Rozmowy o chrześcijaństwie: Kościół, który umiera - Czy Bóg chce księży? 

Ale kosciół uparcie każe bić się w piersi i wierzyc ze dziecko od narodzin juz jest obarczone grzechem

I to jest najgorsze. Że myślą, ze wszystko jest cacy Sami są miara dla siebie.

Zgadzam się z Pańskim wywodem,ale o co chodzi, w czym lepsza jest duchowość Jankego?To co przychodzi było dużo wcześniej prorokowane,choćby w popularnej literaturze np."Krótka opowieść o Antychryście",Lord of the World"...a przede wszystkim w Biblii.Zapowiadali też to święci.Straszne czasy przychodzą.

@@wandastafiniak4590 dziś bym napisał inny komentarz. Inaczej to widzę. Ale materiał jest dobry. Chodzi o to, że model w Europie (kapłański) nieco się zdewaluował i po prostu się zmienia. Proszę śledzić tu: ru-vid.com/video/%D0%B2%D0%B8%D0%B4%D0%B5%D0%BE-aSsqX298Lts.html p.s. tam był błąd z tym słowem : 'jankego', już poprawiłem.

Dokładnie mam to samo odczucie. Fajna rozlmowa, ale brakuje kobiecej perspektywy.

@@mz2535 trudno tak w komentarzu, ale z kobiecej perspektywy to trochę tak, jakby w Kościele nigdy się nie dorastało. Wiecznie czegoś ci nie wolno (bo tak), inni (mężczyźni) wiedzą lepiej i nikt ci nie powierzy żadnego odpowiedzialnego zadania i nigdy nie zapyta o zdanie. To tak bardzo na szybko.

@@mz2535 W tej materii to znaczy tzw. teologii feministycznej polecam posłuchać np. pani Zuzanny Radzik a także poczytać jej książkę.

@@robertrobsonn to prawda. Zuzanna Radzik bardzo inspirująca.

@@dzikaorchidea2754 Tak ja też lubię jej słuchać. Po pierwsze ma sporo racji w tym o czym mówi a po wtóre to jest zawsze konkret a jakieś tam lanie wody.

Bardzo ciekawa uwaga, choć nie do końca trafna. Być może nie jest to Pańskie pytanie, ale jest to pytanie dobrze postawione. Mowa jest tu o chrześcijanach (katolikach), którzy nie są w sytuacji ludzi, wybierających coś nowego i zastanawiających się, dlaczego mieliby to wybrać. Katolicy, którzy przejęli wiarę od rodziców, rozważają, czy trwać, w czymś już "wybranym" (znanym, zastanym), czy też to coś odrzucić. Ci, którzy wychowani będą (lub już są) poza tradycją katolicką, będą mieć Pańskie pytanie, ale w tej rozmowie nie o takich ludziach jest mowa. Tu mowa jest o tym, czemu pewna, zastana forma Kościoła się kończy, czemu ludzie ją - dokładnie mówiąc - odrzucają, a nie czemu jej nie wybierają.

Wszystko będzie zapomniane i każde imię wymazane - prorok Jerzy Kaśków.

zrozumieć właściwie to ...słowo klucz. Nie wystarczy prze-czytać i cytować

@@wandastasiak5053 Pani Wando,żeby się dowiedzieć, najpierw trzeba przeczytać, albo usłyszeć od kogoś, żeby później realizować w życiu, to tak jak ziarnem,siewca sieje,a resztę Pani zna,pozdrawiam serdecznie i Błogosławieństwa życzę

Mt.18.15...

Super komantarz Amen

Jak Pani święta obrzydły, to pani nie rozumie ich istoty. Mi nie obrzydły, bo ja w nich czuję Boga,.

Są tacy, którzy mają głęboka wiarę. Tych należy słuchać.

