PAUL jest ZŁY? Dlaczego Paul nie jest bohaterem? Diuna - Frank Herbert 

ciekawa perspektywa oceniania Paul'a w ten sposób, jednak.... ...moim zdaniem Herbert był genialnym obserwatorem ludzkich słabości i świetnie przedstawił ewolucję bohatera od bycia szczeniakiem do chwili przejęcia odpowiedzialności jako lider. Jeśli szukacie bohatera honorowego, to nie szukajcie daleko: jego ojciec był taki. I to też był główny powód spisku zawiązanego przez Imperatora i zakon BG. Bohater jest zamordowany i cały jego ród ma być wycięty w pień. Paul to może doświadczyć z pierwszej ręki i udaje mu się przeżyć. Posiadając moc jest w stanie prześledzić dostępne scenariusze i wybrać z nich ten który ludziom zapewnia przetrwanie. I to jest lekcja dla nas, że (wg Herberta) tylko taki władca jak Paul może: a) przejąć władzę i podporządkować sobie inne ośrodki wladzy b) przeżyć możliwie długo (choć i z tym nie jest łatwo, jak los jego pokazuje) c) zapewnia Fremenom "raj" i odbudowę planety Arakis. Wszystkie decyzje, które my byśmy podejmowali z perspektywy tzw. dobra by podzieliły los Leto- Paul'a ojca. Dla mnie ważne jest dostrzeżenie, że Paul gdy był na pustyni wśród Fremenów i w bliskości z ukochaną, to jednocześnie nie spieszył się do wejścia na ścieżkę władzy i objęcia nowej roli. Zwlekał z tym ile mógł. Gdy jednak sytuacja go zmusiła i nastał czas decyzji, to nie ugiął się przez wyzwaniem i... od tej pory nie stosował półśrodków. Wiedział co dzieje się ze słabymi. Wiedział, że BG tylko czekają na moment by nim zacząć sterować, tak jak robiły to z poprzednim Imperatorem. I takiego Paula widzę i szanuję. Podziwiam Herberta za umiejętność obserwowania natury człowieka i zaserwowanie nam takiej uczty jak Diuna.

Zakładając, że znał przyszłości i wybrał to, co najlepsze w dłuższej perspektywie, trudno ocenić jego wybory. Z tego co pamiętam, to koniec końców sam później krytykował samego siebie za te akcje, chciał zniszczyć kult samego siebie podszywając się pod kogoś innego, chciał odkupić swoje winy, z tego co pamiętam, nigdy nie był zadowolony z tego co zrobił, widział to tylko jako konieczną drogę do pewnego rezultatu i że nie ma innej drogi, normalnie takie dążenie powinno być krytykowane, ale tutaj biorąc pod uwagę jego jasnowidzenie... Nie jest to takie proste w ocenie. Z tego co pamiętam, to po pokonaniu Feyda-Rauthy, wszystko dalej działo się bez niego, poleciała bezwładność, której nie wiedział jak zatrzymać. Przegranie z Harkonnenem też nie wchodziło w grę, bo doszłoby do jeszcze większego rozlewu krwi zbuntowanych fremenów, którzy już by nie mieli kompletnie nic do stracenia. Cała Diuna to "dylemat wagonika", tyle że na wiele wyższym poziomie, wielowymiarowy. Z całą pewnością można powiedzieć jednak, że Paul to postać tragiczna, która, brzmi to ironicznie, niewiele mogła zrobić by zmienić swój los, zwłaszcza widząc konsekwencje różnych działań, zwłaszcza po wypiciu Wody Życia.

