Pochodzenie Stelli to Rosja, a konkretnie Ryga w Łotewskiej Socjalistycznej Republice Radzieckiej (Łotwa ogłosiła niepodległość 21 sierpnia 1991). W 1987 roku na słynnej Wystawie Osiągnięć Gospodarki Narodowej (Выставка достижений народного хозяйства w skrócie ВДНХ) premierę świętował Мини-мокик Рига Стелла РМЗ-2.136. Było to dziecko rosyjsko-czeskiej współpracy. Do naprawdę nowoczesnej łotewskiej ramy zamontowano wycofywany z produkcji (1972-1988 Babetta 225) czeski silnik Jawa 225 znany z naszego rodzimego motoroweru Romet Kadet 110. Silniczek miał automatyczne suche odśrodkowe sprzęgło współpracujące z dwubiegową automatyczną skrzynią biegów. Problemy produkcyjne czeskich fabryk nie pozwalały by sprostać zapotrzebowaniu ryskiej Czerwonej Gwiazdy (Красная звезда lub po łotewsku Sarkanā zvaigzne), producentowi Stelli, dlatego zamiennie montowano litewskie silniki produkcji Шауляйского велосипедно-моторного завода "Вайрас" typy: V-50, V-501, V-50M, V-501M z nożną zmianą biegów. Mimo wszystko jednostek napędowych brakowało dalej i tu zaczyna się wątek polski. W 1989 roku nasz krajowy Dezamet Nowa Dęba rozpoczął dostawy do Rygi dobrze nam znanego silnika motorowerowego typ 023. Tak narodziła się współpraca, która zaowocowała barterowymi dostawami Stelli na chłonny krajowy rynek. Do sprzedaży - co ciekawe - trafiały jednoślady nie tylko z silnikami 023. Do dzisiaj spotykamy niewielkie ilości tych jednośladów z czeskimi i litewskimi silnikami.
Dezamet produkował Stellę do 1994 roku. W tym momencie zaczyna się jeszcze jeden epizod produkcji silnika i dostaw Stelli na krajowy rynek przez holding Pabel. Wskazuje na to fakt, że w 1994 roku jota w jotę Stella oferowana była na krajowym rynku pod marką Pabel model 756 z silnikiem 023.2 i model 756.1 z silnikiem 023.3. Dystrybucją zajmował się bezpośrednio holding Pabel z siedzibą w Zduńskiej Woli. Jednoślad oferowano w dwóch wariantach: Standard i Lux. Standard to klasyczna Stella, Lux wyglądał jak pojazd z kosmosu w kokonie z laminatu...
12 сен 2024