Prowadzący po prostu nie ma pojęcia o czym mówi. Pan nasz Jezus Chrystus jasno powiedział, bramy piekielne Go nie przemogą. Potwierdzam jeżeli chodzi o kaplice FSSPX. Mało tego ludzie proszą w całej Polsce o posługę Kapłanów Bractwa.

Dość powszechnie się przyjmuje, iż zachodnia, łacińska cywilizacja miała trzy komponenty: religia chrześcijańska, filozofia grecka i prawo rzymskie. Jednak to nie prawo rzymskie, ani grecka filozofia, ale właśnie Kościół (chrześcijaństwo) przeniósł całe to antyczne dziedzictwo i "narzucił" je ludom północnoeuropejskim. W tym sensie można mówić, iż chrześcijaństwo stworzyło cywilizację. Swoją drogą, czy była wówczas inna metoda wdrażania kultury niż "narzucanie"? Nie lubię, jak projektuje się współczesne nam standardy na epokę, w której nie były one możliwe. Nikt ich nie przestrzegał. To były krwawe czasy. Ci, którzy nie byli krwawi, jak np. katarzy, jawili się jako utopiści i zwyczajnie ginęli.

@@nowydidaskalos8471 nie ginęli, tylko byli wymordowani przez Kościół. Zabijcie wszystkich, Bóg rozpozna swoich. Katolicyzm, stworzył cywilizację przemocy, teraz zbiera tego żniwa. Osobiście dotknęła mnie ta przemoc i teraz nie pozwolę, żeby moje dziecko doświadczało tego samego. I czasami słucham takich rozmów i widzę, że ta bańka nie pęka i nawet jak jacyś otwarci katolicy rozmawiają, to nie widzą nic poza nią.

@@nowydidaskalos8471 "Dość powszechnie się przyjmuje, iż zachodnia, łacińska cywilizacja miała trzy komponenty: religia chrześcijańska, filozofia grecka i prawo rzymskie. Jednak to nie prawo rzymskie, ani grecka filozofia, ale właśnie Kościół (chrześcijaństwo) przeniósł całe to antyczne dziedzictwo i "narzucił" je ludom północnoeuropejskim. W tym sensie można mówić, iż chrześcijaństwo stworzyło cywilizację. " To jest dość przewrotne stwierdzenie z pana strony a raczej ze strony kościoła. Kościól aby mógł się rozprzestrzeniać musiał być nośnikiem, dokładnie nośnikiem innych wartości ponieważ stosowanie się tylko i wyłącznie do zapisów samego tekstu Biblijnego nie dało by możliwośći do takiej ekspansji jaka nastąpiła. Kościół instytucjonalny sam tego potrzebował aby przetrwać. A więc tu była raczej transakcja wiązana z korzyścią dla obu stron a nie do konca tak, że kościół z dobrego serca dał ludziom cywilizację. Dlatego też tzw. zachodnia cywilizacja jest miksem conajmniej kilku elementów i wielu innych czynników kulturowych.

@Mith Randir Zgadzam się z tym o czym piszesz. Nasza tzw cywilizacja zachodu jest miksem bardzo wielu rzeczy i tradycji. Ale sam tego miksu potrzebował bo inaczej tak bardzo by się nie rozrósł. Przez całe wieki KK teologicznie tłumaczył, żę _biedne jest święte_ ale wkońcu musiał się ustosunkować do tego, czy pomnażanie pieniędzy czy rozwój gospodarczy jest dobry i jest w zamyśle Boga czy nie. Kościół bardzo długo tego nie chciał przyznać aż do czasu reformacji. W końcu sam zrozumiał, że to co sam kwestionował musiał sie z tym jakoś przeprosić. I tak było z kilkoma elementami składowymi naszej zachodniej cywilizacji.

Dlaczego sądzisz, że "szata" musi determinować 'kapłana' ? A co z wnętrzem i naśladowaniem Chrystusa tak, jak ktoś to rozumie i widzi ?

