Remembrance (Official Music Video) 

Kanserle olan savaşımı kaybettim, kendinize iyi bakın dostlar. Dinleyeceğim son müziğin bu kadar güzel olması beni biraz mutlu ediyor...

İnsanlar seni çözemedikleri zaman, önyargılarını kullanır. - suç ve ceza

Bu melodi bu tını ne abicim? 6 dakikanın bir saniyesinde bile tek kelime yok ama ağırlığının altında ezilerek ölecek gibi hissediyorum

Niyet ettik arkada çalan muazzam müzikle tüm hüzünlü yorumları okumaya..

_"Beni anlamıyorlardı. Zarar yok. Zaten beni, daha kimler anlamadı."_ _- Oğuz Atay_

bu müziği aşk acısı çektiğim için değil, hiçbir zaman anlaşılmadığım için dinliyorum

"Oysa benim ruhumda savaş var, durmadan ölüyor içimdeki insanlar" William shakespeare.

Bu müziği dinlerken aslında yokmuş gibi davrandığım bütün yüklerimin ağırlığını sırtımda hissedip kamburlaşıyorum..

"Çok tuhaftı, ağlayamadım. Ama ruhum paramparça olmuştu." İnsancıklar, Dostoyevski

"Sizi acıdan kurtaracak iki yol var." der Nietzche "Hızlı bir ölüm ya da uzun bir sevgi."

“Söyle bana nasıl unutulur düşünmek.” William shakespeare

Kanser olduğumu öğrendiğim ilk an neler olacak diye hayatta acımasız bir bekleyişe geçmiştim. Ve son oldu sanırsam . Kaybettim… Başladığım bu evrede bu şarkıyla son olacak. Kendinize iyi bakın dostlar. Sevin ve içimizdeki küçük çocukla hep yaşayın Hoşçakalın. Şarkıyı dinledikçe kendim yazdım kendim söyledim. Bu şarkı beni mutlu ediyor.. Sizde öyle yapın. Hoşçakal dünya ✋🏻

“Yatağımın karşısında bir pencere var. Odanın duvarları bomboş. Nasıl yaşadım on yıl bu evde? Bir gün duvara bir resim asmak gelmedi mi içimden? Ben ne yaptım? Kimse de uyarmadı beni. İşte sonunda anlamsız biri oldum. İşte sonum geldi. Kötü bir resim asarım korkusuyla hiç resim asmadım; kötü yaşarım korkusuyla hiç yaşamadım” -----Oğuz Atay , Tutunamayanlar

"Gömleğin tüm düğmelerini yanlış iliklemek gibidir, bazı insanları sevmek. En başından beri yanlış yaptığını, sonuna gelmeden anlayamıyorsun." Oğuz Atay

Bir kitapta okumuştum: "Her şey yoluna girmeden önce en kötüsü olmak zorundadır."

Aşk acısı değil Yalnızlık değil Mutsuzluk değil Huzursuzluk değil Özlemek değil Ölmek değil Yaşamak değil Anlaşılmamak bu beni bitiriyor dostlar

"Sevmeyi falan değil, yalnızlığı öğren.Çünkü zor zamanlarda, en çok ona ihtiyacın olacak..."

Ne diyordu halikarnas balıkçısı; "Bu yaşamak değil , uzun ölüm..."

Her beğeniye gelip tekrar dinlicem Belki biz yaşadıklarımızı haketmedik ama şarkı bunu hak ediyor…,’

Hiç kimseyi sevmeyin abi.Bu hayatdaki en güzel şey sevmek diyorlar ya hani.İşte,en güzel dedikeri şey kötüdür muhakkak.

Bu müziği beceriksizliğime, hayatımı düzene sokamayışıma, umursanmayışlarıma ve yanlış kararlarıma ithaf ediyorum.

