Osobowość unikająca (lękliwa) 

jak tylko zaczzęłam słuchać to zaczęła się lawina łez, wszystko to opisuje mnie, mam tego świadomość od dawna, tyle planów i marzeń zostało niespełnionych przez moje problemy

To ja jestem.... DOKŁADNIE co do słowa... 🥺😞😢

Jeżeli chodzi o popkulturę to w Muminkach był odcinek pt. Niewidzialne dziecko. Ten odcinek i jeszcze następny po nim opowiadały historię dziewczynki, która była tak bardzo krytykowana przez swojego opiekuna, że w końcu zrobiła się niewidzialna - tak bardzo chciała przestać rzucać się w oczy. Wydaje mi się, że to bardzo dobra analogia do tego zaburzenia.

To o mnie. Glownie siedze w domu aby nie doprowadzac do sytuacji w których nie czuje sie komfortowo. Boje sie wyjsc z domu aby nie byc oceniana przez innych. Caly czas czuje sie gorsza, niewystarczająca. W dzieciństwie bylam bita,wyśmiewana i krytykowana przez matkę.

Ja przebywam z ludźmi ale z nimi nie rozmawiam. Bo mam takie poczucie że ludzie pomyślą że jestem niezbyt inteligentna albo że gadam bez sensu. Lubię spędzać czas sama. Czuję się dobrze gdy np jestem na imprezie i tańczę ale nie muszę rozmawiać. Wydaje mi się że jestem po prostu dobrym słuchaczem ale naprawdę to chciałabym coś powiedzieć jednak jeśli nie jestem na tyle blisko z kimś to tego nie zrobię.

Świetne 👍 wielkie dzięki

Dziękuję

Dziękuję za dawkę wiedzy o moim zaburzeniu

Dziękuję serdecznie. 💐

Dziś otrzymałam diagnozę , mam depresję i osobowość unikająca mam też problem z nerwica i natręctwami :(. Tyle tu prawdy aż jestem w szoku 💜

Dzięki piękne

Właśnie jestem w jednym z oddziałów leczenia zaburzeń osobowości z taką diagnozą, na półrocznej terapii. Pomału zaczyna pomagać.

Jeju, ostatnich pare lat zaczelam analizowac siebie, zastanawiac sie dlaczego odczuwam pewne rzeczy tak a nie inaczej, dlaczego brak mi integralnosci z lud_mi. W tym filmiku w koncu odnalazlam opis siebie. Caly ten wyklad to 80% ja, bo 20% to jeszcze inne cechy. Dziekuje za uświadomienie! 💛💚 Musze zaczac coś robic ze sobą, zeby nie cierpiec do konca życia.. 👣

Cholera, 27 lat zmarnowanego życia, a mogło być tak pięknie... Nic tylko se strzelić w łeb.

Wszystko się zgadza. To mi dolega.

Cóż, to wiele wyjaśnia. Życzę powodzenia wszystkim tym, którzy wiedzą/czują, że będą go potrzebować. Wy dacie radę! Bo jak nie Wy, to kto? @Magdalena Leszko Bardzo dziękuję za świetny film (ten i pierwszy).

Tez mi się wydaje, ze mam osobowość unikająca wynikająca w wychowania z zaniedbań emocjonalnych w dzieciństwie

Baaardzo wartościowy kanał, dziękuję i zostaję! 🌹👍

Ja to jestem jedna wielka chodząca nerwica, zaczęło się od bycia odrzucanym w szkole podstawowej....

Mnie to nawet razi używanie przez Panią słowa "klient", bo w tej sytuacji ma w moim odczuciu pejoratywny wydźwięk. Skoro ja jako osoba z osobowością unikającą już się przełamuję i szukam pomocy to przez określenie mnie mianem "klienta", a nie chociaż pacjenta czuje się traktowany przedmiotowo. Co to skrzywienie robi z człowiekiem to szok :(

Hej! Mogłaby Pani nagrać filmiki na temat padaczki, szczególnie tej bez drgawkowej. Jakie są typowe objawy padaczki skroniowej, czołowej itd ? bardzo brakuje w internecie informacji na ten temat..