Raczej powiedziałbym o pewności. Proszę zobaczyć tzw Arenę Młodych i to co zrobił Abp Ryś...

Dobre spostrzeżenie. Chyba za dużo udawadnaliśmy wiarę różnymi cudami i objawieniami, a to nie jest taka prosta sprawa. Bym tu dorzuciła kwestie wewnętrznej i zewnętrznej religijności.

Trudno nam zdefiniować pojęcie Boga ale słowo 'syn.'....ma wiele znaczeń

To raczej ludzie przestali rozumieć co jest, a co nie jest ważne. A już słowa o niewolnictwie, za przeproszeniem, to kompletny brak wiedzy o historii i Kościele.

W związku z częścią Pańskiej wypowiedzi . Zadam Panu proste pytanie . Czy czuje się Pan wolny i niczym nie zniewolony i proszę sobie samemu odpowiedzieć . A po tem wypisywać brednie o wolności , której nie ma i chyba nigdy nie będzie , tym bardziej w czasie który nadchodzi .

@@stasn7732 Tak, czuję się wolny od religijnych bredni i głupich, jałowych analiz na ten temat. Oczywiście jest wiele rzeczy, które człowieka zniewalają, ale ja przynajmniej od guseł jestem wolny. A pan o jakich bredniach pisał?

Wzrostem świadomości czego?

@@S._WokulskiEee tam, jestes pan niewolnikiem swoich wyobrażeń.

Nie co Kvościół naucza, ale co Jezus mówi Mt.18.15...

Pan Jezus założył Kościół Świety, ustanowił sakrament Eucharystii, to wszystko można odnaleźć w Nowym Testamencie. Bez Ciała Chrystusa jest Pan martwym członkiem, więc apeluję do Pana o modlitwę za swoje nawrócenie. Każdy z nas musi codziennie trwać w wierze. Nie boję się tych słów, mimo że to niemodne u katolików.

“Nie dość jest w Chrystusa wierzyć - ale nadto trzeba też, jak tego sam Chrystus naucza wypełniać to wszystko, co On Boskiem swym słowem rozkazał, i temu się poddać!…Bo kto w Chrystusa prawdziwie wierzy, ten tym samem wierzyć będzie i w całą Boską naukę jego!…A kto choć cząstkę jego nauki odrzuci, dlatego, że mu się nie podoba, to tym samem i w Chrystusa prawdziwie nie wierzy!…Całej religii Chrystusowej we wszystkich jej częściach i szczegółach jest jedno i to samo źródło, jedna i ta sama powaga - powaga słowa Chrystusowego, słowa Bożego!” (Ks. Feliks Cozel, O prawdziwości religii katolickiej, Mysłowice 2022, str. 19.)

No to super niech obecny Kosciol umiera a w Biblii jest napisane ze prawdziwy Kosciol zbuduje JEZUS CHRYSTUS

wczoraj rozmawialem z kobieta z Irlandi,,,powiedziala mi cos nowego..mowi,, kiedy w rodzinie szesciorga dzieci jeden z nich byl troszke(OFF)byl leniwy cherlawy i ciamajda,,,to posylali go do seminarium,,,a irlandia to byl bardzo 'bogobojny"narod,,prawie jak Polski,,wlasnie te typy facetow laduja w seminariach,,i staja sie PASTERZAMIbaranow

Zgadza się....na wszystko trzeba w życiu pracować...,a Pani powinna zacząć od ortografii, chcąc wypowiadać się wypadałoby używać języka w sposób zrozumiały i czytelny,a takimi błędami to może pochwalić się jedynie głupiec!