"... Sorarlarsa, "ne iş yaptın bu dünyada?" diye, rahatça verebilirim yanıtını: "Yalnız kaldım. kalabildim! altı milyarın arasına doğdum. ve hiçbirine çarpmadan geçtim aralarından..." Hakan Günday, Kinyas ve Kayra

Burası nirvana arkadaşlar bunun bir üstü ruhun bedenden ayrılması.

söz yok ama tüm acıları hissettiriyor

Ne olur bana bu şarkıyı unutturmayın. Ne olur bana çektiğim acılarımı unutturmayın, ne kadar canımın yandığını hatırlayayım ki çıkardığım dersler boşa gitmesin

"Kızılderililer fazla yürüdükleri zaman hemen bir ağaç bulur, altında oturur ve beklemeye başlarlardı. Onlara neyi bekledikleri sorulduğunda şöyle cevap verirlerdi; bedenimiz hızlandı, ruhumuz geride kaldı, ruhlarımızı bekliyoruz." burası da benim ağaçlarımdan birisi...

"Ben dünyadan ziyade kafamın içinde yaşayan bir insanım... -Sabahattin Ali

su gibi akmalıydım şu yaşımda, oysa ağır ağır düşünüyorum geleceği, kaç gecem daha böyle huzursuz geçecek beni felaketler değil düşünmek mahvedecek. 1:03

"Bir trene binip, rastgele defolup gitmek istiyorum." -Attila İlhan

"Karda donmak üzeresin, uyumak tatlı geliyor ama sen öldüğünün farkında değilsin."

I seem to be the only non Turkish person here. Cok güsel.

*_hafif acılar konuşabilir ama derin acılar dilsizdir._*

"insanı, düşünceler tüketiyor." Bana bu şarkıyı unutturma 🖤

Bu şarkının altına bir yorum daha attim ve mesajı beğenme sayıları hep gece neden biliyor musunuz çünkü insanlar dertleriyle hep gece yanlız kalırlar...

" ve herkes bir gün gider, insan kendine kalır sonunda. " - İlhan Berk

Annemi kaybetdiğim gün Bu şarkıyı dinliyordum, şarkıyı duyduğumda her sesinde annemi hatırlıyorum iyi uykular anne

Yorumlar ne kadar güzel kimisi sevdiği insanın sözünü, kimisi şiirini kimisi de acılarını paylaşmış gerçekten hepsinin pırlanta gibi kalbinin olduğuna inanıyorum bende bir parçamı bırakıyorum buraya, arada beğenirseniz hatırlayıp tekrar gelip dinlemek isterim =)

Bu şarkıyı aşk acısı çektiğim için değil,hiçbir sey başaramadığım icin dinliyorum

Bir sürü Türkü burada görmek güzel hissettiriyor, ülkemizde bu denli zevk sahibi insanların olması hoş.

ağlayarak dinlediğim hastane yollarında yaşadığım gelgitleri sonun da güzel haberle tekrar dinlediğim şarkı hiç kimse umudunu yitirmesin Bana anne olmazsın dediler 9 yılın sonun da anneyim ❤

Kimseye göstermem üzüntümü. Gündüz gülerim, geceleri yalnız ağlarım. Oğuz Atay

“Param vardı, yiyeceğim vardı, evim herşeyim vardı: fakat isteğim yoktu” ~Oğuz Atay

“İnsan sevilmekten çok, anlaşılmayı istiyordu belki de...” -George Orwell 1984

Giderek daha çok geliyor aklıma ölüm fikri.Durduk yere kafamın içinde nasıl öleceğim dönüyor.Bir gün pes edeceğimi düşünüyorum.Çok yakın değil ama uzak da değil.Bekliyorum sanki o günü.Herkese rol yapmak çok zor.Hayatı, yaşamayı seviyormuş gibi yapmak.Zamansız gelen ağlama krizleri artmaya başladı.Annemin yaptığı şey aklımdan çıkmıyor.Üzülmesin diye içimdeki yaraları kendimce kapatmaya çalışırken daha da mahvoldum.Geçmiyor.Hiçbir şey.Zamanda bi boka yaramıyor. İnanmayın böyle yalanlara.

+Hayatta üç yanlışım oldu Olric -Ne gibi efendim? +Tanıdım, inandım, güvendim. Ama bir doğrum oldu. -O nedir efendimiz? +Sevdim Olric. Fakat sen de bilirsin ki üç yanlış bir doğruyu götürür.. /Oğuz Atay/

Beğenin de tekrar gelip dinleyeyim. Bu sonsuz evrenin içinde ne kadar küçük, çatesiz, zavallı olduğumuzu bu parçayı dinleyince iliklerime kadar hissediyorum.

