MŁODZI POLACY NIE CHCĄ PRACOWAĆ? 

Życzę każdemu kto czyta ten komentarz żeby pracował godnie, był w stanie utrzymać rodzinę i nie miał problemów. :)

Dostałem prestiż 3 k na rękę By dumnie zacząć polską udrękę Mówili ucz się, mówili staraj Nie skarż się nigdy i zapierdalaj Dojdziesz do czegoś po wielu latach Nie myśl o hajsie i wielkich chatach Ty roszczeniowy, młody nierobie Pomyśl o firmie a nie o sobie Temat podwyżki niech cię nie trapi Bo chuj dostaniesz, gdy ktoś się gapi My nie możemy przecież psuć rynku Polak jest bowiem od żarcia tynku Więc zejdź na ziemię i zacznij jebać Niszcz sobie nerwy na zdrowie nie bacz Bo choćbyś wybił Polaków wielu Na Twoje miejsce jest stu frajerów.

Jestem z rocznika 1996. Moment w którym zobaczyłem jaki jest syf na świecie zaczął się od kryzysu w firmie w której pracowałem 4 lata jako elektryk na warsztacie. Jestem po technikum elektronicznym. Atmosfera pozostawiała wiele do życzenia ale więcej było plusów niż minusów. Jednocześnie studiowałem weekendowi wf. W tygodniu 4 razy treningi gdyż obecnie od 10 lat należę do sekcji karate. Było tak że spałem 6 godzin i wstawałem nieprzytomny i na dodatek zakwaszony. Ale jakoś dawałem rade. Miałem satysfakcję że nie proszę o nikogo o pomoc sam płacę za studia sam pracuje dokładam się do domu. Oczywiście były momenty gdzie byłem bardziej zmęczony szczególnie jak w weekend przyszło wstać o 6 do 19 wieczór na uczelni i kilka godzin ciągłych wykładów to głową wręcz Pękala. W firmie zmienił się dyrektor. Firma się przenosiła zwalniała ludzi tłumacząc że nie ma kasy. W tym i mnie. Długo zajęło mi szukanie nowej pracy. Większość rozmów przeprowadzona była jakby się pracodawcy nie chciało. Często nie wiedziałem od której do której jest praca i co mam robić. Więc podejrzanym ofertom dziękowałem. W związku z tym niestety skreślili mnie z listy studentów. Brak pracy, brak postępów w nauce. Ograniczyć wydawanie gotówki. Większość pracodawców to po prostu waliła w uja w ogłoszeniach. Na rozmowach często okazywało się zupełnie coś innego. Jeden ze słynnych przykładów. Kierowca na poczcie na pół etatu. Przy czym pół etatu tylko na umowie a jeździsz 12 godzin. W ogłoszeniu napisane tylko ułamek obowiązków. Na rozmowie 15 minut gość wymieniał następne nie wpisane w ogłoszenie. Szczytem wszystkiego na rozmowie było zapytanie się ,, gdyby pan się nie urodził a miał urodzić zwierzęciem, jakie by to zwierzę było i dlaczego ,, Na proste stanowisko biurowe w którym miałem doświadczenie i szybko bym się w nim odnalazł. Ponieważ w międzyczasie złapałem staż z urzędu i podniosłem swoje kwalifikacje. Mimo to nikt do mnie nie oddzwonił kiedy aplikowałem na stanowisko biurowe. Ale na produkcję na magazyn i na budowę zatrudnia cię w 5 minut mimo iż nie masz doświadczenia. Ale jak masz doświadczenie w obsłudze klienta, w pracach biurowych z papierologia to cię nie wezmą. Rekrutują kilka miesięcy i dalej nikogo nie zatrudniają. Spotkałem się z przypadkiem gdzie gość mówił że niezależnie od decyzji dostanę informacje. Owszem zadzwonił że jeszcze decyzji nie podjął. Nie podjął jej przej jeszcze miesiąc. Z mojego punktu widzenia pracodawcy to jakiś stan umysłu

Ja się urodziłem w 1995r. Przed pandemią miałem mnóstwo energii, zapału do pracy, marzeń. Przez zachowanie (skorumpowaną) policjantów, prokurature, sądy, pandemie ostatnie moje około 4 lata to mi sie nie chce nic. Zostałem wywieziony w kajdankach na komendę bo nie chciałem założyć szmaty na ryj. Gdzie chciałem pomóc swojej matce walczyć z tym chorym systemem bo dostała wezwanie pod groźbą doprowadzenia pod przymusem na sprawę. Sprawa dotyczyła tego że Pani w sklepie nie chiała obsłużyć mojej matki ze względu na przysłowiową szmate. Przez 3 miesiące też nie mogła wybrać swoich pieniędzy.

Urodziłam się w latach 90-95. W domu średnio bo tata sam zapierniczał żeby utrzymać 5-osobową rodzinę, własnego mieszkania brak, dziadkowie zmarli kiedy byłam dzieckiem/nastolatkiem i niczego po nich nie dostałam bo nie byłam jedyną wnuczką do obdzielenia. Rodzina się rozpadła, przemoc w domu, oceny w szkole spadły, marzenia poszły w cholerę bo dziecko które boi się wejść do własnego domu nie ma prawa czuć się dobrze i dobrze się uczyć. Po rodzicach co najwyżej zostaną mi długi. Studia zrobiłam, przeorały mnie, lata bujałam się nie wiedząc co ze sobą zrobić bo jeszcze miałam jakieś ambicje, myślałam że zostanę artystką, trochę tu, trochę tam, ciężko mi było znaleźć pracę w zawodzie bo albo płacili tyle co kot napłakał że sama ledwo dałabym radę utrzymać się w wynajmowanym pokoju, albo oczekiwali x lat doświadczenia, albo człowieka orkiestry. Do tego jeszcze jak się okazało totalnie 0 samoocena, brak wiary w siebie i nieleczona od lat depresja lękowa. Przeczekałam kilka lat w jednej firmie, janusz wyzyskiwał z dnia na dzień coraz bardziej, musiałam pracować 6 dni w tygodniu, nie mogłam NIC zaplanować "bo może akurat będę musiała przyjść do pracy", lewizna na umowie, jakieś machloje finansowe szefunio zaczął uskuteczniać, uciekłam, przebiedowałam 1,5 roku i znalazłam pracę w korpo, w swoim zawodzie, z fajnym zespołem. Bez wiecznych nadgodzin, bez pracy 6 dni w tygodniu, zarabiam tyle ile nigdy jeszcze nie zarabiałam, choć według niektórych są to śmieszne pieniądze po które nawet by się nie schylili. Teraz muszę tylko zacząć ogarniać jakoś oszczędności. Pieprzenie typu "sky is the limit" albo "trzeba zapier... żeby się dorobić" wpędzało mnie tylko w jeszcze gorszy stan, tylko utwierdzałam się w tym że jestem beznadziejnym człowiekiem, bez umiejętności, bez ambicji i bez celu w życiu. Oczywiście najczęściej podobne frazesy słyszałam od osób, z mojej perspektywy uprzywilejowanych. Z dobrej, "normalnej" rodziny, z mieszkaniem po babci, z tatusiem z wypchanym portfelem, z wujkiem na stanowisku, z ciotką zza granicy, itp. itd. Po co to piszę? A no po to że może przeczyta to ktoś kto jest w takim samym punkcie w życiu w jakim ja byłam kiedyś. Nie mam przepisu na sukces, jestem nikim, nie mam dorobku ale jedyne co mogę powiedzieć to: DBAJ O SIEBIE. Nie odkładaj siebie na później. Jeżeli potrzebujesz zrobić 3 kroki w tył, to je zrób, odsapnij, zadbaj o siebie i próbuj dalej. Wiem że jest słabo, ale na pewno będzie w końcu lepiej, próbuj, testuj, pytaj, jak nie w jednym miejscu to w innym. Trzymam za Ciebie kciuki

Zgadzam się z Panem. "Trzeba pracować żeby żyć, a nie żyć żeby pracować"

23 lata pracowałem w korpo, większość tego czasu jako wyrobnik na JDG. Zwolniłem się w czerwcu w ubiegłym roku bo już nie dawałem rady w walce z jednej strony z klientami, z drugiej z oderwanym od rzeczywistości kierownictwem z organizacji. Szukałem pracy przez 7 miesięcy bo jestem ,,za stary". Podania odrzucane jedno po drugim mimo tego, że w swojej branży mam ogromne doświadczenie ale proponowano mi ewentualnie start od zera bez umowy o pracę i narzędzi, a jedynie znowu JDG i kontrakt B2B. W końcu postanowiłem pójść do pracy do fabryki na produkcję. Praca na 1 zmianę od 6 do 14, a potem mogę nie zaprzątać sobie głowy planami, mityngami, negocjacjami i spokojnie żyć poświęcając wolny czas na naukę języka, robienie kursów i dodatkową pracę, która jest moim hobby.