@@maami59 A czy Pani oprócz krytyki i wytykania i przytykania innym , ma coś konstruktywnego i na temat do powiedzenia ? Czy tylko jak wściekły pies , ugryźć i odskoczyć! Pozdrawiam

Bardzo dobre pytanie. Moim zdaniem świadczące też o dobrym wyczuciu "środka ciężkości" tej rozmowy, która pływa od nieco denerwujących lekkich anegdot do spraw fundamentalnych. Osobiście sądzę, że "powinność" Petersona dlatego jest tak kusząca, że sama jest "doświadczeniem". Bowiem na dobre i złe my, ludzie, mamy sumienie. "Głos duszy" jak się je tradycyjnie nazywa. Rozstrzygające jest tutaj słowo "głos", które odnosi się właśnie do zmysłowego doświadczenia słuchania. Coś wreszcie nie jest nasza ideologią, lecz przedmiotową PRAWDĄ. Bowiem zmysły kontaktują nas z rzeczywistością NIEZALEŻNĄ od naszych intelektualnych mód, życzeń, kompleksów itp. Z "rzeczywistością REALNĄ". (Jestem świadomy pleonastycznej wady tego sformułowania, ale słowo "rzeczywistość" straciło we współczesnej debacie swój walor obiektywności i tym samym zaczęło zasługiwać na tę korygującą przydawkę.) W popularności Petersona odbija się wg mnie GŁÓD PRAWDY. Widzę go zresztą dzisiaj w wielu miejscach, szczególnie we współczesnym kinie, choć to inny wątek. Ale to rodzi jednak pytanie: JAKA jest to prawda? Chrześcijańska? Nie sądzę. Peterson nie jest chrześcijaninem. Mówi rzeczy, które wydają się niezbędnym przygotowaniem do chrześcijaństwa. Ale to NIE JEST chrześcijański kerygmat. To jest w zasadzie STOICYZM, bardzo kuszący ozdrowieńczym tchnieniem dla duszy zmęczonej pływaniem w pozornie miłych sobie iluzjach. Ale Chrystus-Zbawiciel nie ma tu w zasadzie nic do roboty. "Nawrócenie" stoickie oznacza zmianę życia, na życie moralne i poważne. Ale to życie nie jest w żaden sposób DANE. Jest wejściem w jarzmo Prawa (i OK, życie pod Prawem jest zdecydowanie lepsze niż współczesne bezprawie). Ale nie jest WYZWOLENIEM z jarzma Prawa i grzechu. To jest hiperciekawe, że Paweł łączy te niemal antynomiczne - przynajmniej dla stoików - kategorie w całość. Sądzę, że ani stoicy ani Peterson z jego "biblijnymi" analizami zwyczajnie by nie zrozumiał tego Pawłowego ruchu.

JP powielał zachowania barona Munchausena.

Wszystko będzie zapomniane i każde imię wymazane - prorok Jerzy Kaśków.

Myślę, że dla ateisty sens takiej dyskusji jest mało zrozumiały. Trudno jest wczuć się w kogoś, kto wierzy i nie przestaje wierzyć, mimo obserwowania upadku instytucji, należących do jego religii. Dla ateisty wiara jest takim samym poglądem jak ateizm, ale - jak to Pan ujmuje - „zakłamanym”. Dla wierzącego jest inaczej - wiara nie jest jakimś poglądem, czy osobistym wyborem, ale czymś, co przeżywane jest jako aprioryczne uwarunkowanie wszelkiego późniejszego myślenia. Dla wierzącego powiedzieć, że się nie wierzy, to skłamać, ponieważ się wierzy. Dla wierzącego nie ma - jak to Pan nazywa - „kłamstwa zmartwychwstania”, bo zmartwychwstanie odpowiada temu, w co samo spontanicznie się wierzy. Powiedzieć, że się nie wierzy w to, w co się wierzy i co przeżywa się jako pierwotniejsze od myślenia, byłoby kłamstwem. Podstawowym pytaniem nie jest - jak to formułują ateiści - pytanie o to, czy Bóg istnieje, ale pytanie o to, czemu mu ludzie, w przeciwieństwie do innych zwierząt, taką kwestię sobie od zawsze stawiamy. Zwierzęta sobie nie stawiają, a my stawiamy. Przekonanie o tym, że od początku ludzkość była zaczadzona religią, a teraz jest wreszcie wolna od tego zaczadzenia/zakłamania, jest tak pretensjonalne, że aż mało ciekawe. Kiedy formułowano takie poglądy w Oświeceniu, było to jakoś inspirujące, bo kryła się za tym jakaś obietnica na lepsze jutro, jakaś wiara w ludzki rozum itd. Poczucie triumfalizmu i wyższości było więc jakoś uzasadnione. Dzisiaj tak nie jest. Współczesny, zwycięski ateizm jest na ogół przejawem smutku i beznadziei, o czym Pan zresztą pisze.