Adını bilen son kişi öldüğünde hiç var olmamış olacaksın.

"attığın tokat değil söylediğin sözler canımı acıttı baba..."

"Birgün dönüp geçmişe baktığınızda mücadele ile geçen yıllarınızın hayatınızın en güzel yılları olduğunu fark edeceksiniz" - Freud

"Eğer çok sıkıldıysan, mezarlığa git. Ölüler, yaşamanın ne kadar güzel olduğunu bilir."

aslında hoş olan şu ki, müziği dinlemek için gelen kırgın insanlar buradaki bir kaç yorumu okuyup acının tatlı tebessümünü atıp giderler…

Hepiniz kanserde kaybeden kardeşimizin yorumuna geldiniz dimi...

Yüzyıllardır oynanmasına rağmen, hiçbir seyirci sahneye çıkıp; Romeo'nun zehirli iksiri içmesine engel olmamıştır. Sonunda geminin batacağı bilindiği halde Titanic, defalarca izlenmişitr. Bitecektir korkusuyla aşktan kaçarsan, mutluluğu ıskalarsın. Çünkü Romeo ölmeli Çünkü Titanic batmalı, Aşk, herşeye rağmen yaşanmalı ..

"Hasta değilim," dedi. Yatağın kenarına oturdu. "Hasta olsaydım iyileşebilirdim. Hayır. Ama yaradılışımda eksik bir şey var, bu da iyileşmiyor."

Gecenin bir vakti kulağımda kulaklık kendimi şarkının eşsiz tınısına kaptırmış hayallere dalıyor; bir yandan da yorumları okuyorum. Binlerce hayat, yaşam hikayesi, çıkarılmış onca ders. Kapatıyorum gözümü geçiyor gözümün önünden bir bir yaşadıklarım. Yine çıkarılmış onca ders görüyorum. Beni ben yapan onlarca olay. Tekerrürden ibaret hepsi. Değişmeyen hisler, 10, 20, 30... Yaş ne olursa olsun. Nedense gamsız insanoğlu akıllanmıyor bir türlü. Aynı dersi tekrar tekrar çıkarıyor yaşadıklarından. Söylüyor içinden, kendini şartlıyor. Uykuları kaçıyor belki de. Kimi zaman insanlara akıl veriyor; ben olgunlaştım diyor. Gecenin bir vakti uykusundan uyanıyor; nefesi kesiliyor, kan çanağına dönmüş gözlerine aynada dakikalarca bakıyor. Düşünüyor insanoğlu. Sorguluyor yaşadıklarını. Hak ettim mi diyor. Çevresine bakıyor, onlarca kusursuz hayat. Yansıtılan mıdır yoksa gerçekten yaşanılan mı bilmem. İçine kapanıyor, konuşarak hiçbir şey anlatılamayacağını, anlamak isteyen olursa gözlerden dahi anlayabileceğini öğreniyor insan. Susuyor, bir ortamda gözleri dalabiliyor mesela; elindeki kalemle saatlerce oynayabiliyor. Kafasındaki ufacık şey çığ gibi büyüyor adeta. Çığı oluşturan kar taneleri de zihnindekiler oluyor genelde. Görüyor insan, salak olmadığını anlıyor, yapılan hiçbir şeyi hak etmediğini anlıyor. Bahane uydurmayı bir kenara atıyor; realist yaklaşıyor. Böyle oldu çünkü böyle böyleydi demiyor. Böyle oldu çünkü böyle istendi diyor. İstemeseydi yapmazdı. Hangi güç insanın içinde olmayan bir şeyi yaptırabilir ki? Hem de hiçbir zorlama olmadan. Anlıyor insan dünyada bir başına olduğunu. Büyütüyor kendini. Çoğu zaman da avutuyor. Yoksa nasıl kafasındakileri durdurabilir ki? Günün sonunda herkes kaybediyor. Ben bir başkası tarafından; o bir başkası. Böyle böyle gidiyor bu döngü. Bu yüzden de herkes yaşattığını yaşar deniyor. Böyle de olmalı. Merhamet duygusunu bir kenara atabilmeli insan. Bana yaşattı ama yaşamasın o dememeli. Bana kim ne yaşattıysa herkes yaşasın aynısını. Benim uykularım kaçarken buna neden olup başını yastığa rahat koyabilen herkes yaşasın. Bu yorumu buraya bırakırken arkada bu şarkıyı defalarca dinlememe neden olan herkes yaşasın.

