm Sağcı Mıdır? Kemalizm Neydi Ne Oldu? | Türkiye'de İdeolojiler Tarihi I 

Bu ülkenin tamamına lazım böyle içerikler. Hatta belki eskilere daha çok lazım. İdeolojik gözlüklerini hakikat kabul edenler onlar. Daha çok insana ulaşması dileklerimle...

@@edwarderonald9530 suni bir ideolojiyi öğrenmesek de olur

@@oyunyapansimit tabii bir ideoloji söyler misiniz

Evet ilk cümle aslında her şeyi özetliyor.

Atatürk çağının 100 sene ilerisindedir. En büyük hatası devrimi kendinden sonra devam ettirecek onun gibi vizyonlu idealist insanlar bulamamasıdır. Devrimi bırakmasına rağmen Türkiye en özgürlükçü modern seküler güçlü müslüman devletse Atatürk sayesindedir. 20 senelik akp iktidarı sonucu islamcı kanserinin etkilerini yaptıklarını çok net gördük. Sıkı sıkı dört elle kemalizme geri döneceğiz

Yahu ne boş bir yorum

her ölüm erken ölümdür yetmediyse mostafa kamalin ölmese yapacaklarını yaz aga

​@@sokratkant3436Okumayı bilmeyene boş. Osmanlı'dan gelen genç cumhuriyetin reformları henüz bitmemişken anti reformculara geçen ve binbir olayla gelişmeyi durduran Türkiye, resmen yarı kalmış bir kitap gibi değil mi? Ne zaman istediğimiz seviyeye çıkabildik?

Sorun ne soyleyim sana ozel sektorde ozellikle yeni nesil calismak istemiyor neden cunku sosyal ve ozluk haklarin yok dogru duzgun denetleme yok 21. Yy da hala 60 saat mesai yapip mesai ucretini vermeyen isverenler var ve TL cok degersizlesti insanlar gecinebilmek icin kamudan bir seyler bekliyor. Turkiyede siyasiler sadece populist gunu kurtarmaya yonelik aksiyonlar aliniyor. Ayrica Turkiyede sosyal yardim yeterince var diyorsan sen sosyal yardim gormemisindir. Bak mesala suanda 95 sonrasi nesil kayip kusaga girmeye basladi iyice dunyada kac kusak bir onceki nesilden daha fakir hayat yasiyor ? 80 oncesi nesil calisarak ( 0 dan baslayip ) cok rahat ev araba alabiliyorken bu nesil ozellikle 95 sonrasinda istisnalar disinda suanda hayal gibi gozukuyor.

Türkiye şuan sosyalizme çok uzak

Türkiye şu an neo liberal

Türkiye korktuğu şeyin ne olduğunu bilmeden komünizmden öcü gibi korkan, mevcut sistemin devamını isteyen ancak halk sistemin kurallarına göre oynayınca da ağlayan insanların olduğu bir yer.

Türkiye sosyalist devlet olsa ülkenin her tarafı Araplara satılmaz, tarıma ve sanayiye daha çok önem verilirdi. Devlet de kaynakları halkı içerisinde bulunduğu sefaletten çıkarmak için kullanırdı. Sınıf ayrımı da günümüzdeki kadar belirgin bir biçimde artmazdı. Ayrıca uluslararası anlamda daha fazla saldırıya maruz kalırdık ve ülkemiz tüm süpergüçlerden uzak bir konumda kendi kendine gelişmek zorunda kalırdı. Böyle bir devleti önce sağlamak sonra da koruyabilmek için çok sert politikalar gerekli olabilir ama bu da Sovyetler Birliği'ndeki gibi şiddetli siyasi çatışmalara veya birçok sosyalist devlette olduğu gibi iç savaşlara sebep olabilirdi. Gizli sosyalist devlet diye bir şey olamaz ve bu ilüzyonu yaratan şey kanımca direkt olarak devletin özel bir kurum gibi işlemeye başlamış olması. Bu durumu sosyalist devlet değil süpergüçlerin emperyalist politikaları altında ezilerek bozuk bir biçimde liberalleştirilmiş ve aslında devletçi politikalara sahip bir ülke olarak isimlendirebiliriz.