@@nowydidaskalos8471 Rzeczywiście, pytanie o to, czemu ludzkość postawiła sobie kwestię istnienia Boga, jest ciekawsze niż samo pytanie o jego istnienie. Po pierwsze dlatego, że możemy sobie o tym porozmawiać zupełnie niezależnie od naszego stosunku do istnienia Boga. Po drugie zaś dlatego, że jest to pytanie bardzo dobrze postawione. Rzeczywiście to, iż ludzkość tę kwestię postawiła, nie ulega najmniejszej wątpliwości. Religia wydaje się pewnym niezmiennikiem cywilizacyjnym i to rzeczywiście domaga się wyjaśnienia. Jest to bardzo dobry punkt wyjścia, który jest wspólny zarówno dla ateisty jak i teisty. Chciałbym udzielić w formie szkicowej, pewnego rodzaju odpowiedzi, która, jak mi się wydaje w żadnym punkcie nie zahaczy o moje osobiste przekonanie w kwestii istnienia Boga. Wydaje się konieczne, aby każda cywilizacja posiadająca jakikolwiek istotny stopień organizacji posługiwała się językiem. Język po pierwsze stwarza możliwość opisu świata, ale co najważniejsze daje istocie rozumnej narzędzie do zadawania pytań o rzeczywistość. Kolejną obserwacją jest to, że istocie rozumnej o wiele łatwiej jest zadawać pytania wyprzedzające jej bieżący poziom zrozumienia rzeczywistości niż udzielać na nie poprawnych odpowiedzi. Jest to ważny niezmiennik kulturowy obserwowalny wszędzie, gdzie mamy do czynienia z jakimkolwiek zachowanymi dokumentami pisanymi. Ale mało tego, kolejnym niezmiennikiem jest to, że posługujący się językiem przejawiają skłonność do udzielania sobie jakichś odpowiedzi na te pytania, mimo tego, że ich wiedza na temat rzeczywistości nie jest wystarczająca. Bardzo dobrze jest to widoczne podczas lektury starożytnych greków, ich pasja do wyjaśniania rzeczy wyprzedzała o stulecia jakiekolwiek możliwości rozstrzygnięć w poruszanych przez nich materiach (np. Arystoteles uważał, że rolą mózgu jest ochładzanie krwii itp - zresztą mylił się w opisie tak wielu zjawisk, że przykłady możemy mnożyć niemal w nieskończoność). Ciekawe jest to, że czuł on się w obowiązku udzielania autorytatywnych wykładni w tak wielu kwestiach. Czemu nie mógł niektórych spraw przemilczeć i skwitować tym, że po prostu nie wie? Otóż, wydaje się, że mózg ludzki ma pewną naturalną skłonność do ekstrapolacji - czyli stosowania wiedzy dotyczącej pewnego małego wycinka do jakiejś dużo większej całości. Dlaczego tak jest, zaczynamy trochę rozumieć poprzez analizę maszynowego uczenia się, gdzie możemy obserwować jak uczą się prostsze modele. Ale również widzimy, że zastosowanie już istniejącej struktury mózgu do nowej sytuacji wydaje się po prostu bardzo naturalne dla każdego zwierzęcia - czasem oczywiście kończy się to sukcesem, a czasem spektakularną porażką. Jest to po prostu wybór niezmiernie ekonomiczny. Przykładów takich ekstrapolacji jest wiele. Przekonanie o tym, że ziemia jest płaska, wyrasta z prostej obserwacji, że jest płaska lokalnie, a zatem - ekstrapolując - jest płaska wszędzie. Prowadzi to do błędnego wniosku, przez nieuwzględnienie tego, że nieobserwowalna gołym okiem lokalna krzywizna sumuje się na długich odległościach tak, że stojący człowiek w Polsce jest zupełnie odwrotnie skierowany do tego, który stoi w Nowej Zelandii. Przy czym ważnym jest tutaj zauważenie, że ekstrapolacja nie musi być z gruntu fałszywa. Jej stosunek do prawdy jest w zasadzie sam z siebie nijaki. Są również przykłady ekstrapolacji, które doprowadziły do słusznych poglądów o rzeczywistości. Przykładowo: wiemy, że w naszym układzie słonecznym są planety, spodziewamy się więc, że wokół innych gwiazd też krążą planety. Postawienie kwestii Boga przez człowieka jest niewątpliwe jedną z jego wielkich ekstrapolacji. I celowo tutaj nie rozstrzygam, czy jest to pogląd słuszny, czy niesłuszny. Uważam tylko, że jest to ekstrapolacja dla ludzkiego mózgu zupełnie właściwa. Człowiek obserwuje bowiem swoją sprawczość w świecie, swoje rozumienie rzeczywistości i swoją władzę. Równocześnie widzi, że nie wszystko podlega temu rozumieniu i władzy. Widzi zjawiska od niego niezależne, których przyczyny nie jest jeszcze w stanie wskazać. Zapostulowanie więc kogoś takiego jak on, ale mającego większą wiedzę i większą władzę nad rzeczywistością wydaje się całkiem naturalną ekstrapolacją - wcale nie arbitralną, gdyż człowiek dość dobrze rozumie celowość swojego własnego działnia. Tłumacznie więc różnych zjawisk poprzez zapostulowanie ich celowego żródła wydaje się zupełnie naturalne. Następnym krokiem niejako domykającym tą ekstrapolacje jest postulowanie pewnej maksymalności takiej istoty - w pewnym sensie, aby zamknąć sobie pewne mnożące się pytania o następne generacje takich osób. Zresztą nie wystąpiło to wszędzie, niektóre kultury zadowalały się bóstwami dysponującymi tylko pewnymi mocami i rzeczywiście w kulturach politeistycznych mamy do czynienia z różnymi generacjami bóstw. Niektóre są zdecydowanie mocniejsze niż inne. Jest między nimi pewien porządek. Tutaj religie monoteistyczne jawią się jako bardziej eleganckie i zupełnie mnie nie dziwi dlaczego to one stworzyły największe i najtrwalsze systemy teologiczne. Mam wrażenie, że pojęcie Boga jest dla pewnego etapu cywilizacji tak naturalne, że nie bałbym się zapostulować takiej tezy (to moja ekstrapolacja), że jakakolwiek cywilizacja istniejąca we wszechświecie będzie na pewnym stopniu swojego rozwoju posługiwała się pojęciem Boga. Wydaje mi się ono bowiem zupełnie naturalnym przedłużeniem poznającego świat "ja". Gdybyśmy mieli się zakładać, czy przybysze z kosmosu mieli lub mają w swojej kulturze pojęcie Boga, postawiłbym na to bardzo duże pieniądze.