Ja taki jestem ... Ogulnie przejebane

Przeczytałem kilka(naście) artykułów na ten temat, ale jeszcze postanowiłem obejrzeć ten film w nadziei na jakiś nowy szczegół. I nie zawiodłem się. "Mniejsza skłonność do poszukiwania nowych wrażeń." Teraz wszystko się spięło. Już wiem, dlaczego od zawsze chciałem powtarzać te same, sprawdzające się schematy, gry i zabawy, a nigdy nie pociągała mnie... dorosłość.

Ja jestem taka osobą i to doslownie o pomieszanym profilu ,pewnie jeszcze doszlaby tam czesci cech osobowosci zaleznej ,rowniez identyfikuje sie jako DDD .Przezylam w zyciu straszne rzeczy,naprawde latami wszysrkie tragedie ktore mogą dotknac osobe w czasie rozwoju i zyciu doroslym .poczawszy od zaniedbania emocjonalnego ,fizycznego ,niestabilnosc finansowa,zwiazana z miejscem zamieszkania,przemoc fizyczna (mniej) psychiczna,odrzucenie,zabranie z domu,niezdanie klasy ,oderwanie od rodziny,glod,chlod,incydenty peoby molestowania az po nastolentjia ciaze,chorobę dziecka,osamotnienie,smierc czlonkow rodziny,depresję,brak rodziny . Jednak uwazam sie za calkiem inteligetną osobę i mysle ze to prawda z tym ze zostaly mi tez jakies dobre chwile i przezycia-dzieki temu nie stalam sie psychopatą a O.U /O.Z ,gdyby nie te plusowe czynniki i potwncjal intelektualny to bylabym napewno jakims zwyrolem po tym co przezylam. Mam pytanie? Czy to mozliwe ze bez terapii jestem w stanie powoli wychodzic z O.U? Weszlam lata temu w zdrowy zeiazek,staram sie zyc peostolinijnie ,moja relacja trwa ponad dekadę i jest wciaz dla nas cudowna . Przez ostatnie lata zauwazylam w sobie zmiany typu ze potrafilam przelamac jakies bariery np ..tanczyc spontanicznie z ludzmi czy ucieszyc sie autentycznie ze sciskiem w serduszku na jakas wiadomosc,zakomunikowac swoje potrzeby,oczekiwania,zrobic rzeczy ktorych sie boję,wyzwolic trochę swoja emocjonalnosc co daje wrecz kaskadę szczęscia ,byc inicjatorem sytuacji .czy to mozliwe naprawiac natami takie rzeczy? Bo ja zyjac w zdrowym srodowisku juz lata mam wrazenie ze w ostatnim czasie cos sie we mnie "odblokowuje " ,tak jakbym puszczala hamulec ktory kurczowo trzymam prawie 3 dwkady zycia? Ale to cudne uczucie poczuc zalew ekscytacji i ja uzewnetrznic

Dziękuję za ten filmik.Jak bym słuchała o sobie.Nie miałam pojęcia, że jest taka osobowość.Gdyby miała Pani namiary na grupę wsparcia, to byłabym bardzo wdzięczna.🙂

gigaRel - to ja z przeszlosci

Wszystko o mnie

❤❤❤

Ja gdy już nawiąże jakąś relacje to MUSZĘ !!! wiedzieć co osoba o mnie myśli czy mnie lubi czy nie bo jak tego nie wiem to nie ma szans na to bym się otworzył.Czy to też pasuje do O.U. ?

Wypisz wymaluj to przecież cała ja. Dziękuję za te informacje ☺

Jestem po terapii DDD (indywidualnej, a potem grupowej). Dopiero teraz natchnąłem się na temat osobowości unikającej, który mnie dotyczy - wg swojego domyślnego schematu z dzieciństwa spełniam większość kryteriów diagnostycznych. Nagranie bardzo dobrze pozwala nazwać wewnętrzne stany - czasami miałem problemy z ubraniem tego w słowa. Wydaje mi się że praca z wewnętrznym dzieckiem może być bardzo pomocna - co Pani sądzi? Oczywiście do tego praca z ciałem (uważność, medytacja), przekonaniami, ze świadomością i doświadczanie bezpiecznych relacji (unikanie osób toksycznych) - to chyba najważniejsze

