Podobało mi się powiedzenie, że zamiast szukać w sobie olbrzyma, trzeba poszukać w sobie karła. Coś w tym jest, że prawdziwy autorytet poznać po tym, że jest świadomy swoich osobistych, jak i ludzkich słabości, akceptuje je i to czyni go silniejszym.
Uczyć, się można różnych rzeczy, dobrych, urzytecznych jak i odwrotnie, ale nawet te złe można zamienić w dobre. Ponadto dobro jak i zło można różnie interpretować np jak ja komuś kradnę to jest dobrze, ale jak ktoś mi kradnie to jest źle. Nasuwa się pytanie, co jest dobrem, a co złem, to wszystko zależy od punktu widzenia, sytuacji itp. tak samo jest z ludzkimi wadami jak i zaletami, to co w danej sytuacji jest zaletą, w innej może okazać się wada i odwrotnie. Dla mnie granica między dobrem, a złem, wada, a zaletą jest cienka. Gdyby tak stworzyć odpowiednie warunki, okoliczności to z tzw złego człowieka można zrobić dobrego i odwrotnie, to tylko kwestia czasu. A co do lidera, to jest on dla mnie osobą, która ma charyzmę, brak oporu, wstydu, jest odważny i by być liderem musi albo mieć ludzi wokół siebie, którzy podobnie myślą, ale nie mają odwagi, chęci, motywacji, możliwości się wychylić, albo ludzi, którzy nie są pewni siebie z różnych względów np braku odpowiedniej porównywalnej wiedzy, ludzi nie wierzących w siebie w swoją słuszność. Dobry Lider potrafi pociągnąć wiele osób za sobą, ale mądry człowiek, który widzi i słyszy co lider mówi, jeśli czas mu pozwoli analizuje to co usłyszał, zobaczył, zdobywa wiedzę z różnych źródeł by wyrobić sobie zdanie posiłkując się też, jeśli to możliwe własnymi, jak i cudzymi doświdczeniami. Niestety, albo i stety wielu ludzi w naszym społeczeństwie jest podatnych na manipulacje, mediów, gazet, itp. szczególnie wychowani na wsi, biedniejsi, mniej wykształceni, bez zajęcia, nieszczęśliwi, ludzie wychowani w bogobojnej rodzinie, ale to nie jest regułą, jednak większośći tak jest. Wielu ludzi uczyło jedni drugich z pokolenia na pokolenie: nie wychylaj się, rób tak jak inni, ważniejsze jest to co ludzie powiedzą, albo co gorsza, wmawiali, że się do czegoś ktoś nie nadaje, nie da sobie rady itp. Takie wychowanie nie uczy bycia liderem. Mnie moi rodzice zawsze powtarzali,, miej zawsze swój rozum, analizuj informacje które do Ciebie dochodzą, miej dystans do tego co ktoś mów i dystans do siebie by nie zwariować, przyznaj rację komuś jeśli tak uznasz, nawet kosztem przyznania się do swojego błędu itp,, Żeby być dobrym liderem, nie wystarczy też tylko mieć odwagę, charyzmę itp. ważne też są doświadczenia te dobre, jak i złe, poznawanie jak największej ilości osób, z różnych środowisk, tak przysłowiowy pleps, patologię, jak i środowisko akademickie ich poglądy, jak i podróżowanie, mieszkanie w różnych miejscach, raz w pałacu, raz na ulicy, pracowanie w różnych branżach raz jako dyrektor, raz jako sprzatacz itp. w ten sposób zdobywamy nowe doświadczenia, wiedzę, jesteśmy psychicznie odporniejsi, nie mamy hermentycznego sposobu myślenia, potrafimy znaleźć rozwiązanie niejednego problemu, kiedy inni się poddają, możemy odnaleźć wspólny język z wieloma ludźmi i ich przekonać do swojego punktu widzenia, jednocześnie mając otwarty umysł na opinie i zdanie innych, analizując wypowiedź danej osoby, z możliwością przyznania się do błędu. Wszak nikt alfą i omegą nie jest i każdy popełnia błędy, a to czego dziś się uczymy, umiemy, może okazać się za parę lat nie wystarczające, albo kompletna bzdura. Na przestrzeni lat, definicje, które dziś znamy mogą być obalone przez innych naukowców, w wyniku nowych badań, doświadczeń, technologi, wszak z każdym dniem jako gatunek się coraz bardziej rozwijamy. Uważam, iż w życiu należałoby mieć otwarty umysł, czasem odwagę, logiczne myślenie, czasem pokorę, mieć szacunek do samych siebie i innych, dystans do wszystkiego co nas otacza, a przedewszystkim do samych siebie by nie zwariować i należałoby wszędzie zachować równowagę, między życiem prywatnym, pracą, nauką, rodziną, hobby itp. Należy też pamiętać, iż czasem złe rzeczy które nas spotykają mogą być początkiem czegoś dobrego, pięknego. Jak będziemy o tym pamiętać, będziemy zdrowsi, spokojniejsi i szczęśliwsi i tego wszystkim życzę.
