Lęk - jak sobie z nim radzić i jak wyjść z jego cienia. Dr Agnieszka Kozak i dr Małgorzata Torój 

Mogłabym śmiało napisać, że napisałaś też o mnie . Całe życie cierpię bo to co przeszłam. Ojciec alkoholik, matka przerażona i przerażająca.. Spowodowało zaburzone relacje z Bogiem. Wierzę i kocham Boga a się go boję i ta rozpacz, dlaczego??? Już wiem,

@Toffi Pięknie napisałaś... Bóg jest samą miłością.

@@RM-mt8oj Bóg jest samą miłością ale za dobro wynagradza a za zło każe. Kto uważa, że piekła nie ma sprzeniewierza się wierzy rzymskokatolickiej. Tak, są religie które uważają, że Bóg nam WSZYSTKO wybaczy ale to już nie nasza/ moja religia.

@@magorzata1439 Czy jesteś Bogiem, że wiesz co On uczyni? Bóg jest nieskończenie miłosierny. Wystarczy szczery żal za grzechy... On - jak w przypowieści - daje, jeśli chce, "denara" wszystkim robotnikom, niezależnie od tego, kiedy zaczęli pracę dla Niego. Warto posłuchać o miłosierdziu Bożym i o często fałszywym obrazie Boga, jaki mamy (dużo materiałów na YT). Ekonomia Bożej sprawiedliwości i miłości na pewno nie jest taka jak ludzka.

@@RM-mt8oj Oczywiście, dlatego wybacza i wybacza w nieskończoność ale mieć wybaczone nie znaczy nie ponieść kary , stąd czyściec. Oczywiście tak uważają chrześcijanie wyznania rzymskokatolickiego, Ty nie musisz się z tym zgadzać. Można wyznawać inną religie albo żadną - nasz wybór.

A kim jest ten nieudacznik co tak panią poniewierał i krytykował we wszystkim !! W czym on był lepszy ?? mysle ze w niczym dobrym bez wartości z kompleksami itd… takie osoby zawsze krytykują innych bo sami maja problem ze sobą a jednocześnie podbudowywuja siebie a jednocześnie niszcząc swoje żony dzieci … trzeba uciekać od takich osobników jak najdalej i ich nie oglądać raz na zawsze … kobieta wtedy odzyskuje pewność siebie pięknieje i ma święty spokój !!!

dziękuję za ten piękny komentarz - możemy sami zmieniać to, co w nas włożono :)

Agnieszko dla dobra dzieci i swojego,przestań się winić, taka miałaś świadomość na ten czas.Te dzieci wybrały ciebie,wiedziały do kogo trafia , teraz poproś dzieci by ci wybaczyly, kochaj je bezwarunkowo.

​@@mariazwolinska3333znam to wytłumaczenie. Jednaka czuje ze nie zwalnia mnie to z odpowiedzialności i dojrzałości w wychowaniu dzieci

Mam takie pytanie,czy Pani stworzyła rodzinę? ma dzieci , męża,czy wolała zostać Pani sama?

Zachęcam do filmiku o osobowości lękliwej

@@agnieszka.kozak.ak75dzieki, oglądałam. Niestety to odrzucenie w różnych trudnych momentach pojawia się ,tylko że teraz mam już wiedzę z kąd mi się to wzięło i uczę się sobie z tym radzić. Tyle że myślałam i teraz przeżywam to rozczarowanie,że jak przepracuje sobie bolesny temat dzieciństwa to raz na zawsze,ale to chyba nigdy nie ustanie. Tylko w tym momencie mojego życia przepracowałem już dużo. Dużo za mną. Jednak kiedy pojawiają się trudne momenty z mężem pojawia mi się schemat ucieczki. Dalej chodzę na terapię bo małżeństwo okazało się dla mnie zmierzeniem się z lekiem przed porażka i totalnym odrzuceniem,a duży wpływ na to ma rozwód moich rodziców.Widocznie można pracować nad tym wszystkim,ale tak czy inaczej to wraca i ma wpływ na całe życie. Chyba,że nie do końca jeszcze to przepracowałam ..sama nie wiem

Będzie wracać Ważne że jest rozumiane - wtedy ma mniejszą siłę

😊

Dziękuję ❤️

Pięknie to opisałeś ❤

Jakże mi miło, że jesteście tu obie !