Właśnie w tym momencie żałuję że nie mam pojęcia o dietetyce. Mieć takiego szefa jak Ty było by niesamowitą rzeczą. Masz zdrowe podejście do każdego tematu i jesteś w stanie zrozumieć każdą ze stron zagadnienia. Pozdrawiam

Pracuję jako spawacz na produkcji 50 osób w biurze 150. Pewnego dnia była spinka z kierownikiem działu. Usłyszałem takie słowa Rafał, czy Ty wiesz, kto na Ciebie pracuje, a ja wiem i złożyłem wypowiedzenie. Polska to wylęgarnia mgr

26 lat w rzeźni , jestem po dwóch operacjach kręgosłupa,kilka przepuklin na odcinku piersiowym,lędzwiowym,krzyżu.Najdłużej w pracy byłem 26h.Przed każdymi świętami praca dwa tygodnie po 16h...Dziś mam 44 lata,od 7 orzeczenie o niepełnosprawności w stopniu umiarkowanym a i tak pracuję po 10/12h.aby utrzymać rodzinę(dwóch synów 11/13 lat)....Miałem momenty że chciałem iść na ostatni pociąg.... Muszę dać radę, wierzę i modlę się aby było lepiej....

Cześć , lubię Cię słuchać bo dobrze prawisz na swoim kanale . Mam prawie 40lat , pracuje od 15 roku życia w różnych zawodach z maksymalną przerwą w pracy 5 miesięcy nie licząc rehabilitacji po wypadku 2 lata , a pracowałem w : tartaku , poligrafi , drukarni , ogrodnictwie , hydraulice , budowlance no i teraz na magazynie . No ale o co mi chodzi , bo ze wszystkich prac mnie zwalniali z powodu iż nie dowidze na jedno oko jak to lekarz medycyny pracy mówił " nie mogę panu podpiąć badań " no to się wycwaniłem i nauczyłem się tej tablicy u okulisty na pamięć , tylko że to było z 20 lat temu , no ale dzięki temu w końcu dostałem umowę o pracę . Byłem wysportowanym mądrym mężczyzną po zawodówce który musiał oszukiwać system żeby mieć pracę. I tu ja się pytam gdzie tu sprawiedliwość , Do pracy nie zdolny na rentę za zdrowy a do zamiatana ulic mi honor nie pozwolił się zniżyć. Pozdrawiam bardzo serdecznie 😁

Jak ja to znam. Jestem rocznik 94. Poszłam na studia dzienne. Uczelnia 20 km ode mnie. Byłam jedną z nielicznych w grupie osób które studiowały i pracowały. Zarabiałam takie grosze że szkoda gadać. 600 zł na miesiąc to były moje zarobki. No ale na początek dobre i tyle. Potem pracowało się za 2 tys miesięcznie. Trochę lepiej. Człowiek skończył studia z turystyki. Poszedł do pracy na recepcję w hotelu. Po miesiącu pracy zostałam wyrzucona, bo pracodawca zatrudnił mnie wiedząc że nie mam doświadczenia i nie zrobił mi żadnego szkolenia. Pensję wypłacił mi 600 zł mimo że należało się 2500. Umowa została podpisana dopiero po miesiącu no bo jak to szefowa stwierdziła: musi zobaczyć czy nadaję się do tej pracy. A w pracy powiem tak. Na 150 miejsc był jeden recepcjonista na obiekcie. Można się domyślać że czasu na wysikanie się to tam nie było, nie mówiąc o innych rzeczach. Człowiek pracował czy to chory, czy zdrowy, z gorączką zakatarzony. Potem znalazłam inną pracę. Kierownik drogerii. Praca fajna, ale masz stanowisko kierownika a zarabiasz najniższą krajową no to trochę słabo. Cały dzień człowiek głodny bo nie ma kiedy zjeść. W drogerii pracowałam tylko ja i jedna Pani na pół etatu. Oprócz zarządzania towarem na sklepie trzeba było stać na kasie. Mimo tego byłam z pracy zadowolona, dopóki nie posypało się zdrowie. Teraz pracuje w biurze w państwowej firmie. Zarabiam 3 tys (jak na mój region to nie najgorzej, połowa znajomych tyle tu zarabia) i mam weekendy wolne, praca od 07:25 do 15:00 bo to sanatorium. Już nigdy nie wrócę do pracy w korporacji. Ludzie rzucają się do mnie że z samotną matką w dużym domu mieszkam, że mogła bym zarobić więcej, że darmozjad że coś tam. Ale ja już temat pracy po 12 h 7 dni w tygodniu przerobiłam i dziękuję. Ukończyłam szkoły, studia. Lata nauki po to żeby nie było mnie stać na czynsz. Takie są realia. I w tym wszystkim przychodzi sobie na rozmowę kwalifikacyjną moja koleżanka ze studiów. Siedzi rozłożona gapi się w telefon i żuje gumę. Na pytanie od pracodawcy dlaczego chce tutaj pracować odpowiada: nie wiem może Pani coś wymyśli. Tak niestety raz miałam taką sytuację. Byłam na rozmowie o pracę w takiej firmie sprzedającej materace do masażu, rehabilitacja ludzi itp. Na 60 osób które się zgłosiło wybrano mnie. Na rozmowie kwalifikacyjnej jako jedyna coś sobą zaprezentowałam. I sobie myślę no przy takiej konkurencji, która przychodzi w dresie, żuje gumę, gapi się w telefon i mówi: niech Pani coś wymyśli co się dziwić. I co? Rozpoczęłam pracę. Pracodawca na rozmowie mówił że wynagrodzenie będzie 2500 zł, a już w pracy dowiedziałam się że zarobię tylko 1800 zł. I człowieka szlak jasny trafia. Starasz się, chcesz zarobić a tu podcinane są skrzydła. I teraz sobie myślisz kto jest gorszy. Ten pracodawca, czy Ci ludzie co mają na wszystko wyrąbane bo im się należy. Człowiek biegał latał żeby zarobić marny grosz, a oni biegli tylko do urzędu po zasiłek i 500 +. Przez ostatnie lata nie byłam na żadnych wakacjach, nawet w Polsce, bo nie było wiecznie czasu i pieniędzy. Mam teraz 29 lat i dopiero zaczynam żyć, poznawać ludzi, gdzieś wychodzić. Przez ostatnie 10 lat nie było na to czasu. Trzeba było zarobić na prawko, na rachunki w domu, opłacić leczenie. Teraz jestem już po drugiej operacji na nogi (niestety od dziecka mam problemy ortopedyczne). Człowiek sam wszystko ogarnia. Mieszkam z mamą w dużym domu. Palimy w piecu, kosimy trawę, grabimy, nosimy drzewo, węgiel. Jak trzeba to i drzewo potrafię porąbać. Nauczyła mnie tego matka. Nie raz człowiek wrócił z pracy o 19:00 i szedł z łopatą na dwór bo trzeba 300 metrów odśnieżyć. Ale ludzie tego nie pojmują. Mówią po co to robisz, bez sensu, wyprowadź się do mieszkania będziesz miała swoje życie a tak to z mamą mieszkasz. No fajnie. Jak kogoś stać...

Mam 35 lat... Jak skończyłem 20 już wiedziałem że emerytura to nierealna fantazja. Pracowałem na magazynie, w gastronomi, byłem zawodowym żołnierzem, na produkcji, potrzebowałem "trochę" czasu by znaleźć swoją branże. Obecnie jestem programistą procesów wytwórczych, w tym się szkole i rozwijam. Cenie swój czas i wiedzę. A emeryturę zacząłem zabezpieczać sam po trzydziestce.

Słucham tego, i myślę że to o mnie. Ja zrozumiałem to w wieku 33 lat. Punkt przegięcia był jak miałem 38 lat, jak zemdlałem z przemęczenia prowadząc samochód. Nikomu nic się nie stało, auto całe. Od tamtej pory, mam mieć zawsze czas żeby dziecku poczytać bajkę, pomóc odrabiać lekcje. A hajs, ... nie ta praca to inna, teraz to ja stawiam warunki. Uszanowanie.

Nie oszukujmy się. Pracodawcy od lat mieli pracowników w dupie, bo każdy bił się o pracę. Dopiero teraz to się trochę zmienia, bo brakuje ludzi. Ale dopiero trochę i generalnie dalej nic się nie zmienia. Jak praca jest lekka i dobrze płatna to pracownik ją szanuję, bo wie, że gdzie indziej jest gorzej i drugiej takiej nie znajdzie. A teraz pracodawcy mają kwik, że pokolenie jest roszczeniowe.

Dziki, jesteś jeszcze "młody facet", ale masz bardzo dużo mądrych, życiowych przemyśleń. Domyślam się że masz mało wolnego czasu, ale proszę wstawiaj swoje filmiki częściej. Taki głos rozsądku jak Twój, jest nam wszystkim BARDZO POTRZEBNY !!!

Przez dwadzieścia lat nie znalazłem pracodawcy który by mnie docenił, zawsze pracowałem jak na swoim. Walczyłem, zmieniałem pracę jak trzeba było. Starałem się być dobry w tym co robię i czasami byłem najlepszy w swojej okolicy, ale nie miało to przełożenia ani na moje zarobki ani na warunki pracy. Teraz jestem już wrak człowieka i mam to wszystko gdzieś i tylko wegetuję.

Mądrego to dobrze posłuchać. Jesteś Dziki głosem wielu Polaków

od 20 lat płacę na składki zdrowotne, a oni w szpitalu mówią mi że na PILNY zabieg mogą mnie już zapisać na czerwiec 2025 roku! 2025!

Dziki, za każdym razem jak Cię słucham, to mam wrażenie, że jesteś moim głosem w głowie xD

Dziewczyna ma rację. Ktoś kto przepracował całe życie powinien mieć dylemat, co zjeść albo gdzie pojechac na wakacje, a nie czy zapłacić rachunki czy wykupić leki. To wstyd dla rządzących. Ale to nie przeszkadza w wypłacaniu sobie premii, nie?