Dawno temu, przeczytałem tylko pierwszy tom Diuny, i na tym stanęło, nawet nie wiedziałem że jest kontynuacja. Wtedy odebrałem Paula jako nastolatka ze szlachetnego rodu, który tą szlachetność chce dalej kultywować. Polityka jednak ma swoje prawa... książe Leto widział we Fremenach potencjał na potęgę militarną a Arrakis miała dać szansę na wzmocnienie gospodarcze. Poza tym przydzielenie Atrydom tej planety było propozycją nie do odrzucenia i pułapką o której istnieniu wiedzieli ale źle ocenili jej charakter. Wracając do Paula ... na początku jest żądnym zemsty, wciąż nastolatkiem, z czasem dostrzega nowe możliwości i traktuje Fremenów jako narzędzie do wyrównania krzywd (co prawda także się z nimi utożsamia, pragnąc poprawy ich losu i pozycji). Złość budzi w nim świadomość że jest przedmiotem knowań Bene Gessserit i ale postanawia wykorzystać ścieżkę którą mu przygotowały. Jednak kult którym zostaje otoczony , plus nowe horyzonty które otwiera przed nim przemiana przyprawą, uzmysławia mu że staje na drodze z której nie ma odwrotu. Na tym etapie postrzega siebie jako wyzwoliciela świata od sieci intryg Imperatora, Bene Gesserit, czy Wysokich Rodów, bo Gildię już trzyma za jaja , ale w finale książki ma już świadomość że to machina która go pochłonie. Jednak nie jest jeszcze złym człowiekiem - jedynie pozwala by porwał go nurt "konieczności". Dopiero po latach dowiedziałem się o istnieniu ciągu dalszego, w którym stał się potworem...

Jeżeli szukamy bohatera zero-jedynkowego to oglądajmy filmy z Segalem . W realnym życiu nie ma takich przywódców . Jeżeli Paul Atryda jest zły - to kto jest dobry Harkonenowie? Paul podejmował decyzje w swoim czasie rzeczywistym , jego decyzje były obarczone błędem ,ale spełniał marzenia i był pod presją Fremenów , alternatywą było zaniechanie oporu .

Paul jest pistacią, w pewnym stopniu, tragiczną. Tragiczną w znaczeniu teatru antycznego, jak też chociażby tragedii szekspirowskiej. Jest on świadomy swoich mocy i swoich przeznaczeń. Czuje się więźniem Złotej Drogi i boi się nią pójść, widząc na zgliszczach świata sztandar Atrydów. Probuje nawet zmieniać pewne elementy wizji. Jednak każda droga na którą patrzy, prowadzi do dżihadu. Jest w książce fragment, jeszcze przed ostateczną rozprawą z Harkonnenami i Padyszachem, gdy Paul mówi, że gdyby nawet teraz zginął, to dżihadu już nic nie powstrzyma. Choć później, w "Mesjaszu Diuny" i "Dzieciach Diuny" probuje on jakoś naprawić to co już się stało, to i tak nie ma na to wplywu, bo wizja pokazuje mu przyszłość jeszcze gorszą, niż do tej pory. To typowy tragizm postaci. Podobnie hak Hamlet, czy Romeo. Oni też nie są jednoznacznie źli lub dobrzy. Są za to uwikłani w sytuacje, z których nie potrafią się wyplątać, a brnąc w nie i próbując wymierzać sprawiedliwość, powodują większy chaos i potęgują tragizm całej sytuacji. Jednakże dając trochę odetchnąć Paulowi, muszę stwierdzić, że in to pikuś, w porównaniu ze swoim synem. I na tym zakończę, żeby nie spoilerować 🙂

Został jasnowidzem, to wybierał mniejsze zło. I tldr: lepiej oni niż my.

To jest bohater. Chwała Imperatorowi-Czerwiowi!

Podoba mi się to, co Herbert zrobił - nie każdy główny bohater książki ma być tym dobrym, ale nawet jak przechodzi na złą stronę mocy, to autor wyjaśnił postępowanie bohatera. Dzięki za materiał :)

Myślę że nawet osoby które nie czytały książek po obejrzeniu Diuny widzą że Paul nie jest do końca pozytywną postacią

Osobiście widzę Paula jako postać tragiczną. Przeczytałam z cztery książki Herberta w cyklu. Późniejszysz już nie ale mimo wszystko uważam, że syn Paula był duuużo gorszy.

Herbertowi trochę nie wyszła ta przestroga przed charyzmatycznymi postaciami, ponieważ na koniec i tak wychodzi na to, że takie osoby okazały się niezbędne aby zapewnić przetrwanie ludzkości i pchnąć ją dalej w rozwoju. Dodatkowo, Paul i Leto II, w odróżnieniu od innych charyzmatycznych przywódców nie prowadzili ludzkości po omacku, ale rzeczywiście wiedzieli co się wydarzy i jakie będą tego konsekwencje. Warto zauważyć, że zarówno jedna jak i druga postać są zdolne do całkowitego poświęcenia i nie ulegają korupcji przez władzę - jeden i drugi dokonuje samopoświęcenia dla wyższego dobra.

