MOŻESZ WESPRZEĆ MOJĄ DZIAŁALNOŚĆ TUTAJ: buycoffee.to/e... INSTAGRAM (sprzedaż książek - sobota, 18.00): / esaczyta FB: / esaczyta Osoby, które mają dla mnie ciekawe propozycje, proszę o przesyłanie e-maili na adres: esaczyta1@gmail.com
"Gra w klasy " -bardzo mnie zachecilas , chcialabym przeczytac ale wlasnie tą starą ksiazke z 63 roku ...no i Lem tez mam taką fajną starą ksiazke rozpada sie ale to jest swietne , uwielbiam takie stare klasyczne sci fi ,pozdrawiam
"Sennik współczesny" mam na półce, wyciagnelam go kiedyś z pudła na strychu w domu :) Z opisu też brzmi jak cos, co mi sie moze podobac, juz parę razy brałam ją do ręki, ale jeszcze nie przyszedł jej czas 😊
Cześć, w 1963 miałem 11lat i zdaje się, że właśnie odkryłem Karola Maya. Zaraz potem był czas Tomka - czytałem wszystko oprócz tych dwóch ostatnich przez Ciebie wymienionych. Lema czytałem prawie wszystko, ale zbioru opowiadań pod tym tytułem akurat nie, choć dwa opowiadania, które wymieniłaś tak. Najlepiej pamiętam ,, Powrót z gwiazd". Kapuściński w całości jest u mnie i nie wiem czy powiedziałaś LULUMBA, bo to był Patrice LUMUMBA w/g mnie. ,,Gry w klasy" nie zaliczyłem i trochę się tego wstydzę, kiedy byłem w ogólniaku, czytali wszyscy. Jak zawsze frajdą było spotkanie z Tobą, pozdrawiam.🤓
Cześć Esa, ja skrobnę od siebie tylko parę słów. Odnośnie Lema to czytałem go wieki temu, najlepiej pamiętam "Opowieści o pilocie Pirxie" (jest też film "Test pilota Pirxa" z 1987 rok). Opowieści bardzo mi się spodobały, muszę kiedyś do niech wrócić (no i sięgnąć po inne jego dzieła). Niestety nie pamiętam już dokładnie fabuły, ale jedno jest pewne to nie takie typowe fantastyczne bajeczki jak się wydaje, ten rodzaj fantastyki kierowany jest raczej do bardziej świadomego czytelnika niż młodszego odbiorcy. Polecam spróbować przeczytać jakiś fragment inaczej nie przekonasz się czy to literatura dla Ciebie, a możesz się pozytywnie zaskoczyć. 😉 Lem to taka klasyka SF. To trochę jak z tymi opowieściami grozy, one też zaliczają się do fantastyki, oczywiście to bardziej klasyka horroru, ale jednak poniekąd mają wspólny wór o nazwie: "Fantastyka", a w nim znajdziesz podział na trzy główne nurty: SF, Fantasy i Horror, te z kolei dzielą się na inne "pod nurty" (mógłbym tu je wszystkie powymieniać, ale jest ich tyle, że głowa mała - łącznie z moimi ulubionymi o charakterze pesymistycznym - dystopiami, antyutopiami i postapokalipsą), jak również mieszają się ze sobą (np. SF-horror). Jest jeszcze ciekawy film krótkometrażowy z lat 60-tych, też oparty na twórczości Stanisława Lema "Przekładaniec" (taki groteskowy humor SF), którego reżyserował Andrzej Wajda. Pozdrawiam i do następnego filmiku. 😊
W roku 1963 skończyłam pierwszą klasę szkoły podstawowej, na zakończenie dostałam nagrodę za bardzo dobre wyniki w nauce i działalność.artystyczną🤣🤣🤣.Świetnie opanowałam technikę czytania i czytałam książki, którymi obdarowała mnie rodzina i po które sięgałam z bibliotecznych półek.Niestety, nie znam twórczości Jorgosa Seferisa.Mam natomiast nowiutką "Grę w klady".Książkę czytałam, mam nawet w e- booku, ale teraz chcę poskakać po numerkach, stąd zakup książkowy.Konwicki przeczytany, Lem też, ale nie ta prezentowana i nie znam tej Kapuścińskiego." Dolinę Issy" napisał Czesław Miłosz, a Konwicki zrobił według niej film, bo chyba tak to nie wybrzmiało .W 1963 powstała " Planeta malp" I zaraz się za nią biorę.No i "Szklany klosz" Sylwii Plath.Czy był już filmik z 1939 roku i 1945?Sprawdzę, ale będziesz chyba wiedziała lepiej.