Witam, sam jestem elektrykiem i rozpoczynałem swoją przygodę zawodową w 2013 roku. Na szczęście załapałem się na automatykę, lecz kokosów nie mieliśmy, mianowicie zaczynałem od 980zł na stażu, na umowie mieliśmy nie wiele więcej a byliśmy wykwalifikowani i codziennie byliśmy produktywni od samego początku. Trzy lata pracowałem w Polsce i podjąłem decyzje o wyjeździe za granicę. Dziś po siedmiu latach przeprowadziłem się do Poznania i kupuję dom. Także ciężką pracą można osiągnąć sukces, trzeba bardzo chcieć i nie bać się zmian. Pozdrawiam

Dziki jak zawsze w punkt. Ja odszedłem z pracy całkiem nie najgorszej bo nie wyrabiałem a szefuncio ciągle na moje wołanie o wsparcie mówił - pomyślimy. Myślał tak pół roku. Najpierw trzy miesiące mojego narzekania, i kolejne trzy wypowiedzenia. Na ostatni dzień mówi: może jednak zostaniesz. Pomyślimy i coś wykombinujemy. A ja mu? A co robiłeś przez ostatnie pół roku (tak, w tej firmie wszyscy jesteśmy na ty). Po 3 latach chciałem wrócić z podkulonym ogonem bo okazało się że jak nie pensja to gruszki na wierzbie, to trza się naharować gorzej niż murzyn, albo atmosfera taka ciężka ze bez noża do miejsca pracy nie dotrzesz. A na rozmowie o ponowne przyjęcie szef do mnie: wiesz pomyśleliśmy. I wyszło nam że miałeś rację. Bylo za ciebie paru ludzi z papierami takimi, że Ty to przy nich wyglądasz jak babcia klozetowa starająca się o posade dyrektora, ale jak co do czego to nie potrafili palcem do nosa trafić albo im się nie chciało. I zamiast z podkulonym ogonem wróciłem jako pan. Czasem trzeba po prostu postawić na swoim ale trzeba też najpierw pokazać że coś się umie...

Polak to taki typ co dziś dużo narzeka i dużo chce. Ale jakimś cudem np. we Francji ludzie wyślij na ulicę jak im chcą podnieść lata pracy. U nas VAT 23 cisza po narzekali po kontach. Podwyżka za podwyżka marudzenie między sobą. A dla czego wrescie nie wyjdziemy na ulicę masowo? Zgadza się ludzi do pracy brak. Sam pracuje na 2 etaty ponieważ rządzący za bardzo nie chcą pomóc . Tarcza jakaś tam mówię złoże może dadzą chociaż 500zł tyle lat place zusy podatki może się uda . Niestety ma pan najniższą krajowa a żona ma rentę wysokości 987zl bujaj się gościu my damy tym co nie pracują bo im się należy. W zakładach pracy biorą pracowników ze wschodniej granicy bo mają jeszcze dotacje za takiego pracownika. Ehh kiedy nasz Naród się obudzi i przejrzy na oczy ze nas dymają w dupę w biały dzień.

Jestem przed 50-ką. Pracowalam w PL a pozniej w DE. Mialam siłe i krzepe by pracowac. Prace różne i cięzkie. Dawalam z siebie wszystko pomagalam innym. Dwa razy nie otrzymalam wynagrodzenia,nadgodziny czesto nie placone. Przez ostatnie 10 lat takiej pracy stracilam zdrowie. Kregoslup w rozsypce. I to tyle czego sie dorobilam. Terapia za terapia i rehabilitacja. Ludzie. Szanujcie siebie i swoje zdrowie,bo nikt Wam nigdy juz go nie zwroci. Wiadomo kasa potezebna by jakos zyc ale po co urywac sobie d....

Moja pierwsza praca to wynagrodzenie ok 700 zł na rękę miesięcznie . Dojeżdzałem rowerem ok 10 km i uwierzcie mi, że rok czasu tak przepracowałem i się cieszyłem , że mam pracę. Mój błąd to liceum a nie szkoła zawodowa i brak wyuczonego zawodu. Teraz robię w budowlance i to ma sens, ale lata uciekły i tego nikt nie zwróci. Róbcie tak jak myślicie a nie tak jak ktoś Wami pokieruje. praca jest tylko trzeba dobrze trafić i ją szanować. Pozdrawiam

Ja sobie chciałem zrobić w ubiegłym roku prawo jazdy kat D ( na autobusy). kurs kosztował 5500zł plus egzamin teoretyczny 80zł zdjae sie a praktyczny 250 zł. oczywiście lekarz do tego. Po za tym kursem aby móc przewozić ludzi należy zrobic kurs na przewóz osób który kosztował 1200zł. To jest chore. Po co ten dodatkowy kurs na przewóz osób? Wyciąganie pieniędzy jak się tylko da. Aby zrobic sobie jakies uprawnienia czy kurs w tym kraju trzeba płacic grube pieniądze a i tak ci powiedzą że cię nie przyjmą bo nie masz doświadczenia. Chory świat chory system. (Teraz taki kurs kosztuje podobno 7500zł). Wydajesz grube pieniądze na jakieś uprawnienia,powiedzmy bierzesz kredyt bo przecież jak zrobisz uprawnienia to bedziesz miał lepszą prace i stać cie bedzie aby spłacać ten kredyt a pracy nie dostaniesz bo nie masz doświadczenia. I musisz wrócić do pracy za pieniądze które zarabiałeś do tej pory i do tego jeszcze spłacać kredyt który wziołeś i harować jak wół aby przeżyć od wypłaty do wypłaty.

Odnosząc się do 1 części wypowiedź. Mieszkam w lubelskim, w bardzo małej mieścinie. Mam 23 lata. Mam dwie prace, jednocześnie studiuje zaocznie (mając nadzieję że studia pomogą mi za kilka lat w końcu móc odzyskać trochę własnego życia i zrezygnować z pracy po kilkanaście godzin dziennie). Pracuje na dwie prace bo pomagam swoim rodzicom - oboje mają problemy ze zdrowiem - kupuje leki, place rachunki, ogarniam zakupy itp (pomimo że tuż po 18 się wyprowadzilam i sama również place swoje rachunki, wynajem czy wszystkie pozostałe rzeczy) I nie to że narzekam - mam dach nad głową i cieszę się że mam siłę na to żeby faktycznie móc zadać o bliskich. Chociaż brakuje mi czasu na pasję czy chociażby zwykły, spokojny, wieczorny spacer. Jednak chciałabym zaznaczyć że naprawdę wśród moich znajomych jest bardzo wiele osób podobnych do mnie. Którzy teraz próbują nadrobić i odwdzięczyć się swoim rodzicom za lata ciężkiej pracy i opieki, bo niestety sami by sobie nie poradzili. Wysokość zasiłków chorobowych, pielęgnacyjnych, rent itp to śmiech na sali. I naprawdę ciężko mi się nie raz słucha jak ludzie narzekają na młodych ludzi, bo ambitnych młodych jest bardzo dużo - tylko może poza Instagramowym światem. Wychodząc z małozamożnego środowiska (lubelska wieś to naprawdę nie były przelewki) od dzieciaka jesteśmy zmuszeni przez życie do ciężkiej pracy żeby zadbać o siebie i innych - dziadków, rodziców czy młodsze rodzeństwo. Bo nikt tego za nas nie zrobi. Oczywiście że ta druga strona medalu też istnieje ale naprawdę - przynajmniej na wschodzie Polski to dalej jest żadkość. Tutaj wiele osób z mojego rocznika wręcz boi się zmienić pracę żeby przypadkiem nie obudzić się bez wypłaty na koncie. Więc o wymaganiach typu służbowe auto, telefon, i 10k na start raczej pomyśli bardz mały promil osób.

Na myśl przychodzi jeden z cytatów którego dokładnie nie pamiętam: jeśli lud będzie zajęty walką o przetrwanie, to na pewno nie będzie miał czasu, aby myśleć o buncie. Imo dlatego jest tak jak opisuje dziki. Trzymajcie się bracia i siostry

Ogladam materiał...i ciesze sie ze majac 36 lat wypracowałem wczesniejsza emeryturę(wojskową) pozdrowienia dla wszystkich młodych 😊

Chcą, tylko jeśli za 2800 zł na rękę pracodawca wymaga od ciebie pięcio letniego doświadczenia, wykształcenia wyższego i znajomości angielskiego to coś tu jest nie tak

Mlodzi ludzie chca pracowac! PRACOWAC! Nie chca za to byc wyzyskiwani jak ludzie z Korei Polnocnej i harowac za miske ryze po 12 godzin na dobe, aby zarobic na samo podle jedzenie i oplaty. Praca - tak. Bycie dymanym w bialy dzien - nie.