Jak powiedział pod koniec drugiej części imperator: "Sercu nie jest pisane rządzenie." Osobiście uważam, że Paul został dobrze zbalansowaną postacią by móc władać z zimną krwią. Nie czytałem książek, wiem tylko tyle co było w trzech filmach (+ Diuna z 1984), więc pewnie wielu rzeczy jeszcze się nawet nie domyślam. Podoba mi się, że władca wie, że niektóre rzeczy musi poświęcić dla większego dobra. Dlatego na koniec przywołam drugi cytat z Diuny: "Nie czas żałować róż, gdy płoną lasy."

To trochę nie tak. "Złota Droga", tu tkwi klucz do działań zarówno Paula jak i Leto II. Obaj widzieli powrót Myślących Maszyn i finałowe starcie z nimi, próbowali przygotować ludzkość na ich nadejście. Zemsta na Harkonnenach wyszła niejako przy okazji. Paul miał jeszcze skrupuły i w pewnym momencie odpuścił próbę bycia Mesjaszem, nie dał rady temu co miałby zrobić i ta klęska też go przytłoczyła. I to jest chyba cała prawda o Paulu Atrydzie, miał być Mesjaszem ale zawiódł, bo nie potrafił być wystarczająco bezwzględny. Nie potrafił też tak jak jego syn dokonać poświęcenia własnego człowieczeństwa aby sprawować władzę przez 3500 lat. Podsumowując, ja uważam Paula za wielkiego przegranego, był zbyt dobrym człowiekiem aby zdobyć się na to co miałby zrobić.

Kto działa na polu dualnych projekcji musi wybierać pomiędzy mniejszym a większym złem. Właściwie najgłębszą sentencją Diuny, jest to , że strach jest początkiem naszej śmierci. A działając w tym świecie zawsze rodzi się obawa, nawet ta zrodzona z najczystszych intencji. Dalej idąc, prowadzi to do próby manipulowania rzeczywistością. I nawet jasnowidzący dostrzegają tylko pewne zdarzenia , jakieś prawdopodobieństwa przyszłości. Nikt nie zna ostatecznego celu istnienia. W tym kontekście, każdy mesjanizm ( od Mickiewiczowskiego, narodowego, aż po postacie Froda czy Paula) jest naznaczony dualizmem wyboru pomiędzy czymś a czymś. Sama próba ustanowienia porządku czy sprawiedliwości w świecie jest utopią skazaną na porażkę, ponieważ dynamika świata opiera się na ciągłej zmianie.. Paradoksalnie, w takim ujęciu, tylko mesjanizm Chrystusa jest prawdziwy i ostateczny. Ponieważ jego ofiara jest całkowicie statyczna( krzyż), nie dotyczy jakieś reformy społecznej, nie dotyczy zmiany rzeczywistości. Jest wezwaniem do zmiany siebie. W Tao Te King jest takie zdanie, że prawdziwym Panem świata może zostać tylko ten, który weźmie na siebie jego brzemię...

Moim zdaniem Paula definiuje takie powiedzenie. Dobrymi chęciami piekło wybrukowane.

Lisan al-gaib

Kiedyś baza czytelnicza tak idolizowała Paula, widząc nim stereotypowego wręcz bohatera, że doprowadziła do szału samego Herberta, który to w kolejnych książkach musiał tłumaczyć czytelnikom - jak krowie na rowie - że takim stereotypowem rycerzem w lśniącej zbroi to on nie jest... Dziś mędrcy YT ex cathedra mówią: "Paul jest zły! Paul to tyran! Paul to łobuz!, klikajta i subskrybujta!!!!". Tymczasem to, co mi się podobało po przeczytaniu oryginalnej Diuny (a jestem świeżo po) to rozterki wewnętrzne, które PA przeżywał od pierwszych chwil swojego pobytu na Arrakis, począwszy od pierwszych wizji/halucynacji. Wiedział, że przeznaczenie kieruje go w kierunku ludobójstwa, chciał od tego uciec, wybrać inną ścieżkę życia... o ile mogłoby to w ogóle jeszcze do któregoś etapu życia być możliwe. W którymś momencie dochodzi do niego świadomość, że nawet gdyby tu i teraz dokonał żywota, to mit, który rozpoczął już własne życie uczyniłby z niego boskiego męczennika... i jeszcze mocniej rozgotował tylko krew wyznawców.

zostając w świecie kinematografii dla mnie energia bijąca z ekranu w wątku Paula była bardzo podobna do przemiany Anakina Skywalkera... odnosi sie chyba też do wielkiego zwiedzenia i anty...bohatera

Autor chyba nie czytal ksiazki. Paul jest postacia ogolnie dobra, wybiera drogi ktore sa najblizsze do uniknięcia zniszczenia. Stad tez odchodzi w pustynie, bo jego droga sie tu konczy i nie chce znac wiecej wizji.

