MONAR uratował mi życie 

Prztulam mocno🤗 ja mam duży bagaż doświadczeń, 31 lat i boje sie isc na terapie. Nie mam z kim nawet pogadać szczerze bo przez nieprzerobione sytuacje z dzieciństwa dalej sie wstydze czegoś czego nie powinnam. Dalej mam poczucie winy bo nigdy nie byłam wystarczajaco dobra. Ciężko tak żyć, nieźle nas rodzice załatwili.

Podpisuję się pod tym i pozdrawiam.❤

❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤

Pań Marek jest osobą uzależnioną ,wie jak nikt i rozumie o czym mowa

Brawo i dużo siły 💚

A dlaczego miałaby nie być inteligentna?

@@AB-gb4xf Zauważ, że jednak znacznie więcej jest ludzi mniej inteligentnych, często takich którzy zabierają głos w dyskusji a przy tym nie mają nic sensownego do powiedzenia. Tym fajniej posłuchać inteligentnej młodej kobiety która dzieli się swoim doświadczeniem.

@@Noro-ir1uc ale w jakiej dyskusji? Dziewczyna przyszła opowiedzieć swoją historię, faktycznie bardzo składnie opowiada o niej, ale dalej poziom inteligencji nie umniejsza ŻADNEJ historii, która jest związana z ludzkim cierpieniem. Inteligenty człowiek potrafi wysłuchać każdej historii bez wartościowania jej przez pryzmat własnych osądów.

Czym wg ciebie przejawia się ta ponadprzeciętna inteligencja tej pani?

Hej, trochę nadinterpretacja. Nie odnosiłem się do żadnego innego bohatera kanału a do mądrego inaczej pytającego czemu ta Pani miałaby nie być inteligentna.

i na dodatek bardzo urodziwa, nie zmarnuj tego daru Natalio, Szczescia, pomyslnosci i wytrwalosci w dobrym❤❤

Jednak za dużo z tego nie wynika i po tak długiej drodze, tak szybko złamała tyle terapii i Monar. Ona nie chce całą sobą z tym skończyć. każdy psycholog to tu zauważy.

Dziekuje serdecznie za ten komentarz. Akurat w tym pryzpadku jest on dość mocno osobisty dla mnie, utrafił w sedno.

Uwazam ze to otwiera drzwi do glebszej dyskusji. Zazwyczaj ludzie maja gotowe rady I wyobrazenia o takich problemach typu: idz na odwyk, wez sie za robote, zostaw to itd. Wg mnie nic nie jest czarno biale. Kazda decyzja to tez ryzyko ktore na swoje konsekwencje, czasami wybieramy tylko mniejsze zlo. Ale czy tak jest naprawde? Chetnie wysluchalabym wielu wywiadow rodzicow lub partnerow ktorzy sie zmierzyli wielokrotnie z proba pomocy majblizszym. Jaka jest ich perspektywa czego zaluja a co uwazaja za sukces.