Tak na pewno!

Np w przedszkolu czy wczesnym okresie szkolnym.

W podstawówce byłam odrzucona, ale już w policealnej było ok. Zrozumiałam ,że nie wszystkich trzeba lubić i być przez każdego lubianą, mieć swoje towarzystwo i ja takie znalazłam

Dziękuję i zapraszam do słuchania 😊

Zapraszamy do innych naszych rozmów 😊 i dziękujemy za uznanie tego co robimy 👑

Ja również dziękuję za słuchanie nas 😊

@@agnieszka.kozak.ak75 e345 Pppppppp00

👑

😊

brawo!

Zdecydowanie zgadzam się.

Dziękuję! Nic tak nie uskrzydla jak dobre słowo od innej Kobiety !

dziękuję

❤️❤️❤️

Piękne!

dziękuję

Taki był plan 👑

zapraszam do rozmowy z Małgosią już w maju - będą 2 spotkania!

Mnie już lęk zabił uderzył w moją niską samoocenę jestem skończony chce się zabic

​@@maruszjurgielewicz4497Jeśli nadasz możesz czytać te słowa, to znaczy, że jest nadzieja na poprawę bo żyjesz. Wiem co piszę. Miałam tyle lęków w sobie, że mogłabym obdzielic wiele osób. Bałam się nawet tego, że się bałam i myślę o tym. Totalna masakra😊Ale z tego da się wyjść, malutkimi kroczkami wychodzi się z bagna. Bo ja tak to widzę. Bagno które wciąga a my się boimy cokolwiek zrobić bo może być źle. Może też być lepiej. Myśli samobójcze też miałam, i konkretne plany z tym związane, ale jak patrzę z perspektywy to wiem, że walka o siebie miała sens. Życzę Ci wytrwałości, bo ona jest tu bardzo ważna ❤

Proszę posyłać dalej 😊

też tam niedługo będę :)

Dziękuję za podzielenie się tą piękną historią! Zapraszam do wspólnej przygody odkrywania świata emocji - mamy z Małgosią jeszcze dużo do powiedzenia w tym temacie ❤

@@agnieszka.kozak.ak75 dziękuję za odpowiedź. Właśnie zaczęłam przesłuchiwać filmiki na Pani kanale. Dużo w życiu przeżyłam traum, dużo też błędów popełniłam i takie porady są mi bardzo potrzebne. Dodam jeszcze że kiedy skończyłam 50 lat nauczyłam się SAMA języka włoskiego. Posługuję się nim swobodnie w mowie, pisaniu, czytaniu, oglądaniu tv i RU-vid. Kolejny plus mojego "niewyparzonego" języka. Kocham swój 😝 język i siebie z nim zaczynam kochać. Jeszcze raz Pani dziękuję.

@@alicjaalice8174 Witam, jak! się Pani nauczyła języka w tak późnym wieku? Co Pani pomogło lekcje, szkoła online, yt? Proszę się podzielić. Całe życie marzę, by nie bać się mówić w obcym języku, mam 40 lat, chciałabym pomimo różnych lęków wreszcie pomyśleć o sobie🙊 i też mam niewyparzony język który był i jest dla mnie obroną przed głupotą/brakiem profesjonalizmu/niechlujstwem innych. Pozdrawiam i życzę bliskości że sobą ❤

@@renatarenata425pyta pani co mi pomogło nauczyć się języka włoskiego? Bieda i przymus życiowy. Dużo by opowiadać. Pozdrawiam serdecznie 💖 💓

@@renatarenata425 Nie ma znaczenia 50 czy 40 lat. To tylko metryka. 40 dziś, 50 jutro- zleci niewiadomo kiedy. Stan umysłu liczy się. To jest wiek. Można mieć 50 czy 60 i nauczyć się lub być młodszym i nie nauczyć się 🙂

🌼

Dziękuję

Panie Piotrze a może to nie przypadek że znalazł pan panią doktor 🙂 PoZdrawiam🙋

😊

Dziękuję Czasami bywa trudno ale zawsze z szacunkiem i miłością

Dziękuję Zrobimy niedługo rozmowę o złości!

