Napoleon a sprawa polska - Jarosław Czubaty | KONTEKST 95 

Nie mieliśmy co prawda przyjemności mieć z Panem Profesorem ćwiczeń, ale też mamy podobne odczucia :)

Zdecydowanie wielkie brawa dla wiernych Widzów Kontekstu! Bez nich na pewno nie zbliżalibyśmy się do 100. odcinka! Dziękujemy i na pewno widzimy się w 2024 roku! :)

Aha, wesołych Świąt i udanego Sylwestra :)

Dobrze, że przynajmniej niektórzy swoi wówczas na tym skorzystali ;) Wesołych!

Ale założył te udogodnienia? Prusak?

@@alexandermalinowski4277 Tak. Brukowanie podwórza było bardzo mało popularne w Polsce w tamtych czasach - uważano, że szkodzi koniom.

@kryz6764 Owszem, nie napadła, bo albo się skutecznie broniliśmy na wschód od tych ziem, albo dogadała się z kimś innym i do spółki z tym kimś dokonała rozbioru Polski - vide Rozbiory i Pakt Ribbentrop-Mołotow.

Super, w takim razie może i wrócimy do tej tematyki szybciej niż mieliśmy to w planach ;)

Tak jest!

Tego sobie i wszystkim życzymy :)

Napoleon byk geniuszem, który pchnął całą Europę 50 lat do przodu.

Porównanie Napoleona Bonaparte do Władimira Putina ukazuje złożoność historycznych i geopolitycznych kontekstów. Napoleon, chociaż często kojarzony z ekspansją militarystyczną, nie zawsze był inicjatorem wojen, w których uczestniczył. W momencie dojścia Napoleona do władzy, Francja już była zaangażowana w liczne konflikty z różnymi państwami europejskimi, będące wynikiem Rewolucji Francuskiej i zmagań o wpływy terytorialne i polityczne. Niektóre z wojen, które prowadził Napoleon, były kontynuacją tych długotrwałych konfliktów, a jego działania często miały na celu obronę lub rozszerzenie wpływów Francji, której bezpieczeństwo było zagrożone przez koalicje antynapoleońskie. Jednocześnie jego podboje i reformy miały na celu reorganizację europejskiego porządku politycznego, wprowadzając idee rewolucji francuskiej, które miały długotrwały wpływ na rozwój kontynentu, co w naturalny sposób prowadziło do konfrontacji z istniejącymi strukturami władzy. Z drugiej strony, działania Putina, szczególnie w kontekście Ukrainy, mają na celu rozszerzenie wpływów Rosji, lecz w innym kontekście historycznym i ideologicznym. Putin może posługiwać się retoryką odwołującą się do kulturowych i historycznych powiązań między narodami słowiańskimi, ale jego polityka ma bardziej pragmatyczne podstawy, skupione na geopolityce i bezpieczeństwie regionalnym. Porównanie obu przywódców wymaga uwzględnienia różnic w czasach, w których żyli, ich celów politycznych i metod działania. Chociaż obaj mieli lub mają wpływ na kształtowanie granic i porządku politycznego, motywacje, okoliczności i konsekwencje ich działań są zasadniczo różne.

@brawo!

Napoleon Bonaparte nie był jedynym władcą w historii, który prowadził wojny i konflikty. Jego działania wojenne i ambicje terytorialne były częścią szerszego kontekstu historycznego, w którym wiele państw i władców dążyło do ekspansji terytorialnej i osiągnięcia swoich celów politycznych przez siłę zbrojną. W tym sensie Napoleon nie różnił się znacząco od innych władców swojej epoki ani od poprzednich i następnych pokoleń władających. Ważne jest zrozumienie, że historia ludzkości jest pełna konfliktów, wojen i działań militarnych, prowadzonych przez różnych władców i państwa w różnych okresach. Wielu historyków ocenia postać Napoleona z uwzględnieniem tego szerszego kontekstu i starają się zrozumieć jego działania w ramach historycznych realiów jego czasów. Jednak to, co wyróżnia Napoleona w historii, to rozmiar i wpływ jego działań na Europę, co czyni go jedną z kluczowych postaci w historii XIX wieku. Napoleon przeprowadził liczne reformy i zmiany w Europie, które wpłynęły na rozwój nowoczesnych instytucji i przyczyniły się do rozprzestrzenienia wartości rewolucji francuskiej.

Oczywiście , że był. Ale to można powiedzieć o większości przywódców w historii świata. Napoleon się szczególnie nie wyróżnial, chociaż faktem jest, że wojny napoleońskie pochłonęły kolosalną ilość ofiar.