Dziki to co mówisz jest przerażająco prawdziwe ! Pozdrawiam

Niestety to co sie dzis dzieje to trochę zemsta za czas gdy pracodawca był bogiem.Starsi ludzie są oburzeni stwierdzeniami ze za 2 tysiące sie nie opłaca pracować.Jako młoda matka w 2012 roku ( 880-1000 zl na ręke to byla pensja minimalna) szukałam pracy.Ale by do niej pojsc musiałam zaplacic za przedszkole panstwowe 700-800 zł, kupic bilet miesieczny za około 80-100 zł, miec do pracy jakąś szamę itp.I wychodziłam wtedy na zero.Nie mowie nawet o kosztach mieszkania czy rachunków.Praca dla samej pracy...no fajnie,ale wolałam ten czas poświęcić dziecku.I od lat robi sie coraz gorzej w tej kwestii,a dla osob samotnych z duzych miast...tak szczerze to 5 kola to minimum minimum jest.Takie totalne zapewnienie oplaty za mieszkanie i żarcie.Do tego taka pensja uniemozliwia pobieranie zasilkow itp....więc..tez sie nie opłaca.Nie mowie tu teraz o roszczeniowych gowniakach, tylko o sobie- rocznik 86. Pomyśl teraz czyja to wina?

Młodzi Polacy nie chcą zapierdalać najciężej na świecie za 16 zł za godzinę gdy na zachodzie muszą pracować 10 razy wolniej za 20 euro na godzinę ...nie spiesz się bo cię kregosłup rozboli

Ależ mocny i wartościowy przekaz..

Totalnie się z tobą zgadzam.. spędziłam ostatnie 10 lat w pracy robiąc nadgodziny by zarobić na dom i rachunki.. dziecko widziałam wieczorem, w ciągu dnia biegałam z wywalonym ozorem by wszystko ogarnąć, niedziela jedyny dzień wolny spędzony na sprzątaniu, praniu, prasowaniu i gotowaniu.. na wakacje nigdy nie starczało.. po 10ciu latach harówki zamiast oczekiwanego awansu/podwyżki/ medalu pierdzielnal mi kręgosłup.. siedzę w domu , ciągnąca się fizjoterapia, leki itd niezdolność do pracy.. ostatnie 10 lat nie zdało się na nic.. czy żałuje? Oczywiście ze tak!

Co do osób wyuczonych (po studiach),sam sobie zaprzeczasz wielokrotnie.Takie osoby to najczęściej wykwalifikowane na papierku,nie mające żadnego stażu i praktyki.Często takie osoby nie nadają się do wykonywania różnych zawodów.Dlatego pani mgr nie potrafiła ci odpowiedzieć na proste pytanie w dziale diagnozy lekarskiej i dietetycznej.Znam zarówno jednych jak i drugich i gdyby zrobić sondaż,to ludzie bez szkół są lepiej ogarnięci niż ci wyuczeni odklejęńcy od rzeczywistości,którym zależało na nauce byle nie pracować więc odpowiedź nasuwa się sama,komu się nie chce pracować.

Puenta sztos, jesteś mistrzem Majkel. Maksimum nerwów połączone z bezsilnością widoczna na wideło perfekcyjnie pokazują stan wielu, wielu branż- roszczeniowy szczeniak lub roszczeniowy 'wschodni przybysz'. Mało już jest ludzi wiedzących czym jest pojęcie 'praca'. Jednakowo każdy ocenia i uważa, że wie lepiej, ale żaden nie ma na tyle odwagi, aby samemu podjąć się odpowiedzialności bycia przedsiębiorcą-szefem czy jakkolwiek to nazwiemy. Czasy mamy ciężkie, trzymaj się i nie daj wejść na głowę (tego jestem pewien). Serdeczne pozdrowienia z okolic, dzięki, że robisz swoje nie będąc marionetką obecnych trendów. Twoje przemyślenia powinny trafiać do każdego, choć wątpię, że cokolwiek by to zmieniło...

Ja mam lat obecnie 31. Od 16 roku życia pracuję na budowie. Skończyłem szkołę zawodową - 2 letnią, więc edukację skończyłem w wieku 18 lat. W zawodzie pracowałem około lat 10, wliczając szkołę bo zajęcia praktyczne mieliśmy na budowie jako pracownicy młodociani. Uważam siebie za fachowca w swoim zawodzie, tym bardziej, że nie jeden stary tzw. "wyjadacz" ocenił mnie pozytywnie. Przez 10 lat, kiedy pracowałem jako zbrojarz, oficjalnie zarabiałem u PRYWATNYCH przedsiębiorców, UWAGA !!! NAJNIŻSZĄ KURWA KRAJOWĄ, albo jeszcze mniej bo umowa na PÓŁ ETATU NA START tzw. okres próbny trwający rok zamiast 3 miesiące, albo całkowicie na czarno. Nieoficjalnie zarabiało się, jak i zarabia do tej pory 2 krotność najniższej w moim regionie - dolnośląskie. Oczywiście minimum 10h pracy ale jak trzeba to zostawało się dłużej bo, cytuję: "BETON NA ZAKRĘCIE, BUDOWA OPÓŹNIONA, JA PRZEZ WAS ZAJEBISTE KARY PŁACĘ, A WY W CH*** GRACIE! TO POWINNO BYĆ DAWNO SKOŃCZONE !!! ZAPIER... DOPÓKI NIE SKOŃCZYCIE ALBO WYPIER... Z FIRMY". Co dawało w rezultacie średnio 13-14 godzin pracy DZIENNIE ! Do tego dojazd do pracy i z powrotem +2h. Jeżdżąc komunikacją miejską oczywiście ludzie krzywo patrzą bo często gdzieś niedomyty od rdzy albo zwykłego kurzu. Syndrom budowlańca, że jesteśmy pijakami. Nikt nie pomyśli o tym, że jesteśmy po 16 godzinach na nogach pracując często naprawdę mocno fizycznie i psychicznie bo ciśnienie ze strony kierownictwa, szefa. Obecnie na budowie trzeba mieć 0,00 promila inaczej jest kara zazwyczaj pieniężna na firmę, ale pracodawca - PRYWATNY PRZEDSIĘBIORCA i tak odciągnie Ci to z wypłaty. Obecnie pracuję nadal w budowlance ale jako pracownik ogólnie budowlany. Nadal w prywatnej firmie, poza tym państwowych w budowlance dawno w naszym kraju nie ma, ale zarabiam tyle co na papierze. Praca po 8 godzin, 7-15 bez 5 dni w tygodniu. Kokosów może nie ma ale mam przynajmniej czas dla siebie i moich bliskich. NFZ niestety jest czarnym koniem, sam tego ostatnio doświadczyłem bo gdybym nie pojechał na SOR osobiście prawdopodobnie bym teraz miał jedno szklane oko za które i tak bym musiał zapłacić. Oczywiście skierowanie ze szpitala do okulisty dostałem NA CITO. Czas oczekiwania na NFZ, NA CITO, druga połowa roku. Prywatnie - 2 dni. PS. Dziki jeśli dasz mi za 4h dziennie 5 tysięcy złotych, bez telefonu służbowego i tej całej reszty dodatków to ja jestem w stanie taką pracę podjąć. Jeśli chodzi o dietetykę to podstawową wiedzę mam. Najpierw masa potem siła. Na masę polecam bloczki betonowe do plecaka. Siła wyrobi się z czasem, gwarantuję. Może nie będzie tego po tobie widać bo organizm dostanie po dupie ale wytrzymałościowo będziesz nie do zajebania.

Dziki ja mam syna z 97r chłopak pracowity ale jak wynajem jest 2700 tyle co wypłaty to nie dziwota że wyjechał za granicę i wie że żyje

A ja ci powiem lepiej... Podróżuję po Europie rowerem, w każdym kraju łapie się roboty po kilka miesięcy i dalej w podróży :) Za to mam wiele ciekawych przeżyć i wspomnień których nie doświadczy większość z twoich widzów i zapewne nawet ty bo taka podróż to na prawdę coś niezwykłego ;) To nie wakacje rezerwowane na szybko i zawsze dopięte na ostatni guzik... To różne zdarzenia i przychody z których sam mógłbym napisać dobrą książkę :)

Ciekawie powiedziane. Ja opiszę może swoją sytuację jak to się u mnie potoczyło w życiu. Tak więc należę do pokolenia Milenialsów bo urodziłem się w 1990. I dokładnie też wiecznie człowiek tylko pracował i pracował bo jak nie w czasie trwania szkoły a ukończyłem technikum handlowe. To potem po szkole także. Z czasem praca była nr.1 lecz zaczynała się przekraczać ta granica między życiem osobistym a pracą, pracowałem jako kierowca samochodu ciężarowego. W 2015 roku powiedziałem STOP nie chce takiego życia. Spakowałem z narzeczoną walizki i wyemigowalismy do Niemiec. Z czasem w Niemczech także miałem i lepsze i gorszą pracę była też i taka która po raz kolejny przekraczała ta granicę między życiem osobistym a pracą. Trwało to 2/2.5 roku, ten etap także zakończyłem kiedy dochodziło do sytuacji w których praca trwała od 6-18 a może i 19 lub 20. Do dzisiaj nie zapomnę relacji "kolegów" z pracy z pytaniem co mi nie pasuje? No proste... Wszystko. Bo kto normalny pracuje po 12/13 czy 14h dziennie od poniedziałku do piątku. Obecnie pracuję w firmie związanej z gospodarką odpadami firma należy do miasta. Praca trwa 8 do 9h Soboty są dla chętnych a nawet jak pójdę to i tak robię mniej godzin niż w wcześniejszej pracy od poniedziałku do piątku. I mam czas dla żony i dzieciaków 👍

Kurcze jak ja się cieszyłem gdy 29 lat temu miałem szansę podjąć drugą pracę.Pracowalem po 14 i 12 godzin.Nie aby się dorobić,ale aby utrzymać rodzinę.Ciagle pracuje po 12 godz.i już wiem że to jest droga do nikąd.