Paul jest typową postacią antychrystologiczną. Jakby to powiedział Bartosz Walaszek: "u nas Pan Jezus nie umarł na krzyżu. Żył dostatnio"... A potem zebrał armię beduinów, wyruszył do Italii i postanowił zostać cesarzem Imperium Rzymskiego.

W filmach wkurzało mnie właśnie, że niemalże każdy główny "bohater" jest tym "dobrym, szlachetnym". Tutaj dostałem miłą odmianę :)

Polecam przeczytać dalsze części Diuny. Paul stara się walczyć z postrzeganiem go jako mesjasza, bo zdaje sobie sprawę że z powodu jego świętej wojny zginęło (jeśli dobrze pamiętam) 60 miliardów ludzi. Zdaje sobie jednak sprawę że mesjasz traci władzę nad swoją świętą wojną i nawet jego śmierć tego nie zmieni a co najwyżej pogorszy sprawę.

Paul jest złożoną postacią, oczywiście intencję ma dobre i szlachetne, ale daje porwać się fali wydarzeń. Książka pokazuję że w polityce ideały nie przejdą, a sama polityka rządzi się wlasnymi zasadami.

I Herbert miał rację bo świata nie jest czarnobiały jest na wskroś szary i dlatego też uważam że zakończenie gry o tron było idealne .bohaterowie uczą złych nawyków takich że ktoś wyjdzie i zrobi coś za nas a tak nie będzie.

Fajny moment, gdy ucisza matkę przełożoną 👏👏👹

Nie jest enigmatyczny,od początku jest po prostu kimś kto walczy o swoje przetrwanie.Być może byłby bohaterem gdyby powstrzymał dżihad i nie pozwolił na inwazję fremenów na inne planety...ale to jest nieprawdopodobne z punktu widzenia jego przeżycia,aby przeżyć musiał związać się z fremenami a aby móc się z nimi związać musiał uruchomić ścieżkę prowadzącą do wojny.Jest o tyle lepszy niż Hitler,że Hitler nie musiał..Najbliżej mu chyba do dynastii Windsor z okresu II wojny światowej,która pochodząc z Niemiec staje-i to nie w całości bo zmuszony do abdykacji przez rząd następca był sympatykiem nazizmu-po stronie wolnego świata czym przygotowuje własną samotność.Królowie UK są niemal ostatnimi w świecie zachodnim nawet biorąc Hiszpanię czy Belgię czy Szwecję za przykłady monarchii to z liczących się państw są skamieliną dawnego ustroju-i przygotowali to walcząc z Hohenzollernami a potem z Hitlerem.Paul Atryda jest niesiony determinizmem i ma na niego mały wpływ przez co cierpi.Cierpi ponieważ wie,że mimo całej mocy i blasku,wyznawców i hołdów nie może za bardzo stać się kimś innym niż jest,jeżeli bowiem przestanie być skurwysynem-umrze a jeżeli umrze za wcześnie grozi zagłada ludzkości.Podejmuje on jakby dzieło Jezusa,który również żył pod strasznym determinizmem,jeżeli brać przekazy Ewangelii za dobrą monetę Jezus żył z przekonaniem,że musi umrzeć w pewien określony sposób jako ofiara za ludzkość co jest bardzo podobne do tego w czym żył Paul Atryda.Sądzę,że Herbert zrobił to świadomie-życie wewnętrzne Mesjasza ograniczone jest przez to,co ten Mesjasz wie a gdy Mesjasz wie,że g..może zrobić ze swoim losem bo jeżeli coś pokręci wyginie ludzkość to doprawdy fucha Mesjasza jest bardzo gorzkim zadaniem.Mesjasz jest rozdarty pomiędzy tym co religijne a tym co polityczne i to również widzimy w postaci zarówno Jezusa jak Paula Atrydy,Jezus odrzuca godność króla Izraela i wybiera swoją gorzką misję,Paul Atryda przyjmuje godność imperatora której prawdopodobnie nie pragnie aby uratować ludzkość od wyginięcia..Jezus bierze to co religijne i odrzuca to co polityczne,Paul Atryda bierze to co polityczne i używa tego co religijne aby wspiąć się tam gdzie musi iść aby uratować ludzkość,obaj mają motywację związaną z losem ludzi i w zasadzie szlachetną ale szlachetność zawodzi gdyż pomagając ludzkości nie mogą pomóc Samemu Sobie..i tak to trwa.