Yahu bilgi eksiği büyük bir video

Kesinlikle katılıyorum dostum

Aradığın düşünce yapısına en zıt düşen ideolojinin Kemalizm olması halis mi? Zira Kemalizm, okullarda ve eğitim sisteminde bile "ilimden ziyade idealistliği/ ideolojik propagandayı" baz alır. Eğitim kurumunda dahi akılcılığı saf dışı bırakan bir ideoloji nasıl akılcılık ile yan yana gelebiliyor şaşarım. Saçma sapan dil ve tarih tezlerini anlatmıyorum bile.

@@AliKemal7890 Mustafa Kemal Atatürk'ün realist düşünceye örnek birkaç sözü: 1.Ben manevi miras olarak hiçbir nas-ı katı, hiçbir dogma, hiçbir donmuş, kalıplaşmış kural bırakmıyorum. Benim manevi mirasım ilim ve akıldır. *Benden sonra, beni benimsemek isteyenler, bu temel mihver üzerinde akıl ve ilmin rehberliğini kabul ederlerse, manevi mirasçılarım olurlar.* 2.Uygarlık yolunda başarı yenileşmeye bağlıdır. Sosyal hayatta, iktisadi hayatta, ilim ve fen sahasında başarılı olmak için yegane gelişme ve ilerleme yolu budur. Bu sözler gösteriyor ki Atatürk hiçbir kalıp düşünceyi kabul etmeyen ve yeniliğe açık bir liderdir. Gerçekçi düşünebilmek için de bu minvalde bir düşünce yapısına sahip olmak gerekir. Atatürk'ün yaşadığı dönemdeki ilmi gelişmeler ile günümüzdeki bir değil. Evet dil ve tarih alanında özellikle de dil alanında yanlış girişimlerde bulunulmuş ama bu hatadan kısa sürede geri dönülmüştür. Ayrıca milliyetçilik bir lüks değil zaruri bir ihtiyaçtır, toplumun milliyetçiliğe programlanması yadırganacak bir durum değildir.

@@abdulcanbaz9275 böyle kendi yaşamıyla tutarsız söylemlerde bulunmuş birçok insan var. Adolf Hitler'in barışsever olmalısınız sözünü gösterip Hitler barışçıl bir insandı demekten farkı yok şu yaptığının. Ben Atatürk'ün yaşamı boyunca akılcılıktan uzak kalmış bir insan olduğunu söylemiyorum. Zaten bugün her ne kadar öyleymiş gibi anlatılmak istense de kişilik olarak tek tip bir Atatürk portresi yok önümüzde. Milli mücadele dönemini ayrı, cumhuriyetten 1930'a kadar olan dönemi ayrı, 30'dan sonrasını ise apayrı olarak incelemek gerektiğine inanıyorum. Milli Mücadele sonrasında yapılan tercihlerin önemli bir bölümünün Atatürk tarafından pek de iyi anlaşılmadığı, Atatürk'ün görüntüyü muhtevadan, zarfı mazruftan daha çok önemsediği de görülüyor. Kıyafet devrimi denen şey bunun en has misallerinden biri de, benim açımdan esas mühim olan, harf devrimidir. Harf devrimi yaparsınız, bir itirazım yok. Ama o şey, ancak medeniyetinizin sahip olduğu zenginliği yeni harflere tercüme edecek destek ayaklarını da inşa ederseniz devrim olur. Aksi halde, şimdi olduğu gibi olur. 1930'lardan sonra Atatürk'ün akılcı politikalardan vazgeçip kendini palavra sıkma üzerine kurulu tarih tezlerine fazlaca kaptırdığı, milliyetçilik anlayışının giderek ırkçı bir boyut alarak dozunu aştığı ve bu durumun kendi içinde şahsi bir değişim olmaktan çıkıp ülkenin eğitiminden tut günlük yaşantısına kadar her yönüne etki eden bir hüviyet kazandığı da bariz bir gerçek. Türklerin Orta Asya'dan dünyaya yayılarak çeşitli ulusları egemenliği altına alan üstün ırk olduğu inancı ve buna mukabil Anadolu'da yapılan on binlerce kişiyi kapsayan kafatası ölçümlerinin de akılcılık ile pek de bağdaştıralabilecek bir yönü yok. Zamanında Kinross Atatürk'ün bu değişimini güzel özetlemiş: Lord Kinross’a göre “Gazi’nin, Kent kelimesinin Türkçe olduğuna karar vermesi ve bundan Türklerin İngiltere’ye de geçmiş olduğu sonucunu çıkarması, bir İngiliz diplomatını oldukça şaşırtmıştı.” (Kinross, s. 540) Yine Kinross, Atatürk’ün 1930’lardaki uğraşlarını, Britanya adalarına özgü nezaketle, şöyle değerlendirmektedir: *“Böylece o zamana kadar askerlik ve siyaset konularında elle tutulur gerçeklere bağlı kalmış bir zekâ, hayal peşinde koşmak gibi çelişkili bir duruma düşmüştü. Gazi şimdi eylem alanından, yabancısı olduğu kuram alanına yönelmiş, inanmak istediği şeylere inanır olmuş; kafası alışık olmadığı ve gerçeklerin yarı-gerçekler ve yanlışlarla içiçe girdiği bir labirentte dolaşmaya başlamıştı.”*