Młodzi nie chcą pracować bo się naoglądają instagramów cudownych żyć na zdjęciach to co się dziwić

Pracuje już 16 lat. Zawsze się przykładam do tego co robię by było dobrze zrobione, porządnie i bezbłędnie (wiadomo każda reklamacja kosztuje), nie choruje, wychodzę z pracy wypompowany. Przez te 16 lat miałem nadzieję że ktoś to zauważy, doceni (słowem nagroda, podwyzka) i wiecie co... po 16 latach zarabiam najnizsza krajowa! Żadnego docenienia! Jeśli najnizsza krajowa byłaby 700zl to tyle by płacili pracodawcy więc się nie dziwcie ze pracownik wkoncu nie będzie się przykładał do roboty. Co innego młody rozpuszczony który chce na początek dychę bo tak go rodzice rozpuścili.

Poszedłem na rozmowę o pracę, bardzo fajny i miły człowiek, od razu zaprosił mnie na dzień próbny. W międzyczasie zadzwonił do mnie mój poprzedni pracodawca że jednak nie zwija firmy i czy bym nie wrócił. Ucieszyłem się i zadzwoniłem do tego z którym byłem umówiony że bardzo mi przykro i powiedziałem jaka sytuacja. Był bardzo zawiedziony i powiedział że w gdyby jednak mi nie wypaliło żebym do niego zadzwonił, nawet w przyszłości. Morał tego z taki że na prawdę wystarczy odrobina kultury osobistej żeby zrobić dobre wrażenie i warto w takiej sytuacji zadzwonić żeby nie palić sobie mostów. W taki sposób można zrobić nawet lepsze wrażenie niż jakimś kursem czy dodatkowymi uprawnieniami. PS. Będę na Pana głosował

Rządzący wprowadzać będą kolejne ograniczenia konsumpcji, zaczęło się od podatku cukrowego, następnie będzie ślad węglowy, ograniczenie konsumpcji mięsa, podróży, metrażu domów i mieszkań, samochodów etc. Wszystko dla dobra planety, niestety problem polega na tym że jeśli spędzimy w pracy tyle samo czasu to wyprodukujemy tyle samo i tyle samo zatrujemy planetę. Jedyna różnica to taka że my skonsumujemy mniej a państwo skonsumuje więcej. Rozwiązaniem tego problemu jest po prostu ograniczenie aktywności zawodowej. Mniej pracy = mniej produkcji = mniej nam zabiorze państwo.

Miałem przyjemność być jedną z osób, które przeszły proces rekrutacji i mogły Cię poznać osobiście. Bardzo pozytywnie wspominam ten okres i cały czas mam z tyłu głowy, że kiedy wrócę po studiach do Krakowa to będę miał szansę ponownie z wami współpracować. Atmosfera jaka panowała w tym miejscu była niesamowita, a ludzie mili i skorzy do pomocy. Pozdro MIchał!

Dziki jestem rocznik 92 7 lat temu jako spawacz beż nadgodzin ale z 2 sobotami w miesiącu 3200.... wyjechałem do Niemiec za 8h dziennie weekendy wolne 2800 tylko w innej walucie... w pl nie ma perspektywy przez te kurwy w rządzie... sprzedali nasz kraj już dawno temu i nie dziwię się czemu mlodzi nie chcą robić i każdy emigruje i szuka swojego miejsca zagranicą... A dla tych co liczą na social w pl seby i karyny to szkoda mi ich dzieci bo skazują ich na bezradność w dorosłym życiu

Brawa dla Dzikiego 👏 Mam nadzieję, że nie ma już nikt wątpliwości na kogo powinnismy głosować w jesiennych wyborach 👑

Praca powinna byc dodatkiem do zycia a jest odwrotnie. Sam zapierdzielalem po 18h i myslalem ze mi sie podoba praca byla moja pasja. Od kad mam rodzine zrozumialem ze sie mylilem. Praca ma byc dodatkiem do zycia. Mamy zyc zwiedzac i ma byc nas na to stac. Zeby godnie zyc.

Wiele młodych ludzi nie wie co ze sobą mają zrobić w życiu bo nikt ich nie nauczył jak mają sobie w nim radzić, a to dlatego że rodzice czasu nie mają dla nich bo pracują po 12h dziennie. W szkole nauczyciele ci tego też nie pokażą bo jedynie co ich obchodzi to zrobić dany temat na lekcje i tyle. A nawet jeśli jak im pokażą jak wygląda "dorosłe życie" to wizja tego ich przerasta i wpadają problemy z psychiką że sobie nie dadzą rady. Dla mnie to tez jest powód czemu młodzi ludzie pracować nie chcą. Brak pasji lub jakiegoś celu w życiu bo w 80% potrafi być zabita w młodych latach lub kompletnie pominęta przez innych

Wczoraj miałem urodziny 27 czułem się tragicznie. Wziolem więc 2 dni urlopu na wczoraj i dziś aby nie brać l4 bo za zwolnienie lekarskie zabrali by mi premie ^^ Nie widzę perspektyw dla młodzieży w naszym kraju a co do składek raczej emerytury nie dożyje bo podniosą wiek na 80lat i człowiek umrze w pracy

Witam. Tak jest w każdej branży… nie mówimy obecnie o wykształconych osobach tylko wykształciuchu… socjalizm demoralizuje i zabija konkurencyjność

praccowałem w agencji zatrudnienia przez rok.zrezygnowałem przez to czego się tam nasłuchałem i naoglądałem.popieram twoją wypowiedz w 100% generalnie zacząłem rozumieć dlaczego globalisci chcą nam zgotować taki a nie inny los.pozdrawiam

Jeden z nielicznych ludzi, którzy mają odwagę powiedzieć prawdę, że swoją pozycję zawdzięczają głównie szczęściu. Wielki Szacunek dla Dzikiego.

Oglądam Twoje filmiki od jakiegoś czasu.Mógłbym Cię zasypać komplementami.Natomiast powiem tylko jedno.Podziwiam Ciebie, że masz właściwe, obiektywne oraz prawdziwe postrzeganie otaczającej nas rzeczywistości politycznej, społecznej oraz ekonomicznej.Podziwiam Cię za odwagę, bowiem osiągnąłeś swój sukces życiowy, natomiast ryzykujesz tym, że wszystko stracisz, mówiąc prawdę.Rzeczywiście o Twojej męskości, nie świadczą Twoje duże mięśnie, lecz siła Twojego serca.Ogromne wyrazy szacunku dla Ciebie.W imieniu wszystkich Polaków dziękuję Ci za Twoją odwagę do mówienia prawdy.Pozdrawiam Ciebie serdecznie oraz wszystkich świadomych Polaków słuchających Twoich wypowiedzi.

Mieszkam od półtorej roku w Holandii zdecydowałem się na to dość późno bo w wieku 25-26 lat bardzo żałuję że się nie zdecydowałem wyjechał w wieku 20 lat jednak człowiek to co miał to miał i mówił sobie że to mu wystarcza jednak po czasie ściana dorosłego życia stanęła na drodze i co by człowiek nie robił to samodzielnie nie ma możliwości utrzymać wynajem mieszkania i przeżycie w Polsce... Będąc za granicą pomimo że człowiek o do nie myśli dzień w dzień bo tęskni to jednak mimo wszystko za granicą człowiek pracują za najniższą krajową człowiek żyje godnie w Polsce zebra o to by mieć na kolejny dzień...

Dziękuje ci za ten film. Powiem coś z perspektywy młodej 24 letniej osoby. Ogólnie uczę się na pilota i pracuje na dwa etaty. Niestety przez to że zabrakło mi punktów, wybrałam studia prywatne. Oprócz ogromnych kosztów, pilotaż to ogrom nauki i harówki, nauki po nocach. Ale to moje ogromne marzenie, kocham lotnictwo. Mam współlokatorkę, która studiuje i nie pracuje ( ba nigdy nie pracowała) i jak słyszę czego ona oczekuje od pracy i ze ona za 20 zł na godzinę nie będzie pracować to mnie coś trafia. Szczególnie jak mówi że jest cały czas zmęczona. Pozdrawiam cię

Jestem ostrożna i lubię mieć swoje zabezpieczenie bo z doświadczenia wiadomo, że na państwo nie ma co liczyć (np. Płacimy parę stów na służbę zdrowia a i tak musimy płacić za prywatne wizyty). Też wątpię w emeryturę i wzięłam sprawy w swoje ręce. Problem w tym, że po tym co się dzieje na świecie zaczynam też wątpić, że moje zabiegi zdadzą relację. Zmierzamy w bardzo szybkim tempie do pieniądza elektronicznego. Wystarczy np. Wojna, czy inna klęska i rząd może zająć nasze konta bankowe (na zbrojenie, czy walkę z wyimaginowaną epidemią). Można np. Kupić nieruchomość, żeby zarabiała nam na emeryturę. Jak wprowadzą podatek katastralny to nie będzie się to opłacało. Polityka światowa zmierza do tego, żebyśmy nie mieli za dużo i chcą nas karać za wszystko, żeby uszczupilć nasze oszczędności. My naprawdę zmierzamy w złym kierunku jako ludzkość, cywilizacja (rządy usilnie i z premedytacją nas pchają w tym kierunku), a ludzie niestety nie robią nic by to zmienić.