Owszem. Należy jednak pamiętać, że przynajmniej w pierwszej połowie swojej wielkiej kariery, zwyczajnie brał udział w wojnach wywołanych przez z jednej strony przez rewolucję ("eksport rewolucji") a z drugiej przez jej wrogów. "Własne" wojny prowadził praktycznie dopiero od 1805 roku.

Historyczne analogie i lekcje, jakie płyną z historii, faktycznie mogą wydawać się mniej adekwatne w obliczu dynamicznych zmian technologicznych i społecznych, jakie obserwujemy współcześnie. Z jednej strony, technologie takie jak sztuczna inteligencja, rozwój mediów cyfrowych, i globalna komunikacja, tworzą zupełnie nowe wyzwania i konteksty, które nie mają dokładnych odpowiedników w przeszłości. Z drugiej strony, warto jednak pamiętać, że historia nadal dostarcza nam ważnych wskazówek dotyczących natury ludzkich zachowań, interakcji społecznych, politycznych i ekonomicznych. Chociaż szczegółowe okoliczności i technologie się zmieniają, podstawowe wzorce ludzkich reakcji i interakcji często pozostają podobne. Nawet jeśli konkretne rozwiązania z przeszłości mogą nie mieć dziś większego sensu, to już wiele może nam powiedzieć jak do nich dochodzono, i jak na nie reagowano. Wreszcie, historia służyć może także jako sposób na budowanie tożsamości, wspólnoty i zrozumienia międzyludzkiego. To, co wydaje się być "hobby" lub "ucieczką", często stanowi ważny element naszego społecznego i kulturowego dziedzictwa.

Poruszamy tę kwestię kilkukrotnie, zresztą jest ona w sumie pewnym motywem przewodnim, do którego wracamy w trakcie spotkania. Faktycznie, Napoleon traktował sprawę polską w dużym stopniu instrumentalnie, wykorzystując ją w swoich szerszych celach geopolitycznych. Pamiętajmy, że był on przede wszystkim Francuzem, działającym dla dobra swojego i Francji, stąd nie ma też co od niego wymagać poświęceń dla sprawy polskiej. Jednocześnie jednak starał się wypełnić składane nam obietnice, co doprowadziło m.in. do powstania Księstwa Warszawskiego, a miał przynajmniej parę razy okazję do przehandlowania Polski w o wiele mniej korzystny dla nas sposób. Jeśli mielibyśmy wskazać moment gdzie Pan Profesor tłumaczy najlepiej, że jest to bardziej skomplikowany i wielowymiarowy problem, to chyba tutaj: 57:00

Jaki brak edukacji? Komisja Edukacji Narodowej, Biblioteka Załuskich w Warszawie, największą publiczna biblioteka ówczesnej Europy.

Ale przepraszam kogo ta biblioteka edukowała skoro analfabetyzm wyplenili nota bene na swoją zgubę dopiero komuniści a kościół dalej ma wpływ na edukację czemu tak sprzeciwiał się Kościuszko ?

W tym komentarzu zawarto kilka uproszczeń historycznych. Rzeczywiście, przez wiele wieków polska szlachta miała znaczący wpływ na kształtowanie polityki i społeczeństwa Rzeczypospolitej. Jednakże nie można ignorować roli, jaką odegrała sprawa polska w okresie Napoleona. Napoleońskie Księstwo Warszawskie było próbą odbudowy państwa polskiego i miało duże znaczenie dla dalszego rozwoju polskiej świadomości narodowej. Warto również pamiętać, że historia edukacji w Polsce jest znacznie bardziej złożona. Instytucje takie jak Akademia Krakowska (późniejszy Uniwersytet Jagielloński), Akademia Zamojska, Akademia Wileńska, Akademia Lubrańskiego, Kolegium Jezuickie w Kaliszu edukowały przyszłych uczonych, pisarzy, polityków i duchownych. Wpływ tych ośrodków na rozwój naukowy i kulturalny Polski był znaczący, choć rzeczywiście dostęp do edukacji był ograniczony głównie do elit. Sprzeciw Kościuszko wobec dominującej roli Kościoła wynikał raczej z jego dążenia do bardziej egalitarnej i świeckiej struktury społecznej. W kontekście historycznym, warto zauważyć, że problem ograniczonego dostępu do edukacji oraz wpływu instytucji religijnych na kształcenie nie był unikalny dla Polski. W rzeczywistości, te kwestie były powszechne w większości krajów europejskich do XIX wieku, a w niektórych przypadkach nawet później. Choć historia edukacji i roli Kościoła w Polsce jest złożona, nie można jej sprowadzać wyłącznie do negatywnych aspektów. Warto doceniać zarówno postępy, jak i wyzwania, które kształtowały polską edukację na przestrzeni wieków.