@@AliKemal7890 Cumhuriyet öncesi ve sonrası elbette farklı tutumlar içerisinde olacak. Bir dönem savaşı bir dönem ise devrimleri kapsıyor. Atatürk'ün kılık kıyafete bu kadar önem vermesindeki başlıca sebep orta çağın karanlığına gömülmüş bir milleti yeni çağa hazırlama çabasıdır. Bana göre Türkçe ezan da bunun bir sonucudur. Kalıp düşüncelerden toplumun bir şekilde kurtarılması gerekiyordu ki bunu da insan psikolojisi üzerinden yapmaya çalıştı . Atatürk'ün güneş dil teorisi kapsamında yaptıklarını ben de yanlış buluyorum. Ama bu konuda üstelemeyerek doğru olanı yaptı. Türkiye Cumhuriyeti bir ulus devlet olarak kuruldu ve üst kimlik olarak da Türk seçildi. 1924 anayasasından beridir insanların din dil ırk ayırmaksızın Türkiye Cumhuriyeti vatandaşı olması sureti ile Türk sıfatını aldığı açık bir şekilde belirtilmiştir, bu sadece Türkiye Cumhuriyetine has bir uygulama değildir, Fransız, İngiliz, İtalyan da kendi ulus adları ile vatandaşlarını niteliyor. Atatürk birçok etnik unsurdan insana devlet yönetiminde yer vermiş ve memur olarak atamıştır. Atatürk birleştirici bir unsur olarak Türklüğü kullandı diye bu onu ırkçı yapmıyor. 1930'lu yıllardaki bilim ile günümüzü mukayese etmen yanlış. Biz bugün ırk tahlilini DNA üzerinden yapıyoruz. DNA'nın günümüz görünümüne ulaşması ve genetik kodun çözülmesi 1950'li yılları buluyor. Aradaki 20 yılda bile bilimin gelişimi ve geldiği nokta bambaşka. Lord Kinross hakkında bilgim yok ama Atatürk'ün diplomasi alanındaki tutumunu gören Atatürk'ün tutarsız bir insan olduğu kanaatine varabilir. Atatürk döneminde Avrupa'da Türkologlar Türkler'i sarı ırk olarak lanse ederken kendilerince aşağılıyor ve uzlaşılması mümkün olmayan alık bir toplum olarak görüyordu. Atatürk ise buna karşı tarih tezi geliştirilmesi kararını aldı, hem kitaplar çıkarttı hem de Avrupa'daki Türkoloji toplantılarına Afet İnan ve birçok tarihçiyi gönderdi, işe de yaradı. Aynı Atatürk'ün İran şahına "dost ve kardeş milletleriz" vurgusu üzerinden gayet duygu dolu bir mektup yazdığı görülüyor. Bu da Atatürk'ün pragmatik bir lider olduğunu gün gibi gösterir. Bunlar birkaç örnek. Kurtuluş savaşı döneminde de Atatürk'ün pragmatik tutumuna birçok örnek var.