Sama nie wiem juz czy to tylko fobia społeczna czy jeszcze dodatkowo zaburzenia osobowości. Od jakoś 6 roku życia już czułam się jakaś inna, niepasująca do grupy, dziwna. Pamiętam jak wychodziłam na plac zabaw bawić się z innymi dzieciakami z osiedla ale czułam że oni i tak mnie nie lubią, że bawią się ze mną tylko z litości albo dlatego że muszą. Później, gdy podrosłam, miałam jedyną, ale bardzo bliską przyjaciółkę, choć zawsze nurtowało mnie wręcz to, dlaczego ona mnie tak lubi? Pytałam jej się nawet za co mnie lubi, ale nadal nie byłam przekonana. Nadal czułam, że nie da mnie się lubić. Było mnóstwo sytuacji, w których inne osoby mnie odrzucały, nigdy nie wiedziałam dlaczego. Po prostu chyba wszystko, co robię jest jakieś dziwne, głupie, żałosne itp. Jednak rok temu poznałam przyjaciela, przy którym poraz pierwszy poczułam, że da się mnie naprawdę lubić za to, jaka jestem. Poczułam się szczerze lubiana i wartościowa. Nie chcę za bardzo zdradzać dlaczego, ponieważ to jego osobista sprawa, ale mogę powiedzieć tyle, że był przez pewien czas nagle bardzo smutny i zaczął mnie unikać, co wbrew pozorom wynikało z tego, że mu zależało na mnie bardziej niż na innych osobach. Było to wynikiem jego zdiagnozowanych zaburzeń osobowości. Aktualnie jednak, z racji, że ta znajomość jest na odległość (poznaliśmy się w szpitalu psychiatrycznym), to znowu bardzo dystansuje się ode mnie, a ja bardzo cierpię. Uzależniam swoje szczęście od relacji z nim i to jedyne, co mnie pcha do przodu, motywuje do walki o zdrowie psychiczne. Jest też kwestia tego, że od zawsze czułam ogromny lęk w niemal każdej sytuacji społecznej. Zwykłe pójście do sklepu, rozmowa przez telefon, spytanie o coś nauczycielki, podejście do osób w nowej klasie. Zawsze, nie ważne, czy lęki się spełniały, czy nie, czułam wtedy ogromne i przytłaczające zawstydzenie i zażenowanie samą sobą. Przez to i przez depresję nie zdałam do 8 klasy. W nowej szkole nie odzywałam się do nikogo, mimo że na początku ktoś tam do mnie podszedł, to jednak sama nie potrafiłam wykazać swojej inicjatywy i przez to, zostałam tym dziwnym, cichym dzieckiem, z tyłu klasy. Bałam się głównie, że zrobię coś głupiego, dziwnego i że mnie po prostu nie polubią, odrzucą. Nawet nie potrafiłam odpowiedzieć nauczycielowi na lekcji. Zero pewności siebie. Kiedyś omal nie straciłam 100zł przy kasie samoobsługowej, bo bałam się zawołać jakiegoś pracownika, gdy ewidentnie maszyna się zepsuła, za bardzo bałam się, że jednak nie mam racji, że okaże się, że to nie żaden błąd. Po prostu nie wierzyłam samej sobie w tak oczywistej sprawie, kiedy miałam dosłownie parę drobnych rzeczy, a to kazało mi zapłacić 130zł. Wyszłabym i straciła te pieniądze, gdyby nie moja przyjaciółka. Aktualnie ciągle siedzę w dziwnym napięciu. Jakaś dziwna mieszanka frustracji i lęku. Często nie wytrzymuję i po prostu biorę hydroksyzynę, żeby tego nie czuć. Ostatnio spróbowałam aplikacji randkowej i aktualnie jestem już po dwóch spotkaniach, na które udało mi się pójść tylko dzięki tranxene. Właściwie nie wiem, na czym z nim stoję. Wydaje się, że stracił zainteresowanie po spotkaniu, mniej pisze, choć ciągle wysyła jakieś filmiki na instagramie. Jednak mam wrażenie, że go zmuszam do kolejnego spotkania..Plus jeszcze zamartwiam się ciągle o relacje z tym przyjacielem ze szpitala. Dopiero niedawno zdałam sobie sprawę, że stałe napięcie było w kryteriach diagnostycznych tej osobowości. To mnie skłoniło do ponownego zagłębienia się w to. Aktualnie mam dobrze dobrane leki na depresję i w końcu mam siłę i widzę w ogóle sens w walce z tym wszystkim. Przełamuję lęki i nawet wybieram się na oddział dzienny. Jednak nie jest idealnie, czasem gdzieś przebijają się myśli s i przygnębienie. Narazie nie jestem w stanie chodzić do szkoły ani do pracy, dlatego skupiam się na leczeniu. Ogólnie miałam już zdiagnozowaną fobię społeczną 2 razy, bo to jest mój główny problem na koniec dnia, ale moja terapeutka, która zna mnie najlepiej, bo już 2 lata, podejrzewa u mnie jeszcze osobowość unikającą. Sama nie wiem gdzie jest granica między fobią a zaburzeniami osobowości. Czy to już zaburzenia osobowości czy jeszcze może za mało i niska samoocena i ciągłe napięcie to wynik fobii społecznej?