Ailemin cok fazla sorunu var keske bunu duzelte bilseydim

"Ne içimdeki sokaklara sığabildim, ne de dışarıdaki dünyaya" -Sabahattin Ali

Bu müziği dinlerken, bu şiiri yazdım: Üzülmekten tahrip ruhum, Düşünmekten aklım mahrum. Ben yaşamaya, Ben ölmeye mahkum. Bu, garip gurur Konuşmaktan mahrum. Ne gerek anlatmaya? Halimden malum...

"Sayamayacağın kadar öpücük , Yıldızlar kadar öpücük bir tanem ..."

İçindeki bazı şeyler anlatılamayacak kadar uzun ve tarif edilmesi güçtür, şu an da öyle bir şeyler yazmak istedim ama vazgeçtim, öyle bi boşvermişlik de var

İnsan büyüdükçe mi artıyordu dertleri yoksa insan, büyüdükçe mi anlıyordu gerçekleri... Özdemir Asaf

Şairin dediği gibi, "Savaş bitmiş ve ben nöbette unutulmuşum.."

‘’öyle bir zaman olur ki, odada yalnızken bile yok oluverir insan. bunun nedenleri çoktur. kişi yaşarken bile ölebilir.’’

Ya ben artık kaldıramıyorum çok dua ettim öleyim diye intihar da edemiyorum cennete gidemem diye ne yapacağım bende bilmiyorum ki anlaşılmıyorum bir türlü dediklerimin bir yabancı kadar değeri yok dinliyorlar sadece bu kadar. Ben uzaklara gitmek istiyorum hiç tanıdığın olmadığı millet ne der diye düşünüp yaşayan bir ailenin olmadığı hür olduğum istediğim gibi bir yere. Açılmak istiyorum dedim silerim seni çocuğum demem denildi neymiş pavyona gidecekmiş denildi ya bilmiyorum öyle demeseydin de deseydin ki kızım istemiyorum ben ama sen bilirsin deseydin ne olurdu ki. Oğlunun sevgililerini duyduğunda hiçbir şey demiyorsunuz ben bir tane sevgili yapsam neler yaparsınız neler. Beni babam okutmadı ki ben herşeyimi abimin parasıyla aldım hala da öyle ben sadece babamın evinde duruyorum bu kadar yemek yemiyorum inan istemiyorum da zatwn zayıflığıma genetikten diyorlar da alakası yok rahat değilim ki yemezsen param daha az gider diyen birileri ne bileyim ya hayırsız evlat dedin ya kaç kez sonraki dediklerin gram umurumda olmadı İnan hep boşanın istedim inan size de dedim siz anne baba değilsiniz ki bilmiyorum ya ben çocuk doğurmak istemiyorum istemiyorum işte. Yetimhaneye yazılmak istemiştim çok ama almazlardı da öyle zaman geçti 18 olmama 10 gün kaldı gitsem mi acaba diyorum okumam ya ne yapayım olmayayım doktor hayalim gerçekleşmesin ne olacak ki sanki istediğim gibi birşey oldu mu ki o da olmasın gideyim hür olurum ne bileyim dışarıda aç kalsam bıçaklasalar ölsem sorun değil valla değil ya ben sizi anlayamadım şeyi hatırlıyor musun anne senetler önce git evimden defol git demiştim yola çıktım gitmekte kararlıydım zatwn o yaşlardq da istiyordum çok güzeldi gidiyordum ablam zorla eve getirmişti hani hep dedin ki sen bana mecbursun dışarıya gidemezsin dedin sonra ablamdan öğrendim aylar önce demişsiniz ki her an gidebilir ne derse alttan alıyoruz demişsiniz o bizi bırakır gider hiç kuşku duymaz bunu yaparken demişsiniz ablama dedim ki bu kadar belli oluyor mu halim dedim evet dedi bilmiyorum cidden sırf bu evden ayrılmak için evlensem mi acaba diyorum bilmiyorum ki ben ise bir şey yapmadım sevgili yaparsam okutmam dediniz yapmadım kimseyle yakın olmadım hep çevremi sildim arkadaşlarla bir yere gitmedim elimden geldiğince evinizde de kalmadım yatılı hafızlığa gıttım sonra lisede hocaya gidiş geliş zor DİE bahane ettim yatılı pansiyonda kaldım şöyle giyin dediniz tamam dedim aman ya velhasıl efendim hayatımı size verdim tüm kararlarımı da yine size yaranamadım aman sevmesinler ne olacak sahte sevgisi midemi bulandırıyor iyi taklit yapamıyorsunuz intihar da edemem ki ben ne yapayım allahım nolur beni sev sen bana yetersin seni çok seviyorum beni sev ne olursun allahım ben kötü biri değilim