Avcıoğlu’nun Yön hareketi 60lı yılların ruhuna da oldukça uygundu. Dünyada birçok üçüncü dünya ülkesinde dekolonizasyon hareketleri ile birlikte sosyalist devrimler veya en azından üçüncü dünya ulusçuluğu diyebileceğimiz devrimler gerçekleşiyor. Bunlardan en önemlisi ise Yön’ün ilk sayısında « Nasır’ın Sosyalizmi » olarak yer verdiği Mısır’daki Nasırist Devrim. Orada da benzer bir şekilde askerler sol eğilimli gençlerle birlikte darbe yaparak iktidara gelmiş ve toprak reformu gibi önemli reformlar gerçekleştirip Ortadoğu’da ABD ve Batı hegemonyasına meydan okuyan bir devlet kurmuşlardı. Türkiye’de de Avcıoğlu’nun çevresi özellikle başta Cemal Madanoğlu olmak üzere ordudaki ilerici genç subaylarla, bir ilişki kurmuştu ve 9 Mart 1971’de bir asker ve sol kemalist ittifakın darbesi gerçekleşecekti ama 12 Mart Muhtırası ile başarısızlığa uğratıldı ve sol eğilimli subaylar ordudan tasfiye edildiği gibi asker ülkedeki sol hareketlerin üzerine sert bir şekilde yürümeye başladı. İlk sol entellektüellerin geçireceği şok bu 12 Mart Muhtırası ile gerçekleşti. Ama asıl tabuta son çiviyi çakan hamle 12 Eylül 1980 darbesi oldu. Malum, bu darbeden sonra asker sol sosyalist hareketlerin üzerinden silindir gibi geçti ve videoda da bahsedildiği gibi « Türk-İslam Sentezi » fikrine uygun, normalde daha önce sadece uç sağ ülkücü çevrelerin geliştirdiği sert derecede anti-komünist olan bir aşırı milliyetçi ve militarist tarih anlatısına dayanarak yeni bir Türk kimliği inşa etmeye çalışacak. İşte bu post-Kemalist entellektüeller de 80 darbesi sonrasındaki baskı ortamında büyüyen entellektüeller. Onlar askerin nasıl bu kadar kolay darbe yapabildiğini, Türkiye’nin neden çoğulcu bir demokrasi olamadığını sordular kendilerine. Ve buldukları cevap da İttihatçılık ve onun devamı olan Kemalizm’di. Tıpkı Sina Akşin gibi post-Kemalist düşünürler de bir devamlılık gördüler İttihat ve Terakki Cemiyeti ile Kemalizm arasında ama bu devamlılık sorunun sebebiydi. Onlara göre bu ülkenin kurucusu olan bu iki hareket oldukça aşırı milliyetçi, elitist, militarist, darbelerle iktidarı elde eden, tek tipçi otoriter bir hareketti. Post-Kemalistlere göre Türkiye’de demokrasinin oluşmasını istiyorsak ve neden sivil toplumun oluşmadığını anlamak istiyorsak, askerin ayrıcalıklı konumunu ve ülkedeki aşırı milliyetçi histerinin kökenini olan Kemalizm’e ve İttihatçı düşünceye oldukça sert bir şekilde eleştirel bakmak gerekiyordu. Bunun için de yine Batı akademisinde 80li ve 90lı yıllarda popüler olan Postmodern/Post-Yapısalcı yaklaşımlardan ve onların « yapısöküm » metodolojisinden oldukça faydalandılar. Modernleşme paradigmasından bakıp yaşananları bir ilerleme çizgisinde anlatarak meşrulaştırmaktansa, uyguladıkları politikalara bakıp aslında modernleşme adına nasıl ülkeyi otoriterleşmeye götürdüklerini, temel insan haklarını ihlal ettiklerini, anayasal demokrasiyi yok ettiklerini ve tek tipçi bir aşırı milliyetçi zihniyeti nasıl inşa ettiklerini ortaya çıkarma amaçları vardı. Bu sayede azınlık haklarına, bilhassa Kürt Sorunu’na da dokunmuş oluyorlardı. Bu tarz eleştirilerin ilk kökenleri 1969 yılında çıkan İdris Küçükömer’in « Düzenin Yabancılaşması: Batılılaşma » kitabıdır ve Şerif Mardin’in 1973’te Daedalus’ta yayınladığı « Center-Periphery Relations: A Key to Turkish Politics? » makalesidir, fakat asıl etkiyi yapanlar 80 darbesinin sonrasında çıkan eserlerdir. Özellikle benim aklıma en önemli post-Kemalist eleştiriyi yapan kitaplar olarak bu dönemden Mete Tunçay’ın « Türkiye Cumhuriyeti’nde Tek Parti Yönetiminin Kurulması (1981) », Fikret Başkaya’nın « Paradigmanın İflası: Resmi İdeolojinin Eleştirisine Giriş (1991) », Nilüfer Göle’nin « Modern Mahrem: Medeniyet ve Örtünme (1992)» ve tabi ki ilk 1993'te çıkan Erik-Jan Zürcher’in « Modernleşen Türkiye Tarihi (Turkey: A Modern History)» eserleri geliyor. İlker Aytürk « Post-post Kemalizm » makalesinde post-Kemalist ekolü İsrail’deki Post-Zionism olarak bilinen ekole benzetiyor. Orada da aşırı sağ ve 80li ve 90lı yıllarda neoliberal politikaların hakim olması, devletçiliğin azalması ve globalleşen dünya ile beraber demokratikleşme için psot-yapısalcı yaklaşımlardan yararlanarak Siyonizme eleştirel bakan, Siyonizm ancak sert bir şekilde eleştirilirse Filistin Sorunu’nun çözüleceğini ve İsrail’in bir şekilde daha da demokratik bir toplum olabileceği inancı vardı. 