Bardzo dziękuję Poznańskiemu Muzeum za tak cenne wywiady o historii której nie pozwolą o nam poznać. Wielki szacunek dla tych ludzi który musieli przeżywać takie męczarnie. Pozdrawiam serdecznie. Niech Bóg błogosławi i prowadzi.
Kiedy pisze jest 2023 rok, Pani się świetnie trzyma mój tato rok 34nie żyje już moja mama 37 również nie żyje, dobrze muc mieć z kim porozmawiać na te tematy, u nas nie mówiło się na te temat żadnych wspomnień
Bardzo ciekawa opowieść. Pani Maria przecudna osoba, z poczuciem humoru. Jestem z Poznania, i wszystko się zgadza. Pamięć niesamowita, nazwy ulic, opisy, zdarzeń. Mój ojciec miał 14 lat jak wybuchła II Wojna Światowa . Z jego opowieści znam nie które fakty. Poznaniacy mimo okupacji, byli zaradni. Mojego dziadka ze strony ojca zabrali do obozu w Buchenwaldzie za to że był Powstańcem Wielkopolskim. Że strony matki wywieźli do Niemiec na roboty. Nie były to łatwe czasy, oby więcej nie wróciły ! Pani Marii życzę dużo zdrówka ❤️
Co do picia brudnej wody w parowozach to jest relacja Żydówki, pani która przetrwała na kanale POLIN, która opowiada o tym jak maszynista sie nad nimi zlitował i puścił ze zbiornika parowozu wode delikatnym ciurkiem aby kazdy coś uszczknął. Niesamowite jak te relacje sie czasem zazębiają