❤️👑

Fajnie że widzieli potencjał 👑

Proszę- temat jest bardzo ważny bo dotyczy wielu osób

Rewelacyjny wywiad dziękuję za ogrom wiedzy przekazany w dostępny sposób

Dziękuję Niedługo kolejna nasza rozmowa

cieszymy się, że tak to Pani widzi

Może zaczekaj z ocenami 😀

znaliśmy się - nawet mieliśmy razem wspólny wykład :) z tej samej szkoły jesteśmy - kochamy człowieka !

@@agnieszka.kozak.ak75 dziękuję bardzo za odpowiedź. Wspaniale. Czytam wszystko, co napisał i czytam, co sam czytał. On był moim wielkim odkryciem. Teraz Pani jest dla mnie taką perłą.

❤️

😊

😊

👋

W niebie na pewno! Warto spróbować też na ziemi 👑

zapraszam do innych naszych rozmów

dziękujemy i my

@@agnieszka.kozak.ak75 ❤️

Jeśli samotność mogłaby dać rozwój to byłoby super - niestety rozwój wymaga inspiracji czyli drugiego człowieka

Ja właśnie tak żyje samotnie przez piekło jakie mi zgotowal ojciec alkoholik. Matka mnie odrzucają emocjonalnie, rodzeństwa nie mam. Dodatkowe piekło przeszłam już od przedszkola w szkole podstawowej itd. Dużo ludzi było dla mnie niemiłych w życiu gnebili mnie i przesladowali. Mieszkam w małym mieście gdzie każdy prawie się zna. Było naplotkowane na mnie i na mija rodzinę. Pamiętam uporczywe dzwonienie do drzwi przez rówieśników z podwórka jak i sąsiadów. Nauczycielka w szkole kiedy zapomniałam ekierki kazała mi rysować w zeszycie duża ekierka która stosuje się na tablicy. Ktoś coś zrobił źle zaraz była nagonka na mnie ze to pewnie moja sprawka. Szydzenie zaczepki doręczenie psychiczne i fizyczne i jeszcze jeden typ przemoc o którym nie chce pisać to jest właśnie to co dostałam od rówieśników i w domu rodzinnym. Skutek jest taki że jestem wycofana i lekliwa boję się realizować swoich celów, z drugiej strony czuje jakbym nie miała potrzeb wyższych. Odebrano mi to dawno temu. Nie ma żadnych znajomych z drugiej strony po tej gehennie co przeszłam i odrzuceniu sama świadomie się wycofałam z relacji międzyludzkich. Jestem wykształcona ale nie wierzę w siebie. Mam partnera ale on neguje moje problemy traumy i nastawienie. Nie jestem szczęśliwa.

@@krystynabudniak4345 Krysiu, po co Ci partner, który nie wspiera Cię? Może nie rozumie? Jestem podobna do Ciebie- samotna, ale sama, nie trzymam kogoś, kto mnie nie rozumie, a może jeszcze czyni jakieś zło. Trzymaj się 🙂

@@agnieszka.kozak.ak75 czlowiek samotny(nie z wyboru) powoli umiera w ogromnych cierpieniach

@@jagodajagodzianka1072 Zawsze ma Pani wybór..dlaczego nie z wyboru??