2000li yıllarda İkinci İntifada başlayınca ve özellikle Netanyahu hükümeti başa geçip Filistinli azınlıklara karşı sert politikalar izledikçe bu Post-Zionist ekol yavaş yavaş geçerliliğini kaybetmeye başladı ve İsrailli tarihçi Eran Kaplan « Post-post Zionism » makalesi ile bu post-Zionist ekolün ölümünü ilan etti. Türkiye’de ise 2002 sonrasında ilk defa Kemalist olmayan bir parti tek başına iktidar oldu ve meşruluk aramak için bu post-Kemalist entellektüellerle bir dirsek temasında bulundu. Post-Kemalist entellektüellerin çoğu (hepsi değil) askerin tasfiyesi, İslamcı Kürtlerden oy almak ve Batı’ya demokrat gözükmek için de olsa Kürt Sorunu’nun konuşulması, AB’ye üye olma ve bu üyelik için demokratik reformları yapmak zorunda olmalarından dolayı kimileri dolaylı yoldan AKP’yi destekledi (2010 referandumundaki « Yetmez ama Evet » kampanyası gibi), kimisi ise uzak durmaya devam etse bile AKP iktidarına karşı eleştirilerinde yumuşaktı bu süreci bozmamak için. Ama İlker Aytürk’ün de makalesinde bahsettiği gibi Gezi Parkı Eylemleri gerçekleşince ve AKP hükümeti buna sert tepkiler gösterince neredeyse bütün post-Kemalist entellektüeller AKP’nin artık pek de demokrat bir parti olmadığını görmeye başladı (halen desteklemeye devam eden birkaç post-Kemalist isim var, onlar artık entellektüel camiada güzel hatırlanan isimler değiller). Askerin Türkiye siyasetinden tasfiye olmasına rağmen halen otoriter bir düzenin devam etmesi, aşırı milliyetçiliğin Türkiye siyasetinde halen yer bulması ve ülkenin demokratikleşmesinin gerçekleşememesinin sebebinin sadece Kemalizm ve İttihatçılık’ta olmadığı anlaşıldı. İlker Aytürk şimdi yeni paradigmaya ihtiyaç var Türkiye tarihini anlamlandırabilmek için diyor ve öneri olarak Soğuk Savaş dönemi Türkiye’sine odaklanılmasını söylüyor. Bu yazıyı benim yazma amacım her düşüncenin nasıl belli dönemlerin belli koşulları altında oluştuğunu ve o dönemden etkilendiklerini göstermek. Erken Cumhuriyet Dönemi’nde yeni bir ulus yaratmak için aydınlanmacı bir devrimcilik düşüncesi yaygınken, 1940lara geldiğimizde bu devrimcilik düşüncesi yerini modernleşmeci reformist bir gelenekçiliğe bırakıyor. 60 darbesi sonrasında sol Kemalist entellektüeller arasında askerin Türkiye gibi « geri kalmış » ve « ABD’ye bağımlı olmuş » bir ülkenin kurtuluşu için devrimci bir güç olabileceği umudu doğuyor, çünkü sol entellektüeller tarafından o zaman asker sivil diktatörlüğün oluştuğu Adnan Menderes rejimini darbe yaparak bitiren ve halkı kurtaran elit bir vatansever kesim olarak görülüyor. Fakat bu algı da sol hareketlere karşı anti-komünist bir hamle olarak gelen ve Türkiye’deki sol hareketleri en otoriter şekilde bastıran 1980’deki 12 Eylül Darbesi’nin gelişi ile yok oluyor. 12 Eylül Darbesi’nden sonra askerin ve aşırı milliyetçiliğin Türkiye’deki yeri sorgulanmaya başlıyor ve Türkiye’deki demokrasi eksikliğinin sebebi olarak Türk ulusçuluğu ve onu oluşturan otoriter bir siyasi gelenek olan İttihatçılık ve Kemalizm suçlanıyor. Bu Türk ulusçuluğunun aslında 12 Eylül Darbesi’nde yaratılmaya çalışılan otoriter, militarist ve dışlayıcı Türk-İslam Sentezi milliyetçiliğinden pek farklı olmadığı gösterilmeye çalışılıyor. O sebeple Sol Kemalizm’in de, post-Kemalizm’in de sadece birer trend değil, ortaya çıktıkları dönemin ruhuna uygun entellektüel hareketler olduğunu düşünüyorum. Şu an biz yeni jenerasyon tarihçilerin tabi ki de kafalarında daha farklı sorular var, daha farklı bir bilgi birikimi var ve daha farklı bir dönemde yaşadığımızdan önceki kuşaklardan çok farklı bir perspektife sahibiz. O sebeple daha farklı bir paradigma veya paradigmaları belirleyip Türkiye tarihine daha başka ve daha açıklayıcı bir yorum getirebileceğimizi umut ediyorum.