Moim zdaniem, to nie to decyduje, że człowiek z tą osobowością miał też pozytywne doświadczenia w dzieciństwie, dlatego pragnie kontaktu z drugim człowiekiem. Praktycznie większość ludzi miała. Ta potrzeba odróżnia od osobowości schizotypowej, w której nie ma tęsknoty za czyjąś bliskością, a przecież też nie brakowało pozytywnych doświadczeń.

Objawy: 8 na 8, DSM-5; 7 na 7... Siedem lat leczenia nawracającej depresji, osiem miesięcy terapii grupowych, dwie indywidualne psychoterapie. Właśnie jestem w trakcie rozwodu. Łatwo się domyślić ile mi dziś zostało z tych siedmiu latach starań...

Myślę ze mam sporo cech z tej osobowości

It's hard

Czy z tego da się wyjsc

Dużo słuchałem o tych typach osobowości i ich relacji...zadziwia mnie fakt, że spędziłem z taką osobą w związku aż 5 lat! Nikomu jednak nie polecam, początek może być cudowny ale potem zaczyna to wyniszczać...ja z typu przywiązania secure stałem się anxious przez cisze i oddalanie się.

To jest opis myslenia ludzi, ktorzy sa ciekawi, ale mysla, ze nie sa. Co zrobic jesli ktos jest faktycznie, fizycznie osoba nudna, malo inteligentna? Czy mozna takiej osobie pomoc?

Pani kanal to skarbnica wiedzy. Dlugi czas odczuwalem ze jest cos ze mna "nie tak". Dzieki pani materialom doroslem do decyzji skonfrontowania sie z wlasnymi slabosciami. Jako ze przeczuwam iz moja osobowosc wpasowywuje sie w duzej mierze w tresc tego odcinka zdecydowalem o rozpoczeciu terapii wczesniej podejmujac test MMPI rekomendowany przez moja lekarz psychiatrii. Czy moze Pani uswiadomic mi jaka jest roznica wystepuje miedzy MMPI a np DSM-5 ?

Dzień dobry, czy jest jakieś zaburzenie, które polega na zajmowaniu się ciągłym analizowaniem innych osób pod kątem zaburzeń? Pozdrawiam

W 0:37s mówisz, że ta osobowość jest jedną z najczęściej diagnozowanych po czym, że ma taką osobowość 2% populacji, to tłumaczenie jest poprawne? Poza tym świetny materiał. Znasz ludzi którzy wyszli z tego poczucia ciągłego lęku i napięcia?

taka osobowość u kobiety to "pół biedy" jeśli można tak powiedzieć, faceta który ma inicjować kontakty i być inicjatorem z taką osobowością ma przerąbane.

Czy style tej osobowosci moga sie mieszac? W trakcie oglądania pisze z telefonu wiec przepraszam jesli pozniej jest odpowiedz.

Jaki nurt najbardziej pomoże osobowości unikającej?

Ciężko jest być taką osobą w dodatku z HSP... mam ambicje i chciałabym osiągnąć więcej a boje się podjąć pracę...

Moja dziewczyna zmaga się od 3 lat z tą osobowością jest ciężko ale dajemy radę 😊

Czyli kluczowe jest to że ktoś chciałby coś robić, ale lęk przed ośmieszeniem, krytyką, itd mu to uniemożliwia, tak? Tym samym nie powinno się wciskać komuś że ma takie zaburzenie tylko dlatego że serio nie chce lub nie lubi pewnych aktywności, męczy się intensywnymi kontaktami społecznymi, ale ma bliskie mu osoby i nie czuje potrzeby posiadania większej ilości relacji oraz realizuje swoje prawdziwe pasje i zainteresowania, dobrze to rozumiem? Najważniejsze jest subiektywne odczucie cierpienia oraz lęku a nie zachowania typowe dla introwertyków, o ile taki introwertyk dobrze funkcjonuje i jeśli tylko odczuje chęć owego wyjścia do ludzi to po prostu to zrobi, tak?