@@chalmi79 W moim rozumieniu, religia nie jest kwestią przekonań religijnych, ale praktyki. To raczej doświadczenie religijne i idące za nim praktyki wymuszały kształtowanie się przekonań religijnych, a nie odwrotnie. Zresztą tak jest na ogół i dzisiaj. Ludzie nie zaczynają praktykować jakiejś religii, gdyż odpowiedzieli sobie na jakieś pytania. Pytania są tu wtórne. Pierwotne jest nowe, specyficzne doświadczenie, które określają jako religijne. Co do pojęcia boga, to - jak wiadomo - religia relatywnie od niedawna posługuje się tym pojęciem. Nie chodzi mi tu nawet o religię monoteistyczną, ale też o jej formę politeistyczną. Pierwotna postać religii wydaje mi się tu najbardziej interesująca, bo jest jeszcze nieobrobiona rozumowo i jako taka jest najbliższa spontanicznemu ludzkiemu doświadczeniu. Otóż, religia w swej prymitywnej postaci nie dysponowała pojęciem boga. Zresztą na podstawie jakiego ludzkiego doświadczenie mogłaby sobie takie pojęcie stworzyć? Nie było jeszcze królów, władców itp., na modłę których można byłoby sobie takie pojęcie ukształtować. Pierwotnym pytaniem człowieka nie było więc to, czy bóg/bogowie istnieje/istnieją. Co więcej, nie wydaje się, aby w ogóle religia była odpowiedzią na jakieś pytanie. Prawdziwsze wydaje się przekonanie, że to nie człowiek stworzył religię, ale że to religia stworzyła człowieka. To religia tworzyła pytania, a nie pytania religię. I piszę to nie jako zatwardziały teista, ale przywołuję tu przekonania takich agnostyków, jak np. Émile Durkheim. Napisałem wcześniej, że podstawowym pytaniem jest pytanie o to, czemu my, ludzie, w przeciwieństwie do innych zwierząt, stawiamy sobie kwestię istnienia czy nieistnienia Boga. Nie chodziło mi jednak o tę konkretną kwestię, ale o to, co sprawia, iż powstała religia, która na pewnym etapie postawiła sobie wspomnianą kwestię. Moja odpowiedź jest taka, że stawiamy sobie takie kwestie, bo istnieje religia. Nie sądzę, że jest odwrotnie, czyli że istnienie religii jest pochodną stawiania sobie tego rodzaju rozumowych kwestii. Pozdrawiam Pana. Życzliwie Pan traktuje tych, którzy myślą inaczej. Doceniam to i dziękuję.