Güzel yorum. Elinize sağlık. Saçma bir soru olacak, fakat benim dedem Adnan Menderes döneminde toprak reformundan faydalanmış. O gerçekten reforma karşı mıydı?

@@TempusEst Merhaba hocam. Yazdığım yazıyı beğendiğinize sevindim, yorumunuz için de çok teşekkür ederim. "Çiftçiyi Topraklandırma Kanunu" olarak geçen toprak reformuna başta bir toprak ağası olan Adnan Menderes çok sert derecede karşıydı ve Demokrat Parti'nin kuruluşuna sebep olan şey de o kanundu. İktidara geldiklerinde de toprak reformunu gündemden düşürmeye ve unutturmaya çalıştılar, CHP ise inatla onu hatırlatmaya ve 1970lerin sonuna kadar da seçim vaadi olarak kullanmaya devam etti.* 1950lerin başında Marshall Yardımları'nın geldiği sırada Hazine topraklarının açılması olayı var, galiba sizin bahsettiğiniz şey o. Menderes'in ilk döneminde devlete ait olan bazı topraklar tarıma açılmıştı. *CHP'nin 1965 tarihli yapamadıkları Toprak Reformu'nu gerçekleştirme sözü verdiği seçim afişi: img-s2.onedio.com/id-5551e82195d8b4b82b3ab421/rev-0/w-1200/h-1776/f-jpg/s-f05cac6278c6733582c36b1ee352da26dba8c469.jpg