Nie rozumiem ludzi którzy biorą się za coś czego nie potrafią... Ja mam 22 lata, i wiedząc że nie znam się np na uczeniu języka Niemieckiego, nie idę do pierwszej lepszej szkoły, nie rzucam CV na stół i nie mówię "BĘDĘ TU NAUCZYCIELEM BO MAM UMIEJĘTNOŚCI BALOWANIA 24/7" ..... Owszem jest dużo prac, każdy mówi że młodzi mamy pracy potąd, ale np ja mam tak, że przez stres często zapominam wielu rzeczy i się zawieszam, dlatego nie szukam pracy gdzie ode mnie będzie w pracy wiele zależało, tylko pójdę na piekarnie, gdzieś na kasę, czy kelnera, fakt, czasem tam ludzie dokopią, ale mimo że ludzie potrafią wk***wić jak 150, to to przyjemnie..... Moją wymarzoną pracą jest praca Psychologa, jestem w 2 klasie liceum, czytam ogrom książek Psychologicznych codziennie, staram się wiele uczyć, obserwować ludzi, ale nie uważam się za eksperta z Hogwardu bo przeczytałem tam 10 czy 20 książek, to tak nie działa XD I mimo tego że wiem że marne mam szansę, bo muszę zdać Maturę, a u mnie kiepsko z Angielskim i Matematyką, to i tak się uczę, mimo że kaleczę anglika, to próbuję, i zrobię wszystko by zaliczyć egzaminy i iść na Studia, by jakkolwiek mieć lepsze życie, zrobić Studia i wypierdzielić z tego Psychopatycznego Kraju gdzie ludzie mają poziom myślenia na poziomie muchy która nie może wylecieć przez otwarte okno uderzając w szybę 5cm obok..... Z miesiąca na miesiąc jest na świecie gorzej, wszystko drożeje, my że tak powiem "SZARAKI" coraz mniej możemy, jest coraz ciężej, a ludzie nie widzą że rządy nami kontrolują, robiąc z nas jednocześnie debili że oni chcą dla nas dobrze jednocześnie plując nam w twarz i za plecami mają wszystko czego im trzeba, a my siedzimy w gównie bo oni nam tak każą..... Ja obecnie nie pracuje bo zmieniam pracę, i szukam czegoś dla mnie, ale moim największym lękiem jest że skończę właśnie życie jako robol/pracownik bez wglądu na światło, będę jak ten robot, praca od nocy do nocy, wstaję, ciemno, wracam do domu, ciemno..... 0 czasu na nic, i każdy mi zaraz powie "MŁODY JESTEŚ, TO MAŁO WIESZ, WSZYSTKO BYŚ CHCIAŁ NA TACY" Nic nie ma na tacy, i jestem świadom że będę harował od świtu do nocy, bo tak chcą nasze rządy, ale po to chodzę to cholernej szkoły, by spełnić jakkolwiek swoje marzenie i wydostać się z tego syfu który się nazywa "STRACH PRZED ŻYCIEM" .......

Witam Cię serdecznie . Oglądam twoje filmiki już dłuższy czas . Pochodzę z Ukrainy ale mieszkamy w Polsce już w prawie 8 lat , w Polce otworzyliśmy kilka firm. To co powiedziałeś teraz odnośnie składek i podwyżek to nie mogę się nie pogodzić z tobą. Aby utrzymywać pracowników trzeba z miesiąca na miesiąc więcej oddawać . Mojej żonie urlop macierzyński się nie należał ze względu na to ze jest w zarządzie ze mną, i jej kazali zwrócić wszystko to co dostawała przez pare miesięcy z odsetkami ( oddać ma osoba która oficjalnie nie może pracować ) . Ale na co dzień coś wymyślamy aby się utrzymywać rodzine i pracowników . Pozdrawiam

Niestety młodzi nie nadają się do pracy . Widze to w mojej pracy .

Dokładnie jak mówisz,przerabiam raz w tyg takie gwiazdy z pokolenia z ,które nawet nie potrafią obsłużyć kalkulatora,programu magazynowego czy miotły ale rozmowy zaczynają od 5k. Inna sprawa jest że ci wszyscy po studiach czy internetowi influenserzy wkrótce będą zbędni,gdy będą potrzebni fachowcy a nie ludziki do wciskania guzików w maszynach

Dziękuję za ten film, pracowałem codziennie, bez palenia, picia, imprezowania albo nowego samochodu lub czegokolwiek ALE nadal nie miałem na tyle pieniędzy żeby czuć się bezpiecznie z wynajęciem mieszkania nawet nie marze żeby kupić sobię kiedyś mieszkanie za kredyt mimo że mam już załatwionego geodete bo mój tata zrezygnował z działki a ja muszę utrzymywać dom razem z mamą. Pracuję codziennie tylko po to żeby żyć w domu który nawet nie jest mój na własność.

Mój drogi, my po wojnie pracowaliśmy za grosze. Nasze perspektywy na przyszłość były nijakie. Byliśmy zadowoleni jeśli udało się nam przeżyć miesiąc. Bogatych ludzi nie było poza politykami. Jeśli młodym nie chce się pracować to niech studiują i zmieniają Polskę na lepsze, a nie nic nie robić i uważać że im się wszystko należy bez żadnych wkładów.

i dlatego wyjechalem z Polski 16 lat temu , zwolniĺem sie , rzuciłem studia , postawiłem wszystko na jedną kartę i od 16 lat zyje , pracuje jak przystało na człowieka a nie niewolnika systemu , stać mnie by zapłacić gotówka a nie jak w Pl wszystko na kredyt pobrany w "chwilówkach"

Jest też druga strona. Pracujesz ciężko starasz się jak możesz a traktują ciebie źle . Wystarczy po 3 latach pracy się rozchorować a po powrocie bez podania powodu ciebie zwalniają . Bez wypłacenia pieniędzy za niewykorzystane dni urlopowe. Wielu pracodawców traktuje ludzi jak niewolników . Naprawdę może powinieneś spojrzeć szerzej . Choć każdy widzi czubek własnego nosa taka właśnie jest Polska.

Ja właśnie przechodzę taki okres teraz... Kurcze lubię te filmy od dzikiego i zgadzam się w większości z tym co mówisz ale z tym się utożsamia najbardziej bo jakby widział siebie. Pracuje od 10 lat za granica i nie mogę powiedzieć zarobki rzędu 5-6 tys euro to norma ale jak wpadniesz w ten wir pracy, nadgodzin, ekstra zmian to ciężko z tego wyjść. I nie tylko ja tak mam ale wielu moich znajomych- to jest uzależnienie. I tak szczerze to nie tylko Polska taka jest, wszędzie w krajach zachondich system działa podobnie. Ciężka praca, nadgodziny, drogie zycie, emerytura która nie wiadomo czy dotlstaniesz, skorumpowani politycy, wszechobecny socjal który niszczy nawet najbardziej rozwieniete kraje! System zachondi jest niszczony od środka i życie nawet najlepiej rozwiniętych krajach robi się trudne. Wiem co mówię bo zylem kilu i już ponad 10 lat temu jak mieszkałem w Włoszech to każdy ale to każdy Włoch narzekał, że weszło do Unii. Tak więc nie tylko w Polsce jest ciężko ale jest chyba najciężej żyć na dobrym Europejskim poziomie co Polaka należy się jak psu buda po 20 lata spędzonych w Unii. Jak mówię moim znajomymi że powinni już zarabiać 4 razy więcej to się ze mnie śmieją, taka mamy mentalność. Lubimy żyć pod butem, siedzieć cicho i za....lac za miskę ryżu.

Tu się zgodzę.Brakuje specjalistów,nie ma komu robić.Albo nierób z oczekiwaniami z kosmosu,albo faktycznie osoba,która chce pracować,umie,ale nie opłaca się u typowego Janusza biznesu co szuka jak tu za najniższą wykorzystać maksymalnie pracownika z nadgodzinami.A to czy ma siły jeszcze coś robić taki dobry pracownik po pracy to już nie ważne,ważne że pracodawca ma zysk kosmiczny kosztem pracownika.Tak więc ma rotację i nie za bardzo pracowników stałych.Albo też ma takich jakich ma nierobów co też nie opłaca się ich zatrudniać.Pracownik powinien pracować,a nie w chuja lecieć jak chce zarobić i powinien coś jednak umieć.Ale powinien też się szanować,a zazwyczaj przez obawy z utraty pracy i rynek jaki czasem jest w danym regionie to niestety godzi się mimowolnie na wykorzystywanie,bo rachunki same się nie zapłacą.Ale jak się udaje to zmienia zaraz momentalnie pracę,a pracodawca zdziwiony na zwolnienie,albo porzucenie pracy.