@@nowydidaskalos8471 A, to dopiero teraz rozumiem tezę o doświadczeniu religijnym, które jest czymś zupełnie pierwotnym dla człowieka i w odpowiedzi na nie powstają religie. W moim wywodzie dominowały aspekty poznawcze, jako prowadzące do powstaja pojęcia Boga. Ale możemy mówić o całym spektrum doświadczeń. Zgoda. Wydaje się bardzo prawdopodobne, że istniał jakiś zespół doświadczeń "wewnętrznych" człowieka, który prowadził do powstania religi. Mogły to być szczegółnego rodzaju myśli, sny, również przeżycia doświadczane pod wpływem substancji psychoaktywnych dostępnych człowiekowi w niektórych roślinach i grzybach - coś intensywnego i konkretnego, co dzieje się człowiekowi bez rozpoznawalnej przez niego przyczyny zewnętrznej. Przy całej jednak sympatii dla tego poglądu, nie musiały to być doświadczenia transcendentne, a zwykłe fizjologiczne odziaływania organizmu. Wszelkie poczucia "obecności kogoś", "wspólnoty", "miłości" mogą przecież mieć zupełne naturalne źródło. Natomiast wydaje się ciekawe z socjologicznego punktu widzenia wyodrębnić i opisać tę przestrzeń przeżyć, która rzeczywiście stanowi pewien zarodek religi. Wydaje się to dobrze postawiony problem. Również pozdrawiam.