@@tanberkak6188 Olabilir. Dediğim olaylar 1950-1960 yılları arasında gerçekleşti. İlginiz için teşekkürler.

ağzına sağlık

HZ MUHAMMED MUSTAFA SAV. İN YOLUNDAN GİDECEĞİZ SAĞOL ALMAYALIM

Selamlar. Yeni başlattığımız diğer serimiz Türkiye'nin Politik Ekonomisinin Tarihi isimli ilk videomuzda Cumhuriyet döneminin ekonomi politikalarını ve İzmir İktisat Kongresi'ni işledik. "10 yıllık ardından cumhuriyet kendini nasıl toparladı? Türkiye'nin ekonomi tarihi serisi" isimli videomuzu izleyebilirsiniz.

Yorumunuza katılıyorum. Atatürk, ideali demokrasi bir diktatördü. Bunu okudukça ve dönemi inceledikçe çok iyi anlıyorsunuz. Bugün bile yaptığı seçimler ve seçimlerinin sonuçları orta olan bir millete demokrasi o zaman bol gelirdi. İlk dönem despotluktaki amaç , ilk önce bilinçli ve dünyayı takip eden bir ulus, burjuva yaratmak ve onu en sonunda da demokrasiyle taçlandırmaktı.

aga adminin yorum neden gözükmüyor komplocu youtube türklerin tarihi doğru öğrenmesini istemiyor CcC

amaç, niyet, gaye dediğiniz gibi olsa dahi, kemalist elitler devletçiliği bırakmak istemedi. Yani amacım belli bazı şeyleri gerçekleştirdikten sonra bunu yapmaktır demek sadece teoride kalıyor çoğu zaman. Gücü eline geçiren kolay kolay vazgeçmiyor elindeki imkanlardan.

Bence de

ne kadar samimi bir yorum yerim

ne yaptınız

lozanda ''türkiye liberal bir devlet olmalıdır'' diye bir madde mi varmış, anlamadım :D

@@bedirhansezer6431 Mahfi Eğilmez- Değişim Sürecinde Türkiye, s.136, 2019

@@bedirhansezer6431 "Türkiye Cumhuriyeti, kuruluşunu izleyen yıllarda, Lozan Antlaşması'nda öngörülen serbest ticaret politikası çerçevesinde liberal politikalar izlemeye devam etti. Bunun temel nedeni Lozan Antlaşması' nın ekinde yer alan ticaret sözleşmesinde 1916 tarihli Osmanlı gümrük tarifelerinin 5 yıl süreyle yürürlükte kalmasının(kapitülasyonlarının kaldırılması karşılığında) koşul olarak konulmuş bulunmasıydı." Olduğu gibi alıntı yaptım

@@mahmutmertyucel7978 anladım, teşekkürler

Mahfiyi değil de Şevket pamuk u okumak lazım

""Whoever said the pen is mightier than the sword obviously never encountered automatic weapons." ~ General Douglas MacArthur

40 yıl sonra darbenin değerini nasıl yeni anlayabilirsin abi? Darbe yapıp Türkiye'yi her bakımdan geri götürdü işte.