Ben hiçbir yere ait değilim. Hiçbir şeyi tam benimsemedim. Hiçbir şeyi çok fazla sevmedim. Ben bir boşluğun içindeyim.

sınava hazırlanıyorum üniversite sınavına. günlerim aylarım geçti gitti kendimi parçalayarak. herkesin tek sorusu kaç net yaptığım neyi eksik yaptığım neyi kaçırdığım . öğretmenler, annem... beynimin bir parçası da çarkın esiri oldu sonunda kendi kendimi yiyip bitiriyorum yapamadıklarım yüzünden. ne için çalıştığımı bilmeden çalışmak çok zor. en iyi hayat için çalışıyorum dediklerine göre. en iyi hayat en güzel evi alabilmek mi? asla böyle düşünmedim. kendi içime sığamıyorum kocaman evim olsa ne yazar ki. tek aktivitem otobüsün arka koltuklarını kapıp sessizce rahatlayana kadar ağlamak olmuşken bunu kimsenin fark edemiyor olması beni çok yoruyor.belki de fark edip uğraşmıyorlardır bilemem. insan sadece bir gülümseme istiyor. kendimi bildim bileli yalnızım kimseye içimi açamıyorum. kimseye güvenip sarılmak bile istemiyorum. neden herkes gibi olamadım anlamıyorum. sanırım baştan aptalı oynamak gerekirdi. başlarda çok severdim ağlamayı hatta ağlayamayanlara üzülürdüm ama artık dozu aştı. en küçük bir lafta gözlerim doluyor. hissettirmediler bana acıdan başka hissi :) sınav geçince okul da bitince ne kazandıysam biriktirip kücük bir karavan alıp kaçmak istiyorum herkesten ennnn uzağa. orada açıp bir kere daha dinleyeceğim bu şarkıyı. umarım bu yorumu bulurum.

"Yaşadığın yeri cennet yapmadığın sürece,kaçtığın her yer cehennemdir." 08/04/2020 Defalarca dinlememe sebep olan herkese gelsin.

Çoçukluk travmalarımı, kalbimdeki yaraları arkadaşlarıma sanki komik bir şey anlatıyormuş gibi anlatmayı seviyorum... Ama sizlere bunu yapamam

"Buralar yıllar sonra ölülerin mezarlığı olucak"

Sözlerin anlamının kalmadığını bunu dinlerken öğrendim.

Nahif ve medeni insanların hepsi burada,sizlerle bir ülke kurmak isterdim açıkçası.

Evet küçük çocuk eger bu şarkıyı benimle dinliyorsan 1 begenini alirim ki hic bir zaman bu sarkiyi unutmayayim, ve eger benimleysen artik sahne senin sen orada yalnizsin tek sen degil her kesin bir sahnesi belkide bir dunyasi hic kimsenin olmadigi bi dunya bi sahne yalnizlik... yalnizligi iligime kadar hissediyorum artik....

Yıllar yıllar sonra burası ölülerin mezarlığı olucak ise bir izim kalsın isterim...

