Μετά γυρίζω ματωμένος, θα σταματήσω να σε νιώθω πεθαμένος, θα γίνω αστέρι να φωτίζω όπου πηγαίνεις, για μένα ώστε να καταλάβεις τι σημαίνεις, μα δεν ακούνε τη φωνή μου, σου φωνάζω για σένα από το κελί μου, όταν ανοίγω τα μάτια και δεν υπάρχεις, έχω ένα λόγο να μη θέλω τη ζωή μου, πάλι πίσω στο χάος μα ξέρω, αν είσαι μαζί θα τα καταφέρω, φανατίσου, είναι τ' αστέρι μου στο σύμπαν αυτό τίποτα, όμως είναι μαζί σου..
Ασε με να δω απο τα ματια σου μεσα, μεινε λιγο εδω ειναι τα νευρα σπασμενα. Περασα το μαγικο μονοπατι που οδηγουσε μεσα στο βυθο με τα αστερια. Επεσα απο τον ουρανο με τα χερια κομμενα, διαμαντενια αστερια για σενα. Τωρα γελα ονειρα παντου δεν ειναι ολα χαμενα. Κρατησε το χερι μου και καντο για μενα, ενω πεθαινω για σενα.