No tak ale każdy terapeuta/inny doradca zdrowia psychicznego stanowczo odradza jakiekolwiek związki nawet kilka lat po wyjściu z ośrodków. A z osobami uzależnionymi to już kategorycznie. To, że ktoś się nie stosuje do tych zaleceń to już taki sam przypadek jak osoby nie stosujące się do innych zaleceń/nie kontynuacje leczenia po wyjściu z ośrodka. Kwestia z odwykiem potencjalne zyski vs możliwe ryzyka jest taka sama jak z rozpoczęciem terapii nawet dla osób z innymi problemami nizeli uzaleznienie. Niektórym osobom może nie pomoc. Niektórym osobom nawet w krótkim okresie czasu może nawet pogorszyć sytuację (długofalowo oczywiście są to pozytywne skutki, tylko to może trwać latami. Tak samo dla większości społeczeństwa będzie to pozytywną poprawa sytuacji). Natomiast kwestia jest taka, że nie ma aktualnie innej możliwości jeśli chodzi o leczenie chorób psychicznych/zaburzen/uzależnień/innych kryzysów zdrowia psychicznego. Więc jedyne co można zrobić go wkładać jak najwięcej w to pracy. W ośrodkach jest pełno osób z przymusu, nie starających się. Więc kontakt z takimi osobami nie będzie raczej niczym przyjemnym, pozytywnym ani nawet konstruktywnym. Sporo teoretycznych rzeczy jak namawianie do "wspierania" się osób z grupy po wyjściu z ośrodka. Może w praktyce się okazać sytuacja w której np. 2/3 osoby z grupy, które wkładaly dużo pracy w swoje leczenie są ściągani w dół przez 15 kolejnych i obarczani nie swoimi problemami przez inne osoby uzależnione. Co może się wiązać z zwiększeniem ryzyka nawrótu. A te 2/3 osoby już same muszą dojść do tego jeśli wcześniej nie zostali nauczeni, że jest to przekroczenie granicy i muszą zerwać kontakt z takimi osobami. W ośrodkach też często jest za mało personelu i są one przepełnione. Właśnie też ze względu na to, że osoba uzależniona nie żyje w próżni i wpływa na zdrowie psychiczne, fizyczne i inne aspekty życia swojego w szczególności najbliższego otoczenia. Jest to obowiązek osoby uzależniony traktować swoje leczenie i stosowanie się do zaleceń priorytetowo. Nie przytoczę aktualnie (wszystko jest do sprawdzenia we własny zakresie) - ale % ludzi wychodzących z odwyku i ośrodka leczenia terapii uzaleznien, którzy trwają w trzeźwości jest jakoś przerażająco mały. W rzeczywistości ten % jest prawdopodobnie jeszcze mniejszy, że względu na to, że nie uwzględnia się w nim osób nie używających uzywek, ale w rzeczywistości nie trzezwiejacych (w slangu tzw. "duposcisku"). Tylko to w większości mie oznacza tego, że z ośrodkami jest coś nie tak - tylko po ludziach że swojego otoczenia to było łatwe do zauważenia, że Ci którzy wkaldali w to ogrom pracy to wystarczył im jeden odwyk. Jeden kilku miesięczny pobyt w ośrodku. Kontynuowanie leczenia po wyjściu z ośrodka. Edukowanie się we własnym zakresie w tej tematyce. Stosowanie się do zaleceń i własnych ograniczeń. I niestety ale jest to mikroskopijna cześć osób nie tylko uzależnionych, ale także cierpiących na inne schorzenia. Cała reszta, która wracała do uzaleznienia/popadła w inne zaburzenia i nie trzezwiala nie wkładala w to nawet zbliżonej ilości pracy. Oczywiście też dochodzą do tego takie indywidualne czynniki jak to ile dana osoba była w czynnym uzależnieniu i ile zdążyła zniszczyć swojego i cudzego życia czy zdrowia/podjąć tragicznych decyzji na cale zycie). Również otoczenie osoby uzależnionej jest sprawa indywidualna. Może zdążyć się tak, że sama wspiera i angażuje się w proces naprawy systemu rodziny (mimo tego, że często mogą być ofiarami osoby uzależnionej). A może być tak, że są umożliwiaczami lub mogą mieć inny negatywny wpływ na osobę chora. Pozdrawiam. Osobom uzależnionym życzę trzeźwości, a wraz z ich otoczeniem wytrwałości, zdrowia i powodzenia.

​@@amadeuszczapka2511nie zgodze sie. Ja zwiazalam sie z chłopakiem ktory tez skonczyl te sama terapie, pol roku wczesniej, czekal na mnie na hostelu. Bylam miesiac na hostelu i wyprowadzilismy sie razem, wszyscy terapeuci pochwalali wybor i kibicowali. Skonczylo sie tragedia

Wręcz przeciwnie :)

To walcz o siebie. Jesteś najważniejszy

Bardzo szkodliwy kanał.

Rozwiniesz?

Przyszedłeś tu dla tła?Dla krzesła?lampy?

@@johanajohana8297 oglądając film patrzę też na estetykę, ludzie mówią o swoich prawdziwych uczuciach na sztucznym tle. Proszę zobaczyć jak kiedyś wyglądały te rozmowy.

No, szkoda, że nie w lesie xD

Bo i temat nielekki. Ale ciężkie i dramatyczne przeżycia.

Nie tajemnica służbowa, tylko nie robi się tego, żeby nie podpowiadać sposobów ludziom, którzy chcą popełnić samobójstwo.

Jego rola jest przede wszystkim słychać.Nie przerywać

Wg mnie słuchałeś z jakimś silnym uprzedzeniem. „Kariera ćpunki”? Czy słuchaliśmy tego samego podcastu. To raczej drobiazgowa rekonstrukcja osaczania i przegrywania.

@@wooowoo6291 to ja już nic nie rozumiem. Po co przyszła do programu, jak wzięła coś miesiąc temu ?

@@Uruziel88 Pooglądaj więcej odcinków, może zrozumiesz.

To nie patrz. Kurczę, otwierają przed Tobą najgłębsze rany a jedyna uwaga, na jaką Cię stać: „Marek popros gosci aby sie nie krecili na krzesle. Mam chorobe morska”?! Czyli dla twojego komfortu muszą panować nad swoim napięciem, bolesnymi emocjami, bo Ci nieprzyjemnie? Gdybym zastanawiał się na najlepszą ilustracją egocentryzmu i braku empatii, lepiej bym nie wymyślił.

To nie patrz babo na video, tylko słuchaj jak podcastu 😊

To objawy abstynencyjne

Co za kobita...Wooowoo dobrze podsumował

Zamknij oczy. Rany, co za pokolenie wrażliwych, triggerowanych wszystkim płatków śniegu. Kręci się na krześle za bardzo, włos sterczy w złą stronę, dźwięk nie jest w 101% idealny, tło rozprasza - natrafiam na tego typu komentarze regularnie pod przeróżnymi filmami i …. Ręce opadają.