Bir intihar mektubu okumuştum, sonunda şöyle yazıyordu: *Tanrım kollarını açar mısın, sarılacak kimsem kalmadı. . .* 26.03.2021 00:07

Akıl hastanesinin bahçesinde sigara içiyordum. Merakımdan sanırım, bir şekilde orada buldum kendimi. Kendi halinde, oldukça normal davranan, yüz çizgilerinden kırklarında olduğunu düşündüğüm bir adamla göz göze geldik. Ben bir kaç kafamı çevirsem de, o gözlerini üzerimden hiç çekmedi. Kıyafetlerinden anladığım kadarıyla misafirdi orada, hasta demeye dilim varmıyor şimdi. Önce biraz çekindim, sonra cesaretimi toplayıp küçük adımlarla yaklaştım yanına. "Sigara versene" dedi hemen. Sigarayı uzatırken "neden buradasınız?" demiş bulundum. Sigarasını yaktı, tekrar gözlerini dikti üzerime. Kırpmıyordu bile, ürkmedim desem yalan olur. "İyi günler" dileyerek uzaklaşmaya karar verdim. "Belki de yanlış bir soru sormuşumdur. Belki canını sıkmışımdır ya da ne bileyim adam deli işte!" diye geçirdim içimden. "Sen neden burada değilsin?" diye bağırdı arkamdan. Öyle bir bağırdı ki, arkamı dönmeye korktum. Cinnetle bağırır gibi.. Döndüm yüzümü, olduğum yerde, yaklaşmadan baktım yüzüne. Bu sefer sesini daha da yükselterek, tekrarladı; "Sen neden burada değilsin? Onca sahtekarın, onca vicdansızın, onca ihanetin içinde durabilmeyi nasıl başarıyorsun ? Çocukların vurulduğu, çiçeklerin koparıldığı, sevgilerin harcandığı, umudun tükendiği, renksiz, yapay bir dünya var dışarıda. Uyuşmadan uyum sağlayamadığım, gürültüsünden uyuyamadığım. Kirli, kibirli, kaba bir dünya var. Çıkarları uğruna seni çakıyla son model bir arabayı çizer gibi çizecek binlerce insan var. Kanını emecek bir sürü vampir. Sana kullanılıp, köşeye atılmış pis bir mendil gibi hissetirecek bir sürü katil. Sen neden burada değilsin?" -Nursen Yıldırım

Üsteki kanser hastası adam artık ölmüştür en azından bı Fatiha okuyalım ruhuna iyi gelir 🤲🏼 Allah günahlarını bağışlasın. Varsa kabir azabı kaldırsın. Allah çokça bağışlayandır ❤

ne olur bana bu şarkıyı unutturmayın

Bir psikoloğun not defterinden: "Bazı insanlar çoktan ölmüştür ama yaşamak zorundalar. Zamanı geldiğinde de eksik olan toprak üzerlerine atılacaktır.."

İnsanın ihtiyacı oluyor böyle sözsüz müziklere,her insan kendi dünyasına göre şekilendiriyor müziği kimi aşk acısıyla kimi hayatın zorluklarıyıla kimi yanlızlığıyla...

Bu müziği bana öneren kadın şunu sana söylemek istiyorum eğer bir gün ölürsem gel bu yorumu oku mutlu ol: senin ile tanıştığım gün hiç kimse ile konuşmuyodum çok içime kapanmıştım herkese çok soğuk birisine dönmüştüm sen geldin beni toparlayacagını hayata döndüreceğini anladım ve o günden sonra cidden kendimi çok güzel bir şekilde topladım geceleri düşünüyorum acaba gitse hayatım ne olurdu o yüzden hiçbir zaman gitmeni istemiyorum senin için her şeyimden saniyesinde vaz geçebilirim iyiki varsın hep benim ile kal bunu okurken duygulandığını biliyorum ama ağlamak yerine gül olurmu seni çok seviyorum iyiki varsın eşeem beni hiç bir zaman unutma olur mu 🥲❤️‍🩹

derler ya sessiz ölüm diye, bu şarkıda ne bir gürültü yada bir söz içindekiler konuşuyor,haykırıyor ve herkes yaşadıklarını göz önüne seriyor, sessizlik çok gürülltülü......