Zawiera SPOILER . . . . . . Powiedziałbym że Paul jest bardziej dobrą pozytywną postacią z nutką tej chęci zemsty za ojca co daje mu motywację do walki i z czym chyba sami jako widzowie/czytelnicy w pełni się zgadzamy i dążenie do obalenia "złych" harkonnenow i imperatora też jest raczej postrzegana jako coś "dobrego". Do momentu przyjęcia wody życia kierowały nim dość czyste intencje, dążenie do sprawiedliwości i walka o uciśniony lud. Do tego wiemy że ma on wizje strasznej przyszłości i robi co może żeby do niej nie dopuścić lub przynajmniej opóźnić w czasie. Tak naprawdę (moim zdaniem) zostaje przyparty do muru bez innych opcji (trochę jakbyśmy mieli pistolet przy twarzy) i tylko wtedy decyduje się na zaakceptowanie tego losu którego sam nie chciał. TUTAJ ZACZNĄ SIE SPOILERY Czyli zaakceptował brzemię (tak jak później jego syn) stania się kwisatz haderath. Dalsze wizje Paula o złotej drodze i przyszłości ludzkości tak bardzo go przytłaczają że jego ludzki pierwiastek nie jest w stanie znieść już tak wiele dlatego się załamuje bo wciąż jest, nawet po przemianie, wewnątrz dobrą osobą, która została postawiona trochę bez posiadania wyboru przed konkretnym zadaniem. Uznałbym samego Paula za dobrą osobę która została krok po kroku czy to przez matkę czy przez bene gesserit czy już same wizje lub poczynania swoich wrogów, zmuszana do podjęcia konkretnych działań w celu samego przetrwania. Po poznaniu przyszłości i tego co należałoby zrobić + efektów dżihadu załamuje się bo wciąż jest normalnym człowiekiem w przeciwieństwie do jego syna który jak Alia i jego siostra są po prostu nad ludźmi i wydaje mi się że tylko dlatego syn Paula jest w stanie podjąć decyzję o przemianie w Boga Imperatora, co też nie wydaje mi się że stawia go jako złą postać - raczej znowu zmuszony do podjęcia ostatecznych środków dla wyższego dobra.

To jest oczywiste. Każdy protagonista w każdej dobrej powieści jest postacią niejednoznaczną, nie dającą się przypisać do naiwnych kategorii dobra i zła. Postaci jednoznacznie dobre, których motywacją jest zwalczanie zła i ratowanie innych są nudne i oderwane od rzeczywistości.

Czy ty musisz opowiadać o wszystkich moich ulubionych uniwersach ♥️ świetny głos uwielbiam cię słuchać, ja po wyjściu z kina pierwsze co pomyślałem Anakin V2 a po chwili przez całe ciało przeszły mnie dreszcze i zrozumiałem , że Paul Atryda i Eren Jaeger to są tak podobne do siebie prostacie, że zaczynam się zastanawiać czy mangaka czytał Diunę i inspirował się Paulem tworząc Erena co i tym myślicie? (Oczywiście w obu przypadkach jest też domieszka znanego malarza z Niemiec )

Moim zdaniem Paul nie jest zły tylko jest postacią tragiczna. Utrata ojca była dla niego bardzo bolesna i spowodowała że jego matka miała na niego nieprawdopodobnie wielki wpływ przez co zboczył ze swojej ścieżki i zaczął popełniać coraz większe błędy. Moim zdaniem nie udźwignął ciężaru ale nie dlatego że jest zły. . . Dlatego że był niedojrzały psychicznie. A oliwy dobrego ognia dodała jego matka. Manipulowana chęcią władzy a także tym że miała kogoś w drodze. Dziecko i tak jak poprzednia wielebna matka powiedziała. Fremenów skrzywdzili ja i spowodują nieodwracalne szkody. Dlatego na Paula warto patrzeć przez pryzmat bohatera tragicznego niż złego.