👋😊

Dziękuję Przygotowujemy następny

Wychodząc do ludzi czuję się po prostu głupio 😔 że nie pasuję 🥺 że mi pisze na czole że jestem beznadziejna, ostatnio w sklepie dwa razy dostałam ataku paniki, nie pracuję od 15 lat bo boję się ludzi

Myślę że warto pójść na psychoterapię

Przeszlas straszne doswiadczenia,ale masz szanse zyc normalnie i dzielic sie swoim doswiadczeniem z innymi ludzmi ,ktorzy sa w problemach podobnych ,jakie Ty mialas.Uwierz w siebie!!!! pomagajac innym ludziom,pomagasz sobie.Zobaczysz jak Twoje zycie zacznie sie zmieniac.Ten czlowiek nie byl wart Twoich uczuc! dlatego On powinien byc w stresie bo stracil wartosciowa osobe.Powiem Ci szczerze jak mialem 12lat umarl moi ojciec! Moja matka musiala sama wychowywac szescioro dzieci.To byl wielki obowiazek i strach czy da rade.Ojciec mial zaledwie 41lat czyl byl bardzo mlody a matka miala 37lat i podjela trudne to zadanie.Przezylismy trudny czas bo to byla komuna i nie bylo 500+ jak jest teraz ,ze kazdy kto ma dziecko dostaje( biedny czy bogaty) Lapala kazda prace aby Nas wykarmic .Ubrania to sie nosilo po starszych braciach,bo mama nie miala pieniedzy aby kazdemu kupic buty czy ubranie.Koszule byly na lokciach cerowane .Pamietam jak z bratem szukalismy pod szafami i w kieszeniach ubran drobnych pieniedzy ,aby kupic chleb.To byl stress!!!To ze poznalas nieodpowiedniego czlowieka nie jest Twoja wina .To ze niewlasciwi ludzie byli kolo Ciebie swiadczy ,ze mialas pecha,ale musisz powstac i walczyc o siebie.Nie jestes zerem i nigdy nie bylas .Jestem pewien ,ze bedziesz silniejsza po tych trudnych chwilach ,jakie los Ci zafundowal.Zycze Ci wiary w Boga w Ktorym jest nasza nadzieja .On widzi wszystko i chce ,abys sie do Niego zwrocila .Zostan z Bogiem.Pozdrawiam.

Mam taki sam problem matka mnie wysmiewala cale dziecinstwo ciagle bylam porowmywana .Brat byl zawsze lepszy.Mam problem aby utrzymac prace nie potrafie stawiac granic jest wykozystywana .polecam prace z wewnetrznym dzieckiem zuzanna kohl...

@@barbaramarczak8336 u mnie coraz gorzej niestety 😞 nie chcę terapii, już niczego nie chcę, nawet obudzić się czasem nie chcę

Oby !

Ktoś mnie kiedyś zapytał: Jak to się stało że zeszłas że sceny. To nie dotyczyło tylko sceny, życia również. Minęło 30 lat. Dziś zaczynam od nowa. Mam za sobą pierwsze występy. Lęk ciągle mi towarzyszy, to praca na lata. Trudno mi to powiedzieć, ale jestem z siebie dumna. To efekt wielkiej potrzeby, tęsknoty za tą częścią siebie której mi przez te lata brakowało.

Nigdy nie jest za późno.

@@halszka1775 Super,życzę dalszego spełniania się w tym co Pani robi.Teraz wiem że nie jest za późno,czuję potrzebę uwolnienia swojego głosu.A co za tym idzie pewnie też części siebie,która całe życie była ukryta😊

nie wiem o co chodzi z tym wideo - ja nie mam reklam na YT a na tym filmie się pojawiają - przykro mi ale nie wiem dlaczego

Szkoda bo warto ❤️

@@agnieszka.kozak.ak75 To na pewno cenne informacje, ale mam w głowie blokadę. Może spróbuję z jedną przyjaciółką, która potrafi zrozumieć sensowność pytania o takie rzeczy. Reszta żyje zbyt płytko, żeby się nad tym w ogóle zastanawiać. No może zaryzykuję jeszcze z mężem. 😃

👑

Będzie to w niej wzmagało lęk niestety

piękne to !