Aslında hepimizin birer hikayesi var. Kimi yorgun. Kimi bitkin. Kimi çoktan son vermiş bile hayatına. Tek amaç var. Hayata tutunmak. Kimi annesi için. Kimi kardeşi için. Kimi de sevgilisi için. Aslında tek amaç var. Huzur bulmak. Kimi dertten kaçmak için. Kimi ailesinden. Kimi de aşkından. Aslında tek amaç var. Kaçmak. Kaçmak işte... her şeyden kaçmak. Anlarsın ya, gitmek. Bu dünyadan. 14.02.2023

Benim için "başkasının yanında dinleyemediğim müzik listemin" başını çeker , açsan bu ne biçim müzik derler , söz yok derler , ama dinlemesini bilene çok şey anlatılıyor 6 dakikada !!!

Yalnızdım, yalnızım da hala, bir parça ümit oldun, biraz ferahlık, bir durak nefes almaya, yola devam etmek için bir güç, hep kalacaksın demek isterdim, belli ki hoşçakalacaksın,

*"Müzik bir köprüdür. Kelimelerin yetersiz kaldığı şeyleri anlatıp insanları birbirine bağlar."* -Emily Murdoch

“ Yaramın nerede olduğunu bilmiyorum. Yalnız bir yerlerim acıyor.Çok acıyor. “ Sabahattin Ali

"Kaç gece unutulmaya çalışıldın, Kaç sabah tekrar hatırlandın haberin yok." ~Cemal Süreya

Bazen hayata karşı duraksıyorum hatta çoğu zaman. Nereye gideceğimi nerde kalacağımı nerede duracağımı nereye ait olduğumu bilmiyorum.Hayat gerçekten zalim yaşamak gerçekten acımasızca şu günlerde aklımda hep ölüm var bu hayatı daha fazla yaşamadan daha fazla günahkar olmadan gitsem diyorum yaşamak çok güzel evet çok zevkli ama karşıma çıkan engellerle baş edemiyorum Fakat bana bahşedilmiş hayatı allahın izin verdiği kadar yaşamak nasibimde , kaderimde yazılı olanı yaşayıp görmek zorundayım

unutmadan tekrar dinlemek için hatırlatır mısınız

Bu başdöndüren lakırtıları duyunca, Abraham twerski'nin sevgi hakkındaki muhteşem yorumu geliyor aklıma "Bir balık tutarsın ve kızartıp afiyetle yersin, sonra yanına biri gelip neden balık yiyiyorsun ki? diye sorar. Sizde, çünkü seviyorum. Dersiniz, şimdi baştan alalım, balığı önce öldürdünüz, sonra kızarttınız şimdi ise yiyiyorsunuz, çünkü sevdiğinizi iddia ediyorsunuz. Hayır, siz kesinlikle onu sevmiyorsunuz efendim , siz o balığın sizde yaşattığı hazzı seviyorsunuz.sevgi böyle birşey değildir, eğer gerçek sevgiyi arıyorsanız. Tek taraflı düşünmeyi yani hep bana, hep bana tarzından vazgeçip karşınızdakininde hazzını doyurmaya çalışın, sonuçta aldığın kadar değil, verdiğin kadar sevilirsin."

Bu yorumu okuyan kişi müzik zevkin o kadar iyiki,şuan seninle birlikte dinliyor olmak ne kadar güzel.