jak dotrzecie do postaci dorosłego Leto II, to dopiero pytanie tego filmu zyska sens

Dla jednych jest bohaterem dla innych jest antybohaterem. Zależy to od naszego światopoglądu, sumienia, prawa. Te wszystkie rzeczy stworzył sobie człowiek. Zależnie od kraju czy kontynentu Paul będzie odbierany inaczej. Problemem są wizje Paula. Jasnowidzenie to niebezpieczna gra. Czy rzeczywiście fremeni zrobili by dżihad bez niego? Czy skala byłaby większa? A może dżihad umarłby w zalążku? Tego nie wiem i sam Paul nie do końca wiedział. On miał przekonanie, że będzie to i to. Potem przyszedł Leto II i on widział więcej niż Paul. Ale temat filmu ciekawy. Obejrzę później.

dlatego właśnie cała filmowa trylogia okaże się zajebista, w trzeciej części dostaniemy jihad i wszystko to co jest z nim związane, Denis zrobi z niego postać tragiczną, wszyscy będziemy chlipać na koniec, pytanie tylko jak zakończy tą trylogie obstawiam że wymyśli swoje zakończenie

Jego ciemną stroną była słabość. Paul nie potrafił wciągnąć ludzkości na złoty szlak. Dopiero Bóg-Imperatory był w stanie to zrobić. Poza tym Paul miał różne słabości, ale określenie że był zły jest mocnym spłyceniem. Jest antymesjaszem, ale nie standardowym złolem.

Nie uważam że jego działania można nazwać drogą zła. Zrobił to co trzeba było zrobić aby uwolnić Diune od okupacji. Zrozumiał tylko pewną rzecz, aby to osiągnąć trzeba zastosować metody przeciwnika. Otrzymując pamięć wieczną połączył wszystkie geny przodków, aby stać się postacią kompletną. Pojęcie dobra i zła jest wypaczone przez samych ludzi. Z punktu widzenia istoty widzącej wszystko, dobra droga może zostać stworzona niepopularnymi na dany czas metodami.

Czyli jak kogoś poniesie melanż to jest dobrym nawigatorem?

Mnie zastanawia dlaczego w każdym materiale związanym z Diuną jak przychodzi nazwa BeneGesserit to tak nienaturalnie przyśpieszasz wymowę tego słowa 😅

Tak szczerze to jak obejrzałem pierwsza część Diuny to nie widziałem tam żadnej pozytywnej postaci. Znaczy chodzi o to że tam każdy ma jakiś swój osobisty cel i robi co robi dla własnych korzyści. Przynajmniej ja takie wrażenie odniosłem. Ale nie mówię że to źle. Film i tak zajebsty. W tym tygodniu idę na dwojeczke

Aby wydawać taką negattwną opinię proszę najpierw przeczytać wszystkie części Diuny ,włącznie z powieściami napisanymi przez syna F.Herberta ,gdy pozna się całą przeszła historie ,przyszłą historię człowieka oraz jego zależności to myślę że obiektywna ocena będzie diametralne inna.

Przeczytalem pierwszy tom Diuny i probowalem mesjasza i niestety nie dalem rady co widac nie tylko po mojej ocenie , ale i po ludziach ktorzy taka rowniez wystawili. Wydawca naciskal na Franka zeby ten pisal kontynuacje , a ja czytajac juz mialem swiadomosc tego ze to nie jest dzielo ktore wychodzi calosciowo z serca i duszy autora.

Oprócz komiksów typu superman nie ma krystalicznych postaci. I Maud'dib też nie jest idealnie dobry. Ale gdy odkrywa co kryje sie w przyszłosci wybiera jedyną droge która jest najmniej splamiona krwią.

Super

Brak miłości do bliźniego u Herberta daje nam 1:0 dla Tolkiena. Co nie znaczy, że nie warto zapoznać się z Diuną.