@@chalmi79 No to już robiono przed nami jakieś 100 lat temu, np. William James. To, jak Pan rozumie doświadczenie religijne, nie brzmi poważnie. W ogóle jak ateiści mówią o wierze, to wierzącemu trudno się w tym rozpoznać. Pokażę Panu, jak można na to spojrzeć inaczej. Pierwotne doświadczenie religijne mogło mieć charakter aprioryczny, choć wiem, że brzmi to dziwnie ("aprioryczne doświadczenie"). Doświadczenie byłoby w tym sensie aprioryczne, że poprzedzałoby wszelkie doświadczenie zmysłowe. Chrześcijanie (nie tylko oni) wierzą, że stworzył ich Bóg, wierzą, że stworzył każdego człowieka bezpośrednio, oczywiście nie w sensie cielesnym (biologicznym). Cokolwiek miałoby to znaczyć, jeśli to prawda, to człowiek na samym początku swego życia przeżył coś w rodzaju bezpośredniego spotkania z Bogiem. Ja zresztą sądzę, że samo to spotkanie było aktem stwórczym. Bóg nie dokładał niczego do procesów biologicznych, ale jedynie „się pokazał”. I to zmieniło wszystko. Tym właśnie ludzie różnią się od zwierząt, że noszą w sobie ślad tego spotkania, noszą ten ślad w swojej nieświadomości. Religia jest - moim zdaniem - miłosną tęsknotą za tym spotkaniem. Jest szukaniem tego spotkania, próbą przeżycia go w świecie świadomym, czyli w świecie przedmiotowym. Człowiek nie szuka „Boga”, szuka duchowego „Ty”, które spotkał. Szuka je wszędzie, dlatego z wszystkim początkowo rozmawia, wszystko personifikuje (dzieci i prymitywni ludzie). Może to pozwoli Panu zrozumieć, o jakie doświadczenie religijne mogłoby chodzić.

No to chyba musisz się zacząć uczyć historii, bo w jednym zdaniu tyle bzdur zawrzeć to aż niewiarygodne.

Cywilizacje ? jaka ? przklad z chistorii rok 1540 Noc Ewietego Bartlomieja 10 000 zamordowanych protestantow przez katolikow

@@piotrszewczyk6868 Czyli jednak nauka historii potrzebna. A co powiesz na blisko 200 milionów ofiar komunizmu w XX wieku? @M Z ma rację - ci, co prowadzili wojny najczęściej albo po prostu wykorzystywali religię dla swoich celów (byli też tacy papieże, którzy w Boga nie wierzyli, a kochali władzę i pieniądze) albo kompletnie nie przestrzegali jej zasad.

@@piotrszewczyk6868 Zauważ że protestanci to też chrześcijanie . A mowa jest o chrześcijaństwie , weryfikuj człowiecze co piszesz bo nie ma to sensu ! To że ten jegomość na górze pisze bzdury , nie mając ni kszty wiedzy , to przynajmniej ty drogi Panie , do tych bredni się nie przyłączaj! Pozdrawiam .

Wszystko będzie zapomniane i każde imię wymazane - prorok Jerzy Kaśków.

Polecam przeczytać " Traktat o miłości Bożej"- św. Franciszka Salezego. "Dzieło powstało z miłosnej kontemplacji Chrystusa Ukrzyżowanego oraz wnikliwej obserwacji człowieka. Napisane pięknym, żywym i prostym językiem. Stanowi doskonałe uzasadnienie dlaczego człowiek poznając miłość, dobroć i piękno Boga powinien z radością osiągnąć świętość." Dotyczy to każdego człowieka w Kościele, niezależnie od tego jaką rolę w tym Kościele pełni. Pięknie ukazuje też rolę świeckich w Kościele. " Św. Jan Bosko w oparciu o duchowość św. Franciszka Salezego założył Zgromadzenie Salezjanów. Polecam zapoznać się ze snami św. Jana Bosko. Były to sny wizjonerskie. Jeżeli nie macie czasu na poznanie wszystkich , polecam chociaż jeden . Sen o dwóch kolumnach z 30 maja 1862r. Szczęść Boże!

Bogowie Anunaki kosmici.