Sen gittin ve herkes ölmeye başladı. önce saniye teyze öldü sonra dedem sonra babaannem sonra yengem sonra eniştem. sonra eniştemin ölüm haberini bana veren bakkalı bıçakladılar eniştemin yedisinin okunduğu akşam. sonra sedat amca öldü sonra babam sonra öbür dedem bir de büyük deprem. otuzuma basmadan otuz tabut kaldırdım musalladan. babamdan öncekileri babamla beraber kaldırdık. ama ilk ölen hep babammış gibi geldi bana yıllarca. sanki oydu bu ahret furyasını başlatan. öyle değilmiş yeni anladım. sen gittin ve herkes ölmeye başladı zaten kim tam anlamıyla sağ kaldığını iddia edebilir ki bu kadar mevtanın ardından kim biraz zombileşmek istemez. daha kırılgan daha dikenli ve daha fukuyamacı olmaz. dedem ziraat mühendisiydi ama pek çok doktordan daha ilginç tıbbi hatıraları oldu. sen gittin ve herkes ölmeye başladı yalnızlıktan kudurmuş bir çocuğun arabaların kaportasını anahtarla çizmesi gibi ruhumun kemirilişi de hep sinsiceydi. buna rağmen ansızın berraklaştığı oluyor bulanık günlerin hâlâ soğuk biralar oluyor güzel kızlar oluyor. yağmurdan sonra saçlarını havluyla kurulaman gibi olmuyor tabii o kalibrede sevda görmedim. öptüm ama içime çekmedim. sen gittin ve herkes ölmeye başladı şimdi dilediğim sayfadan başlayabileceğim bir kitap öner bana. başsız sonsuz ve ortasız bir hikâye öner. bir üstat öner dergi kurmuş olmasın. ne çok utandık mazideki yaralardan her adımda ele geçirilme korkusundan. ismet özel mi metin altıok mu yoksa hiç mi ortak arkadaşımız kalmadı. sen gittin ve herkes ölmeye başladı elinden bir şey gelmemenin acısını iniş takımları olmayan melekler bilir. bir arabanın farlarına kilitlenip kalmış sincaplar bilir. suyun dibine ağır ağır çöken taşlar bilir. matkapla göğsünün ortasına açılmış bir pencere düşün. perdeyi aralayıp kendi yarandan bakıyorsun dünyaya. eskisi gibi acımıyor ve de asıl bu acıtıyor. sen gittin ve herkes ölmeye başladı love story tadında başlayan bir filmi potemkin zırhlısına çevirmeye ne hakkın var. çok şükür yaşıyoruz çok şükür yazıyoruz diyorum ama niye anlatıyorum bunları. belleğin unutuşa karşı mücadelesi mi sadece. ne münasebet bu benim senkronize yalnızlığım. sen gittin ve herkes ölmeye başladı birleşince kısa devre yapan parmak uçlarımız öldü önce. sonra yeşil öldü benim için sonra kahverengi. sonra ilk öpüştüğümüz yeri kalbinden bıçakladılar. on iki yıl geçti susmak ne kısaymış. sen böyle ne güzel sonsuza kadar susalım diyorsun. sonsuzluk bir gün herkesle konuşur sevgilim bunu da biliyorsun. sen gittin ve herkes ölmeye başladı -Emrah Serbes

Kendi kendime konuştuğum kadar, kimseyle konuşmuyorum. Sebep delilik değil , sadece bilirim ki insanı en iyi sadece kendi dinler.

Bugünleri hiç unutmayacağım yalnız başıma ağladığım, sarılacak kimsem olmadiği için şarkılara sığındığım..

"ama ben yaralıyım bitanem.gücüm kendime yetmiyor.gücüm seni kendimden korumaya yetmiyor.dün seni mutlu etmek için çıktım bu yola,ben uçarken senin kanatlarını kırdım.ben mutluluğu bilmiyorum füsun.korkuyu senin gözlerinde gördüğümde anladım.ben uzaklara gidiyorum bitanem,sevgimin seni acıtamayacağı bir yere.sayamayacağın kadar öpücük,yıldızlar kadar öpücük bitanem..."

Sende o yoruma bakmaya geldin değil mi?

"Milena yardım et bana! Söyleyebildiklerimden fazlasını anla!" - Franz Kafka

Her bu şarkıyı dinlediğimde bir sorgulama, bir hüzün... 80 yaşındaki bir amcanın yorgunluğu biniyor üstüme.Düşünüyorum ne yapıyorum? Mutlu muyum? Hayattan zevk alıyor muyum? Çok mu bencilim? Çok mu aptalım? Neden böyleyim?Halbuki daha 18 yaşındayım...

nee bileyim füsun şimdi kalkıp aramıza duvar örsen, en sevdiğin renge boyarım..

Bu şarkının altına bir zamanlar gelip, intihar etmiş insanlar var. Bunun bilincinde olmak farklı bir his veriyor :)