Kilka słów o psychoterapii psychodynamicznej 

Pozdrawiam "Mistrza terapii Gestalt"😉❤️ Miło było pana posłuchać.

Bardzo ciekawy odcinek. Zastanawiam się nad pewną kestią. Jakie faktyczne konsekwencje ponosi terapeuta (np. psychodynamiczny), zrzeszony w towarzystwie psychoterapeutycznym, ktory otrzymał karę wykluczenia z towarzystwa z możliwością ponownego ubiegania się o czlonkostwo po 5 latach? Czy taka osoba może kontynuować pracę z pacjentami? Pozdrawiam serdecznie

No cóż - założenie, że istnieje jakaś (intersubiektywnie weryfikowalna czyli niebędąca jedynie pozorem poznania) "metoda" docierania przez terapeutę do nieświadomości pacjenta jest dość śmiałe.

Nie zgodzę się z panem, że osobowość jest źródłem "konstelacji patologicznych", byłoby to jak powiedzenie, że 2+2=5. Przyczyną szerokiej gamy zaburzeń są traumy, a trauma jest przemocą zadaną osobowości, często na wczesnym etapie rozwoju. Korzeniami cierpienia jest patologia środowiska zewnętrznego, która wdziera się głęboko w układ nerwowy, mózg - zmieniając go, zaburzając nieodreagowaną energią przetrwania życie pacjenta, tworząc przerośnięte objawy i mechanizmy obronne. Przecież jeżeli świadomość przyczyn zaburzenia staje się świadoma, to jest to świadomość typu "sam sobie tego nie zrobiłem". A jeżeli chcielibyśmy te korzenie patologii zmienić, albo wyrwać - to przecież należy zmieniać i wyrywać chwasta tam, gdzie on rośnie - czyli zmienić społeczeństwo i jego podejście do przemocy, które od zarania ludzkości nie zmieniło się wcale - Gabor Mate tą świadomość ma, ale nie tylko on - van der Kolk, Levine i inni. Terapia nie leczy przyczyn, bo przeszłości nie można uleczyć i zmienić. Terapia może co najwyżej tą energię siejącą spustoszenie w ciele i psychice pomóc uwolnić, może pomóc odzyskać utracone w "urazowym rozwoju" części siebie, przywrócić elementy, które w wyniku traum pacjent utracił... dla mnie objawy mówią nie o patologii pacjenta, najwięcej mówią o patologii, która wdarła się siłą do jego życia. Nie wszystke zaburzenia są wynikiem traum, ale statystyki mażdżą... Patologią nie są naturalne reakcje, na nienaturalne sytuacje... Mam takie prześmiewcze powiedzenie, że wielu pacjentów jest w sytuacji życiowej niesprawiedliwości, w której "ktoś inny jest odpowiedzialny, a ktoś inny ponosi odpowiedzialność", jednym słowem do zaburzenia zdrowia jakoś musiało dojść... a tymczasem "prawdziwie chorzy ludzie" wyśmienicie się miewają - nie leczą się, bo nie cierpią - chociaż są jak rak. Ich się nie leczy, tylko resocjalizuje? Czym jest więc zdrowie i choroba? Jeżeli wyznacznikiem tych terminów byłoby tylko cierpienie?