Mam 32 lata, znam 5 języków. Rzuciłam studia żeby pracować w zawodzie,który mnie interesował, zostałam kucharzem. I teraz mija 7 lat odkąd to robię, pracowałam w różnych restauracjach,obecnie w trzygwiazdkowej. Haruję jak wół, lata w Polsce bez urlopów bo wszystko na zlecenie,, za to po 70-80 godzin tygodniowo. Dopiero w Anglii zaczęłam rozumieć jak ważny jest balans. Teraz jestem w momencie,kiedy nie chcę już pracować po 14 godzin dziennie za psie pieniądze, a tak się właśnie zarabia w gastro...ale paraliżuje mnie strach przed zmianą zawodu bo przez te wszystkie lata nie miałam kompletnie czasu na żadne kursy czy szkolenia żeby mieć jakiś plan B. Swoją drogą...jeśli nadal szukasz dietetyków to może rozejrzyj się za dobrymi ex kucharzami. Nie mamy papierka ale na swoim przykładzie mogę ci powiedzieć,że wiem o dietetyce więcej niż niejeden magister ;)

Miło posłuchać... prawdy, trochę o każdym z nas. Za 3 lata 50tka. Nauka, potem zagranica, potem powrót do kraju i teraz 14 lat w korporacji. Dopiero od stycznia przyszło otrzeźwienie ,że wszystko co zaprogramowane przez system i Bogu ducha winnych rodziców było jedynie chomontem żeby przypadkiem nie wychylić się za bardzo i nie pomyśleć o sobie. Te wartości o których mówisz i ambicje młodych znikają w pokoleniu w którym młody człowiek robi robotę na zasadzie kopiuj wklej nie posiadając defacto żadnej wiedzy , natomiast osoba która tą wiedzę ma jest sfrustrowana gdyż nie jest doceniana za swój profesjonalizm i wiedzę. Dlatego jest tyle osób, którzy będą wieloma tzw. jednodniowymi specjalistami o ile mają podkłady w internecie i trochę sprytu. Każdy chce być Napoleonem ale już nikt nie chce być koniem Napoleona, każdy kliknie myszką i wyśle rakietę w kosmos nie wiedząc jak u licha to się dzieje ,że ona w ogóle odrywa się od ziemi albo jak koryguje kierunek lotu. Mam nadzieję że chociaż chirurg wie co robi , chyba że i on robi sobie przerwę w zabiegu żeby jeszcze coś doczytać na blogu Akademia Medycznej... Dzięki za fajny materiał , pozdrawiam

To prawda dziki, ale słuchaj da sie nadal żyć tanio, ja zarabiając 4k wydaje miesięcznie 1640 złotych już ze wszystkim: jedzenie, wynajem, karnet na siłke + ksiazki z antykwariatu itd. Niektórzy nie widzą tego jak wywalają setki złotych na kawe w starbucksie, jakis szybki mcdonald's, hot dog w żabce, kina nie kina, papieroski, imprezki.

Pracowałem około pół roku jako kierowca kat. B w pewnej państwowej instytucji, zarobki jak to budżetówka, ale przynajmniej normalna umowa... Znajomi zachęcili mnie żebym się przeniósł do penwego duzego zakładu produkcyjnego, bo najlepsze zarobki w powiecie jeśli chodzi o zakłady pracy... Czułem się jak w więzieniu, praca bardzo ciężka, trzyzmianowy tryb - który bardzo nie podpasowal mojemu zegarowi biologicznemu, mocno średnia atmosfera, brak zgrania bo ciągłe rotacje, lizanie rowa kierownikom itp. Może i da się zarobić trochę więcej, ale umowa śmieciówka i wkurw przed kazdym wyjazdem. Wytrzymałem poltora miesiąca i wróciłem do poprzedniej roboty i jeżdżę cały czas 😀. W międzyczasie robie prawko kat C Pozdro dla kierowców którzy trafili na dobre warunki pracy - nikt do ucha nie gada, sam sobie jesteś sterem, żeglarzem i okrętem. Mam świadomość że małe firmy napędzają polską gospodarkę, ale jeśli chodzi o mnie to nigdy się nie interesowałem ofertami prywaciarzy ;) i odradzam też innym którzy lubią mieć spokojną głowę, a na państwowym garnuchu z głodu się nie umrze ;)

Klaus Schwab " nie będziesz nic miał i będziesz szczęśliwy" do tego to wszystko dąży. Pozdrawiam serdecznie 🖐️🧔

Ja pracowałam w korpo plus treningi o 6 rano plus nauka po pracy plus związek wynik 4 lata leczenia u psychiatry dziękuję z tym całym samorozwojem i produktywnością. Praca relaks odpoczynek sen to podstawa.

Mam 19 lat. Dorabiałem sobie trochę na budowie. Zdarzały się zmiany po 22 godziny, 25 godzin i następnego dnia do roboty bo terminy gonią. Mi to nie przeszkadzało, sam się na to godziłem bo wychodziło mi ponad 500 zł dniówki co jest niezłą sumą. Tylko ja jechałem na tydzień w delegację na budowę, zarabiałem kasę i wracałem do szkoły, a chłopaki (no bardziej dorośli mężczyźni bo z rodzinami z dziećmi) pracujący na stałe dymali tak miesiącami a nawet latami. Ja po prostu nie chcę tak skończyć. Siedzą tygodniami setki kilometrów od domu, od rodziny i dosłownie harują tak całymi dniami bo praca przy kostce brukowej nie jest lekka. Fakt, zarabiają bardzo dobre pieniądze jak na polskie standardy bo 7-8 tysięcy na miesiąc ale jakim kosztem, nie widzą żon, dzieci. Odbija się to na zdrowiu i fizycznym i psychicznym, ludzie się śmieją że budowlańcy piją ale czasami inaczej nie da się wytrzymać. Ta praca już dobitnie mi uświadomiła że chcę być wyżej, chcę być ponad to, chcę być na miejscu kierownika który czyściutki nam palcem pokazywał co mamy robić, a nie dalej taplać się w błocie i przenosić całe tony kostki, bazaltu, piachu czy innego badziewia. Możecie mnie zjechać że jestem nierobem i mi się nie chce ,,uczciwie pracować", proszę bardzo, ale nie mam zamiaru spędzić całego życia na tym co mnie wyniszcza i unieszczęśliwia bo życie jest tylko jedno i należy się nim cieszyć. Jak sam Dziki powiedział, trzeba znaleźć balans.

Fajnie, że poruszasz te kwestię bo np ja kiedyś poszedlem do pracy specjalnie za niższe wynagrodzenie bo pracodawca na ogloszeniu chwalił się wieloma szkoleniami, ogólnie kiedy przeczytałeś co Ci daje praca to po prostu praca cud, a finalnie pracowałem 5 miesiecy na umowie śmieciowej bo pracodawca musiał przetestować czy akurat nie jestem nieuczciwym pracownikiem jezeli chodzi o szkolenia to tak, dostalismy dostep do konta na stronie internetowej w ktorym był wykupiony pakiet szkoleń za 50zl na cały miesiąc i były tam szkolenia z 2016 roku majac rok 2023 gdzie omawiane były tematy księgowości. Myślę, że każdy myślacy człowiek dostrzeże, że wszystko co było tam omawiane zmieniło się już 78 razy a i plus to nowy polski ład to 79 ;) Faktem jest to, że aktualnie pracodawca, żeby zdobyć pracownika kłamie, pracownik żeby zdobyć pracę kłamie a bycie uczciwym w Cv i liście motywacyjnym jest po prostu głupie bo trafisz do tego samego kosza Cv napisanych przez AI i lekko zmodyfikowanych, a często nawet nie zmodyfikowanych aplikacji.

Fajnie że powiedziałeś jedną rzecz, że żeby być tam gdzie jesteś teraz to w pewnym momencie miałeś "szczęście". Wkurwiają mnie ludzie którzy mówią że osiągnęli sukces tylko dzięki ciężkiej pracy (a to co ich spotkało nie miało znaczenia), od chuja młodych ludzi ciężko pracowało, inni nie a też odnieśli sukces ale większość w pewnym momencie miała szczęście. Nie znaczy to że szczęściu nie trzeba pomagać, trzeba i nie można stawiać tylko na to ale kurwa, nie każdy jest geniuszem marketingu, czytania ludzkich emocji itp a przytłaczająca większość ludzi którzy odnieśli sukces natrafili w swoim życiu na kogoś lub coś co pomogło im się wybić, czy to w biznesie czy znalezieniu wysokopłatnej pracy. Nie odbieram nikomu starań ale czy np taki Lewandowski zostałby światowej klasy piłkarzem gdyby jego stary był alkoholikiem i mieszkał we wiosce gdzie nie ma nawet boiska? Dla niektórych taką szansą było urodzenie się w rodzinie która przekaże pewne wartości, dla innych konkretne miejsce zamieszkania które stworzy daną szansę no i na końcu definicja sukcesu, czy sukcesem jest Popek w swoim wielkim domu albo Marta Linkiewicz w różowym Mercedesie? Na to pytanie każdy sam sobie odpowie

Pracowałam też od 15 roku życia wakacyjnie, potem zaraz po maturze studia zaoczne i praca by odciążyc rodziców. Wstawanie o 4:00 by dojechać do pracy na 8-9:00 potem od 17-20 praktyki po pracy. A co weekend zjazdy. Skończyłam mgr fizjoterapii a pracowałam w Banku. Złożyłam naprawdę 50 CV by pracować w wymarzonym zawodzie. Tam gdzie robiłam praktyki chcieli mi dać umowę - zlecenie o 1000 zł mniej niż w banku bez wykształcenia bankowego. Pół roku uczyłam się niemieckiego, złożyłam tylko 4 CV, do Austrii, 2 do Niemiec i do Szwajcarii. Oprócz Szwajcarii miałam z tych 3 miejsc telefony, jak nie rozumialam to miałam polskiego współpracownika i tak już niestety mieszkam 8 lat w Niemczech. Bo w Polsce nikt mnie nie chciał. mąż jest pielęgniarzem a ja fizjoterapeuta i da się żyć... Chętnie bym wróciła do Polski, ale w Polsce musiałabym pracować cały etat (a tu ja pracuję 2-3x w tygodniu po 3-4 h) by potem odebrać dzieci z przedszkola i spędzić z nimi czas jak człowiek. Nie żyjemy ponad stan ale stabilnie i mamy dla siebie czas. W Polsce po pracy musiałabym jeszcze przyjmować pacjentów na czarno .