Trudno jest udzielić porady na podstawie komentarza

Byłam przez rodziców w dzieciństwie bardzo krytykowana, karana milczeniem jak nie robiłam nic po ich myśli. Teraz w dorosłości również przez nich wiele razy skrytykowana nie taki mąż a to ty to nie masz poczucia humoru znów coś źle odebrałaś. Mam rodzeństwo które wręcz przeciwnie przez rodziców jest akceptowane, rozumiane i wspierane. Ja jak oczekiwałam zrozumienia to go nie dostawałam wręcz przeciwnie odrzucenie.Jak nie mieć żalu? czy po prostu starać się im tylko wybaczyć?

Kochać siebie !

@@agnieszkajordan9655 Miałam podobnie z mamą. Miałam żal, odważyłam się z nią porozmawiać na spokojnie, otworzyłam się, oczekiwałam zrozumienia, może wyjaśnienia, słowa przepraszam. Wyparła wszystko, co powiedziałam i jeszcze obarczyła mnie winą, że próbuje jej coś wmówić i robię z niej potwora. Spróbowałam drugi, trzeci kolejny raz... to samo. Dałam spokój, nie zmuszę jej do reakcji, jakiej bym oczekiwała. Myślę, że ona w środku czuje pewne rzeczy, ale mi o nich nie powie, nie przyzna się. Taki typ. Wybaczyłam. Myślę więc, że na spokojnie można powiedzieć rodzicom, co czujesz, co zawsze przeżywałaś, ale nie oczekuj niczego w zamian, bo możesz się rozczarować. Po prostu żyj i (cytując klasyka/klasyczkę 😜) kochaj siebie !

@@annasad870 dziękuję za wsparcie☺

Ja uważam że to świetny pomysł Dzisiaj będzie jeszcze wykład na kanale o osobie lękliwej Zapraszam do wysłuchania

Do sprawdzenia u psychiatry

No właśnie

Dziękuję Pani Doktor🥰

Jeśli jest pani osobą lękliwą albo wysoce wrażliwą lub ma inny problem to pani ucieka.

@@martawegner2115 jedno i drugie Pozdrawiam

👑

Nie jest antidotum jest doświadczenie głębokiej i akceptującej więzi!

@@agnieszka.kozak.ak75 Obok ogromnego lęku przed odrzuceniem właśnie ta myśl towarzyszyła mi podczas długiej i trudnej terapii.

Uważam że powie Ja mówię kiedy czyjeś zachowanie powoduje że jest mi smutno ale też mówię co cenię w ludziach!

Możliwe ⚡️

warto zostawić przeszłość i zająć się teraźniejszością :)

Dusza piękna ale cierpi

Choroba psychiczna a zaburzenia to dwie różne rzeczy.Zaburzenia można uleczyć terapią,czasami wspomagając się środkami farmakologicznymi.Przy chorobie psychicznej leki są konieczne.A co do duszy,Bóg stworzył człowieka z ciałem,psychiką i duszą.Jeśli cierpimy na jednej płaszczyźnie,odbija się także na pozostałych.Tak myślę.

@@noemi90 nie ma to nic do rzeczy, chodzi o człon "psychiczny", choroba nie może być psychiczna.

@@HoszHosz A więc schizofrenia to jaka choroba,jeśli nie psychiczna??Z ciałem u tych ludzi wszystko ok.