Dobry wieczór Pani Kingo, nieudacznik z Mazowsza się kłania. Tak, dobrze myślisz - już z Polski, albowiem na oparach finansowych i zdrowotnych dotarłem w końcu na łono (przynajmniej tyle, zawsze to jakieś łono) Ojczyzny. Cóż Ci tu rzec? W 1963 byłem na minusie pod względem wieku (teraz, obrawszy już postać fizyczną jestem na minusie w każdej dziedzinie życia) i był to bilans ,,-19", zatem, wybacz, z autopsji żadnych zdarzeń z tego okresu nie przytoczę. Ach! To jednak politycznie mój ulubiony okres. Wczesny PRL, bieda, bieda, bieda... dlatego biedak taki, jak ja, uwielbia taplać się w tym, historycznym już, temacie. Całymi wieczorami przeglądam materiały dotyczące okresu Polski Ludowej. No, teraz, zważywszy na to, że zostałem bezpardonowo wyrzucony z pracy, a raczej, ciężkiej, fizycznej harówki, bo nie jestem predystynowany do pracy umysłowej, jak Ty, będę miał na to całe dnie. Noce i dnie, jak mawiała swego czasu Maria Dąbrowska. Przepraszam, Panna, staram się być zabawny (bo śmieszny i tak już jestem), chciałem Cię rozbawić. Wybacz ten suchy, jak gardło po przepitku, kawał. Moje gardło też szykuje się na suszę - zamierzam na bezrobociu sporo pić. Pić, by zapomnieć. Jestem to sobie winien. Muszę odreagować paskudne życie, Panna. Całuję śliczne rączki.
Szczęśliwie wybrany rok. Nie było ani nudnych lub też po prostu słabych pozycji. Nâzım Hikmet zdecydowanie ciekawy i po części ma też polskie korzenie więc dodatkowy to bonus. Więc warto go sprawdzić czy w jego twórczości jest coś co przypasuje. Na pytanie związane z kryminałami (i rozszerzając to o powieści detektywistyczne, noire, czarny kryminał tj. hardboiled) i zagadkami. To szczerze to nie. Są co prawa osoby które lubią "grać w tą grę" czyli na postawie poszlak dochodzić "kto zabił" ale to nie dla wszystkich jest zabawa. Bez znaczenia na medium konsumpcji tych treści (książka, audiobook, słuchowisko, etc) to co może część osób przyciągać to prowadzona narracja, celowość i kunszt operowania słowem przez twórcę, ujęcie otoczenia, realności lub też może jej brak, prezentacja bohaterów jako istot trochę bardziej skomplikowanych niż tylko postacie dwuwymiarowe w teatrze cieni. Format kryminału jest dość pojemny co do zasady. W każdym razie w twórczości Ellroya, Chandlera, DL Sayers, Hammetta, Glena Cooka czy też Rexa Stouta można znaleźć elementy które wynoszą ten typ prozy trochę wyżej. A Christie czy tez Doyle to taka forma terapii (literackiej) i szkatułki do otworzenia tj. znane są zasady gry i spróbuj swoich sił w niej. A nuż się uda.
Kilka powieści Lema nie ma za wiele wspólnego z sf np 'Szpital przemienienia' lub 'Śledztwo'. Generalnie styl ma nieprzystępny prawie jak Parnicki, ale napisał też kilka łatwiejszych kawałków jak 'Powrót z gwiazd'. Z punktu widzenia promocji gatunku zdecydowanie bardziej polecam Zajdla (do 30-ki nie przeczytałem żadnej jego książki, ale jak zacząłem to wchłonąłem wszystkie w tydzień) , a nie Lema. Pod wzgl. literackim chyba słusznie wskazuje się na Cyberiadę jako opus magnum. To też zbiór opowiadań o char. groteski z czego wyróżniłbym Altruizynę.