Nie będziesz miał nic! I będziesz szczesliwy! Idziemy w tym kierunku. Pozdrawiam z hamburga

Szczerze to tak se pracuje i doszedlem do wniosku zeby sie sam byc w stanie utrzymac i zyc musial bym zarabiac 5tys... No kurwa 2 tys to sam wynajem kosztuje a zakupy, paliwo nawet kurwa te 200zloty na jakies przyjemnosci czy cos a tu kurwa 3tys miesiecznie... Przynajmniej mi jeszcze podatku nie sciagaja bo za 2800 to mi sie juz chyba zyc odechce 1000zloty miesiecznie za pozyczke na samochod, 500 rozdzicom za mieszkanie i 200 na zakupy, 300 na paliwo zeby miec czym jezdzic przez miesiac, 500 co miesiac na czesci do auta (robie wszystko sam bo za robocizne u mechanika to zaplacil bym jeszcze 3x tyle) i koniec koncow zostaje mi 300 zloty ktore zwykle ida na niespodzianki typu rozjebaly mi sie buty i wypadalo by kupic nowe... I jedyna przyjemnosc jaka se moge zrobic to pograc na komputerze i nawet to mi kurwa próbuj obrzydzić jakimis kurwa limitami pradu na rok i nie mozna tego przekroczyc bo beda naliczac wiecej... No mi kurwa brak pytan nie Edit: ja wiem ze nie mam tak zle bo zyje z rodzicami i nie zarabiam najmniej ale chcial bym sie juz wyprowadzic na swoje i mnie poprostu na to nie stać

Bolesna prawda. Dla takiego systemu jestem i pozostanę leniwy - gdy system się zmieni to ja razem z nim.

- W tym kraju nie ma pracy dla ludzi z moim wykształceniem - a kim jest Pan z wykształcenia? - Torreadorem

Bądź dalej taki jaki jesteś, nie zmienaj nic

7:30 Dokładnie sytuacja z mojego gimnazjum sprzed prawie 20 lat. Sprowadzili nam nauczycielkę języka angielskiego z Kazachstanu. Z pochodzenia polka, jej rodzice byli przesiedleńcami z czasów wojny. Nauka angielskiego w jej wykonaniu polegała na wertowaniu papierowych tłumaczy polski->rosyjski->angielski i w drugą stronę...

W tym kraj nie da już się normalnie żyć🤔🤔 Ostatni gasi światło🤨🤨 Zgadzam się z Tobą całkowicie 🤔🤔 W życiu trzeba mieć szczęście😉😉

Taaa... "Praca czeka, tylko trzeba chcieć"... Szkoda, że byłem w 20 miejscach pracy i jedyne co dostałem od pracodawców to... "Odezwiemy się" xD

Pracodawcy doceniający pracownika to utopia. Odkąd pamiętam - im więcej potrafisz - tym więcej masz obowiązków, a gratyfikacje za to? Cóż... "przecież nie musisz u mnie pracować", a moje 54 lata to raczej marny czas na przekwalifikowanie :/ No chyba, że to ja mam takiego pecha 🤔 Jednak z resztą przekazu zgadzam się w 100% 🙂

"W Polsce też można znaleźć pracodawców, którzy was naprawdę docenią i będziecie mogli z nimi robić wspaniałe rzeczy". Piękny tekst, tylko że w telekomunikacji nie do znalezienia. Pozdrawiam.

Nie pwowiedzialbym że jest gorzej niż było kiedys. Ja w 2005 zacząłem studia w Warszawie i normą było, że wszyscy wynajmowali miejsca w pokoju 2 lub 3 osobowym pokoju w akademiku. Bogatsi wynajmowali pokoje na wolnym rynku. Nikt nie marzył nawet żeby kawalerkę wynająć samemu, bo niewielu było na to stać. A teraz to każdy by chciał najlepiej na studiach i świeżo po studiach wynajmować 2, 3 pokojowe mieszkanie samemu i się dziwią że ich nie stać. Odpowiem. Nigdy tak nie było i raczej nie będzie. Od 20 lat cena m2 mieszkania w stosunku do średniej pensji jest stała.

Dziki nie masz pojęcia jak ja cię szanuje ty zawsze mówisz co myślisz i czujesz i nie gryziesz się w język nie boisz się kontrowersji szacunek dla ciebie i jeszcze raz wielki SZACUNEK

Z drugiej strony gdzie się nie obejrzysz to same drogie fury na ulicach, najdroższe hotele zajęte na kilka miesięcy do przodu, wyspy czy inne kurorty pozajmowane już dawno, nowe bogate osiedla ledwo postawią fundamenty, a już nie ma wolnych miejsc, a na mieście w weekend wszystkie bary i knajpy pękają w szwach, mimo że drink kosztuje 20zł. To ja się pytam, kto to wszystko kurwa kupuje i skąd ma kasę jak jest taki kryzys i tak źle dookoła?

Ja Tobie Dziki powiem 2 rzeczy- az żałuję, ze mało wiem o dietetyce, bo mam przeczucie, że musi być u Ciebie naprawdę dobra atmosfera. Druga sprawa, od początku, jak jesteś na RU-vid nie znalazłem nawet 1 tematu, który moglbym negować czy mieć odmienne zdanie. Mega szacun, robisz dobrą robotę. A co do pokolenia roszczeniowego, to, że chcą tylko hajs, nie dając nic w zamian, zważ, że niszczą wszelkie normy i reguły, jak na przykład brak szacunku do starszych, czy naśmiewanie się z innych, upokarzanie. Są tez tacy, co po uzywkach potrafią wtargnać na cudzą posesję i tam rozrabiać, niszczyć coś. Mówię z autopsji.

Jest u mnie w pracy gość z rocznika jakoś 2000. Pracuje u nas od sierpnia, bo przyjęliśmy go po praktykach z braku ludzi. Tyle z jego doświadczenia. Tydzień temu się obronił, a dziś poszedł do kierownika po podwyżkę i prosił o zmianę stanowiska na lepsze niż ja mam. Dodam, że mam wykształcenie kierunkowe, wiele kursów i 15 letnie doświadczenie w danej dziedzinie. Kierownik go pogonił, więc chłopak się obraził i szuka pracy. Myśli, że inne firmy go przyjmą z ucałowaniem ręki.

100% racji. Każdy kto ma firmę wie jak trudno o kogoś kto ma kompetencje, rozmowy wyglądają dokładnie jak mówisz. Przychodzą ludzie którzy nic nie potrafią i jeszcze maja pretensje jak się ich pyta o podstawy których oczywiście nie znają 😂 i gorzej bo jeszcze myślą, że potrafią i nie chcą się uczyć. Kompletnie nie ogarniają ile kosztuje ich zatrudnienie, że to ich praca musi zarobić na nich samych i wygenerować zysk… oglądają instagrama i im się wydaje, że założą firmę a hajs się magicznie pojawi na ich kontach. Tym którzy są czegoś warci ciężko jest dać podwyżki bo firmom się dopierdala kosztów z każdej strony. Z kolei Ci kompetentni zapierdalają jak szaleni bo w sumie ktoś musi nadgonić i zarabiają ale życia nie maja. Tymczasem te kurwy w sejmie ten ciężko wypracowany hajs rozkradają…

Mam 32 lata. I pracuje 7 lat w tej samej firmie i lekko mnie to przeraża. Dziękuję za motywację, bo mam ochotę tym wszystkim jebną.. . I otworzyć swój plan na życie.I dalej się rozwijać

Brawo Dziki. Trafiłeś w punkt. Sama spotkałam się z opiniami pracodawców, że ludzie nie przychodzą na rozmowy kwalifikacyjne i nie informują że ich nie będzie. Według mnie takie zachowanie jest niepoważne, ponieważ to strata czyjegoś czasu. A co do młodych ludzi to faktycznie jest tak, że nie chcą podejmować pracy a jeśli już podejmą to mają wygórowane wymagania. Rozumiem, że jest kryzys i wszystko poszło w górę i każdy chce zarabiać godne pieniądze ale nie należy od razu oczekiwać, że na starcie się dostanie 10 tysięcy na rękę.

W tym roku wpadło mi 30 lat. Pracuję w IT, help desk dla użytkowników w US. Spokojna praca. Młody zespół, niektórzy mają ledwie 20 lat. To prawda że jest coraz ciężej o mieszkanie itp. Problemem jest jednak to, że młodym ludziom się nic nie chce a wszystko należy. Awans do wywalczenia u mnie w firmie jest żałośnie prosty. Wystarczy się choć trochę starać. Najmłodsi moi koledzy starają się jednak nie narobić, zrzucić swoje obowiązki na inne osoby. Ja, bez wykształcenia w branży, z jednym z krótszych staży jestem obecnie uważany za następną osobę do awansu. Nie twierdzę że jest kolorowo. Ale nie oczekujmy cudów kiedy nam się nic nie chce.