@@noemi90 gdybyś przeczytała dokładnie mój pierwszy komentarz i zrozumiała o co mi chodzi, to nie zadałabyś tego pytania. Przecież kwestionuję w nim dobre intencje takiego nazewnictwa i tłumaczę czemu. Jak mam inaczej odpowiedzieć bez powtórzenia tego samego? Jeśli byłaby to choroba PSYCHIKI to nie dałoby się jej leczyć lekami i nie rozwijałaby się w ciągu nieraz kilku miesięcy. Choroba ta sprawia że psychika cierpi, a nie że jest chora. Tak jak mamy chore płuca, cierpi nasz oddech, oddech nie jest chory, można tak powiedzieć tylko metaforycznie i nie jest to adekwatne. Nie mamy chorego ruchu, tylko nogę. Osoba cierpiąca na "chorobę psychiczną" rozumie to tak, że jej dusza jest zmieniona i ona nie może nic z tym zrobić, co kompletnie nie ma sensu. Choroby które nazywamy obecnie psychicznymi sprawiają, że uniemożliwia się nasz kontakt z samym sobą, swobodne korzystanie z podświadomości, zdrowe mentalnie funkcjonowanie. Nie chodzi o żaden wstyd czy brak pogodzenia się, tylko o to, że jest to w moim mniemaniu nielogiczne porównując to z definicją słowa "psychika". Zupełnie tak jak pewne grupy społeczne nie godzą się aby używać niektórych słów, ponieważ po użyciu odrobiny empatii i kontekstu, okazują się one nieadekwatne po jakimś czasie, opisują jakieś zjawisko z zewnątrz, przedmiotowo. Dlatego nie zgadzam się by odpowiedzią na to było "taka osoba musi to przyjąć bo tak chcą inni, bo oni uważają że jej psychika jest chora, bo tak jest napisane w ICD że to jest choroba PSYCHICZNA" i koniec. Zachęcając do podzielenia się przemyśleniami miałam raczej na myśli podjęcie tematu od strony empatycznej a nie autorytarnej, wiadomo przecież że to nazewnictwo się nie zmieni. Co nie znaczy, że musi pozostać w innych sferach. To co należy do ciała leczy psychiatra, to co należy do duszy, tylko sami - z pomocą innych. Z każdą chorobą jest tak samo. Czy możemy doprowadzić swoim zachowaniem, np. jedząc niezdrowo, do choroby serca? Tak. Czy zatem jedzenie niezdrowo i nasze decyzje są chore, czy nasze serce? Czy leczenie medyczne polega na tym że za pacjenta można nauczyć się zdrowo jeść? Nie, musi on to zrobić sam z pomocą, edukacją. Czy żyły i serce pacjenta można leczyć lekami? Tak. Jeszcze jedna przykra rzecz wynika z takiego rozumienia chorób przez naszą zachodnią cywilizację... Wierzymy w to, że tabletka może wyleczyć relację, samoocenę, zadowolenie z pracy, nauczyć asertywności. Przez to bagatelizuje się tę rolę pacjenta w zapobieganiu chorobom. To działa w obie strony. Jak ktoś zachoruje na depresję, to oczekuje, że leczenie u psychiatry zmieni jego życie. Owszem, na siłę przesteruje organizm, ale tylko po to żeby umożliwić zmianę swojego myślenia, które już tak się zapędziło w toksyczności, że wywołało chorobę. Bo nazywanie tego chorobami psychicznymi skutkuje zlewaniem się przyczyn ze skutkami. Niektórym tak wygodnej, bo nie są gotowi się zmienić i wiara w to że ktoś z zewnątrz zrobi to za nich jest pocieszająca, a niektórzy niestety nie są tego w ogóle świadomi. Moim zdaniem bardziej logicznie jest powiedzieć że choruje nasz mózg, a cierpi psychika i w trakcie leczenia należy wyleczyć ciało i zaopiekować się duszą. Nie tylko w przypadku chorób "psychicznych" a każdej.

Co dobrego widzi we mnie? Jak mogę sobie okazać czułość? Co mogę dla siebie zrobić dzisiaj?

nie wiem skąd reklamy ponieważ ja mam YT za darmo i na nim nie zarabiam...

​@@agnieszka.kozak.ak75może RU-vid zarabia na Pani... Chyba ma prawo. A reklam rzeczywiście dużo.

Polecam swoją ostatnią: Uwięzieni w słowach rodziców. Jak uwolnić się od zaklęć które rzucono na nas w dzieciństwie