I can't make the hills The system is shot I'm living on pills For which I thank G-d I followed the course From chaos to art Desire the horse Depression the cart I sailed like a swan I sank like a rock But time is long gone Past my laughing stock My page was too white My ink was too thin The day wouldn't write What the night pencilled in My animal howls My angel's upset But I'm not allowed A trace of regret For someone will use What I couldn't be My heart will be hers Impersonally She'll step on the path She'll see what I mean My will cut in half And freedom between For less than a second Our lives will collide The endless suspended The door open wide Then she will be born To someone like you What no one has done She'll continue to do I know she is coming I know she will look And that is the longing And this is the book
αυτό ειδικά το κομμάτι, της ουβερτούρας, ήταν ένα αριστούργημα. συνολικά, μου άρεσε, εκ των υστέρων που ακούω τη μουσική το εκτιμώ όλο και περισσότερο :-)
It's a beautiful piece that captures one's attention and heart. If you don't mind my asking, where does the photo at the very end come from? Very intriguing..... Thanks, ~ Jan ~
Ευχαριστώ για το σχόλιο. Για τα καλά λόγια. Όσο για την επισκεψιμότητα. .ούτε εγώ δεν μπορώ να το βρω στο ψάξιμο. Οπότε μόνο όποιος το συναντήσει μπροστά του από τύχη!
Κατάλευκη η σελίδα μου το μελάνι μου αραιό πολύ η μέρα αντιστεκόταν στην γραφή όσων η νύχτα επινοεί Το ζώο μου ουρλιάζει ο αγγελός μου είναι θυμωμένος μα δεν έχω περιθώριο να φανώ μετανιωμένος Όποια θελήσει να κάνει χρήση αυτού που δεν μπορούσα να είμαι η καρδιά μου απρόσωπα δικής της θα ναι
Δεν μπορώ να ανέβω τις πληγές το σύστημα κατέρρευσε παίρνω χάπια για να ζω για αυτό δοξάζω το θεό Πήρα το δρόμο που οδηγεί από το χάος στην τέχνη πόθος είναι το άλογο και άμαξα η θλίψη Αρμένισσα σαν κύκνος βυθίστηκα σαν βράχος μα πέρασε ο καιρός το γέλιο είναι παρελθόν
I can't make the hills The system is shot I’m living on pills For which I thank G-d I followed the course From chaos to art Desire the horse Depression the cart [...] I know she is coming I know she will look And that is the longing And this is the book
Θα πάρει ένα μονοπάτι θα δει πια είναι η σημασία στα δυό κομμένη η θέληση μου κι ανάμεσα η ελευθερία Σε κλάσματα δευτερολέπτου θα συγκρουστούν οι ζωές μας θα αιωρηθεί η απεραντοσύνη και η πόρτα ορθάνοικτη θα μείνει Και τότε αυτή θα γεννηθεί μέσα σε κάποιον σαν κι εσένα αυτό που κανείς δεν έχει κάνει αυτή θα συνεχίσει να το κάνει Ξέρω πως θαρθει ξέρω πως θα κοιτάξει Εδώ είναι ο πόθος εδώ και το βιβλίο
Well, even though I am a huge Glass fan, every so often I'm not happy with some piece. Needless to say he recycles a lot of his musical ideas and repeats his music incessantly, which is part of what he does, as it determines the uniqueness of his voice. However, some parts of Book of Longing seemed a bit uninspired to me, especially the vocal melodies, which seemed to be lacking. The piece as a whole reminded me very much of Hydrogen Jukebox, some of whose parts I can bring a similar about.