@@AliKemal7890 Babam eski ülkücülerden hatta zamanında referanduma da hayır vermiş. O zamanki düşüncemle ve arkadaşlarımın yaşadıklarına bakarak normal olarak tepki gösterdim ancak darbeden öncesi sokakta gezemiyorduk diyor. Darbenin her türlüsü kötüdür ama ülke iç savaşın eşiğindeyken üstelik siyasiler tarafları daha da ayrıştırıyorken kimsenin canının acımayacağı başka bir çözüm göremiyorum.

​@@mkrsd_ Binlerce kişi işkence gördü sürüldü öldürüldü 90'larda da faili mechullar mafya cinayetleri vs devam etti ve pkk ortaya çıktı.12 eylül siyasal islamcılar dışında kimseye fayda etmedi ülkeye sırf zararı oldu

Kemalizm Cumhuriyetçi olmakla birlikte asla Helen tipi çakma demokrasi tiplerine inanmamış ve demokratik seçim eylemleri için Kemalist devrimlerin sonunu beklemiştir. Yine de belirtebileceğimiz gibi Kemalizm Cumhuriyetçidir fakat asla Helen-Liberal model bir demokratik rejim değildir. Buda fikrin en doğru artılarından biri zaten.

@@sakyd Atatürk te düşünce olarak demokrat bir insandır. Demokrasi ve Cumhuriyet e sonuna kadar inanan biriydi bence. Ancak kendi dönemindeki koşullar onu antidemokratik eylemlerde bulunmak zorunda bırakmıştır. Eskiden onu bu yüzden eleştiririrdim. Ama Atatürk'ü ve tarihini okuyup daha iyi anladıkça ona hak vermeye başladım.

@@suleyman3961 Atatürk yaptıklarında zaten haklı ancak Cumhuriyet demek direk Demokrasi demek değildir aynı zamanda Demokrasi demek özellikle de günümüze ulaşmış Helen tipi demokrasi günümüz yüksek medeniyet modellerini düşleyen fikirler için oldukça geridir. Ki çoğu zaman halkın görüşlerini de yansıtmaz yada içinde kendiliğinden doğmuş israf yapan bir zümre üretmeden barınamaz. Geçin bu eski fikirleri daha iyi parlamento düzenlemeleri var.

antikemalist ol bende bir ara kemalisttim döndüm Allah kurtardı dinsizliğe doğru giderdim yoksa

Ben elit jakoben bir kemalistim

Y-chp

hepsi yalan kendisi turk degil babası bu devlet taraffından daha atanamamıs anasida arnavut . ayrica kimse bu yazıp okuduğumuz dilin bizatihi kendisi kürtçeden dökülenlerden toplanmiş düşük matematikli toplama bir dildir ...

kaynak alabilie miyim

Bu söz Atatürk'ün değil, Mahmut Esat Bozkurt'undur. Atatürk'ün Pan-Türkizm hakkında düşüncelerini öğrenmek istiyorsanız kendi yazdığı "Vatandaş için Medeni Bilgiler" kitabını okuyunuz.

@@onatdeveci5502 Yanlışım varsa düzeltirim, bilgi için teşekkür ederim. Yanlış olmayan ve kesin olan bir gerçek varsa o da Atatürk'ün gerçek anlamda bir Türk milliyetçisi olduğu gerçeğidir. Paşamız Türkçüdür, Türk milliyetçisidir.

Devletçilik'in sosyolojik boyutu, ekonomik boyutundan çok daha güçlüdür bu toplumda. İnsanların zihnindeki devlet, bir kutsaldır, dokunulamaz. Gerçi kutsallarla yaşıyoruz bu ülkede. Her şey kutsal, hiçbir şey sorgulanamaz... "Herkesi anlayalım bu seride."

Kadebostany, Maybe The War is Over şarkısından bir loop oluşturmuştum. O yüzden bulamamış olabilirsiniz.