Jak zmobilizować osobę z osobowością unikającą do terapii.... ????

Jebać to wszystko.

Osobowość unikająca to taka chyba fobia społeczna F40.1. Trochę masło maślane w w tych opisach ICD (nie wiem jak jest w DSM?). Tak czy siak, chyba jestem książkowym przykładem Osobowości unikającej + Osobowości zależnej. Nie mam, co prawda, jeszcze jasno stwierdzonych tych zaburzeń (na razie psycholog krążył wokół fobii społecznej, unikania, depresji itd itp), ale opisy tych osobowości ekstremalnie pasują do mnie. To w zasadzie ciągły, mniejszy lub większy, lęk związany z zagrożeniem samooceny i jednocześnie ciągłe, nadmierne podtrzymywanie tej samooceny (czyli unikanie wrażliwych sytuacji, albo co chwila interpretowanie w głowie na nowo tych sytuacji, żeby samoocena nie ucierpiała - to w ogóle śmieszny mechanizm, muszę go kiedyś opisać) + chwiejność emocjonalna (z momentami depresyjnymi) + ciągła próba poszukiwania tego, czego się naprawdę chce i co jest się w stanie zrobić. Taki umysł zamknięty w klatce, który bardzo chce wylecieć, a nie może. Jakiś czas temu zrezygnowałem nawet z pracy, bo ciągle odczuwałem duży dyskomfort na codziennych meetingach online (że się ośmieszę, że się zatnę w rozmowie itd). Do tego dochodzą oczywiście problemy ze stałym związkiem - zwykły lęk przed ocenianiem mnie przez dziewczynę i lęk przed oceną innych ludzi nt mojego związku. Masakra z tym wszystkim. Jeden wielki cyrk. Fajnie byłoby, chociaż raz, powiedzieć coś publicznie, bez lęku i z pełnym przekonaniem co się mówi :) A materiał bardzo fajny, pozdrawiam i powodzenia. Ps 2: Z tego co widzę, to już PAni rok temu wrzucała jakiś film o osobowości unikającej.

"toczka w toczkę " to cała Ja

Pani Magdaleno, czy uzyskała Pani link do grupy wsparcia online?

Witam, dziękuję za nagranie. Jak próbować pomóc osobowości lękliwej jeśli ta najprawdopodobniej nie dostrzega (wypiera?) swoich zaburzeń? Jaka jest szansa na autorefleksje czy idąc dalej metapoznanie? Pozdrawiam.

20:55 to towarzyszy mi bez przerwy i jest głównym powodem siedzenia w domu

Poznałem taką kobietę, jak mam z nią rozmawiać, na początku było ok, ale teraz widzę, że pojawiają się problemy w komunikacji.

Czy taka osobowosc mozna nabyc pod wplywem traumatycznych wydarzen czy jest to raczej zakodowana osobowosc i tacy sie rodzimy? Czy jest szansa, ze to zabirzenie migracyjne?

Wszystko co zostało powiedziane pasuje do mnie w 100%, ewidentnie mam to gówno. Czy moge być pewny że to mam, bez badania specjalistycznego? Życie to syf, chyba że jest się normalnym....

I co z tym wszystkim zrobić????

Niestety nie posiada pani aktualnych informacji na temat tego zaburzenia, np zaburzenia narcystyczne nie ookwgaja na braku empatii czy aroganxji, to przede wszystkim rozdźwięk między ja idealnym a ja realnym

A jak ktoś się czuje lepszy i uważa, że to inni na mnie nie zasługują to co? Będę narcyzem?

borderkom trzeba zabietac dzieci definitywnie !..potem jest styl lekowy u dzieci a raczej unikajacy ...

Przyczyna wszytkich zaburzen osobowosci jest niedorozwoj intelektualny i emocjonalny czyli tak zwana niedojzalosc osoby doroslej wywolana zlym otoczeniem albo uzywkami.