Straszliwie długi, odpływający w tematy poboczne wstęp, który jest strasznie ciężki do przebrnięcia, odpycha od wykładu. Natomiast jak się go przetrwa to robi się ciekawie :)
zgadzam się, że straszliwie długi. Pewnie płatne wypełnianie określonej liczby minut. Zmarnowałam pół godziny. Pan J.S. ma wprawę w mówieniu publicznym, potrafi przytrzymać uwagę. Tylko potem jakoś niewiele z tego zostaje... zupełnie jak z grzybami - niby wszystkie ładne, a nie wszystkie da się ususzyć
Mnie dziwi i rozbawia powiedzenie:"Wyjątek potwierdza regułę". Tzn 1 wyjątek z 100 sytuacji potwierdza regułę, a jeśli jest 49 wyjątków? Czy taka reguła napewno jest mocniej potwierdzona?
W odniesieniu się do liderów , do ich narracji (16:50 minuta czasu owego wykładu ) pokazuje pan jak " liderzy " nakręcają ludzi do negatywnych lub pozytywnych działań . Ich narracja może pobudzać do działania , tylko jeżeli liderem jest przykładowa umysł psychopatyczny , to wprowadzi myślenie u słuchaczy że mają " zwyciężyć " pokonać " przeciwnika , to może być klient , wszelkimi możliwymi sposobami włącznie z zachowaniem nie etycznym , moralnym , poprzez kłamstwa , czy to o produkcie , czy wpływie kwiecistymi słowami o urodzie klientki , klienta , oddalonego od prawdy jak biegun północny od południowego , by tylko wrócić do " lidera " , i pochwalić się przed nim wynikiem , a w reakcji łańcuchowej " lider " zacznie zachwycać się nad samym sobą , jaki jest " wielki z niego umysł " że potrafi " panować , sterować , narzucać myślenie " nad innymi , na szczeblach kariery którzy są niżej od niego na owych szczeblach . A teraz odniesienie do naszego obszaru politycznego , który nas małych zjadaczy chleba dotyka , i to niesamowicie mocno . W polityce mamy silną narrację >>> ZAMKNIĘTEGO UMYSŁU > by osiągnąć za wszelką cenę cel >>> pokonać " wroga " , przez siebie wymyślonego , i jako lider stworzenia przed klakierami , którzy w koło lidera przecież krążą , by wzmacniać brawami , okrzykami , narrację lidera , który w swojej wyobraźni , narracją >> zbudował WROGA KOLOSA >>> by poderwać swoich " klakierów " do tytanicznej walki z wyimaginowanym KOLOSALNYM WROGIEM . A gdzie tu w myśleniu " lidera " widać >>> DOBRO WYŻSZE , które jest ponad podziałami politycznymi >>> zresztą sztucznie stworzonymi by móc klakierom >>> zaprezentować >>> samemu stworzonego " KOLOSALNEGO WROGA " by móc kłamliwie prowadzić " bój " i być dalej dla klakierów " TYTANEM INTELEKTU i formowania umysłów klakierów . Dobro nadrzędne , w naszym wypadku , to dobro POLSKI i NARODU , mimo różnić politycznych , które przecież mają prawo istnieć , >>> ALE nie mogą być fundamentem do budowania >>> WOJNY POLSKO POLSKIEJ , bo " lider " jest tak bezkrytyczny wobec swojej osoby , swojego umysłu , że postrzeganie innych osób , innych umysłów jest już tylko przez pryzmat swojej wyższości nad każdym innym umysłem >>> NAPOLEON - IZM UMYSŁOWY >>> Nadmierne patrzenie w " lustro " na samego siebie , stworzone przez klakierów . Osobiście pana wykład mi się bardzo podoba , i będę częściej zaglądał na tego rodzaju wykłady SWPS . Osobiście nie jestem psychologiem , ale ciekawią mnie mądrzy ludzie , i ich wykłady .
Te chipy i powszechna komunikacja w ramach sieci to już nie jest usprawnienie życia a cyfrowy zamordyzm. Moim zdaniem już dawno przekroczyliśmy granicę kiedy technologia ułatwiała życie człowiekowi. Teraz szykujemy sobie "technologiczny sznur". Dziś otwarty umysł to umysł postępowy a zamknięty to ten co nie chce zmian widząc ich zagrożenie. Na tym polega cały problem: często nie zdajemy sobie sprawy dokąd nas dany trend zaprowadzi. I albo mamy ślepy opór przed zmianami albo ślepy pęd ku postępowi. Koniec końców bardziej "akceptowalne społecznie" jest być postępowcem (oznaka otwartego umysłu) ale ktokolwiek takie dążenia krytykuje widząc jego wady zaraz dostaje "łatkę zamkniętego umysłu". I to ci postępowcy są pierwsi do krytykowania tych opornych. A wiec czy postępowcy tj. otwarte umysły nie są w tej sytuacji dogmatycznymi, zamkniętymi umysłami?
Ciekawe pytania i spostrzeżenia! Faktycznie technologia jest już mocno obecna w naszym życiu, może jednak warto pamiętać o balansie, rozsądnie podchodzić do nowinek technicznych. Zgodzisz się z nami?