Paul nie jest złym bohaterem. Typowy czarny charakter robi coś złego z samolubnych pobudek albo dlatego że pragnie władzy lub to lubi. Paul całe życie wiedział że to co robił to zło ale nie widział innej drogi która byłaby dobra dla fremenów i ludzkości. Paul przez to rozterki moralne nie wprowadził ludzkości na złoty szlak i dopiero jego syn to zrobił. Akurat jego wybory można bardziej zrozumieć niż innych tytanów w dziejach ludzkości. Bo wiedział do czego doprowadzą.

"Nigdy nie byłeś jednym z nas! Byłeś niczym więcej jak uzurpatorem,fałszywym bożkiem. Me oczy się otworzyły. Pozwól mi pomóc sobie To zobaczyć..." - pewien bezimienny Fremen

Widział przyszłość i wiedział co musi zrobić dla dobra ludzkości. A ścieżka nie jest dobra i piękna . Smierć ,zniszczenie ,niewolnictwo od idzie on.

Po drugiej części już było wiadomo, że jest zły :)

4:30 skąd ten kadr... Nie było go w 1 i 2 części DUNE?

Paul sam siebie porównał do austriackiego akwarelisty.

będą książki, elegancko!!

po Mejsaszu Diuny przemyślenie : zło konieczne?

Wiele aspektów Paula Atrydy można zaobserwować u postaci Erena Yeagera.

Dla mnie Od poczatku byl podejrzany, byl tak Sami zly jak ci z ktorymi walczyl

Ciekawe co by bylo gdyby ojciec paula przeżył.... Paul inaczej by sie zachował...brakowalo mu ojcowskiej ręki w dalszych czasach

Antybohater. Jak Riddick. 😊

Wszystko fajnie tylko bardzo nie wiem czemu wkurza mnie jak mówicie wszyscy na film djuna film nazywa się dune czyta się doon tłumaczenie na Polski wydma to skąd kurwa wziąłe sie nazwa djuna

Małpoludy to zwierzęta stadne idące za najlepszym samcem. Gdybym żył wtedy na Diunie uznałbym charyzmatycznego nadczłowieka Paula z królewskiego rodu za mesjasza i Boga , służyłbym mu ślepo i kochał jak najwyższą, doskonałą istotę

co przecież to wili wonka

Paul nie jest ani bohaterem ani jest zły on jest gdzieś po środku, taki odcień szarości

Dlatego że jest.

😊😊

Historię piszę zwycięzcy.

Jakby tam nie rządzil to napewno dobra czekolade robi xd

Antagonista udający protagonistę.

Lisan al - gaib !

Dlatego Mesjasz Diuny nie powstanie.

zasięgowy

10000 lat po ziemi .. goscie mają headsety z mediamarkt

Odidealizowanie Paula było tylko pretekstem dla Herberta do napisania kontynuacji, które są o wiele słabsze fabularnie niż Diuna - MOIM zdaniem... Mesjasz miał go zrzucić z piedestału, Dzieci miały zrobić to z Alią, a Bóg z Leto... Takie pitu pitu jak to władza deprawuje i tworzy despotów... Czytałem te przydługawe filozoficzne wywody mające pokazać że władcy są zepsuci i zastanawiałem się co ludzie widzą w tych kontynuacjach?.. Teraz żałuję że czytałem kontynuacje - to tak jak by ktoś zjadł coś smacznego i ostatni gryz okazał się zepsutym śmierdzącym kąskiem...

Nie, nie jest.

Jeny jakie bzdury, czytałeś w ogóle książki? Podejście zero-jedynkowe nie ma tu miejsca, nie w tych książkach… ehhh

Czy ty czytałeś w ogóle książkę? Jak wypuszczasz taki głupi film to dopisz że to tyczy się filmowej Diuny a nie książkowej...

POMPUJECIE SŁABIZNE 3/10 pkt

Czytałeś w ogóle książki, encyklopedie ? Bo mam wrażenie, że nagrywasz o Diunie żeby nagrywać bo pojawił się hajp, a kształcisz się w tym uniwersum na bieżąco.

Koles razem z ta całą Zelda aktor jednej miny zatwardzenia !

Nie istnieje coś takiego jak dobro czy zło

Ludźmi można łatwo manipulować 🖐️

Poul jest politykiem dlatego jest postacią negatywną. Musi utrzymać władzę i ponosi tego konsekwencje.

O Jezusie jeszcze za skuje się zabierz tragedia